Search results

1

„Gdy lew zaryczy…” (Am 3,8). Obraz lwa w Księdze Amosa

100%

Szmajdziński M.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 32

149-175

EN

The lion is known as the “king of beasts”. Its physical appearance, its strength, dignified movements and fierceness in killing have all left a deep impression upon the human mind. Not surprisingly, lions are mentioned in the Bible for their might (2Sam 1:23), boldness (2Sam 17:10), ferocity (Ps 7:2) and craftiness (Ps 10:9). Biblical leonine references occur in both literal and metaphorical usage. A “king of beasts”-type image is very often used to describe YHWH and His power, especially in the Prophets (Isa 5:29; 31:4; 38:13; Jer 25:38; 49:18-19; Hos 5:14; 13:7). Additionally, there are six mentions of the lion in the Book of Amos (Amos 1:2; 3:4,8,12; 5:19). There the prophet compares God to a lion, a word-picture which allows him to convey two core themes: First, the image serves to elucidate the relationship between God and the prophet – YHWH and His messenger. Amos achieves this through the metaphor of hearing the roar of the lion, an image of God’s voice, which in reality is heard by all people (Amos 1:2). Secondly, Amos heralds the coming punishment and its terror. God himself has spoken, and thus the prophet speaks (Amos 3:8). The key message of this second lion image in Amos is the inevitability of God’s punishment: in the same way that a lion devours its prey, YHWH will punish the crimes of Israel, and the Israelites will not be able to run from Him (Amos 3:4,12; 5:19).

PL

Lew jest nazywany królem zwierząt. Jego wygląd, dostojne ruchy i gwałtowność w zabijaniu pozostawiły głębokie ślady w ludzkim umyśle. Lwy występują także w Starym Testamencie, gdzie m.in. są wspominane ze względu na ich siłę (2 Sm 1,23), śmiałość (2 Sm 17,10), drapieżność (Ps 7,2) czy zwinność (Ps 10,9). Pojawiają się one zarówno w dosłownym, jak i metaforycznym sensie. „Król zwierząt” jest także bardzo często przywoływany dla opisania YHWH i Jego potęgi. Jest szczególnie obecny w księgach prorockich (Iz 5,29; 31,4; 38,13; Jr 25,38; 49,18-19; Oz 5,14; 13,7; Lm 3,10-11). W Księdze Amosa jest sześć wzmianek o tym drapieżnym zwierzęciu (Am 1,2; 3,4.8.12; 5,19). Prorok porównuje Boga do lwa i ta metafora pozwala mu przekazać następujące przesłanie: (1) relację pomiędzy Bogiem i prorokiem, (2) zapowiedź kary i jej grozę. Bóg przemówił, i dlatego prorok mówi (Am 3,8). Stąd pierwsze znaczenie obrazu, w którym pojawia się lew, dotyczy Boga i proroka – YHWH i Jego posłańca (rzecznika). Amos używa metafory ryku lwa, aby zobrazować Boży głos, który dociera do wszystkich ludzi (Am 1,2). Drugim przesłaniem jest nieuniknioność Bożej kary – w taki sam sposób jak lew pożera swoją ofiarę, YHWH ukarze zbrodnie Izraela, a Izraelici nie będą w stanie uciec (Am 3,4.12; 5,19).

2

Metafory zwierzęce w Błogosławieństwie Jakuba (Rdz 49, 1-28)

80%

Wajda A. M.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 4

53-73

EN

The relatively numerous references to animals in the blessing of Jacob(Gen 49: 1-28) show that the biblical author had a broad knowledge of nature.According to the current classification of living organisms and method ofresearch used by modern zoology, it is stated that these observations donot have the characteristics of scientific research. In spite of this, they arethe evidence of the clear-sighted observation of animals, which is reflectednot only in the knowledge of the appearance of individual species, but alsoof specific behaviours related to their way of life. It concerns not only domesticanimals, like the ass (cf. Gen 49: 14), but also wild representativesof the fauna. References concerning the latter apply to the species perceivedas highly dangerous to man and domestic animals, that is the lion(cf. Gen 49: 9), snake (cf. Gen 49: 17) or wolf (cf. Gen 49: 27). Amongstthe animals mentioned in the blessing of Jacob one can also distinguishthose which aroused admiration because of their appearance, such as thedoe (cf. Gen 49: 21). At the same time, it is essential to emphasise the factthat the wealth of animal metaphors is just a tool used to translate “God’saddress” into human language.

3

Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8

80%

Bąk T. B.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 32

285-320

EN

This article provides an extensive analysis of the passage from the Book of Revelation (4:6-8) devoted to the mysterious “Four Living Creatures”. These creatures are the closest to the divine throne and should be understood as non-material beings, also known as cherubs. It can be argued that their strong resemblance to animals should be interpreted as a representation of the whole universe, with its basic elements of fire (lion), earth (calf), and air (eagle). While one important basic element, that of water, seems to be missing here, we can nevertheless detect it in the affinity of one of the “Living Creatures” to man. The human face of this creature alludes to the astrological sign of Aquarius or Pisces. The ancient traditions of the Near East were undoubtedly one source of inspiration for the author of the Book of Revelation, who drew also upon themes and imagery from certain Old Testament books (primarily the Book of Ezekiel), or from various apocryphal texts (especially those of an apocalyptic nature). The “Living Creatures” in Rev 4 play a key role in the liturgical adoration of God and in stimulating the twenty-four elders to the worship of the One Sitting on the heavenly throne.

PL

Przedmiotem analizy jest tekst Ap 4,6-8 mówiący o tajemniczych „Istotach żyjących” znajdujących się najbliżej tronu Bożego. Najprawdopodobniej należy je rozumieć jako niematerialne stworzenia, zwane cherubinami. Ich podobieństwo do zwierząt może być interpretowane jako reprezentowanie całego wszechświata z jego podstawowymi elementami składowymi, takimi jak: ogień (lew), ziemia (wół) i powietrze (orzeł). Brakującego elementu wody można doszukiwać się w podobieństwie jednej z „Istot” do człowieka, stanowiącego aluzję do zodiakalnego znaku Wodnika czy Ryb. Źródłem inspiracji dla autora Apokalipsy mogły być tradycje starożytnego Bliskiego Wschodu. Bezpośrednio czerpał jednak ze Starego Testamentu, szczególnie z Księgi Ezechiela oraz z wybranych tekstów apokryficznych o zabarwieniu apokaliptycznym. Rola „Istot żyjących” w Ap 4 koncentruje się na liturgicznym wysławianiu Boga oraz pobudzaniu dwudziestu czterech starców do składania czci Zasiadającemu na niebiańskim tronie.

Refine search results

2 Verbum Vitae

1 Collectanea Theologica

1 Bąk T. B.

1 Szmajdziński M.

1 Wajda A. M.

1 2019

2 2017

„Gdy lew zaryczy…” (Am 3,8). Obraz lwa w Księdze Amosa

Metafory zwierzęce w Błogosławieństwie Jakuba (Rdz 49, 1-28)

Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8