Search results

1

Polska transkrypcja pisma chińskiego

100%

Jabłoński W.

Rocznik Orientalistyczny

|

vol. Rocznik Orientalistyczny, T. 10, (1934)

2

Nehring — horyzonty pamięci

88%

Woźny A.

Onomastica Slavogermanica

|

2011

|

vol. 30

17 - 27

EN

My story of Nehring — as we called him on family meetings — lies within the horizon marked out by accounts of his brother, Ferdynand. The category borrowed from Paul Ricoeur allows for inquiry about the shape of the memory dimension that occurs between the pole of individual memory and collective memory. It refers to the third type of memory, the horizon, within which Władysław becomes Ferdynand’s brother. The image that emerges from a century ago may not matter much for the already formed picture of Nehring as Slavist, linguist, literary historian, etc. Yet, it matters for us, his close-distants. It is also valid for a media expert dealing with words — those saved and those which were spoken — and the images. It is amongst the media — with their participation, but also among them — that the transmedial story (a genologic category spread by Henry Jenkins) of the Nehring brothers is created. Its separable space is filled with, preserved in the family archives, photo of one of the brothers, which accumulates the memory of three centuries.

3

Fałszerstwo dokumentów w ujęciu historycznym

75%

ZGAJEWSKA-RYTELEWSKA E.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2018

|

vol. 29(29)

192-217

PL

Zjawisko fałszowania dokumentów, pomimo upływu czasu, znacznej negacji społecznej i wielości zastosowanych środków prawnych i technicznych, nadal występuje w wielu dziedzinach życia społecznego. Proces ten, w przeciwieństwie do oczekiwań i unormowań prawno-administracyjnych, ma nadal tendencję rozwojową. Wraz z rozwojem metod i sposobów duże znaczenie dla przeciwdziałania i zapobiegania fałszerstwom miała i ma represja karna, rozwój badań wykrywających fakt przeróbek i podróbek oraz możliwość odtworzenia pierwotnej treści sfałszowanego dokumentu. Znaczny rozwój nauki w tym zakresie jest niebagatelnym hamulcem dla rozkwitu tej kategorii przestępczości. Podrabianie, przerabianie i używanie fałszywych dokumentów to przebieg złożonych działań ludzkich celem uzyskania określonych korzyści. Jednak rozwój metod i sposobów przeciwdziałania fałszerstwom ma za zadanie ograniczenie tego procesu. Dlatego wprowadzanie innowacyjnych i solidnych zabezpieczeń przed fałszowaniem sporządzanych obecnie dokumentów stanowi siłę napędową ochrony w procesie materialnego fałszowania dokumentów.

4

Pismo wobec doświadczenia uczestnictwa

75%

Winiecka E.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2013

|

vol. 56/112 z. 2

51-71

EN

This article discusses the influence of media on the experience of writing. The aim here is to show two models of participation in the culture, two models of the brain, two models of communication. First, connected with the culture of printed books, is based on the distance, reflexivity and aloneness. Second, born with new media and called „culture of participation”, is a new style of life (interactive) and thinking (logovisual). It redefines roles of the author and the reader. The shift from the one to the second is dynamic, happening here and now. The effects of it are today still unpredictable for us. Anyway literature and literary studies are changing, influenced by new digital technologies treated as extensions of man.

5

Speech, writing and the body in Gabriel Josipovici’s Hotel Andromeda

63%

Sawa M.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 11: Anglica

197-211

EN

The aim of this article is to study Gabriel Josipovici’s dialogue style in his latest fiction, Hotel Andromeda (2014), in order to prove that the dialogue form is used to problematize significant theoretical issues in his writing, namely the problem of speech, writing and the body. The fact that speech and writing are embedded in the text in exactly the same way is an interesting feature of Josipovici’s novel which, against the long philosophical tradition originating in Plato’s dialogues, implies the equality of both means of expression. It seems that the common denominator the author finds for both media is the body which he smuggles into literature through the extensive use of dialogue and the characters’ fascination with the materiality of the written word.

PL

Celem artykułu jest analiza dialogowego stylu pisarstwa Gabriela Josipovici w jego najnowszej powieści Hotel Andromeda (2014), w celu udowodnienia, że użycie formy dialogowej ma za zadanie ujawnienie istotnych kwestii teoretycznych, takich jak relacja między mową, pismem i ciałem. Interesującym aspektem powieści Josipovici jest fakt, iż mowa i pismo (fragmenty pamiętnika) zostały wprowadzone do tekstu w sposób identyczny, implikując w ten sposób, wbrew wielowiekowej tradycji zapoczątkowanej przez Platona, równorzędność obu środków wyrazu. Wspólnym mianownikiem dla mowy i pisma w utworze Josipovici zdaje się być ciało, przemycane do literatury za pomocą dialogu oraz głębokiej fascynacji fizycznością pisanego słowa wśród bohaterów powieści.

6

Trivagon i ewezinum, czyli o szkolnej komunikacji ucznia z dysleksją

63%

Pawluk-Skrzypek A., Jurewicz M.

Szkoła - Zawód - Praca

|

2020

|

issue 19

93-106

EN

The article discusses communication problems of the people with dyslexia. Difficulties experienced by these people, as a result of deficits, lead to problems with the correct formulation of oral and written statements, as a consequence of which there are difficulties in the implementation of one’s own needs. The correct communication with others is one of the foundations of being in a relationship with other people, and the satisfactory coexistence in the social environment depends on its course.

PL

Artykuł omawia problemy komunikacyjne osób z dysleksją. Trudności doznawane przez te osoby na skutek deficytów, których efektem są m.in. problemy z poprawnym formułowaniem wypowiedzi ustnych i pisemnych, w konsekwencji prowadzić mogą do utrudnień w realizacji własnych potrzeb. Prawidłowa komunikacja z innymi jest jedną z podstaw funkcjonowania w relacjach z ludźmi i od jej przebiegu zależy satysfakcjonujące współistnienie w środowisku społecznym.

7

Młodzież wobec przemian kultury pisma – kompetencja tekstotwórcza nastolatków w świetle badań własnych

63%

Dąbrowska A.

Podstawy Edukacji

|

2019

|

vol. 12

139-153

EN

The skill of being able to deal with the written text is the key to participating in a culture, ensures access to the literary heritage of a particular society and facilitates the passage to abstract language and symbolic conceptualization of reality. Mastery of this skill has cognitive, social and cultural consequences. The article raises the question to what extent youth has mastered the skill of constructing texts, what is, in fact, the text-creating competence of teenagers? The answer is based on research on written utterances of pupils completing the obligatory common stage of school education. The analyzed texts reveal a variety of difficulties pupils experience in constructing a written text. Young people have trouble with the composition, cohesion and coherence, logic and style of their utterances and with linguistic correctness. The level of competence which the pupils display in dealing with written texts may significantly hinder the creative participation in the culture of literacy.

PL

Umiejętność obcowania z tekstem pisanym stanowi klucz do uczestnictwa w kulturze, umożliwia korzystanie z dorobku określonej społeczności oraz ułatwia przejście do języka abstrakcji i symbolicznego ujęcia rzeczywistości. Nabycie tej sprawności ma swoje konsekwencje poznawcze, społeczne i kulturowe. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania: w jakim stopniu młodzież opanowała umiejętność konstruowania tekstów? Jaka jest kompetencja tekstotwórcza nastolatków? Odpowiedzi udzielono na podstawie badania prac pisemnych uczniów kończących obowiązkowy jednolity etap edukacji szkolnej. Analizowane teksty ujawniają różnorodne trudności uczniów w zakresie tworzenia przez nich tekstu pisanego. Młodzież ma kłopot z kompozycją, spójnością, logiką, stylem wypowiedzi oraz poprawnością językową. Prezentowany poziom kompetencji uczniów w zakresie obcowania z tekstami pisanymi może znacząco utrudnić twórcze uczestnictwo młodzieży w kulturze pisma.

8

Rozwój technik i urządzeń do pisania dla osób z niepełnosprawnością wzroku na przestrzeni XVIII i XIX wieku

63%

Garbat M.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2016

|

issue 1(18)

91-112

PL

W artykule przedstawiono genezę i rozwój przyrządów do pisania dla osób niewidomych. Przez stulecia poszukiwano rozwiązań prowadzących do stworzenia wypukłego rodzaju pisma, które umożliwiałoby pełny zapis w dowolnej notacji: muzycznej, matematycznej czy chemicznej. Główne dążenia zmierzały ku opracowaniu takiego pisma, które nie byłoby tylko rodzajem druku, ale przede wszystkim umożliwiałoby samodzielne robienie notatek przez osoby niewidome. Jednocześnie poszukiwano urządzeń do pisania. Historia pokazuje, iż był to proces złożony, który jednocześnie zachodził w różnych częściach Europy i świata. Urządzenia służące do pisania, opracowane i wynalezione dla osób niewidomych, można podzielić na trzy klasy. Pierwszą z nich tworzą urządzenia do pisania ręcznego, drugą – proste urządzenia mechaniczne, ostatnia klasa obejmuje już bardziej zaawansowane urządzenia mechaniczne. Dziś, wykorzystując system Louisa Braille’a, poszukuje się nowych technologii w opracowaniu i zwiększaniu dostępu do druku osób z dysfunkcją wzroku.

EN

This paper presents the origins and development of writing instruments for the blind. For centuries, one looked for solutions for the creation of relief type of letter that would allow a complete record in any notation: musical, mathematical or chemical. The main efforts were aimed at the development of such a letter that was not only a kind of printing, but also would allow the blind to take notes themselves. At the same time one searched for writing devices. History shows that it was a complex process, which also occurred in various parts of Europe and the world. Writing devices designed and invented for the blind can be divided into three classes. The first of these devices are manual ones, the other – simple mechanical devices and the last class includes more advanced mechanical devices. Today, in order to increase access to print for the blind, various technologies have been looked for with the use of Louis Braille’s system.

9

Krytyka „Wiadomości”

63%

Lutomierski M.

Tematy i Konteksty

|

2015

|

issue 5(10)

390-394

EN

Rafał Moczkodan’s monograph entitled ‘Omawiacze, laurkodawcy’, publicyści i krytycy. Krytyka literacka na łamach ‘Wiadomości’ w latach 1946–1956 is the first attempt to tackle the problem suggested by the title. The reviewed work is well documented: all opinions and theses which are presented find their justification in the rich bibliography (including sources which are not only literary criticism texts), which the author is well versed on. Furthermore, the monograph has been written in a precise and interesting way, making the book an incentive to continue research on criticism and literary journalism in the area of ‘Wiadomości’.

10

Jean Jacques Rousseau: oświecenie a sobą-pisanie

63%

Urbański P.

Filozofia i nauka. Studia filozoficzne i interdyscyplinarne

|

2017

|

vol. 5

169-186

PL

Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie Jana Jakuba Rousseau jako antropologa nowoczesności. Twierdzę, że pomiędzy pisaniem Wyznań a pozostałymi pracami Rousseau, dotyczącymi źródeł pochodzenia porządku społecznego, istnieje wewnętrzny związek, który określa jego sposób poznania tego, co społeczne. Proponuję zdefiniować ów sposób jako poznanie usytuowane społecznie. Epistemologiczne ograniczenia związane z poznaniem usytuowanym stanowią ontologiczną szansę na uchwycenie złożoności społecznej bez redukowania jej do przedmiotu jako efektu syntetycznych zdolności oświeconego rozumu. Stąd też zawartość Wyznań można odczytywać jako pytanie: jakiego rodzaju prace powinien wykonać badacz, by osiągnąć autonomiczną pozycję, która pozwala spoglądać na świat społeczny z lotu ptaka? Twierdzę, że Rousseau w Wyznaniach i innych pracach wykonuje tę samą pracę pisania. Z jednej strony, rekonstruuje swoją własną sytuację społeczną jako myśliciela, co czyni go współczesnym antropologiem, który wnika w wielość światów społecznych. Z drugiej jednak strony, pisze również jak oświecony prawodawca, proponując nowy sposób przynależności społecznej jako uniwersalną postać politycznej wspólnoty. Stąd też rzemiosło pisania wspomnień, wyznań, listów, luźno formułowanych myśli itd. – swoistego rodzaju bycie-w-świecie każdego badacza – staje się prostym narzędziem, które umożliwia nieustający proces samo-odniesienia w praktyczno-teoretycznym wymiarze pracy naukowej, zwłaszcza w obszarze nauk społecznych.

EN

The present paper aims at presenting Jean Jacques Rousseau as an anthropologist of modernity. I argue that between his Confessions and other works concerning origins of the social order there is an inner connection which determined his mode of the social world knowing. I propose to define this mode by use of the contemporary concept of socially situated cognition. The epistemological restriction of situated cognition is an ontological opportunity to grasp the complexity of the social world without reducing it to the object as a result of synthetic capabilities of enlightened reason. Thus the main problem of Confessions can be read as the question: What kind of inner work researcher should perform to achieve the self-ruling position which enables him to look at the social world from an uninvolved point of view? I claim that Rousseau in Confessions as well as in other his works makes the same work. On the one hand, he reconstructs his own social situation as a scholar what makes him a contemporary anthropologist who penetrates mentally numerous social worlds. On the other hand, he also writes as an enlightened lawmaker, who proposes a new social participation as the universal form of political community. Therefore the craft of writing of confessions, memories, etc. becomes a simple tool which enables the relentless process of self-reference on practical and theoretical levels of science, especially social science.

11

EMOCJE jako zmaterializowane UCZUCIA. Próba lingwistycznej eksplikacji MIŁOŚCI w tekstach pisanych

63%

Szczepaniak J.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

|

2017

|

vol. 73

259-270

PL

Emocje lub uczucia to jedne z najistotniejszych aspektów ludzkiej egzystencji, uniwersalia antropologiczne i równocześnie zjawiska socjokulturowe. Przedstawiany artykuł jest próbą charakterystyki emocji jako konstruktów socjokulturowych o charakterze znaku, ze szczególnym uwzględnieniem ich realizacji w formach pisanych (korespondencja miłosna między I. Bachmann a P. Celanem). W koncepcji tej istotne jest rozróżnienie między intraindywidualnymi, niewidocznymi i niedostępnymi dla innych UCZUCIAMI a interindywidualnymi EMOCJAMI – zróżnicowanymi medialnie realizacjami uczuć. Przedstawiony w niniejszym tekście model opisu emocji obejmuje następujące elementy: partnerzy komunikacji – eksperiencer (osoba doświadczająca) i stimulus (bodziec wywołujący dany stan) – forma komunikacji (list), profil uczucia (reprezentacja semantyczno-konceptualna uczucia), reguły ujawniania danej emocji, przestrzeń działania, nastawienie emocjonalne i formy wyrazu. W centrum naukowego zainteresowania znalazło się znaczenie emocjonalne, które można opisać dzięki parametrom takim jak ‘wartościowość’ (walencja), ‘natężenie’, ‘relewancja’, ‘ocena kognitywna’, ‘czas trwania’, ‘stopień aktywności’ i ‘rodzaj oczekiwania

EN

Emotions or feelings are the most crucial aspects of human existence, they are anthropological universals and socio-cultural phenomena at the same time. The article is an attempt to characterize emotions as socio-cultural units that have the status of signs – symbols and/or symptoms – and emphasise, in particular, their realization in written forms (the love correspondence between I. Bachmann and P. Celan). It is important to make a distinction between intraindividual, invisible and inaccessible FEELINGS and interindividual EMOTIONS – as medially differentiated realisations of feelings. The present model of the description of emotions includes the following elements: communication partners – experiencer (the experiencing person) and stimulus (the factor causing a certain state), communication form (letter), the profile of feeling (semantic-conceptual representation of the feeling), the rules of exhibiting the emotion, activity space, emotional attitude and forms of expression. The focus of scientific interest is the emotional meaning, which may be described with parameters such as ‘valence’, ‘intensity’, ‘relevance’, ‘cognitive appraisal’, ‘duration’, ‘activity degree’ and ‘kind of expectation’.

12

Relacja mowa–pismo, czyli próba analizy językowej wybranych niemieckich adnotacji w najstarszej księdze miejskiej Zgorzelca (1305–1343)

63%

Owsiński P. A.

Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi

|

2022

|

vol. 16

|

issue 2

167-191

EN

The article presents the results of the phonemic-graphemic analysis of the German dispositions upon death drawn up by spouses from the first half of the 14th century, which come from the town council of Zgorzelec (Görlitz). The dispositions constitute a part of the first liber civitatis of Zgorzelec (Görlitz). The aim of the paper is to answer the question how far the script fixes the features of the spoken language. Due to the analysis it could be unambiguously proved, the German used in the text corresponds to the level of development of the German language within the periodization of history of the language as it contains the standard Early New High German features as well as the dialectal structures and the sound changes, which are characteristic for the Silesian dialect. The text can therefore be classified as one of the linguistic monuments of the East Central German of Silesian tradition. All the results of the exploration are supported with the appropriate examples.

13

Gdy pismo wzywa pomocy. Czynniki emotywne w piśmie dysgraficznym

63%

Grębowiec-Baffoni J.

Konteksty Pedagogiczne

|

2014

|

vol. 1

|

issue 2

EN

Handwriting is one of the most complex human activities, since it combines simultaneous work of various brain and motor centers, which develop during every single activity and a child’s relation with others. The level of reaching development of these centers and their functions reflects itself in all activities, mostly in the graphic one. Furthermore, emotions and psychophysical processes are expressed in complicated and precise motion, so necessary in the process of handwriting. Hence, long states of psychical tension emerging from emotions and relations with other people may result in various degrees of muscle tension, including the lack of fluency in their work, which in consequence impacts the image of handwriting, often being one of the causes of dysgraphia.

PL

Pismo jest jedną z najbardziej skomplikowanych czynności ludzkich, gdyż łączy działalność wielu ośrodków mózgowych i ruchowych, które rozwijają się podczas każdej działalności i podczas każdej relacji dziecka z drugą osobą. Stopień osiągnięcia dojrzałości tych ośrodków i ich funkcji odzwierciedla się w każdej działalności, przede wszystkim graficznej. Również emocje i procesy psychofizjologiczne znajdują wyraz w skomplikowanym i precyzyjnym ruchu potrzebnym do wykonania pisma. Z tego względu długie stany napięcia psychicznego, powstałe w wyniku emocji i relacji z innymi ludźmi, mogą powodować różne stopnie napięcia mięśniowego, łącznie z brakiem płynności w pracy mięśni, co z kolei wpływa na obraz pisma i często bywa jednym z powodów dysgrafii.

14

О латинизации русского письма в XVIII–XIX вв.

63%

Narloch A.

|

2014

|

issue 1

38-50

EN

The paper discusses the role of the Latin alphabet in Russian writing in the XVIII–XIX cent. The Old Russian language adopted the Cyrillic script during the 10-th century at about at the same time as the introduction of Eastern Christianity into the territories inhabited by the Eastern Slavs. The printed Russian alphabet began to assume its modern shape when Peter I introduced his civil script in 1708–1710. The reform eliminated several letters, all diacritics and accents from secular usage. Some of the Russian letters looked like the Latin letters. Throughout the 19-th century projects of introduction of Latin alphabet into Russian writing appeared. Pro-Western Russian intellectuals (V.G. Belinsky) considered that the adoption of the Latin script for the Russian language completed the reformation of the Russian society in a European manner. On the other side, the Slavophile elements considered that the logical result of Peter I’s refom had to be the transliteration of all the languages of the peoples of the Russian Empire to the Cyrilic script.

PL

Pismo rosyjskie oparte na cyrylicy służy nie tylko do zapisu języka rosyjskiego, lecz także wskazuje na ścisły związek z tradycją bizantyjsko-słowiańską (Słowianie prawosławni posługiwali się pismem greckim, przekształconym później w cyrylicę, a Słowianie, którzy zetknęli się z obrządkiem rzymskim, posługiwali się pismem łacińskim). Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie wybranych faktów historycznych z XVIII–XIX wieku, dotyczących tzw. latynizacji pisma rosyjskiego. W wyniku reformy graficznej, przeprowadzonej w latach 1708–1710 przez cara Piotra I, pojawił się nowy typ pisma — grażdanka. Litery grażdanki były zbliżone formą do łacinki. Grażdanką drukowano księgi świeckie, cyrylicą —księgi cerkiewne. Rozwój języka rosyjskiego sprawił, że część liter starej cyrylicy stała się bezużyteczna. W XVIII wieku z rosyjskiej grażdanki wyeliminowano niektóre znaki, jednak część zbędnych liter (których użycie regulowały skomplikowane i przestarzałe zasady ortograficzne) pozostała. Jednym ze sposobów tzw. uproszczenia pisowni rosyjskiej było przejście na alfabet łaciński. Latynizacja pisma rosyjskiego w XIX wieku (projekty K.M. Kodinskiego i W.G. Bielinskiego) była ściśle związana z okcydentalizmem (zapadniczestwem) i w kręgach słowianofilskich spotkała się z dezaprobatą.

15

Jean Jacques Rousseau: oświecenie a sobą-pisanie

63%

Urbański P.

Filozofia i Nauka

|

2017

|

vol. 5

169-186

EN

The present paper aims at presenting Jean Jacques Rousseau as an anthropologist of modernity. I argue that between his Confessions and other works concerning origins of the social order there is an inner connection which determined his mode of the social world knowing. I propose to define this mode by use of the contemporary concept of socially situated cognition. The epistemological restriction of situated cognition is an ontological opportunity to grasp the complexity of the social world without reducing it to the object as a result of synthetic capabilities of enlightened reason. Thus the main problem of Confessions can be read as the question: What kind of inner work researcher should perform to achieve the self-ruling position which enables him to look at the social world from an uninvolved point of view? I claim that Rousseau in Confessions as well as in other his works makes the same work. On the one hand, he reconstructs his own social situation as a scholar what makes him a contemporary anthropologist who penetrates mentally numerous social worlds. On the other hand, he also writes as an enlightened lawmaker, who proposes a new social participation as the universal form of political community. Therefore the craft of writing of confessions, memories, etc. becomes a simple tool which enables the relentless process of self-reference on practical and theoretical levels of science, especially social science.

PL

Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie Jana Jakuba Rousseau jako antropologa nowoczesności. Twierdzę, że pomiędzy pisaniem Wyznań a pozostałymi pracami Rousseau, dotyczącymi źródeł pochodzenia porządku społecznego, istnieje wewnętrzny związek, który określa jego sposób poznania tego, co społeczne. Proponuję zdefiniować ów sposób jako poznanie usytuowane społecznie. Epistemologiczne ograniczenia związane z poznaniem usytuowanym stanowią ontologiczną szansę na uchwycenie złożoności społecznej bez redukowania jej do przedmiotu jako efektu syntetycznych zdolności oświeconego rozumu. Stąd też zawartość Wyznań można odczytywać jako pytanie: jakiego rodzaju prace powinien wykonać badacz, by osiągnąć autonomiczną pozycję, która pozwala spoglądać na świat społeczny z lotu ptaka? Twierdzę, że Rousseau w Wyznaniach i innych pracach wykonuje tę samą pracę pisania. Z jednej strony, rekonstruuje swoją własną sytuację społeczną jako myśliciela, co czyni go współczesnym antropologiem, który wnika w wielość światów społecznych. Z drugiej jednak strony, pisze również jak oświecony prawodawca, proponując nowy sposób przynależności społecznej jako uniwersalną postać politycznej wspólnoty. Stąd też rzemiosło pisania wspomnień, wyznań, listów, luźno formułowanych myśli itd. – swoistego rodzaju bycie-w-świecie każdego badacza – staje się prostym narzędziem, które umożliwia nieustający proces samo-odniesienia w praktyczno-teoretycznym wymiarze pracy naukowej, zwłaszcza w obszarze nauk społecznych.

16

XIX-wieczna tęsknota za oralnością. Przypadek Norwida

51%

Abriszewska P.

Studia Norwidiana

|

2014

|

vol. 32

25-40

EN

My interest is in the relations among orality, literacy and printing as a subject of Norwid’s reflection, which keeps on appearing in his various texts. The oral tradition is a subject of reflection on what is lost, yet it is something unequivocally positive. Being ambivalent towards writing as he is, Norwid unequivocally negatively views printing. In spite of interesting technical efforts to incorporate oral elements into his texts, he belongs to the culture of the printed press, and he is a literary mind. It is this very tension that often evokes the feeling of being torn apart, and the trouble of being a poet.

17

Pismo jako obiekt muzealny (na przykładzie zbiorów Działu Sztuki Wydawniczej Muzeum Narodowego we Wrocławiu)

51%

Łubocki J. M.

Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi

|

2022

|

vol. 16

|

issue 2

215-237

EN

Writing systems and typefaces embodimented in any form (letter sketches, designs of typefaces, resources of sorts and matrices, prints and manuscripts, printing specimens, type foundries catalogues, typefaces specimens) are objects worth to become museum objects. Based on these, the museum will generate knowledge about script and lettering through: giving insight into conceptual work on designs of typefaces, acknowledging about history of development writing systems and typefaces, storaging of materials for the future correct digitization of the typeface,saving typefaces and writing systems from total annihilation. Hence: the catalogue ofbasic types of artefacts relevant to process of embodiment the script was present; the benefits that can result from the deliberate and conscious collecting of this type of artefacts as museum objects was outlined; the importance of the museum collection in research on script, typefaces and writing systems and its preservation as an element of heritage was indicated.

18

Mit i oralność w świetle diagnoz kryzysu kultury nowoczesnej

51%

Rolka M., Śląski U.

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2016

|

vol. 34 (3)

EN

A category of secondary orality appeared in debate over the condition of contemporary culture by dint of Walter Jackson Ong’s research on influence of technology of word over an awareness of western man. Its concept designates a specific type of communicational situation, which is created by a twentieth-century ways of transmission of informations, like radio, television, telephone and another electronic voice-devices. In Ong’s works the perspective of secondary orality functions in context of the model of Greek culture, which preceded a beginning of the characterstic type of mentality, connected with the interiorization of script. The original oral awareness was dipped in world of mythical stories, which was created a cultural identity by dint of the acts of memorization and oral transmission of poetic experience. Analogies and differences between secondary and primary orality tease to ask about function and understanding the category of myth in perspective the first of them, which didn't appear in Ong’s works. A response to this question must connect with consideration of understanding the myth in contemporary reflection about the culture and with a search of symptoms of its presence in middle-class and consumerist societies, in which have appeared the technology of secondary orality. In my paper I'd like to try to recreate this elements of cultural background of contemporariness, which relate the age of twentieth-century orality to its ancient mythical grounding but equally indulge in transformations by dint of evolution of human condition in western culture

19

Poetyka postpiśmienna

51%

Gorliński-Kucik P.

Forum Poetyki

|

2019

|

issue 17

98-115

EN

In his latest collection of essays Po piśmie [After writing], Jacek Dukaj conceives of human history as an evolution of forms in which man manifests experiences; its final stage is the direct transfer of experiences. The second most important question is the subjectification of the tool. I review earlier realizations of this concept in Dukaj’s writings and compare his ob-servations with other contemporary narratives which address the history and future of homo sapiens (mainly by Yuval Noah Harari).

PL

Jacek Dukaj w swoim najnowszym tomie esejów Po piśmie ujmuje dzieje człowieka jako ewolucję form uzewnętrzniania przeżyć, których ostatnim stadium jest bezpośredni transfer przeżyć. Drugim z najważniejszych tu zagadnień jest upodmiotowienie narzędzia. Tekst śledzi wcześniejsze realizacje tych koncepcji w utworach literackich autora Lodu, a także porównuje jego dyskurs z innymi współczesnymi narracjami o dziejach i przyszłości homo sapiens (głównie – Yuvala Noah Harariego).

20

Sprawność grafomotoryczna osób z dyzartrią. Na przykładzie dyzartrii w mózgowym porażeniu dziecięcym

51%

Mirecka U.

Logopedia

|

2014-2015

|

vol. 43-44

199-215

PL

Sprawności grafomotoryczne stanowią przedmiot badań w aspekcie rozwojowym (w normie i w rozmaitych przypadkach patologii, w kontekście nabywania przez dziecko podstawowych umiejętności szkolnych), a także w przypadkach ich utraty, np. w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych. Z uwagi na to, że zaburzenia pisma towarzyszą często zaburzeniom mowy, zwłaszcza uwarunkowanym neurologicznie, ocena sprawności grafomotorycznych jako sfery ważnej dla przebiegu komunikacji pisemnej (a tym samym komunikacji językowej) powinna stanowić obligatoryjny element diagnozowania logopedycznego. W przypadku pacjentów z dyzartrią i współwystępującymi zaburzeniami grafomotorycznymi analiza specyfiki tych zaburzeń (zarówno przebiegu czynności grafomotorycznych, jak i ich wytworów) może pomóc w rozpoznaniu neuromotorycznych objawów klinicznych , co z kolei ułatwia rozpoznanie typu klinicznego dyzartrii.

EN

Graphomotor skills are the object of research in the developmental aspect (in the normal and in diverse pathological cases, in the context of the child’s acquisition of basic school skills) and in the cases of their loss, e.g. in the course of neurodegenerative diseases. Because of the fact that writing disorders often accompany speech disorders, particularly those determined neurologically, the assessment of graphomotor skills as a sphere important for written communication (and thereby linguistic communication) should be an obligatory element of logopedic diagnosis. In the case of dysarthric patients and accompanying graphomotor disorders the analysis of specificity of these disorders (both the course of graphomotor activities and their products) may help diagnose clinical neuromotor symptoms, which in turn facilitates diagnosis of a clinical type of dysarthria.

Refine search results

Polska transkrypcja pisma chińskiego

Nehring — horyzonty pamięci

Fałszerstwo dokumentów w ujęciu historycznym

Pismo wobec doświadczenia uczestnictwa

Speech, writing and the body in Gabriel Josipovici’s Hotel Andromeda

Trivagon i ewezinum, czyli o szkolnej komunikacji ucznia z dysleksją

Młodzież wobec przemian kultury pisma – kompetencja tekstotwórcza nastolatków w świetle badań własnych

Rozwój technik i urządzeń do pisania dla osób z niepełnosprawnością wzroku na przestrzeni XVIII i XIX wieku

Krytyka „Wiadomości”

Jean Jacques Rousseau: oświecenie a sobą-pisanie

EMOCJE jako zmaterializowane UCZUCIA. Próba lingwistycznej eksplikacji MIŁOŚCI w tekstach pisanych

Relacja mowa–pismo, czyli próba analizy językowej wybranych niemieckich adnotacji w najstarszej księdze miejskiej Zgorzelca (1305–1343)

Gdy pismo wzywa pomocy. Czynniki emotywne w piśmie dysgraficznym

О латинизации русского письма в XVIII–XIX вв.

Jean Jacques Rousseau: oświecenie a sobą-pisanie

XIX-wieczna tęsknota za oralnością. Przypadek Norwida

Pismo jako obiekt muzealny (na przykładzie zbiorów Działu Sztuki Wydawniczej Muzeum Narodowego we Wrocławiu)

Mit i oralność w świetle diagnoz kryzysu kultury nowoczesnej

Poetyka postpiśmienna

Sprawność grafomotoryczna osób z dyzartrią. Na przykładzie dyzartrii w mózgowym porażeniu dziecięcym