Search results - CEJSH

1

Stosowanie metod alternatywnych i komplementarnych przez pacjentów z rozpoznaną chorobą nowotworową poddawanych chemioterapii

100%

Augustyniuk K., Brudnioch K., Owsianowska J., Schneider-Matyka D., Jurczak A., Karakiewicz B.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2016

|

issue 1

7-11

2

Realizacja programów profilaktycznych finansowanych ze środków publicznych. Stan faktyczny i propozycje rozwiązań w pielęgniarstwie środowiskowym/rodzinnym

100%

Mroczek B., Gawłowska-Lichota K., Rotter I., Żułtak-Baczkowska K., Baranowska E., Giezek M., Karakiewicz B.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2011

|

issue 1

27-34

3

Ocena zachowań zdrowotnych pacjentów zakwalifikowanych do zabiegu kardiochirurgicznego

100%

Szkup M., Starczewska M., Skotnicka I., Jurczak A., Grochans E.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2014

|

issue 2

169-171

4

Czy pacjenci chcą oceniać jakość opieki zdrowotnej? Krótki sondaż wśród pacjentów

100%

Marcinowicz L., Gugnowski Z., Strumiło J., Chlabicz S.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2015

|

issue 1

28-32

5

Delfinoterapia – terapia wspomagana obecnością delfina – na przykładzie delfinarium „Oskar” w Truskawcu

100%

Lukasek A.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2019

|

vol. 581(6)

3-13

PL

Artykuł został poświęcony jednej z metod zooterapii, jaką jest delfinoterapia na podstawie obserwacji poszczególnych sesji z pacjentami podczas pobytu w delfinarium Oskar w Truskawcu na Ukrainie. Autor charakteryzuje metodę terapii z udziałem delfinów. Ponadto opisuje rolę i cechy delfina, zwraca uwagę na wskazania i przeciwwskazania do terapii z delfinem. Prezentuje wyniki przeprowadzonych dotychczas badań dotyczących delfinoterapii. Omawia etapy delfinoterapii, jej rolę oraz efekty przy wybranych konkretnych schorzeniach pacjentów.

6

Zarządzanie zakładem opieki paliatywnej na przykładzie Hospicjum św. Urszuli Ledóchowskiej w Płocku

88%

Wiśniewski J.

Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2017

|

issue 1(250)

43-51

EN

Traditional pallitive care is experienced by the society as a care offered to suffered from tumours, at the last period of their life. However, more and more often this car eis intro-duced gradually in the period of active treatment or during life extending therapy. Cicely Saunders is claimed to be a creator of modern palliative care . She had a chance to be closer to problems of people being at the last period of their life in St. Joseph’s Hospice in London. The propagator of hospice movement in Płock was Grażyna Przybylska-Wendt. It was her initiative to in 80s’ set a analgesic clinic that became St. Urszula Ledóchowska Hospicy. This palliative institution has activelly functioned in the city and supported those who need help the most since 20 years

PL

Tradycyjnie opieka paliatywna odbierana jest w społeczeństwie jako opieka oferowana chorym na nowotwory, w ostatnim okresie ich życia. Tymczasem coraz częściej wprowadzana jest stopniowo, jeszcze w okresie aktywnego leczenia lub w okresie stosowania terapii przedłużającej życie. Zarządzanie to proces, w którym się uwzględnia planowanie, organizowanie, motywowanie /przewodzenia/ i kontrole, służący dobru człowieka-pacjenta. Za twórcę współczesnej opieki paliatywnej uznawana jest prof. Cicely Saunders, która miała okazję zapoznać się z problemami osób u kresu życia w ośrodku hospicyjnym w St. Joseph’s Hospice w Londynie. Propagatorką ruchu hospicyjnego w Płocku była dr n. med. Grażyna Przybylska-Wendt. Z jej inicjatywy w drugiej połowie lat 80. ubiegłego wieku powstała poradnia przeciwbólowa, która z biegiem lat przerodziła się w Hospicjum św. Urszuli Ledóchowskiej. Instytucja paliatywna, powstała jako prywatna inicjatywa, a od ponad 20 lat wpisuje się w życie miasta i aktywnie udziela pomocy pacjentom, często szczególnie obciążonych choroba i bólem.

7

Komunikacja w sytuacji leczenia - biały personel a pacjent – ujęcie suicydologiczne

88%

Stradomska M. W.

Journal of Modern Science

|

2020

|

issue 1/44/2020

29-42

PL

Cel pracy: Głównym celem realizowanych badań było wskazanie najważniejszych elementów dotyczących komunikacji w sytuacji leczenia z uwzględnieniem relacji biały personel-pacjent. Uwzględniając w szczególności sytuację suicydalną, która dalej jest traktowana jako temat tabu. Materiał i metody: W niniejszym artykule przedstawione zostaną doniesienia z badań własnych realizowanych od 2016 roku do chwili obecnej w ramach działalności Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego – Oddział Lublin. Badani to osoby z zaburzeniami natury psychicznej, którzy zgłaszali się do Towarzystwa w celu konsultacji psychologicznych. Grupę badawczą stanowią grupy równoliczne - kobiety i mężczyźni (n=100), pochodzący głównie z województwa lubelskiego i małopolskiego. Wyniki: Na podstawie analizy materiału badawczego oraz zebranej literatury można sformułować następujące wnioski praktyczne: - istnieje potrzeba kierowania większej ilości kampanii społecznych dotyczących problematyki komunikacji w sytuacji hospitalizacji, - zbyt mało akcji społecznych skierowanych jest bezpośrednio do pacjentów, ich najbliższych oraz personelu medycznego, które powinny być realizowane w celu poszerzenia wiedzy na temat elementarnych aspektów związanych z hospitalizacją, - biały personel nie ma odpowiedniej wiedzy (lub ma jej za mało), - personel medyczny ma nieodpowiednie umiejętności do pracy z osobami z tendencjami samobójczymi, - na studiach medycznych, pielęgniarskich i innych powinien być położony nacisk na aspekt przygotowania psychologicznego, który ułatwiłby pracę personelu medycznego. Wnioski: Praca ma zatem wymiar teoretyczno-praktyczny w związku z załączonymi elementami dotyczącymi metod projekcyjnych, za pomocą, których można uzyskać więcej informacji od grupy badawczej. Komunikacja w sytuacji hospitalizacji, leczenia jest bardzo złożonym aspektem.

8

Pielęgnacja pacjenta z zakażeniem HCV.

75%

Wróblewska I., Janik D.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2014

|

issue 2

47-52

PL

Na całym świecie żyje około 170 milionów, a w Polsce prawie 730 tysięcy, nosicieli wirusa HCV (hepatitis C virus). Spośród nich zdiagnozowano dotychczas blisko 15 tysięcy osób, pozostałe 715 tysięcy nie jest świadomych zakażenia. Skala występowania zakażenia powoduje, że należy zwrócić uwagę i uświadomić społeczeństwo o zagrożeniu, jakie niesie ze sobą omawiany wirus oraz w jaki sposób można skutecznie zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania i zakażenia. Dostrzegając skalę problemu, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała wirusowe zapalenie wątroby typu C za jedno z największych światowych zagrożeń epidemiologicznych XXI wieku. HCV to wirus, którego obecność w organizmie człowieka u większości zakażonych wywołuje ostre i przewlekłe zapalenie wątroby typu C, prowadzące do trwałego uszkodzenia narządu. Stanowi on poważne zagrożenie, gdyż może prowadzić do chronicznych chorób wątroby z wysokim ryzykiem rozwoju marskości, a nawet nowotworu, co w konsekwencji może doprowadzić do przedwczesnej śmierci pacjenta. Wśród osób najbardziej narażonych na zarażenie wirusem znajdują się pacjenci, którzy mieli przetaczaną krew/preparaty krwiopodobne, osoby narażone na pracę z zakażoną krwią, jej przetworami albo z zakażonym stolcem, a także narkomani, pacjenci hospitalizowani, dializowani, u których przeprowadzono zabiegi chirurgiczne lub endoskopowe. W zapewnieniu opieki na możliwie wysokim poziomie nad pacjentem ze stwierdzoną chorobą wątroby istotny udział ma pielęgniarka, która jest ważnym członkiem zespołu leczącego. Najczęściej i najdłużej przebywa ona z zakażonym, zarówno w procesie diagnostycznym, jak i leczenia. Jej spostrzeżenia stanowią istotny element oceny stanu chorego. We współpracy z nim oraz jego rodziną dąży do uzyskania adaptacji nowej sytuacji zdrowotnej, wpływając na jego sferę poznawczą, motywacyjną i emocjonalną, zapewniając bezpieczeństwo psychiczne i udzielając szczegółowych wyjaśnień, informuje o rodzajach podejmowanych działań, ich celu i sposobach wykonania. Taka postawa sprzyja pozyskaniu zaufania i dobrej współpracy na linii pacjent–pielęgniarka.

EN

Throughout the world there are around 170 million people who carry HCV (hepatitis C virus), nearly 730.000 in Poland. Of those so far nearly 15 thousand people have been diagnosed, the remaining 715 thousand are not aware of the infection. Existing scale of infections makes it necessary to bring to public attention and educate the public about the threat posed by the discussed virus and how one can effectively reduce the likelihood of illness and infection. Recognising the scale of the problem The World Health Organization (WHO) named hepatitis C infection as one of the world’s largest epidemiological threats of the 21st century. HCV is a virus, its presence in the human body caucuses acute and chronic liver infection of type C leading to a permanent damage to the organ. It is a serious risk as it can lead to chronic liver disease with a high risk of developing cirrhosis and even cancer, which in turn may lead to premature death of the patient. Among the people who are most at risk of being infected are patients who received a blood transfusion/blood based materials, people exposed to working with infected blood or blood base products or with infected faeces, drug addicts, hospitalized patients, patients who underwent dialysis, surgery or endoscopic examination. In providing care at the highest possible level for a patient with known liver disease the nurse has a significant share, he or she is an important member of the treatment team. The nurse has the most frequent and longest contact with the infected, both in the diagnostic and treatment process. Her or his insights are an important element of the assessment of the patient. In cooperation with the patient and the patient’s family the nurse strives to achieve the adaptation of the new health situation, influencing his cognitive, motivational and emotional sphere, providing psychological security and delivering detailed explanations informs the types of actions taken, their purpose and methods of execution. This attitude helps gaining the trust and good cooperation on the line patient–nurse.

9

Odpowiedzialność za szkodę medyczną wynikającą ze zdarzenia medycznego – pojęcie zdarzenia medycznego

75%

Sadowska J.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2016

|

issue 6

PL

Artykuł dotyczy problematyki pojęcia zdarzenia medycznego, a zatem kwestii wyznaczających przedmiotowy zakres postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych. Pojęcie zdarzenia medycznego jest pojęciem normatywnym i zostało ono zdefiniowane w art. 67a ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. W pierwszej kolejności zostały omówione zagadnienia ogólne dotyczące postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych. Dalsze rozważania dotyczą przesłanek rozpoznania sprawy przez wojewódzką komisję. Autorka wyjaśnia znaczenie poszczególnych pojęć ustawowych składających się na pojęcie „zdarzenia medycznego”, tj. terminu: pacjent, zakażenie, biologiczny czynnik chorobotwórczy, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia, śmierć oraz aktualna wiedza medyczna. W artykule ponadto poruszono istotną problematykę miejsca wystąpienia zdarzenia medycznego, a także podano przykłady zdarzeń medycznych.

EN

The article discusses the problem of the term – medical event, and therefore the issues stipulating the material scope of proceedings before the Regional Commission for Evaluation of Medical Events. “Medical event” is a normative term and has been defined in art. 67a clause 1 of the Act on Patient Rights and the Patient Rights Ombudsman. First of all, the author describes general issues connected with proceedings before the Regional Commission for Evaluation of Medical Events. Further deliberations are related with the conditions for recognizing the issue before such a regional commission. The author clarifies the meaning of particular statutory terms which determine the term “medical event”, i.e.: patient, infection, biological causative agent of disease, body damage, health disorder, death and actual medical knowledge. The author also raises a very important issue connected with a place where a medical event has occurred, as well as provides examples of medical events.

10

Ochrona administracyjna praw pacjenta

75%

Jacek A., Ożóg K.

Medical Review

|

2015

|

issue 3

PL

Wstęp. W dniu 1 stycznia 2012 r. weszła w życie zmiana przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. W przepisach powyższej ustawy określono nowy tryb dochodzenia roszczeń od szpitali za tzw. zdarzenia medyczne. Pacjent poszkodowany lub spadkobiercy zmarłego pacjenta mogą alternatywnie dochodzić swoich roszczeń na drodze sądowej lub w trybie administracyjnym. Cel. Celem pracy jest przedstawienie obowiązujących regulacji prawnych dotyczących ochrony administracyjnej praw pacjenta. Materiał i metody. W pracy posłużono się analizą aktów prawnych oraz źródeł literatury. Korzystano również z zasobów internetowych związanych z tematyką artykułu. Wyniki i wnioski. Obowiązujące regulacje prawne dotyczące ochrony administracyjnej praw pacjenta są niejasne i nieprecyzyjne. Konieczna jest nowelizacja przepisów w celu faktycznej ochrony administracyjnej praw pacjenta.

EN

Introduction. On January 1, 2012 an amendment to the act on Patients’ Rights and the Ombudsman for Patients’ Rights came into force. Provisions of the act defied a new mode of seeking redress from hospitals for so-called medical events. A suffrer or inheritors of a dead patient can alternatively seek redress either in court or in an administrative mode. Aim. The aim of this article is to present applicable regulations relating to the administrative protection of patients’ rights. Materials and methods. The authors used an analysis of legal acts and reference literature. They also used online resources related to the topic of the article. Results and conclusions. Applicable regulations relating to the administrative protection of patients’ rights are unclear and imprecise. It is necessary to novelize the provisions to provide the actual administrative protection of patients’ rights.

11

Doctor-patient communication in the opinion of medical students

75%

Plutecki D.

Logopedia Silesiana

|

2021

|

vol. 10

|

issue 2

PL

Komunikacja interpersonalna w lecznictwie jest bardzo ważnym tematem, wymagającym trwałego rozwoju i dokształcania lekarzy ochrony zdrowia. Artykuł jest raportem z badania, którego celem było poznanie opinii studentów kierunku lekarskiego z polskich uczelni akademickich na ten temat. W badaniu wzięło udział 56 studentek i 38 studentów, którzy odpowiadali na pytania dotyczące: technik komunikacyjnych w relacji lekarz – pacjent, protokołów przekazania niepomyślnej informacji, obaw związanych z kontaktem z danym pacjentem, barier komunikacyjnych, wpływu pandemii COVID-19 na komunikację interpersonalną, oddziałów, z którymi są wiązane największe problemy komunikacyjne, użyteczności zajęć fakultatywnych podczas kształcenia studentów na kierunku lekarskim. Wnioski zostały przedstawione w dyskusji, wraz z możliwościami rozwiązania potencjalnych problemów komunikacyjnych w relacji pacjent – lekarz.

EN

Interpersonal communication in medicine is a very important topic that requires constant development and training of health care physicians. The article is a report from a study the aim of which was to find out the opinions of medical students from Polish universities on this subject. The study involved 56 female students and 38 students who answered questions about: communication techniques in the doctor-patient relationship, protocols for passing on unsuccessful information, concerns related to contact with a given patient, communication barriers, the impact of the COVID-19 pandemic on interpersonal communication, departments with which the greatest communication problems are associated, the usefulness of optional classes during the education of students in the field of medicine. The conclusions were presented in the discussion, along with the possibilities of solving potential communication problems in the patient-doctor relationship.

12

PROTECTION OF THE PATIENT AGAINST PRACTICES VIOLATING COLLECTIVE INTERESTS OF CONSUMERS AND COLLECTIVE INTERESTS OF PATIENTS

75%

Jaszczuk P.

Review of European and Comparative Law

|

2018

|

vol. 32

|

issue 1

7-17

EN

This article is an attempt to analyse the term “patient”, determine his basic rights, as well as draw attention to practices violating collective interests of patients. It also invokes relations of the patient as a consumer, as well as practicesviolating collective consumer interests. It indicates the patients’ rights and the bodies appointed to protect these rights.

13

Wprowadzenie do dyskusji panelowej (Konwersatorium: Medycyna na miarę człowieka)

75%

Jachimczak J.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2009

|

vol. 7

|

issue 1

291-292

EN

Abstract is not available.

PL

Streszczenie nie jest dostępne.

14

Pojęcie „pacjent” w odbiorze lekarzy. Badania narracyjne

75%

Antoszewska B.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 4

117-131

EN

This theoretical and research paper focuses on the physician-patient relationship, and more specifically on the meanings ascribed to the notion of “patient”. Authors of relevant literature indicate that particular models of the physician-patient relationship depend on the understanding of the notion of “patient” as well as on the understanding of two basic terms in medicine: health and illness. This assumption was the starting point for the presented analyses. Research was conducted within an interpretative paradigm framework. The study group consisted of physicians with different levels of experience and lengths of professional employment, as well as of various specializations. An analysis of collected data allowed for the identification of three categories of the notion of “patient”: personal, subjective-objective and objective.

PL

Prezentowana praca ma charakter teoretyczno-badawczy i dotyczy relacji lekarz – pacjent ze szczególnym uwzględnieniem znaczeń przypisywanych pojęciu „pacjent”. W literaturze wskazywany jest fakt, że określony model relacji lekarz – pacjent zależy od rozumienia osoby pacjenta, a także od rozumienia podstawowych dla medycyny pojęć: zdrowia i choroby. Powyższe założenie stało się powodem podjęcia prezentowanych analiz. Badania prowadzono w paradygmacie interpretatywnym. Grupę badawczą stanowili lekarze o różnych specjalizacjach, z różnym doświadczeniem i stażem pracy. Analiza zebranego materiału pozwoliła wyłonić trzy podstawowe zakresy rozumienia pojęcia „pacjent”: osobowy, podmiotowo-przedmiotowy i przedmiotowy.

15

Pacjent jako konsument usług zdrowotnych – wybrane aspekty prawne

75%

Ganczar M., Szewczak M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2017

|

vol. 6

|

issue 3

88-100

PL

Rynek usług zdrowotnych w ostatnich latach rozwija się dynamicznie, dlatego też istnieje potrzeba zwrócenia uwagi na pojawiające się zagrożenia. Konsument, który umiejętnie będzie identyfikował charakter usług zdrowotnych może skutecznie dochodzić swoich praw, tym bardziej, że liczba podmiotów wykonujących działalność leczniczą wciąż rośnie. Problematyka bezpieczeństwa prawnego konsumentów-pacjentów jest obszerna i złożona. Artykuł ma na celu przybliżenie zagadnień związanych z prawami pacjenta jako konsumenta i możliwością dochodzenia przez niego roszczeń w świetle przyjętej ustawy o prawach konsumenta.

EN

The main aim of this article is to analyse key issues concerning patient rights in their capacity as consumers. The healthcare services market has been subject to dynamic development in recent years. For that reason, it is very important to be open to new forms of risk. The present situation in the healthcare services market is important, because a consumer able to clearly identify the character of the these services, will be able to protect his rights. Summing up, there is no doubt that the relation between consumer and patient are quite complicated, but on the other side, very important from the legal point of view.

16

Access to Patient’s Medical Records in the Light of the Case Law of Administrative Courts

75%

Wołoszyn-Cichocka A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2021

|

vol. 30

|

issue 1

EN

This study contains an analysis of legal regulations on the access to patient’s medical records and the compliance with these regulations in Poland. Based on the extensive case-law of the administrative courts, the following were examined, i.a., the forms of making medical records available, with particular respect to the making available of the original of these records, the possibility of charging fees for the provision of medical records, the form of the request for access to medical records and the time within which the provider of health services is required to make that documentation available. The list of entities authorised to get access to patient’s medical records has been discussed and attention has been drawn to problems in gaining access to the medical records of a deceased patient.

PL

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza regulacji prawnych dotyczących dostępu do dokumentacji medycznej pacjenta oraz ich przestrzegania. W oparciu o bogate orzecznictwo sądów administracyjnych poddano rozważaniom m.in. formy udostępnienia dokumentacji medycznej ze szczególnym uwzględnieniem udostępniania oryginału tej dokumentacji, możliwość pobierania opłat za udostępnienie dokumentacji medycznej, formę wniosku o udostępnienie dokumentacji medycznej oraz czas, w którym podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych zobowiązany jest udostępnić tę dokumentację. Omówiono również katalog podmiotów uprawnionych do uzyskania dostępu do dokumentacji medycznej pacjenta oraz zwrócono uwagę na problemy z uzyskaniem dostępu do dokumentacji medycznej zmarłego pacjenta.

17

Ocena stopnia przestrzegania zaleceń terapeutycznych wśród uczestników Uniwersytetu Niegasnącej Młodości i szkoleń dla pacjentów i ich rodzin

75%

Milaniak I.

Państwo i Społeczeństwo

|

2014

|

issue 1

9-22

EN

Non-adherence regarding pharmacotherapy and lifestyle – is aware non-adherence of the therapeutic team recommendations (total or partial, permanent or temporary). This phenomenon presents many dangers, particularly in the treatment of chronic diseases. Appropriate treatment of diseases requires compliance with recommendations for lifestyle. The objective of the study was assessment of adherence among the participants of the Undying Youth University and training for patients and their families. The study was conducted among 66 participants in the of Undying Youth University and training for patients and their families in John Paul II Hospital in Krakow. To conduct a study there were used a Modiﬁ ed Morisky Scale and authorship questions concerning lifestyle, causes of non-compliance and methods to improve adherence. The study group comprised 14 M and 52 F. Respondents rated their level of compliance on average 7.78 on a scale of 0 to 10. 66.66% of the study group forgot to take medication, 51.51% wasn’t adhere to the hours of medication, 28.71% skips a dose, if it feels good and 31.81% when feel bad. 66.66% were informed about the action of drugs and 81.81% do not forget to renew prescription for medication. BMI of the study group averaged 26.24. 50% at least once a week practicing physical activity. The majority reasons for non-adherence were: difficult contact with the doctor, concern about the adverse effects of the drug, concern about interactions with other drugs, the high price of the drug, lack of understanding of the principles of treatment. For better compliance the group would make: training for patients, personal beliefs, cheaper drugs. The study group had a low level of motivation (forgetfulness, failure to hours, and interruption of treatment) with a high level of knowledge. Therefore there is a need to change behaviour through training to patients for the scope of treatment compliance.

PL

Niestosowanie się do zaleceń dotyczących farmakoterapii i trybu życia – to świadome nieprzestrzeganie zaleceń zespołu terapeutycznego (całkowite lub częściowe, stałe lub okresowe). Zjawisko to stwarza wiele niebezpieczeństw, szczególnie w leczeniu chorób przewlekłych. Właściwe leczenie chorób cywilizacyjnych wymaga również przestrzegania zaleceń dotyczących stylu życia. Celem badania była ocena stopnia przestrzegania zaleceń terapeutycznych wśród uczestników Uniwersytetu Niegasnącej Młodości i szkoleń dla pacjentów i ich rodzin. Badania przeprowadzono wśród 66 uczestników Uniwersytetu Niegasnącej Młodości i szkoleń dla pacjentów i ich rodzin w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II. Do ich przeprowadzenia wykorzystano Zmodyfikowaną Skalę Morisky’ego oraz pytania własnego autorstwa dotyczące stylu życia, przyczyn nieprzestrzegania zaleceń oraz metod poprawiających przestrzeganie zaleceń. Badaną grupę stanowiło 14 mężczyzn i 52 kobiet. Badani ocenili stopień przestrzegania zaleceń średnio na poziomie 7,78. 66,66% zapominało przyjąć leki, 51,51% nie przestrzegało godzin przyjmowania leków, 28,71% pomijało dawkę leku, jeżeli czuli się dobrze, a 31,81% kiedy czuli się źle. 66,66% zostało poinformowanych o działaniu leków; 81,81% nie zapominało o przedłużeniu recepty na leki. BMI badanej grupy wyniosło średnio 26,24. 50% przynajmniej raz w tygodniu uprawia aktywność fizyczną. Wśród przyczyn nieprzestrzegania zaleceń najczęściej wskazywano utrudniony kontakt z lekarzem, obawę o niepożądane działanie leku, obawę o interakcje z innymi lekami. Do przestrzegania zaleceń badaną grupę skłoniłyby: szkolenia dla pacjentów, osobiste przekonania, tańsze leki. W badanej grupie stwierdzono niski poziom motywacji (zapominanie, nieprzestrzeganie godzin, przerywanie leczenia) przy jednocześnie dużej wiedzy. Istnieje zatem potrzeba zmiany zachowań przez szkolenia dla pacjentów za zakresu przestrzegania zaleceń terapeutycznych.

18

Zgoda pacjenta na zabieg leczniczy.

75%

Rej-Kietla A.

Państwo i Społeczeństwo

|

2015

|

issue 3

93-101

EN

A patient’s autonomy determines the scope and terms of medical intervention in the treatment process. In the context of a doctor-patient relationship, autonomy should be understood as a ban on medical intervention without the consent of the patient. Consent is an act of civil law intended to produce legal effects by means of a declaration of intent. For this legal action to be legally considered valid, it must meet a number of conditions. Obtaining consent from a patient is connected with the informative obligation. A physician should provide a patient or his legal representative not only with accurate and accessible information about treatment methods and their scope and benefits, but also the risk posed by the treatment.

PL

W procesie leczenia autonomia pacjenta wyznacza zakres oraz warunki ingerencji medycznej. W relacjach lekarz – pacjent autonomia powinna być rozumiana, jako zakaz podejmowania terapii bez wyraźnej zgody pacjenta. Zgoda pacjenta jest zdarzeniem cywilnoprawnym zmierzającym do wywołania skutków prawnych na podstawie oświadczenia woli. Aby ta czynność prawna mogła zostać w świetle prawa uznana za ważną, musi spełniać szereg warunków. Z wymogiem uzyskania od pacjenta zgody łączy się obowiązek szeroko ujmowanej informacji. Lekarz powinien udzielić pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu dokładnych, przystępnych objaśnień o metodach leczniczych, zakresie, korzyściach, ale także o ryzyku, jakie niesie ze sobą dany zabieg.

19

Komunikacja pomiędzy lekarzem i pacjentem u chorych na nowotwory

71%

Wyszkowska Z., Białczyk K., Michalski T.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2021

|

issue 65

156-168

EN

The main goal of the study was to assess the doctor’s communication with the patient. The detailed goals concerned the assessment of satisfaction with the way the physician communicates with the patient, the assessment of the communication methods used, the duration of the visit to a physician’s office, understanding of the information provided to patients, the physician’s personal culture, and the subjectivity of the patient. A questionnaire developed specifically for the study objectives was used. The analysis used data from 238 questionnaires completed correctly by cancer patients treated in a specialist hospital. The database was created in Excel and the analysis was performed using Statistica software. The analysis of the data shows that the physician’s communication with the patient is a very important aspect in the treatment process. Not all respondents were satisfied with the way the physician communicated information about the further treatment process, which increased the sense of security loss and undermined confidence in the physician’s decisions. Most patients understood the recommendations and advice provided by the physician, but there was a group of respondents who did not understand all the words used by the physician, which may lead to the non-compliance of the patient to the treatment recommendations. Patients highly appreciated the personal culture of physicians but they expected greater subjectivity in their treatment. The analysis of statements indicated that the patients’ expectations in the area of physician – patient communication are growing, which obliges physicians to broaden their knowledge in communication techniques.

PL

Celem głównym pracy była ocena komunikacji lekarza z pacjentem. Cele szczegółowe dotyczyły oceny zadowolenia i satysfakcji ze sposobu komunikowania się lekarza z chorym, oceny stosowanych sposobów komunikacji, długości trwania wizyty u lekarza, zrozumiałości przekazywanych informacji chorym, kultury osobistej lekarza, podmiotowości pacjenta. Korzystano z kwestionariusza ankiety opracowanego specjalnie dla zrealizowania celów pracy. W analizie uwzględniono 238 poprawnie wypełnionych kwestionariuszy przez pacjentów z chorobą nowotworową leczonych w szpitalu specjalistycznym. Bazę danych założono w programie Excel, a obliczenia wykonano w programie Statistica. Zebrane dane i ich analiza pokazały, że komunikacja lekarza z chorym jest bardzo ważnym aspektem procesu leczenia. Nie wszyscy respondenci są zadowoleni ze sposobu przekazywania informacji przez lekarza dotyczących dalszego procesu leczenia, co powoduje wzrost poczucia utraty bezpieczeństwa i utratę zaufania do lekarza. Większość chorych rozumie przekazywane przez lekarza zalecenia i porady, ale jest grupa respondentów, która nie rozumie wszystkich słów wypowiadanych przez lekarza, co może prowadzić do nieprawidłowego stosowania zaleceń. Pacjenci wysoko ocenili kulturę osobistą lekarzy, ale oczekują w ich traktowaniu większej podmiotowości. Analiza zebranych wypowiedzi wskazuje, że oczekiwania pacjentów w zakresie prowadzonej komunikacji lekarz – pacjent wzrastają, co zobowiązuje lekarzy do poszerzania wiedzy z zakresu technik komunikacyjnych.

20

„Pacjent bada lekarza”

63%

Ładoń M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 107

|

issue 4

159-169

EN

This article discusses the patient-doctor relationship in terms of Rita Charon’s concept of narrative medicine. The discussion is based on an interpretation of Intoxicated by My Illness and Other Writings on Life and Death, a collection of essays written by American writer and literary critic Anatole Broyard after he was diagnosed with prostate cancer. Writing about the ordeals of life and death, the author devoted a lot of attention to his meetings with doctors. Particularly in the essay The Patient Examines the Doctor, he points to a certain power struggle that takes place between the person who is ill and their physician. While physicians are generally believed to be in a privileged position, Broyard argues that they are also subjected to a similar, often equally painful, diagnosis process. His reflections on an ideal doctor (embodied by Oliver Sacks) turn out not to be completely utopian. Confronted with Rita Charon’s theses on narrative medicine, they seem to gain scientific confirmation.

Refine search results