Search results

1

Nieważność małżeństwa z tytułów braku formy kanonicznej i przeszkody różności religii w kontekście sprawy spadkowej w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Alwan z dnia 22 października 2009 roku

100%

Dzierżon G.

Ius Matrimoniale

|

2012

|

vol. 23

|

issue 17

185-201

EN

The study presented by the author is a commentary on the sentence issued by of Roman Rota c. Alwan of 22 October 2009. In this case, the process of marriage annulment started on the grounds of lack of canonical form and disparity of cult. The rotal Turnus decided for the validity of the marriage since the regulations concerning the canonical form were met. During the trial, it was also proved that disparity cult dispensation was rightly granted.

2

Walor dowodowy confessio simulantis w orzecznictwie Trybunału Roty Rzymskiej

100%

Góralski W.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2016

|

vol. 26

|

issue 1

91-124

PL

Znaczącym novum KPK z 1983 r. jest nadanie waloru dowodowego oświadczeniom stron w sprawach nullitatis matrimonii (can. 1536 § 2), co powtarza instrukcja Dignitas connubii (art. 180 § 1). Ponadto w art. 181 tejże instrukcji stwierdza się, iż gdy chodzi o zeznania stron pozasądowe przeciwko ważności małżeństwa oraz inne ich oświadczenia pozasądowe przedstawione w sądzie, to do sędziego należy ocena ich znaczenia, po wzięciu pod uwagę wszystkich okoliczności. Z kolei motu proprio Franciszka Mitis Iudex stanowi, iż w sprawach o nieważność małżeństwa zeznanie sądowe i oświadczenia stron, wsparte znacząco przez świadków co do ich wiarygodności, mogą mieć moc pełnego dowodu, którą winien ocenić sędzia, uwzględniając wszystkie wskazówki i poszlaki. Analiza orzecznictwa Roty Rzymskiej w sprawach z symulacji pozwala poznać szereg wypracowanych przez ten trybunał zasad interpretacyjnych w odniesieniu zarówno do confessio iudicialis, jak i extraiudicialis. Jednocześnie potwierdza, że walor dowodowy w postaci confessio simulantis w obszarze wymienionej kategorii spraw jest znaczący.

EN

An important novum in the Code of Canon Law dated 1983 is placing a proof value on statements of parties in nulliatits matrimonii cases (can. 1536 § 2), which is repeated in Dignitas connubii Instruction (art. 180 § 1). What is more, it is stated in art. 181 of this Instruction that when it comes to extrajudicial statements of parties concerning the validity of marriage as well as other their extrajudicial statements presented in court, it is a judge whose role is to evaluate their importance, after considering all circumstances. Francis’ Mitis Iudex motu proprio on the other hand states that in cases on the validity of marriage court testimonies and statements of parties, the credibility of which is importantly supported by witnesses, can serve as full evidence, which should be evaluated by a judge who takes all hints and circumstantial evidence into account. The analysis of the Roman Rota judicature in cases on simulation enables to learn about a number of interpretational rules developed by this tribunal both in relation to confession iudicialis and extraiudicalis. At the same time it confirms that the proof value in the form of confession simulantis in the area of the abovementioned category of matter is of importance.

3

Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego

100%

Świto L., Tomkiewicz M.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2019

|

vol. 29

|

issue 2

139-162

PL

Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.

EN

Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.

Refine search results

2 Roczniki Nauk Prawnych

1 Ius Matrimoniale

1 Dzierżon G.

1 Góralski W.

1 Tomkiewicz M.

1 Świto L.

1 2019

1 2016

1 2012

Nieważność małżeństwa z tytułów braku formy kanonicznej i przeszkody różności religii w kontekście sprawy spadkowej w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Alwan z dnia 22 października 2009 roku

Walor dowodowy confessio simulantis w orzecznictwie Trybunału Roty Rzymskiej

Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego