Search results

1

Did Sirach See Himself as a Prophet? Jolanta Judyta Pudełko PDDM, Profetyzm w Księdze Syracha (Studia Biblica Lublinensia 21; Lublin: Wydawnictwo KUL 2020). Pp. 424. 35 PLN. ISBN 978-83-8061-854-1

100%

Piwowar A.

The Biblical Annals

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

135-152

EN

The article reviews J.J. Pudełko’s book-length study titled Profetyzm w Księdze Syracha [Prophetism in the Book of Sirach]. Following an initial presentation of the book, the author focuses on its methodological aspect and offers an assessment of its merit before discussing the main thesis of Pudełko in the context of other scholarly opinions on the issue. Based on her meticulous analysis of prophetism in the works of the Jerusalem sage, Pudełko concludes that Sirach saw himself as an heir to the Old Testament prophets, as his role of a sage corresponded to the tasks fulfilled earlier by prophets. Although this argument is questioned by most contemporary analysts of the Book of Sirach, still Pudełko’s book constitutes an important intervention in the debate on Sirach’s prophetic self-awareness.

2

Egipt jako zwodniczy sojusznik w nauczaniu proroków izraelskich

100%

Matysiak B. W.

Studia Ełckie

|

2011

|

vol. 13

409-429

EN

The article aims at analyzing the biblical material about prophets. The undertaken considerations arrive to the conclusion that the prophets were realist strongly based upon earthly experiences while believing in God. They were not interested in favors of powerful rulers, nor did flatter ordinary people whose wants were to be always praised and admired. All they proclaimed resulted both from the analyses of the past, and the profound insight in the actual situation. Their conclusive sentence could be only one: Egypt is a delusive ally of Israel.

3

Profetyczny wymiar sprzeciwu sumienia

89%

Wanat Z.

Teologia i Moralność

|

2013

|

vol. 8

|

issue 2(14)

19-33

EN

The possibility of conscientious objection for different professions, particularly doctors and pharmacists, is a very topical issue both with reference to law and ethics. The author of this article suggests that the reflection should be enriched with a biblical perspective, which enables connecting the concept of conscience with the teaching of prophets and thus brings out the prophetic dimension of conscientious objection. Therefore he outlines the biblical aspect of conscience and the broad phenomenon of prophetism and depicts the prophet as the nation's conscience. The author presents biblical examples of conscientious objection in the Old Testament and in the light of the words and deeds of Jesus as a Prophet. He enumerates the characteristic features of the objection and its significance for contemporary people.

PL

Możliwość sprzeciwu sumienia przez ludzi różnych zawodów, w szczególności lekarzy i farmaceutów, jest zagadnieniem żywo dyskutowanym, zarówno w aspekcie prawnym, jak i etycznym. Autor artykułu proponuje dopełnić tę refleksję o perspektywę biblijną, która pozwala skojarzyć kategorię sumienia z nauczaniem i życiem proroków, i ukazać profetyczny wymiar sprzeciwu sumienia. W tym celu szkicuje biblijny aspekt sumienia i szerokiego zjawiska profetyzmu ukazując proroka jako sumienie narodu. Na tym tle przedstawia biblijne przykłady sprzeciwu sumienia w Starym Testamencie, sprzeciw sumienia w świetle słów i czynów Jezusa jako Proroka i wskazuje na cechy charakterystyczne owego sprzeciwu oraz na jego znaczenie dla współczesnego człowieka.

4

Postać Abrahama w islamie oraz różnice w przedstawieniu Abrahama w Biblii i Koranie

75%

Kubiak K.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 49

161-175

EN

The article discusses the figure of Abraham, who is an important prophet of the world's great monotheistic religions. The article focuses on the perspective of Islam. The perspective of this religion and its holy book - Quran is shown. The discussion begins by showing the position of the Quran and the uniqueness of this Holy Book in comparison to the position of other Holy Books in their religions. Next, the role of prophets in Islam is presented and the figure of Abraham as a prophet of this religion is discussed. After discussing Abraham from the perspective of the Quran, significant differences and similarities between the Quran and the Book of Genesis in portraying the figure of this prophet are gathered and presented.

PL

Artykuł omawia postać Abrahama, który jest ważnym prorokiem wielkich, światowych religii monoteistycznych. W artykule nacisk położony został na perspektywę islamu. Ukazana zostaje perspektywa tej religii i jej świętej Księgi – Koranu. Omówienie rozpoczyna się od ukazania pozycji Koranu oraz wyjątkowości tej świętej Księgi w porównaniu do pozycji innych świętych Ksiąg w ich religiach. Dalej przedstawiona zostaje rola proroków w islamie i omówiona zostaje postać Abrahama jako proroka tej religii. Po omówieniu Abrahama z perspektywy Koranu zostają zebrane i przedstawione istotne różnice i podobieństwa między Koranem i Księgą Rodzaju w ukazaniu postaci tego proroka.

5

KRYZYS POWOŁANIA PROROKA ELIASZA

75%

ŻYWICA Z.

Studia Ełckie

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

295-307

EN

The prophet himself, during his life underestimated by anyone, attained the unique exaltation in leaving God and later biblical history of salvation. He went to God in an extraordinary way (2 Kings 2: 1-2. 11-13) as a reward for absolute fidelity to God, vocation and mission that he was obliged to complete. Yes, absolutely, because even while experiencing a deep crisis, he persisted at God, spoke to him in prayer and asked for help. And when finally it proved not to be such as what he asked but the opposite, instead of death and blissful peace in the land of the dead he had to take a new superhuman action, however, it has finally been adopted and faithfully executed. That is why throughout the Old Testament tradition, he was expected at his second coming. It was believed that he would begin the Messianic times, coming back to the earth as he has gone to heaven – on a fiery chariot harnessed to fiery steeds. His coming was confirmed by Messiah Jesus of Nazareth during the descent from the Mount of Transfiguration when he explained to students that his mission was fulfilled in the person and activity of John the Baptist (Mt 17, 9-13).

6

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

63%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 1

5-18

EN

The experience of Church shows that saints played a vital role in its history, especially in the origin of evangelization. Therefore it is justified to ask a question about the specificity of evangelization throughout particular historical periods and saints’ contribution. According to the analysis of historical events, based on the theological key, certain images of sanctity were formed during the following ages. These models had distinctive features and developed in response to, both, ecclesial and cultural challenges. Models of : saint – prophet, saint – preacher and saint – patron should be particularly mentioned here. The synthesis of all these patterns may result in constructing the model of sanctity which is presented in the new evangelization.

PL

Doświadczenie Kościoła wyraźnie pokazuje, że kluczową rolę w jego dziejach, a zwłaszcza w dziejach ewangelizacji, odgrywali święci. Jest więc uzasadnione, by w kontekście nowej ewangelizacji zapytać się, na czym polegała specyfika tego dzieła w poszczególnych epokach i jaki wkład wnosili do niego najwybitniejsi święci. Prowadzona analiza doświadczeń historycznych w kluczu teologicznym pozwoliła wskazać, że w kolejnych epokach uformowały się pewne wyróżniające się modele świętości, stające się odpowiedzią na aktualne wyzwania eklezjalne i kulturowe. Można wyróżnić zwłaszcza modele: świętego-proroka, świętego-kaznodziei i świętego-patrona. Model świętości do zaproponowania w kontekście nowej ewangelizacji zdaje się oscylować w kierunku syntezy wskazanych tutaj modeli.

7

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

63%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 1

5-18

XX

Doświadczenie Kościoła wyraźnie pokazuje, że kluczową rolę w jego dziejach, a zwłaszcza w dziejach ewangelizacji odgrywali święci. Jest więc uzasadnione, by w kontekście nowej ewangelizacji zapytać się, na czym polegała specyfika tego dzieła w poszczególnych epokach i jaki wkład wnosili do niego najwybitniejsi święci. Prowadzona analiza doświadczeń historycznych prowadzona w kluczu teologicznym pozwoliła wskazać, że w kolejnych epokach uformowały się pewne wyróżniające się modele świętości, stające się odpowiedzią na aktualne wyzwania eklezjalne i kulturowe. Da się wyróżnić zwłaszcza model: świętego-proroka, świętego-kaznodziei i świętego-patrona. Model świętości do zaproponowania w kontekście nowej ewangelizacji zadaje się oscylować w kierunku syntezy wskazanych tutaj modeli.

EN

The experience of Church shows that saints played a vital role in its history, especially in the origin of evangelization. Therefore it is justified to ask a question about the specificity of evangelization throughout particular historical periods and saints’ contribution. According to the analysis of historical events, based on the theological key, certain images of sanctity were formed during the following ages. These models had distinctive features and developed in response to, both, ecclesial and cultural challenges. Models of : saint – prophet, saint – preacher and saint – patron should be particularly mentioned here. The synthesis of all these patterns may result in constructing the model of sanctity which is presented in the new evangelization.

8

Prorok strażnikiem życia. Próba odkrycia symboliki obrazów„Humanae vitae” 4, 18, 31

63%

Klimek P.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 32

|

issue 3

56-68

EN

The article tries to find the symbolism of Pope Paul VI – the author of Humanae Vitae, pointing out that he can be attributed to the features found in the biblical image of the prophet protecting life. In the first part, various Old Testament words related to sentinel were analyzed, indicating that the most accurate is to use the root cph as a symbolic image of the pope as a watchman. Then consideration was given to life as a protected subject.

9

Prorok jako świadek (Jr 23,16-22)

63%

Jaworski P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

77-94

EN

This article deals with the subject: “prophet as a witness”. The Bible portrays a prophet as a messenger speaking in God’s name and announcing His word. However, he is not merely a neutral reporter, but the witness of received revelation. A witness is a person who has participated in some event personally and therefore can confirm what he or she saw and heard. These two elements of witness in the prophet’s mission are pointed out by Jeremiah. His oracle in Jer 23:16-22 deals with false prophets, whose own visions proclaim themselves as coming from God. Meanwhile, the true prophet is following quite a different path. He participates in “the council of Yahweh”, experiencing divine revelation (conf. v. 18), and then testifies to what he has seen and heard (conf. v. 22). Therefore, such a prophet is truly the witness of God and His word.

10

Dobrodziej – mistrz – profesor. Wincenty Pol w świetle listów doń skierowanych

63%

Nowak-Barcińska M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 1

561-580

EN

The author of the article researches how Wincenty Pol was described in the letters he was sent to. The research corpus contained 98 letters addressed to Pol by a variety of senders, compiled by Zbigniew Sudolski in an anthology: Letters from our Land. Wincenty Pol’s Epistolography, 1826-1872. Of particular interest are the statistically significant forms of address: patron, professor, master, prophet, kin. The forms used for addressing Wincenty Pol depict him as e.g.: father of the nation and a prophet; an adored – if not worshipped – and respected professor. These forms confirm Suchodolski’s claim about the vital role of the author of Mohort in “shaping the culture of his times”. At same time, the expressions under analysis are a testimony of the rich language etiquette of the time.

PL

Przedmiotem uwagi autorki są określenia Wincentego Pola wydobyte z przesłanej doń korespondencji. Bliżej przygląda się formom: dobrodziej, profesor, mistrz, wieszcz, ziomek. Korpus badań stanowiły listy (ogółem 98) skierowane do Wincentego Pola przez różnych nadawców w latach 18301872 zamieszczone przez Zbigniewa Sudolskiego w zbiorze: Listy z ziemi naszej. Korespondencja Wincentego Pola z lat 1826-1872 (s. 545-657). W zwrotach adresatywnych Wincenty Pol ukazywany jest m.in. jako ojciec narodu i wieszcz, twórca wielbiony czy wręcz ubóstwiany, szanowany profesor, potwierdzają one tezę Sudolskiego nt. istotnej roli twórcy Mohorta w „kształtowaniu kultury swoich czasów” (LZN, s. 546). Analizowane wyrażenia poświadczają zarazem bogactwo współczesnej Polowi etykiety. Człon podstawowy zwrotu adresatywnego wzbogacają liczne określenia towarzyszące, które powodują, że adresatywy z listów do Pola umieszczone na skali stopniowalnej grzeczności – są bardzo grzeczne. Jak się wydaje, często formuły te są próbą pogodzenia konwencji – pisania wedle zwyczaju – i szczerego uczucia nadawcy – pisania wedle serca.

11

David as a Prophet in the Targum Jonathan to the Books of Samuel

63%

Napiwodzki D.

Collectanea Theologica

|

2023

|

vol. 93

|

issue 1

45-57

PL

Głównym celem artykułu jest ukazanie króla Dawida jako proroka w Targumie Jonatana do Ksiąg Samuela. W pierwszej kolejności analizujemy problem, gdzie i w jaki sposób implicite w tekstach Biblii Hebrajskiej jest ukazany proroczy charakter Dawida. Pochylamy się także nad tym, kiedy narodziła się koncepcja Dawida jako proroka. Na tym tle w pracy analizujemy perykopy w Targumie Jonatana do Ksiąg Samuela, które wprost mówią o Dawidzie jako proroku (TgJ 2 Sm 18,3; 22,1–51; 23,1–7). Zmiana tekstu masoreckiego przez targumistę miała nie tylko ukazać Dawida jako proroka, ale wzmocnić autorytet i rangę jego wypowiedzi.

EN

The main purpose of this article is to portray King David as a prophet in the Targum Jonathan to the Books of Samuel. We first analyze the question where and how David’s prophetic character is shown implicitly in the texts of the Hebrew Bible. We also ponder when the concept of David as a prophet was born. Against this background, the paper analyzes the pericopes in the Targum Jonathan to the Books of Samuel that explicitly mention David as a prophet (TgJ 2 Sam 18:3; 22:1–51; 23:1–7). The targumist’s alteration of the Masoretic Text was intended not only to portray David as a prophet, but also to reinforce the authority and stature of his statements.

12

Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016)

63%

Popko Ł.

The Biblical Annals

|

2017

|

vol. 7

|

issue 2

287-290

EN

Book Review: Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016). Pp. 266. PLN 27,90. ISBN 978-83-8061-225-9.

PL

Book Review: Ks. Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016). Ss. 266. PLN 27,90. ISBN 978-83-8061-225-9.

13

Prorocki autorytet Papieża Franciszka

51%

Mrozek A.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 5

33-49

PL

Autorytet papieski to zagadnienie znane od blisko dwóch tysiącleci. Ile jednak w tym autorytecie jest elementu określanego jako prorocki? Zagadnienie profetyzmu w Kościele – ekklesii – zostało podjęte w dość znaczący sposób podczas Soboru Watykańskiego II. Była to przede wszystkim odpowiedź na problemy, jakie pojawiły się w relacjach mię- dzy ekklesią a światem. Te relacje zaczęły podlegać zasadniczym zmia- nom przynajmniej od końca wieków średnich, a zostały niemal zerwane w okresie oświecenia. Papieski autorytet o charakterze prorockim należy interpretować właśnie w takim kontekście eklezjologicznym, bowiem profetyczność chrześcijaństwa leży u podstaw wspólnoty, jaką jest Kościół. Autorytet prorocki papieża Franciszka opiera się właśnie na tej profetyczności Kościoła. Terminologia opisu autorytetu prorockiego papieża ma swoje źródła w profetyzmie biblijnym. Jej podstawy tkwią w Chrystusowej potrójnej misji, z której jedna jest określana jako prorocka. Ten prorocki aspekt misji jest ściśle związany z nauczaniem, z Nauczycielskim Urzę- dem, który ma swoją bazę w misji prorockiej. Zatem nauczycielski autorytet papieża wynika również z jego uczestnictwa w misji proroc- kiej Chrystusa. Prorocki autorytet papieża to element realizacji zadań ekklesii posłanej w świat z misją. Oznacza odkrywanie problemów tego świata, a przede wszystkim wskazywanie propozycji ich rozwiązań. Wobec świata, który jest równocześnie dany i tworzony, postać papieża, a dzisiaj papieża Franciszka, wyraża autorytet na wzór biblijnego pro- roka odkrywającego wyzwania, upominającego, ale równocześnie dają- cego nadzieję wynikającą z realizacji basilei czyli Królestwa.

EN

The topic of the Pope’s authority has been known for nearly two millennia. To what extent, however, does this authority rely on a prophetic element? The question of prophecy in the Church – ekklesia – was tackled at the Second Vatican Council. This was primarily a response to the problems that had arisen in the relations between ekklesia and the world. These relations began to change from at least the end of the Middle Ages, and were almost lost during the Enlightenment. Papal authority of a prophetic character can be interpreted precisely in such ecclesiological context because the prophetic nature of Christianity is at the foundation of the community as the Church. The prophetic authority of Pope Francis is based precisely on this prophetism of the Church. The terminology of the description of the prophetic authority of the Pope has its origins in biblical prophecy. Its basis is in a tripartite Christian mission, one of which is referred to as prophetic. This prophetic aspect of the mission is closely related to teaching and the Teacher Office which bases in the prophetic mission discussed. Thus the teaching authority of the Pope is also apparent from his participation in the prophetic mission of Christ. The papal authority of the Pope is an element of the fulfillment of the tasks of the ekklesia sent to the world with a mission. It means discovering the problems of this world and, above all, providing their solutions. In view of a world which is simultaneously given and created, the figure of the Pope, and today Pope Francis, expresses the authority of the biblical prophet, discovering the challenges, expressing admonitions, but at the same time giving hope resulting from the realization of the basilea or the Kingdom.

14

Prorockie ujęcie czasu Izraela – perspektywa Księgi Ezechiela

51%

Jasiński A. S.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

77-119

EN

The article unfolds a specific understanding of time on the part of the prophets, drawing on the example of Ezekiel, who performed his mission among the exiles (gola) during the Babylonian captivity of the 6th century B.C. His task was to prepare Israel for the time of renewal, which was to be the work of Yahweh. The prophet looks at the present, past and future only from the perspective of the relationship between Yahweh and Israel. Three stages of the history of the nation emerge from his statements, and to each he devotes special attention. Following this approach of the prophet to the nation's history, the article is divided into three main sections: (1) The time of Israel's present (captivity); (2) The time of former Israel; and (3) The time of the new Israel. The revelation of Yahweh to Ezekiel, and the vocation to be his prophet and watchman, became the starting point for the message of the whole Book (Ez 1:1–3:21). It was the time of Ezekiel and of the exiles that revealed the historic truth about Israel as a nation of rebels (Ez 2:3). The future, however, will reveal the final victory of Yahweh, who will renew his people (Eze 37:1-14) and defeat all opponents (Ezek 38–39).

PL

Artykuł ukazuje specyficzne rozumienie czasu przez proroków na przykładzie Ezechiela, który pełnił swoją misję stróża pośród zesłańców (gola) w czasie niewoli babilońskiej w VI w. przed Chr. Jego zadaniem było przygotowanie Izraela na czas odnowy, który miał być dziełem Jahwe. Prorok na teraźniejszość, przeszłość i przyszłość patrzy wyłącznie z perspektywy relacji Jahwe – Izrael. Z jego wypowiedzi wyraziście wyłaniają się trzy etapy dziejów narodu, każdemu z nich poświęca osobną uwagę. Takie podejście proroka do dziejów narodu zadecydowało o podziale niniejszego artykułu na trzy punkty: 1. Czas teraźniejszy Izraela (wygnanie), 2. Czas dawnego Izraela, 3. Czas nowego Izraela. Objawienie się Jahwe Ezechielowi i powołanie go na proroka oraz stróża stało się punktem wyjścia w przesłaniu całej Księgi (Ez 1,1–3,21). Był to czas Ezechiela i czas zesłańców, który odsłaniał prawdę o Izraelu jako narodzie buntowników (Ez 2,3). Przyszłość miała jednak odsłaniać ostateczne zwycięstwo Jahwe, który odnowi swój lud (Ez 37,1-14) i pokona wszystkich przeciwników (Ez 38–39). Czas nowego Izraela został opisany przede wszystkim w ostatniej wizji (Ez 40–48).

15

Disco imperiów. Czesław Miłosz i przyszłość kultury

51%

Golubiewski M.

Stan Rzeczy

|

2018

|

issue 1 (14) Przyszłość w naukach społecznych

89-106

PL

Artykuł skupia się na krytyce, której Czesław Miłosz poddaje rozrywkę imperialnych społeczeństw lat 70. XX wieku. Celem refleksji jest opis tego, jak doświadczenie imperiów jawi się w antropologicznym science fiction noblisty pt. Góry Parnasu, które ukazało się pośmiertnie w roku 2012 (pisane 1968–1972). Tekst nigdy niepublikowanej powieści zdawać by się mógł krytyką kapitalizmu amerykańskiego i rozruchów studenckich z okresu kontrkultury, lecz wiele fragmentów wskazuje także na sowiecką Rosję. Jego doświadczenie styku imperium i rozrywki zarówno w Polsce, jak i za granicą uwrażliwiło go na przecięcie się społecznej standaryzacji, nieludzkości nauki i religijnego zbawienia. Artykuł eksploruje to złożone równanie zawarte nie tylko w powieści, lecz także w innych pismach polskiego poety z lat 70. XX wieku, w których podobnie ujawniają się problemy kondycji ludzkiej. Choć Miłosz nie zdołał wypełnić popularnoliterackich zobowiązań gatunku, to jednak jego krytyka przyziemnej zabawy jest o wiele silniejsza w Górach Parnasu, niż w którymkolwiek z innych jego dzieł. W tej powieści Miłosz uznaje kulturę popularną za przegrany projekt, a antidotum proponowane ze strony państwa – za społeczną standaryzację. Rzucając swoją refleksję nad społeczeństwem w przyszłość, Miłosz wykorzystuje gatunek fantastyki naukowej, żeby przekazać wyobrażenie o rozwoju kultury. Tak użyte science fiction nie urzeczywistnia swojego potencjału znanego z kultury popularnej, jednak wciąż stanowi niezwykły prognostyk o przyszłości kultury, który wywodzi się z romantycznych źródeł wieszczenia o stanie społeczeństwa i wyobrażania sobie jego właściwej przyszłej tożsamości.

EN

The article focuses on Czesław Miłosz’s criticism of the entertainment of the 1970s imperial societies. The aim is to describe how the experience of empires appears in Miłosz’s anthropological science fiction, The Mountains of Parnassus, which appeared posthumously in 2012 (written 1968–1972). The text may seem to be a critique of American capitalism and counterculture’s student riots, but many passages also point to Soviet Russia. Miłosz simultaneously writes about both empires. His experience of tangential points of empire and entertainment in Poland and abroad made Miłosz more sensitive to the crossroads of social standardization, inhumanity of science, and religious salvation. The article explores this complex equation contained in the novel as well as other Miłosz’s 1970s writings which also reveal the problems of the modern human condition. Although Miłosz failed to fulfill the commitments of the science fiction genre, his criticism of mundane play is much stronger in The Mountains of Parnassus than in any of his other works. In this novel, Miłosz considers popular culture a lost project and a state-instituted antidote of social standardization. By reflecting on the future of the society, Miłosz uses science fiction to convey his image of the development of culture. Such science fiction does not realize its potential known from popular culture, but it still is an extraordinary prognosis about the future of culture derives from the romantic sources of foreseeing the state of society and imagining its future identity.

16

Po co mieszkańcy Jerozolimy krzyczeli „Hosanna”? Studium Mt 21,9 z uwzględnieniem szerszego kontekstu

51%

Rucki M.

Scriptura Sacra

|

2021

|

issue 25

209-225

EN

The paper presents study of the Biblical passage containing shouting “Hosanna” as described in Math. 21:9. For better understanding of the meaning of this word, often treated as a liturgical emotional expression, a wider context was employed, not only the usually referred Ps. 118. In particular, several Polish translations of the Bible were analyzed, as well as Septuagint, Aramaic Targum, and Peshitta of Old and New Testament. Jewish liturgy called “Hoshanot” was analyzed to demonstrate the direct meaning of the Hebrew word hosha na used in the prayers. Moreover, based on its direct meaning, the word “Hosanna” was linked with previous passages where blind men shouted for salvation. Noteworthy, the blinds were healed both before and after analyzed event. Since the context indicates the prophetic mission performed by Jesus in the Temple, some attention was paid to the issue of prophecy. It was found that the fulfillment of Jesus’s verdict upon the fig tree indicated inevitable fulfillment of His prophecy upon destruction of Jerusalem. The entire context provided strong ground for understanding that Jesus emphasized His identity as God by words and actions, and the spontaneous shouting “Hosanna” provided a key for understanding of this point.

PL

W artykule przedstawiono analizę perykopy zawierającej wołanie "Hosanna" w wersji Mt 21,9. Dla lepszego zrozumienia znaczenia tego słowa, które często wyjaśniane jest jako lityrgiczny okrzyk, omówiono szerszy kontekst niż ograniczający się zazwyczaj do Ps 118. W szczególności przeanalizowano kilka polskich wydań Biblii, a także starożytne tłumaczenia Septuaginta, Targum i Peszitta Starego i Nowego Testamentu. Przeanalizowano również liturgię żydowską nazywaną "Hoszanot" wykazując, że w modlitwach hebrajskie słowo "hosza na" jest używane w jego bezpośrednim znaczeniu. Ponadto, bazując na tym znaczeniu, odnotowano powiązanie wołania "Hosanna" z wersetami poprzedzającymi Ewangelii Mateusza, gdzie niewidomi wołali o zbawienie. Godnym odnotowania jest fakt, że niewidomi zostali uzdrowieni zarówno przed, jak i po analizowanym wydarzeniu. Ze względu na to, że kontekst wskazuje na misję prorocką Jezusa spełnioną w Świątyni, nieco uwagi poświęcono zagadnieniu proroctwa. Stwierdzono, że spełnienie wyroku Jesusa nad bezowocnym drzewem figowym zaznacza nieuniknione spełnienie proroctwa o zburzeniu Jerozolimy. Całościowy kontekst daje mocne podstawy do rozumienia tekstu w taki sposób, że Jezus podkreśla swoją tożsamość jako Boga zarówno słowami, jak i czynami, zaś spontaniczne wołanie tłumu "Hosanna" dostarcza kluczy do zrozumienia tego przesłania.

17

Teksty biblijne źródłem przepowiadania słowa bożego w liturgii sakramentu święceń

51%

Pintal L.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)

|

2013

|

vol. 4(60)

227-245

EN

Preaching the Word is one of the fundamental tasks of the Church. In his apostolic exhortation Verbum Domini, Benedict XVI reminded us that: “The homily is a means of bringing the scriptural message to life in a way that helps the faithful to realize that God’s word is present and at work in their everyday lives” (59). Anchoring preaching in the Holy Bible is a must if a preacher and the faithful are to experience the richness of the feast of the Word of God. The richness of the biblical readings included in “Rituals of the Episcopal, Presbyterian and Diaconal Orders” and used in a homily helps fully unveil the essence of hierarchical priesthood, its objectives and mission in the contemporary Church.

PL

Przepowiadanie słowa Bożego należy do podstawowych zadań Kościoła. Benedykt XVI w posynodalnej adhortacji apostolskiej Verbum Domini przypomniał: „Homilia uaktualnia przesłanie Pisma świętego, ażeby wierni mogli odkryć obecność i skuteczność słowa Bożego w swoim codziennym życiu” (59). Źródło przepowiadania, jakim jest Pismo święte, jest konieczne, aby czerpać w obfitości ze stołu Bożego słowa. Bogactwo tekstów biblijnych zawartych w „Obrzędach święceń biskupa, prezbiterów i diakonów” wykorzystanych w homilii pozwala w pełni ukazać istotę kapłaństwa hierarchicznego, a także jego zadania i posłannictwo we współczesnym Kościele.

18

W służbie Chrystusowi. Błogosławieni prezbiterzy i osoby zakonne Archidiecezji Poznańskiej

45%

Kijas Z.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2018

|

issue 33

249-266

EN

The subject-matter of the article is the issue of sanctity which the author considers in the context of the lives of seven men and one woman. All of them belong to the Poznań Church. Their heroic lives provide an opportunity to scrutinize contemporary culture, which is characterized by a process of disenchantment of the world, i.e. humanization of what formerly used to be divine, what belonged to God or led to Him. Today we witness a tendency to sanctify things human, things which are the work of man and enhance human pleasure, enjoyment of life and cheerful disposition... At the same time things divine and those that lead to God are dismissed or even forgotten. Modern man has become increasingly autonomous. He no longer needs God seeing Him as unwanted or even redundant. Prayer, which animates saints, is now considered mere waste of time while obedience to God’s commandments is deemed ridiculous. This process also impacts our attitude to the saints. In Christian theology they are the teachers of the faith, witnesses of God and His truth. They are the good Samaritans that lift up those who fell, reminding them of their dignity received from God and encouraging them to go ahead to meet God. But many of our contemporaries, believ- ers included, no longer perceive saints in this way. They do not expect from the saints lessons on life, but miracles in order to have a rich, healthy and happy life themselves. They look for miracle workers not witnesses and teachers of God’s truth, the prophets of a different world. As God’s wit- nesses the blessed and saints can “hold back” the process of disenchantment of the world and give the world a new eschatological dimension, the lost sacrum without which life on earth can change into a drama.

19

Бiблейскiя алюзii ў беларускай паэзii пачатку ХХI стагоддзя (на матэрыяле кнiгi вершаў Леанiда Галубовiча «З гэтага свету», 2012)

45%

Лявонава Е.

Białorutenistyka Białostocka

|

2015

|

vol. 7

PL

Autorka artykułu omawia zbiór wierszy Leanida Galubowicza „З гэтага свету” 2012. Ich głęboka treść wynika z dialogu z biblią, w którym pojawiają się różnorodne formy percepcji materiału biblijnego, takie jak wiersze skierowane do Boga, interpretacja biblijnej fabuły, motywów i obrazów.

EN

In the article Leanid Galubovich’s collection of poems “З гэтага свету” is analyzed. Their deep semantic content results from a dialog with the Bible. Various forms of perception of biblical material (poems directed to God, interpretation of biblical plots, motifs and images) are discussed.

20

Mahomet, w jakiego wierzą muzułamanie w świetle Siry Ibn 'IshaqA

45%

Węsierski-Tesen K.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

517-532

EN

The Muslim religious doctrine is founded on the Quran as well as on so-called “Traditions of the Prophet” (Hadith) and Sirah, which is a biography of Muhammad. Sira (Arabic: ةريس), means as much as “he way out”, “the way of proce- eding”, “acting” or “way of life”. The author of the biography of the Prophet of Islam, Ibn Ishâq, refers to many texts in which it is foretold. They can be divided into two groups: i) revealed before his birth and ii) proclaimed during his lifetime. These writings have one purpose, namely to show that Mohammed is the true messenger of Allah. A similar goal is the narrative about the Prophet’s calling. At times it bears a resemblance to the narrative describing the vocation of Moses or Jeremiah. Following the Quran, Ibn ‘Ishâq shows Mohammed as “the seal of the prophets” that conclude the entire process of Allah’s revelation. The author of Sirah meant to present the image of Muhammad as one who is not only the most important prophet but also the most wonderful of all the people. Therefore, he assigns to him all the necessary qualities. Hence, the Prophet is a man of impeccable morality, a political and religious leader of the community sometimes called a king and a descendant of Adam and Abraham who brings forth the will of Allah and warns against the punishment for the infidels. He was shown as a model for Muslims and for this reason his life may be a norm not only for a particular follower of Allah but also a source of the moral and legal values of the Muslim community.

PL

Świat muzułmański opiera swoją doktrynę nie tylko na Koranie, ale także na tzw. Tradycji Proroka (Hadith) oraz na biografii Mahometa zwanej Sirą. Sira (arab.: ةريس), znaczy: „droga wyjścia”, „sposób postępowania”, „postępowanie”, „sposób życia”. Ibn ’Ishâq, autor Siry przywołuje wiele tekstów zapowiadających Mahometa, które można podzielić na 2 grupy: 1) wypowiedziane przed jego narodzinami; 2) proklamowane za jego życia. Mają one na celu: wykazać, że Mahomet jest wysłannikiem Allaha, a jednocześnie zbudować jego obraz jako człowieka o nieskazitelnej moralności. Prorok Islamu w Sirze został przedstawiony jako wzór dla muzułmanów, a jego życie może być normą nie tylko dla konkretnego wyznawcy Allaha, ale również dla przepisów moralnych i prawnych społeczności muzułmańskiej.

Refine search results

Did Sirach See Himself as a Prophet? Jolanta Judyta Pudełko PDDM, Profetyzm w Księdze Syracha (Studia Biblica Lublinensia 21; Lublin: Wydawnictwo KUL 2020). Pp. 424. 35 PLN. ISBN 978-83-8061-854-1

Egipt jako zwodniczy sojusznik w nauczaniu proroków izraelskich

Profetyczny wymiar sprzeciwu sumienia

Postać Abrahama w islamie oraz różnice w przedstawieniu Abrahama w Biblii i Koranie

KRYZYS POWOŁANIA PROROKA ELIASZA

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

Prorok strażnikiem życia. Próba odkrycia symboliki obrazów„Humanae vitae” 4, 18, 31

Prorok jako świadek (Jr 23,16-22)

Dobrodziej – mistrz – profesor. Wincenty Pol w świetle listów doń skierowanych

David as a Prophet in the Targum Jonathan to the Books of Samuel

Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016)

Prorocki autorytet Papieża Franciszka

Prorockie ujęcie czasu Izraela – perspektywa Księgi Ezechiela

Disco imperiów. Czesław Miłosz i przyszłość kultury

Po co mieszkańcy Jerozolimy krzyczeli „Hosanna”? Studium Mt 21,9 z uwzględnieniem szerszego kontekstu

Teksty biblijne źródłem przepowiadania słowa bożego w liturgii sakramentu święceń

W służbie Chrystusowi. Błogosławieni prezbiterzy i osoby zakonne Archidiecezji Poznańskiej

Бiблейскiя алюзii ў беларускай паэзii пачатку ХХI стагоддзя (на матэрыяле кнiгi вершаў Леанiда Галубовiча «З гэтага свету», 2012)

Mahomet, w jakiego wierzą muzułamanie w świetle Siry Ibn 'IshaqA