Search results

1

Orędzie prezydenckie w komunikacji publicznej — konwencja i/lub oryginalność a kontekst polityczny

100%

Sękowska E.

Język a Kultura

|

2016

|

vol. 26

175-185

EN

The article analyses proclamations pronounced by four Polish presidents: S. Wojciechowski, I. Mościcki, L. Kaczyński and B. Komorowski. The president’s inaugural proclamation is a ritualised genre directed at the nation, concerning matters of high importance. Its structure depends on the political context which defines the topic, the audience and the role of the rhetoric subject. The proclamations contain axiological vocabulary, defined by the country’s historical situation, as well as pathetic constructions. Also, in this genre the impressive function predominates. The linguistic means of persuasion are independent of the historical period, nonetheless, its intensity differs. The construction of the implied receiver differs from text to text, which is aresult of the role taken by the speaker.

2

Odnowa religijna Narodu przez przyjęcie fatimskiego orędzia

100%

Wejman H.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2012

|

issue 1

7-22

EN

The main message of the article was to present the message of Fatima to the moral and spiritual renewal of the Nation. As a specific purpose designated structure reflection. The appearance of the message required in the first place to present its content. It is a call to conversion, prayer and penance. And these are the constituent elements of the message identified the order of presentation of news in the current reality of human life in society. First of all, man must recognize his own sinfulness and confess it before God. Only then will grow spiritually. In this respect, Fatima’s call to repentance in no way become outdated. Through prayer, one deepens his relationship with God. In this respect, it clearly reveals the validity of Mary Fatima calls for prayer and also revealed his date for the spiritual renewal of modern humans. Every man, if he wants to grow spiritually and affect the metabolism of the national community can not fail to pray, including, above all, praying the rosary. In addition to prayer, another part of the Fatima message, is repentance. In making it, he regains inner harmony, bringing the subordination of the senses to reason and his will, and thus increases in union with God. Thus, each individual must be a man of penance, to which Mary called in the message of Fatima. The more such people, the more people that you create will be nobler.

3

The Symbol of Faith in Theology and in Preaching

86%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

47-68

EN

The life of the Church from the very beginning is connected with searching for Her own identity which has its expression in the forming of the profession of faith. The testimonies of this fact can be found already in the Old Testament, which is shown in multifarious doctrinal formulas which are handed over by the apostolic proclamation which is based on them. In a relatively short time these formulas were gathered as a whole, first in the profession of faith used during the right of Baptism and later, especially in a profession of faith which is called the Apostles’ Creed. It has preserved its significance and superior role in theology and preaching to this day although in reality its role has been diminished especially in preaching. This paper recommends the return to the Apostles’ Creed and to its inspiring role. The most important thing is to present its doctrinal message which highlights the need for the holistic, Trinitarian and Christological perspective in reference to theological issues. Today, the Apostles’ Creed can play the same role in the organisation of Church proclamation, which admiring the so called original kerygma falls into short-sighted interpretations and restrictions, resulting in the weakening of Christian identity.

4

Proclamation of Ferdinand VI in Cusco (23 September 1747): Art and Politics

86%

Kubiak E.

International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2020

|

vol. 25

|

issue 1

129-149

EN

The article analyses the royal proclamation of Ferdinand VI in Cusco (Peru) which took place on 23 September 1747, on the birthday of the king. A reconstruction of the celebration was possible thanks to two sources: the city chronicle written in the mid-eighteenth century by Diego de Esquivel y Navía and an occasional print containing a description of the ceremony by José Antonio Santander (1748). The article discusses three aspects of the presented celebrations. First of all, it presents the general context, i.e. the problem of festival celebrations related to the royal family as a part of the Spanish crown policy. Secondly, it details artistic issues related to the celebrations. It includes a description of the artistic setting with the features of occasional architecture and ephemeral painting. Finally, the article examines the local, social and political contexts of the celebrations, read as a manifestation of the city’s emancipation efforts based on the emphasis of Cusco’s antiquity and its rich imperial tradition in the Pre-Hispanic period.

5

Incontriamo Gesù. A study of the document of the Italian Epis-copal Commission on the Guidelines for proclamation and cat-echesis

81%

Wierzbicki M.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2015

|

vol. 5

|

issue 2

PL

This article discusses the document Meeting Jesus, presented by the Italian Episcopal Commission. In seeking to give guide-lines for the proclamation and catechesis of the faith in Italy it becomes one of the most important documents in recent years that deal with the new evangelization that assists the whole Church in the announcing of the Gospel and the journey of faith.The document highlights certain homogeneity in reading the cultural, social, ecclesial and pastoral situation in which the pro-cesses of formation and education are realized. This helps the development of the “catechetical needs” and the specific paths of di-ocesan and national guidelines. It also reveals the possibility of a comparison at the inter-diocesan level between formators and a mutual support in the evaluation of projects and activity. To realize the training of formators and of members of the diocesan teams “in the wise work of coordinating and leading” it is important to work on the same lines proposed by the Guidelines.

6

„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła

72%

Szpyra S.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

250-262

PL

W artykule szukano odpowiedzi na pytanie: jakie są motywy głoszenia Ewangelii u św. Pawła Apostoła? Pawłowa wypowiedź w 1Kor 9,16 zdaje się sugerować, że Apostoł motywowany jest lękiem i poczuciem pewnego determinizmu, na co zdaje się wskazywać użyty przez niego grecki rzeczownik avna,gkh. Jednakże dokładniejsza analiza Pawłowego użycia tego rzeczownika pokazuje, iż nie chodzi tu o determinizm, pozbawiający wolności. Owa konieczność, przymus głoszenia płynie bowiem z Bożego wybrania i powołania. Głębsze motywy głoszenia Ewangelii ukazuje analiza teologii misji u św. Pawła. Jej fundamentem jest nowa świadomość historii zbawienia, nowa koncepcja ludu Bożego oraz nowe rozumienie Prawa. Szaweł z Tarsu, świetnie znający Prawo – przekonany o wybraństwie Izraela i zbawieniu, które osiąga się przez wypełnianie tego Prawa – w osobowym spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym uzyskuje nowe spojrzenie. Bóg wzywa do zbawienia wszystkie narody, tak Żydów, jak i pogan, ofiaruje im to zbawienia za darmo, poprzez wiarę, a jego sprawcą jest Jezus Chrystus. Doświadczenie pod Damaszkiem uświadamia też Pawłowi, że został wybrany jako narzędzie tego zbawienia. Będąc tego świadom, nie może nie głosić tego, co zrozumiał i czego doświadczył.

EN

Why did St Paul proclaim the gospel? What were his motives? His cry in 1Cor 9,16 seems to betray fear; his use of the Greek noun anv ag, kh implies even a certain degree of determinism. But only on the surface of it. A closer examination makes it clear that Paul does not mean the kind of determinism that strips him of his free will. The obligation (even compulsion) to proclaim the Good News flows directly from his conviction of being chosen to do so by God himself. For Paul, his obligation to preach rests on his new understanding of the Law, the community of God’s chosen people and of the entire history of salvation. Paul knew the Jewish Law inside out. Not for him to harbour doubts about Israel having been selected by God for a special relationship with Him, or argue against the motion that one may attain salvation by strictly complying with the Law. That is, until the day when he headed off for Damascus. What happened to him then changed everything. He became aware that he was selected by the Almighty himself to be His personal hand tool in bringing others to that very salvation. His encounter with the Risen Christ shed a totally new light on everything he thought he knew. God wants all to be saved, Jews and pagans and all the rest. For free. But one must believe in Him. If one wants to be saved, the only sure way to comply with is Jesus Christ. Knowing that, Paul could not but proclaim it far and wide. Not doing that would be nothing less than sneaking out of God’s loving hands and cry: Woe to me! That was Pauls fear and determinism.

7

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

72%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2018

|

issue 25

27-35

PL

Przepowiadanie, zarówno Chrystusa, jak i apostołów, stanowi kluczowy element objawienia Bożego. Sobór Watykański II w konstytucji Dei Verbum dokonał najpierw ścisłego połączenia wydarzeń i słów w tajemnicy objawienia Bożego, a potem dowartościował słowo wyjaśniające, którego szczególną formą jest przepowiadanie. Soborowa konstytucja skłania nas zatem do refleksji nad teologicznym znaczeniem „przepowiadania apostolskiego”, wychodząc przede wszystkim od jego specyfiki – „jedyności”, którą ukazuje i poniekąd kodyfikuje początek tego przepowiadania w czasach apostolskich, a następnie do określenia jego znaczenia w życiu Kościoła oraz wpływu „normatywnego” na wszelkie przepowiadanie w Kościele. Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych uwag teologicznych odnośnie do przepowiadania apostolskiego, które w dalszej perspektywie pokazują także specyfikę i znaczenie wszelkiego przepowiadania w Kościele.

EN

The teaching of Christ and the Apostles is the key element of the revelation of God. Vatican II clearly connected the events and the words in the mystery of the revelation of God in the Dogmatic Constitution Dei Verbum, and later enhanced the importance of the explanatory word of which a proclamation is the special form. Therefore, the dogmatic constitution inspires us to reflect on the theological meaning of “the apostolic proclamation”. It begins in its specific “singular” character which points out and somehow codifies the beginning of the proclamation in the times of the Apostles. Then, it defines its meaning in the life of the Church and its “normative” influence on every proclamation within the Church. This article presents several introductory theological remarks that refer to the apostolic proclamation which, in the longer perspective, show the specific character and the meaning of the entire proclamation within the Church.

8

Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God

72%

Hajduk R.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 12: Homiletyka

47-61

EN

Pope Francis addresses to the whole Church the appeal for pastoral conversion, involving the proclamation of the Gospel to all people yearning for the kindness and sensitivity of the Saviour. In the teaching of the Bishop of Rome, benignitas pastoralis plays an important role as a spirit of mercy and gentleness accompanying pastoral concern for sinners – the weak, the suffering and despairing. Pastoral gentleness should also shape the ministry of the word which continued to play a significant function in the saving mission of the Church. Because benignitas pastoralis was most fully expressed in the Incarnation of the Son of God, Jesus Christ and His earthly activity, it is why the task of preachers of the word of God is to prolong the mission of the Saviour, showing people the gentle and merciful face of God, bending solicitously over human weakness and proclaiming the message of salvation in a simple and comprehensible language. The presence of benignitas pastoralis in preaching makes it possible to reach the audience with the Gospel, discovering the true face of a merciful God, and find in His word a source of strength needed for their spiritual growth. So executed, the ministry of the word is opposed to Pelagianism, rigorism and permissiveness, because it points to the “primacy” of God's love which thus enables man to achieve the ideal of holiness according to the ideal of the Gospel.

PL

Papież Franciszek zwraca się do całego Kościoła z apelem o nawrócenie duszpasterskie, polegające na głoszeniu Ewangelii wszystkim ludziom spragnionym dobroci i czułości Zbawiciela. W nauczaniu Biskupa Rzymu ważną rolę odgrywa benignitas pastoralis, czyli duch miłosierdzia i łagodności towarzyszący duszpasterskiej trosce o grzeszników – ludzi słabych, cierpiących i zrozpaczonych. Łagodność duszpasterska winna również nadawać kształt posłudze słowa, która niezmiennie odgrywa istotną rolę w zbawczym posłannictwie Kościoła. Ponieważ benignitas pastoralis najpełniej wyraża się we wcieleniu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa i Jego ziemskiej działalności, dlatego zadaniem głosicieli słowa Bożego jest kontynuować misję Zbawiciela, ukazując ludziom łagodne i miłosierne oblicze Boga, pochylając się z troską nad ludzką słabością i głosząc orędzie zbawienia w języku prostym i zrozumiałym dla ludzi. Obecność benignitas pastoralis w przepowiadaniu stwarza możliwość dotarcia z Ewangelią do słuchaczy, którzy odkrywają prawdziwe oblicze łaskawego i miłosiernego Boga oraz odnajdują w słowie Bożym źródło siły potrzebnej im do wzrostu duchowego. Tak pełniona posługa słowa sprzeciwia się pelagianizmowi, rygoryzmowi i permisywizmowi, gdyż wskazuje na „pierwszeństwo” miłowania ze strony Boga, który w ten sposób uzdalnia człowieka do osiągania świętości zgodnie z ideałem Ewangelii.

9

Kaznodzieja jako vir orationis

61%

Bucki Ł.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2019

|

issue 34

199-212

EN

The word is a mighty ruler capable of performing miracles. Proclamation of God’s Word was and still is one of the most important tasks of the Church. The Word of God awakens and deepens faith. The preacher undertakes a responsible task collaborating with God himself. This responsibility goes beyond the limits of worldliness. Reading and studying the Bible is not sufficient. It is essen- tial to join talent and knowledge together with prayer. Therefore, prayer should be the foundation of priest’s spiritual life. Proper preparation and fruitful preaching is closely related to the spiritual life of the preacher of God’s Word. Immersed in prayer preacher is a credible witness of Christ and a living sign of God’s presence in the modern world. The preacher must be convinced of what he teaches. There is no shortage in the Church of those who are a model of preaching based on their prayer. The word of God they had proclaimed was a masterpiece. The Word that matured in prayer was like gold received from God to pass on to man.

10

Głoszenie słowa Bożego misją Kościoła w świecie na podstawie adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

61%

Kwiatkowski D.

Teologia Praktyczna

|

2016

|

issue 17

93-106

EN

The article presents the Church as a proclaimer of the Gospel to the contemporary world in light of Pope Benedict XVI’s Apostolic Exhortation Verbum Domini. In his teaching, Benedict XVI emphasizes very strongly the place and role of the word of God in the life of the Church and reminds us about the need to proclaim it to the whole world. The mission of proclaiming the Gospel was entrusted to the Church by Christ. This means that evangelization has been made an integral part of the Church’s nature. Proclaiming the word of God cannot be limited to chosen groups. The Holy Father teaches in Verbum Domini that the Church always has to be open to the Holy Spirit who sends her with the Good News to the ends of the world. Today, proclaiming the word of God has become an inherent part of the new evangelization. It is especially needed by secularized Christians everywhere. The word of God must also reach migrants, the suffering and the poor. By receiving the word of God man is led to an active engagement in the life of the world and takes part in its transformation according to the precepts of the Gospel. All Christians must take part in the mission of proclaiming the Gospel and transforming the world.

PL

Artykuł przedstawia Kościół jako głosiciela Ewangelii współczesnemu światu w świetle adhortacji apostolskiej Ojca Świętego Benedykta XVI Verbum Domini. Papież Benedykt w swoim nauczaniu bardzo mocno akcentuje miejsce i rolę słowa Bożego w życiu Kościoła, a także przypomina o konieczności głoszenia go całemu światu. Misja głoszenia Ewangelii została powierzona Kościołowi przez Chrystusa. Oznacza to, że ewangelizacja mieści się w wpisana została w naturę Kościoła. Głoszenie słowa Bożego nie może odbywać się tylko w ściśle określonych grupach. Ojciec Święty naucza w Verbum Domini, że Kościół zawsze musi być otwarty na Ducha Świętego, który posyła go z dobrą nowiną krańce świata. Dziś głoszenie słowa Bożego ściśle wpisuje się w dzieło nowej ewangelizacji. W sposób szczególny podlegają ją zlaicyzowani chrześcijanie żyjący na całym świecie. Ze słowem Bożym należy docierać także do migrantów, cierpiących i ubogich. Przyjęcie słowa Bożego prowadzi człowieka do czynnego zaangażowania się w życie świata i przemienianie go według zasad Ewangelii. W misję głoszenia Ewangelii i przemiany świata winni być zaangażowani wszyscy chrześcijanie.

11

Czy możliwe było odkupienie człowieka bez śmierci krzyżowej Jezusa?

58%

Wilk R. K.

Collectanea Theologica

|

2017

|

vol. 87

|

issue 2

37-63

EN

The author raises the question of whether the redemption of man musthave been accomplished through the Passion and Death on a cross of JesusChrist, or whether it could have been realized by the people’s acceptanceof the message of the Gospel. By analyzing the historical aspect, such asunderstanding the prophecies by the Jews and especially by the Apostles,it seems that the latter was possible. It was only after the rejection of theproclaimed Kingdom of God that the Son of God paid the greatest price –and that is by giving up his life for the redemption of mankind. RomanoGuardini favors this solution. The author of the study also shows reasonsfor opposing opinions which are more deeply rooted in the tradition ofpreaching. Belonging to this group are, among others, Pope Benedict XVI,who writes that it is not contradictory to maintain that Jesus wanted to reconcile the people with the Father only by accepting the Kingdom proclaimedto them. However, when the people rejected the Gospel which wasproclaimed by the One who loved them, he accepted this rejection as wellas all its extreme consequences, namely the Passion and Death on a cross.Nevertheless, the Pope writes that this version cannot be proven in any wayby referring to the Gospel records. Since there are no sufficient sources ofevidence, other schemes of the salvation of humanity apart from the Passionand Death on a cross can only be a hypothesis. Hence, they are just a resultof pure speculation, and as such are outlined in this study.

12

The Symbol of Faith in Theology and in Preaching

58%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

47-68

PL

Życie Kościoła od samego początku związane jest z poszukiwaniem własnej tożsamości, której wyrazem jest formowanie się wyznania wiary. Świadectwa tego znajdujemy już w Nowym Testamencie, o czym świadczą rozmaite formuły doktrynalne, na których opierasię i które przekazuje przepowiadanie apostolskie. W stosunkowo krótkim czasie te formuły zostały zebrane w jedną całość, najpierw w chrzcielnym wyznaniu wiary, a potem zwłaszcza w wyznaniu wiary nazywanym Symbolem Apostolskim. Zachowuje on swoją wagę i pierwszorzędną rolę w teologii i w przepowiadaniu do naszych czasów, chociaż w praktyce jego rola uległa pomniejszeniu, zwłaszcza w przepowiadaniu. W niniejszym artykule proponuje się powrót do Symbolu Apostolskiego i do jego inspirującego naczenia. Chodzi przede wszystkim o wydobycie jego przesłania doktrynalnego, które zwraca uwagę na potrzebę całościowego, trynitarno-chrystologicznego, ujmowania zagadnień teologicznych. Taką samą rolę może on odegrać w porządkowaniu dzisiejszego przepowiadania ościelnego, które zachwycając się tak zwanym kerygmatem pierwotnym, popada w krótkowzroczne interpretacje i zawężenia, czego rezultatem jest osłabianie tożsamości chrześcijańskiej.

EN

The life of the Church from the very beginning is connected with searching for Her own identity which has its expression in the forming of the profession of faith. The testimonies of this fact can be found already in the Old Testament, which is shown in multifarious doctrinal formulas which are handed over by the apostolic proclamation which is based on them. In a relatively short time these formulas were gathered as a whole, first in the profession of faith used during the right of Baptism and later, especially in a profession of faith which is called the Apostles’ Creed. It has preserved its significance and superior role in theology and preaching to this day although in reality its role has been diminished especially in preaching. This paper recommends the return to the Apostles’ Creed and to its inspiring role. The most important thing is to present its doctrinal message which highlights the need for the holistic, Trinitarian and Christological perspective in reference to theological issues. Today, the Apostles’ Creed can play the same role in the organisation of Church proclamation, which admiring the so called original kerygma falls into short-sighted interpretations and restrictions, resulting in the weakening of Christian identity.

13

Odnowa przepowiadania w parafii wsparciem chrześcijańskiego wychowania w rodzinie i osobistej formacji religijnej

58%

Kowalczyk A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 10: Nauki o rodzinie

121-136

EN

The aim of the present article is to reflect on the theme of renewing the proclamation of Word of God and His influence on a man and a family. Word of God has the power of touching a man, purifying his relations and sanctifying family life. Kerygmat was determined as one the functions of materializing the Church. The discussed matter is realized according to the scheme of analyzing functions in mathematics. In the first part – as a way of defining domain of a function – different groups of recipients of proclamation in a parish and family are introduced. In the second part – describing the function's output – the way of proclamation, preparing the sermon and preaching the Gospel was analyzed. Thoughtful ways of reaching different groups of recipients and attempts of Church to pass word of God to every man are discussed. In the third part – introducing the set of values – the outcomes of proclamation are shown. God's word accepted by a man makes him grow in a greater maturity and at the same time influences the quality of human relations, especially the ones within family. A man who lives by word of God is enabled to grow in holiness and fulfill koinonia – his communion with God, world and other people, even in the life of his own family.

PL

W niniejszym artykule została podjęta refleksja na temat odnowy przepowiadania Słowa Bożego i jego oddziaływania na człowieka oraz rodzinę. Słowo Boga ma moc dotykać człowieka, oczyszczać relacje i uświęcać życie rodzinne. Kerygmat został określony jako jedna z funkcji urzeczywistniania się Kościoła. Rozważane zagadnienie zrealizowano według schematu analizy funkcji w matematyce. W części pierwszej – w ramach określenia dziedziny funkcji – omówiono różne grupy odbiorców przepowiadania w parafii i rodzinie. W części drugiej – opisującej działanie funkcji – został przedstawiony sposób przepowiadania, przygotowanie homilii i głoszenia Słowa. Omówione zostały rozważne sposoby docierania do poszczególnych grup odbiorców i próby podejmowane przez Kościół w celu przekazania Słowa każdemu człowiekowi. W trzeciej części – przedstawiającej zbiór wartości – przedstawione zostały owoce przepowiadania. Słowo Boże przyjęte przez człowieka owocuje w nim większą dojrzałością, co jednocześnie wpływa na jakość budowania relacji, a w szczególności więzów rodzinnych. Człowiek żyjący Bożym Słowem jest uzdalniany do wzrastania w świętości i urzeczywistniania, również w środowisku życia jego rodziny, koinonii – komunii z Bogiem, światem i innymi ludźmi.

14

Myślenie Josepha Ratzingera o wieczności i nieśmiertelności w kontekście filozoficzno-teologicznym

58%

Kołodziejczyk M.

|

2023

|

vol. 32

|

issue 4

113-140

EN

The subject of reflection in this publication are the concepts of eternity and immortality of the human soul shown in a philosophical-historical and theological outline, with particular reference to the teachings of Joseph Ratzinger. His views are shown against the background of ancient, biblical, New Testament, early Christian concepts, medieval Christian thought, as well as modern and contemporary thought, which were the platform for Ratzinger’s inspiring explorations and conclusions; they led him to combine his fidelity to tradition and the truths derived from it with his original and profound view of the reality of eternal life.

15

Liturgia słowa Bożego przestrzenią zbawczego dialogu Boga z człowiekiem w świetle adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

44%

Kwiatkowski D.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2016

|

vol. 22

|

issue 48

403-420

PL

Niniejszy artykuł ukazuje liturgię słowa Bożego jako miejsce zbawczego dialogu pomię- dzy Bogiem a człowiekiem. Podstawowym źródłem niniejszej refleksji jest adhortacja apostolska Benedykta XVI V erbum Domini. Ów zbawczy dialog między Bogiem a człowiekiem stał się możliwy dzięki Bożemu Objawieniu. Poprzez całą historię zbawienia Bóg objawiał się ludzkości poprzez słowa i dzieła, co opisane zostało na kartach Pisma Świętego, które stało się głównym źródłem chrześcijańskiej liturgii. Słowo Boże jest żywe i skuteczne, a dzięki obecnemu w nim Chrystusowi posiada stwórczą i zbawczą moc. Bowiem to właśnie w Chrystusie — boskim Logosie — Bóg w pełni przemówił do człowieka i ukazał mu swoje oblicze. Przez swe słowo Bóg nie tyle chce pouczać lub ganić człowieka, ale wprowadzić go w ów zbawczy dialog, oczekując jedynie naszej odpowiedzi, która wyrażać się będzie w żywej i świadomej wierze. Podstawową przestrzenią tegoż dialogu jest liturgia Kościoła, co wynika z faktu, że właśnie w niej obecny jest Chrystus — Słowo Boże staje się w niej rzeczywiście obecne.

EN

The paper shows the Liturgy of the Word of God as a place of salvific dialog between God and man. The fundamental source of this reflection is the exhortation Verbum Domini signed by pope Benedict XVI. The salvific dialog between God and man become possible because of the fact that God revealed Himself to the man. Throughout the entire history of Salvation God revealed Himself to mankind by His words and works, what was described by the inspired Authors. In such a way the Bible become a book of the Word, which continues to be proclaimed in Liturgy of the Church. The word of God is living and effective and it has power, which is both creative and salvific, because Jesus Christ is present in it, as the eternal Word of the Father. In Jesus — the divine Logos, God has fully spoken to mankind and has shown us His countenance in a most perfect way. Through His word God doesn’t want to instruct and scold us, but He wants to make a salvific dialog with us waiting for our response, which should be make of our living and conscious faith. The salvific dialog becomes a reality and gets perfection in the liturgy of the Church. This is possible by the presence of Christ in the liturgy, where — in fact — the word of God becomes actual and present.

Refine search results

Orędzie prezydenckie w komunikacji publicznej — konwencja i/lub oryginalność a kontekst polityczny

Odnowa religijna Narodu przez przyjęcie fatimskiego orędzia

The Symbol of Faith in Theology and in Preaching

Proclamation of Ferdinand VI in Cusco (23 September 1747): Art and Politics

Incontriamo Gesù. A study of the document of the Italian Epis-copal Commission on the Guidelines for proclamation and cat-echesis

„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God

Kaznodzieja jako vir orationis

Głoszenie słowa Bożego misją Kościoła w świecie na podstawie adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

Czy możliwe było odkupienie człowieka bez śmierci krzyżowej Jezusa?

The Symbol of Faith in Theology and in Preaching

Odnowa przepowiadania w parafii wsparciem chrześcijańskiego wychowania w rodzinie i osobistej formacji religijnej

Myślenie Josepha Ratzingera o wieczności i nieśmiertelności w kontekście filozoficzno-teologicznym

Liturgia słowa Bożego przestrzenią zbawczego dialogu Boga z człowiekiem w świetle adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini