Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie psychologicznych oraz pedagogicznych mechanizmów syndromu wyuczonej bezradności. W pierwszej części autorka prezentuje psychologiczne modele wyuczonej bezradności, następnie dokonuje analizy teorii kontroli i ukazuje ich związek z wyuczoną bezradnością. W ostatniej części zastanawia się, jak w szkolnym środowisku uczenia się stworzyć przestrzeń do przeciwdziałania i eliminacji syndromu wyuczonej bezradności.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.