Search results

1

Obrona kultu obrazów w Trzech mowach apologetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają święte obrazy św. Jana Damasceńskiego

100%

Feliga P.

Collectanea Theologica

|

2017

|

vol. 87

|

issue 3

25-66

EN

St John of Damascus was one of the first theologians who shaped thetheology of images. His theology was born in the difficult historical circumstancesof the first iconoclasm. This is why it was not always up to thetask. But it was John who first defined the image as the object of worshipand gave a number of convincing arguments for worshiping them. The basicsource of knowledge about the theology of the icon of John of Damascus ishis Three Apologetic Treatises against those Decrying the Holy Images. Onthis basis, I presented the definitions of the cult of images and the varioustypes of worship, then the arguments used by St. John of Damascus inorder to validate the worship of images in the context of the Old Testamentprohibition on the creation of images and the Christian worship of thesaints. Finally, I presented John’s theology as an expression of the Church’sindependence from the emperor’s power and his attitude to ecclesiasticaltradition, especially to the opinions of the Fathers of the Church.

2

Wcielenie jako argument na rzecz obrony kultu obrazów w "Trzech mowach apologoetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają świete" obrazy św. Jana Damasceńskiego

100%

Feliga P.

Studia Pelplińskie

|

2018

|

vol. 52

125-140

EN

John of Damascus was one of the first Christian thinkers who shaped the theology of images. His thought was born in the difficult historical circumstances of iconoclasm. Therefore, he was not always able to stand up to the task. On the other hand, it was Saint John who first gave sound arguments for worshiping the images. The basic source of knowledge about John of Damascus’ teaching on the icons are his Three Treatises on the Divine Images. On this basis, I begin with the main area of iconoclastic controversy which is the Old-Testament prohibition of images. John shows the purpose of this prohibition and claims that it has a relative character. Through the Incarnation of God it loses its validity. Then I present the Damascene’s arguments for the possibility of presenting the images of God after the Incarnation and for the quasi-sacramental role of matter – redeemed and filled with grace. In the final part I show how the author extends his arguments also to the images of Mary and other saints.

PL

Teologia ikony Jana Damasceńskiego narodziła się w warunkach pierwszego ikonoklazmu. Damasceńczyk pierwszy zdefiniował obraz jako przedmiot kultu i podał wiele przekonujących argumentów na rzecz oddawania im czci. Podstawowym źródłem wiedzy są tu Trzy mowy apologetyczne przeciwko tym, którzy odrzucają święte obrazy. Na ich podstawie przedstawiam najpierw główny obszar kontrowersji ikonoklastycznej, jakim jest starotestamentowy zakaz tworzenia obrazów. Jan pokazuje tu cel i względność tego zakazu – kresem jego obowiązywania okazuje się wcielenie Boga. Następnie prezentuję argumenty Damasceńczyka za możliwością przedstawiania obrazów Boga po Wcieleniu oraz za quasi-sakramentalną rolą materii. Na koniec pokazuję, jak autor rozszerza swoją apologię również na obrazy Maryi i świętych.

3

PROBLEM RECEPCJI NA ZACHODZIE NAUKI O OBRAZACH SOBORU NICEJSKIEGO II

84%

Chełstowski D.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 2

389-408

EN

The teaching of the Second Vatican Council of 787 on the cult of images has never been fully absorbed by the Western Church. This legacy is particularly relevant today, in the era of image and visual communication, whose use in evangelism seems to be a requirement of our time. It is therefore necessary to conduct a second deeper reflection on the place and role of the sacred image in the Church, and to reach out to the sources, still valid and not fully accepted, the doctrine elaborated by this Council.

PL

Nauka Soboru Nicejskiego II z 787 roku dotycząca kultu obrazów nigdy nie została w całości przyswojona przez Kościół Zachodni. Jednak spuścizna ta jest aktualna szczególnie dziś, w erze obrazu i komunikacji wizualnej, których wykorzystanie w ewangelizacji wydaje się być wymogiem naszych czasów. Dlatego też konieczne jest przeprowadzenie po raz wtóry głębszej refleksji nad miejscem i rolą świętego obrazu w Kościele, a także sięgnięcie do źródeł, wciąż aktualnej i nie do końca przyjętej, doktryny wypracowanej przez ten Sobór.

4

Św. Jan Damasceński, II mowa obronna przeciw tym, którzy odrzucają święte obrazy (Contra imaginum calumniatores)

84%

Dylewska M. M.

Vox Patrum

|

2005

|

vol. 48

377-391

EN

translation

PL

tłumaczenie

5

Asamblaż w asamblażu: O performatywności ikon kompozytowych w kontekście liturgicznym i muzealnym

67%

Zaprzalska D.

Pamiętnik Teatralny

|

2022

|

vol. 71

|

issue 4

EN

This article analyzes the performativity of two composite icons in liturgical and museum contexts. Their unusual form, consisting of two panels combined as one work of art, is interpreted as an assemblage, following Victor I. Stoichita use of the term. Moreover, the multivalency of the term assemblage is used to present the icons as part of dynamic social assemblages by applying the theoretical perspective of assemblage theory. It becomes crucial in seeing them as active agents in the assemblages of humans and non-humans as well as understanding the potential of this unusual form and the way they function in various relations with other works of art, institutions, and people. Applying the categories of assemblage and performative icon to the analysis of two examples of composite icons, the article characterizes the influence of assemblage form on the veneration and presentation of icons. Focusing on the issue of performativity, agency, and affordance made it possible to highlight the dynamics of the assemblage form and the icon itself. Depending on the context-the performances in which it participates and the assemblages of which it becomes a part-the icon can be perceived as a work of art and/or a devotional image that transcends the realm of artistic values. The article also reflects on the assemblage nature of the icon research and study process.

PL

Artykuł stanowi analizę performatywności dwóch ikon kompozytowych w kontekście liturgicznym i w kontekście muzealnym. Ich niezwykła forma polegająca na połączeniu dwóch paneli w jedno dzieło sztuki jest interpretowana jako asamblaż – w ślad za użyciem tego terminu przez Victora I. Stoichitę. Jednocześnie autorka akcentuje wieloznaczność tego terminu i korzysta z teorii asamblażu jako narzędzia interpretacyjnego, by ukazać funkcjonowanie ikon w ramach asamblaży społecznych. W perspektywie tej teorii można analizować aktywne uczestnictwo ikon kompozytowych w asamblażach ludzi i nie-ludzi oraz sprawczy potencjał tkwiący w ich niezwykłej formie, by pogłębić rozumienie ich funkcjonowania w relacjach z innymi dziełami sztuki, instytucjami, ludźmi. Dzięki zastosowaniu kategorii asamblażu i ikony performatywnej do analizy dwóch przykładów ikon kompozytowych w artykule scharakteryzowano wpływ asamblażowej formy na kult i prezentację obrazów. Skupienie się na kwestii performatywności pozwoliło uwydatnić dynamikę formy asamblażowej i ikony samej w sobie. W zależności od kontekstu – performansów, w których uczestniczy, a także asamblaży, których staje się częścią – ikona będzie dziełem sztuki i/lub obrazem dewocyjnym, który przekracza sferę wartości artystycznych. W artykule poddano także refleksji asamblażowy charakter procesu badania ikon.

6

La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens

59%

Jurasz I.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 1

260-298

FR

La question d’image reste un sujet sensible dans le dialogue entre les chrétiens et les musulmans. Pour l’aborder, l’article commence par une courte présentation des principales caractéristiques de l’attitude des musulmans à l’égard des images et de l’art en général. Afin de brosser un tableau assez complet des réactions chrétiennes à cette attitude, l’article présente les textes écrits par les auteurs chrétiens qui représentent les trois traditions syriaques: les melkites, les syriaques occidentaux (monophysites) et les orientaux (nestoriens). Les auteurs syriaques ont élaboré des théologies de l’image peu connues, mais particulièrement originales. Leurs réponses reflètent un éventail des conceptions chrétiennes de l’image, héritées du judaïsme, élaborées au long des confrontations avec le polythéisme anthropomorphe des Grecs et à partir du 8e siècle soumises à des vérifications théologiques par la crise de l’iconoclasme byzantin. Cet héritage théologique est déployé en faveur du culte des images, mais de manière la mieux adaptée qui soit à l’interlocuteur musulman et avec toujours une plus grande connaissance de l’islam.

EN

The place of paintings and other works of art in religion have always been a thorny issue in the Christian-Muslim dialogue. The first part of this article presents a general overview of the Muslims' stance on the cult of images. The second part offers a broad array of Christian responses to it, as expressed by the writers of the Christian-Syriac traditions: Melchites, Western Syrians (Monophysites) and Eastern Syrians (Nestorians). Their theology of the image - sadly still little known - solidly based on the core Christian believes, enhanced by certain Judaistic elements, challenged by the anthropomorphic polytheism of the Greeks, and tried in the furnace of the theological discourse during the troubled times of the iconoclastic controversies, is immensely rich and meaningful. They speak in favour of the cult of images, though postulate a measure of caution in their application in the liturgy. Their manner of presenting their arguments betrays a good knowledge of Islam and is geared towards accommodating the potential apprehensions of their Muslim counterparts.

PL

Postrzeganie obrazu (i dzieł sztuki jako takich) jest trudnym tematem w dialogu chrześcijańsko-muzułmańskim. Podejmując tę kwestię, autorka najpierw ogólnie prezentuje stanowisko muzułmanów wobec kultu obrazów. Następnie ukazuje szerokie spektrum reakcji wybranych teologów chrześcijańskich na taką percepcję kultu wizerunków. Wybór autorów chrześcijańskich ogranicza się do trzech tradycji syryjskich: melchickiej, syryjskiej zachodniej (monofizyci) oraz syryjskiej wschodniej (nestorianie). Autorzy ci reprezentują bogatą i zróżnicowaną chrześcijańską koncepcję obrazu, która ciągle pozostaje mało znana. Ich teologiczna koncepcja obrazu - od początku naznaczona elementami zaczerpniętymi z judaizmu - wypracowana została w konfrontacji z antropomorficznym politeizmem Greków, a następnie poddana teologicznej krytyce w epoce ikonoklazmu bizantyjskiego. Wspomniana teologia, wykazująca znajomość islamu oraz zdolność pozyskania sobie muzułmańskiego interlokutora, pozostaje przychylna kultowi obrazów, mimo pewnych zastrzeżeń natury teologicznej oraz specyficznej koncepcji roli obrazów w liturgii.

Refine search results

1 Collectanea Theologica

1 Nurt SVD

1 Pamiętnik Teatralny

1 Studia Pelplińskie

1 Vox Patrum

1 Zeszyty Naukowe KUL

2 Feliga P.

1 Chełstowski D.

1 Dylewska M. M.

1 Jurasz I.

1 Zaprzalska D.

1 2022

2 2018

1 2017