Search results

1

Wychowanie ekologiczne w perspektywie personalistycznej

100%

Dziekoński S.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2003

|

vol. 1

|

issue 1

445-456

EN

In the modern world, the value and the dignity of man, the value of life are very often placed in doubt, while consumer mentality, the glorification of freedom, subjection to egoism - achieve great measures. This situation has its negative reflection on education towards the respect of the socio-natural environment. Suggestions presented for pro-ecological education quite frequently concentrate on practical recommendations, which apply above all to the world of nature. Many a time the social dimension of this education and personalistic motivation are omitted. So, the uncovering of the value of pedagogical personalism for ecological education is especially important today. The reflection presented here shows that ecological education is close to the personalistic concept of education, and it is even immanently rooted in the aims and principles plotted by it. At the foundations of ecological education in personalism, we find the greatness and the dignity of the human being as a person. The .personalistic norm.) of pro-ecological education by no means depreciates other beings possessing autonomy and objective value. Between man and other beings, one can see close ties, relations of interdependence, common sharing of destiny. This is especially underlined in the Christian concept of personalism, which directs the whole of education in the Christ-centered direction.

2

Pieniądz i banki w procesach rynkowych – ujęcie personalistyczne

63%

Szewczyk R.

Państwo i Społeczeństwo

|

2011

|

issue 2

7-30

3

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI

45%

Górecka M.

Kościół i Prawo

|

2023

|

vol. 12

|

issue 2

61-75

PL

Joseph Ratzinger – Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych myślicieli ludzkości i największy Papież-teolog w historii współczesnego Kościoła, bardzo wiele uwagi poświęcił krytycznej analizie ducha epoki i naznaczonej nim kondycji duchowej współczesnego człowieka, żyjącego tak, jakby Bóg nie istniał. Papieska diagnoza jest jednoznaczna i nader pesymistyczna. Pisze on otwarcie o duchowej pustyni, dramaturgii czasu, a wręcz tunelu, w jakim znalazła się ludzkość. U podłoża takiego stanu rzeczy leżą, według Benedykta XVI, dwa postmodernistyczne fenomeny: relatywizm i sekularyzm, prowadzące człowieka – w pierwszej kolejności człowieka młodego – do duchowego regresu i deformacji. W obliczu tychże zagrożeń i ich zgubnych skutków, Papież z Niemiec postuluje, by duchowy rozwój młodych ludzi potraktować jako najpilniejsze wyzwanie i priorytetowe zadanie, realizowane wspólnie przez poszczególne grupy osób wychowujących: rodziców, wychowawców, pedagogów, katechetów i duchownych. Z wielu zadań i służących ich osiągnięciu środków zaradczych, jakie Benedykt XVI w swoich przemowach i pismach nakreślił przed wychowawcami, trzy wskazania są fundamentalne: personalizm, teo- i chrystocentryzm oraz integralność i odniesienie do sumienia. Podmiotowe postrzeganie młodej osoby przez pryzmat jej ontologicznej relacji z żywym Bogiem objawionym w Chrystusie Jezusie i formowanie sumienia, poprzez które młody człowiek bierze odpowiedzialność za siebie i współodpowiedzialność za innych, są warunkami autentycznego wychowania, które może na nowo przywrócić współczesnemu człowiekowi i światu nadzieję.

EN

Joseph Ratzinger – Benedict XVI, one of the greatest thinkers of mankind and the greatest Pope-theologian in the history of the modern Church, has devoted much attention to a critical analysis of the spirit of the age and the spiritual condition of modern people, living as if God did not exist. The Pope’s diagnosis is unequivocal and utterly pessimistic. He writes openly about the spiritual void, the drama of the times and even the tunnel in which humanity has found itself. At the core of this condition, according to Benedict XVI, there are two postmodern phenomena: relativism and secularism, leading people, above all young people, into spiritual regress and deformation. In the face of these threats and their disastrous consequences, the Pope from Germany proposes that the spiritual development of young people become the most urgent challenge and priority task to be carried out jointly by all the different groups of educators: parents, teachers, pedagogues, catechists, and the clergy. Of the many tasks and remedies needed to achieve success, which Benedict XVI outlined for educators in his speeches and writings, three aspects are particularly fundamental: personalism, theo- and Christocentrism, and integrity and reference to conscience. The perception of a young person as a subject through his or her ontological relationship with the living God revealed in Jesus Christ and the formation of a conscience, through which a young person may take responsibility for himself or herself and co-responsibility for others, guarantee authentic education and can restore hope to contemporary people and the world.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Państwo i Społeczeństwo

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 Dziekoński S.

1 Górecka M.

1 Szewczyk R.

1 2023

1 2011

1 2003

Wychowanie ekologiczne w perspektywie personalistycznej

Pieniądz i banki w procesach rynkowych – ujęcie personalistyczne

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI