Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  lion
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Gdy królewską godność zachowały tylko kamienne lwy…, czyli o językowej kreacji lwa w piosenkach Jacka Kaczmarskiego

100%
Kępka I.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
|
2017
|
vol. 24
|
issue 2
59-72
PL
The main goal of the article is showing the language creation of a lion in songs by Jacek Kaczmarski. The theme of the lion, helps to show the situation of the people enslaved in a communist country. The lion, the symbol of power and bravery, in Kaczmarski’s poetry is mainly shown as an attraction in circus. It is weak, disoriented and frightened. This stereotypical proud animal, became a weak creature, which is laughed at by the spectators.Only fake lions made out of stone along with the Zodiac Leo and people named Lion, didn’t lose their proudness and bravery. Those can remind us about the characteristics of a true lion, but are also guardian of true, wise and honest authority. Kaczmarski’s lions symbolize an enslaved, weak nation that, on the other hand, have the awareness of their power and wait for the fall of the regime.
2
Publication available in full text mode
Content available

King, lion and falcon at Deir el-Bahari: from Rw.ty to Horus. A study of the ramp newel posts in the Temple of Hatshepsut

63%
Beaux N.
Polish Archaeology in the Mediterranean
|
2015
|
vol. 24(2)
61-74
EN
The newel posts of the first ramp had lion representations, those of the second one were decorated with composite falcon statues. It is the purpose of this article to study the surviving architectural elements of the ramp newel posts in detail and to explore the function of these elements in Hatshepsut’s temple cosmology. Rw.ty, the four seated lions of the first ramp, are guarding the passage from land to the intermediate level of the temple, “begetting” Horus the king, allowing him to rise in life like the sun in its daily resurrection trip, and this forever and ever. In turn, the falcon god of the second ramp hovers in protection, as witness and helper in the passage to the third and highest level of the temple, where the king will achieve full resurrection through the Amun sanctuary and fly up to the sky as a falcon in its name of MAa.t-kA-Ra. The cartouche raised by the anx sign on the first ramp finds an echo in the Sn sign held by the falcon on the second ramp: they both tie and establish the king into his solar renewal destiny, helped by the Dual-lions and Horus of Behedet, lion and falcon from earth to heaven.
3
Publication available in full text mode
Content available

„Gdy lew zaryczy…” (Am 3,8). Obraz lwa w Księdze Amosa

63%
Szmajdziński M.
Verbum Vitae
|
2017
|
vol. 32
149-175
EN
The lion is known as the “king of beasts”. Its physical appearance, its strength, dignified movements and fierceness in killing have all left a deep impression upon the human mind. Not surprisingly, lions are mentioned in the Bible for their might (2Sam 1:23), boldness (2Sam 17:10), ferocity (Ps 7:2) and craftiness (Ps 10:9). Biblical leonine references occur in both literal and metaphorical usage. A “king of beasts”-type image is very often used to describe YHWH and His power, especially in the Prophets (Isa 5:29; 31:4; 38:13; Jer 25:38; 49:18-19; Hos 5:14; 13:7). Additionally, there are six mentions of the lion in the Book of Amos (Amos 1:2; 3:4,8,12; 5:19). There the prophet compares God to a lion, a word-picture which allows him to convey two core themes: First, the image serves to elucidate the relationship between God and the prophet – YHWH and His messenger. Amos achieves this through the metaphor of hearing the roar of the lion, an image of  God’s voice, which in reality is heard by all people (Amos 1:2). Secondly, Amos heralds the coming punishment and its terror. God himself has spoken, and thus the prophet speaks (Amos 3:8).  The key message of this second lion image in Amos is the inevitability of God’s punishment: in the same way that a lion devours its prey, YHWH will punish the crimes of Israel, and the Israelites will not be able to run from Him (Amos 3:4,12; 5:19).
PL
Lew jest nazywany królem zwierząt. Jego wygląd, dostojne ruchy i gwałtowność w zabijaniu pozostawiły głębokie ślady w ludzkim umyśle. Lwy występują także w Starym Testamencie, gdzie m.in. są wspominane ze względu na ich siłę (2 Sm 1,23), śmiałość (2 Sm 17,10), drapieżność (Ps 7,2) czy zwinność (Ps 10,9). Pojawiają się one zarówno w dosłownym, jak i metaforycznym sensie. „Król zwierząt” jest także bardzo często przywoływany dla opisania YHWH i Jego potęgi. Jest szczególnie obecny w księgach prorockich (Iz 5,29; 31,4; 38,13; Jr 25,38; 49,18-19; Oz 5,14; 13,7; Lm 3,10-11). W Księdze Amosa jest sześć wzmianek o tym drapieżnym zwierzęciu (Am 1,2; 3,4.8.12; 5,19). Prorok porównuje Boga do lwa i ta metafora pozwala mu przekazać następujące przesłanie: (1) relację pomiędzy Bogiem i prorokiem, (2) zapowiedź kary i jej grozę. Bóg przemówił, i dlatego prorok mówi (Am 3,8). Stąd pierwsze znaczenie obrazu, w którym pojawia się lew, dotyczy Boga i proroka – YHWH i Jego posłańca (rzecznika). Amos używa metafory ryku lwa, aby zobrazować Boży głos, który dociera do wszystkich ludzi (Am 1,2). Drugim przesłaniem jest nieuniknioność Bożej kary – w taki sam sposób jak lew pożera swoją ofiarę, YHWH ukarze zbrodnie Izraela, a Izraelici nie będą w stanie uciec (Am 3,4.12; 5,19).
4

Opisanie światowych spraw narodu wróblego na „polu ptaszym” w twórczości Mikołaja Reja

51%
Zagożdżon-Łyszczarz J.
Pamiętnik Literacki
|
2020
|
vol. 111
|
issue 2
53-64
PL
Artykuł dotyczy metaforycznych znaczeń małych ptaków, a w szczególności wróbla, w dziełach Mikołaja Reja. Autorka zwraca uwagę na obecność bestiariuszowej tradycji encyklopedycznej w dziełach dawnych twórców, do której staropolski poeta chętnie się odwoływał. Rej pełną pułapek egzystencję ludzką zestawił z wyobrażeniem „pola ptaszego”, gdzie dybie na każdego „zły ptasznik”, czyli zawistny los. Poeta podkreślał, że ostrzeżenia i wskazówki dotyczące naszych codziennych decyzji czy zachowań zostały zawarte w egzemplach ze świata natury. Niewątpliwie przykłady tego rodzaju dostarczały cennego materiału do głębszych spekulacji filozoficznych. Przykłady te miały służyć naprawie niedoskonałej kondycji ludzkiej. Rej chętnie sięgał po przedstawienia ptaków, aby ukazać mnogość niebezpieczeństw czyhających na człowieka. Figura tak małych stworzeń jak wróble znakomicie nadawała się do tego celu. Wyrażały one tęsknotę za tym, co nas przekracza, lecz także pragnienie uwolnienia się od ciężaru ograniczeń ziemskich. W utworach Okszyca symbolika wróbla współtworzy kompletny obraz duszy ludzkiej, stanowiąc alegoryczną figurę odkupionej i naprawionej natury tego świata. Utwory Mikołaja Reja pozostawały w kręgu ówczesnej wiedzy encyklopedycznej, umiejętnie łącząc tradycje klasyczne z biblijnymi. Barwnie nakreślone obrazy przyrody, poza swoimi alegorycznymi znaczeniami, stopniowo uwalniały się od kontekstu erudycyjnego, zyskując autonomię, poczynały żyć własnym życiem.
EN
The article refers to the metaphorical meanings of little birds, especially the sparrow, in Mikołaj Rej’s creativity. The author pays her attention to the presence of encyclopaedic bestiary tradition in the works of old authors, to which Rej eagerly referred. The poet juxtaposes a full of traps human existence with an image of “bird field” where “an evil bird,” a jealous fortune, waits in ambush for everyone. Rej remarks that warnings and pieces of advice about a man’s everyday decisions are included into examples taken from the world of nature. Undoubtedly, instances of this kind served as a valuable material to a deeper philosophical speculation. Those instances were to act as a remedy to correct imperfect human condition. Rej willingly resorts to the presentations of birds to give the multiplicity of dangers that lurk waiting for a man, and figures of such tiny birds as sparrows, as they well suited this purpose. The birds express longing for what surpasses us and desire to free oneself from the burden of earthly limitations. In Rej’s output the symbolism of the sparrow jointly creates a full image of human soul, forming an allegorical figure of a redeemed and corrected nature of the world. Mikołaj Rej’s pieces remain within the circle of the then encyclopaedic knowledge, and skilfully combine the classical traditions with the Biblical ones. Vividly depicted images of nature, apart from allegorical meanings, gradually freed from their erudite context to gain autonomy and started living their own life.
5
Publication available in full text mode
Content available

Metafory zwierzęce w Błogosławieństwie Jakuba (Rdz 49, 1-28)

51%
Wajda A. M.
Collectanea Theologica
|
2018
|
vol. 88
|
issue 4
53-73
EN
The relatively numerous references to animals in the blessing of Jacob(Gen 49: 1-28) show that the biblical author had a broad knowledge of nature.According to the current classification of living organisms and method ofresearch used by modern zoology, it is stated that these observations donot have the characteristics of scientific research. In spite of this, they arethe evidence of the clear-sighted observation of animals, which is reflectednot only in the knowledge of the appearance of individual species, but alsoof specific behaviours related to their way of life. It concerns not only domesticanimals, like the ass (cf. Gen 49: 14), but also wild representativesof the fauna. References concerning the latter apply to the species perceivedas highly dangerous to man and domestic animals, that is the lion(cf. Gen 49: 9), snake (cf. Gen 49: 17) or wolf (cf. Gen 49: 27). Amongstthe animals mentioned in the blessing of Jacob one can also distinguishthose which aroused admiration because of their appearance, such as thedoe (cf. Gen 49: 21). At the same time, it is essential to emphasise the factthat the wealth of animal metaphors is just a tool used to translate “God’saddress” into human language.
6
Publication available in full text mode
Content available

Zu den Feindbildern auf den Zauberstäben des Mittleren Reiches und der Zweiten Zwischenzeit

51%
Altenmüller H.
Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
|
2017
|
vol. XXX
73-94
EN
The ivory wands of the Middle Kingdom display various creatures to be annihilated by protective deities, especially snakes and human foes. It seems that the snakes pictured on the ivory wands represent chaotic numina of primeval times which endanger the uncreated and the animate world. The human foes on the other side are foreigners like Libyans, Asians, Nubians and rebels. It is interesting to note that the figures of the human foes are modelled after an archetype which is taken from the royal monuments showing the king smiting his enemies. While the foes represented on the royal monuments are put down by the king in the shape of a divine bull, lion, sphinx or griffin, the enemies of the ivory wands are smitten by divine forces, among them the hippopotamus-goddess, the lion, and a cat-goddess. The investigation concerns the religious background of the massacre, which is done by the divine forces on snakes and human foes. It is proposed to identify the fighting animals as protective deities originating in art from stellar constellations or decans protecting the mother and her child at the beginning of lifetime.
7
Publication available in full text mode
Content available

Tożsamość i rola „czterech Istot żyjących” w Ap 4,6-8

51%
Bąk T. B.
Verbum Vitae
|
2017
|
vol. 32
285-320
EN
This article provides an extensive analysis of the passage from the Book of Revelation (4:6-8) devoted to the mysterious “Four Living Creatures”. These creatures are the closest to the divine throne and should be understood as non-material beings, also known as cherubs. It can be argued that their strong resemblance to animals should be interpreted as a representation of the whole universe, with its basic elements of fire (lion), earth (calf), and air (eagle). While one important basic element, that of water, seems to be missing here, we can nevertheless detect it in the affinity of one of the “Living Creatures” to man. The human face of this creature alludes to the astrological sign of Aquarius or Pisces. The ancient traditions of the Near East were undoubtedly one source of inspiration for the author of the Book of Revelation, who drew also upon themes and imagery from certain Old Testament books (primarily the Book of Ezekiel), or from various apocryphal texts (especially those of an apocalyptic nature). The “Living Creatures” in Rev 4 play a key role in the liturgical adoration of God and in stimulating the twenty-four elders to the worship of the One Sitting on the heavenly throne.
PL
Przedmiotem analizy jest tekst Ap 4,6-8 mówiący o tajemniczych „Istotach żyjących” znajdujących się najbliżej tronu Bożego. Najprawdopodobniej należy je rozumieć jako niematerialne stworzenia, zwane cherubinami. Ich podobieństwo do zwierząt może być interpretowane jako reprezentowanie całego wszechświata z jego podstawowymi elementami składowymi, takimi jak: ogień (lew), ziemia (wół) i powietrze (orzeł). Brakującego elementu wody można doszukiwać się w podobieństwie jednej z „Istot” do człowieka, stanowiącego aluzję do zodiakalnego znaku Wodnika czy Ryb. Źródłem inspiracji dla autora Apokalipsy mogły być tradycje starożytnego Bliskiego Wschodu. Bezpośrednio czerpał jednak ze Starego Testamentu, szczególnie z Księgi Ezechiela oraz z wybranych tekstów apokryficznych o zabarwieniu apokaliptycznym. Rola „Istot żyjących” w Ap 4 koncentruje się na liturgicznym wysławianiu Boga oraz pobudzaniu dwudziestu czterech starców do składania czci Zasiadającemu na niebiańskim tronie.
8

Quia Ego Nominor Leo: Barthes, Stereotypes and Aesop’s Animals

38%
Tyler T.
Dialogue and Universalism
|
2014
|
issue 1
193-208
EN
Taking Barthes’ discussion of Aesop’s lion as my starting point, I examine the notion of the stereotype as it applies to the use of animals in philosophy and cultural theory. By employing an illustrative selection of animal ciphers from Saussure and Austin, and animal indices from Peirce and Schopenhauer, I argue that theory’s beasts are always at risk of becoming either exemplars of a deadening, generic Animal or mere stultifying stereotypes. Gilbert Ryle’s faithful dog, Fido, as well as a number of Aesop’s edifying animals, help to demonstrate that these two dangers are not inescapable, however. I close by indicating two strategies for preventing the unnecessary inhibition of the creatures of critical theory, focusing on Derrida’s individual and gently unruly cat.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.