Search results

1

Dlaczego trudno zdefiniować pojęcie „logosu”?

100%

Gomułka Ł.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2017

|

issue 1(24)

45-52

EN

In the text: Why is it difficult to define the notion of „logos”? I propose and defend the following thesis: the notion of logos weighed in the context of scientific discoveries (in physics and mathematics) is difficult to explicate and thus difficult to understand. I introduce two perspectives of the logos: the objective one connected with the structure of the world itself and the subjective one connected with a language, which allows us to to speak about the world itself (to learn). The analysis of this cogni- tive situation reveals a few interesting observations in epistemology and philosophical anthropology, which I present in the final part of the article.

2

Logos, fysis a dialektika u Hérakleita

80%

Iber C.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2010

|

vol. 58

|

issue 1

65-76

EN

In what follows my intention is to trace the fundamental ideas of Heraclitus. To this end, I proceed in eight steps: First I provide some information on Heraclitus’ work, second I take a look at Heraclitus’ doctrine of flux, third I comment on the conception of logos, IN the fourth step I outline the conception of physis, on the basis of which, in the fifth step, I explore the teachings about the unity of the opposites. In the sixth step I examine the relationship between logos and physis, which I characterize finally in the seventh step. In the eighth step I summarize my understanding Heraclitus’ fundamental ideas.

3

Trzy wymiary „słowa Bożego” gwarantujące tożsamość Kościoła (1 J 1,10; 2,5.7.14)

80%

Sikora A. R.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

179-196

PL

L'annalisi dei testi che riguardano la natura e il ruolo della Parola di Dio si concentra sui quttro testi dalla Prima Lettera di s. Giovanni (1,10; 2,5.7.14) perche solo in questa Lettera la parola logos si riferisce alla Parola di Dio. L' esegesi di quattro testi ci da una idea globale sulla natura e sul ruolo della Parola divina. Logos tou Theou appare come la rivelazione portata da Gesu in cui viene sottolineato il motivo soteriologico (1,10; 2,14) e il motivo dell'amore fraterno (2,5.7). La Parola di Dio si identifica con il precetto dell'amore vicendevole che condiziona l'identita cristiana. La Parola si rivela pure come la forza interiore che illumina il credente e che gli fa vincere il Maligno. In questo modo il suo ruolo per la Chiesa e didattico e formatrice.

4

Dzieło sztuki a misterium przemiany

80%

Pawliszyn A.

Estetyka i Krytyka

|

2011

|

issue 2(21)

129-137

EN

The aim of the text is to show the power of influence of a work of art on a human being. The power produces a specific shock in man (H.-G. Gadamer) which makes him transform his life... In this sense, it is a story touching upon aspects of Heideggerian considerations about a work of art, which have been presented in the light of some aspects of Merleau-Ponty's ontology of corporeality ( la chair), thus yielding recognition the truth of the truth revealed by a work in the form of apparent chasm originating from “a heart of the corporeal entity”. A specific temporality of a work of art has been shown basing on Gadamer's philosophical hermeneutics. It organizes the existential human time into the following: the time of everyday ordinariness, the time crystallized in a work of art andthe holiday time. It turns out that a cascade of particular times released by a work of art reveals its transgressive features. A work of art, understood here as a crystallized truth, which makes us aware of the fear of death, has also been interpreted in the context of G. Bataille`s thoughts about eroticism. An author and his addressee are shown here lovers of existence, and the crystallized essence of a work of art as an expression of human sovereignty springing up from the dew of joy and pain. All this gives evidence of a role of human creativity in the divine grain of the Logos (Heraclitus)

5

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

71%

Wiończyk G.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

195-212

PL

Pytanie epistemologiczne, które stawia praktyka interpretacyjna, w teologii domaga się uzupełnienia w postaci przymierza, które skojarzone może być z projektem ontologizacji znanej z dziejów hermeneutyki. Uświadamia nam to, że język teologiczny, rozumiany jako system w znaczeniu technicznym tego słowa, nie stanowi odrębnej i samozabezpieczającej się mowy o Bogu. Język stanowi jedynie pewien układ znaczeń, który odnosi się sam do siebie. Jego odniesienie do rzeczywistości, a więc doświadczenia Boga, jest związane z autoryzacyjną rolą wspólnoty. Sam nawet natchniony tekst, a także tekstowe (w sensie wąskim)świadectwa Tradycji nie są elementami samowystarczalnymi, które można by pozbawić eklezjalnego i przez to doświadczeniowego kontekstu. W przeciwnym wypadku Objawienie musiałoby zostać ograniczone do informacji.

EN

Epistemological question posed by interpretive practice in theology, requires a supplement in the form of a covenant, which can be associated with the project of ontologization known from the history of hermeneutics. This makes us realize that theological language, understood as a system, in the technical meaning of the word, does not constitute a separate and self-protective speech about God. Language is only a system of meanings that is referring to itself. Its reference to reality, and therefore to the experience of God, is associated with the authorizing role of the community. Even the sacred texts as well as textual (in a narrow sense) testimonies in the Tradition, are not self-suffi cient elements which can be deprived of their ecclesial and, because of it, experiential context. Otherwise, the Revelation would have to be limited to information only

6

Dekonstrukcja logosu jako zagrożenie dla życia religijnego

71%

Łażewska D. A.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

vol. 1/35

141-159

PL

Chrześcijaństwo rozumie siebie jako religię logosu, czyli religię według rozumu. Osłabienie rozumu, czyli logosu, oznacza zatem osłabienie, a nawet zanik, życia chrześcijańskiego. W celu zrozumienia prawd wiary posługiwano się argumentacją filozoficzną. Współczesnym stylem filozoficznego myślenia jest dekonstrukcja. Jednak dekonstrukcja uniemożliwia rozumienie. Nie służy bowiem do sformułowania sensownych odpowiedzi czy wykazania braku sensu, lecz uwalnia od sensu. Dekonstrukcja burzy zatem logocentryczny sposób myślenia, czyli „znaczenie”, „rozumienie”, „pewność”. Dlatego stanowi zagrożenie dla życia wiary poszukującej zrozumienia (fides quaerens intellectum).

EN

Christianity understands itself as a religion of logos, that is, a religion in accord with reason. Therefore, a weakening of reason, which is the logos, indicates a weakening, and even the degeneration of Christian life. In order to understand the truths of faith, philosophical arguments have been used. Deconstruction is a contemporary style of philosophical thought, which prevents understanding, for it serves not in the formulation of reasonable answers nor in demonstrating a lack of sense. Therefore, deconstruction demolishes the logocentric mode of thought that is “meaning,” “understanding” and “certainty.” Hence, it constitutes a threat to a life of faith that seeks understanding (fides quaerens intellectum).

7

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

71%

Wiończyk G.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

195-212

EN

Epistemological question posed by interpretive practice in theology, requires a supplement in the form of a covenant, which can be associated with the project of ontologization known from the history of hermeneutics. This makes us realize that theological language, understood as a system, in the technical meaning of the word, does not constitute a separate and self-protective speech about God. Language is only a system of meanings that is referring to itself. Its reference to reality, and therefore to the experience of God, is associated with the authorizing role of the community. Even the sacred texts as well as textual (in a narrow sense) testimonies in the Tradition, are not self-sufficient elements which can be deprived of their ecclesial and, because of it, experiential context. Otherwise, the Revelation would have to be limited to information only.

PL

Pytanie epistemologiczne, które stawia praktyka interpretacyjna, w teologii domaga się uzupełnienia w postaci przymierza, które skojarzone może być z projektem ontologizacji znanej z dziejów hermeneutyki. Uświadamia nam to, że język teologiczny, rozumiany jako system w znaczeniu technicznym tego słowa, nie stanowi odrębnej i samozabezpieczającej się mowy o Bogu. Język stanowi jedynie pewien układ znaczeń, który odnosi się sam do siebie. Jego odniesienie do rzeczywistości, a więc doświadczenia Boga, jest związane z autoryzacyjną rolą wspólnoty. Sam nawet natchniony tekst, a także tekstowe (w sensie wąskim) świadectwa Tradycji nie są elementami samowystarczalnymi, które można by pozbawić eklezjalnego i przez to doświadczeniowego kontekstu. W przeciwnym wypadku Objawienie musiałoby zostać ograniczone do informacji.

8

Etyka spotkania Personalizm egzystencjalny G. Marcela: od wymogu ontologicznego do imperatywu etycznego

71%

Kowalski E.

Studia Paradyskie

|

2018

|

issue 28

13-27

PL

W artykule podkreślono dwa wymiary człowieka-osoby w myśli filozoficzno-antropologicznej G. H. Marcela, ontologiczny i etyczny, w celu podjęcia próby zasugerowania implikacji hermeneutycznych dla współczesnej refleksji bioetycznej. Jeśli chodzi o pojęcie bios, francuski myśliciel proponuje personalistyczno-egzystencjalne podejście, z konotacją ontologiczno-etyczną (logos) i etyczno-relacyjną (ethos), jako najbardziej odpowiedniego terenu weryfikacji zdolności interpretacyjnych i argumentacyjnych w rozwiązywaniu nowych problemów biomedycznych. Uznając wszystkie transcendentne wymiary bycia-człowiekiem-osobą, w egzystencjalnym doświadczeniu bios-logos-ethos, to znaczy, w dynamicznej jedności własnego bycia-więcej, w stwórczej relacji z Bogiem i współistniejącego dla Boga, interpersonalnym z innymi i solidarnym ze światem, gwarantują godność osoby w pełnym znaczeniu.

EN

The article emphasizes two dimensions of the man-person in the philosophical-anthropological thought of G. H. Marcel, the ontological and the ethical, in order to undertake an attempt to suggest hermeneutic implications for contemporary bioethical reflection. Regarding bios the French thinker proposes the personalistic-existential approach with its ontological-ethical (logos) and ethical-relational (ethos) connotations as the most suitable terrain for verifying the interpretative and argumentative skills in the management of new biomedical problems. Recognizing all the transcendental dimensions of being-man-person, in the existential experience of bios-logos-ethos, that is, in the dynamic uniqueness of one’s being-more, in a creature relationship with God and coexistential towards God, interpersonal with the others and solidarity with the world, guarantees the dignity of the person in the full sense.

9

Plato’s Theaetetus & logos of the Digital Humanities

71%

Janik P.

Logos i Ethos

|

2023

|

vol. 62

|

issue 2

99-118

PL

Specyfiką nauk humanistycznych jest badanie człowieka i jego dziedzictwa, o czym przypomina już Sokrates w Teajtecie. Dialog ten wyznacza istotną zmianę u Platona - odkrycie to należy przypisać Wincentemu Lutosławskiemu, autorowi chronologii dzieł Platona - tj. od idei preegzystujących i transcendentalnych do kategorii rozumu, od filozofii jako “umiłowania mądrości” do “umiłowania wiedzy”. Tak więc, w przeciwieństwie do szeroko rozpowszechnionego poglądu o tak zwanym braku definicji wiedzy w Teajtecie, argumentuję, że poszukiwanie wiedzy odnosi się do logiki myślenia - tematu związanego z logiką odkrycia Charlesa S. Peirce’a i wciąż odrębnego od “technologii” - i stanowi konstytucję humanistyki ery informacji i komunikacji jako cyfrowej humanistyki.

EN

The specifics of the humanities are the study of the human and its offspring, already recalled by Socrates in the “Theaetetus”. The dialogue marks a substantial shift in Plato - the discovery to be attributed to Wincenty Lutosławski, the author of the chronology of Plato’s works - that is, from pre-existent and transcendental ideas to the categories of reason, from philosophy as the “love of wisdom” to the “love of knowledge”. Thus, contrary to the widely held view of the so-called lack of the definition of knowledge in the “Theaetetus”, I argue that the quest for knowledge refers to the logic of thinking - the theme related to Charles S. Peirce’s logic of discovery and still distinct from “technology” - and provides the constitution of the humanities of the information and communication age as the digital humanities.

10

Logos or Imago?

70%

Kuczyńska A.

Dialogue and Universalism

|

2018

|

issue 1

89-102

EN

In the Renaissance there was a kind of linguistic-pictorial osmosis, in which mythological configurations derived from antique literature, the poetic metaphoric of Neoplatonism, semi-fantastic and semi-realistic visions and a visible penchant for decorative rhetoric intertwined with elements of rational thought, the cult of nature, traditional reference to higher authority and practical as well as theoretical acceptance of pictorial symbolic. This language was employed to explore philosophical, ethical, and even natural categories related to issues like the beginnings of the world and nature, death, transience, vanity (vanitas),3 temperance, virtue (virtu), harmony, vita activa and contemplativa— categories in which the people of the era strove to describe youth, maturity, old age and death. In this specific language writing about a truth, idea or moral principle primarily involved presenting it as a picture, a concrete, sensually embraceable form, thing or person. Thus, if it was necessary, logos followed imago, which was genetically precedent and most important in the cognitive sense.

11

A Multimodal Discourse Analysis of 2018 Iraqi Parliamentary Electoral Posters

70%

Shamkhi Sharhan K., Mahawi M. H., Al-Ābedi H. K.

Language, Discourse & Society

|

2023

|

vol. 11

|

issue 1

121-142

EN

The paper is a multimodal discourse analysis of Iraqi Parliamentary electoral posters in May 2018. It aims at finding out the ways and tools the political entities participating in those elections use in designing their posters and presenting themselves and their programs to the voters. The analysis involves 17 posters and uses a framework of analysis that suits the nature and purpose of the paper. These 17 posters represent entities and politicians with different political and social backgrounds. The results of the analysis reveal that some political entities represented by electoral posters have names, logos and slogans especially used for the 2018 elections while others either have ones already used in the previous elections or stick to their original ones which they use elsewhere. In most posters, there is a tendency to use the name of the country or a related word; some posters use words that may appeal to the voters through hinting at an alternative to the religious parties which have failed in ruling the country in the previous period, or words that promise change and reformation.

12

Heraclitus’ sense of logos in the context of Greek root ‘logos’ in epic poets

70%

Wdowiak M.

Classica Cracoviensia

|

2015

|

issue 18

459-473

EN

The following paper aims to explore some Heraclitus’ fragments that could entail a personified conception of logos. The first part of the paper shows the analysis of the authentic sense of the Greek root ‘leg-’. In this part I followed philologists (among others Chantraine, Narecki) and philosopher Heidegger, who was a great adherent of understanding the original sources of Heraclitus’ philosophy. The closing part points to Heraclitus’ fragments in which the term “logos” is used.

13

Logos i metanoia

61%

Maryniak B.

Logopaedica Lodziensia

|

2018

|

issue 2

119-136

EN

The aim of this paper is to reconsider the meaning of the two title concepts which can be found at the base of the European thought. Referring to the works of Giovanni Reale (Italian historian of philosophy from the turn of the 20th and 21st centuries) the author tries to reconstruct the Greek reflection of spiritual transformation. Starting with Odyssey by Homer and selected works by Plato the concept of “second navigation” is presented. In case of Plato, it is his Letters that play a crucial role in the demonstration of „second navigation”. The transformation of this very concept in Neoplatonism of Philo of Alexandria and Plotinus is subsequently discussed. The author also brings to mind two Greek conceptions of time: Cronus and Caerus. The text also has reference to contemporary philosophy and literature. On the one hand, “second navigation” takes on a new meaning in the light of the concept of “stream of consciousness” invented by William James. On the other one, the idea of “stream of consciousness” was deliberately used in Ulysses by James Joyce in order to describe a situation when no “second navigation” is possible. In this way, the story of spiritual transformation of both Odysseus and Stephen Dedalus from Ulysses by James Joyce can be reinterpreted anew.

PL

Celem artykułu jest rozważenie znaczenia dwóch tytułowych pojęć, które można znaleźć u podstaw myśli europejskiej. Nawiązując do pracy Giovanniego Reale, włoskiego historyka filozofii przełomu dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku, autor dokonuje próby rekonstrukcji greckiej refleksji o przemianie duchowej. Zaczynając od Odysei Homera i wybranych dzieł Platona, dokonana zostaje prezentacja „drugiego żeglowania”. W przypadku Platona szczególnie ważną rolę odgrywają Listy, wyraźnie prezentujące to pojęcie. Następnie zostaje omówiona przemiana tego pojęcia w neoplatonizmie Filona z Aleksandrii i Plotyna. Ponadto autor przypomina dwa greckie pojęcia czasu: Kronosa i Kairosa. Prowadzi to do odniesień wziętych ze współczesnej filozofii i literatury. Z jednej strony „drugie żeglowanie” nabiera nowego znaczenia w świetle koncepcji strumienia świadomości Wiliama Jamesa. Z drugiej zaś strumień świadomości został świadomie zastosowany w Ulissesie Jamesa Joyce’a do opisu sytuacji, w której nie dochodzi do „drugiego żeglowania”. W ten oto sposób na nowo może być reinterpretowana historia duchowej przemiany Odysa i Stefana Dedalusa z Ulissesa Jamesa Joyce’a.

14

El texto de El ser sobrenatural como contexto próximo para entender la noología, la metafísica y la visión de Dios sobre Zubiri

61%

Niziński R. S.

Filozofia Chrześcijańska

|

2020

|

vol. 17

137-165

PL

Filozofia Xavier Zubiriego jest jedną z trudniejszych do zrozumienia, ponieważ zawiera pewne niezrozumiałe elementy. Dlatego zasadnym jest przypuszczenie, że może zawierać ona pewne ukryte założenie, które nie jest ujawnione ani przez Zubiriego, ani przez kontynuatorów jego myśli. Zubiri, omawiając wpływy różnych nurtów na jego myśl, przywołuje jedynie fenomenologię Husserla i metafizykę Heideggera. Przyznaje się także do sięgania do myśli Arystotelesa. Zubiri zaczyna swoje analizy od percepcji rzeczy, przez co czyni zadość fenomenologicznemu wymogowi rozpoczynania refleksji filozoficznej od opisu rzeczywistości. Końcowym etapem tej refleksji jest metafizyka, która wyjaśnia opisywaną rzeczywistość. Jednakże podążając tym tropem, jest trudną rzeczą do końca zrozumieć istotę jego filozoficznej refleksji. Co jest tym ukrytym założeniem? W dziele El ser sobrenatural: Dios y la deifi cación en la teología paulina, które Zubiri napisał w latach 30. i 40. XX wieku Zubiri interpretuje wczesno chrześcijańską neoplatońską teologię. W tym samym dziele Zubiri stwierdza, że jest możliwe dojście do podobnego rozumienia rzeczywistości poczynając od analizy rzeczy wznosząc się ku Bogu. I właśnie to będzie ukrytym założeniem jego filozofii. Tezą tego artykułu jest to, że filozofia Zubiriego może być rozumiana jako pewna próba wykazania, że neoplatońska wizja rzeczywistościu kazana w El ser sobrenatural: Dios y la deifi cación en la teología paulina jest prawdziwa i można do niej dojść na drodze dociekań rozumowych, to znaczy zaczynając od odpisu faktów.

EN

The philosophy of Xavier Zubiri is recognized as one of the most diffi cult to understand because there is something unclear in it. Therefore one may guess that there is a hidden presumption done by Zubiri. Zubiri in the self-presentation of his philosophical backgrounds acknowledges that his philosophy owes most to the phenomenology of Husserl and metaphysics of Heidegger. He also admits of being infl uenced by Aristotle to a certain degree. Zubiri starts his analyses from perception of things, with which he fulfi lls phenomenological requirement of beginning philosophy with the description of reality. As the fi nal step he ads metaphysics, which explains the description of reality. Following this code of interpretation of Zubiri’s philosophy it is difficult to grasp its core meaning. What is this hidden supposition? In The Supernatural Being: God and Deifi cation in Saint Paul’s Theology, which he wrote in the 30s’ and 40s’ of the 20th century, Zubiri presents early Christian Neoplatonic theology. In the same work Zubiri also states that it is possible to discover the same ideas following the way up, i.e. departing from the creatures and ascending to God. And this will be the hidden supposition of his philosophy. This paper tries to show the philosophy of Zubiri can be understood as a kind of proof that the Neoplatonic vision of the reality presented in The Supernatural Being: God and Deifi cation in Saint Paul’s Theology is true and can be discovered by reason alone, i.e. departing only from description of facts.

15

Historical and Theological Sources of Secularism and Secularisation

61%

Góźdź K.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 2

359-373

EN

This article proposes a new way of approaching the roots of secularism and its outcome that is secularization. The fact that this phenomenon arises precisely in a Christian world, which ultimately leads to a complete emancipation of that what is worldly toward religion, profanum toward sacrum, is astonishing. The process of European secularism has its beginning in the 11th century, when the so-called dispute about reason was initiated resulting, in the next epochs of human history, in an intensifying departure from transcendence in favour of a secular interpretation of reality. What ensued is a fading away of the classical understanding of truth as a “compatibility of entities with intellect” (adaequatio rei et intellectus), that is compatibility of understanding and reality, replacing understanding with one’s own crafting of reality, making of a new society. An examination of the history of the European secularization can contribute to a rise of a new humanism, which rests upon reasonableness that originates at the deepest basis of the Logos.

16

Wprowadzenie do erystyki dla pedagogów - Logos. Poprawność materialna argumentu

61%

Marciniak A.

Studia z Teorii Wychowania

|

2020

|

vol. XI(4(33))

151-172

PL

Większość ludzi postrzega erystykę jako coś negatywnego, a nawet destrukcyjnego. Pogląd ten wydaje się być błędny. W istocie, erystyka nie jest ani dobra, ani zła. Jest narzędziem, które może być stosowane w różnych celach (uczciwych bądź nieuczciwych), zgodnie z intencją nadawcy. Znajomość erystyki (pojmowanej tutaj neutralnie jako organon) może być niezwykle użyteczna w pracy pedagoga czy nauczyciela. Zostało to szczegółowo wyjaśnione w tekście Wprowadzenie do erystyki dla pedagogów – Logos. Poprawność formalna argumentu – pierwszym artykule serii poświęconej erystyce. Wprowadzenie do erystyki – Logos. Poprawność materialna argumentu stanowi drugą część tej serii dedykowanej tym nauczycielom i pedagogom, którzy pragną podnieść swoje kompetencje komunikacyjne. Niniejszy tekst koncentruje się wokół istoty i sposobów zastosowania strategii logos, ze szczególnym uwzględnieniem tych technik, które związane są ściśle z treścią argumentu.

17

Parmenide: suoni, immagini, esperienza. A proposito di una nuova lettura.

61%

Fratticci W.

Peitho. Examina Antiqua

|

2015

|

vol. 6

|

issue 1

295-330

EN

This essay aims to analyse the Parmenides’ interpretation that Laura Gemelli Marciano offered in the Eleatica lectures. The scholar represents the Parmenidean Poem as a mystical experience where sounds, words and images communicate and produce a real approach to the divine reality at the same time. This intriguing reading, which closely follows that offered by Kingsley, understimates the problems and cognitive structures of rational thought in the poem. Thus Parmenides appears to be a shaman rather a philosopher.

IT

Laura Gemelli Marciano, Parmenide: suoni, immagini, esperienza, a cura di L. Rossetti e M. Pulpito, Academia Verlag, Sankt Augustin, 2013, pp. 304.

18

Wy-słowienia i wy-obrażenia. Przyczynek do refleksji antropologicznej

61%

Kołodziej P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia

|

2013

|

vol. 4

|

issue 140

116-127

PL

W tekście podjęto rozważania na temat fenomenu ludzkiej mowy oraz relacji słowo – obraz, w odniesieniu do kultury współczesnej (opartej na tradycji logocentryzmu, lecz coraz silniej zdominowanej przez obraz i „narrację ekranowego algorytmu”), a także w kontekście wyzwań współczesnej edukacji szkolnej. Za główne zadanie szkoły uznać należy stwarzanie uczniom optymalnych warunków rozwoju języka jako podstawowego atrybutu człowieczeństwa, dzięki któremu człowiek poznaje i oswaja świat. Tak sformułowany cel, możliwy do realizacji także w ramach wy-sławiania obrazów, wymaga jednak odejścia od edukacyjnego prowincjonalizmu i przyjęcia z pełną konsekwencją antropocentrycznego modelu kształcenia.

19

Niezwyczajne szczegóły w Ewangelii św. Jana

61%

Gryglewicz F.

The Biblical Annals

|

1966

|

vol. 13

|

issue 1

95-104

PL

L’auteur considère ici comme particularités les définitions, tournures et phrases dans le texte du quatrième Évangile qui n’étaient pas employées dans la langue grecque d e l’époque et qui dans le contexte donné surprennent le lecteur. II veut savoir si ces expressions se trouvent dans le quatrième Évangile par hasard ou bien si elles ont un certain rôle à remplir. L’auteur définit des expressions comme: Logos, Agneau de Dieu, le disciple bien-aimé; des mots grecs; εκαθισεν, γυναι et παρα; il parle du „testament de Jésus”, donne l’interprétation johannique du nom Siloam et nous décrit le lavement des pieds et la pêche de 153 poissons. Selon l’auteur, S. Jean nous raconte de telle façon que parfois le lecteur est surpris par l’extraordinaire des événements et des détails que S. Jean sait trés bien mettre en relief. Cependant, S. Jean, par des expressions avec une double signification, par une irrégularité dans la construction de la phrase, une composition extraordinaire de la narration ou par l’annonce énigmatique de son récit, par lequel il devient intéressant, surprend tellement le lecteu r que celui-ci s’arrête étonné et doit constater qu’en dehors du récit historique se trouve encore quelque chose de plus profond - une signification spirituelle, religieuse, théologique. Les expressions qu’on ne trouve pas autre part ou des détails extraordinaires font ce rôle des signes pour nous dire que sous le récit historique se trouve un sens plus profond et spécifique.

20

Kilka uwag o racjonalności. Wprowadzenie.

61%

Stachewicz K.

Filozofia Chrześcijańska

|

2009

|

vol. 6

7-15

EN

Rationalism is an attempt to describe the nature of reason and to delimit its scope. All types of rationalism treat reason as a high value not only cognitive but also moral. This article is a short historical synthesis showing certain crucial points in the history of understanding reason and rationality. It also draws some points of evolutionary shifts or revolutionary changes. Reason as logos and reason as ratio, reason of the Enlightment scientism and irrationalism and finally the search for new rationality. The article also poses the question whether the cognitive standpoint, on the ground of which rationalism developed, is fundamental in human life.

Refine search results

Dlaczego trudno zdefiniować pojęcie „logosu”?

Logos, fysis a dialektika u Hérakleita

Trzy wymiary „słowa Bożego” gwarantujące tożsamość Kościoła (1 J 1,10; 2,5.7.14)

Dzieło sztuki a misterium przemiany

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

Dekonstrukcja logosu jako zagrożenie dla życia religijnego

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

Etyka spotkania Personalizm egzystencjalny G. Marcela: od wymogu ontologicznego do imperatywu etycznego

Plato’s Theaetetus & logos of the Digital Humanities

Logos or Imago?

A Multimodal Discourse Analysis of 2018 Iraqi Parliamentary Electoral Posters

Heraclitus’ sense of logos in the context of Greek root ‘logos’ in epic poets

Logos i metanoia

El texto de El ser sobrenatural como contexto próximo para entender la noología, la metafísica y la visión de Dios sobre Zubiri

Historical and Theological Sources of Secularism and Secularisation

Wprowadzenie do erystyki dla pedagogów - Logos. Poprawność materialna argumentu

Parmenide: suoni, immagini, esperienza. A proposito di una nuova lettura.

Wy-słowienia i wy-obrażenia. Przyczynek do refleksji antropologicznej

Niezwyczajne szczegóły w Ewangelii św. Jana

Kilka uwag o racjonalności. Wprowadzenie.