Search results

1

TOWARDS THE RECONCILIATION OF MINISTRIES. Apostolic Succession and Mutual Recognition of Ministry form Unitatis redintegratio to The Church: Towards a Common Vision

100%

Kantyka P.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

53-62

PL

W artykule poddano badaniu Dekret o ekumenizmie II Soboru Watykańskiego oraz najnowszy dokument Komisji Wiara Ustrój Światowej Rady Kościołów Ku wspólnej wizji Kościoła pod kątem znalezienia możliwych propozycji wiodących ku wzajemnemu uznaniu posługiwania duchownego związanego z sukcesja apo- stolską, występującego w Kościołach zaangażowanych w dialog ekumeniczny. W skrócie dotknięto też propozycji niektórych teologów, które jednak nie znala- zły odzwierciedlenia w żadnym oficjalnym dokumencie. Przeprowadzone analizy wykazały, że badane dokumenty nie zawierają kon- kretnych propozycji wiodących ku pojednaniu posługiwań, w zamian dokument ŚRK kataloguje obszary ekumenicznej konwergencji i dywergencji w tej ważnej kwestii, a także stawia ważkie pytania, na które najpierw trzeba znaleźć odpo- wiedź, by móc przejść do ustaleń w sprawie wzajemnego uznania posługiwania duchownych ordynowanych.

2

Trzy średniowieczne świadectwa święceń duchownych z diecezji płockiej

100%

Kaczmarek K.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2019

|

vol. 26

|

issue 1

EN

In the Płock Diocesan Archive, it was possible to find unknown testimonies of holy orders from the diocese of Płock from 1486 and 1504. They refer to the ordination of three clerics from Wilkanów and Nowa Wieś by the Płock ordinaries and suffragans. The analysis of these materials is important for the prosopographical studies of the Płock diocese’s clergy in the late Middle Ages.

3

In die tribulationis: The Ordaining of Priests for the Diocese of Lublin During the Second World War

100%

Marczewski J. R.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 4: Historia Kościoła - English Version

91-123

EN

A major problem of the diocese of Lublin during the Second World War was the replenishment of its clergy. In the initial period of the war, Lublin Seminary remained closed. Its bishops were arrested and deported from Lublin. In these circumstances, it was necessary to use some extraordinary efforts to continue the formation of seminarians and lead them to ordination. Right after the Germans entered Lublin in September 1939, the Lublin Auxiliary Bishop, Władysław Goral, still succeeded in ordaining a few seminarians in the seminary church. Then, in 1940, the auxiliary bishop of the Diocese of Pinsk, Karol Niemira, arrived in Lublin and ordained a large group of seminarians. In 1941, one seminarian was ordained in Vilnius. Some regularity in ordination returned in the years 1941-1944, when the Germans allowed the Lublin Seminary to reopen. The seminarians had to travel in small groups to Nowy Sącz, though, where the bishop of the diocese of Lublin, Marian Leon Fulman, was interned. They were secretly ordained by him in the private chapel of the rectory. Shortly after he returned to Lublin, but before the war was ended in 1945, Bishop Fulman ordained another seminarian in his bishop's chapel. In total, during the Second World War, fifty-eight new priests were ordained for the diocese of Lublin.

4

The Ordination of Religious in the Kuyavian Diocese in the First Half of the Sixteenth Century

88%

Kaczmarek K.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 2: Historia - Selected Papers in English

7-29

EN

The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 62, issue 2 (2014). The presented work makes reference to results of research on the ordination of religious clergy by bishops of the dioceses of Gniezno and Płock in the 15th and 16th centuries. The analysis of the contents of the books of pontifical acts of the Kuyavian bishops issued in the first half of the 16th century and the survey of selected books of the Włocławek Consistory permits the identification of more than 100 previously unknown members of the religious clergy originating chiefly from monasteries situated in the area of the Kuyavian Diocese, who received minor or major holy orders from their ordinaries and suffragans.

5

Utrata stanu duchownego w świetle KPK z 1983 r.

75%

Leszczyński G.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2016

|

vol. 25

|

issue 2

103-115

EN

After it has been validly received, sacred ordination never becomes invalid. A cleric, however, loses the clerical state by a judicial decision or administrative decree which declares the invalidity of sacred ordination, by the legitimate infliction of the penalty of dismissal, by a rescript of the Apostolic See which is granted by the Apostolic See to deacons only for serious reasons and to presbyters only for the most serious reasons.

6

The Evolution of the Female Diaconate in the Legislation of Gallic Synods in Late Christian Antiquity

75%

Bider M.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2017

|

vol. 27

|

issue 2 English Online Version

79-108

EN

The reconstruction of the canonical structure of the female diaconate in Gaul in the period between the fourth and sixth centuries runs into serious difficulties due to the scarcity of extant legal sources. The legislation of the six Gallic synods, which thoroughly dealt with the question of deaconesses, has survived until today. The synodal agenda also included issues related to the determination of the canonical status of widows and consecrated virgins, from amongst whom candidates for Gallic deaconesses were recruited. The crystallisation of the legal norms governing the female diaconate took place in the context of the ongoing Priscillian disputes and the emergence of the monastic movement. Despite the continued opposition towards the phenomenon of ordination of deaconesses expressed by the synods to come, such women certainly were still present in Gaul in the 6th century, as evidenced by the preserved literary and epigraphic materials. Due to the evolution of the term “diaconal” in the 6th century, the term acquired an additional meaning, namely “wife of a deacon.”

7

The Sacrament of Holy Orders and the New Metropolitan’s Ingress of Archbishop Tadeusz Wojda, SAC into the Cathedral of Białystok

63%

Powichrowski T., Mnich T.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 2

EN

The liturgy is the space in which man experiences God’s closeness to him in a particularly powerful way. Through the liturgy, God himself becomes palpable to the human senses through gestures, signs, and symbols. In the history of salvation, God, in the person of Jesus Christ, became the clearest sign of the truth about God, who is close to every human being. The history of the Church has not changed for two thousand years. God, who is present in the ministry of concrete people, is close to man and living. Bishops, who participate in the mission and power of Christ the Good Shepherd, have a special mission to watch over the whole flock of Christ and to make God present among His people. In order to understand the rich power of the symbolism of the person of the bishop, it is necessary to look to the moment of his episcopal ordination. Everything that makes up the rite of consecration is an exposé of the bishop and points to his particular ministry. Since the liturgy is the surest means to sanctify the faithful, it is worthwhile to reflect on the meaning of elements of the rite of the consecration of bishops. This article examines the theology of the liturgy of episcopal consecration by examining the consecration of His Excellency Archbishop Tadeusz Wojda, SAC, as the Metropolitan of the Archdiocese of Białystok. The liturgy is fruitful insofar as the faithful understand what they experience during it. Therefore, this study will help all who wish to understand the central role of their bishop in the Church, especially this particular servant of God.

PL

Liturgia to przestrzeń w której szczególnie mocno doświadczamy prawdy o bliskości Boga wobec człowieka. Oto On sam staje uchwytny ludzkim zmysłom za pomocą gestów, znaków i symboli. W historii zbawienia Bóg w osobie Jezusa Chrystusa stał się nam najczytelniejszym znakiem prawdy o Bogu bliskim każdemu człowiekowi. Przez dwa tysiące lat historii Kościoła nic się nie zmieniło. Bóg obecny w posłudze konkretnych ludzi jawi się współczesnemu człowiekowi jako Bóg bliski, Bóg żywy. Szczególną misję w Kościele mają biskupi, którzy uczestnicząc w misji i mocy Chrystusa, Dobrego Pasterza, czuwają nad całą owczarnią Chrystusową i czynią Boga obecnym pośród swojego ludu. Aby zrozumieć przebogatą moc symboliki skupioną w osobie biskupa trzeba spojrzeć na moment jego święceń w stopniu episkopatu. Wszystko to, co się składa na owe święcenia stanowi swoiste exposé biskupa i wytycza mu konkretną drogę posługiwania. Ponieważ liturgia jest dla wiernych najpewniejszą drogą uświęcenia, warto pochylić się nad znaczeniem tego, co składa się na ryt święceń biskupich. W niniejszym artykule pochylimy się nad teologią liturgii święceń biskupich, skupiając się na wydarzeniu, które miało miejsce w Archidiecezji Białostockiej, w związku z mianowaniem nowego Metropolity Białostockiego J. E. Abp. Tadeusza Wojdy SAC. Liturgia staje się o tyle owocna, o ile jest przeżywana rozumnie. Toteż niniejsze opracowanie będzie stanowiło konkretną pomoc dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć kluczową rolę biskupa w Kościele, szczególnie tym partykularnym.

8

Jeszcze jedno świadectwo święceń duchownego z diecezji płockiej

63%

Kaczmarek K.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2022

|

vol. 29

|

issue 1

123-134

EN

Jan of Plock appears in sources in 1506 as a student at the University of Kraków. In the following years of his life he achieved bachelor's and master's degrees at this university. He also joined the clergy and was ordained between 1511 and 1521. After his ordination to the rank of presbyter, he took the altarist benefice in one of the churches in Płock. He probably belonged to that group of medieval clergy who, having no family support and no property of their own, hoped to achieve a significant position in the Church structures thanks to their own skills and education.

PL

Jan z Płocka pojawia się w źródłach w 1506 r. jako student Uniwersytetu Krakowskiego. W następnych latach swojego życia osiągnął na tej uczelni stopnie bakałarza i mistrza „sztuk”. Wstąpił także w szeregi stanu duchownego i w latach 1511-1521 przyjął wszystkie stopnie święceń. Po ordynowaniu go do stopnia prezbitera objął beneficjum altarysty w jednym z płockich kościołów. Należał zapewne do tej grupy średniowiecznego kleru, która – nie mając oparcia w rodzinie i nie posiadając własnego majątku – liczyła na to, że osiągnie znaczącą pozycję w strukturach Kościoła dzięki własnym zdolnościom i zdobytemu wykształceniu.

9

Świecenia diakonisy w Kościele bizantyńskim

63%

Paprocki H.

Vox Patrum

|

1984

|

vol. 6

272-280

FR

Cet article est consacre a la problematique de l'ordination des diaconesses, surtout sur la base des documentes liturgiques.

10

Duchowni ordynowani przez biskupa kujawskiego Jana Karnkowskiego w 1533 r.

63%

Kaczmarek K.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 2: Historia

5-23

XX

The article brings an analysis of the practice of ordination by the Bishop of the Diocese of Kujawy, Jan Karnkowski in the spring of 1533. The list of dozens of priests ordained by the hierarch has been entered into the bishop Korytkowski's book, which is kept in the archive of the Diocese in Włocławek. In this list we find acolytes, subdeacons, deacons and priests of the Diocese of Włocławek, as well as a large group of seminarians ordained by Bishop Karnkowski who came to Włocławek from other dioceses, primarily from the Diocese of Płock, to be ordained. The analysis of content of the source is accompanied by its edition based on the manuscript of the bishop's acts.

11

„Utrum sexus femineus impediat ordinis susceptionem‟. Niezdolność kobiet do przyjęcia święceń diakonatu w Kościele łacińskim w ujęciu historyczno-prawnym

63%

Bider M.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2017

|

issue XIV/14

247-274

PL

Celem artykułu jest ukazanie w ujęciu historyczno-prawnym stanu toczącej się dyskusji wśród teologów i kanonistów na temat dopuszczalności kobiet do przyjmowania święceń diakonatu w kontekście kan. 1024 KPK. Artykuł ma charakter naukowy i powstał przy zastosowaniu metody historyczno-prawnej oraz dogmatyczno-prawnej. Prawodawca w tenorze kan. 1024 KPK postanowił, że jedynie mężczyzna ochrzczony może zostać ważnie dopuszczony do przyjęcia sacra ordinato. Przez termin sacra ordinatio należy rozmieć sakrament święceń wszystkich stopni (episkopat, prezbiterat i diakonat). Kobiety mogłyby zostać dopuszczone do święceń diakonatu, ponieważ nie stanowi stopnia kapłaństwa Chrystusa. Mogłoby się to dokonać przy obecnym stanie prawnym na drodze abrogacji kan. 1024 KPK lub wydania przez Stolicę Apostolską indultu. Ocena kanonicznych implikacji dopuszczenia kobiet do diakonatu uzależniona jest od historycznej i teologicznej oceny zachowanych źródeł świadczących o istnieniu w starożytności i średniowieczu praktyki ordynowania diakonis. Cel artykułu został osiągnięty tylko w części, ponieważ tocząca się dyskusja nie została jeszcze zamknięta, a fragmentaryczność zachowanych źródeł nie pozwala na postawienie końcowych tez.

EN

The objective of the article is the historical and canonical status of today's continuing debate among theologians and canonists on the admission of women to be promoted to the diaconal order in the context of can. 1024 CCL. The article has the scientific nature and has been developed using the historical-canonical and dogmatic-canonical method. The legislator in tenor can. 1024 CCL decided that a baptized male alone receives sacra ordinato validly. The sacra ordinatio should be understood as the sacrament of ordination of all degrees (episcopate, presbyterate and diaconate). Women could be promoted to the diaconate, because it does not constitute in the priesthood of Christ. This could be done under the current legal system by abrogation of can. 1024 CCL or the issuing of an indult by the Apostolic See. The estimation of the canonical implications of the admission of women to the diaconate depends on the historical and theological valuation of the preserved sources, which testify to the existence in the ancient and medieval practice of the ordination of deaconesses. The objective of the article has been realized only in part because the continuing discussion has not yet been closed, and the fragmentation of the preserved sources does not allow for the final theses.

12

In die tribulationis. Święcenia kapłanów dla diecezji lubelskiej w okresie drugiej wojny światowej

63%

Marczewski J. R.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 4: Historia Kościoła

99-131

EN

A major problem of the diocese of Lublin during the Second World War was the replenishment of its clergy. In the initial period of the war, Lublin Seminary remained closed. Its bishops were arrested and deported from Lublin. In these circumstances, it was necessary to use some extraordinary efforts to continue the formation of seminarians and lead them to ordination. Right after the Germans entered Lublin in September 1939, the Lublin Auxiliary Bishop, Władysław Goral, still succeeded in ordaining a few seminarians in the seminary church. Then, in 1940, the auxiliary bishop of the Diocese of Pinsk, Karol Niemira, arrived in Lublin and ordained a large group of seminarians. In 1941, one seminarian was ordained in Vilnius. Some regularity in ordination returned in the years 1941-1944, when the Germans allowed the Lublin Seminary to reopen. The seminarians had to travel in small groups to Nowy Sącz, though, where the bishop of the diocese of Lublin, Marian Leon Fulman, was interned. They were secretly ordained by him in the private chapel of the rectory. Shortly after he returned to Lublin, but before the war was ended in 1945, Bishop Fulman ordained another seminarian in his bishop's chapel. In total, during the Second World War, fifty-eight new priests were ordained for the diocese of Lublin.

PL

Poważnym problemem, przed jakim stanęła diecezja lubelska w okresie II wojny światowej, było uzupełnianie kadry duchowieństwa. W początkowym okresie wojny lubelskie seminarium pozostawało zamknięte. Biskupi zostali aresztowani i wywiezieni z Lublina. W tych okolicznościach trzeba było nadzwyczajnych starań, aby kontynuować formację seminarzystów i doprowadzić ich do święceń. Już po wkroczeniu Niemców do Lublina we wrześniu 1939 r. udało się lubelskiemu biskupowi pomocniczemu Władysławowi Goralowi wyświęcić kilku alumnów w kościele seminaryjnym. Następnie w 1940 r. przybył do Lublina biskup pomocniczy diecezji pińskiej Karol Niemira, który wyświęcił dużą grupę alumnów. W 1941 r. jeden alumn został wyświęcony w Wilnie. Pewna regularność zapanowała dopiero w latach 1941-1944. Wtedy to seminarzyści jeździli małymi zespołami do Nowego Sącza, gdzie przebywał internowany biskup diecezji lubelskiej Marian Leon Fulman, i w sekrecie otrzymywali od niego święcenia w prywatnej kaplicy na plebanii. Ten sam biskup, już po zakończeniu okupacji niemieckiej, ale jeszcze przed zakończeniem wojny w 1945 r., wkrótce po powrocie do Lublina wyświęcił jeszcze jednego alumna w swojej kaplicy biskupiej. Łącznie w czasie trwania II wojny światowej wyświęconych zostało dla diecezji lubelskiej 58 kapłanów.

13

Sukcesja apostolska w Kościele Szwecji z perspektywy katolickiej. Między teologiczną precyzją a poszukiwaniem ekumenicznych sukcesów

63%

Składanowski M.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2013

|

vol. 5(60)

75-90

EN

According to the Catholic doctrine, apostolic succession is necessarily and essentially related to the ministry in the Church. The most important sign and the guarantee of Apostolic succession is the unbroken succession of bishops which are the successors of the Apostles. The situation of the Church of Sweden is unique: it has a historic episcopate but it has adopted the Lutheran doctrine of the sacraments and of the Church. For this reason, the Catholic Church does not recognise the validity of the Swedish Lutheran ordinations. For the same reason, it can not accept the existence of Apostolic succession within the Church of Sweden.

PL

Według doktryny katolickiej sukcesja apostolska jest w sposób konieczny i zasadniczy powiązana z posługą w Kościele. Najważniejszym znakiem i gwarantem sukcesji apostolskiej jest nieprzerwana sukcesja biskupów, którzy są następcami Apostołów. Sytuacja Kościoła Szwecji jest wyjątkowa: ma on historyczny episkopat, ale przyjął luterańską doktrynę o sakramentach i Kościele. Z tego powodu Kościół katolicki nie uznaje ważności szwedzkich święceń luterańskich. Z tego samego powodu nie może zaakceptować istnienia sukcesji apostolskiej w Kościele Szwecji.

14

Sukcesja apostolska w Kościele Szwecji z perspektywy katolickiej. Między teologiczną precyzją a poszukiwaniem ekumenicznych sukcesów

63%

Składanowski M.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2013

|

vol. 5

75-90

EN

According to the Catholic doctrine, apostolic succession is necessarily and essentially related to the ministry in the Church. The most important sign and the guarantee of Apostolic succession is the unbroken succession of bishops which are the successors of the Apostles. The situation of the Church of Sweden is unique: it has a historic episcopate but it has adopted the Lutheran doctrine of the sacraments and of the Church. For this reason, the Catholic Church does not recognise the validity of the Swedish Lutheran ordinations. For the same reason, it can not accept the existence of Apostolic succession within the Church of Sweden.

PL

Według doktryny katolickiej sukcesja apostolska jest w sposób konieczny i zasadniczy powiązana z posługą w Kościele. Najważniejszym znakiem i gwarantem sukcesji apostolskiej jest nieprzerwana sukcesja biskupów, którzy są następcami Apostołów. Sytuacja Kościoła Szwecji jest wyjątkowa: ma on historyczny episkopat, ale przyjął luterańską doktrynę o sakramentach i Kościele. Z tego powodu Kościół katolicki nie uznaje ważności szwedzkich święceń luterańskich. Z tego samego powodu nie może zaakceptować istnienia sukcesji apostolskiej w Kościele Szwecji.

15

Choroba celiakii w odniesieniu do sakramentu święceń

62%

Adamczyk J.

Annales Canonici

|

2013

|

vol. 9

EN

People who suffer from coeliac disease cannot receive Holy Communion under the species of bread.The article starts with explaining the characteristics and phenomenon of coeliac disease. Then it discusses the possibility of receiving Holy Communion by people with the condition. Finally, it raises the question of admitting persons with coeliac disease to the sacrament of Holy Orders.

16

Ewolucja diakonatu kobiet w ustawodawstwie synodów galijskich u schyłku chrześcijańskiej starożytności

51%

Bider M.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2017

|

vol. 27

|

issue 2

97-128

PL

Zrekonstruowanie kanonicznej struktury instytucji żeńskiego diakonatu w Galii od IV do VI w., ze względu na szczątkowo zachowane źródła prawne, napotka na poważne trudności. Do naszych czasów zachowało się ustawodawstwo sześciu synodów galijskich, które zajęły się szeroko rozumianą problematyką diakonis. Agenda synodalnych obrad obejmowała również problematykę związaną z ustaleniem statusu kanonicznego wdów i dziewic konsekrowanych, z których rekrutowały się kandydatki na galijskie diakonise. Proces krystalizowania się norm prawnych, regulujących żeński diakonat, dokonał się w kontekście toczonych sporów pryscyliańskich i rodzącego się ruchu monastycznego. Pomimo ponawianych przez kolejne synody sprzeciwów wobec zjawiska ordynowania diakonis, istniały one z całą pewnością jeszcze w Galii w VI w., o czym świadczą zachowane świadectwa literackie i epigraficzne. W wyniku ewolucji terminowi „diacona” w VI w. nadano jeszcze jedno znaczenie, a mianowicie żony diakona.

EN

The reconstruction of the canonical structure of the female diaconate institution in Gaul from the 4th to the 6th century, due to scarse preserved legal sources, encounters serious difficulties. The laws of the six Gauls's synods have been preserved to our times, which studied the widely understood issues of deaconesses. The synodal agenda also included questions related to determining the canonical status of widows and consecrated virgins, from which candidates for the Gaul’s deaconesses were recruited. The process of crystallization of the legal norms, regulating the female diaconate, came about in the context of the ongoing priscillian disputes and the emerging of the monastic movement. Despite the subsequent synods’ reiteration of their opposition to the phenomenon of ordination of deaconesses, they were certainly still present in Gaul in the 6th century, as evidenced by the preserved literary and epigraphic testimonies. As a result of the evolution of the term „diaconal” in the 6th century, one more meaning was added, namely, the wife of a deacon.

17

Obrzęd święceń biskupich ks. Karola Wojtyły

51%

Fedorowicz S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 2

EN

The article contains the source text of the Polish translation of the rite of ordination of a bishop prepared for the episcopal ordination of Fr. Karol Wojtyła by Franciszek Małaczyński OSB. The text was found in the archives of Jacek Fedorowicz and prepared for publication by his son Szymon Fedorowicz.

PL

Artykuł zawiera tekst źródłowy polskiego tłumaczenia obrzędu święceń biskupa przygotowanego na święcenia biskupie ks. Karola Wojtyły przez o. Franciszka Małaczyńskiego OSB. Tekst został odnaleziony w archiwum Jacka Fedorowicza i przygotowany do publikacji przez jego syna ks. Szymona Fedorowicza.

18

Prerogatywa diakona przejściowego do święceń prezbiteratu. Przyczyny i konsekwencje (kan. 1030 KPK)

51%

Trojanowski B.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2022

|

vol. 31

|

issue 2

145-157

EN

The legislator confirms the existence from God’s establishment of right of the faithful to the sacraments. This is due to their very nature. There is also the right of the faithful to freely choose their state of life. However, these laws do not prejudge the sacrament of Holy Orders. Because the Church must be free to choose candidates for ordination. Therefore, both the Code of Canon Law and the non-code documents before and after its promulgation confirm that there is no right to ordination. However, can. 1030 of the Code of Canon Law confirms that in a special legal situation there are transitional deacons who cannot be forbidden to ordain the presbyterate without a canonical reason. This legal status can be described as the “prerogative” of the transitional deacons. The reason for this special legal position is that justice is ensured in the Church and that there is no arbitrariness in decisions to admit to the presbyterate of transitional deacons who have been recognized as worthy of the diaconate, and no reasons have been found that would prevent them from receiving ordination to the presbyterate degree. The consequence of such a prerogative is the possibility of seeking justice through recourse prescribed by law.

19

Transseksualizm z perspektywy eklezjalnej

51%

Wróbel SCJ J.

Family Forum

|

2016

|

issue 6

113-136

EN

The article addresses the issue of transsexualism from the point of view of the fundamental aspects of the life of the ecclesial community. Although the Church has not published an extensive document concerning this topic, it has referred to this problem both directly and indirectly. Sex change has been twice referred to in the context of genderism by Pope Francis and directly with the reference to transsexualism by various dicasteries of the Holy See in several notes. On the other hand, the attitude of the Church toward the discussed problem arises indirectly from its teachings on human sexuality. In general, the Church is of the opinion that formal or surgical sex change does not alter the actual sex of a person. Further, the Author focuses on the problem of transsexualism in terms of baptism, ordination, marriage, and religious vows. From the teachings of the Church it arises that a transsexual person cannot be denied baptism before a sex change. After a sex change, baptism assumes the conversion of such a person, their acceptance of the teachings of the Church on this matter, as well as – bearing in mind social relationships based on truth – their return to their original sex in terms of their identity and sex registered at birth, as it is impossible to restore their original sex after it has been surgically reassigned. The Church is also of the opinion that a transsexual person feeling strong disapproval of his or her phenotypic and genital sex cannot enter into matrimony, be ordained, or make any religious vows. Aside from the previously emphasized decisive importance of the original sex of a transsexual person for these forms of life as well as for social and ecclesial roles, other arguments are involved, such as disapproval of one’s own sex, the inability to control one’s sex, sexual self-identification disorders and lability, narcissistic inclinations, problems with building harmonious interpersonal relationships based on truth, as well as the inability of two persons to physically unite in the moral and canonical context, where either one or both of them have undergone a surgical sex change.

PL

Artykuł traktuje o transseksualizmie z perspektywy fundamentalnych aspektów życia wspólnoty eklezjalnej. Chociaż Kościół nie wydał na ten temat szerokiego dokumentu, to jednak odniósł się do tego problemu bezpośrednio i pośrednio. Bezpośrednio do kwestii zmiany płci w kontekście genderyzmu odniósł się dwa razy papież Franciszek, a wprost w odniesieniu do transseksualizmu różne dykasterie Stolicy Apostolskiej w kilku stanowiskach. Pośrednio stosunek Kościoła do omawianej problematyki wynika z jego nauczania na temat ludzkiej płciowości. Kościół stoi na stanowisku, iż metrykalna czy chirurgiczna zmiana płci nie zmienia faktycznej płci osoby. W dalszych analizach Autor skupił swoją uwagę na problematyce transseksualizmu rozpatrywanej z perspektywy chrztu św., święceń, małżeństwa i życia zakonnego. Z nauczania Kościoła wynika, że osobie transseksualnej przed zmianą płci nie można odmówić chrztu św. Po zmianie płci chrzest zakłada nawrócenie takiej osoby, pełne przyjęcie nauczania Kościoła w tej materii oraz, mając na uwadze relacje społeczne w prawdzie, powrót do płci pierwotnej w wymiarach podmiotowych i metrykalnych, jako że niemożliwe jest przywrócenie pierwotnej płci w przypadku chirurgicznej jej zmiany. Kościół reprezentuje też stanowisko, że osoba transseksualna intensywnie przeżywająca dezaprobatę dla swojej płci fenotypowo-genitalnej zasadniczo nie może zawrzeć związku małżeńskiego, przystąpić do święceń i do życia zakonnego. Oprócz podkreślonego już decydującego znaczenia pierwotnej płci osoby transseksualnej dla tych form życia i ról społeczno-eklezjalnych, w grę wchodzą też dalsze racje, jak między innymi, dezaprobata dla własnej płci, brak zdolności do panowania nad własną płcią, zakłócona i labilna autoidentyfikacja płciowa, skłonności narcystyczne, problemy w budowaniu harmonijnych relacji interpersonalnych opartych na prawdzie, a także niezdolność do integralnego zjednoczenia cielesnego w rozumieniu moralnym i kanonicznym dwóch osób, z których jedna lub obydwie są po chirurgicznej zmianie płci.

20

Równość kobiety i mężczyzny w godności i prawie do sakramentów ze szczególnym uwzględnieniem święceń i małżeństwa

51%

Trojanowski B.

Polonia Sacra

|

2022

|

vol. 26

|

issue 3

29-52

EN

The fundamental right of the faithful to the sacrament comes from God’s law. It is a guarantee of the possibility of achieving the spiritual goods that are necessary for salvation. Only the law of God contained in the essence of the sacraments themselves can limit this law. Among the general conditions that must be met in order to exercise the right to the sacrament are those mentioned in can. 843 Corpus Iuris Canonici. The universal legislator cares for the equal treatment of all the faithful on the basisof their dignity. From this dignity comes the equality of men and women also in accessing the sacraments. This is true of all seven sacraments. In the case of Baptism, Confirmation, Eucharist, Penance and Reconciliation, and the Anointing of the Sick,the Legislator does not introduce any gender differences or even mention them. The biggest discussions on the issue of equality arise from the possibility of receiving the sacrament of Holy Orders only for men. However, it must be said that the Church isfree to choose candidates for ordination. Therefore, it must be said that men also do not have this right. For this reason, men and women are also equal in law in this matter. In the case of the sacrament of matrimony, woman and man are equal in law andduties (cf. can. 1055 of the Code of Canon Law). It could be said that a woman is in a sense privileged in the Latin Church as regards the obstacle to abduction. However, the intention of the legislator is to ensure that everyone has the right to free choice oftheir spouse. That is why all normative decisions, both canonical and liturgical, aim to emphasize this equality of woman and man.

PL

Fundamentalne prawo wiernych do sakramentu pochodzi z ustanowienia Bożego. Jest ono gwarantem możliwości osiągnięcia duchowych dóbr, które są niezbędne do zbawienia. Jedynie prawo Boże zawarte w istocie samych sakramentów może to prawo ograniczyć. Wśród fundamentalnych warunków, które trzeba spełnić, aby można było korzystać z prawa do sakramentu są te, które zostały wymienione w kan. 843 Kodeksu prawa kanoniczngo. Prawodawca powszechny troszczy się o równe traktowanie wszystkich wiernych ze względu na ich godność. Z niej wypływa równouprawnienie kobiety i mężczyzny również w kwestii przystępowania do sakramentów. Dotyczy to wszystkich siedmiu sakramentów. W przypadku chrztu, bierzmowania, Eucharystii, pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych prawodawca nie wprowadza żadnych różnic co do płci ani nawet o niej nie wspomina. Największe dyskusje w sprawie równouprawnienia budzi możliwość przystępowania do sakramentu święceń tylko mężczyzn. Jednakże należy stwierdzić, że Kościół jest wolny w wyborze kandydatów do święceń. Dlatego należy stwierdzić, że również mężczyźni nie mają takiego prawa. Z tego względu mężczyźni i kobiety są również równi w prawie w tej kwestii. W przypadku sakramentu małżeństwa, kobieta i mężczyzna są zrównani w prawie i obowiązkach (por. KPK, kan. 1055). Można byłoby stwierdzić, że kobieta w pewnym sensie jest uprzywilejowana w Kościele łacińskim, jeśli chodzi o przeszkodę uprowadzenia. Jednak w intencji prawodawcy jest zapewnienie wszystkim prawa do wolnego wyboru małżonka. Dlatego wszystkie decyzje normatywne, zarówno kanoniczne, jak i liturgiczne, mają na celu uwydatnienie tej równości kobiety i mężczyzny.

Refine search results

TOWARDS THE RECONCILIATION OF MINISTRIES. Apostolic Succession and Mutual Recognition of Ministry form Unitatis redintegratio to The Church: Towards a Common Vision

Trzy średniowieczne świadectwa święceń duchownych z diecezji płockiej

In die tribulationis: The Ordaining of Priests for the Diocese of Lublin During the Second World War

The Ordination of Religious in the Kuyavian Diocese in the First Half of the Sixteenth Century

Utrata stanu duchownego w świetle KPK z 1983 r.

The Evolution of the Female Diaconate in the Legislation of Gallic Synods in Late Christian Antiquity

The Sacrament of Holy Orders and the New Metropolitan’s Ingress of Archbishop Tadeusz Wojda, SAC into the Cathedral of Białystok

Jeszcze jedno świadectwo święceń duchownego z diecezji płockiej

Świecenia diakonisy w Kościele bizantyńskim

Duchowni ordynowani przez biskupa kujawskiego Jana Karnkowskiego w 1533 r.

„Utrum sexus femineus impediat ordinis susceptionem‟. Niezdolność kobiet do przyjęcia święceń diakonatu w Kościele łacińskim w ujęciu historyczno-prawnym

In die tribulationis. Święcenia kapłanów dla diecezji lubelskiej w okresie drugiej wojny światowej

Sukcesja apostolska w Kościele Szwecji z perspektywy katolickiej. Między teologiczną precyzją a poszukiwaniem ekumenicznych sukcesów

Sukcesja apostolska w Kościele Szwecji z perspektywy katolickiej. Między teologiczną precyzją a poszukiwaniem ekumenicznych sukcesów

Choroba celiakii w odniesieniu do sakramentu święceń

Ewolucja diakonatu kobiet w ustawodawstwie synodów galijskich u schyłku chrześcijańskiej starożytności

Obrzęd święceń biskupich ks. Karola Wojtyły

Prerogatywa diakona przejściowego do święceń prezbiteratu. Przyczyny i konsekwencje (kan. 1030 KPK)

Transseksualizm z perspektywy eklezjalnej

Równość kobiety i mężczyzny w godności i prawie do sakramentów ze szczególnym uwzględnieniem święceń i małżeństwa