Search results

1

Sprawozdanie z I Ogólnopolskiej Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej: Pedagogika rzeczy. Rzeczy w procesach edukacyjnych i ich kontekstach, Szczecin, 23–24 maja 2017 r.

100%

Chutorański M., Makowska A.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2017

|

vol. 2

PL

W sprawozdaniu z „I Ogólnopolskiej Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej: Pedagogika rzeczy. Rzeczy w procesach edukacyjnych i ich kontekstach, której obrady odbywały się 23 i 24 maja 2017 roku w Uniwersytecie Szczecińskim, przybliżamy źródła zainteresowań rzeczami, będące podstawą proponowanego tematu konferencji. Dokonujemy wprowadzenia w zagadnienia podjęte w ramach konferencji, przedstawiając obszary tematyczne oraz tezy poszczególnych wystąpień. W podsumowaniu uwypukamy stawiane pytania, jednocześnie zaznaczając, że nie wyczerpują one możliwych zainteresowań pedagogiki rzeczy.

EN

In the report from the 1st Polish Interdisciplinary Conference: Pedagogy of objects. Objects in educational processes and their contexts, which took place on 23rd and 24th May 2017 at the University of Szczecin, we explain the sources of interest in objects that were the basis for the proposed conference subject. We present the issues discussed during the conference, introducing the subject areas and the theses of each presentation. In the conclusion we emphasize the discussed questions and the fact that these questions do not exhaust the possible interests of pedagogy of objects.

2

W splocie z przeszłością. Historiografia w literaturze dla dzieci i młodzieży w XXI wieku w perspektywie nowej humanistyki

100%

Wądolny-Tatar K.

Przestrzenie Teorii

|

2020

|

issue 34

267-289

EN

Literature for children and youth is reinterpreted under the influence of the new humanities. For example, prose from the 20th century is subjected to postcolonial read-outs (In Desert and Wilderness [W pustyni i w puszczy] by Henryk Sienkiewicz, the novel cycle by Alfred Szklarski), an eco-critical reading of the works of Tove Jansson, Hugh Lofting and the Polish writers Ludwik Jerzy Kern and Dorota Terakowska is proposed. On the other hand, works based on historical issues create a thematically focused series of publications, genealogical and geanological cycles, which are also fictionalized biographies, separate works referring to the lineage of the Polish state and dynastic linagees, post-memory narratives of a so-called “second generation” about the experience of the Second World War, and works on migration issues. The examples of literary historiography for adolescents mentioned and described in the article, captured in several areas of the formal issues, can be read through the prism of many analytical and interpretative practices, overlapping and incompletemethodologies. Retentional direction of reading, with the horizon of the past inscribed in it, does not exclude a protentional-oriented towards the future and environmental change, motivated by postcolonial revisions of old works, important issues of the 21st century (migration, post-memory), and a non-anthropocentric perception of reality. Their analysis should take into account the “poetics of history”, tropology of the narrative and narrative strategies (which Hayden White wrote about). Moreover, entangling the past with the present of the child-reader (and in fact with their future), seems to be a necessary condition for its interiorization, for recognizing it as one’s own, for admitting it. It always has a multitemporal, multigenerational and multicultural character.

3

Ekologiczno-nekrologiczny nurt humanistyki

88%

Konończuk E.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2017

|

vol. 11

EN

In her critical analysis of Ewa Domańska’s book Nekros. Wprowadzenie do ontologii martwego ciała, the author of the article regards it as the founding text, in Polish literary criticism, for the discourse of the dead body. She further reflects on the interdisciplinary discourse of the book which draws from humanities as well as social, natural and legal sciences. Finally, what emerges as the key tenet of interdisciplinarity is the search for the methodology which would integrate various fields of study.

4

“Press Y to Quit the Game, or X to Resume…”: On Game Culture in the Context of Hermeneutics of Didactical Experience

88%

Androsiuk Ł. W.

Kultura i Edukacja

|

2021

|

issue 4(134)

123-138

EN

Assuming the statement, according to which video games (or the entire culture related to them) can serve as a valuable teaching material, is true, it is reasonable and justified to question the still-existing opposition and dispute that digital games must face in school environments. This fact is all the more astonishing as it is the representatives of educational environment that are currently providing particularly didactically inspiring evidence, and thus also strong arguments for this claim. At the same time, the fact that computer games have always dealt with the cultural industry, or at least as much as with culture, means that the “distrustfulness” towards digital games present in the educational space does not only have to be an expression of prejudices and moral panic. Acting from the position of a philosopher involved in the educational potential of computer games, in this text I take up to formulate a possible answer/possible answers explaining the reasons for this conjuncture. Relying on the hermeneutic method, I also suggest possible ways of reading a computer game, pointing to its didactic importance. This text is therefore directed primarily to teachers and educators interested in searching for innovative and practical educational strategies.

5

Grzybnia jako metafora w twórczości Olgi Tokarczuk

88%

Larenta A.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2018

|

issue 13

201-218

EN

The article concentrates on the motif of fungi which reoccurs in Olga Tokarczuk’s novels. The author proves that mycelium functions as epistemological metaphor. It represents the vision of the world based on the interconnectedness, defying dichotomies. In this Tokarczuk’s works represent new humanities – the anthropocentric perspective gives way to non-anthropocentric. The author also emphasizes the fact that Tokarczuk’s use of mycelium pre-dates the same category introduced by A.L. Tising, who in turn extended the category of rhizome by G. Deleuze and F. Guattari.

6

Wyjście z laboratorium

87%

Momro J.

Przestrzenie Teorii

|

2018

|

issue 29

EN

The article is a critical insight into Ryszard Nycz’s theoretical and antropological project included in his book, Culture as a Verb. Sounding out New Humanities. The fundamental argument is based on the archeology of Nyczean concepts, and their philosophical and socio-political implications. The analytical process focuses on three points. Firstly, the issue is the non-reducing meaning of the cultural experiment, which is the foundation of the “new” epistemology. Secondly, the question is the new idea of temporality, historicity, and relations between nature and culture. Thirdly, the focus is on the concept of praxis.

7

Czy solidarność żywych i martwych jest możliwa?

75%

Jankowska A.

Rocznik Antropologii Historii

|

2018

|

issue 11, Kulturowa historia wiedzy

407–415

XX

The article discusses the work of Ewa Domańska: Nekros. Introduction to the ontology of dead body. I analyse the basic thesis and research problems concentrated on dead body studies and corpses after the decay. Besides the discussion on the structure of the publication and its two basic parts (Necropolitics, Eco-necro), I focus on the theoretical and “ideological” presuppositions and its connection with so-called “new humanities” turn. Nekros is interdisciplinary work, different than academic historiography, where the humanistic approach tangles with the science and natural sciences. The author is interested in historical politics (necropolitics), the ways of exploitation of corpses for political purposes, connections between history and forensic turn, and also – in the second part of the book - in the ecology and forensics as a research propositions for dead body studies (for the research in the post-holocaust/genocide areas). Nekros project is more than the anthropology of death and thanatology, mostly focused on the dead and non-human actors, the bonds between culture and nature, and – last but not least – on the agency potentialities of natural environment.

8

O budowaniu mostów między teorią a praktyką humanistyki w edukacji filmowej

75%

Budzik J. H.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 111 Zmysły i afekty

241-257

PL

Autorka podejmuje namysł nad miejscem edukacji filmowej w szerszym kontekście teoretycznym, odwołując się do koncepcji pedagogiki sytuacjonistycznej Tadeusza Sławka oraz osadzając ją w ramach nowej humanistyki. Jako studium przypadku omawia i analizuje wybrane działania z 35-letniej historii Centralnego Gabinetu Edukacji Filmowej. Komentarze do pomysłów Gabinetu autorka odnosi do europejskich strategii edukacji filmowej: wypracowanych przez British Film Institute oraz funkcjonujących we Francji. W zakończeniu artykułu zostało sformułowanych pięć celów edukacji filmowej, które łączyłyby projekty z tego obszaru z kształceniem humanistycznym.

EN

The author reflects on the place of film education in a broader theoretical context, applying the concept of situationist pedagogy proposed by Tadeusz Sławek and the framework of new humanities. As a case study, the author discusses and analyzes selected activities of Centralny Gabinet Edukacji Filmowej (Central Studio of Film Education), whose 35-year history has not yet been the object of an in-depth study. The author comments on the Studio’s ideas, relating them to some European strategies of film education, namely those established by the British Film Institute and those at work in France. In the conclusion, the author proposes five aims of film education that would link its programmes to humanities education.

9

The Sewn-Together Humanities

63%

Rewers E.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2023

|

issue 47

45-63

PL

Zadanie tego artykułu jest proste: zdystansowanie się od wzrastającego na sile stosowania pojęcia asamblażu we współczesnych debatach i próba podjęcia kwestii co myślenie asamblażowe ma do zaoferowania humanistyce. Odpowiedź na to pytanie wiążę z tytułowym konceptem "pozszywanej" humanistyki, który ma charakter roboczy i doraźny. Punktem wyjścia jest analiza wideoinstalacji zrealizowanej przez Angelę Melipoulos i Maurizio Lazzarato pod tytułem Assemblages/Asamblaże, wykorzystującej koncepcję asamblaży Gillesa Deleuze’a i Félixa Guattariego. Przyjmując, że praktyki badawcze i teorie łączą zespoły idei o charakterze abstrakcyjnym i praktycznym, analizuję przykłady zastosowania myślenia i działania asamblażowego na poziomie metody, metodologii i onto-epistemologii, śledząc cele, jakie osiąga dzięki takiemu podejściu badawczemu humanistyka.

EN

The purpose of this paper is a straightforward one: to step back from the increasing use of assemblage in recent debates and to attempt to take stock of what assemblage thinking offers to humanities. I relate the answer to this question to the title concept of “sewn-together” humanities, which has a tentative and ad hoc character. The starting point is the analysis of the video installation realized by Angela Melitopoulos and Maurizio Lazzarato, entitled Assemblages, which relies upon the concept of assemblages proposed by Gilles Deleuze and Félix Guattari. Assuming that research practices and theories combine assemblages of ideas of both abstract and practical nature, I analyse examples of the application of assemblage thinking and action at the levels of a method, methodology, and onto-epistemology, tracing the goals that humanities achieve by means of this approach to research.

10

Czy Bruno Latour testuje Rema Koolhaasa i co z tego dla nowej humanistyki wynika?

63%

Matysek-Imielińska M.

Prace Kulturoznawcze

|

2019

|

vol. 23

|

issue 1

105-114

EN

One of today’s most famous architects, Rem Koolhaas, tackles the problem of architectural objects as networked and transformable processes — not only structural, but also social and political ones. Bruno Latour, in turn, who is a sociologist, is constructing this time a theory — a weapon/ a new tool which will help architects move objects which so far have been static (“Give me a gun and I will make all the buildings move”) and design them in a non-Euclidean space. Theoretically, Latour — by “tapping lightly on Koolhaas’s architecture with a blind person’s cane” — proves once again that we have never been modern and, on the other hand, proposes to look at the design process in such a manner as to see the public character of things, discover the agency of non-human actors. What is the result of Latour’s collaboration with Koolhaas? Will the considerations of a practitioner and a theoretician, an architect and a sociologist prove to be an important contribution to the revision of cultural expressions? In my article, in the spirit of critical reflection on the myth of a lonely genius, I shall follow the demands of treating design as a collective process, networking the work of helpers and collaborators, data collectors and seekers of contexts. Are they really implemented in architectural practice? Is it really possible to talk about experimental methods of production and presentation of knowledge in this case?

11

„Rzeczy także wychowują”. O (tylko) pozornej kontradyktoryczności

63%

Makowska A.

Rocznik Lubuski

|

2021

|

vol. 47

|

issue 1

117-125

EN

The causality in pedagogical processes is usually attributed to people.They educate and they are educated. The article presents apparent contradictoriness expressed in the title: “things also educate”. Its analysis allows for two approaches. Firstly, the recognition of things as causal in the educational process. Secondly, the proposal of contradictoriness asa tool which makes us sensitive to the presence of non-human actor sin educational activities. Looking at contradictions, both in educational theories and practices, can be seen as a moment of epiphany in which complex educational relationships are revealed. The paper draws on selected concepts of the new humanities, in particular performative and relational theories (and the understanding of the pedagogy of things embedded in hem).

PL

Sprawstwo w procesach pedagogicznych przypisywane jest zwykle ludziom. To oni wychowują i oni są podmiotami wychowania. W artykule przedstawiona została pewna pozorna kontradyktoryczność wyrażająca się w tytułowym zdaniu: „rzeczy także wychowują”. Jej analiza pozwala na dwa zabiegi. Po pierwsze docenienie rzeczy jako sprawczych w procesie edukacji. Po drugie zaproponowanie kontradyktoryczności jako narzędzia uwrażliwiającego na obecność nie-ludzkich aktorów w działaniach edukacyjnych. Przyglądanie się sprzecznościom, zarówno w teoriach jak i praktykach edukacyjnych można potraktować jako moment przebłysku, w którym uwidaczniają się skomplikowane relacje edukacyjne. W tekście zostały wykorzystane wybrane koncepcje nowej humanistyki a w szczególności teorii performatywnych i relacyjnych (oraz osadzone w nich rozumienie pedagogiki rzeczy). Wprowadzenie

12

Cyfrowe i dyskursywne transgresje. Pre-tekst do dyskusji nad polonistyką w świecie nowych mediów i nowych tendencji kulturowych

63%

Szczęsna E.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 1

51-59

13

Fotografia: inspirować i edukować. Wybrane działania Fundacji dla Filmu i Fotografii

63%

Budzik J. H.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 105

|

issue 2

145-160

EN

The author of this article offers an analysis of and a self-reflection on selected actions that accompanied photo exhibitions co-organised by the Foundation for Film and Photography. As their co-author as well as a researcher, she presents the sources, assumptions and goals of the discussed projects, placing them in the context of research on contemporary animation of culture and education in photography.

14

Mesjańskie imaginarium XXI wieku… Wizja mesjanizmu polskiego w przestrzeni public history. Wybrane przykłady

63%

Litka P.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia

|

2022

|

vol. 77

353-377

EN

The revival of Polish messianism in public history is today an interesting issue for interdisciplinary studies within the framework of the new humanities. This is an important problem for the study of public history with respect to the influence of messianic myth on individual choices. Polish messianism, present in the political, social, economic, and technological spheres, as well as in the words of songs, computer games or video art, often not expressed directly, is becoming an important element of contemporary culture.

PL

Odradzanie się mesjanizmu polskiego w nurcie public history stanowi dziś interesujące zagadnienie dla interdyscyplinarnych studiów w ramach nowej humanistyki. To istotny problem badań nad historią publiczną, z uwzględnieniem wpływu mitu mesjanistycznego na indywidualne wybory jednostki. Obecny w sferze politycznej, społecznej, gospodarczej, technologicznej, a także w słowach piosenek, grach komputerowych czy wideo-art, często nie wyrażane wprost, stają się ważnym elementem współczesnej kultury.

15

Po co nam postapokalipsy? Kultura postapokaliptyczna na początku XXI wieku z perspektywy kultur Zachodu

51%

Wierel K.

Przegląd Humanistyczny

|

2017

|

vol. 61(1 (456))

11-20

PL

In the article I wonder about the reasons for the growing popularity of the postapocalyptic works in the pop culture of the early 21st century. The world after the collapse of the Western civilization is created in various literary, film and photographic forms, the examples of which I present in my study. The alternative post-apocalyptic reality is the postindustrial reality, archaized and non-anthropocentric. The technological regress presented in the works is based on imaginings of the end and is analogous to the fall of humanity among those people who survived after the “end” or were born afterwards. In the post-apocalyptic works of the turn of the 20th and 21st centuries it can be noticed that the authors of the vision of world “after to end” abandoned an extremely negative tone.

16

Humanistyka zaangażowana: wizja czy rzeczywistość?

51%

Wolff-Powęska A.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2023

|

issue 47

167-184

EN

Recent wailing over the condition of the humanities is an integral part of a greater debate on the crisis of democracy, identity, the Enlightenment, the critique of globalisation, and post-modernity. What is more, such lamentation expresses human helplessness as we confront the radicalisation of political movements and parties connected to the inevitable process of rapidly progressing and all-encompassing civilisational and cultural change. Among the factors influencing its perception, the sense of generational alienation actively co-creating the democratic order in Central and Eastern Europe after 1989, as well as of the Western elites involved in deepening European integration, has to be first and foremost considered. Their values were in ruins. The ambivalent and double-edged nature of the transformation of almost all spheres of life, the complexity and contradictions inherent in social and political change brought about a sense of unease, reinforced by the unpredictability of the COVID-19 pandemic and an all-embracing crisis of the sense of social security.

PL

Współczesny lament nad kondycją humanistyki stanowi integralny element zataczającej coraz szersze kręgi debaty na temat kryzysu demokracji, tożsamości, oświecenia, krytyki globalizacji, postnowoczesności. Jest wreszcie wyrazem bezradności człowieka w obliczu radykalizacji ruchów i partii politycznych wobec nieuniknionego procesu coraz gwałtowniejszych i wszechogarniających cywilizacyjnych i kulturowych zmian. Wśród czynników rzutujących na jej postrzeganie na pierwszy plan wysuwa się poczucie wyobcowania generacji aktywnie współtworzącej porządek demokratyczny w Europie Środkowo-Wschodniej po 1989 roku, jak i zachodnich elit zaangażowanych w pogłębienie integracji europejskiej. Ich świat wartości legł w gruzach. Ambiwalencja i obosieczność transformacji niemal wszystkich dziedzin życia, złożoność i sprzeczności wpisane niemal w naturę przemian społecznych i politycznych przyniosły w konsekwencji poczucie niepokoju, wzmocnione przez nieprzewidywalność rozwoju pandemii COVID-19 oraz wszechogarniający kryzys poczucia bezpieczeństwa społecznego.

Refine search results

Sprawozdanie z I Ogólnopolskiej Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej: Pedagogika rzeczy. Rzeczy w procesach edukacyjnych i ich kontekstach, Szczecin, 23–24 maja 2017 r.

W splocie z przeszłością. Historiografia w literaturze dla dzieci i młodzieży w XXI wieku w perspektywie nowej humanistyki

Ekologiczno-nekrologiczny nurt humanistyki

“Press Y to Quit the Game, or X to Resume…”: On Game Culture in the Context of Hermeneutics of Didactical Experience

Grzybnia jako metafora w twórczości Olgi Tokarczuk

Wyjście z laboratorium

Czy solidarność żywych i martwych jest możliwa?

O budowaniu mostów między teorią a praktyką humanistyki w edukacji filmowej

The Sewn-Together Humanities

Czy Bruno Latour testuje Rema Koolhaasa i co z tego dla nowej humanistyki wynika?

„Rzeczy także wychowują”. O (tylko) pozornej kontradyktoryczności

Cyfrowe i dyskursywne transgresje. Pre-tekst do dyskusji nad polonistyką w świecie nowych mediów i nowych tendencji kulturowych

Fotografia: inspirować i edukować. Wybrane działania Fundacji dla Filmu i Fotografii

Mesjańskie imaginarium XXI wieku… Wizja mesjanizmu polskiego w przestrzeni public history. Wybrane przykłady

Po co nam postapokalipsy? Kultura postapokaliptyczna na początku XXI wieku z perspektywy kultur Zachodu

Humanistyka zaangażowana: wizja czy rzeczywistość?