Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  provinciality
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Tematy i Konteksty
|
2017
|
vol. 12
|
issue 7
466-484
EN
This article shows the output of Paweł Hertz – a poet, translator, editor, publicist as an example of current today Polish literature from the 19th century viewed in both domestic context and on the background of well-known European literature. Arguments supporting the thesis are the fact that he showed the output of the 19th-century writers as a uniform entity without division into particular epochs (contemporary career of the 19th-century-ness), ahistorical understanding of esthetic categories (e.g. classicism) practising reading in anthropological categories (as experience), pointing at the emotional reaction between the reader and the work, activist understanding of culture, revalorization of literature of various circulations, exceeding strictly national categories in thinking about literature, signals of material feedback in humanist science, humanism. The mentioned elements of the project of reading Paweł Hertz indicate current character and raise the attractiveness of his writings.
EN
The article deals with names used to denote small and remote towns and villages. We distinguish two groups of such names: quasitoponyms and real connotative toponyms. Quasitoponyms are based on real toponyms, which they imitate structurally by the means of morphology. Semantically quasitoponyms often contain obscene components or, less frequently, they are etymologically connected to agricultural activity. Connotative toponyms often have similar features: they may contain components which convey pejorative meaning, or refer in their etymology to the notions of agricultural activity. Postmodern mixing of codes, realized in the form of a close textual proximity of a connotative toponym and a foreignism borrowed from English, serves to create a comical effect. The meaning of provinciality is conveyed by connotative toponyms mostly in certain contexts: from microcontext to a wide historical and social context.
PL
Artykuł poświęcony jest nazwom oznaczającym małe i oddalone miasteczka oraz wsie. Wyodrębniono dwie grupy nazw: quasi-toponimy i rzeczywiste toponimy konotacyjne. Quasi-toponimy mają za podstawę rzeczywiste toponimy i zapożyczają ich strukturę oraz morfologię. Pod względem semantycznym w większości przypadków quasi-toponimy zawierają komponenty obsceniczne, rzadziej związane są z działalnością rolniczą. Toponimy konotacyjne mają często podobną semantykę: mogą zawierać komponenty o zabarwieniu pejoratywnym; etymologicznie mogą być związane z pojęciami z zakresu rolnictwa. Postmodernistyczne mieszanie kodów poprzez łączenie toponimów konotacyjnych i ksenizmów – zapożyczeń z języka angielskiego, służy do uzyskania efektu komicznego. Zatem toponimy konotacyjne mają znaczenie regionalizmu tylko w określonych kontekstach: od mikrokontekstu, do szerokiego kontekstu historycznego i społecznego.
EN
“From Here to Globality:” A Pathological Local View
Świat i Słowo
|
2022
|
vol. 38
|
issue 1
449-464
PL
W artykule przeanalizowano tekst petersburski przez pryzmat pogranicza, będącego miejscem zachodzenia międzynarodowych relacji literackich. W tekście omówiono wkład E. Grebinki, utwory którego przedstawiają pogranicze etnokulturowe, w proces tworzenia wspólnej dla całego imperium, specyficznie oznaczonej intertekstualności ukraińsko-rosyjskiej. Ten temat wymaga podejścia naukowego opartego na transferze kulturowym, krążeniu i ruchu powszechnych wątków, na podstawie którego powstają nowe podtypy tekstu petersburskiego. Omawiane szkice Grebinki są najbardziej reprezentatywne z punktu widzenia stosowania typowych tropów artystycznych, fragmentaryzacji gatunkowej oraz stosunków pomiędzy dyskursem stołecznym a prowincjonalnym. Przestrzeń artystyczna staje się modelem relacji nieprzestrzennych i przybiera charakter antropocentryczny. Prześledzono dynamikę jej ciągłych ruchów i przemieszczeń, zwrócono uwagę na spotkania subiekta z obcym oraz dokonano rewizji doświadczeń życiowych pod wpływem wstrząsu emocjonalnego w szerokiej amplitudzie wahań między akceptacją, idealizacją i odrazą do stolicy, podkreślaniem jej fantasmagoryczności, wyobcowania.
EN
The director Andrzej Barański can be seen as portraying local, mundane life. His oeuvre presents a personal vision of our reality. It is a vision devoid of emotions, Polish myths andRomantic clichés; instead, it is delicate and filled with a detached humour. The artist interprets the world from afar, so to speak; like an anthropologist. Niech gra muzyka (Let the music play) is a 72-minute film consisting of six etudes relating the fortunes of provincial musicians. The narration is unusual, partly realistic, partly fairy-tale; it presents strange happenings in the lives of the protagonists, village musicians, as if they were heroes of folk tales or creatures from folk belief.
PL
Reżysera Andrzeja Barańskiego można nazwać portrecistą lokalnego, codziennego życia. Jego twórczość to indywidualne spojrzenie artysty na naszą rzeczywistość, pozbawione emocji, polskich mitów i romantycznych klisz – natomiast pełne delikatności i zdystansowanego humoru. Artysta interpretuje świat trochę „z oddali” – jak antropolog. Niech gra muzyka to 72-minutowy film składający się z sześciu nowel opowiadających losy prowincjonalnych muzyków. Niezwykła narracja po trosze realistyczna, po trosze baśniowa, przedstawia niesamowite przypadki bohaterów – wiejskich grajków, jakby byli bohaterami ludowych wierzeń i opowieści.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.