Search results

1

Filozofia Carla Schmitta i jej wędrówki po młodej polskiej demokracji

100%

Pawlik J.

Władza sądzenia

|

2014

|

vol. 3. Radykalny inkluzywizm. Orygenes zamiast Schmitta

53-65

PL

Transformacje ustrojowe krajów dawnego ZSRR wywołały falę przemian w sposobie patrzenia na rolę państwa i władzy w sferze publicznej. Wraz ze zmianami w perspektywach oferowanych przez środowiska intelektualne czy opiniotwórcze, zmieniły się również odgrywane przez nie role społeczne, czego oznaką jest pojawienie się rozproszonych tłumaczy czyli, idąc za Baumanem, postaci zajmujących się wyjaśnianiem nowej rzeczywistości przy pomocy pozalokalnych interpretacji. Jedną z postaci, która zyskała dzięki tym przekładom uznanie i ustanowiła nowy punkt ciężkości w debacie publicznej od lat 90. począwszy był niemiecki teoretyk prawa i politolog – Carl Schmitt. W niniejszym artykule filozofia Schmitta będzie traktowana jako tzw. wędrująca teoria , czyli taka, która nie jest poddawana, potocznie pojmowanej recepcji dzieła , lecz stanowi rekontekstualizowany obiekt sporu i negocjacji w środowisku pozaźródłowym, które w tym przypadku stanowi Polska – kraj uznawany za modelową młodą demokrację i podążający za metanarracją liberalno-demokratyczną. Poddana próbie analizy z perspektywy tzw. zwrotu translacyjnego zostanie literatura przedmiotu dotycząca Schmitta i wybranych odczytań jego myśli, a także sposób, w jaki te interpretacje współtworzą ogólniejszy rezerwuar symboliczny.

EN

The system transformations of former USSR countries were quickly followed by a wave of changes in approaches to the role of the state and power in public sphere. Along with the changes in perspectives offered by intellectual and pundit circles came a shift in roles undertaken by these circles in a wider social reality. One of such new roles were those of dispersed translators, as Bauman suggests, whose task was to explain and critique the new reality by the use of nonlocal interpretations. One of the foremost figures, who through those translations gained recognition and leverage in public debate since the 1990s was Carl Schmitt, German legal scholar and political scientist. What is proposed in the article relates to Schmitt’s philosophy through the prism of traveling theory, which rather than being just received , is mainly a recontextualised object of dispute and negotiation in the vicinity of the source’s environment, which in this case is a country treated as model of a young democracy following the path of the liberal democratic metanarrative– Poland. Reflections are based on secondary literature concerning Schmitt and the diverse readings of his ideas as well as the manner in which these interpretations co-create a more wholesome symbolic vessel.

2

Pedagogika ogólna w ponowoczesnym świecie

61%

Śliwerski B.

Forum Pedagogiczne

|

2018

|

vol. 8

|

issue 1

21-41

EN

The author presents the problem of theoretical „general” pedagogy in the post-modern world. It is expressed in the absence of "one" theory, one meta-language which is used to describe and explain basic concepts and processes. Moreover, it creates theoretical foundations for the development of detailed pedagogical sciences. Each attempt to set up a universal project or meta-narration becomes an unreasonable interpretation of phenomena or theories and the will to gain power. None of the individual interpretations can be superior to any others. There are no ‘better’ and ‘worse’ theories. I present new approaches to pedagogy as: - a science of pedagogical sciences (metapedagogy); - as comparative pedagogical thoughts;- as a meta-science, or the science of all sciences about upbringing and education.

PL

Autor podejmuje problem teoretyczności pedagogiki ogólnej w ponowoczesnym świecie, która wyraża się w braku „jednej” teorii, jednego metajęzyka do opisu i wyjaśniania podstawowych pojęć i procesów oraz do stworzenia teoretycznych fundamentów pod rozwój szczegółowych nauk pedagogicznych. Każda próba wyniesienia uniwersalnego projektu czy metanarracji staje się nieuprawomocnioną interpretacją zjawisk czy teorii oraz wolą zdobycia władzy. Żadna z pojedynczych ich interpretacji nie może być nadrzędna nad inną, nie ma też „lepszych” i „gorszych” teorii. Przedstawiam nowe podejścia do pedagogiki ogólnej jako: - nauki nauk pedagogicznych (metapedagogiki); - jako komparatystyki myśli pedagogicznej;- jako metanauki, czyli nauki wszystkich nauk o wychowaniu i kształceniu.

3

Metanarracja mobilizacji. Ponowoczesność jako bezruch?

58%

Klimczyk W.

Diametros

|

2013

|

issue 37

51-68

PL

O ponowoczesności czyta się często na łamach codziennej prasy i można mieć wrażenie, że jest to słowo-wytrych pozbawione w zasadzie znaczenia. Ten stan rzeczy nie oznacza jednak, że problem rozważany przez Jean-Françoise Lyotarda w Kondycji ponowoczesnej jest już kwestią całkowicie przebrzmiałą. Wydaje się wręcz, że ponowoczesność zbanalizowana domaga się podwójnie wytężonego namysłu, gdyż zapoznaje swoje niepokojące oblicze, które w artykule zostaje nazwane metanarracją mobilizacji. W tym kontekście ponowoczesność, wbrew Lyotardowi, wcale nie nastała. Co więcej, sam Lyotard może być odczytywany jako filozof nowoczesny. W jego pismach obecna jest wszak ideologia mobilizacji. Być może, by rozprawić się z bolączkami współczesności, należy wyjść poza logikę poróżnienia i myśleć w perspektywie demobilizacji. Artykuł przynosi zarys takiego właśnie myślenia.

EN

The term “postmodernity” is nowadays so often used, also in the popular media, that it has become, in principle, devoid of any specific meaning. However, it does not mean that Jean-Françoise Lyotard's considerations in The Postmodern Condition are no longer relevant. On the contrary, the more banal the problem of postmodernity becomes, the more carefully we need to investigate it because in the shadow of the trivial hides a disquieting aspect of the world we live in. This aspect is called in the article the metanarrative of mobilization. In this context, postmodernity, against Lyotard, has not yet come. What is more, Lyotard himself can be considered as a modern philosopher because his writings are liked with the ideology of mobilization. In order to deal with contemporary disturbances one needs to think beyond the logics of the differend, think in terms of demobilization. The article is a sketch of such thinking.

Refine search results

1 Diametros

1 Forum Pedagogiczne

1 Władza sądzenia

1 Klimczyk W.

1 Pawlik J.

1 Śliwerski B.

1 2018

1 2014

1 2013

Filozofia Carla Schmitta i jej wędrówki po młodej polskiej demokracji

Pedagogika ogólna w ponowoczesnym świecie

Metanarracja mobilizacji. Ponowoczesność jako bezruch?