Search results

1

Społeczno-kulturowe i ekologiczno-zdrowotne funkcje lasu

100%

Ciszek M.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2021

|

vol. 19

|

issue 1

57-69

EN

The article presents a socio-cultural perspective on the issue of the forest. Usually, the forest is studied as an important component of the natural environment. This approach is correct, although in the case of people, such a philosophy of perceiving the environment in this way is incomplete, since the human being is not only an organism, but also a person and a social being. Therefore, the human environment is a socio-natural environment. This perspective of the human environment takes into account the fact that the human being does not appear directly in nature, but in a social (including cultural) environment, which, in turn, was created on the foundation of a transformed natural environment, adapted to the needs of people. The human being, as a culture creator, produced a social environment containing manifold artificial elements. The above distinguishes him from other living species, because the natural human environment, besides being natural, is also artificial, shaped within the society’s socio-cultural environment. Starting from this assumption, the author will try to show the forest as an important element of the perceived human environment. It performs important social and cultural functions in people’s lives, which also shape environmental (ecological and health) security. The purpose of the article is to discuss these detailed functions and their division.

PL

W artykule zagadnienie lasu zostanie przedstawione w perspektywie społecznej (społeczno-kulturowej). Zazwyczaj las badany jest jako istotny składnik środowiska przyrodniczego. Podejście takie jest słuszne, aczkolwiek w przypadku człowieka taka perspektywa postrzegania środowiska jest niepełna. Człowiek bowiem jest nie tylko organizmem, lecz także osobą i istotą społeczną. Dlatego ludzkim środowiskiem jest środowisko społeczno-przyrodnicze. Taka perspektywa postrzegania ludzkiego środowiska uwzględnia fakt, że człowiek bezpośrednio nie występuje w przyrodzie, lecz w środowisku społecznym (w tym i kulturowym), które z kolei powstało na fundamencie przekształconego i dostosowanego do potrzeb ludzi środowiska przyrodniczego. Człowiek jako (osoba) twórca kultury stworzył środowisko społeczne zawierające bardzo dużo sztucznych elementów. To wyróżnia go spośród innych gatunków żywych, ponieważ ludzkie środowisko naturalne, to nie tylko środowisko przyrodnicze, lecz także sztuczne, kształtowane w ramach społeczeństwa (środowiska społeczno-kulturowego). Wychodząc z tego założenia, w pracy autor postara się ukazać las jako istotny element tak postrzeganego ludzkiego środowiska. Pełni on bowiem w życiu ludzi istotne funkcje społeczne (społeczno-kulturowe), kształtujące również bezpieczeństwo środowiskowe (ekologiczno-zdrowotne). Omówienie tych szczegółowych funkcji i ich podział stanowi cel artykułu.

2

Ryszard Wroczyński (1909–1987) – life and work

100%

Pilch T., Theiss W.

Pedagogika Społeczna

|

2014 (R. XIII)

|

issue 4(54)

63-76

PL

W artykule przedstawiono główne drogi życia i twórczości naukowej oraz pracy dydaktycznej Ryszarda Wroczyńskiego (1909–1987) – pedagoga i historyka oświaty i myśli pedagogicznej, jednego z głównych twórców polskiej pedagogiki społecznej. W latach 1955–1979 Wroczyński był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego oraz Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W okresie 1957–1979 kierował Katedrą Pedagogiki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuował i twórczo rozwijał koncepcje pedagogiki społecznej Heleny Radlińskiej. Główne obszary zainteresowań badawczych Wroczyńskiego dotyczyły dziejów, teorii oraz metodologii pedagogiki społecznej. Dostrzegając i analizując wychowawcze funkcje wpływów środowiska, społeczeństwa oraz kultury, zbudował koncepcję pedagogiki środowiskowej oraz wychowania pozaszkolnego, w której pierwszoplanową rolę inicjatora i koordynatora działań wychowawczoopiekuńczych miała odgrywać szkoła (szkoła środowiskowa). Podkreślał i wprowadzał w życie konieczność kształcenia pedagogów na poziomie uniwersyteckim. Główne dzieła Wroczyńskiego: Organizowanie środowiska wychowawczego (współred. Tadeusz Wujek, 1967), Metodologia pedagogiki społecznej (współred. Tadeusz Pilch, 1974), Pedagogika społeczna 1974, 1976, 1979, 1985); Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu 1979, 1985); Dzieje oświaty polskiej 1795–1945, 1980, 1987, 1996), Dzieje oświaty polskiej do roku 1795, 1983, 1987, 1996). Wroczyński wychował wielu uczniów, którzy kontynuują i rozwijają jego dzieło.

EN

The article presents the main paths of life and work of the scientific and educational work of Ryszard Wroczyński (1909–1987) – teacher and historian of education and educational thought, one of the main founders of Polish social pedagogy. Between 1955 and 1979 Wroczyński was a professor at the Academy of Physical Education in University of Warsaw. In the period of 1957–1979 he led the Department of Social Pedagogy at the University of Warsaw. He continued and creatively developed concepts of social pedagogy of Helena Radlińska. The main areas of his research interests were: history, theory and methodology of social pedagogy. Observing and analyzing the educational functions of communal, societal and cultural influences, he built the concept of social environment education and education outside school, in which school was supposed to play the leading role of the initiator and coordinator of education and care (concept of community school). He stressed and put into practice the necessity to train teachers at the university level. Major works of Ryszard Wroczyński: Organizing educational environment (co-editor Tadeusz Wujek, 1967), Methodology of social pedagogy (co-editor Tadeusz Pilch, 1974), Social pedagogy 1974, 1976, 1979, 1985), Contemporary history of physical education and sport 1979, 1985), History of Polish education from 1795 to 1945, 1980, 1987, 1996), History of Polish education until 1795, 1983, 1987, 1996). Wroczyński raised many students who continue and develop his work.

3

Richard Wroczyński (1909–1987) – Life and Work

100%

Pilch T., Theiss W.

Pedagogika Społeczna

|

2018 (R. XVII)

|

issue 2(68)

69-82

PL

W artykule przedstawiono główne drogi życia i twórczości naukowej oraz pracy dydaktycznej Ryszarda Wroczyńskiego (1909–1987) – pedagoga i historyka oświaty i myśli pedagogicznej, jednego z głównych twórców polskiej pedagogiki społecznej. W latach 1955–1979 Wroczyński był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego oraz Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Kontynuował i twórczo rozwijał koncepcję pedagogiki społecznej Heleny Radlińskiej. Główne obszary zainteresowań badawczych Wroczyńskiego dotyczyły dziejów, teorii oraz metodologii pedagogiki społecznej. Dostrzegając i analizując wychowawcze funkcje wpływów środowiska, społeczeństwa oraz kultury, zbudował koncepcję pedagogiki środowiskowej oraz wychowania przedszkolnego, w której pierwszoplanową rolę inicjatora i koordynatora działań wychowawczo-opiekuńczych miała odgrywać szkoła (szkoła środowiskowa). Podkreślał i wprowadzał w życie konieczność kształcenia pedagogów na poziomie uniwersyteckim. Główne dzieła Wroczyńskiego: Organizowanie środowiska wychowawczego (współred. Tadeusz Wujek, 1967), Metodologia pedagogiki społecznej (współred. Tadeusz Pilch, 1974), Pedagogika społeczna (1974, 1976, 1979, 1985), Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu (1979, 1985), Dzieje oświaty polskiej 1975–1945 (1980, 1987, 1996), Dzieje oświaty polskiej do roku 1795 (1983, 1987, 1996). Wroczyński wychował wielu uczniów, którzy kontynuują i rozwijają jego dzieło.

EN

The article presents the main paths of life and work of the scientific and educational work of Richard Wroczyński (1909–1987) – pedagogue and historian of education and educational thought, one of the main founders of Polish social pedagogy. Between 1955 and 1979 Wroczyński was a professor at the Academy of Physical Education in Warsaw. In the period of 1957–1979 he led the Department of Social Pedagogy at the University of Warsaw. He continued and creatively developed concepts of social pedagogy of Helena Radlińska. The main areas of his research interests were: history, theory and methodology of social pedagogy. Observing and analyzing the educational functions of communal, societal and cultural influences he built the concept of social environment education and education outside school, in which school was supposed to play, the leading role of the initiator and coordinator of education and care (concept of community school). He stressed and put into practice the necessity to train teachers at university level. Major works of Richard Wroczyński: Organizing educational environment (co-editor Tadeusz Wujek, 1967), Methodology of social pedagogy (co-editor Tadeusz Pilch, 1974), Social pedagogy (1974, 1976, 1979, 1985); Contemporary history of physical education and sport (1979, 1985), History of Polish education from 1975 to 1945 (1980, 1987, 1996), History of Polish education until 1795 (1983, 1987, 1996). Wroczyński raised many students who continue and develop his work.

Refine search results

2 Pedagogika Społeczna

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

2 Pilch T.

2 Theiss W.

1 Ciszek M.

1 2021

1 2014

Społeczno-kulturowe i ekologiczno-zdrowotne funkcje lasu

Ryszard Wroczyński (1909–1987) – life and work

Richard Wroczyński (1909–1987) – Life and Work