Search results

1

Problem wymiaru antropologicznego i prawnego w rozumieniu zgody małżeńskiej

100%

Erlebach G.

Ius Matrimoniale

|

1999

|

vol. 10

|

issue 4

7-28

EN

Sullo sfondo delle note Allocuzioni di Giovanni Paolo II alla Rota Romana negli anni 1987 e 1988, in cui uno dei temi centrali è stata la questione dei presupposti antropologici come elemento indispensabile di un retto dialogo fra il giudicee i periti psicologi - psichiatri, L'A. ha delineato nell’introduzione l'oggetto dello studio, relativo alla questione di rilevanza (o meno) della visione antropologica del matrimonio all’interno del sistema del diritto canonico. Più precisamente, venne posta la questione fino a che punto gli elementi antropologici, formulati anche nella cost. Gaudium et spes, possano avere incidenza nei processi di nullità matrimoniale. Nella prima parte dell’articolo viene segnalata la difficoltà metodologica nella determinazione dei contenuti antropologici, validi nella materia dei consenso matrimoniale. L'A. cerca di individuare i criteri formali, validi per una cernita dei contenuti elaborati nelle differenti antropologie (filosofica, teologica), con particolare indicazione del metodo trascendentale di Lonergan, adoperato da L. M. Rulla nella costruzione di una antropologia interdisciplinare. Nella seconda parte L'А. segnala la presenza degli elementi di natura antropologica all’interno di alcuni canoni del De matrimonio del CIC (in particolare nei cann. 1055 § 1, 1057 § 2) e quindi cerca di precisare la loro funzione nel testo legislativo tenendo soprattutto conto di due elementi caratteristici della legge canonica, ossia della sua finalità specifca e obbligatorietà. La terza parte affronta direttamente il problema. L’esposizione è svolta attomo alle seguenti questioni specifiche: a) la relazione fra il ≪ foedus≫ e ≪ contractus≫. L’ A. accetta il concetto del matrimonio integralmente inteso (foedus), tuttavia la struttura giuridica del matrimonio viene definita in sintonia con la teoria contrattualistica; b) la validita (о nullità ) del consenso matrimoniale come categoria giuridica; c) la funzione delle presunzioni che stanno alla base del CIC nella materia matrimoniale e in particolare delle presunzioni dette hominis formulate dal giudice. Mentre le prime considerano la nullità del matrimonio come eccezione, le altre sono soggette ad un’evoluzione giurispmdenziale, rispecchiando la realtà umana concreta; d) l’antropologia è la norma applicata nel foro canonico. In primo luogo l'A. Fa presente che l’interpretazione della legge a modo di sentenza giudiziale deve tener conto del fatto che le esigenze antropologiche non sono esterne alla legge in quanto per opera della revisione del CIC sono calate nelle nuove norme, sia di diritto sostantivo che processuale. D’altro canto il giudice ecclesiastico, per poter correttamente applicare il diritto, non può non condividere quella visione antropologica del matrimonio che ha il Legislatore. In questo modo è stato posto sia il problema degli elementi antropologici esistenti all’interno del sistema del diritto matrimoniale canonico, come la susseguente „canonizzazione” legislativa delle constatazioni antropologiche. Di conseguenza l'А. ha cercato di determinare quanto quegli elementi siano rilevanti in materia di eventuale nullità del consenso matrimoniale. La proposta soluzione ridimensiona il problema, risolvendolo piuttosto nel campo dell’ interpretazione della legge, ma ammette pure la legittimita di una valenza diretta, bensi secondaria, delle esigenze di natura antropologica.

2

El recto entendimiento del consentimiento matrimonial según Juan Pablo II

100%

Tejero E.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2012

|

vol. 2

|

issue 1

PL

Pope John Paul II in his teaching on marriage had not limited the issue only to the principle that matrimonial consent makes marriage, but he put a real challenge in front of the canonists stating that the proper understanding of the consent may not be reduced to a certain historical patterns, but must be developed on the basis of anthropological and legal sciences. The article discusses four issues. Firstly, the author engages in the issue of impoverishment of ius in corpus as an essential element of the contract of marriage. Then, she sketches the view of the Second Vatican Council on matrimonial consent as a mutual gift of one person to another. Subsequently, the author deals with the influence of personalism on the legal dimension of marriage. Finally, she presents the personalistic criteria in the Magisterium of John Paul II and its immediate legal dimension.

3

The Concept of Matrimonial Consent in Can. 1057 CIC 1983

88%

Wąsik W. S.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 4

1217-1232

EN

The article is devoted to matrimonial consent as described in Can. 1057 CIC/83, which has replaced the former Can. 1081 CIC/17. The regulation found in this canon emphasizes the importance of matrimonial consent and constitutes the basis for all reasons for the nullification of marriage. The analyzed norm, describing matrimonial consent in the positive aspect, was formulated in the personalistic spirit and adapted to Vatican II's teachings. Can. 1057 CIC/83 was placed among the norms introducing the De matrimonio of CIC/83 part, which resulted in ordering the vision of marriage in CIC/83. The studies on the normative content of Can. 1057 §1, CIC/83, focus on matrimonial consent, which establishes the matrimonial bond and is the only efficient cause of marriage, being a bilateral consensual contract and a sacrament for those baptized. The article discusses legal requirements assuring that consent will result in contracting a valid marriage. The article explains in detail the norm, according to which a defective matrimonial consent cannot be supplemented or replaced by another legal act. The article analyses the object of matrimonial consent in Can. 1057 §2, CIC/83, which was harmonized with the definition of marriage in Can. 1055 CIC/83. Ius in corpus is no longer such an object (as it narrows marriage to a communion finding fulfillment in the sexual and procreative sphere) but rather the parties to the contract, who give themselves to one another in an analogous sense (material object) and the communion for their entire life, in all its dimensions (formal object).

4

Problem istoty małżeństwa oraz istoty zgody małżeńskiej. Refleksja antropologiczna

75%

Góralski W.

Ius Matrimoniale

|

2015

|

vol. 26

|

issue 1

39-58

EN

The problem of the marriage essence, considered in close connection with matrimonial consent, without a doubt constitutes a difficult challenge for the jurisprudence in the field of matrimonial law. The question: what is marriage, what is the identity of marriage, in other words its essence, which arose at different stages of development of canon law, revived after the Second Vatican Council, which presented a partnership of life and love established by man and woman through a “matrimonial covenant of irrevocable personal consent” in a new light.Deep reflection on marriage as an institution of natural law orders, in search of its essence, to refer first of all to the natural dimension of the unity of two people in a complementary dimension of their masculinity and femininity, in other words in “their natures”. It is about the relationship of two people based on their personal esse, whose action constitutes an existential development. Significant legal nature of this relationship is based on the existence of una caro, unity “in the natures”, which is materialised through their knot of justice.When moving from possibilities to action, an indispensable factor is matrimonial consent of the parties indicating unity of two acts of will made with the same intentionality, resulting in a conjugal relationship.

5

Konsens małżeński w świetle antropologii adekwatnej Jana Pawła II jako perspektywa rozumienia relacji pomiędzy człowiekiem a fenomenem prawa

75%

Wójcik A.

Annales Canonici

|

2021

|

vol. 17

|

issue 2

159-172

EN

Since true marriage is the primary legal relationship, exploring its anthropological nature provides a tool for better understanding the phenomenon of law. John Paul II’s theology of the body is an invaluable source for an adequate anthropology describing the relationship between a man and a woman. The aim of this paper is to analyze some fundamental aspects of the marriage consensus in the light of the premises provided by this anthropology. The conclusions will be used to show the human right to be a subject of law in the perspective of the made separation between the law seen as a thing due (res iusta) and the subjective law (facultas). The meaning of gender difference will be used to show marriage as a paradigmatic system of law.

PL

Ponieważ prawdziwe małżeństwo jest podstawową relacją prawną, zgłębienie jego antropologicznej natury daje narzędzie do lepszego rozumienia fenomenu prawa. Teologia ciała Jana Pawła II jest nieocenionym źródłem antropologii adekwatnej opisującej relację między kobietą i mężczyzną. Celem artykułu jest analiza niektórych fundamentalnych aspektów konsensu małżeńskiego w świetle przesłanek, jakich ta antropologia dostarcza. Wypracowane wnioski służą do ukazania prawa człowieka do bycia podmiotem prawa w perspektywie dokonywanej separacji pomiędzy prawem ujmowanym jako rzecz należna (res iusta) a prawem subiektywnym (facultas). Znaczenie różnicy płci posłuży do ukazania małżeństwa jako paradygmatycznego systemu prawa.

6

Zgoda małżeńska w kanonicznym systemie prawnym a oświadczenie o zawarciu małżeństwa w prawie polskim rodzinnym

75%

Urbanowska-Wójcińska D.

Ius Matrimoniale

|

2014

|

vol. 25

|

issue 4

57-75

EN

Matrimonial consent constitutes a marriage-forming element in Polish family law as well as in canon marriage law. A constitutive nature of this consent, i.e. a consent that creates a marital relationship, makes it a legal phenomenon in these two legal systems. Canon martial consent shows a number of common characteristics with a declaration of marriage in Polish family law. Both of these systems have been correlated for ages. Now, however, they operate in parallel in relation to Polish Roman Catholic citizens. The shape of a Polish legal regulation is a esult of a long-time evolution influenced undoubtedly by canon marriage law. The aim of the article is to compare a legal structure of contracting a marriage in Polish family law and in canon marriage law as well as to establish their legal nature.

7

Orzekanie nieważności małżeństwa z tytułu symulacji całkowitej wraz z innymi tytułami nieważności małżeństwa w obrębie zgody małżeńskiej w wyrokach Roty Rzymskiej

63%

Kraiński W.

Studia Gdańskie

|

2010

|

issue 27

223-243

PL

Trybunał Roty Rzymskiej, w publikowanych wyrokach dotyczących symulacji całkowitej zgody małżeńskiej łączy ją w tym samym podmiocie z innymi tytułami nieważności małzeństwa w obrębie zgody małżeńskiej. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że symulacja całkowita zgody małżeńskiej pozwala się odróżnić od innych tytułów nieważności małżeństwa w obrębie zgody gdyż w symulacji kontrahent wyraźnie nie chce małżeństwa. W innych zaś tytułach nieważności występuje niezdolność bądź wada zgody małżeńskiej lub zgoda warunkowa na małżeństwo. Zawsze jednak mamy do czynienia z wolą zawarcia małżeństwa. Takie ujęcie na gruncie procesowym tworzy problemy w orzekaniu w tym samym podmiocie zaskarżenia małżeństwa symulacji całkowitej z innymi tytułami nieważności.

EN

Rotal jurisprudence, trying cases in virtue of total simulation and other grounds of nullity in the same subject such as: incapacity due to causes of psychic nature of which in can. 1095 no. 3 CIC, gives us the following solutions: who is not capable to express marital consent, the more is not capable to exclude this consent through a positive act of will. According to can. 1095 no. 3 CIC, the matter is complicated, as the jurisprudence says. Total simulation and other grounds of nullity of which in can. 1095 no. 1‒2 CIC, can be considered alternatively. The way in which total simulation and error are treated depends in jurisprudence on the kind of error. Error concerning the person is related to the mind, and total simulation is connected with a positive act of will. Fundamental difference is that in every form of error, including fraud, the contractor has a will to enter marriage and in total simulation his will is positively opposing the marriage. Considering error in general, it should be treated as an autonomous ground of nullity and should not be merged with total simulation. Total and partial simulation are similar. Both grounds demand a positive act of will. The difference, underlined by rotal decisions, is: requirement of awareness of the party that excludes marriage totally, which is not necessary in partial simulation. The second difference is the object of exclusion, i.e. the marriage (in case of total simulation) and essential element or property (in case of partial simulation). The condition assumes the existing of a positive act of will and the awareness of stipulated condition (as well as in case of total simulation). These grounds should be treated as non‑compatible. Nullity of marriage on the ground of force or grave fear and total simulation in the same subject is considered to be very problematic in jurisprudence. Marital intention (although compelled) accompanies the marriage contracted due to force and grave fear (this intention constitutes a marital consent defect). Total simulation is lack of marital consent and intention opposing the marriage. In some rotal decisions one can come across a total simulation that is made due to force and grave fear. It seems logical to decide on the basis of both of these nullity titles in the same subject.

8

Brak wiary a wykluczenie godności sakramentalnej małżeństwa – cz. 2

63%

Leszczyński G.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 26

|

issue 4

123-136

EN

The Code of Canon Law of 1983 classifies the reasons for marriage invalidity in three different categories: diriment impediments, defects in matrimonial consent and lack or defect of canon form. Among different defects in matrimonial consent, in 1101 § 2, Code of Canon Law enumerates simulations. Simulation signifies that a person contracting marriage expresses marital agreement merely on the surface, excluding in reality through a positive act of the will the marriage itself, some essential elements or an essential property of marriage. The present article is an attempt of looking at the relation existing between the validity of marriage and the exclusion of the sacramental dignity, with the special consideration of the faith of the person.

9

Impedimentum clandestinitatis. Kształtowanie się kanonicznej formy zawarcia małżeństwa

63%

Sosnowski A.

Annales Canonici

|

2017

|

vol. 13

EN

Impedimentum clandestinitatis, i.e. requirement of introduction of the canonical form of marriage as obligatory for validity of matrimonial union is one of the milestones in the development of the matrimonial Church discipline. Responding to the needs of the Church and of the lay society, the Council of Trent recognized that first of all the Church is competent to introduce the matrimonial impediments and can require a defined public form of contracting the marriage, and at the same time defends the principle of consensus facit nuptias and still the spouses are ministers of the Sacrament of Matrimony. This article is an attempt to present the way in which the requirement of preservation of the canonical form at contracting the marriage was formed from the first centuries of Christianity until the Council of Trent.

PL

Impedimentum clandestinitatis, czy też obowiązek wprowadzenia formy kanonicznej małżeństwa jako obowiązującej do ważności związku małżeńskiego jest jednym z kamieni milowych w rozwoju małżeńskiej dyscypliny kościelnej. Odpowiadając na potrzeby Kościoła i społeczeństwa świeckiego, Sobór Trydencki po pierwsze uznał, że Kościół jest kompetentny we wprowadzaniu przeszkód małżeńskich, może wymagać określonej formy publicznej zawierania małżeństw, a jednocześnie broni zasady consensus facit nuptias i tego, że to małżonkowie są szafarzami sakramentu małżeństwa. Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia drogi do uformowania się obowiązku zachowania formy kanonicznej przy zawieraniu małżeństw od pierwszych wieków chrześcijaństwa aż do soboru trydenckiego.

10

Brak wiary a wykluczenie godności sakramentalnej małżeństwa

63%

Leszczyński G.

Ius Matrimoniale

|

2019

|

vol. 30

|

issue 4

17-36

EN

The Code of Canon Law of 1983 classifies the reasons for marriage invalidity in three different categories: diriment impediments, defects in matrimonial consent and lack or defect of canon form. Among different defects in matrimonial consent, in 1101 § 2, Code of Canon Law enumerates simulations. Simulation signifies that a person contracting marriage expresses marital agreement merely on the surface, excluding in reality through a positive act of the will the marriage itself, some essential elements or an essential property of marriage. The present article is an attempt of looking at the relation existing between the validity of marriage and the exclusion of the sacramental dignity, with the special consideration of the faith of the person.

11

Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego

63%

Świto L., Tomkiewicz M.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2019

|

vol. 29

|

issue 2

139-162

PL

Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.

EN

Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.

12

Zaburzenia psychiczne powodujące niezdolność podmiotu do wyrażenia zgody przed promulgacją Kodeksu Jana Pawła II : wybrane aspekty zagadnienia w ujęciu Johna R. Keatinga

63%

Ryguła P.

Ius Matrimoniale

|

2004

|

vol. 15

|

issue 9

87-114

EN

El can. 1095 del Código actual contempla las enfermedades mentales y los trastor nos psiquicos, regula los casos en los que esos supuestos de hecho, tan variados, constituyen una incapacidad para expresar el consentimiento valido, que es la causa, en el Derecho actual, de la nulidad del matrimonio. E nel Código anterior, sin embargo, no habia ninguna regulación, consagrada directam ente y ùnicam ente a los casos de incapacidad “psiquica”, provocada por enferm edades y trastornos mentales. Habian, es verdad, canones, que tocaban el tema de la capacidad mental de expresar el consentimiento. Sin embargo, el can. 1095 es novedoso en su modo de tratar el tema, es decir de intentar de abarcar en el texto de un solo canon toda la variedad de casos de incapacidad de contraer el matrimonio provocada, entre otras, por enferm edades о trastornos m entales; el canon que contem platres tipos juridicos a través de los cuales esa incapacidad se manifiesta en form as especificas о causas de nulidad autônomas; el canon, que ubica todas las cuestiones relacionadas con el tema en el Capitulo IV titulado ’’Del consentimiento matrimonial”.En los tiempos del Código de 1917 los canonistas intentaban resolver las causas de incapacidad de contraer el matrimonio provocada por enferm edades mentales sin poder acudir a este tipo de regulación juridica. En esta época, precisamente en los ańos cincuenta y sesenta, apareciô sin embargo un factor nuevo, que provocô un crecimiento del interés por las enferm edades y trastornos mencionados. El factor fue un desarrollo râpido de psicologia y psiquiatria.En consecuencia, el conocimiento mejor de los trastornos mencionados permitiô ver desde otra perspectiva los problem as provocados por estos trastornos, entre otros los problem as de la vida matrimonial. Con el paso del tiempo los tribunales eclesiâsticos empezaron a alegar los nuevos logros de sicologia y psiquiatria como también utilizar mâs frecuentemente los términos provenientes de estas ramas de la medicina moderna.En nuestro estudio vamos a detenernos en una etapa concreta de la historia de la reflexion juridica sobre la capacidad humana de contraer el vinculo matrimonial valido, en el caso de trastorno metal ocurrido. Al concretizar todavia mâs, vamos a estudiar los textos de John R. Keating, un autor de lengua inglesa, quien fue uno de los primeros, en ocuparse del tema de la influenda de dichos trastornos en la validez dei matrimonio. El autor, prâcticamente desconocido fuera de la cultura de habla inglesa, en su tiempo fue uno de los precursores mâs destacados del tema mencionado, preguntando y poniendo de relieve unas ideas nuevas en cuanto a la influencia de los trastor nos mentales en la validez dei matrimonio. Creemos, que por este articulo vamos a despertar de nuevo el interés por la cuestiôn resuelta por ahora por medio de las nuevas regulaciones del Código de 1983.

13

Depressive Disorders as a Cause for Consensual Inability to Contract a Marriage

51%

Leszczyński G.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2020

|

vol. 30

|

issue 4

199-212

EN

Taking up the issue of depresion as a cause for declaring a marriage null and voit, the author begins his reflections with a look at depressive episode. From the point of view of marriage validity, of special significance is also the analysis of depresion with very particular medical aspects. The cause of nullity of a marriage discussed here, in turn, requires a rather precise definition of depresion and the factors by which it may be triggered. The last part of the author’s reflections is devoted to the analysis of canon 1095 of the Code of Canon Law, especially to the definition of cases when this depresion is serious enough to exclude marriage validity.

PL

Zaburzenia depresyjne jako przyczyna niezdolności konsensualnej do zawarcia małżeństwa Akt zgody małżeńskiej, będący aktem ludzkim, wymaga od kontrahenta zdolności konsensualnej, zwanej też zdolnością psychiczną. Chodzi tu o zdolność do powzięcia świadomej, rozważnej i swobodnej decyzji odnoszącej się do zawarcia małżeństwa. W konsekwencji brak tej zdolności oznacza niezdolność naturalną albo inaczej: konsensualną lub psychiczną do zawarcia małżeństwa. Określenie wpływu silnej depresji na niezdolność konsensualną do zawarcia małżeństwa wydaje się najbardziej interesujące z punktu widzenia aktualnej doktryny i orzecznictwa, a więc w odniesieniu do przepisów zawartych w kan. 1095, 2° i 3° Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Pytanie, które należy jednak postawić, jest następujące: czy każda depresja skutkuje niezdolnością psychiczną do wyrażenia zgody małżeńskiej czy, też jedynie ogranicza tę wolę nie powodując nieważności małżeństwa? Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na tak postawione pytanie.

14

Dobro małżonków jako przedmiot symulacji zgody małżeńskiej

51%

Leszczyński G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2017

|

vol. 81

29-41

EN

The Code of Canon Law of 1983 classifies the reasons for marriage invalidity in three different categories: diriment impediments, defects in matrimonial consent and a lack or a defect of the canon form. In 1101 § 2 the Code of Canon Law enumerates different forms of simulations among different defects in matrimonial consent. Simulation signifies that a person contracting marriage expresses a marital agreement merely on the surface, excluding in reality through a positive act of the will the marriage itself or its essential element or an essential quality of the marriage. The present article is an attempt to look at the relation existing between the validity of marriage and the exclusion of the good of spouses, with the consideration of the object of the simulation form and the ways of delivering proof of it.

PL

Kodeks prawa kanonicznego z 1983 r. definiuje trzy grupy przyczyn stwierdzenia nieważności małżeństwa: przeszkody zrywające, wady zgody małżeńskiej i wady formy kanonicznej. Pośród różnych wad zgody małżeńskiej w kan. 1101 § 2 KPK Prawodawca wymienia różne formy symulacji. Symulacja oznacza, że kontrahent zawiera małżeństwo jedynie zewnętrznie, wykluczając małżeństwo jako takie lub jakiś jego istotny element lub przymiot. Niniejszy artykuł stanowi próbę określenia jednej z form symulacji częściowej, określanej jako wykluczenie dobra małżonków, z uwzględnieniem sposobu jego dowodzenia.

15

Skarga powodowa o nieważność małżeństwa. Wymogi materialne i formalne

51%

Krzywkowska J.

Kościół i Prawo

|

2014

|

issue 3 (16) nr 2

159-175

EN

All actions, legal relations and resulting from this commitments entail necessity of relevant legal regulations. Similarly, in state law and in canon law there are legal rules that define the principle for the proper preparation of pleadings. Properly written and reasoned letters are essential condition to file a lawsuit. Issue of this article is an approximation and demonstration of the requirements related to nullity of marriage. The source for the analysis of presented issues are provisions of the Code of Canon Law of 1983 (especially can. 1501-1506) and the Instruction Dignitas Connubii (art. 114-125). At the beginning, there are presented issues closely related to the canonical process of nullity of marriage: entities authorised to bring the complaint; judicial competence. Then, there is an examination of the various financial and formal requirements of nullity of marriage. At the end, there is an issue addressed at judicial attempt to reconcile the spouses.

16

Rola zgody stron w powstawaniu małżeństwa, jej natura i przedmiot (kan. 1057 §§ 1-2 KPK)

51%

Góralski W.

Ius Matrimoniale

|

1991

|

vol. 2

5-12

EN

Il principio dei can. 1057 § 1 della insostituibitità del consenso matrimoniale costituisce una peculiare e fondamentale caratteristica del matrimonio canonico, quella che lo differenzia, forse più di ogni altra cosa, dai modelli di matrimonio normalmente diffusi negli ordinamenti giuridici civili. Oltre ad essere necessario ed insostituibile, il consenso matrimoniale è anche sufficiente a costituire il matrimonio. Dopo aver sottolineato il ruolo indefettibile o svolto dal consenso matrimoniale delle parti nella costituzione del matrimonio, il legislatore cerca anche di definire più specificamente la natura (nel can. 1057 § 2) od l’oggetto (nel can. 1057 § 2 e 1055 § 1) dello stesso consenso.

17

Schizofrenia jako przyczyna nieważności małżeństwa

51%

LESZCZYŃSKI G.

Prawo Kanoniczne

|

2016

|

vol. 59

|

issue 3

73-95

EN

Taking up the issue of schizophrenia as a cause for declaring a marriage null and voit, the author begins his reflections with a look at psychosis. From the point of view of marriage validity, of special significance is also the analysis of schizophrenia with very particular medical aspects. The cause of nullity of a marriage discussed here, in turn, requires a rather precise definition of schizophrenia and the factors by which it may be triggered. The last part of the author’s reflections is devoted to the analysis of canon 1095 of the Code of Canon Law, especially to the definition of cases when this schizophrenia is serious enough to exclude marriage validity.

PL

Współczesne orzecznictwo podaje jednoznacznie brzmiącą zasadę, że stwierdzenie w podmiocie obecności schizofrenii nie jest wystarczającym dowodem stwierdzenia jego niezdolności do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich. W tym względzie bowiem konieczne jest nie tylko określenie fazy, w czasie której podmiot zawierał małżeństwo, ale również realny wpływ określonych objawów na podjęcie decyzji małżeńskiej. Orzecznictwo rotalne jest zgodne, że w fazie schizofrenii kwalifikowanej podmiot nie jest zdolny do stworzenia wspólnoty życia małżeńskiego. Kwestia ta, jakkolwiek jednoznacznie brzmiąca wywołuje jednak pewne wątpliwości w odniesieniu do tzw. stanów remisji. Podmiot podejmuje zobowiązanie w momencie wyrażania zgody małżeńskiej, a więc musi mieć należną zdolność do podjęcia obowiązków małżeńskich, ale wypełnienie tychże obowiązków następuje w trakcie trwania małżeństwa. Zatem, jeśli nawet w trakcie trwania małżeństwa będą występować stany remisji, w którym podmiot będzie w stanie w miarę normalnie funkcjonować, nie oznacza to, że jest w stanie się zobowiązać do takiego normalnego funkcjonowania. Nie można bowiem podjąć się zobowiązania, którego nie będzie można wypełnić.

18

Dobro potomstwa w kanonicznym prawie małżeńskim. Próba syntezy

51%

Wierzchanowski R.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2016

|

vol. 35

|

issue 2

EN

Following the directions of the Second Vatican Council, the current ecclesiastical legislation states in canon 1055 § 1 that the institution of marriage is, in its very nature, apt for bonum prolis and bonum coniugum. This publication presents the characteristic change (evolution) that has been taking place in canon law in relation to the procreative good. This change is often described as a transition from the purely biological dimension into a personalistic one. In the patristic thought and medieval canon studies, the marital intercourses were considered to be a remedy for lust (remedium concupiscentiae); however, through their aptness for new life, these acts became fully lawful (legal), and they were even a duty. This idea was adopted by the 1917 Code of Canon Law, which, in canon 1086 § 2, equated the procreative good with the right over the body (ius in corpus). As the analysis has shown, such a way of dealing with this question proved to be insufficient, as it did not consider a situation in which the spouses do not exclude the right to marriage acts itself, but they have an intention against the procreation of a child (e.g. by performing an abortion). The abovementioned lack or insufficiency was complemented by the new 1983 Code. According to its norms (regulations), the procreative good should be perceived in relation to a fruitful marriage act, in which the spouses mutually give themselves to each other and mutually accept their gifts of self. Thus, it is better to talk about the openness to life or potential maternity and paternity than about a right over the body, because in such an approach, having children is an affirmation of a mutual communion of persons. It is also worth mentioning that the canonical doctrine and the Vatican II documents univocally connect the procreative good with the duty of bringing up the children.

PL

Przeprowadzona analiza ukazuje swoistą ewolucję, jaką na przestrzeni wieków przeszło bonum prolis. Za punkt wyjścia obrano unormowania zawarte w prawie rzymskim oraz tradycji biblijnej. Ponadto w publikacji odwołano się do dorobku wielkich postaci Kościoła, takich jak św. Augustyn i św. Tomasz z Akwinu. To właśnie ten pierwszy wyróżnił w doktrynie o małżeństwie trzy dobra: bonum prolis, bonum fidei oraz bonum sacramenti. Augustyn szczególne miejsce przypisał dobru potomstwa, a to dlatego, że dzięki niemu małżeństwo otrzymuje status środka leczącego namiętności (remedium concupiscentiae). Następnie doktrynę tę podjęła kanonistyka wieków średnich, a jej najwybitniejszym reprezentantem stał się św. Tomasz. Jego zasługą było ustawienie dóbr małżeńskich na płaszczyźnie naturalnej. Według Akwinaty bonum prolis, bonum fidei i bonum sacramenti są dobrami przynależącymi z natury do małżeństwa, a zatem nie potrzebują żadnego, zewnętrznego usprawiedliwienia.Z kolei kodeks prawa kanonicznego z 1917 roku wiązał bonum prolis z ius in corpus (kan. 1081 § 2), które przekazane i przyjęte w akcie zgody małżeńskiej miało charakter dozgonny i ekskluzywny, prokreacyjny i wspólnotowy. Z wszystkich celów małżeństwa to właśnie zrodzenie i wychowanie potomstwa otrzymało pierwszorzędny status, któremu dobro małżonków było podporządkowane. Takie ustawienie boni prolis szybko okazało się niewystarczające, a to dlatego, że nie brało pod uwagę sytuacji, w której małżonkowie posiadali intencję przeciwną zrodzeniu potomstwa (np. zamiar aborcji czy porzucenia dziecka), ale zarazem nie wykluczali prawa do aktów małżeńskich. Rozwiązanie tego problemu przyniosła najpierw encyklika Piusa XI Casti connubii, a następnie doktryna Soboru Watykańskiego II. Ten ostatni w konstytucji Gaudium et spes określił małżeństwo jako intima communitas vitae et amoris coniugalis. W ten sposób nowy kodeks odszedł od czysto cielesnego pojmowania małżeństwa.

19

Wpływ błędu na ważność zgody małżeńskiej

51%

Kwiecień P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2013

|

vol. 23

|

issue 3

145-162

EN

One of the defects of matrimonial consent is error. Error in canon law is a belief that is contrary to the legal reality, a false judgment concerning a thing, law, or an act in law. Error causes marriage to be invalid if it concerns a spouse or his or her attributes. Error as to the spouse affects will when it applies to his or her identity. Error in relation to the attributes affects will if it is directly and substantially intended. This error can affect any attribute as long as the latter is special and meaningful – only then does it become part of the object of consent and dominates the subject. The attribute becomes the main element of the object of matrimonial consent. Legal error – concerning unity, indissolubility, or sacramental dignity of marriage – renders marriage invalid since it determines will.

20

Wpływ nadpobudliwości seksualnej na niezdolność podmiotu do powzięcia zgody małżeńskiej (kan. 1095, n. 3 KPK) w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Huber z dnia 26.07.1996 r.

51%

Dzierżon G.

Ius Matrimoniale

|

2002

|

vol. 13

|

issue 7

199-205

EN

L’autore e commenta il contenuto della sentenza rotale pro nullitate emanata dal tito del can. 1095, n. 3 CIC. La concezione dei matrimonio come communità di vita tra i coniugi ha condotto ad applicare questa figura di incapacità anche all’ipotesi di satirismo, cioè una difunzione che provoca la continua insoddisfazione sessuale. Il noto uditore ha sotto lineato si tratta di incapacità ad a ssumere il oggetto dei consenso. In effetti il satirismo non consentendo l’instaurazione della communità di vita e amore coniugale che constituisce la sostaza dell’istituto matrimoniale vienne, può produrre nel soggetto una vera incapacità.

Refine search results

Problem wymiaru antropologicznego i prawnego w rozumieniu zgody małżeńskiej

El recto entendimiento del consentimiento matrimonial según Juan Pablo II

The Concept of Matrimonial Consent in Can. 1057 CIC 1983

Problem istoty małżeństwa oraz istoty zgody małżeńskiej. Refleksja antropologiczna

Konsens małżeński w świetle antropologii adekwatnej Jana Pawła II jako perspektywa rozumienia relacji pomiędzy człowiekiem a fenomenem prawa

Zgoda małżeńska w kanonicznym systemie prawnym a oświadczenie o zawarciu małżeństwa w prawie polskim rodzinnym

Orzekanie nieważności małżeństwa z tytułu symulacji całkowitej wraz z innymi tytułami nieważności małżeństwa w obrębie zgody małżeńskiej w wyrokach Roty Rzymskiej

Brak wiary a wykluczenie godności sakramentalnej małżeństwa – cz. 2

Impedimentum clandestinitatis. Kształtowanie się kanonicznej formy zawarcia małżeństwa

Brak wiary a wykluczenie godności sakramentalnej małżeństwa

Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego

Zaburzenia psychiczne powodujące niezdolność podmiotu do wyrażenia zgody przed promulgacją Kodeksu Jana Pawła II : wybrane aspekty zagadnienia w ujęciu Johna R. Keatinga

Depressive Disorders as a Cause for Consensual Inability to Contract a Marriage

Dobro małżonków jako przedmiot symulacji zgody małżeńskiej

Skarga powodowa o nieważność małżeństwa. Wymogi materialne i formalne

Rola zgody stron w powstawaniu małżeństwa, jej natura i przedmiot (kan. 1057 §§ 1-2 KPK)

Schizofrenia jako przyczyna nieważności małżeństwa

Dobro potomstwa w kanonicznym prawie małżeńskim. Próba syntezy

Wpływ błędu na ważność zgody małżeńskiej

Wpływ nadpobudliwości seksualnej na niezdolność podmiotu do powzięcia zgody małżeńskiej (kan. 1095, n. 3 KPK) w świetle wyroku Roty Rzymskiej c. Huber z dnia 26.07.1996 r.