Search results

1

W sprawie podlegania nieformalnych opiekunów osób niesamodzielnych ubezpieczeniu wypadkowemu

100%

Przybyłowicz A.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2019

|

vol. 117

93-105

EN

The author considers whether the caregivers of dependent persons can obtain social accident insurance. In the first place, he defines who should be treated as a caregiver of a dependent person for the purposes of the study. In the following part, he considers the legal structure of paying a contribution towards the pension and disability pension insurance for the caregivers of dependent persons. Applying the language and system interpretation, he concludes that it is a legal construction that is different from the classic insurance entitlement. In the context of caregivers, it has significant legal consequences because it deprives them of the protection of accident insurance. The legal structure applied by the legislator means that they are not subject to this insurance even though care constitutes an increased risk of an accident. Finally, the author postulates that the health damages of caregivers caused by accidents occuring as part of the caring should be protected as part of the social compensation system.

2

Prisoners of Care: The experience of Loneliness among Caregivers of Individuals with Alzheimer’s Disease

100%

Leszko M., Iwański R., Bugajska B.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 1/45

171-184

EN

Adjusting to an Alzheimer’s disease diagnosis is a complex process. Caregivers tend to experience feelings of loneliness and isolation, which in turn may have adverse effects on their well-being. Although the detrimental effects of caregiving on psychological and physical health are well documented, more research is needed to give a comprehensive portrait of the caregiving experience, especially in the areas of aloneness and social isolation. Loneliness remains a neglected aspect of the caregiving experience. Results from this study offer important insights into the caregiving experience for psychologists and other healthcare professionals.

PL

Przystosowanie się do choroby Alzheimera jest złożonym procesem. Opiekunowie doświadczają samotności i izolacji, co może niekorzystnie wpływać na ich samopoczucie. Mimo iż negatywny wpływ, jaki może wywrzeć sprawowanie opieki na zdrowie psychiczne i fizyczne, został potwierdzony w wielu badaniach, nie udało się jeszcze uzyskać kompleksowego portretu opiekuna i jego doświadczeń, zwłaszcza jeśli chodzi o doświadczenie samotności i izolacji społecznej. Samotność pozostaje zaniedbanym aspektem doświadczenia opiekuńczego. Wyniki tego badania oferują ważne informacje na temat doświadczenia w opiece zarówno dla psychologów, jak i innych osób zaangażowanych w pomoc osobom starszym.

3

Świadczenie pielęgnacyjne – pomoc czy dyskryminacja?

100%

Siemaszko A.

Praca Socjalna

|

2022

|

vol. 37(3)

139-156

EN

Nursing benefit is one of the forms of help for caregivers of people with disabilities. Thus, the principle of state aid to people who are not able to cope with the difficulties encountered is fulfilled. Government assistance is a constitutional obligation of the state. Another equally important task of social policy is the equal treatment of all citizens. Granting the nursing benefit is contrary to the principle of equality. The provisions of the Law on family benefits exclude from the circle of eligible adult persons who became disiabled after the age of 18. The law thus created violates the principle of equality of all citizens. This is confirmed by the judgment of the Constitutional Tribunal, as well as many other court decisions granting the right to the nursing benefit to theoretically unauthorized persons. The article is a synthetic presentation of what the nursing benefit is, why the age criterion of the emergence of disability has been introduced, and it also shows the legal gaps used by people to obtain the right to the above-mentioned benefit. The issues presented in the article are only a fragment of an extensive topic, as since 2013 discussions have been taking place which question the existing benefit, and the introduced amendments have still not brought the expected results.

PL

Świadczenie pielęgnacyjne jest jedną z form pomocy opiekunom osób z niepełnosprawnością. Tym samym wypełniana jest zasada pomocy państwa osobom, które nie są w stanie samodzielnie podołać napotkanym trudnością. Pomoc rządowa jest konstytucyjnym obowiązkiem państwa. Innym równie ważnym zadaniem polityki społecznej jest równe traktowanie wszystkich obywateli. Przyznawanie świadczenia pielęgnacyjnego stoi w sprzeczności z zasadą równości. Zapisy ustawy o świadczeniach rodzinnych wyłączają bowiem z kręgu osób uprawionych dorosłe osoby, u których niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18. roku życia. Tak stworzona ustawa narusza zasadę równości wszystkich obywateli. Potwierdza to wyrok Trybunału Konstytucyjnego, a także wiele innych orzeczeń sądowych przyznających prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osobom teoretycznie nieuprawionym. Artykuł jest syntetycznym przedstawieniem, czym jest świadczenie pielęgnacyjne, dlaczego zostało wprowadzone kryterium wiekowe powstania niepełnosprawności, a także ukazuje luki prawne, z których korzystają osoby, aby uzyskać prawo do w/w świadczenia. Przedstawione w artykule kwestie są jedynie wycinkiem obszernego tematu, od 2013 r. toczą się bowiem dyskusje podające w wątpliwość obowiązujące świadczenie, a wprowadzane nowelizacje nadal nie przyniosły oczekiwanych efektów.

4

Opieka długoterminowa wobec niepełnosprawnych dzieci

100%

Bakalarczyk R.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2013

|

vol. II

|

issue 2

37-54

EN

An article focuses on the policy of long-term care adressed to dissabled children and their informal carers. In fifi rst part author considers whether long-term care analysis should be used not only in case of the frail elderly people, but also disabled children and then considers why lots of scientififi c works and policy papers neglect the needs of children in the long-term context. In the second part author presents main institutions of public support for heaviliy disabled children and their parents. In that analysis the emphasis is put on the benefifi ts given to the families that care for the children themselves. Next, there are presented some projects of changes in long-term care. Those proposals show that children and edults demanding long-term care are often treated seperately in the reforms currently prepared. At the end, there is a conclusion and recomendations.

PL

Artykuł poświęcony jest polityce w zakresie opieki długoterminowej wobec niepełnosprawnych dzieci i ich opiekunów. W pierwszej części autor pokazuje, że analiza opieki długoterminowej nie powinna być skoncentrowana wyłącznie na niedołężnych osobach starszych, ale także na niepełnosprawnych dzieciach. W drugiej części prezentuje główne instytucje i instrumenty publicznego wsparcia wobec głęboko niepełnosprawnych dzieci i ich rodziców. Szczególną uwagę położono na świadczenia kierowane do rodzin, które same opiekują się dziećmi. W artykule dokonano analizy projektu ustawy o pomocy osobom niesamodzielnym pod kątem tego, jak może poprawić sytuację dzieci niepełnosprawnych i ich opiekunów. Okazuje się, że w projekcie tym nie uwzględnia się niepełnosprawnych dzieci, co w opinii autora budzi wiele zastrzeżeń. Opracowanie kończy zbiór wniosków i rekomendacji.

5

Konfederacje byłych klientów, sług i pracowników Janusza Ostrogskiego działające w latach 1620–1621

84%

Łopatecki K.

Studia Historyczne

|

2016

|

vol. 59

|

issue 3

6

Ageing and intercultural dimensions of care: community learning and inclusive society

84%

Deluigi R.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

245-257

EN

Migration is a constituent element of the European context and in this paper we will analyze the Italian case and the connections between the labor market of care and assistance to elderly people. This phenomenon has an international dimension (León 2014) because it intercepts the routes of migrant women from Eastern Europe and triggers the creation of new family structures (Degiuli 2016; Lyon 2006). From a perspective based on finding ways to avoid generating exclusion and privatization processes by socio-economic context (Skornia 2014), we will analyze in-depth a community learning process that affects the elderly and their families, the care-workers and the transnational dimension, the local contexts and socio-health services. The participatory learning approach aims to create community bonds and social cohesion and to support intergenerational and intercultural citizenship (Deluigi et al. eds 2015; Newman, Tonkens 2011). Beyond the stereotypical images of migrants, often associated with threat and danger, we will highlight the various aspects of a cooperative coexistence, considering living together in inclusive societies as a challenge and a goal (United Nations 2016). Multicultural environments can choose intercultural dialogue as “an engine” of active citizenship and community learning (Packham 2008; Zepke 2013a). Education could be a stimulator of recognition and promotion of best practices in local home-care as a way of reflection and action. The transition from a “welfarism” culture of care to an eco-systemic home-care culture accepts the challenge of an open learning society, attentive to stories of migration between identity, intergenerational alliances and bearers of cultures.

PL

W obecnym czasie migracja jest jednym z istotnych zjawisk w europejskim kontekście. W niniejszym artykule ukazany jest związek pomiędzy rynkiem pracy a osobami starszymi. Migracja ma wymiar międzynarodowy (León 2014), zatrzymuje migrantów (głównie kobiety) z Europy Wschodniej i przyczynia się do tworzenia nowych struktur rodzinnych (Degiuli 2016; Lyon 2006). W artykule analizowany jest proces uczenia się społeczności, który dotyczy także osób starszych, ich rodzin, pracowników opieki, pracowników usług socjalno¬ zdrowotnych, zarówno w wymiarze lokalnym, jak i transnarodowym. Do analizy wykorzystana jest perspektywa włączania, polegająca na unikaniu procesów wykluczenia i prywatyzacji (Skornia 2014). Uczenie się ma na celu tworzenie więzi społecznych i wzmocnienie spójności już istniejących oraz wspieranie międzypokoleniowego i międzykulturowego obywatelstwa (Deluigi et al. eds 2015; Newman, Tonkens 2011). Poza stereotypowymi obrazami imigrantów, często związanymi z lękiem i poczuciem zagrożenia, warto zwrócić uwagę na pozostałe aspekty migracji, takie jak kooperatywne współistnienie, gdzie wspólne życie w społeczeństwie sprzyja integracji, ujmowanej zarówno jako wyzwanie, jak i cel (United Nations 2016). W środowiskach wielokulturowych dialog międzykulturowy możne mieć zastosowanie jako „motor” dla aktywnego obywatelstwa i uczenia się społeczności (Packham 2008, Zepke 2013). Edukacja może być stymulatorem uznania i promowania najlepszych praktyk w lokalnej opiece domowej oraz może stanowić podstawę do refleksji i działania. Zmiana kultury państwa opiekuńczego na kulturę państwa typu opieka eko-systemowa może spowodować większą uważność na historie migrantów jako sojuszników międzypokoleniowych i nosicieli kultur.

7

Dyskusja redakcyjna. Polityka publiczna wobec opiekunów osób niesamodzielnych

84%

Bakalarczyk R., Marska-Dzioba N., Iwański R., Kubicki P., Jurek Ł., Matuszczak K.

Studia z Polityki Publicznej

|

2018

|

vol. 5

|

issue 3(19)

95-128

EN

During the discussion, the panellists analyzed several main issues: I. The role of the family and public institutions in long-term care. II. System solutions in the policy of supporting carers of dependent people. III. The method of financing care for elderly dependent people (including the role of social insurance). IV. The ability to provide care to dependent people and public expenditure on it, forms of support for carers. V. The role of the market in providing care and state activities. Outsourcing of carers of dependent people. Relationship between bottom-up actions and top-down actions taken by central authorities. VI. Reconciling the role of a caregiver with work on the free market.

PL

Paneliści podczas dyskusji analizowali kilka głównych zagadnień: I. Rolę rodziny i instytucji publicznych w opiece długoterminowej. II. Rozwiązania systemowe w polityce wsparcia opiekunów osób niesamodzielnych. III. Sposób finansowania opieki nad osobami niesamodzielnymi w wieku senioralnym (w tym rola ubezpieczeń społecznych). IV. Zdolność do zapewniania opieki osobom niesamodzielnym i wydatki publiczne na nią, formy wsparcia opiekunów. V. Rolę rynku w zapewnianiu opieki i działania państwa. Outsourcing opiekunów osób niesamodzielnych. Relację między działaniami oddolnymi a działaniami odgórnymi podejmowanymi przez władze centralne. VI. Godzenie roli opiekuna z pracą na wolnym rynku.

8

Zasady walidacji kwestionariuszy na przykładzie kwestionariusza Caregiver Quality of Life-Cancer

84%

Gawlik M., Kurpas D.

Puls Uczelni

|

2014

|

issue 3

26-29

PL

W Polsce systematycznie rośnie liczba pacjentów z rozpoznaniem nowotworowym. Konsekwencją tego jest wzrastająca liczba opiekunów domowych tych pacjentów. Głównym celem opieki paliatywnej jest stałe podnoszenie przez zespół terapeutyczny jakości życia nie tylko pacjentów, ale i ich rodzin, także w warunkach domowych. Aktualnie nie ma dostępnego kwestionariusza polskojęzycznego, który umożliwiałby ocenę jakości życia opiekunów domowych. Kwestionariusz anglojęzyczny badający jakość życia opiekunów pacjentów nowotworowych został opracowany w 1999 roku w zespole pod kierownictwem M. A. Weitznera. Zawiera on 35 pytań, które mają na celu ocenę poziomu funkcjonowania opiekuna w czterech płaszczyznach: psychicznej, emocjonalnej, duchowej i finansowej. Walidacja kwestionariusza spełniła wytyczne sposobu tłumaczenia i walidacji kwestionariuszy, które zawarte są zostały w dokumencie określającym zasady tłumaczenia i adaptacji instrumentów Światowej Organizacji Zdrowia. Adaptacja kulturowa była nierozłącznym elementem walidacji, która musiała spełniać cztery kryteria: wierność tłumaczenia kwestionariusza na język polski, kryterium równoważności funkcjonalnej, zasada równoważności fasadowej, kryterium wierności rekonstrukcji. Walidacja na język polski i zastosowanie kwestionariusza oceniającego jakość życia opiekunów osób chorych na nowotwór pozwoli na określenie trudności i potrzeb tej grupy. Kwestionariusz CQOL-C może być także przydatnym narzędziem badawczym do oceny i proflaktyki wypalenia wśród członków rodzin i opiekunów domowych pacjentów objętych opieką paliatywną. Kwestionariusz CQOL-C w wersji polskojęzycznej spełnił wszystkie kryteria walidacji i może być wykorzystywany przez zespoły terapeutyczne w opiece paliatywnej.

EN

In Poland, the statistics on the number of people diagnosed with cancer reveal an increase in the enormity of the problem. In consequence, these include an increase in the number of people taking care of cancer patients at homes. There are currently no available Polish version questionnaire, which allows the assessment of the quality of life for home caregivers. English- language questionnaire examining the quality of life of cancer patients’ caregivers has been developed by the team supervised by M.A.Weitzner and has been widely used since 1999. It contains 35 questions, which are aimed at assessing the level of functioning on four levels: mental, emotional, spiritual and fnancial. The validation of this questionnaire fulfls the guidelines of translation and validation for the questionnaires, which are deterrmined in a document about the process of translation and adaptation of the instruments of the World Health Organization. Cultural adaptation was an indispensable element for validation, which has met four criteria: allegiance to the translation of the questionnaire into Polish language, the criterion of functional equivalence, the principle of the facade equivalence and the criterion of accuracy reconstruction. The main goal of therapeutic teams in the palliative care is continuous enhancement of their patients and families life quality, including home environments. Both the Polish validation and the application of the questionnaire assessing the life quality of the cancer patients’ caregivers will make it possible to focus on the issues and needs of that population better. The scale may become a useful research tool for evaluation and prevention of the burnout syndrome experienced among family members providing care for cancer patients. Polish version of the CQOL-C questionnaire has met all the validation criteria and can be applied by the therapeutic teams in the palliative care.

9

The Autonomous Rights in the Canonical Legal Order, Central to Carrying out the rights of Minors. The Dilemma Appertaining to the Clause “With Exception to Cases Which, on the Basis of Divine or Canon Law, Exempt the Minor from Parental or Guardian Authority” (can. 98 § 2 CIC/83)

84%

Dzierżon G.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2023

|

vol. 33

|

issue 2

43-57

PL

W zaprezentowanym opracowaniu Autor ukazał dylematy jakie powstały w wyniku jego namysłu nad klauzulą „z wyjątkiem spraw, w których małoletni na podstawie prawa Bożego lub kanonicznego są wyjęci spod władzy rodziców lub opiekunów” ujętą w kan. 98 § 2 KPK w kontekście problematyki autonomicznych praw do wykonywania uprawnień małoletnich w kanonicznym porządku prawnym. Nie podważając zasadności wprowadzenia klauzuli wykazał, iż występujące w niej odniesienie do prawa Bożego generuje poważne trudności interpretacyjne wynikające z faktu, iż autonomiczne sprawy małoletnich w wyniku procesu pozytywizacji w kanonicznym porządku prawnym nie zostały precyzyjnie wyartykułowane. Wskazał, iż bardzo trudno jest wyznaczyć jasne, precyzyjne granice pomiędzy prawem Bożym a prawem pozytywnym. Wyraził pogląd, iż autonomiczność uprawnień małoletnich nie jest absolutna w odniesieniu do spraw związanych z prawem Bożym, optując za możliwością korekty postaw przez rodziców lub opiekunów. Ze względu na obecny znikomy stan dorobku kanonistyki w tej kwestii, który w zasadzie sprowadza się do egzemplarycznego wymienienia uprawnień przez komentatorów kan. 98 § 2 KPK (kan. 89 CIC/17) Autor postuluje, sugerując prowadzenie bardziej rzetelnych badań w nad tym interesującym zagadnieniem.

EN

In the study presented, the author points out the dilemmas which arose as a result of his reflection on the clause “except in cases in which minors, on the basis of divine law or canon law, are excluded from the authority of their parents or guardians,” included in can. 98 § 2 of the Code of Canon Law, in the context of the problem of autonomous rights to exercise the powers of minors in the canonical legal order. Without questioning the legitimacy of the introduction of the clause, he showed that the reference in it to Divine law generates serious difficulties of interpretation due to the fact that the autonomous matters of minors that result from the positivisation process in the canonical legal order, have not been precisely articulated. He pointed out that it is very difficult to draw clear, precise boundaries between divine law and positive law. He expressed the view that the autonomy of the powers of minors is not absolute in relation to matters of divine law, opting for the possibility for parents or guardians to correct attitudes. In view of the current scant state of the canonical heritage on this issue, which basically boils down to an exemplary enumeration of powers by the commentators of can. 98 § 2 of the Code of Canon Law (can. 89 CIC/17), the author postulates, suggesting more reliable research on this interesting issue.

10

Structural, Process and Curriculum Quality of Day Care and Preschool Provisions in the Netherlands

83%

van de Riet E., Slot P.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2017

|

vol. 5

|

issue 2

155-175

PL

W przedstawionym projekcie naukowym zbadano jakość strukturalną, procesową i programową holenderskiego systemu Wczesnej Edukacji i Opieki nad Dzieckiem (ECEC). Nauczyciele (N = 46) wypełnili ustrukturyzowany kwestionariusz dotyczący cech nauczyciela, klasy i ośrodka. Następnie wykorzystano system Classroom Assessment Scoring System (CLASS) Toddler do zmierzenia jakości procesowej w 28 holenderskich ośrodkach świadczących usługi w ramach opieki dziennej i przedszkolnej uznawanych za przykład „dobrej praktyki”. Wyniki dotyczące jakości strukturalnej ujawniły niewielkie znaczące różnice między ośrodkami zajmującymi się opieką dzienną a placówkami przedszkolnymi w kwestii poziomu wykształcenia nauczyciela, liczby dzieci przypadającej na każdego nauczyciela i rodzaju dzieci w klasie. Jeśli chodzi o jakość procesową, wyniki badania wykazały wsparcie emocjonalne na poziomie od umiarkowanego do wysokiego i umiarkowane poziomy wsparcia uczenia się w obu typach placówek. Nie stwierdzono znaczących różnic w jakości procesowej pomiędzy ośrodkami zapewniającymi opiekę dzienną a placówkami przedszkolnymi. Nauczyciele zgłaszali, że kładą największy nacisk na zabawę w odgrywanie ról, samokontrolę i umiejętności językowe oraz mniejsze możliwości w zakresie ćwiczenia umiejętności czytania i pisania, matematyki i nauk ścisłych. Nie stwierdzono jednak znaczących różnic w tym zakresie między badanymi rodzajami placówek.

EN

The presented study investigated the structural, process and curriculum quality in Dutch Early Childhood Education and Care (ECEC) system. Teachers (N = 46) completed a structured questionnaire about the teacher, classroom and center characteristics. Furthermore, the Classroom Assessment Scoring System (CLASS) Toddler was used to measure the process quality in 28 Dutch day care and preschool provisions considered to be good practices. Results regarding structural quality revealed small significant differences between day care and preschool provisions for teacher’s educational level, children-to-teacher ratio, and classroom composition. As regards process quality, the results showed moderate to high Emotional Support and moderate levels of Support for Learning in both types. No significant differences were identified in process quality between day care and preschool classrooms. Finally, the teachers reported placing the greatest emphasis on activities involving pretend play, self-regulation and language and fewer opportunities concerning literacy, maths and science activities, with no significant differences between the two provisions.

11

Profesjonalizm pielęgniarek jako element oceny satysfakcji rodziców/opiekunów dzieci z opieki pielęgniarskiej

67%

Smoleń E., Ksykiewicz-Dorota A.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 4

549-556

EN

Background Professionalism in nursing means the provision of medical and nursing services based on the best knowledge and skills, as well as on great responsibility for the undertaken actions. The opinions of patients and their families concerning professionalism, reflected in the level of satisfaction, contribute to the improvement of the quality of services offered. Material and Methods The study covered 120 parents/caregivers of children hospitalized in a pediatric ward. Diagnostic survey method was applied in the research. The standardized questionnaire for evaluation of the level of parents/caregivers satisfaction with nursing care (Latour et al.) adjusted to the conditions of Polish pediatric hospital services and subjected to validation was adopted as a research tool. Statistical analysis was performed using the Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test. A value of p ≤ 0.05 was considered to indicate statistical significance. The respondents were selected at random. The parents/caregivers received the questionnaire the day before the child’s discharge. Results The parents/caregivers generally evaluated the professionalism of nursing care in positive terms (4.3). They expressed higher satisfaction with respect showed by nurses for patients (4.7), while lower satisfaction with nurses introducing themselves (3.2). A high level of satisfaction was obtained with respect to the parents/caregivers’ opinions pertaining to cooperation within a therapeutic team (4.6), organization of nurses’ work (4.6), and quality of nursing care (4.6). Conclusions Parents/caregivers expressed their satisfaction with the professionalism of nursing care. Education of respondents, frequency and reasons for hospitalization among children proved to be the variables that significantly differed the opinions of parents/caregivers concerning the selected criteria for professionalism of nursing care. No correlation was found between the duration of hospitalization, children’s age, place of parents/caregivers residence, and the level of satisfaction with professionalism of nursing care. Med Pr 2015;66(4):549–556

PL

Wstęp Profesjonalizm to realizowanie usług z wykorzystaniem wiedzy i umiejętności oraz odpowiedzialność za podejmowane działania. Stanowi ważny element poddawany ocenie w pomiarze jakości opieki. Opinie pacjentów i ich rodzin (mierzone poziomem satysfakcji) dotyczące profesjonalizmu pracowników medycznych pozwalają na doskonalenie jakości świadczeń zdrowotnych. Materiał i metody Badaniem objęto 120 rodziców/opiekunów dzieci hospitalizowanych na oddziale pediatrii. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, a narzędziem badawczym – „Standaryzowany kwestionariusz oceny poziomu zadowolenia rodziców/opiekunów z opieki pielęgniarskiej” autorstwa Latoura i wsp., który przez autorki niniejszej publikacji został dostosowany do warunków krajowego szpitalnictwa pediatrycznego i poddany walidacji. Do analizy materiału prezentowanego w niniejszej pracy wybrano jedną z części narzędzia dotyczącą profesjonalizmu opieki pielęgniarskiej. W analizie statystycznej zastosowano testy: Manna-Whitneya oraz Kruskala-Wallisa. Jako poziom istotności statystycznej przyjęto p ≤ 0,05. Dobór respondentów był losowy. Rodzice/opiekunowie otrzymywali narzędzie dzień przed planowanym wypisem. Wyniki Ogólny wskaźnik oceny profesjonalizmu opieki pielęgniarskiej przez rodziców/opiekunów był wysoki i wyniósł 4,3. Wyższą satysfakcję rodzice/opiekunowie dzieci wyrazili w przypadku szacunku okazywanego pacjentom przez pielęgniarki, a niższa dotyczyła przedstawiania się pielęgniarek pacjentom (4,7 vs 3,2). Wysoki poziom zadowolenia rodziców/opiekunów odnosi się do możliwości ich współpracy z zespołem terapeutycznym (4,6), organizacji pracy pielęgniarek (4,6) oraz jakości opieki pielęgniarskiej (4,6). Wnioski Rodzice/opiekunowie wyrazili zadowolenie z profesjonalizmu opieki pielęgniarskiej. Zmiennymi istotnie różnicującymi opinie rodziców/opiekunów na temat wybranych kryteriów szczegółowych związanych z profesjonalizmem opieki pielęgniarskiej były: wykształcenie badanych oraz częstość i przyczyna hospitalizacji dzieci. Czas hospitalizacji i wiek dzieci oraz miejsce zamieszkania rodziców/opiekunów nie korelowały z poziomem satysfakcji rodziców z profesjonalizmu opieki pielęgniarskiej. Med. Pr. 2015;66(4):549–556

12

Dyskryminacja ze względu na korzystanie z niektórych uprawnień rodzicielskich. Nowe zadanie dla ustawodawcy w świetle dyrektywy 2019/1158

67%

Godlewska-Bujok B.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2021

|

issue 12

12-16

EN

The article concerns the problems of implementing Directive 2019/1158, the provisions of which will have to be reflected in Polish labour regulations already in August 2022. It is not only about the obligatory extension of some leaves for the other parent, but also about introducing a new discriminatory basis and reformulating the existing provisions on parental rights. It is also worth noting that Directive 2019/1158 extends the sphere of care over dependent or temporarily dependent persons other than children.

PL

Artykuł dotyczy problemów wdrożenia dyrektywy 2019/1158 w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów, której przepisy już w sierpniu 2022 roku będą musiały znaleźć odzwierciedlenie w polskich przepisach prawa pracy. Nie chodzi wyłącznie o obligatoryjne wydłużenie części urlopów z przeznaczeniem dla drugiego rodzica, ale również o wprowadzenie nowej podstawy dyskryminacyjnej oraz przeformułowanie dotychczas istniejących przepisów dotyczących uprawnień rodzicielskich. Warto także zauważyć, że dyrektywa 1158/19 rozszerza sferę opieki nad innymi niż dzieci osobami zależnymi lub przejściowo zależnymi.

13

Postawy rodziców i opiekunów wobec zażywania środków uzależniających przez młodych pacjentów poradni odwykowych

60%

Zakrzewski P.

Archiwum Kryminologii

|

1991

|

issue XVII

339-373

EN

The paper presents the finding of a longitudinal study of two problems: the addicts’ prospects of quitting drugs, and the psycho-social factors conducive to success in this respect. The first study (conducted in the years 1974–1976) concerned all patients aged 15–28 treated in that period for repeated taking of drugs, at the disaccustoming clinic for young persons and at district clinics for adults in the city of Łódź. The total of 107 patients were examined (23 per cent of girls and 77 per cent of young men). According to medical diagnosis, 21 per cent of them suffered from a social, 50 per cent – from a psychological, and 29 per cent – from a physical dependence. After about 10 years, a catamnesis was carried out which concerned 80 patients. The methods applied in both parts of the study were: detailed interviews with the patients and their families; medical examination; and analysis of a variety of documents. For the estimation of the fates of the sample, the following issues were of the key importance: persistence in or abandonment of addiction; permanence of abstinence; and the extent of self-dependence achieved. This complexity of the examined persons’ situation taken into account, the following criteria of improvement have been adopted: a) medical (persistence in abstinence); b) psychological (psychological acceptance of abstinence and the resulting change of lifestyle); and c) social (active engagement in the appropriate social roles). Basing on the above criteria, the following categories were distinguished within the sample:1) persons who persisted in addiction; 2) deceased in consequence of addiction; 3) those who quit taking drugs but still had various problems resulting from their former addiction; and 4) those who quit and had no special problems. Against previous expectations, persons who kept taking drugs (26 per cent) did not constitute the mos tnumerous group. Their mean period of taking drugs was 13.6 years. Their interests and social contacts were narrowed to problems related to the taking and production or obtaining drugs. They were generally emaciated and had increasing withdrawal symptoms. Persons of this group went through several months’periods of abstinence due to treatment, imprisonment, or a favourable occurrence in their lives. All of them, however, relapsed into addiction quite promptly, particularly when faced with unavoidable difficulties. Family life or married persons in this group was unhappy, and most marriages broke up: only those between two addicts still lasted. Biographies similar to those discussed above were also found in the case of persons (9 per cent) who died during catamnesis in circumstances that pointed to their death’s relationship with the taking of drugs and with addiction, interpreted also as a certain lifestyle. All persons of this group had been taking drugs for a long time (over five years), and their death was due either to serious diseases combined with emaciation, or occurred in unexplained circumstances as a border-line case between accident, suicide, and homicide. 3.The largest group (46 per cent) consisted of persons who admittedly quit taking drugs but still had various health and social problems related to their previous addiction. Their main problems were as follows: in the sphere of physical health, chronic gastritis, entero-gastric disorders. diseases of liver, heart probiems, reduced physical endurance, disturbances of sleep, and in the sphere of mental health: anxiety, hypersensibility, difficulties in establishing relations with others, depression, low selfesteem, lack of self-confidence, high emotional instability, latent inward anxiety, etc. The most important and frequent social problems included leaving secondary school and the related subsequent lack of professional qualifications, a more difficult start into adult life, the need to relinquish certain professional aspirations and a more interesting job, and a lack of prospects of promotion. In most respondents, this caused a sense of instability and inevitably gave rise to frustrations, increasing their passiveness and apathy. This situation was particularly painful for persons whose intellligence had been rather high before they started taking drugs and who used to have various interests and aspirations. The coincidence of the ahove circumstances also negatively affected their family and marital situation. The fates of persons who quit after several years of taking drugs seem to indicate that those persons’ tolerance to stress and ability to overcome difficulties had been greatly impaired during the period of addiction: as a consequence, they were subsequently unable to cope even with everyday matters which they perceived as great problems. The last group consisted of persons (19 per cent) who had been taking drugs for a shorter period as a rule (not longer than five years in general), and who were not only able to persist in abstinence during catamnesis but also met the psychological and social criteria of improvement. A high proportion of girls in this group (over 50 per cent) seems characteristic. Moreover, nearly all those persons were married: their marriages, happy as a rule, were a great assistance to them. Therefore, the total of 65 per cent of the sample succeeded to quit addiction. What was crucial here was not exactly the form of dependence (social, psychological, physical) but rather the length of the period of taking drugs. If a person has been taking drugs for over five years, his prospects of improvement diminish greatly, and favourable results can only be obtained in the course of a prolonged rehabilitation. The reasons that made most persons in the sample abandon their addiction were seeked both in their personality traits and family environments. What is characteristic is that a considerable portion of respondents come from the intelligentsia, with an average or even high social status and good material situation (in which respect they differ greatly from e.g. juvenile delinquents or young alcoholics). There is in such families a rather small extent of pathology such as alcoholism, crime, or prostitution. In most cases, the parents’ attitude to their children’s taking of drugs should be estimated as proper. The parents played an effective role, fighting for their children to quit as a general rule. Aware of the dangers related to drugs, they took energetic steps which consisted among others in changing the child’s environment (e. g. moving with him to another town), inducing him to undergo treatment and organizing that treatment, supervising his leisure activities, etc. Parents’ improper attitudes such as scenes, turning the child out, etc., were most seldom. The analysis of the reasons which made about two-thirds of respondents quit addiction included their character and intellectual traits defined in the course of psychiatric examination. There was in the sample a rather large number of individuals with the so-called immature personality, who at the age of about 25 were still characterized by traits such as a passive attitude to life; inconsideration for their own future; a poorly developed critical attitude towards themselves and their situation; emotional immaturity; dependence on others (e.g. the mother or friends); inabitity to act effectively, to overcome obstacles and to achieve distant aims; easy discouragement when faced with difficulties, etc. It was only during catamnesis, at the age of about 25, that the respondents’ former, largely childish attitudes were transformed with delay into normal traits of young persons. This development and the crystallization of personality, connected with the parents’ activities and their proper attitude towards the children’s addiction, were conducive to abandonment of addiction by, a considerable portion of the sample. Other factors which played this favourable role in the respondents’ biographies were: a rather high intellectual level; the “psychological shock” caused e.g. by detoxification at a mental hospital or the death of a close friend due to overdose; and imprisonment and going through the withdrawal syndrome in such conditions, etc. To interpret the findings, the conception of American alcohologist J. Ewing has been used: it speaks of inducing and protecting factors in the development of alcoholism. According to Ewing, an individual who starts taking drugs regularly is influenced by a number of biological, psychological, and social factors, some of them conducive to the development of addiction and others protecting the individual against it. Despite the opinions of some researchers, “protecting” factors prove strong enough to hold back even an already addicted person and to contribute to his abandonment of drugs. With the prolongation of the period of taking drugs, the influence of protecting factors wanes, and that of the ones which induce the individual to continue the taking of drugs and thus foster a further development of addiction spreads. The following practical conclusions have been drawn from the study: – Intensified therapeutic and rehabilitative treatment, during the first years of taking drugs in particular. – Co-operation with the addicts’ parents who should be instructed (e.g. about the ways of soothing difficulties in adjustment); whose activity should be assisted, e.g. through the organization of parents’ self-help associations; whose contacts with specialist clinics should be made easier, etc. – Creation of possibilities of medical and rehabilitative treatment for various cotegories of young persons addicted to drugs (not all of them feel comfortable in the existing centres, e.g. of the MONAR movement). – Short-term hospital treatments are reasonable at the initial stage of addiction (several years of taking drugs), as in that period the addicted person’s power of resistance can be strengthened inherent both in his personality and the environment. Help and care should be provided for addicts who have already drugs but have life problems caused or aggravaquited by their previous addiction.

Refine search results

W sprawie podlegania nieformalnych opiekunów osób niesamodzielnych ubezpieczeniu wypadkowemu

Prisoners of Care: The experience of Loneliness among Caregivers of Individuals with Alzheimer’s Disease

Świadczenie pielęgnacyjne – pomoc czy dyskryminacja?

Opieka długoterminowa wobec niepełnosprawnych dzieci

Konfederacje byłych klientów, sług i pracowników Janusza Ostrogskiego działające w latach 1620–1621

Ageing and intercultural dimensions of care: community learning and inclusive society

Dyskusja redakcyjna. Polityka publiczna wobec opiekunów osób niesamodzielnych

Zasady walidacji kwestionariuszy na przykładzie kwestionariusza Caregiver Quality of Life-Cancer

The Autonomous Rights in the Canonical Legal Order, Central to Carrying out the rights of Minors. The Dilemma Appertaining to the Clause “With Exception to Cases Which, on the Basis of Divine or Canon Law, Exempt the Minor from Parental or Guardian Authority” (can. 98 § 2 CIC/83)

Structural, Process and Curriculum Quality of Day Care and Preschool Provisions in the Netherlands

Profesjonalizm pielęgniarek jako element oceny satysfakcji rodziców/opiekunów dzieci z opieki pielęgniarskiej

Dyskryminacja ze względu na korzystanie z niektórych uprawnień rodzicielskich. Nowe zadanie dla ustawodawcy w świetle dyrektywy 2019/1158

Postawy rodziców i opiekunów wobec zażywania środków uzależniających przez młodych pacjentów poradni odwykowych