Search results

1

Dyskurs prywatny czy o prywatności? Intymny świat autorek postów internetowych

100%

Kalisz A.

Prace Językoznawcze

|

2021

|

vol. XXIII/3

149–163

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu czynię kategorię prywatności, której śladów poszukuję w postach internetowych publikowanych na profilu jednej z tajnych grup zawiązanych w mediach społecznościowych. Poddany analizie materiał badawczy ukazuje genologiczną proweniencję wpisu internetowego, tym samym udowadniając, że wirtualna przestrzeń, wbrew powszechnym opiniom, nie stanowi obszaru wypełnionego zupełnie nowymi gatunkami mowy. Zmianie ulega bowiem jedynie forma przekazu, co ma związek z otoczeniem medialnym, w którym osadzony jest post. W przeanalizowanych wpisach internetowych odnaleźć więc można dobrze znane wzorce gatunkowe wykorzystywane w celu osiągania określonych zamiarów komunikacyjnych. Podjęte rozważania pozwalają również ustalić parametry dyskursu prywatnego, a w upublicznionej prywatności dostrzec swoistą strategię ujawniania siebie, coraz chętniej stosowaną przez użytkowników mediów społecznościowych.

EN

The article focuses on the category of privacy, whose traces are looked for in Internet posts published on the profile of a secret group formed in social media. The analysed research material reveals genological provenance of an Internet post, thus proving that virtual space, contrary to popular belief, is not an area filled with completely new genres of speech. What undergoes change is only the form of message, which is related to the media environment where the post is embedded. Thus, in the analysed Internet posts one can find well-known genre patterns applied to achieve particular communication intentions. The undertaken considerations also allow one to determine parameters of private discourse, and to perceive privacy that has been made public as a specific strategy of self-disclosure, more and more willingly used by social media users.

2

Posty religijne w kulturze ludowej

100%

Tymochowicz M.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

137-146

EN

A religious post for the rural population has always had a special significance. It was practiced as a manifestation of deep faith, as well as preparation for the contact with the sacred and the changes that took place in the life of the individual or the community. It always had its reasons, had to take place at the appointed time and referred to a specific group of people who kept orders determined by religious principles and traditions of the community. All these aspects have been addressed in this text to show the specificity of fasting practices implemented by members of folk culture.

PL

Post religijny dla mieszkańców wsi miał zawsze szczególne znaczenie. Praktykowany był jako przejaw głębokiej wiary, a także przygotowanie do kontaktu z sacrum i zmiany, jaka miała nastąpić w życiu jednostki lub całej społeczności. Zawsze miał on swoje uzasadnienie, musiał się odbywać w wyznaczonym czasie i odnosił się do konkretnej grupy osób, która zachowywała nakazy określone przez religijne zasady i tradycje danej wspólnoty. Wszystkie te aspekty zostały poruszone w niniejszym tekście, aby ukazać specyfikę praktyk postnych realizowanych przez użytkowników kultury ludowej.

3

Modlitwa, post, praca i dzieła miłosierdzia w świetle teologii św. Tomasza z Akwinu

99%

Majkrzak H.

Sympozjum

|

2009

|

issue 1(18)

61-70

4

#SzczepimySię przeciw #SARS-CoV-2 – wykorzystanie hasztagów w postach polskich lekarzy w okresie pandemii COVID-19

85%

Brylska K.

Poradnik Językowy

|

2023

|

vol. 802

|

issue 3

52-65

EN

This article concerns the use of hashtags in doctors’ posts in social media during the COVID-19 pandemic. The most important theoretical issues related to the notion and communicative meaning of hashtags are discussed and the results of the author’s own research are presented here. During the research, the total number of 516 hashtags used in 86 posts were recorded. This article demonstrates a catalogue of the most common hashtags and discusses the hashtag typology developed based on the aggregated collection: impressives, persuasive nominations, self-identification hashtags, proper names, thematic hashtags. It proposes also several conclusions on the manner of using social networking services by doctors.

5

Modlitwa, post i jałmużna jako uczynki otwierające drogę do pokuty w nauczaniu metropolity Andrzeja Szeptyckiego, biskupa Chomyszyna i biskupa Josafata Kocyłowskiego

85%

Kubasik A.

Forum Teologiczne

|

2020

|

vol. 21

263-279

PL

Biskupi Cerkwi greckokatolickiej w listach pasterskich często wzywali wiernych do pokuty i zmiany życia. Nie chodziło im jednak tylko o regularne przystępowanie do Sakramentu Pokuty. Podkreślali, że całe życie chrześcijanina musi być pokutą. Wskazywali jednocześnie na modlitwę, post i jałmużnę jako uczynki prowadzące do podjęcia prawdziwej pokuty. Sakrament Pokuty ma być ukoronowaniem pokutniczego życia.

6

Post − sprawiedliwość społeczna − zbawienie (Za 1−8)

85%

Witaszek G.

The Biblical Annals

|

1997

|

vol. 44

|

issue 1

69-78

PL

Il profeta Zaccaria che profetizza dopo il ritorno degli esiliati dalla Babilonia (538 a. C.) è aperto alla sintesi dei diversi pensieri religiosi, ciò fa sì che, il suo messaggio, faccia da modello all’odierna interpretazione della vita religiosa e sociale. L’autentica vita religiosa si esprime soprattutto nel rispettare le norme morali e non soltanto nell’osservare il digiuno senza la pratica della giustizia sociale. Il digiuno è il modo di entrare in relazione con Dio, però non serve a niente, se l’uomo rimane nei propri peccati. Il digiuno accompagnato da atteggiamenti ostili verso i membri piú deboli della società, è inutile. Perciò, il profeta invita il popolo eletto, alla pratica della giustizia sociale perchè da essa dipende il possesso della terra (la salvezza).

7

Środa Popielcowa w liturgii Kościoła i obrzędowości ludowej. Tradycja a współczesność

80%

Kupisiński Z.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 9

127-140

EN

The aim of the article is to present Ash Wednesday in the liturgy of the Church and to analyze the way of how this day is experienced in the tradition and folk piety, with particular emphasis on customs and rituals. The author makes a reference to the Church’s documents and draws attention to the values that result from the integration of two forms of worship, i. e. liturgy and folk piety. The author drew on the literature on the subject, as well as his stationary ethnographic fieldwork on annual (1990–1994) and funeral rituals (1997–2006) conducted in the Opoczno and Radom subregions. In recent years he also used the method of participant observation. The article is divided into two parts. In the first one the author recalls the genesis of the Ash Wednesday liturgy and the history of religious rituals performed on that occasion; further he discusses the symbolism of ashes, focusing mainly on the customs that once prevailed in the Polish countryside, namely participation in the liturgy, characteristic fasting meals and penitential clothing. The second part of the study presents Ash Wednesday as the cut-off date between the carnival and Lent period; in the past it was a day of practicing folk rituals of an entertaining nature (e.g. dragging an “Ash Wednesday log” or a “women’s comber – fun”). Many of these customs evoked old pre-Christian Spring rituals, and their practice was for utilitarian gains. The author shows the changes that had taken and are still taking place in Polish society in the perception of the first day of Lent. Moreover, he emphasizes the disappearance of many once popular ceremonies and rituals, highlighting at the same time the relevance and durability of the custom of putting ashes on heads, which still best reflects the meaning of Ash Wednesday.

PL

Tematem artykułu jest prezentacja Środy Popielcowej w liturgii Kościoła oraz analiza sposobu przeżywania tego dnia w tradycji i pobożności ludowej, ze szczególnym uwzględnieniem zwyczajów i obrzędów. Autor, odwołując się do dokumentów Kościoła, zwraca uwagę na wartości płynące z połączenia dwóch form kultu, jakimi są liturgia i pobożność ludowa. W opracowaniu zagadnienia autor korzystał z literatury przedmiotu, a także prowadzonych przez siebie w subregionach opoczyńskim i radomskim stacjonarnych etnograficznych badań terenowych nad obrzędowością doroczną (lata 1990–1994) oraz funeralną (lata 1997–2006), w ostatnich latach posługiwał się również metodą obserwacji uczestniczącej. Artykuł podzielony został na dwie części – w pierwszej autor przywołuje genezę liturgii Środy Popielcowej i historię towarzyszących jej obrzędów religijnych, charakteryzuje symbolikę popiołu (i jego obecność w praktykach pokutnych różnych tradycji), koncentrując się przede wszystkim na zwyczajach panujących niegdyś na polskiej wsi – uczestnictwo w liturgii, charakterystyczne postne posiłki, pokutny ubiór. Część druga opracowania ukazuje Środę Popielcową jako datę graniczną pomiędzy okresem karnawału i Wielkiego Postu, niegdyś był to bowiem dzień praktykowania ludowych obrzędów o rozrywkowym charakterze (np. „kłoda popielcowa” czy „babski comber”). Wiele z nich nawiązywało do dawnych przedchrześcijańskich obrzędów wiosennych, a ich kultywowanie miało na celu utylitarne korzyści. Autor ukazuje przemiany, jakie zaszły i wciąż zachodzą w polskim społeczeństwie w percepcji pierwszego dnia Wielkiego Postu. Podkreśla wymarcie wielu popularnych kiedyś obrzędów, wskazując również na aktualność i żywotność zwyczaju posypywania głów popiołem, który wciąż najpełniej oddaje przekaz Środy Popielcowej.

8

Czy biblijny post był również wyrazem zdrowego stylu życia?

71%

Stasiak S.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Pragmata tes Oikonomias

|

2018

|

vol. 12

171-180

PL

Jezus, przebywając na pustyni, pości przez czterdzieści dni i nocy, a od swoich wyznawców oczekuje, aby w czasie postu zachowali radość. Szczególnym momentem dla nich będzie ten czas, gdy „pana młodego” – Jezusa – nie będzie z nimi. W pierwotnym zaś Kościele praktyka postu stała się swoistym narzędziem przygotowania do podejmowania decyzji ważnych dla Kościoła. Za tą postawą chrześcijanina naznaczoną postem stało pragnienie zyskania jasności umysłu i serca, które charakteryzują człowieka dojrzałego i gotowego do służby wspólnocie, a zatem zdrowego, odpowiedzialnego i pełnego mądrości stylu życia.

EN

Jesus, fasting in the desert, fasts for forty days and nights, and expects of his followers to keep their joy during fasting. A special moment for them will be the time when “bridegroom” – Jesus will not be with them. In the Church of the first centuries, the practice of fasting became a specific tool for preparing decisions important for the Church. Behind this attitude of a Christian marked by fasting, he has become a desire to gain clarity of mind and heart that characterizes a mature and ready-to-serve community, and therefore a healthy, responsible and full of wisdom lifestyle.

9

Badania dotyczące praktyki postu w rosyjskiej historiografii kościelnej w okresie przedrewolucyjnym

71%

Zavalniuk U.

Studia Białorutenistyczne

|

2020

|

vol. 14

EN

For centuries, Christianity has defined the ideology of the social development of Europe. The Church significantly influenced the course of historical events, filled the worldview of the individual and society with content. Fasting in Christianity is an important component of spiritual rebirth, a means of restraining natural human instincts, a sign of obedience to the divine sacraments. The historiography of fasting has not been specifically studied, that is why it causes great interest in the history of its research and is a topical and urgent issue. The purpose of the study is to determine the directions of the research of fasting by Russian Church historians in the period of the origin and development of Russian Church historiography. The formation of an absolutist state in Russia provoked reformist activities that significantly influenced the development of historical science. In the article the author researches the origin and development of Russian Church historiography in the imperial period (1725‒1917), focuses on the study of fasting by Russian Church historians. At the end of the 18th – first half of the 19th century, they did not set specific research tasks, so their work was conditioned by the Orthodox apologetics and was limited to demonstration of the heritage of the Russian Church hierarchy. This determined the simplicity of research approaches, which were based on providentialism as a method of research. During the bourgeois reforms of the 60's of the 19th century, the research activities became more active, and the works of Church historians became multifaceted. The reconstruction of fasting was carried out according to Greek, Latin and Slavic sources, which were subjected to detailed critical analysis. In historical researches concerning fasting there are considerable changes, tendencies to more narrow problems, the main directions of which are embodied in special monographs, prevail. The researchers of fasting, interwoven with the outlines of the general history of Christianity, Orthodoxy, proceeded to analyse the problem in the context of the study of moral theology, where they had to pay close attention to the history of fasting.

PL

Chrześcijaństwo od wieków określało ideologię rozwoju społecznego Europy. Cerkiew znacząco wpływała na bieg wydarzeń historycznych, konstytuując światopogląd jednostki i społeczeństwa. Post chrześcijański jest ważnym składnikiem odrodzenia duchowego, sposobem opanowania naturalnych ludzkich instynktów, wyrazem posłuszeństwa wobec Boga. Chociaż historiografia postu nie została dotąd szczegółowo zbadana, wzbudza ona obecnie duże zainteresowanie badaczy jako kwestia aktualna i perspektywiczna. Celem pracy jest określenie kierunków badań nad postem, podjętych przez związanych z cerkwią historyków w okresie narodzin i rozwoju rosyjskiej historiografii cerkiewnej. Powstanie państwa absolutystycznego w Rosji wywołało działania reformatorskie, które znacząco wpłynęły na rozwój nauk historycznych. Autor artykułu analizuje genezę i rozwój rosyjskiej historiografii cerkiewnej w okresie cesarstwa (1725–1917), omawia stan badań nad postem w ujęciu związanych z cerkwią historyków rosyjskich. Pod koniec XVIII i w pierwszej połowie XIX wieku badacze nie stawiali konkretnych celów badawczych, więc wyniki ich ustaleń były obarczone prawosławną apologetyką i ograniczały się do opisu spuścizny rosyjskiej hierarchii cerkiewnej. To zadecydowało o uproszczeniu analiz, opierających się na prowidencjalizmie jako metodzie badawczej. Dopiero w okresie reform liberalnych w latach 60. XIX wieku intensyfikuje się działalność badawcza, a prace historyków stają się wieloaspektowe. Badania nad postem prowadzono przy wykorzystaniu źródeł greckich, łacińskich i słowiańskich. W badaniach historycznych dotyczących postu zaszły duże zmiany: obecnie dominują tendencje do wyboru i prezentacji w monografiach wąskiej problematyki. Post jest opisywany w powiązaniu z historią ogólną chrześcijaństwa i prawosławia, a także w kontekście teologii etyki, w której historia postu zajmuje znaczące miejsce.

RU

На працягу стагоддзяў хрысціянства вызначала ідэалогію грамадскага развіцця Еўропы. Царква значна ўплывала на ход гістарычных падзей, напаўняла зместам светаўспрыманне індывіда і соцыуму. Посніцтва ў хрысціянстве з’яўляецца важным кампанентам духоўнага адраджэння, сродкам утаймавання прыродных чалавечых інстынктаў, знакам падпарадкавання боскім устанаўленням. Спецыяльна гістарыяграфія пасту не вывучалася, што выклікае павышаную цікавасць да гісторыі яго даследавання і з’яўляецца актуальнай і надзённай праблемай. Мэта даследавання – вызначэнне кірункаў вывучэння пасту расійскімі царкоўнымі гісторыкамі падчас зараджэння і развіцця рускай царкоўнай гістарыяграфіі. Станаўленне абсалютысцкай дзяржавы ў Расіі выклікала рэфарматарскую дзейнасць, якая істотна паўплывала на развіццё гістарычнай навукі. У артыкуле разглядаецца зараджэнне і развіццё расійскай царкоўнай гістарыяграфіі ў імперскі перыяд (1725‒1917 гг.), засяроджваецца ўвага на вывучэнні пасту расійскімі царкоўнымі гісторыкамі. У канцы XVIII – першай палове ХІХ ст. яны не ставілі перад сабой канкрэтных даследчых задач, таму іх працы абумоўліваліся праваслаўнай апалагетыкай і абмяжоўваліся дэманстрацыяй спадчыны расійскай царкоўнай іерархіі. Гэтым вызначалася прастата даследчых падыходаў, за аснову якіх быў узяты правідэнцыяналізм як даследчы метад. Падчас буржуазных рэформ 60–х гг. XIX ст. актывізуецца навукова-даследчая дзейнасць, працы гісторыкаў царквы набываюць шматпланавы характар. Рэканструкцыя пасту праводзілася паводле грэчаскіх, лацінскіх і славянскіх крыніц, якія прайшлі дэталёвы крытычны аналіз. У гістарычных даследаваннях адносна посніцтва адбываюцца значныя змены, пераважаюць тэндэнцыі да больш вузкай праблематыкі, асноўныя напрамкі якіх увасабляюцца ў cпецыяльных манаграфіях. Даследчыкі пасту, уплеценага ў канву агульнай гісторыі хрысціянства, праваслаўя, перайшлі да аналізу праблемы ў кантэксце вывучэння маральнай тэалогіі, дзе ім давялося звярнуць пільную ўвагу на гісторыю посніцтва.

10

Symbolika namaszczenia głowy i obmycia twarzy przez poszczącego (Mt 6, 17) w interpretacji patrystycznej

71%

Nieścior L.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

29-48

EN

In ancient commentators we find some reflection on the recommendation to anoint faces and to wash one’s head during fasting (Matthew 6:17). By adhering to the essence of this message, and thus the evangelical call to humbleness and lack of ostentation in fasting, the Fathers consider the necessity of public fasting in some specific cases. Cassiodorus links fasting for show with the attitude of the foolish virgins (Matthew 25:1–13), who had no oil for their lamps, meaning they had no attention for the Lord because they did their good deeds only to flatter others. To our authors, face washing in Matthew6:17 stands for honesty of conscience, and above all, moral purity. Head anointing, in turn, expresses the joy of the inner man who fasts for the sake of God. The Fathers see a link between this anointing and the "oil of gladness" mentioned in Psalms 45 (44):8, with which God anoints His chosen one. The joy of fasting is also derived from the many spiritual benefits that the fasting brings. Anointing with oil had a rich meaning in the biblical and ancient world, taken over by our authors. This is a participation in the mystery of Christ as the Anointed One, High Priest and Head of the Mystical Body. While face washing denotes getting rid of evil, in some writers head anointing symbolizes good deeds and, above all, works of mercy. The association with an athlete getting anointed before the fight implies seeing fasting as a fight. The pleasant scent of oil, in turn, indicates the apostolic nature of Christian mortification, which brings others closer to the faith and urges them to follow suit.

PL

U starożytnych komentatorów spotykamy bogatą refleksję nad zaleceniem namaszczenia twarzy i obmycia głowy podczas postu (Mt 6, 17. Trzymając się istoty przesłania, a więc ewangelicznej zachęty do pokory i wystrzegania się ostentacji w poście, Ojcowie zastanawiają się nad koniecznością w niektórych przypadkach postu publicznego. Kasjodor łączy post odbywany na pokaz ludzki z postawą panien nierozsądnych (Mt 25, 1-13), u których zabrakło oliwy w lampach, czyli uwagi skierowanej na Pana, ponieważ dobre uczynki spełniały dla zdobycia pochlebstw u innych. Obmycie twarzy w Mt 6, 17 oznacza dla naszych autorów szczerość sumienia, a przede wszystkim czystość moralną, polegającą na wyzbyciu się grzechów i wad. Namaszczenie głowy z kolei wyraża radość człowieka wewnętrznego, który pości ze względu na Boga. Ojcowie dostrzegają związek tego namaszczenia z „olejkiem wesela” w Ps 45 (44), 8, którym Bóg namaszcza swego wybranego. Radość postu płynie też z wielu korzyści duchowych, który przynosi post. Namaszczenie olejem miało w świecie biblijnym i starożytnym bogate znaczenie, które przejmują nasi autorzy. Jest ono udziałem w tajemnicy Chrystusa jako Pomazańca Bożego, Arcykapłana i Głowy Mistycznego Ciała. O ile obmycie twarzy oznacza wyzbycie się zła, to u niektórych pisarzy namaszczenie głowy symbolizuje dobre uczynki, a przede wszystkim dzieła miłosierdzia. Skojarzenie z kolei z namaszczeniem atlety przed walką każe rozumieć post jako pewnych zmagań. Przyjemna woń oleju z kolei wskazuje na apostolski charakter chrześcijańskiego umartwienia, które pociąga innych do wiary i naśladownictwa.

11

Praktyki postne w wybranych relacjach pisarzy kościelnych greckich i łacińskich I-III wieku

71%

Kasprzak D. A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

7-28

EN

The practice of religious fasting in the first three centuries of Christianity seems to have been culturally conditioned. Christian individual fasting on Wednesdays and Fridays was most likely a borrowing from the practice of the Essenes of Qumran (see Didache), as opposed to the individual fasting practiced observed by Pharisees. At that time Christians fasted in a similar way as Jews did, i.e., before the Christian Passover – from the sunrise of the previous day (Thursday) to the sunset of the next day (Friday). The Jewish and Christian post-1st-century traditions seem to coincide in increasing the number of fasting days, which was motivated in both religious traditions by apocalyptic revelations. As for the divergence in the fasting traditions, the Pharisaic Jews would fast on Mondays and Thursdays without food and drink from sunrise to sunset of those days. On the other hand, Christians would fast on Wednesdays and Fridays merely living on bread and water, from sunrise to three o'clock. In the texts written by Alexandrian Christians of the turn of the third century, we find a synthesis of the Christian tradition of fasting and the ascetic and dietary philosophies of the Stoic and Platonic philosophy. Alexandrian writers laid more emphasis on temperance as a virtue and a diet as a choice rather than on religious fasting as such. On the other hand, in the Montanistic practices of two-week xerophagy we find the origin of a longer, fortnights’ fast before the Christian Passover. Until the third century, the Catholic Church called the two fasting days directly preceding Easter “Great Fast”. Up to the third century, official fasting was prescribed relatively seldom in the Church (before baptism and for two days before Passover). Individual fasting was practiced on Wednesdays and Fridays. It seems that longer fasting times were recognized in the Church up to the third century as a manifestation of false revelations or heresies.

PL

Praktyka postu religijnego w chrześcijaństwie w pierwszych trzech wiekach wydaje się być uwarunkowana kulturowo. Chrześcijański post w środy i piątki był najprawdopodobniej zapożyczeniem z praktyki Esseńczyków z Qumran (patrz Didache), w przeciwieństwie do indywidualnego postu faryzeuszy. W tym czasie chrześcijanie pościli podobnie jak Żydzi, tzn. przed chrześcijańską Paschą - od wschodu słońca poprzedniego dnia (czwartek) do zachodu słońca następnego dnia (piątek). Wydaje się, że tradycja żydowska i chrześcijańska w pierwszym wieku zbiegają się w praktyce zwiększania liczby dni postu, co motywowano w obu tradycjach apokaliptycznymi objawieniami. Jeśli chodzi o rozbieżności w tradycjach postnych, to faryzejscy Żydzi mogli przez cały dzień pościć w poniedziałki i czwartki bez jedzenia i picia od wschodu do zachodu słońca w tych dniach. Z drugiej strony chrześcijanie mogli praktykować post w środy i piątki na chlebie i wodzie, od wschodu do trzeciej. W tekstach chrześcijan aleksandryjskich z przełomu drugiego i trzeciego wieku znajdujemy syntezę praktyki chrześcijańskiej ze zwyczajami ascetycznymi i dietetycznymi filozofii stoickiej i platońskiej. Aleksandryjscy pisarze wskazywali bardziej na umiarkowanie jako cnotę i dietę jako wybór niż na post religijny jako taki. Natomiast w montanistycznych praktykach dwutygodniowej kserofagii możemy odnaleźć początek dłuższego, dwutygodniowego postu przed chrześcijańską Paschą. Kościół katolicki aż do trzeciego wieku, nazwał Wielkim Postem zwyczaj poszczenia dwa dni bezpośrednio przed Wielkanocą. Do trzeciego wieku włącznie w Kościele formalny post był postulowany stosunkowo rzadko (przed chrztem i dwa dni przed Paschą). Indywidualny post był praktykowany w środy i piątki. Wydaje się też, że dłuższy post był uznawany w Kościele aż do trzeciego wieku jako przejaw fałszywych objawień lub herezji.

12

Teologia postu w "Hymnach o poście" św. Efrema Syryjczyka

71%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

49-65

EN

The literary output of St. Ephrem consists of biblical commentaries, polemical refutations and meditations in prose, poetic dialogues, metric homilies and hymns (madrāšê). The latter genre calls for major attention since it seems that it was the favourite instrument in Ephrem’s hermeneutical toolbox. Madrāšê were not addressed to monks or eremites. In the fourth century, Eastern Syrian Christianity was focused on deep asceticism practiced in daily life through fasting, vigils and continuous prayer. Such perspective was characteristic of the baptised in general, regardless of whether they were clerics, monks or laypeople. Besides the biblical examples, the main source of imaginary featured in De ieiunio is nature, created by God’s will. In some parts of this madrāšâ, Ephrem creates a balance of two elements, supplementing the biblical text with images taken directly from nature. The keystone of the rich theological message presented across the stanzas of the ten liturgical hymns is Christ – the Word opening the treasure of the Scriptures, the firstborn Son of the Father, the only Righteous, the ultimate model for all fasting ascetics. What matters in fasting is the free will, discipline against hunger and desires, and charity. Ephrem underscores the role of motivation and points out the purifying effects of fasting.

PL

W literackim dorobku świętego Efrema są biblijne komentarze, pisane prozą polemiczne refutationes i medytacje, dialogi poetyckie, metryczne homilie (memre) oraz hymny (madrasze). Te ostatnie zasługują na szczególną uwagę, gdyż jak się wydaje ten gatunek literacki był ulubionym narzędziem w hermeneutycznym warsztacie Syryjczyka. Adresatami madrasza nie byli mnisi, czy eremici, bowiem syryjskie chrześcijaństwo orientalne w IV wieku skupiało się z wyjątkową intensywnością na pogłębianiu aspektów ascetycznych chrześcijańskiego życia, takich jak: post, czuwanie, modlitwa nieustanna. To duchowe nastawienie dotyczyło wszystkich ochrzczonych, niezależnie czy duchownych, mnichów, czy świeckich. Oprócz przykładów biblijnych drugim źródłem obrazów w pieśniach De ieiunio jest świat natury, który nie istniałby bez woli Stwórcy. W niektórych fragmentach swoich madrasza O poście Efrem buduje harmoniczną kompozycję złożoną z tych dwóch wątków, dopełniając sens tekstu biblijnego za pomocą obrazów zaczerpniętych ze świata natury. Klamrą spinającą bogate teologiczne przesłanie zawarte w zwrotkach dziesięciu liturgicznych pieśni jest Chrystus, jako Słowo otwierające skarbnicę Pisma Świętego, jako Pierworodny Syn Ojca, jako jedyny Sprawiedliwy i wzór nad wzorami dla wszystkich ascetów i poszczących. W praktykowaniu postu liczy się dobra wola, dyscyplina w walce z głodem i pożądaniem oraz umiejętność dzielenia się z innymi. Efrem podkreśla znaczenie czynników motywacyjnych i akcentuje oczyszczające działanie postu.

13

Wybrane aspekty odpowiedzialności karnoadministracyjnej w prawie pocztowym

71%

Czyżak M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2015

|

vol. 4

|

issue 6

83-94

PL

Na gruncie prawa pocztowego z 2012 r. ustawodawca kompleksowo uregulował materię od-powiedzialności karnoadministracyjnej. Karze pieniężnej poddano m.in. osoby fizyczne z tytułu udaremniania i utrudniania prowadzenia czynności kontrolnych na podstawie tej ustawy oraz za-niechanie lub nienależytą realizację szeregu obowiązków informacyjno-sprawozdawczych wzglę-dem Prezesa UKE. Dokonano również modyfi kacji dyrektyw wymiaru kar pieniężnych poprzez rezygnację z konieczności uwzględnienia stopnia zawinienia przy określaniu wysokości kary oraz wprowadzono instytucję przedawnienia jej nałożenia i wykonania.

EN

On the basis of the Polish Postal Law of 2012, the legislator has comprehensively specified relevant issues of criminal and administrative liability. A financial penalty can be imposed, inter alia, on natural persons if that person obstructs the conduct of inspections under the Act, if he/she fails to act and if he/she improperly implements a number of information and reporting obligations to the President of UKE. Guiding principles for the sanction term were modifi ed by eliminating the need to take into account the degree of fault when setting the level of the penalty and by introducing the statute of limitation.

14

Warunki dobrego postu według wybranych pisarzy greckich IV-VI w.

57%

Widok N.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

119-144

EN

The practice of fasting among the followers of Jesus Christ was a significant ascetic activity starting from the first generations of Christianity, because this recommendation appeared in the teaching of the Saviour. That is why spiritual shepherds of those times variously encouraged members of their communities to fast from time to time, regardless of their diverse attitudes to it. The presence of the issue of fasting in the ecclesiastical life of those communities is evidenced by homilies, speeches and treatises, in which the faithful are told how to perceive the principles of fasting and its healing properties. The authors who dealt with those issues were, for example, Asterius of Amasea (4th–5th c.), Marcus Eremita (5th c.), Pseudo-Chrysostom (5th–6th c.) and Pseudo-Eusebius of Alexandria (5th–6th c.). In their writings, they left a lot of information on Christian spirituality, as well as numerous pieces of practical advice regarding the inclusion of fasting in everyday life. The presented text contains a description of the initial stage, i.e., the conditions and requirements for undertaking fasting, which ultimately are expected to bring measurable benefits to the soul and body. For these reasons, the authors of these speeches wanted to raise the awareness of their recipients for them to form a positive attitude towards fasting.

PL

Praktykowanie postu wśród wyznawców Jezusa Chrystusa należało do istotnych czynności ascetycznych już od pierwszych pokoleń chrześcijaństwa, ponieważ to zalecenie pojawiło się w nauczaniu Zbawiciela. Dlatego pasterze tamtych czasów na różne sposoby zachęcali członków swoich wspólnot do podjęcia okresowego postu, niezależnie od ich zróżnicowanego podejścia do jego przestrzegania. O obecności zagadnienia postu w życiu kościelnym tych wspólnot świadczą teksty homilii, mów i traktatów, w których zamieszczone są zachęty kierowane do wiernych opisujące sposoby przestrzegania zasad postu oraz jego uzdrawiające wartości. Do autorów, którzy zajmowali się tymi kwestiami należeli m.in. Asteriusz z Amazji (IV-V w.), Marek Mnich (V w.), Pseudo-Jan Chryzostom (V-VI w.) oraz Pseudo-Euzebiusz z Aleksandrii (V-VI w.). Pozostawili w swoich mowach wiele informacji z zakresu duchowości chrześcijańskiej, a także liczne wskazówki praktycznego podejścia dotyczące wprowadzenia postu w codzienne życie. Przedłożony tekst zawiera opis etapu wstępnego, czyli charakterystyki warunków i wymogów do podjęcia postu, które ostatecznie mają przynieść wymierne korzyści dla duszy i ciała. Z tych względów autorom tych mów zależało na ukształtowaniu świadomości swoich odbiorców do pozytywnego nastawienia wobec postu.

15

Znaczenie i symbolika postu

57%

Leszczyński B.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

issue 21

135-145

PL

Znany wszystkim religiom świata fenomen postu, modyfikowany kulturowo, ukazany został w aspekcie psychofizycznym, z uwzględnieniem czasów przedchrześcijańskich i chrześcijańskich. Zwrócono uwagę na biblijne znaczenie postu i jego niektóre współczesne formy i zastosowania.

EN

Fasting, although it takes culture specific forms, is known in all world religions. Its psychophysical aspects in both Christian and pre-Christian times are overviewed. The significance of fasting in the Bible is pointed out together with its contemporary forms and uses.

16

Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

57%

Witos B.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 3

EN

St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and well-known family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.

PL

Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.

17

Duch pokuty i wezwanie do nawrócenia

57%

Sobolewski Z.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2014

|

issue XI/11

75-99

EN

The need of being purified of sins, reconciled with Got and willingness of having the wrongs committed repaired, has always been present not only in Judaism and Christianity but also in all other religions. The Old Testament shows the Chosen Nation’s sinfulness, the mystery of its iniquity as well as the ability to do penance and be converted. Various peniten-tial practices are its expression. Among them a distinctive place is given to fasting, prayer and almsgiving. The Old Testament speaks about Got who is full of mercy and forgives those who repent and shows them His love. Jesus began his teaching with the call to repentance and penance. Christianity has accepted penitential legacy of the New Testament and that of the first Christians, creating numerous pious practices and devotions for the benefit of the spiritual revival. In the course of the ages the spirit of penance in the Church has developed and in various ways enlivened hearts of the faithful. This article deals with the spirit of penance in the Old and New Testament. It also analyses penitential liturgy and ascetic practices that were in support of spiritual revival. The final part points to the most popular contemporary penitential acts and devotions that prompt repentance among the faithful.

18

Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie (…) sąd własny je i pije (1 Kor 11,27-29) – czyli o właściwym przygotowaniu się do Świętej Eucharystii według nauki Ojców Kościoła

57%

Magruk A.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

49-59

PL

„Sakrament Sakramentów” bądź „Misterium Misteriów”, jak nazywana jest Święta Eucharystia to rekapitulacja tajemnicy ekonomii zbawienia człowieka. Jej znaczenie, rola i waga, jako centralnego miejsca żywego organizmu Kościoła, jest niepodważalna. Wszystko obraca wokół niej. To w Eucharystii życie liturgiczne, ale i życie każdego człowieka odnajduje swoją pełnię, cel i sens. Potrzeba odpowiedniego przygotowania człowieka do godnego przyjęcia Świętej Eucharystii podkreślana była od wieków, przez całą Tradycję chrześcijańską. Apostoł Narodów, jako jeden z pierwszych zajmuje się tym zagadnieniem pisząc: Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechże więc człowiek samego siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije. Albowiem kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i pije. Dlatego jest między wami wielu chorych i słabych, a niemało umarło (1Kor 11,27-30). Niniejszy artykuł analizuje kryteria, które Matka Cerkiew wyznacza wiernym na drodze ku godnemu i przynoszącemu korzyść uczestnictwu w Kielichu Chrystusa i spotkania Wiecznego i Żywego Boga. W kolejnych akapitach kryteria te zostały przedstawione w formie tekstów św. Ojców oraz nauczania Kościoła.

EN

‘The Sacrament of Sacraments’ or ‘The Mystery of Mysteries’, as it is called, the Holy Eucharist, is a recapitulation of Mystery of the Economy of the human’s salvation. Its importance, role and meaning unquestionably have a central place in the living organism, which is the Church. Everything moves around it and is based on it. Liturgical life and the life of every man finds its fullness, purpose and meaning in the Eucharist. The necessity of one’s appropriate preparation for the worthy reception of the Holy Eucharist has been accented for centuries by the whole Christian Tradition. The Apostle Paul was one of the first to raise this subject when he writes: Wherefore whosever shall eat this bread and drink this cup of the Lord unworthily, shall be guilty of the body and blood of the Lord. But let a man examine himself, and so let him eat of that bread, and drink of that cup. For who eats and drinks unworthily, eats and drinks damnation to himself, not discerning the Lord’s body. For this cause many are weak and sickly among you, and many sleep (1 Corinthians 11:27-30). The following article examines the criteria that the Mother Church provides for believers in regards to proper and worthy preparation for this ‘personal’ meeting with Eternal and Living God based on the instructions of the Holy Fathers and teachers of the Church on this issue which has been analyzed in the following chapters.

19

Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

57%

Witos B.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 3(40)

5-29

PL

Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.

EN

St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and wellknown family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.

20

Starotestamentalne wezwanie do pokuty za grzechy i nawrócenia

57%

Sobolewski Z.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2013

|

issue X/10

105-123

EN

Not only in the Old Testament, but in the pagan religions we meet with many forms of penance for sins and conversion. This raises the desire of reparation of evil done and liberation from sins. God in the Old Testament very often called to conversion both individual persons as well as the whole community of Israel. He revealed His mercy, kindness and graciousness for people whose sins remain unpaid by excusing of the sentence. The readiness to forgive sins of those, who repent and the will to bestow them with peace fully expresses His kindness and mercy. The author in the present article discusses the necessity and nature of penance, to which the just and at the same time merciful God urges his people. Then, the hardness and impiety, idolatry and resistance will be shown, because they brought the right punishment of God and shut out the possibility of forgiveness and reconciliation. Finally, the common penitential practices and penitential liturgy in the Old Testament will be discussed, as they express the desire of sincere conversion. Prayer, fasting and almsgiving became in Christianity the main practices, which serve to obtain the forgiveness of sins and rebuild the communion with God.

Refine search results

Dyskurs prywatny czy o prywatności? Intymny świat autorek postów internetowych

Posty religijne w kulturze ludowej

Modlitwa, post, praca i dzieła miłosierdzia w świetle teologii św. Tomasza z Akwinu

#SzczepimySię przeciw #SARS-CoV-2 – wykorzystanie hasztagów w postach polskich lekarzy w okresie pandemii COVID-19

Modlitwa, post i jałmużna jako uczynki otwierające drogę do pokuty w nauczaniu metropolity Andrzeja Szeptyckiego, biskupa Chomyszyna i biskupa Josafata Kocyłowskiego

Post − sprawiedliwość społeczna − zbawienie (Za 1−8)

Środa Popielcowa w liturgii Kościoła i obrzędowości ludowej. Tradycja a współczesność

Czy biblijny post był również wyrazem zdrowego stylu życia?

Badania dotyczące praktyki postu w rosyjskiej historiografii kościelnej w okresie przedrewolucyjnym

Symbolika namaszczenia głowy i obmycia twarzy przez poszczącego (Mt 6, 17) w interpretacji patrystycznej

Praktyki postne w wybranych relacjach pisarzy kościelnych greckich i łacińskich I-III wieku

Teologia postu w "Hymnach o poście" św. Efrema Syryjczyka

Wybrane aspekty odpowiedzialności karnoadministracyjnej w prawie pocztowym

Warunki dobrego postu według wybranych pisarzy greckich IV-VI w.

Znaczenie i symbolika postu

Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

Duch pokuty i wezwanie do nawrócenia

Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie (…) sąd własny je i pije (1 Kor 11,27-29) – czyli o właściwym przygotowaniu się do Świętej Eucharystii według nauki Ojców Kościoła

Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

Starotestamentalne wezwanie do pokuty za grzechy i nawrócenia