Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 16

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  post-apocalypse
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Metonimie wojny w Polsce i Rosji. O pamięci w warunkach postapokaliptycznych

100%
Siegień W.
Kwartalnik Pedagogiczny
|
2019
|
vol. 64(1(251))
59-70
PL
In the presented text, the author compares the cultural contexts of producing discourses of memory in Poland and Russia. Accepting the assumptions of cognitive linguistics, he looks at cultural events in Russia, which he treats as metonymies that reflect wider cultural processes. On this basis, he builds a critical apparatus, which is then applied to the Polish context. An analysis of the Polish debate about the Museum of the Second World War shows the analogy of the discursive mechanisms of memory in both countries, where the apotheosis of militarism is beginning to dominate.
2
Content available remote

Testimonies of absence: Trauma and forgetting in The Buried Giant by Kazuo Ishiguro

88%
Lorek-Jezińska E.
Crossroads. A Journal of English Studies
|
2016
|
vol. 15
EN
In their Testimony: Crises of Witnessing in Literature, Psychoanalysis and History, Felman and Laub associate the trauma narrative with a gap or omission: “The victim’s narrative – the very process of bearing witness to massive trauma – does indeed begin with someone who testifies to an absence, to an event that has not yet come into existence, in spite of the overwhelming and compelling nature of the reality of its occurrence” (Felman and Laub, 57). The event in which the traumatic experience is located cannot be accessed directly, but, as Caruth argues, “only in and through its inherent forgetting” (Caruth, 8). The Buried Giant by Kazuo Ishiguro begins with a hiatus expressed in the main character’s (Axl’s) realisation of the missing past that has disappeared from people’s memory. Embarking on a journey that proceeds across geographical and historical space, the narrative delves into private mental topographies and the post-apocalyptic debris. By trying to make sense of the landscape troubled by “inherent forgetting” and simultaneously testifying to “massive trauma”, the narrative of Ishiguro’s novel reveals the double process of coming to terms with loss and (the perpetrator/victim’s) traumatic experience. My objective is to examine the story of The Buried Giant as an instance of trauma narrative starting with an absence and a melancholic text revealing the complexity of the mourning process. In my study I primarily draw upon the narrative theories of trauma and its latency (Felman and Laub, Caruth), as well as the psychoanalytic concepts of incorporation and introjection (Abraham and Torok) to investigate the narrative and conceptual structures of loss in the novel.
3
Publication available in full text mode
Content available

“Making Kin in Broken Places”. Post-apocalyptic Adolescence and Care in Jeff VanderMeer’s Borne

75%
Czemiel G.
Zagadnienia Rodzajów Literackich
|
2018
|
vol. 61
|
issue 4(128)
39-53
EN
Abstract en: This article attempts to place Jeff VanderMeer’s novel Borne (2017) in the context of the New Weird, and more broadly within the tradition of speculative fiction represented by the Weird and the Gothic. The aim of this is also to bring into focus the role of genre fiction in diagnosing the uncanny underside of its times. In the present context, the key issue is to develop new models of subjectivity that would embrace a trans-species, less anthropocentric and more ecological model of caring and “making kin”. This phrase references Donna Haraway’s project, which is argued to dovetail with VanderMeer’s conclusions, defining the article’s ethical premise, formulated around the theme of adolescence in a post-apocalyptic setting.
4
Publication available in full text mode
Content available

W ogrodzie popiołów. Symbolika wody życia i jałowej ziemi w "Drodze" Cormaca McCarthy’ego

63%
Wnuk S.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
The aim of this paper is to analyse the motifs of the biblical water of life and the Arthurian waste land in the context of Cormac McCarthy’s novel The Road. The novel’s characters, living in a post-apocalyptic world heading towards annihilation, struggle to survive not only biologically, but also morally, spiritually. As it seems, through a reference to the aforementioned motifs it becomes possible to better understand the value system which The Road’s characters observe. Thus, the water of life, one of the major biblical symbols, is connected to rebirth and fertility; and although McCarthy’s world is permeated by instances of the water of death, the demonic counterpart of the water of life, the novel’s protagonists through their acts resembling baptism attempt to evoke the symbolic meaning of water rites, in this sense partially bringing harmony back to the world. On the other hand, the waste land motif echoes the ritual meant to sustain nature’s vitality, and from which the legends of Perceval and the waste land originate. The reference to these legends creates also certain parallels between both legendary and the novel’s characters, which might be important for the understanding of McCarthy’s piece. Finally, the waste land motif makes it possible to compare The Road to T. S. Eliot’s The Waste Land. As it seems, both these texts raise the issue of sustaining the memory of the old, non-existent worlds in order to save morality and spirituality in another world – the one which is destroyed. Arguably, such a message might be enigmatically stated in the last paragraph of The Road.
PL
Artykuł ma na celu zanalizowanie motywów biblijnej wody życia oraz występującej w legendach arturiańskich jałowej ziemi w kontekście powieści Cormaca McCarthy’ego Droga. Bohaterowie utworu, umiejscowieni w postapokaliptycznym, zmierzającym ku zagładzie świecie, starają się przetrwać nie tylko biologicznie, ale również moralnie i duchowo. Przez odwołanie do wyżej wymienionych motywów, jak się wydaje, możliwe staje się głębsze zrozumienie systemu wartości, jakimi kierują się bohaterowie Drogi. Woda życia zatem, jeden z głównych symboli biblijnych, kojarzona jest z odrodzeniem i urodzajem; i chociaż w świecie McCarthy’ego czytelnik spotyka raczej przykłady wody śmierci, demonicznego odpowiednika wody życia, bohaterowie powieści przez akty przypominające chrzest starają się przywrócić symboliczne znaczenie rytuałów związanych z wodą, w ten sposób przynajmniej po części przywracając dawny porządek rzeczy. Z drugiej strony motyw jałowej ziemi przywołuje rytuał mający na celu podtrzymać żywotność natury, który jest niejako zalążkiem arturiańskich legend o Percevalu i jałowej krainie. Odwołanie do tychże legend tworzy również istotne dla rozumienia całej powieści paralele między postaciami legendarnymi i bohaterami Drogi. Wreszcie, wspomniany motyw pozwala powiązać dzieło McCarthy’ego z poematem Ziemia jałowa T. S. Eliota. Jak się wydaje, oba te utwory podnoszą kwestię podtrzymywania pamięci o dawnym, nieistniejącym już świecie w celu ocalenia moralności i duchowości w zniszczonym świecie. Owo przesłanie, jak się wydaje, może zawierać się w ostatnim, enigmatycznym akapicie Drogi.
5
Publication available in full text mode
Content available

Obraz państwa postapokaliptycznego w prozie Ziemowita Szczerka

63%
Dąbrowska J. E.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
This article attemps to analyse a theme of the post-apocalypse in Ziemowit Szczerek’s literary work, the author of three gonzo reportages: The Seven, The Mordor Will Come and Eat Us, The Trident Tattoo. Szczerek uses post-apocalyptic imagery to describe modern Ukraine and a newly formed country.
PL
W artykule analizowany jest motyw postapokalipsy w twórczości Ziemowita Szczerka, autora trzech reportaży w stylu gonzo: Siódemka, Przyjdzie Mordor i nas zje oraz Tatuaż z tryzubem. Szczerek wykorzystuje metaforykę postapokaliptyczną, opisując współczesną Ukrainę i tworzące się na nowo państwo.
6
Publication available in full text mode
Content available

Czy po apokalipsie nadchodzi utopia? "Utopie, nejlepsi verze" Ivana Kmínka

63%
Hanshew K.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
In his article, “After the Apocalypse comes Utopia? Ivan Kmínek’s Utopia, the Best Version” Kenneth Hanshew examines the various aspects of one of the three best works of Czech post-apocalyptic science fiction. He focuses on the following: the revelation of the utopian society as problematic, humorous accents regarding the title, exploration of the conflicts in the established utopian society, comparison with the concept of future as presented by other science-fiction authors, departure of Kminek’s world from the notions of utopia’s perfection and eutopian literary conventions, examination of the psychology and siginficance of the narrator and characters, as well as the analysis of the structure, motifs, tropes and themes used in the story itself. It is questioned whether the achieved goals of a utopian society as portrayed in the novel genuinely are foundations for a positive utopia. Hanshew continues to compare and contrast Kminek’s ideas with other authors, as well as reveal the eliterary allusions conveyed within the work. It is explained which science-fiction themes are used in the construction of the presented world and how they depart from the canon. Finally, the author observes and evaluates the non-dystopian aspects of Kminek’s novel (i.e. romance, detective novel, comedy) and the extent to which it is based on allegory.
PL
Autor w swoim artykule zajmuje się różnymi aspektami jednej z najlepszych powieści czeskiego pisarza science fiction Ivana Kminka, koncentrując się na utopijnej wizji społeczeństwa i porównując ją do obrazów innych autorów fantastycznych. Zadaje pytanie o to, czy osiągnięcie celów utopijnej społeczności, jaka została ukazana w powieści, rzeczywiście jest podstawą pozytywnej utopii. Wyjaśnia, jakie motywy fantastyczne są użyte do konstruowania świata przedstawionego, a które są odejściem od kanonu. Autor analizuje także antyutopijne aspekty powieści Kminka (tj. romans, powieść detektywistyczna, komedia) oraz stopień, w jakim jest ona oparta na alegorii.
7

„Mój świat wypełnia ogień i krew” – Mad Max: Na drodze gniewu i semantyczne gry z postapokaliptycznym brudem

63%
Kowalczyk M.
Kwartalnik Filmowy
|
2021
|
issue 114 Zanieczyszczenie, brud, skaza
164-178
PL
Założenia gatunkowe kina postapokaliptycznego wymuszają określoną estetykę, której dominantę często stanowi brud. Element ten jest zwykle przeciwstawiony domniemanej czystości świata przed katastrofą. Przykładem realizacji tej strategii jest film Mad Max: Na drodze gniewu (Mad Max: Fury Road, reż. George Miller, 2015). Autor wskazuje wszakże, że dzieło Millera ujawnia ciekawą ambiwalencję: sugerując prawomocność typowej dla gatunku opozycji brud-czystość, jednocześnie ją unieważnia. W omawianym filmie można bowiem dostrzec trzy różne systemy znaczeniowe ufundowane na tych kategoriach. Pierwszy jest konsekwencją przyjęcia konwencji gatunkowej, a dwa następne wynikają z oryginalnego spojrzenia autorskiego i stanowią udaną próbę przezwyciężenia typowych znaczeniowych uwikłań elementów świata postapokaliptycznego. W artykule zostały wykorzystane m.in. elementy semiotycznej analizy filmu zaproponowanej przez Rolanda Barthesa, a także ustalenia Mary Douglas dotyczące kategorii brudu i czystości w kulturze.
EN
The genre conventions of the post-apocalyptic cinema enforce a specific aesthetics, and its visual dominant is often dirt. This element is usually contrasted with the alleged purity of the world before a catastrophe. Mad Max: Fury Road (dir. George Miller, 2015) seems to be an example of this strategy. However, the article shows that Miller’s work reveals an interesting ambivalence: suggesting the legitimacy of the dirt-purity opposition typical of the genre, the film simultaneously undermines it. Therefore, in Mad Max: Fury Road we can see three different systems of meaning based on these categories. The first one is a consequence of the genre convention, the next two show the original author’s vision and represent a successful artistic attempt to overcome the typical perception of some features of the post-apocalyptic world. The article uses elements of Roland Barthes’s semiotic analysis of film, as well as Mary Douglas’s findings on the category of dirt and purity in culture.
8
Publication available in full text mode
Content available

Postapokalipsy ekologiczne jako ćwiczenie wyobraźni apokaliptycznej

63%
Nijakowski L.
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
|
2020
|
vol. 109
|
issue 2
98-112
EN
This article explores the topic of ecological post-apocalypse in popular culture. Conclusions are drawn based on an analysis of the purposive sample of 308 films (from short animated films to multiple-season series analysed as single items) and 200 novels and short stories. Different genres of ecological post-apocalypse are discussed along with the origins of a specific subgenre, climate post-apocalypse, which emerged at the turn of the 21st century. The films, novels and stories are characterised in terms of the world depicted in them. Based on this, ecological post-apocalypses from the 1970s and 1980s are juxtaposed with those from the 21st century. The texts are also analysed in terms of the social function they perform. Strongly embedded in popular culture, their ideas about the apocalypse are hardly realistic. As such they seem to be exercises in apocalyptic imagination. The worlds they depict resemble thought experiments where mechanisms of our world become denaturalised. As a result, new ethical constructs come to being, for example when a need arises to stretch our moral obligations in space and time. Post-apocalypses also undermine the neoliberal discourse on the strength and agency of middle classes.
9
Publication available in full text mode
Content available

#BlackLivesDontMatter – postapokalipsa i polityka w teledysku Señorita Vince’a Staplesa

63%
Kniaź L.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
The article aims to analyze the vision of post-apocalypse in the music video for Vince Staples’ Señorita directed by Ian Pons Jewell. The music video utilizes the post-apocalyptic aesthetics to reflect upon tense racial relations in the contemporary United States. In Señorita the apocalypse has already happened – social, political, economic, and ecological – but the world after the catastrophe does not look much different from the one known in the first decades of the 21st century. In this paper I will focus on the visual side of the music video as well as its ending, which emphasizes the pessimistic overtone of the video. It turns out that the life in the futuristic ghetto is watched in a quasi-museum by an upper-class White American family. The ending stresses the attitude of the richest towards the people who are less educated or in a worse economic situation. Depending on the interpretation of the music video, Whites will either exterminate those regarded as less valuable and now watch their life in a minimalistic museum or will consider watching their life in real time as a reality TV type of entertainment. The vision of the future, according to the director and Vince Staples, is very post-apocalyptic in nature not only thanks to the specific type of aesthetics but also due to the Señorita’s pessimistic ending. Owing to the use of post-apocalyptic iconography portraying the life in the ghetto, the viewers may draw a conclusion that those from less privileged social groups have their “post-apocalypse” now.
PL
W artykule dokonano analizy wideoklipu do utworu Vince’a Staplesa Señorita, wyreżyserowanego przez Iana Pons Jewella. Napięte relacje międzyrasowe w Stanach Zjednoczonych przedstawione zostały za pomocą formuły postapokaliptycznej. W Señoricie apokalipsa jest już faktem – społeczna, polityczna, ekonomiczna oraz ekologiczna – jednak świat nie wydaje się znacząco różny od rzeczywistości znanej z pierwszych dekad XXI wieku. Szczególną uwagę poświęcono warstwie wizualnej teledysku oraz jego zakończeniu, które akcentuje pesymizm przekazu. Okazuje się bowiem, że rzeczywistość przedstawionego w obrazie futurystycznego getta oglądana jest w niby– muzeum przez amerykańską białą rodzinę z wyższej klasy. Wskazuje to na stosunek ludzi bogatych do tych nisko sytuowanych i gorzej wykształconych. W zależności od interpretacji wideoklipu zamożniejsi albo całkowicie pozbyli się ludzi uważanych za mniej wartościowych społecznie i teraz oglądają ich świat w minimalistycznym muzeum, albo traktują obserwowanie ich życia w czasie rzeczywistym jako rozrywkę typu reality TV. Wizja przyszłości według reżysera klipu i autora utworu jest na wskroś postapokaliptyczna. Użycie ikonografii postapokaliptycznej obrazującej życie w getcie pozwala wysnuć wniosek, że dla osób z mniej uprzywilejowanych grup społecznych, parafrazując tytuł klasycznego filmu Coppoli, „czas postapokalipsy” właśnie trwa.
10
Publication available in full text mode
Content available

Po co nam postapokalipsy? Kultura postapokaliptyczna na początku XXI wieku z perspektywy kultur Zachodu

51%
Wierel K.
Przegląd Humanistyczny
|
2017
|
vol. 61(1 (456))
11-20
PL
In the article I wonder about the reasons for the growing popularity of the postapocalyptic works in the pop culture of the early 21st century. The world after the collapse of the Western civilization is created in various literary, film and photographic forms, the examples of which I present in my study. The alternative post-apocalyptic reality is the postindustrial reality, archaized and non-anthropocentric. The technological regress presented in the works is based on imaginings of the end and is analogous to the fall of humanity among those people who survived after the “end” or were born afterwards. In the post-apocalyptic works of the turn of the 20th and 21st centuries it can be noticed that the authors of the vision of world “after to end” abandoned an extremely negative tone.
11
Publication available in full text mode
Content available

Różnorodne formy apokalipsy w literaturze popularnej

51%
Bartos R.
Annales Missiologici Posnanienses
|
2021
|
vol. 26
27-40
EN
The main objective of the paper is to discuss the theme of apocalypse and post-apocalypse used by popular literature creators. Four types of possible apocalypses will be analyzed and will be examinated, each with an example from literature. The sources of contemporary apocalypse and the consequences of introducing the theme into fantastic worlds will also be described. This theme is popular with creators and is also of great interest to the public, especially nowadays.
12
Publication available in full text mode
Content available

Archeologiczne krajobrazy współczesności. Co z nas zostanie po apokalipsie?

51%
Domagała S.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
The article describes a case study of archeological sites – deserted Lemko villages. Villages in the Lower Beskids have been exposed to forces of nature for over 70 years, thus they can be regarded as a post-apocalyptic landscape in the full and literal sense of the word. The topic refers to the state of preservation of various elements of material culture in the context of landscape memory as well as care about cultural heritage. On such grounds the author speculates on the possibility of adding the archeological view to the discussion about possible realities of post-apocalyptic worlds in literature, art and media, as well as entropy of contemporary material culture.
PL
W tekście opisano studium przypadku stanowisk archeologicznych związanych z XX i XXI wiekiem: opuszczonych wiosek łemkowskich. Wioski w Beskidzie Niskim są wystawione na działanie przyrody od przeszło 70 lat, mogą być więc traktowane jako krajobraz postapokaliptyczny w pełnym i dosłownym tego słowa znaczeniu. Poruszony został temat stanu zachowania różnych elementów kultury materialnej w kontekście pamięci krajobrazu oraz troski o dziedzictwo kulturowe. Na ich przykładzie autor prowadzi rozważania o możliwości włączenia archeologii do dyskusji o realiach światów postapokaliptycznych w literaturze, sztuce i mediach oraz o entropii współczesnej kultury materialnej.
13
Publication available in full text mode
Content available

Samochody, które zjadły świat. Obrazy środków transportu w filmowych narracjach postapokaliptycznych

51%
Juszczyk A.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
The article concerns the motif of the vehicle as an important element of post-apocalyptic world. Some post-apocalyptic films show visions of humanity after the catastrophe using the image of the car which not only constitutes the element of space, but often influences the motivation or performs a symbolic function. Visual aspect of post-apo cars, lack of traditional destinations and almost compulsive using of vehicles by the protagonist and antagonist in such films like Mad Max series (directed by George Miller), Hell (directed by Tim Fehlbaum), Downstream (directed by Simone Bartesaghi), Damnation Alley (directed by Jack Smight), The Book of Eli (directed by Albert and Allen Hughes) seem to be really important for the vision of future (and contemporary) humanity.
PL
Tematem artykułu jest motywy samochodu jako ważnego elementu świata przedstawionego w niektórych wizjach postapokaliptycznych. Filmowe przedstawienia ludzkiej społeczności po katastrofie często posługują się tym motywem, który nie tylko stanowi element przestrzeni, ale często jest włączony w akcję, wpływa na motywacje czy wreszcie pełni w nich funkcję symboliczną. Dzieje się tak w omawianych w artykule filmach postapokaliptycznych: seria Mad Max (reż. George Miller), Hell (reż. Tim Fehlbaum), Downstreem (reż. Simone Bartesaghi), Damnation Alley (reż. Jack Smigh), The Book of Eli (reż. Albert i Allan Hughes). Artykuł prezentuje analizę obrazu samochodu w filmach postapokaliptycznych (jego wyglądu zewnętrznego, użyteczności), celów podróży podejmowanych przez bohaterów oraz specyficznego związku między samochodami a ludźmi.
14
Publication available in full text mode
Content available

Apokalipsa po rosyjsku (Dmitrij Głuchowski, Outpost)

51%
Zywert A.
Studia Wschodniosłowiańskie
|
2022
|
vol. 22
151-168
EN
The subject of the analysis is the novel Outpost and Outpost 2 by Dmitry Glukhovsky. In this work, the author draws on post-apocalyptic roots and outlines a vision of Russia after the catastrophe – the civil war, which made Russia only formally exist as a state. Unlike the classic post-apocalyptic works in which we already observe a solidified “new world”, Glukhovsky focuses on the process of its creation – an element omitted in “mature” post-apocalyptic literature – mainly from the sociological point of view. The emphasis on the social aspect in combination with the political dimension makes the novel go beyond the scope of popular literature. It is also a painful, dystopian reflection on the projected future of Russia – a country which, according to the author, has not managed to break out of the vicious circle of utopian mania for greatness.
15
Publication available in full text mode
Content available

Postapokalipsa, baśń i groza w "Pikniku na skraju drogi" braci Strugackich

38%
Wieliczko-Paluch K.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
The article is devoted to Roadside Picnic by Arkady and Boris Strugatsky – a post-apocalyptic vision of the world after an extraterrestrial event called Visitation. The first part deals with a short comparison of two science fiction novels about the failed contact between humans and aliens. The second part of this paper describes a post-apocalyptic town with a Visitation Zone and interprets some motifs from fantastic horrors. The third part presents a protagonist and one of the artefacts in the Zone representing a type of a character and an item known from fairy tales, legends and myths. The next part focuses on a utopian motif in the final part of the novel, which illustrate protagonist’s transformation on the background of existentialism. The analysis leads to the conclusion that the Strugatsky’s Roadside Picnic contains the disapprobation of the modern consumerist society.
PL
Artykuł został poświęcony Piknikowi na skraju drogi Arkadija i Borysa Strugackich – wizji postapokaliptycznego świata po wydarzeniu zwanym Lądowaniem. Pierwsza część tekstu dotyczy krótkiego porównania dwóch powieści science fiction, w których poruszono temat nieudanej próby kontaktu pomiędzy ludźmi i istotami pozaziemskimi. Następnie opisano postapokaliptyczne miasto ze znajdującą się w nim Strefą oraz zinterpretowano niektóre motywy zaczerpnięte z fantastyki grozy. W dalszej części szkicu przedstawiono protagonistę oraz jeden z artefaktów znajdujących się w Strefie, reprezentujących pewien typ postaci i rekwizytów znanych z baśni, legend oraz mitów. Kolejna część tekstu koncentruje się wokół motywu utopijnego, pojawiającego się w finale powieści i jednocześnie stanowiącego ilustrację przemiany głównego bohatera, ujętej na tle filozofii egzystencjalizmu. Analizy prowadzą do wniosku, iż Piknik na skraju drogi stanowi wyraz krytycznego stosunku Strugackich do nowoczesnego społeczeństwa konsumpcyjnego.
16
Publication available in full text mode
Content available

Historia rozwoju konwencji postapokaliptycznej jako odbicie lęków kultury zachodniej

32%
Gąska P. F.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2016
|
vol. 34
|
issue 2
EN
When answering a question about the importance of the post-apocalyptic fiction to the Western culture, one can choose various approaches. One of them is the meta-analysis of the connections between trending topics in the convention and a state of social and political affairs in times corresponding to the appearance of such topics. ccording to this approach, cultural phenomena of such magnitude can always be traced back to the social needs for stories that could express prevailing fears or hopes of that specific era. My work takes this approach and tells the story about the development of the post-apocalyptic convention. It starts with the first, 19th-century works, that were still experimenting with the idea of world after a catastrophe, then it moves to the 20th century, when the convention gained popularity, and it finishes with the preliminary analysis of its form in the contemporary world. All of this is compared with the history of Western societies in order to highlight how various changes occurring in the fields of science, politics and economy shaped the needs for a certain types of post-apocalyptic stories.
PL
Jedną z możliwości odpowiedzi na pytanie o znaczenie fikcji postapokaliptycznej dla kultury zachodniej jest przyjrzenie się konwencji na metapoziomie, analiza związków panujących w niej trendów twórczych ze współczesną im sytuacją społeczno-polityczną. W myśl tego podejścia zjawiska kulturowe o takiej skali, jak rozkwit fikcji postapokaliptycznej, mają genezę w społecznym zapotrzebowaniu na konkretny typ opowieści, pozwalający wyrażać lęki czy nadzieje dominujące w dyskursie publicznym danej epoki. Tekst ten przywołuje historię rozwoju konwencji postapokaliptycznej.Rozpoczynam od pierwszych, XIX-wiecznych dzieł, eksperymentujących z opowieścią o świecie po zagładzie, opowiada o rozkwicie konwencji w XX wieku (szczególnie w jego drugiej połowie) i o jej współczesnej odsłonie. Rozwój fikcji postapokaliptycznej jest odniesiony do historii znanego nam świata, pokazuje, jak przemiany naukowe, gospodarcze, polityczne czy ekonomiczne wpływały na wzrost zapotrzebowania na fikcję postapokaliptyczną oraz na popularność określonych typów apokaliptycznych katastrof stojących u genezy danych światów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.