Search results

1

The provisions of the tsar`s ukase of 27 October 1864 on the maintenance and management of monasteries in the Kingdom of Poland

100%

KANTOR R.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

vol. 60

|

issue 4

131-148

PL

Na ziemiach polskich w XIX w. władze zaborcze skutecznie ograniczały funkcjonowanie Kościoła katolickiego, w tym funkcjonowanie zakonów z podległymi im klasztorami. Po upadku powstania styczniowego, władze rosyjskie na terenie Królestwa Polskiego zastosowały represje kasując większość istniejących jeszcze wówczas klasztorów. Jednak zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania zakonów w Królestwie Polskim miała kasata będąca realizacją ukazu carskiego z 27 października (8 listopada według kalendarza gregoriańskiego) 1864 roku. W konsekwencji zlikwidowano 115 klasztorów, które uznano za „zamknięte” lub za „zniesione” (mniej niż 8 osób zakonnych w klasztorze). Ze 155 klasztorów męskich i 45 żeńskich, pozostawiono 20 klasztorów męskich i 7 żeńskich, które jako nieetatowe mogły funkcjonować do chwili, kiedy ich stan liczebny zmniejszy się do 7 osób. Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie norm prawnych zawartych w Ukazie z 27 października (8 listopada) 1864 r., które dotyczą kasaty klasztorów w Królestwie Polskim. Stąd też jedynym źródłem wykorzystanym w opracowaniu będzie treść Ukazu oraz „Przepisy dotyczące utrzymania i zarządu klasztorów Rzymsko-Katolickich w Królestwie Polskim z 22 listopada (4 grudnia) 1864 r.”. W dotychczasowej literaturze historii prawa nie odnoszono się do analizy prawnej norm Ukazu.

EN

Times in the 19th century, the partitioning powers effectively limited the functioning of the Catholic Church on Polish lands, including the functioning of orders and monasteries that were subject to them. After the fall of the January Uprising, the Russian authorities took repressive measures on the territory of the Kingdom of Poland by dissolving most of monasteries existing at that time. However, the dissolution of monasteries resulting from the tsar`s ukase of 27 October (8 November according to the Gregorian calendar) 1864 was of major significance for the functioning of orders in the Kingdom of Poland. As a consequence, 115 monasteries were dissolved which became considered “closed” or “dissolved” (fewer than 8 monks or nuns in a monastery). Out of 155 male monasteries and 45 female monasteries, 20 male ones and 7 female ones were left, which, as self-funded but without the right to accept novices (called self-funded monasteries), could function until the number of their members dropped down to 7 people. The subject matter hereof is the presentation of legal rules contained in the Ukase of 27 October (8 November) 1864, relating to the dissolution of monasteries in the Kingdom of Poland. Therefore, the only source used herein shall be the content of the Ukase and “Rules and regulations on the maintenance and management of Roman Catholic monasteries in the Kingdom of Poland of 22 November (4 December) 1864”. In the existing literature on the history of law, there are no references to the legal analysis of rules contained in the Ukase.

2

Funzione dell’attività definitoria nel Diritto Canonico: Riferimenti alla traslazione latino-polacca dei testi costituzionali di alcuni istituti religiosi

89%

Michowicz P.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 8: Lingwistyka Korpusowa i Translatoryka

101-123

EN

The aim of this paper is to present a legal activity of the ecclesiastic Legislator in order to de-fine legal terms used in the Constitutions of chosen religious Institutes. The Author highlights the importance of this activity in the Roman law and its influence on the modern legal ordinations as civil law and common law. The Author also takes into consideration the single legal institutions and compares their meaning with the original Latin significance. The Author points out how important is to determine the proper meaning of a single legal term and suggests such criteria of scientifically research as necessity, opportunity and impossibility to define.

PL

W niniejszym elaboracie przedstawione zostały wyniki analizy dotyczącej tak formalnej budowy definicji instytucji i terminów prawnych w konstytucjach wybranych Instytutów zakonnych, jak również funkcji, jakie wspomniane definicje pełnią w całościowym ujęciu badanych normatywnych tekstów. Rozważania poprzedzone zostały obowiązkową refleksją odnoszącą się do czynności definiowania w prawie rzymskim i pozostałych systemach prawnych. Wiodącym kryterium badań była konieczność, pożyteczność i niemożliwość definiowania norm prawnych.

3

Kształcenie członków instytutów zakonnych w Polsce

89%

Borzęcki Ł.

Kościół i Prawo

|

2019

|

issue 8 (21) nr 2

73-85

PL

Prawo do kształcenia członków instytutów zakonnych gwarantuje zarówno ustawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej, jak też prawo kanoniczne Kościoła katolickiego. Potrzeba kształcenia tkwi w człowieku jako osobie i prowadzi do integracji tożsamościowej osoby. Dzięki temu profesi i duchowni mogą służyć Bogu i Kościołowi jako pełniący konkretny charyzmat własny dla każdego instytutu. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r., obficie czerpiąc z dokumentów Soboru Watykańskiego II, nakazuje rozszerzenie formacji duchowej, apostolskiej, doktrynalnej i pastoralnej na wszystkich konsekrowanych, gdyż dotąd tak szerokie kształtowanie zarezerwowane było głównie duchownym i zakonnikom tzw. „pierwszego chóru”. Wielkie znaczenie dla kształtowania się duchownych ma obecnie nowe Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis z 2016 r. pt. Dar Powołania do Kapłaństwa. Na jego podstawie konferencje biskupów oraz kleryckie instytuty zakonne wypracują własne szczegółowe normy formacji kapłańskiej. Nacisk położony w nim został na wymiar duchowy, ludzki i braterski, apostolski, kulturowy i zawodowy oraz wymiar charyzmatu spajający wymienione wcześniej płaszczyzny rozwoju i kształcenia kandydatów do kapłaństwa.

EN

The right to educate members of religious institutes is guaranteed both by the legislation of the Republic of Poland and by the canon law of the Catholic Church. The need for education lies in the person as a person and leads to the person’s identity integration. The professions and clergy with this can serve God and the Church as a concrete charism for each institute. The 1983 Code of Canon Law and the documents of the Second Vatican Council mandates the extension of spiritual, apostolic, doctrinal and pastoral formation to all consecrated persons, because until now such a broad formation was reserved mainly for clerics and religious of the so-called the “first choir”. The new Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis of 2016 titled “The Gift of the Priestly Vocation” is of great importance for the formation of the clergy. For this reason the bishop’s conferences and the clerical religious institutes are to develop their own detailed provisions on priestly formation. The significant feature of formation is spiritual, human and fraternal dimension of formation. It is also important to discover charism that holds together all the previously mentioned characteristics of the formation of candidates for the priesthood.

4

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)

71%

Bider M. P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2014

|

issue XI/11

131-151

EN

The so-called exclaustration ad nutum Sanctae Sedis, in the Latin Church, gradually developed from the temporary secularization, i.e. in some serious instances a period of ex-claustration was granted to a religious. Such a practice came to life around the XIX century. In fact, the Apostolic See began the practice of imposing exclaustration in the early 50’s of the previous century. The imposition of exclaustration on a perpetually professed was exer-cised by way of an indult requiring of him living temporarily out of community. The above procedure was part of a protective measure of the vita communis, and it often was a result of circumstances independent of the religious, such as establishing a new religious institute or as a result of the challenges and difficulties faced by the Western civilization, which had a significant impact on religious life in the 60’s of the previous century. The exclaustration ad nutum Sanctae Sedis was imposed in cases, in which there was a need for a perpetually pro-fessed to be formally expelled; due to the formal or material impediment, however, such a procedure could not be executed. The new Code of Canon Law of 1983 adopted such proce-dures and they were finally included in the Code.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Prawo Kanoniczne

1 Roczniki Humanistyczne

1 Teologiczne Studia Siedleckie

1 Bider M. P.

1 Borzęcki Ł.

1 KANTOR R.

1 Michowicz P.

1 2019

1 2017

1 2015

1 2014

The provisions of the tsar`s ukase of 27 October 1864 on the maintenance and management of monasteries in the Kingdom of Poland

Funzione dell’attività definitoria nel Diritto Canonico: Riferimenti alla traslazione latino-polacca dei testi costituzionali di alcuni istituti religiosi

Kształcenie członków instytutów zakonnych w Polsce

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)