Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  karmelici trzewiczkowi
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The history of the foundation of the Calced Carmelite Church in Wola Gułowska

100%
Rolska I.
Folia Historica Cracoviensia
|
2016
|
vol. 22
377-398
EN
In 1633, Ludwik Krasiński († after 1644) was given a consent by Bishop Jan Albert Waza to establish a Calced Carmelite monastery on Krasiński’s property in Wola Gułowska. The foundation of the Carmelite congregation, far from much frequented trails, was in line with eremitic ideas and spirituality of the order. The Wola Gułowska monastery became a second largest (after Krakow) Carmelite monastery in terms of the number of monks. The monastery in Wola Gułowska had a formative character, with the novitiate and philosophical studies. In the 17th century the church became an important Marian sanctuary, as it possessed a much venerated painting of the Virgin Mary with the baby Jesus dating back to the early 15th, late 16th century. The construction of the church, commenced in 1659, took considerable funds. Not only was it supported by the Krasiński family, but also by many representatives of aristocratic families, local landlords and priests, such as canons Michał Krassowski and Mikołaj Firlej. The three-nave basilica church was being built for over 100 years and in several stages. It was the funds gathered in the 18th century that allowed the builders to complete the two-tower partitioned facade in the years 1770–1780. In the middle of the 18th century, the altars were made in the church by monastic sculptors Grzegorz Kaczyrek and Izydor Mastalski. The seventeenth-century designers of the church or of its eighteenth century façade still remain unknown.
PL
W roku 1633 Ludwik Krasiński († po 1644) uzyskał zgodę biskupa krakowskiego Jana Alberta Wazy na założenie w miejscowości Wola Gułowska, której był właścicielem, klasztoru karmelitów trzewiczkowych. Fundacja konwentu karmelitów z dala od uczęszczanych szlaków komunikacyjnych nawiązywała do idei i pustelniczej duchowości zakonu. Konwent w Woli Gułowskiej stał się drugim po Krakowie pod względem liczebności zakonników klasztorem karmelitańskim. Klasztor w Woli Gułowskiej miał charakter formacyjny z nowicjatem i studiami filozoficznymi. Kościół w XVII wieku stał się ważnym sanktuarium maryjnym z otoczonym kultem obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowanym na przełom XV i XV wieku. Budowa kościoła rozpoczęta około roku 1659 wymagała ogromnych funduszy. Budowę wspomagali nie tylko Krasińscy, ale i wielu przedstawicieli rodów, właścicieli okolicznych dóbr oraz osoby duchowne, jak kanonicy Michał Krassowski i Mikołaj Firlej. Bazylikowy, trójnawowy kościół był wznoszony przez ponad 100 lat w kilku etapach. Dopiero zgromadzone w XVIII wieku fundusze pozwoliły na ukończenie parawanowej, rokokowej, dwuwieżowej fasady w latach 1770–1780. W połowie XVIII wieku we wnętrzu kościoła wzniesiono ołtarze wykonane przez zakonnych rzeźbiarzy Grzegorza Kaczyrek i Izydora Mastalskiego. Nieznani są natomiast siedemnastowieczni projektanci kościoła ani jego osiemnastowiecznej fasady.
2
Publication available in full text mode
Content available

O wielkopolskich kazaniach ojca Szymona od św. Antoniego, karmelity. Przyczynek do historii kaznodziejstwa w Wielkopolsce czasów saskich

100%
Puziak M.
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
|
2018
|
issue 13
27-49
EN
Father Simon of St. Antony (Szymon od św. Antoniego), a calced Carmelite and preacher of the fi rst half of the 18th century, was active in Poznań and other places in Greater Poland. A collection of his sermons titled A Diary of Sermons for the Holy Days of the Year (Dyaryusz odświętny roku kaznodziejskiego) was published posthumously by initiative of the monks of the Greater Poland province of the Most Blessed Sacrament. The Poznań monastery of this province was a place of continued ministry of preachers appointed by the provincial chapter. Among them was Father Simon, who during his offi ce as preacher, gave sermons in the Carmelite church of Corpus Christi and other monastic churches in Poznań. He was also invited to preach in various parishes of Greater Poland at parish festivals. His sermons contain various interesting historical details pertaining to life in the Saxon period and the places where he ministered.
PL
Kaznodzieja z 1 poł. XVIII wieku – o. Szymon od św. Antoniego (karmelita trzewiczkowy) – działał w Poznaniu i w różnych miejscach Wielkopolski. Pośmiertnie został opublikowany zbiór jego kazań zatytułowany Dyaryusz odświętnego roku kaznodziejskiego. Do jego publikacji przyczynili się inni zakonnicy wielkopolskiej prowincji Najświętszego Sakramentu. W klasztorze poznańskim tej prowincji stale działali kaznodzieje wyznaczani przez kapitułę prowincjalną. Wśród nich był o. Szymon, który w okresie sprawowania urzędu kaznodziei głosił kazania w kościele karmelitańskim Bożego Ciała oraz innych kościołach zakonnych Poznania. Przy okazji odpustów parafialnych był zapraszany także do przepowiadania w różnych parafiach w Wielkopolsce. W jego kazaniach są zawarte różne ciekawe szczegóły historyczne odnoszące się do życia w epoce saskiej oraz wiążące się z miejscami, gdzie o. Szymon pełnił swoją posługę.
3
Publication available in full text mode
Content available

Kontrakty i umowy z Archiwum Większego Klasztoru Karmelitów Starej Obserwy we Lwowie (XVII-XVIII w.)

84%
Rdzak M. F.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2020
|
vol. 133
129-146
EN
The subject of archival and documentary studies of documents created in church offices in the 18th and 19th centuries remains a superficially studied topic. Often, knowledge of the past archiving activity of church offices is limited only to the types of documentation specific to a given stage of development of the office forms. The article presents the most characteristic features of agreements and contracts concluded with private persons from the archives of the larger Lviv monastery.
PL
Problematyka archiwoznawcza i aktoznawcza dokumentacji powstałej w kancelariach kościelnych w XVIII i XIX wieku pozostaje tematem poruszanym powierzchownie. Często wiedza o ówczesnej działalności archiwotwórczej kancelarii zakonnych ogranicza się tylko do typów dokumentacji charakterystycznych dla danego etapu rozwoju form kancelaryjnych. Autor artykułu przebadał archiwum większego klasztoru lwowskiego pod kątem znajdujących się tam umów i kontraktów zawieranych z osobami prywatnymi, następnie przedstawił ich najbardziej charakterystyczne cechy.
4
Publication available in full text mode
Content available

Artistic foundations of the Carmelite Order in Silesia in early modern times. Selected issues

84%
Galewski D.
Folia Historica Cracoviensia
|
2016
|
vol. 22
109-128
PL
Zakon NMP z Góry Karmel pojawił się na Śląsku pod koniec XIV wieku, kiedy to powstał jedyny tutejszy klasztor w Strzegomiu, zlikwidowany jednak w okresie reformacji. Dopiero po zakończeniu wojny trzydziestoletniej udało się go odzyskać oraz założyć trzy nowe placówki: w Głębowicach, Wołowie i Kożuchowie. Kluczową rolę w ich powstaniu odegrał baron Johann Adam de Garnier, pochodzący z Alzacji pułkownik wojsk cesarskich, właściciel dóbr w Głębowicach. Dwa pierwsze ośrodki to okazałe założenia barokowe, o bogato wyposażonych świątyniach. Natomiast ostatni z wymienionych to średniowieczny zamek, przekazany zakonnikom pod koniec XVII wieku i zaadoptowany na klasztor, co stanowi obok należącego do jezuitów Otynia jedyny tego rodzaju przypadek na Śląsku. Artykuł przedstawia dorobek artystyczny śląskich karmelitów w oparciu o dotychczasowy stan badań oraz podkreśla rolę fundatora. Jest również próbą ocenienia wkładu zakonu w rozwój kultury i sztuki barokowej na Śląsku, który ze względu na niewielką liczbę klasztorów, zwłaszcza w porównaniu z sąsiednimi obszarami Rzeczypospolitej, jest skromny. Tekst akcentuje także nieobecność na tym obszarze zreformowanej gałęzi zgromadzenia, czyli karmelitów bosych. Chociaż dorobek zakonu trudno porównać z imponującą spuścizną cystersów czy jezuitów, którzy zdominowali sferę religijną i artystyczną potrydenckiego Kościoła katolickiego na Śląsku, niemniej zasługuje on na zainteresowanie badaczy różnych dziedzin kultury i sztuki.
EN
The Order of The Brothers of The Most Blessed Virgin Mary of Mount Carmel arrived in Silesia late in the 14th century, when its first monastery was established in Strzegom. It was however liquidated during the Reformation. Only after the end of the Thirty Years’ War was it successfully regained, and three new locations were opened in Głębowice, Wołów, and Kożuchów. Baron Johann Adam de Garnier, a colonel of the imperial army hailing from Alsace, owner of the estate in Głębowice, played a major role in their design and development. The first two centres are impressive Baroque projects with lavishly furnished churches, while the third is a mediaeval castle entrusted to the monks late in the 17th century and adapted into a monastery, which, besides the Jesuit Otyń, is considered a singularity in Silesia. The essay presents the artistic achievement of Silesian Carmelites based on the state-of-the-art research and emphasises the role of the founder. It is also an attempt at assessing the contribution of the Order to the development of Baroque culture and art in Silesia, which is modest, especially when compared to the neighbouring regions of the Commonwealth of Poland–Lithuania. It also emphasised the absence of the reformed branch of the Order, that is the Discalced Carmelites, in the area. Although the achievements of the Carmelites would be difficult to compare with the impressive heritage of Cistercians and Jesuits who dominated the religious and artistic realm of post-Tridentine Catholic Church in Silesia, it nonetheless merits the interest of researchers in various fields of culture and art.
5
Publication available in full text mode
Content available

Nota o karmelitach rezydencji Krwi Chrystusa w Poznaniu w XVIII i XIX wieku

84%
Puziak M. M.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2023
|
vol. 120
401-430
EN
The manuscript Decretale provinciae strictioris observantiae (ref. 168), stored in the Carmelite Archives in Piasek in Krakow, contains the records of the chapters and definitoria of the Greater Poland province (and first vicariate) of the Carmelites strictioris observantiae from 1700–1846. An analysis of these files makes it possible to reconstruct the staffing list of the Poznań residence of the Most Precious Blood of Jesus for the years 1712–1817, as the relevant records appear in the files of this period. This makes it possible to supplement and verify the data that can be extracted from the Chronicle of the residence of the Carmelites of the ancient observance in Poznań at the Church of the Most Precious Blood of Jesus in Żydowska Street, the edition of which was published by Jacek Wiesiołowski in 2005. Both texts constitute the primary source base, which is supplemented to a limited extent by analogous religious records from manuscripts other than the one mentioned (Liber decretalis in quo ordinatione notabiles capitulorum provincialium congregationum etiam annualium etiam annualium et visitationum provincialium, 1742–1833, ref. 169; Liber decretalis..., 1742–1781, ref. 170; Liber decretalis..., 1769–1864, ref. 171; Liber decretalis, 1797–1862, ref. 172; Protocols of provincial chapters and meetings of provincial definitors, 1835–1864, ref. 173) and data collected by Grzegorz Kłoskowski in his 2012 article titled The Carmelites of the Ancient Observance in the Great Poland province in the 17th-19th centuries, Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 98 (2012) pp. 149–270). The compilation included in the table constitutes a chronological representation the order of the heads of the residences and the other monks residing there according to the dates of establishment at the chapter or definitorium. The Carmelites living in the residence after 1817 until 1843 (Fortunat Lesnau, Cyryl Golonka and Antoni Zakrzewski) were the last to reside there (C. Golonka was the last to die). Notes on the heads of the residences refer to data on their age and length of superiority at the post.
PL
Przechowywany w Archiwum Karmelitów na Piasku w Krakowie rękopis Decretale provinciae strictioris observantiae (sygn. 168) zawiera akta kapituł i definitoriów wielkopolskiej prowincji (a najpierw wikariatu) karmelitów strictioris observantiae z lat 1700-1846. Analiza tych akt pozwala zrekonstruować listę obsady osobowej poznańskiej rezydencji Krwi Chrystusa za lata 1712-1817, gdyż w aktach z tego okresu pojawiają się odpowiednie zapisy. Pozwala to uzupełnić i zweryfikować dane, jakie można wyselekcjonować z Kroniczki rezydencji Karmelitów Trzewiczkowych w Poznaniu przy kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa na ul. Żydowskiej, której edycję opublikował Jacek Wiesiołowski w 2005 roku. Oba teksty stanowią zasadniczą bazę źródłową, którą w ograniczonym zakresie uzupełniają analogiczne akta zakonne z innych rękopisów niż ten wymieniony (Liber decretalis in quo ordinatione notabiles capitulorum provincialium congregationum etiam annualium etiam annualium et visitationum provincialium, 1742-1833, sygn. 169; Liber decretalis…, 1742-1781, sygn. 170; Liber decretalis…, 1769-1864, sygn. 171; Liber decretalis, 1797-1862, sygn. 172; Protokoły kapituł prowincjalnych i posiedzeń definitorów prowincji, 1835-1864, sygn. 173) oraz dane zgromadzone przez Grzegorza Kloskowskiego w jego artykule z 2012 roku – Karmelici trzewiczkowi prowincji wielkopolskiej w XVII-XIX wieku, „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne”, 98 (2012) s. 149-270). Zestawienie ujęte w tabeli porządkuje chronologicznie kolejność prezydentów rezydencji oraz pozostałych zakonników tam przebywających według dat ustanowienia na kapitule lub definitorium. Karmelici przebywający w rezydencji po 1817 roku aż do 1843 roku (Fortunat Lesnau, Cyryl Golonka i Antoni Zakrzewski) byli ostatnimi ją zamieszkującymi (ostatni zmarł C. Golonka). Uwagi o prezydentach rezydencji dotyczą danych o ich wieku i długości przełożeństwa na tej placówce.
6
Publication available in full text mode
Content available

"Opusculum Quadragesimale" Walentego Wróbla z dedykacją dla Pawła Holszańskiego

51%
Bartoszak M.
Biblioteka
|
2016
|
issue 20(29)
23-40
EN
The article discusses the copy of the 1537 Opusculum Quadragesimale by Walenty Wróbel (currently kept in the Archdiocese Archives in Gniezno) with a dedicatory inscription to Paweł Holszański, Bishop of Vilna, questioned by Stanisław Estreicher in Bibliografia polska by Karol Estreicher. The only difference between the unknown edition of this title and the well-known second edition is the dedicatory inscription dedicated to the Bishop of Poznań, John of the Lithuanian Dukes. Hence the main part of the article is devoted to a comparison of both dedicatory letters. The copy under scrutiny is bound in a binding made in a bindery in Vilna that, between the years 1557–1563, was also involved in providing its services to the royal library of Sigismund August. This particular volume was used by monks of different monasteries. The last attested proprietary inscription that the work bears is the one of the monastery of the monks of the Calced Carmelites in Bydgoszcz.
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest przechowywany w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie egzemplarz wydanego w 1537 roku Opusculum Qua­dragesimale Walentego Wróbla z dedykacją dla biskupa wileńskiego Pawła Holszańskiego, której istnienie podważył Stanisław Estreicher w Bibliografii polskiej Karola Estreichera. Nieznane wydanie tego dzieła odróżnia się jedynie częścią dedykacyjną od drugiego, znanego wydania, skierowanego do biskupa poznańskiego Jana z Książąt Litewskich. W związku z tym porównaniu obu listów dedykacyjnych poświęcona została najobszerniejsza część artykułu. Omawiany egzemplarz chroni oprawa wykonana w wileńskim warsztacie introligatorskim, który w latach 1557–1563 oprawiał także księgi z biblioteki Zygmunta Augusta. Wolumin krążył w środowisku zakon nym. Ostatnim potwierdzonym wpisem własnościowym posiadaczem dzieła był klasztor karmelitów trzewiczkowych w Bydgoszczy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.