Search results

1

Мовна ідентичність етнічних спільнот у контексті української мовної ситуації

100%

Mykhalchuk O.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2021

|

vol. 9

|

issue 2

37-49

PL

Niniejsze badanie określa główne parametry socjolingwistyczne zbiorowej tożsamości językowej. Rozważana jest rola takich konstruktów, jak etniczność, państwowość, wartość językowa oraz kulturowa w kształtowaniu tożsamości językowej. Podejście do analizy zostało wybrane z uwzględnieniem posttotalitarnej specyfiki sytuacji językowej w Ukrainie. W badaniu została podjęta próba prześledzenia korelacji między etnolingwistyczną a narodową tożsamością językową. Zostały przeanalizowane takie determinanty, jak status językowy, witalność języka, socjolingwistyczna siła społeczności i wsparcie instytucjonalne. Podkreśla się znaczenie zarządzania i planowania językowego w kraju oraz nowatorskie zasady europejskiej polityki językowej (tolerancja językowa, integracja językowa, ochrona zagrożonych języków, zwrócenie szczególnej uwagi na prawa językowe) jako punkty odniesienia dla skupienia się na językowej tożsamości społeczności etnicznych. Proponuje się teoretyczne uzasadnienie pojęć tożsamość etnolingwistyczna i narodowa (państwowa) tożsamość językowa.

EN

The article outlines the main sociolinguistic parameters of collective language identity. The role of such constructs as ethnicity, statehood, linguistic and cultural value is considered in terms of the formation of language identity. The approach to the analysis here was chosen with taking account of the post-totalitarian specifics of the language situation in Ukraine. The correlation between ethnolanguage and national language identity has been traced. Determinants such as language status, language vitality, sociolinguistic capacity of communities and institutional support are taken into consideration. The importance of language management and language planning in the country and innovative principles of European language policies (language tolerance, language integration, preservation of endangered languages and emphasis on language rights) are underlined as points of reference for focusing on the language identity of ethnic communities. Theoretical substantiation of the concepts “ethnolinguistic identity” and “national (state) language identity” is offered.

2

La tut-monda planlingvo de K’ang Yu-wei

71%

Moro III B. V.

Język. Komunikacja. Informacja

|

2019

|

issue 14

178-182

EN

K’ang Yu-wei was a highly important reformer and political figure at the end of the Chinese Empire. He was at the same time a social philosopher, who as part of his philosophy dealt with the concept of a universal world-wide planned language

PL

K’ang Yu-wei był wielkim reformatorem i politykiem, który żył pod koniec epoki Cesarstwa Chińskiego. Był jednocześnie filozofem społecznym i w ramach tejże pracy filozoficznej zajął się ideą uniwersalnego języka dla całego świata.

3

The Karaite communities: harnessing the multi-lingual linguistic strategies for nationalism

71%

Troskovaitė D.

Folia Toruniensia

|

2020

|

vol. 20

73-89

EN

The Karaites communities of former Polish – Lithuanian Commonwealth in the beginning of the 20th century started a discussion in their communal press on which language they should adopt as their communal or national language. This view remained important during the first half of 20th century. It was considered as a tool for social and cultural consolidation of the communities and as an important aspect of their social image in the eyes of Polish society. Karaite leaders tried several different strategies for establishment of national language, starting from traditional bilingualism (Hebrew – Turkic) to different combinations of Russian – Hebrew, Polish – Turkic and etc. These initiatives grew stronger after the World War 1, when ethnic nationalism was arising both in Karaite communities and in dominating Polish society. The analysis of these language strategies was done using a model language planning elaborated by Geoffrey Haig in Kurdish language in modern Turkey, under the politics of Kemal Ataturk (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938). The article has highlighted these strategies, analyzed argumentation, and presented linguistic reforms implemented in the Karaite communities in the first half of the 20th century. It was argued that the social image of Karaites in the dominating society played an important role in decision making by Karaite leaders. It was also understood that language was not only an important aspect of Karaite cultural identity but also a tool for integration into dominating society.

PL

Już pod koniec XIX w. społeczności Karaimów dawnej Rzeczypospolitej zaczęły dyskutować w swojej prasie, jaki język wybrać, jako wspólny, czy też jak to zostało określone, język narodowy? Kwestia ta pozostała ważna w pierwszej połowie XX w. – uznano ją za narzędzie konsolidacji społecznej i kulturowej społeczności oraz ważny aspekt jej społecznego wizerunku w oczach polskiego społeczeństwa. Liderzy karaimscy próbowali kilku różnych strategii, począwszy od tradycyjnej dwujęzyczności (hebrajsko-tureckiej), po różne kombinacje rosyjsko-hebrajskiego, polsko-tureckiego itd. Inicjatywy te przybrały na sile na początku XX w., zwłaszcza po I wojnie światowej, kiedy etniczny nacjonalizm narodził się zarówno w środowisku karaimskim, jak i w dominującym społeczeństwie polskim. Analiza tych strategii językowych została przeprowadzona przy użyciu modelowego planowania językowego opracowanego przez Geoffreya Haiga w języku kurdyjskim we współczesnej Turcji, w ramach polityki Kemala Ataturka (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938). W artykule zwrócono uwagę na te strategie, przeanalizowano argumentację oraz przedstawiono reformy językowe wdrożone w społeczności karaimskiej w pierwszej połowie XX w. Stwierdzono, że społeczny wizerunek Karaimów w dominującym społeczeństwie odgrywał ważną rolę w podejmowaniu decyzji przez karaimskich przywódców. Zrozumiano również, że język jest nie tylko ważnym aspektem karaimskiej tożsamości kulturowej, ale także narzędziem integracji z dominującym społeczeństwem.

DE

Schon am Ende des 19. Jahrhunderts begannen die Karäergemeinschaften der alten Republik Polen in ihrer Presse die Debatte darüber, welche Sprache als gemeinsam oder, wie man es bezeichnete, als Nationalsprache dienen sollte? Diese Frage war gültig noch in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Man hielt sie für das Mittel zur sozialen und kulturellen Konsolidierung der Gemeinschaft sowie für einen wichtigen Aspekt ihres gesellschaftlichen Bildes in den Augen der polnischen Gesellschaft. Die Anführer der Karäergemeinschaft bedienten sich einiger Strategien, angefangen mit der traditionellen (hebräisch-türkischen) Zweisprachigkeit bis auf verschiedene Varianten von Russisch- Hebräisch, Polnisch-Türkisch etc. Diese Initiativen nahmen am Anfang des 20. Jahrhunderts, vor allem nach dem Ersten Weltkrieg an Stärke, als der ethnische Nationalismus sowohl unter den Karäern als auch in der dominierenden polnischen Gesellschaft geboren wurde. Die Analyse dieser Sprachstrategien wurde mithilfe von der modellhaften Sprachplanung Geoffrey Haigs, bearbeitet in der kurdischen Sprache in der modernen Türkei im Rahmen der Politik Kemal Atatürks (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938), durchgeführt. Im Beitrag wies man eben auf diese Strategien hin, analysierte die Argumentation und schilderte die Sprachreformen der Karäergemeinschaft aus der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Man stellte fest, dass in der dominierenden Gesellschaft das Bild der Karäer eine wichtige Rolle im Entscheidungsprozess ihrer Anführer spielte. Man konnte bemerken, dass die Sprache nicht nur ein wichtiger Aspekt der kulturellen Identität der Karäer, sondern auch ein Mittel zur Integration mit der dominierenden Gesellschaft ist.

4

ДОСЛІДЖЕННЯ ВІТАЛЬНОСТІ МАЛОПОШИРЕНИХ МОВ УКРАЇНИ: ДОСВІД І ПЕРСПЕКТИВИ

61%

Andrijenko L.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2021

|

vol. 9

|

issue 1

11-20

PL

Niniejsze badanie podsumowuje osiągnięcia ukraińskiej socjolingwistyki przełomu XX i XXI wieku w zakresie studiów nad językami mniejszości narodowych w Ukrainie. Aktualność owego badania wynika z oddziaływania nowego paradygmatu światopoglądowego, którego prymarną funkcją jest świadomość ekologiczna. Jej celem jest zachowanie i ochrona unikalnego dziedzictwa kulturowego ludzkości, któremu zagraża niwelacja lub zagłada. Tak duże zainteresowanie kwestią języków mniejszości narodowych jest związane również ze zmieniającym się kontekstem społeczno-politycznym w krajach postradzieckich, zwłaszcza w Ukrainie. Dlatego też istnieje pilna potrzeba socjolingwistycznego monitorowania sytuacji językowej, a także badania warunków oraz mechanizmów zachowania języków mniejszościowych w regionach dwujęzycznych i wielojęzycznych. Ważne jest również opracowanie praktycznych zaleceń dotyczących równoważenia praw językowych oraz potrzeb kulturowych społeczności etnolingwistycznych Ukrainy. Badanie zostało przeprowadzone w ramach projektu naukowego „Praktyki ochrony językowej europejskiego obszaru językowo-kulturowego oraz perspektywy polityki językowej na Ukrainie” (2019–2023).Stosowana w badaniu metoda opisu diachronicznego pozwala śledzić ewolucję poglądów badawczych,a także zmiany w metodycznych założeniach dotyczących problemów konstrukcji języka w Ukrainie od czasów ZSRR po dziś dzień.

EN

This study summarizes the achievements of Ukrainian sociolinguistics at the turn of the 21st century in the field of studying the languages of national minorities in Ukraine. The relevance of the study lies in the influence of the new worldview paradigm. Its goal is to preserve and protect humanity’s unique cultural heritage, which is under threat of reduction or destruction. The topicality of sociolinguistic studies of the languages of national minorities is also associated with the changing socio-political context in post-Soviet countries, especially in Ukraine. Consequently, there is a need for sociolinguistic monitoring of the linguistic situation, as well as for studying the conditions and mechanisms of linguistic behavior of minorities in bilingual and multilingual regions. It is also important to develop practical recommendations on the balance of linguistic rights and cultural needs of Ukrainian ethnolinguistic communities. The study is presented as part of the research project entitled “Practices of language protection of the European linguistic and cultural space and the prospects for language policy in Ukraine” (2019–2023). The method of diachronic description allows us to trace the evolution of research ideas and the changes in methodological premises regarding the problems of language evolution in Ukraine from the times of the USSR to the present day.

5

Проблема витальности языков этниче-ских меньшинств в Казахстане

61%

Aubakirowa B.

humanistica 21

|

2018

|

vol. 2

209-226

PL

Badania socjolingwistyczne stanowią jeden z kluczowych kierunków współczesnego postmodernistycznego paradygmatu językoznawstwa. Ono jest zwłaszcza aktualne w Kazachstanie, państwie wielonarodowym, w którym funkcjonuje ponad sto języków różnych etnosów. Świadczy to o unikalnej sytuacji językowej, która kształtuje się dzięki funkcjonowaniu języków diaspor. Jedną ze znaczących diaspor kraju jest diaspora koreańska. W proponowanym artykule omówione zostało zagadnienie zdolności do funkcjonowania języka koreańskiego i kultury koreańskiej jako podstawy tożsamości i duchownego samozachowania diaspory koreańskiej na terenie wojewódstwa Ałmacińskiego. Podstawą przeprowadzonych badań było ankietowanie, w którym brało udział dziesięciu koreańskich studentów studujących na Żetysuskim uniwersytecie państwowym imienia I. Żansugurowa. Przeprowadzone badania pokazały, że język koreański w Kazachstanie wyróżnia się słabą miarą witalności. Autor wskazuje na inne przyczyny, które nie wzmacniają motywacji do opanowania ojczystego, koreańskiego języka. Należą do nich: etniczne pochodzenie nośników tego języka związane z Koreą Północną; tendencja skierowania na urbanizację; niedostateczna aktualizacja języka koreańskiego i kultury koreańskiej w polityce językowej i planowaniu językowym Republiki Kazachstanu; nieobecność pragnienia u kazachstańskich Koreańczyków przesiedlenia do swojej historycznej ojczyzny.

EN

Sociolinguistic research is one of the key areas of the postmodern paradigm of linguistics. It is particularly important in Kazakhstan which is a multiethnic state in which more than a hundred languages of various ethnic groups function. This indicates a unique linguistic situation, which is the result of multiple diasporas. One of the most important diasporas of the country is the Korean one. The present article presents the problem of the vitality the Korean language and Korean culture as the basis for the identification and spiritual self-preservation of the Korean diaspora in the Almaty region. The actual material for the investigation derives from the questionnaire data. Ten Korean students studying at Zhetysu State University of Zhansugurov participated in the questionnaire. The study showed that the Korean language in Kazakhstan is characterized by a low degree of vitality. The author points out the following reasons: exacerbating the motivation for mastering native, Korean, language: the ethnic origin of the speakers related to North Korea; trend with focus on urbanization; insufficient updating of the Korean language and Korean culture in language policy and language planning of the Republic of Kazakhstan; the lack of desire Kazakh Koreans to move to their historical homeland.

Refine search results

2 Studia Ukrainica Posnaniensia

1 Folia Toruniensia

1 Język. Komunikacja. Informacja

1 humanistica 21

1 Andrijenko L.

1 Aubakirowa B.

1 Moro III B. V.

1 Mykhalchuk O.

1 Troskovaitė D.

2 2021

1 2020

1 2019

1 2018

Мовна ідентичність етнічних спільнот у контексті української мовної ситуації

La tut-monda planlingvo de K’ang Yu-wei

The Karaite communities: harnessing the multi-lingual linguistic strategies for nationalism

ДОСЛІДЖЕННЯ ВІТАЛЬНОСТІ МАЛОПОШИРЕНИХ МОВ УКРАЇНИ: ДОСВІД І ПЕРСПЕКТИВИ

Проблема витальности языков этниче-ских меньшинств в Казахстане