Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: poezja konfesyjna

Sort By:

Limit search:

THE WORDSWORTHIAN AND THE BYRONIC ROMANTIC CANON IN THE “SUPPOSED CONFESSIONS” OF ALFRED TENNYSON

100%

Modrzewska M.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

2020

vol. 18

79-81

W historii odbioru obu poetów – Williama Wordswortha (1770–1850) i George’a Gordona Byrona (1788–1824) – zwykle przeciwstawiano ich twórczość jako dwa odległe bieguny angielskiego romantyzmu. Wordsworth rozpoznany został jako prekursor romantyzmu w poezji angielskiej, a Byron uznany za najważniejszego przedstawiciela drugiej generacji angielskich romantyków. W wierszu “Supposed Confessions of a Second-rate Sensitive Mind Not in Unity with Itself” (1830) Alfreda Tennysona oba kanony brytyjskiego romantyzmu – Wordswortha i Byrona – pogodzone zostają w lirycznym stylu konfesyjnym Tennysona i w wytworzonej przez niego chrześcijańsko-Faustowskiej ambiwalencji w taki sposób, że czytanie Tennysona musi nieuchronnie być konceptualne i pozostawać w odniesieniu do języka i znaków Biblii, czyli kodu dobrze znanego zarówno Wordsworthowi, jak i Byronowi. Metaforyczne znaczenia „miejsca i siedliska” Wordswortha i Byronowskiego „przemieszczania się i podróży” jest literackim dziedzictwem pielgrzymowania poprzez idee i koncepcje, które prowadziły Tennysona do poczucia osobistej i językowej wolności w świecie, w którym zbiorowy głos nowoczesnego społeczeństwa jest przygnębiająco obecny i przeniknięty niepokojem. Wiersz Tennysona przejawia afiliację poety z wcześniejszą angielską poezją romantyczną (Wordsworth), którą rozpoznać można w użyciu charakterystycznych motywów, ale przypomina także liryczny styl poezji konfesyjnej Percy’ego Bysshe Shelley’a, Johna Keatsa i Lorda Byrona.

For a long time the two poets William Wordsworth (1770–1850) and George Gordon Byron (1788–1824) have been considered mutually exclusive in the reception of English Romanticism, Wordsworth being the founder of English Romanticism, and Byron being the most important representative of the second generation of English Romantics. In the “Supposed Confessions of a Second-rate Sensitive Mind Not in Unity with Itself” (1830) by Alfred Tennyson both the Wordsworthian and the Byronic types of Romanticism are reconciled in Tennyson’s confessional lyrical style and his Christian-Faustian ambivalence, and the reading of Tennyson must inevitably be conceptual with reference to biblical language and signs, the code with which Wordsworth as well as Byron was well acquainted. The figurative meaning of Wordsworthian “dwelling” and Byronic “travelling” is the literary heritage of wanderings through concepts and ideas which lead Tennyson towards a sense of personal and linguistic freedom in a world in which the collective voice of modern society is overwhelmingly present and permeated with anxiety. The poem exhibits Tennyson’s affiliation with earlier English Romantic poetry (Wordsworth), traceable in the use of motifs, but it is also reminiscent of the confessional lyrical style in the poetry of Percy Bysshe Shelley, John Keats and Lord Byron.

Between stillness and noise: An analysis of Sylvia Plath’s poem “Tulips”

80%

Chodnikiewicz E.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

2016

issue 13

165-177

The theme of silence in poetry may be presented in a broad sense. It may concern the poem’s structure as well as its content. When read-ing Sylvia Plath’s poetry, a variety of recurring themes can be ex-plored, mainly family ties, unhappy love, death, depression. They are connected with strictly personal experiences. This is the reason why Plath’s poetry is considered both autobiographical and confessional. Through the analysis of the poem “Tulips”, published in the collection Ariel in 1965, different depictions and understandings of silence are be explored, ones that encourage readers to look at Plath’s “Tulips” from different points of view. The article analyzes the poem through a discussion of the themes of silence and noise which intermingle with each other throughout the poem’s components, such as the structure, the setting, and the speaker’s feelings.

Le thème du silence dans la poésie peut être présenté au sens large de ce terme. L’étude peut concerner la structure du poème, ainsi que son contenu. En lisant la poésie de Sylvia Plath, on remarque de nombreux thèmes récurrents, par exemple : les liens familiaux, l’amour malheureux, la mort et la dépression. Ils sont très liés aux expériences vécues par le je lyrique, c’est pourquoi on dit que la poésie de Plath a des caractéristiques de la poésie autobiographique et confessionnelle. L’article a pour but d’étudier, en analysant le poème Tulipes publié en 1965 dans le recueil Ariel, les différents motifs du silence qui encouragent les lecteurs à regarder les Tulipes d’une perspective différente de celle de la poésie confessionnelle. L’article présente le thème du silence et du bruit qui s’entremêlent tout au long du texte, en analysant des différents éléments du poème.

Temat ciszy w poezji może być prezentowany w szerokim tego słowa znaczeniu. Może dotyczyć zarówno struktury wiersza, jak i jego treści. Czytając poezję Sylwii Plath, zauważa się wiele powtarzających się tematów, między innymi: więzy rodzinne, nieszczęśliwa miłość, śmierć i depresja, które są ściśle związane z osobistymi doświadczeniami podmiotu mówiącego, dlatego też mówi się, że poezja Plath ma cechy poezji autobiograficznej oraz konfesyjnej. Artykuł analizuje wiersz Tu-lipany, opublikowany w tomiku Ariel w 1965 roku, skupiając się na omówieniu powiązanych ze sobą motywów ciszy i hałasu, które przewi-jają się przez cały utwór. Analiza komponentów wiersza takich jak struktura, przestrzeń i uczucia podmiotu lirycznego ma również na celu zachęcenie czytelników do spojrzenia na Tulipany w inny sposób niż tylko z punktu widzenia poezji konfesyjnej.

Refine search results

1 Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Chodnikiewicz E.

1 Modrzewska M.

1 2020

1 2016

Search results

THE WORDSWORTHIAN AND THE BYRONIC ROMANTIC CANON IN THE “SUPPOSED CONFESSIONS” OF ALFRED TENNYSON

Between stillness and noise: An analysis of Sylvia Plath’s poem “Tulips”