Search results

1

Czy naród może przeprosić? Uwarunkowania i charakterystyka zbiorowych aktów przeprosin

100%

Młynarska-Jurczuk A.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2015

|

issue 12

55-70

PL

Zbiorowe akty przeprosin, zdaniem wielu badaczy, stały się nieodłączną częścią współczesnej polityki. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie społeczno-historycznych uwarunkowań rosnącej popularności zbiorowych aktów skruchy, oraz określenie warunków ich skuteczności. Pojęcia takie, jak: wina, krzywda, przebaczenie, odnoszą się zasadniczo do sfery osobistych przeżyć i kontaktów między jednostkami, zatem próby przeniesienia ich na poziom zbiorowy stanowią źródło problematyczności. Jest to przede wszystkim pytanie o sposoby legitymizacji przeprosin zbiorowych oraz polityczny charakter rytuałów pojednania. Celem artykułu jest również zilustrowanie zawartych w nim rozważań teoretycznych na podstawie analizy przeprosin prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego za pogrom w Jedwabnem, dokonany przez Polaków na ich żydowskich sąsiadach.

2

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

88%

Kardyś W.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

127-140

PL

Jezus, nauczając w przypowieściach, poruszał m.in. temat Bożego miłosierdzia i za ich pomocą ukazywał Boga, który przebacza człowiekowi jego przewinienia. Podczas lektury Łukaszowych przypowieści o przebaczającym Bogu (a są to przypowieści o dwóch dłużnikach [7,41-43], o nieurodzajnym drzewie figowym [13,6-9], o zagubionej owcy [15,3-7], o zagubionej drachmie [15,8-10], o synu marnotrawnym [15,11-32], o nieuczciwym rządcy [16,1-8a] oraz o faryzeuszu i celniku [18,9-14]) możemy zauważyć liczne paradoksy i nielogiczność sytuacji, zdarzeń, przykładów, zachowań. Pokazują one, że Boże miłosierdzie jest tak wielkie, iż przewyższa ludzką logikę i każe wznieść się ponad poziom zwykłej sprawiedliwości. Niezrozumiałość Bożego postępowania względem nawracającego się człowieka potwierdza prawdy starotestamentalne, że ludzie nie są w stanie pojąć działania Boga (por. 1 Sm 16,7; Iz 55,8).

3

Psalmy szkołą Bożego przebaczenia

88%

Tułodziecki T.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

45-60

PL

Przedstawić Bogu własną winę jako coś przynależącego do mnie i zakładanego w sposób bezwarunkowy stanowi jedną z najważniejszych prawd rozpoznanych o Bogu i Biblii. Już psalmista wie, iż winien przynieść przed Boga swoją winę i potrzeby, nie odczuwając obawy przed potępieniem czy skazaniem. Należy o wiele bardziej mieć nadzieję na przebaczenie. Ps 130,4 mówi, że Bóg jest "Bogiem przebaczenia". Swoją dobrocią Bóg prowadzi proszącego do bojaźni i wiary wobec siebie, tak że może on ufać Bożemu słowu i obietnicy. Przebaczenie stanowi też tło nowego przymierza. Oznacza ono wypisanie na sercu Prawa (Jr 31,31-34). To Prawo wymaga zasadniczej przemiany człowieka. Przynależenie do nowego ludu Boga oznacza działanie nie w oparciu o stare, wypisane na kamieniu Prawo, lecz w oparciu o doświadczenie przebacznia, na którym należy budować własne życie.

4

Jakub i Ezaw: struktura narracyjna przebaczenia i jej egzystencjalne implikacje (Rdz 32,4–33,20)

88%

Pawłowski Z.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

79-102

PL

Narracja o Jakubie i Ezawie pokazuje jak trudne i złożone jest wprowadzenie w czyn przebaczenie. Wynika to nie tylko z następowania po sobie znaczących epizodów, w których występują i postępują naprzód dwaj bohaterowie, ale również z ich historii życiowej, statusu społecznego i pozycji politycznej. Najwżniejszym jest fakt, iż wzajemne przebacznie jako finalny wynik jest niemożliwy do osiągnięcia bez szeregu interwencji Boga w postępowanie obu stron.

5

Czy dziecko niepełnosprawne intelektualnie jest zdolne do przebaczenia?

75%

Błeszyński J. J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 2/38

185-202

PL

W artykule podjęto problem świadomości przebaczania u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Artykuł powstał w oparciu o badania. W podsumowaniu przedstawiono wnioski dotyczące świadomości rozumienia i używania pojęcia przebaczenie. Stwierdzić możemy, iż samo słowo bazuje na refleksji zdobytej w praktyce.

EN

This paper discusses the problem of awareness of forgiveness by people with intellectual disability. This article is based on research. The summary presented proposals concerning awareness of understanding and using the concept of forgiveness. We can say that the word itself is based on reflection gained in practice.

6

Odpuszczenie grzechów w Kościele w nauczaniu świętego Augustyna

75%

Eckmann A.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

245-259

PL

Św. Augustyn tłumacząc odpuszczenie grzechów w Kościele, wiąże je ściśle z Kościołem jako miejscem działania Ducha Świętego. Chrzest usuwa grzech pierworodny i wszystkie grzechy popełnione przed chrztem. Biskup wie, że człowiek jest grzeszny i słaby, przez co ma potrzebę odpuszczenia również grzechów popełnionych po chrzcie świętym. Człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechów poprzez modlitwę, jałmużnę i pokutę. Codzienna modlitwa przynosi odpuszczenie grzechów lekkich. Grzechy ciężkie wymagają paenitentia maior. Przebaczenie udzielone innym jest warunkiem otrzymania przebaczenia przeszłych grzechów. Konieczna jest zmiana życia na lepsze, dlatego nie jest możliwe odpuszczenie bez zmiany życia.

7

Wykluczenie ze wspólnoty wierzących w świetle 1 Kor 5,5

75%

Muszytowska D.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

167-184

PL

Analiza dość kontrowersyjnej formuły wykluczenia ze społeczności wierzących, którą znajdujemy w 1 Kor 5,5 prowadzi przede wszystkim do wniosku, że to zalecenie apostolskie można traktować, jako ogólną zasadę postępowania wspólnoty w takich sytuacjach. W tekście przytoczony zostaje przypadek związku kazirodczego jednego z członków wspólnoty korynckiej. Czyn ten jest uznany za godzący nie tylko w dobro samych osób takiego związku, ale także ma wymiar społeczny i narusza dobro całej wspólnoty wierzących, która traci w ten sposób wiarygodność. Niewiarygodna wspólnota nie może świadczyć prawdy o Jezusie Chrystusie. Perspektywa retoryczna pozwala nam „rozciągnąć” moc tego zalecenia na wszystkie przypadki jawnego zła we wspólnocie o tych samych skutkach. W liście bowiem nie jest rozważana sama sprawa czynu kazirodczego. Status tego czynu jest oczywisty. Rozważaną kwestią jest natomiast brak reakcji wspólnoty na szerzące się pośród niej zło, które jest widziane jako przyzwolenie. Zalecenie usunięcia ze wspólnoty, które powinno być dokonane w sposób formalny przez całą wspólnotę jest uznane w tekście za najlepszą formę zdecydowanej reakcji sprzeciwu wobec zła. Jej skutki są wymierne natychmiast w wymiarze wspólnotowym. Wykluczenie jest traktowane jako dyscyplinarna kara dla sprawcy tego zła, musi być wydana w sposób, nie pozostawiający wątpliwości, że jest podyktowana dbałością o dobro, zarówno winnego, jak i całej wspólnoty. Opiera się na nadziei zmiany postawy winnego i jego zbawieniu w „dzień Pana”.

8

Przebaczenie jako wartość w wychowaniu

75%

Król A.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2000-2001

|

vol. 28-29

|

issue 2

103-120

EN

The paper attempts to show interrelations between forgiveness and formation. First of all, some key concepts for these problems have been discussed, i.e. forgiveness, values and formation. It has been shown how significant are values in the process of formation and what role is played by forgiveness in human life. This has allowed to prove that forgiveness is an important value in formation, because it plays a significant role in the right development of man as person. The last point of the paper discusses the relationship between the process of formation and the factors which influence the readiness and ability to forgive. Emphasis has been laid on the factors directly related to the forgiving person and with the person causing harm, omitting those which are related with the size and character of the harm. It has been stressed how important is a proper understanding of forgiveness, ability to notice that each man is limited by evil, an ability to see positive traits in the culprit, and an ability to communicate to others one's own feeling states. Eventually, the significance of religious faith has been pinpointed in the formation to forgiveness.

9

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

75%

Rybicki A.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 5: Teologia duchowości

91-108

EN

The article is composed of three parts. The first part raises the subject of forgiveness as a form of God's mercy and thus it places the raised subject in a theological context. Forgiveness as a form of mercy in interpersonal relationships is dealt with in the second part of the article which addresses the horizontal dimension of the idea of mercy. Part three is devoted to modern problems of forgiveness in the context of mercy, and the problems in question include the following: self-forgiveness, forgiveness of God, forgiveness in the context of the so-called intergenerational sins, forgiveness as one of the spiritual works of mercy: new forms and challenges, forgiveness as a form of mercy in the context of the ministry of a confessor and a spiritual leader.

PL

Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza podejmuje temat przebaczenia jako formy miłosierdzia Bożego; jest więc teologalnym osadzeniem podjętego tematu. Przebaczenie jako forma miłosierdzia w relacjach międzyludzkich to część druga artykułu; ukazuje ona horyzontalny wymiar idei miłosierdzia. Część trzecia poświęcona jest współczesnym problemom związanym z przebaczeniem w kontekście miłosierdzia, a są to takie problemy, jak: przebaczenie samemu sobie, przebaczenie Bogu, przebaczenie w kontekście tzw. grzechów międzypokoleniowych, przebaczenie jako jeden z uczynków miłosierdzia co do duszy: nowe formy i wyzwania, przebaczenie jako forma miłosierdzia w kontekście posługi spowiednika i kierownika duchowego.

10

Przebaczenie sobie jako cel wychowania

71%

Horowski J.

Roczniki Pedagogiczne

|

2021

|

vol. 13(49)

|

issue 1

35-48

EN

Forgiving oneself is considered to be one of the most controversial decisions. Not only because this is when we release ourselves from the consequences of our morally wrong choices, but also because it seems to suggest that we give ourselves an implicit consent to perform similar acts in the future. Nevertheless, psychological literature points to positive aspects of self-forgiveness. This study focuses on the moral value of self-forgiveness, and consequently, the legitimacy of including it as one of the objectives in the education process. Firstly, the decision to forgive oneself is compared to acts of self-acquittal, self-justification, and self-pardon. Secondly, an analysis ensues of the act to which the right of self-forgiveness can be applied. Finally, the process of self-forgiveness is discussed along with the conditions it requires.

PL

Przebaczenie sobie stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji, nie tylko ze względu na fakt samodzielnego uwalniania się od konsekwencji moralnie złych wyborów dokonywanych przez jednostkę, ale także z uwagi na łączenie go z ukrytym, udzielanym sobie, przyzwoleniem na wykonywanie podobnych aktów w przyszłości. Równocześnie w literaturze psychologicznej ukazywane są pozytywne aspekty przebaczenia sobie. Niniejsze analizy poświęcone są moralnej wartości przebaczenia sobie i w konsekwencji prawomocności włączania go jako celu w proces wychowania. W kolejnych punktach najpierw decyzja o przebaczeniu sobie porównywana jest do aktów samouniewinnienia, samousprawiedliwienia i samoułaskawienia, następnie analizowany jest czyn, w odniesieniu do którego jednostka ma prawo podjąć decyzję o przebaczeniu sobie, wreszcie podejmowana jest refleksja nad procesem przebaczenia sobie oraz jego warunkami.

11

Przebaczenie krzywdy jako uczynek miłosierdzia

63%

Cepedano J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 1/37

203-222

PL

W artykule podjęto refleksję na temat kształtowania w człowieku zdolności do przebaczania krzywd. Punktem wyjścia jest treść jednego z „uczynków miłosierdzia co do duszy”, wyrażonego w imperatywie: „krzywdy cierpliwie znosić”, który w języku włoskim brzmi: „krzywdy przebaczać”. Krzywda jest konsekwencją czynu skierowanego przeciwko godności człowieka. Taki czyn zawsze rani i dlatego krzywda wymaga uleczenia. Ów proces osiąga swą pełnię w przebaczeniu. Autor postrzega umiejętność przebaczania jako istotny regulator relacji międzyosobowych, począwszy od tych najbardziej podstawowych (rodzina) aż po bardziej złożone (różnego rodzaju grupy, wspólnoty, naród). W poszukiwaniu modelu przebaczania krzywd autor sięga do Pisma Świętego oraz doświadczenia charyzmatu jedności Chiary Lubich, ukazując przebaczenie w perspektywie teologicznej. Wysuwa także propozycję sztuki miłowania i paktu miłosierdzia jako konkretnych narzędzi o charakterze edukacyjnym w odniesieniu do przebaczenia, ukazując je jako możliwe do aplikacji także wśród wyznawców innych religii oraz osób o poglądach niereligijnych.

EN

The article discusses the issues of moulding a human ability of forgiving the harms. The point of departure is the contents of one of the “spiritual works of mercy” expressed in the imperative: “to bear wrongs patiently”, which in Italian goes: “forgive the wrongs”. A harm is a consequence of deed directed against human dignity. This kind of deed is always harmful and the harm requires healing. This process is completed in forgiveness. The author sees the ability of forgiving as a significant regulator of interpersonal relations, starting with these most basic (family) and ending with more complex ones (different types of groups, communities, nations). In his search for the model of forgiveness, the author reaches to the Holy Scripture and the experience of the Gift of Unity by Chiara Lubich, showing forgiveness from the theological perspective. He also offers an act of loving and pact of mercy as specific educational tools in relation to forgiveness, introducing them as applicable also among believers of other religions and non-religious people.

12

Przebaczenie chrześcijańskie a sprawiedliwość

63%

Przybyłowski J. K.

Studia Włocławskie

|

2022

|

vol. 24

279-294

EN

This article is attempt to explore, define and explain the relationship of forgiveness to justice in the perspective of the practice of Christian vocation. All manifestations of human injustice imply the need for forgiveness. Christian forgiveness is a call to concrete action, but it is also a permanent state of heart. In Christianity, forgiveness is inseparable from and complements justice, transforming both the forgiver and the person being forgiven. The test of the genuineness of Christian forgiveness is that it liberate a person from selfish self-love. Every person is capable of Christian forgiveness because they have the gift of love from God in their heart and learn to love other people selflessly and unconditionally. Therefore, the most eloquent image of forgiveness is a mother’s love, as she goes after every child who is humanly undeserving of forgiveness and love.

PL

Artykuł jest próbą poznania, określenia i wytłumaczenia związków przebaczenia ze sprawiedliwością w perspektywie praktyki chrześcijańskiego powołania. Wszelkie przejawy niesprawiedliwości ludzkiej implikują konieczność przebaczenia. Przebaczenie chrześcijańskie jest wezwaniem do konkretnego działania, ale jest też permanentnym stanem serca. W chrześcijaństwie przebaczenie jest nierozłącznie związane ze sprawiedliwością i dopełnia je, przemieniając zarówno przebaczającego, jak i osobę, której się przebacza. Sprawdzianem prawdziwości przebaczenia chrześcijańskiego jest to, że wyzwala ono człowieka z egoistycznie pojętej miłości samego siebie. Do przebaczenia chrześcijańskiego zdolny jest każdy człowiek, gdyż ma w sercu dar miłości od Boga i uczy się kochać innych ludzi bezinteresownie i bezwarunkowo. Dlatego najbardziej wymownym obrazem przebaczenia jest miłość matki, ponieważ idzie za każdym dzieckiem, które po ludzku nie zasługuje na przebaczenie i miłość.

13

Przebaczenie w wychowaniu

63%

Nowak M.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 2/38

25-44

PL

Przebaczenie jest istotnym problemem życia i wychowania człowieka, który pojawił się wraz z nadejściem chrześcijaństwa. Jest to fakt najbardziej ludzki, świadczący o wielkości człowieczeństwa, ale postrzegany także jako przejaw słabości i braku odwagi. Ujęcia przebaczenia naświetlane są aspektami psychologicznymi, społecznymi czy środowiskowymi, czasami także filozoficznymi, a zwłaszcza teologicznymi. W artykule, wychodząc od opisania faktu przebaczenia i jego etymologicznej oraz antropologicznej interpretacji, wskazuje się na kondycję człowieka, która zgodnie z naturą, jest skazana na możliwość popełnienia błędu i konieczność przebaczenia jako wartość, do której należy i można wychowywać. Miejsca i środowiska wychowania to nade wszystko rodzina, następnie szkoła czy inne instytucje edukacyjne, jak również Kościół jako społeczność wierzących. Właściwie uformowana świadomość moralna wymaga uczenia się i opanowywania określonej wiedzy, interioryzacji przebaczenia jako zasady moralności i jako wartości, przez identyfikację z osobami rzeczywistymi lub literackimi czy bohaterami historycznymi, które przejawiają tego rodzaju postawy przebaczenia. Programy wychowawcze, dydaktyczne i katechetyczne powinny stanowić istotny element promocji wartości przebaczenia i wspomagania rozwoju człowieka. W tych wszystkich środowiskach niezbędne jest dążenie do przeżywania pojednania, jako rzeczywistości codziennego życia, z obecnością takich postaw, jak: zdolność uznania winy, skrucha, postanowienie poprawy, chęć zadośćuczynienia. W odniesieniu do Kościoła, jako środowiska wychowania do przebaczenia, wskazuje się, że powinien on najpierw sam stawać się „Kościołem pojednanym”, a zatem wspólnotą uczniów Chrystusa zjednoczonych obowiązkiem stałego nawracania się do Boga i starających się żyć życiem godnym nowych ludzi. Wszyscy członkowie Kościoła winni pracować nad uspokojeniem swoich umysłów, redukowaniem napięć, przezwyciężaniem podziałów, uzdrawianiem ran, jakie powstają w sytuacjach różnic stanowisk i dyskusji, kierując się znaną ze starożytności chrześcijańskiej zasadą: „W sprawach wątpliwych wolność, w koniecznych jedność, we wszystkim miłość” (In dubiis libertas, in necessariis unitas, in omnibus caritas). Środowisko wychowawcze, jakim jest Kościół, przemienia dziejową sytuację nienawiści i przemocy w cywilizację miłości. Świat współczesny, tęskniąc za przebaczeniem i lepszą rzeczywistością, dopuszcza możliwość popełnienia błędu, a zarazem dostrzega konieczność przebaczenia i doświadczania go w życiu.

EN

Forgiveness is the essential problem of human life and education, which came into existence together with Christianity. This is the most human fact, proving the size of human nature, also perceived as the symptom of weakness and the lack of courage. The formulations of forgiveness are discussed in the light of psychological, social, environmental, or sometimes also philosophical, and mostly theological aspects. The article, starting from the description of the fact of forgiveness and its etymological and anthropological interpretation, shows the shape of the man who is naturally condemned to the possibility of making mistakes and the necessity of forgiveness as the value to which one should and can be educated on. Places and the environment of education are, above all, the family, then school and different educational institutions, and also the Church – as the community of believers. The properly formed moral consciousness requires learning and mastering specific knowledge, internalization of forgiveness as a principle of morality and as a value, through identification with real or literary persons, or the historical heroes who manifest this kind of attitude of forgiveness. Educational, didactic and catechistic programmes should make up the essential element of the promotion of the value of forgiveness and the aid of the human development. The indispensable endeavor is to experience the reconciliation in these environments, as realities of everyday life with the presence of such attitudes as: the ability of the acknowledgement of the fault, repentance, the decision of the improvement, the desire of the fulfilment. In relation to the Church as the educational environment promoting forgiveness it has been shown that it should first become the reconciled Church thus the community of Christ's pupils united with the duty of continuous conversion to God and efforts to live a life worthy of the new people. All members of the Church should work on calming their minds, reducing tensions, overcoming divisions, healing the wounds which appear when there are differences of positions and discussion, acting according to the well-known from the Christian antiquity principle: “Liberty in doubtful things, unity in necessary thins, charity in all things” (In dubiis libertas, in necessariis unitas, in the omnibus caritas). The educational environment of the Church transforms the historical situation of hatred and violence in the civilization of love. The present world, missing forgiveness and better reality, admits the possibility of making mistakes, simultaneously, perceiving the necessity of forgiveness and the experiencing it in life.

63%

Szulakiewicz M.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 1/37

97-120

PL

Artykuł jest próbą fenomenologicznego opisu przebaczenia. Autor podkreśla szczególną rolę przebaczenia w naszej kulturze, przepełnionej krzywdami, winami, złem, grzechem. Bez przebaczenia świat taki narażony jest na całkowitą destrukcję. Przebaczenie jest działaniem, aktywnością, jaką podejmuje człowiek w pewnej sytuacji. Jest to sytuacja krzywdy, poczucia winy, ale też rezygnacji z odpłacenia tym, co się krzywdzicielowi słusznie należy, rezygnacji z zemsty. W artykule poddaje się analizie dwa wymiary przebaczenia: pierwszym jest wymiar moralny, w którym akty przebaczenia uwarunkowane są skruchą i zadośćuczynieniem; drugim wymiar metafizyczny, w którym możliwe staje się przebaczenie bezwarunkowe. W obu wymiarach w przebaczeniu dokonuje się przemiany człowieka i przemiany bytu.

EN

The present paper is an attempt to give a phenomenological description of forgiveness. The author underlines an exceptional role that forgiveness plays in our, immersed in harm, guilt, evil and sin, culture. Without forgiveness such a world is in danger of destruction. Forgiveness is an action undertaken by a man in a specific situation. It is a situation of both harm and sense of guilt but also of resignation from a vengeance, from paying the perpetrator what he rightly deserves. The present paper analyses two dimensions of forgiveness. First is its moral dimension in which acts of forgiveness are caused by contriteness and atonement. Second is its metaphysical dimension in which unconditional forgiveness becomes possible. In both of these dimensions a transformation of man and being is accomplished.

Refine search results

Czy naród może przeprosić? Uwarunkowania i charakterystyka zbiorowych aktów przeprosin

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

Psalmy szkołą Bożego przebaczenia

Jakub i Ezaw: struktura narracyjna przebaczenia i jej egzystencjalne implikacje (Rdz 32,4–33,20)

Czy dziecko niepełnosprawne intelektualnie jest zdolne do przebaczenia?

Odpuszczenie grzechów w Kościele w nauczaniu świętego Augustyna

Wykluczenie ze wspólnoty wierzących w świetle 1 Kor 5,5

Przebaczenie jako wartość w wychowaniu

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

Przebaczenie sobie jako cel wychowania

Przebaczenie krzywdy jako uczynek miłosierdzia

Przebaczenie chrześcijańskie a sprawiedliwość

Przebaczenie w wychowaniu

Jeszcze w sprawie charakteru prawnego przebaczenia (na marginesie uchwały SN z 19.10.2018 r., III CZP 37/18)

Wychowanie do przebaczenia w pedagogii salezjańskiej

Przebaczenie i sprawiedliwość