Search results

1

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

100%

Kardyś W.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

127-140

PL

Jezus, nauczając w przypowieściach, poruszał m.in. temat Bożego miłosierdzia i za ich pomocą ukazywał Boga, który przebacza człowiekowi jego przewinienia. Podczas lektury Łukaszowych przypowieści o przebaczającym Bogu (a są to przypowieści o dwóch dłużnikach [7,41-43], o nieurodzajnym drzewie figowym [13,6-9], o zagubionej owcy [15,3-7], o zagubionej drachmie [15,8-10], o synu marnotrawnym [15,11-32], o nieuczciwym rządcy [16,1-8a] oraz o faryzeuszu i celniku [18,9-14]) możemy zauważyć liczne paradoksy i nielogiczność sytuacji, zdarzeń, przykładów, zachowań. Pokazują one, że Boże miłosierdzie jest tak wielkie, iż przewyższa ludzką logikę i każe wznieść się ponad poziom zwykłej sprawiedliwości. Niezrozumiałość Bożego postępowania względem nawracającego się człowieka potwierdza prawdy starotestamentalne, że ludzie nie są w stanie pojąć działania Boga (por. 1 Sm 16,7; Iz 55,8).

2

A parable in Greek-Roman, Old Testament and rabbinic literature

86%

Jaromin J.

Scriptura Sacra

|

2014

|

issue 18

103-111

PL

Jednym z aspektów, którymi zajmuje się hermeneutyka biblijna, jest kwestia gatunków literackich obecnych w Piśmie Świętym. Do charakterystycznych gatunków literatury biblijnej należy z całą pewnością przypowieść. Z przypowieścią najczęściej spotykamy się w Ewangeliach. Przypowieści nie były jednak „wynalazkiem” Jezusa. Gatunek ten rozwijał się już na długo przed Jego narodzeniem. Niniejsze opracowanie podejmuje właśnie problem genezy i kształtowania się przypowieści nowotestamentowej – od literatury greckiej i rzymskiej, przez literaturę starotestamentową po rabinacką.

3

Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)

72%

Pisarek S.

The Biblical Annals

|

1968

|

vol. 15

|

issue 1

77-96

PL

Le contexte historique, psychologique et littéraire du passage de Jn 15,1-11 ou 1-17 est l’une des questions préliminaires qu’il y a lieu de considérer dans 1’interprétation de ce fragment du 4me évangile sous l’aspect théologique. Concernant le contexte historique des derniers discours du Christ (Jn 13-17), certains auteurs (p. ex. J. Maldonat, A . Bisping, J. M. Bover) acceptent la localisation et la chronologie traditionnelle (Cénacle, Dernière Cène). Selon d’autres exégètes (L. Cl. Fillion, F. Godet, B. Schwank, J. Vosté, B. F. Westcott), le second discours d’adieu fut prononcé sur le chemin de Gethsémani. L’occasion peut en avoir été fournie par un sarment de vigne à la fenêtre du Cénacle, le calice de vin à la Dernière Cène, les vignes le long du chemin vers Gethsémani, le cep d’or sur le mur du sanctuaire dans le tempie d’Hérode (J. Pickl), voire le Ps. 128 (P. Dörpinghaus). L e fragment étudié ici reçoit des localisations diverses dans le temps et dans l’espace: Gethsémani (M. Miguéns), contexte défini par I Cor. 15,6 (I. Hammer, R. Ernst), Cénacle après la Résurrection (V. M. Breton), contexte décrit par Jn 20, 19-23 (P. Guichou) ou par Mt 10 (J. M. Lagrange). Les recherches confirment l’opinion traditionnelle. Le contexte psychologique (sentiments de Jésus et des disciples) a retenu surtout l’attention de V. M. Breton, P. Dörpinghaus et P. W. von Keppler. L’ambiance affective de ce dernier soir était le produit de plusieurs faits: lavement des mains, annonce de la trahison de Judas, Eucharistie, proximité de la Passion et de la Mort du Christ. La simultanéité de sentiments opposés dans l’âme des participants était rendue possible grâce a l’anticipation (tristesse présente, joie future). Dans l’examen du contexte affectif de la parabole du cep il y a lieu de faire appel aussi aux textes suivants: Jn 12,27; 13,21; 14,1.27; 16,6. Le contexte psychologique du langage figuré de cette péricope laisse transparaitre les sentiments qui accompagnent d’ordinaire les adieux (regret causé par la séparation imminente, désir d’éveiller des sentiments d’union et de charité, de réconfort et de confiance). Tout cet ensemble affectif suggère que Jn 15,1-17 soit laissé en son contexte traditionnel historique et littéraire (après le chapitre XIV de l’Evangile johannique). L ’analyse générale des chapitres 13 à 17 et la division de cette section en parties plus petites montrent que le texte n’y est pas homogene (davantage de thèmes, dialogue, monologue). Il en résulte que nous ne sommes pas en présence d’un discours uni, continu. Les différences que l’on vient d’indiquer sont diversement expliquées selon les auteurs: les uns (P. Dörpinghaus, V. M. Breton, P. Guichou) proposent une solution objective, appuyée sur le contexte historique et psychologique; d’autres en donnent une solution subjective ou littéraire à l’aide de l’hypothèse de deux rédactions (G. M. Behler, J. M. Bover, R. Bultmann, R. Van den Bussche, St. Gallo, P. Gächter, J. M. Lagrange, B. Schwank, A. Wikenhauser). Selon ces derniers auteurs, le chapitre XIV ferait partie de la première rédaction de l’Evangile de St. Jean, tandis que les chapitres suivants (15, 16 et 17) auraient été ajoutés dans une sećonde rédaction. Parmi les tenants de l’hypothèse subjective certains n’admettent aucun complément, d’autres indiquent la possibilité d’additions, de 1’apocalypse synoptique en particulier, dans la section des discours d’adieux. La péricope du cep de la vigne n’est pas de la poésie (contrairement à D. H. Müller), il faut pourtant lui reconnaitre la forme de discours lié (J. M. Bover, P. Gächter). Dans son appréciation des hypothèses subjectives 1’auteur de l’articie marque qu’elles ne sont pas contraires à l’inspiration car elles constituent l’application de la méthode historique et critique à l’examen d’un fragment concret de l’Evangile. Il est possible que les souvenirs de St. Jean concernant le Dernier Souper aient été redigés par un secrétaire de l’Apôtre. La Cène avec 1’Eucharistie semble former le meilleur contexte pour les chapitres 15 et 16, encore qu’en raison du sens ecclésiologique fondamental dans la péricope du cep et des sarments, le contexte de Mt 10 serait possible pour cette dernière (J. M. Lagrange). Au nombre des résultats des recherches menées il y a lieu de placer les constatations que le noyau des enseignements contenus dans Jn 13-17 appartient au Jeudi Saint, avec existence d’additions possibles provenant d’un autre contexte historique, et qu’il existe, sous le rapport littéraire, une analogie entre Mt 5 s. (Sermon sur la Montagne) et Jn 13 s. (discours d’adieux). Les difficultés que pose cette section, entre autres la continuité entre Jn 14, 31 et Jn 18, 1, et le manque d’unité avec 15, 1 sont mieux expliquées par les hypothèses subjectives que par les hypothèses objectives.

4

L’amministratore disonesto (Luca 16,1-9). Ma davvero?

72%

Rosik M.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2015

|

issue 22

83-90

IT

In primo momento la parabola, nella quale Gesù racconta la storia di un amministratore disonesto (Luca 16,1-9) ci lascia un po’ stupiti. Sembra che Gesù lodi l’uomo, che aveva agito disonestamente. Nell’interpretazione tradizionale gli esegeti propongono la soluzione, secondo cui l’accento non viene posto sulla disonestà, ma sulla prudenza e furbizia dell’amministratore. La soluzione proposta in questa interpretazione prende in considerazione il tema dell’usura. Secondo questa interpretazione l’amministratore priva se stesso dei propri beni per essere accolto a casa dei debitori del suo padrone. In questo caso l’amministratore non agisce in modo disonesto, ma rinuncia al proprio salario. L’interpretazione che tocca il tema dell’usura rimane comunque un’ipotesi, che deve essere ancora rielaborata, perché vi sono ancora, in essa i punti deboli.

PL

Trudność przypowieści o nieuczciwym zarządcy (Łk 16,1-9) polega na tym, że czytelnik odnosi wrażenie, iż Jezus pochwala nieuczciwość. Próby rozwiązania tej trudności winny iść w dwóch kierunkach. Po pierwsze można zatrzymać się jedynie na zasadzie analogii: jak synowie tego świata czynią wszystko (nawet nieuczciwie), by osiągnąć wyznaczony cel, tak synowie światłości winni czynić wszystko (w granicach uczciwości), aby osiągnąć królestwo Boże. Jezus pochwalałby więc nie tyle nieuczciwość, co spryt i pomysłowość w dążeniu do celu. Wierzący również winni kierować się sprytem i pomysłowością, lecz trzymać się przy tym norm moralnych. Rozwiązanie drugie odwołuje się do ekonomicznych zwyczajów Izraela czasów Jezusa. Otóż zarządca dóbr swego pana nie otrzymywał za swą pracę zapłaty pieniężnej, lecz przyjmował prowizję z pożyczanych towarów. Jeśli ktoś pożyczał pięćdziesiąt beczek oliwy, musiał oddać sto, przy czym część (lub cała) nadwyżki stanowiła zapłatę dla zarządcy. Jeśli ktoś pożyczał osiemdziesiąt korcy pszenicy, musiał oddać sto, przy czym część (lub całość) nadwyżki była zapłatą dla zarządcy. W ten sposób zarządca rezygnował ze swojej własności, aby pozyskać sobie życzliwość ludzi i znaleźć u nich pomoc, gdy zostanie zwolniony ze swej posady.

5

Egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką

72%

Skorupa L. A.

Scriptura Sacra

|

2018

|

issue 22

49-109

EN

Przedmiotem artykułu jest egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką. Założony cel został osiągnięty.Przeprowadzone badania oraz ich wyniki opisano w 3 powiązanych ze sobą punktach. Pierwszy z nich został poświęcony kompozycji tekstu. Na ten etap pracy składała się: delimitacja, która pozwoliła wydzielić 16. rozdział Ewangelii wg św. Łukasza jako jedną jednostkę oraz nakreślić jej kontekst; możliwe stało się ukazanie, że w skład Łk 16 wchodzą 3 powiązane ze sobą fragmenty oraz ich szczegółowa segmentacja (ujęta w 2. podpunkcie). Ostatnim etapem było spojrzenie całościowe na badaną sekwencję, uzasadniające jej symetryczno-koncentryczną budowę.W drugim punkcie przeprowadzono analizę intertekstualną poszczególnych wyrażeń, istotnych dla interpretacji perykop wchodzących w skład sekwencji. Na tym etapie badań możliwe stało się dostrzeżenie powiązań pomiędzy jednostkami. To z kolei pozwoliło w trzecim punkcie opisać zależności i uzasadnić proponowaną wcześniej figurę kompozycyjną AXA’.Wypracowana interpretacja poszczególnych fragmentów stała się punktem wyjścia dla głębszej analizy, w której interpretacji poddano jednostki paralelne, co z kolei pozwoliło na wyciągnięcie wniosków teologicznych. Wykazano, że poznanie, w rozumieniu biblijnym, jest pierwszym etapem na drodze do pełnego zaangażowania. Tylko ten, kto prawdziwie doświadczył bliskości Jezusa, jest zdolny podjąć ryzyko, wykorzystując wszystkie możliwe środki, by pozyskać Królestwo Niebieskie. Może to uczynić jedynie, okazując miłosierdzie i czyniąc użytek z dóbr doczesnych. Niepodzielne serce oddane na służbę Bogu domaga się kreatywnej miłości bliźniego.

PL

The focus of this thesis is an exegesis and interpretation of Luke 16 based on the methodology developed by Hebrew Rhetoric. The assumed goal has been achieved.The conducted analysis was described in three interrelated chapters. The first chapter was dedicated to the composition of the text. This stage of work consists of delimitation which has allowed to separate Luke 16 as one unit and present its context. Luke 16 includes three interrelated passages. Their detailed segmentation was provided in the second paragraph. The final stage was a holistic view of the examined sequence, which justified its symmetrical-concentric structure.In the second chapter, intertextual analysis of particular expressions significant for the interpretation of the pericopes included in the sequences, was carried out. At this stage, connection between units was revealed, what in the next chapter allowed to describe relations and explain the previously established compositional figure AXA’.Developed interpretation of particular passages has been a starting point for deeper analysis, in which parallel units were interpreted, what let to draw theological conclusions. It has been shown that cognition, in the biblical sense, is a first stage leading to full commitment. Only the person who really experienced the closeness of Jesus is able to risk using all possible means to enter kingdom of God. It is possible only by showing mercy and making use of worldly possessions. Undivided heart commited to serving God requires creative love of neighbour.

6

The Reinterpretation of Biblical Images in Katrya Grynevycheva’s “On the Way to Sykhem” and Other Stories

71%

Tkachenko T.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 28

|

issue 1

25-36

PL

W artykule przedstawiono cechy opowiadań Katri Grynewyczewej, odkrywając ich dominanty symboliczne, specyfikę budowania postaci przez autorkę oraz ich orientacje filozoficzne, a także określając zarysy biblijnych obrazów zawartych w książce „Po dorozi v Syxem” ta inshi opovidannya [„Na drodze do Sychem” i inne opowiadania]. Pisarka reinterpretuje w niej tekst Pisma Świętego. Nadaje mu nowe znaczenia i zawartość semantyczną, rozwijając obrazy religijne, np. postaci główne (Pan Bóg, Jezus Chrystus, Maryja), inne postaci (apostołowie, król Salomon, królowa Saby), flora i fauna (baranek, pszczoła, wilk, mak, tarnina), żywioły (woda, ogień, wiatr) itd. Katria Grynewyczewa zestawia ze sobą zjawiska takie jak gleba, ziemia, ziemia ojczysta i ojczyzna. W rezultacie Ukraina nabiera charakteru substancji duchowej. Artykuł bada główne cechy indywidualnego stylu autorki ( metaforyzacja życia, symbolika kolorów, asocjatywizacja). Zbiór opowiadań reprezentuje rozmaite gatunki literackie (legenda, baśń, przypowieść, podanie). Całość narracji przenika intertekst chrześcijański. Katria Grynewyczewa przedstawia artystyczną ekspresję Bożego świata, akcentując stałość jego prawd duchowych – wiary, miłości i pokoju.

EN

Paper deals with the peculiarities of the small prose by Katrya Grynevycheva. It clarifies the symbolic dominants, means of character creation, and the author’s world outlook. The article identifies biblical images in her book “Po dorozi v Syxem” ta inshi opovidannya [“On the way to Sykhem” and Other Stories]. The writer uses paraphrases for citation of the Biblical text. She adds new meanings and extends the semantics of religious images. The images include: Heroes, Characters, Flora and Fauna, and the Elements. Katrya Grynevycheva correlates such concepts as ground, terra, earth and Homeland. Thus, Ukraine is spiritual substance. The investigation reveals the main features of the author’s individual style. The book represents a variety of genres (legend, fairytale, parable, storytelling). The Christian intertext pervades all stories. Katrya Grynevycheva builds the artistic God’s world and insists on basic truths (love, faith and peace). The paper proves the uniqueness and significance of the writer’s heritage in the development of Ukrainian literature.

7

Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi

58%

Машчэнская Л.

Białorutenistyka Białostocka

|

2017

|

vol. 9

PL

W artykule omówiono treść komunikatywno-pragmatyczną i kulturoznawczą wiersza Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”. Przedmiotem badania są różne rodzaje antynomii, środki stylotwórcze, struktura tekstowa i znaczeniowa, organiczna więź z przypowieścią o siewcy (Łk 8, 5–15), sztuka staroruska i synergiczny obraz świata antropologii chrześcijańskiej.

EN

The author of the article discusses communicative-pragmatic and cultural information in the poem “Dauno nezhyvy batska polem idze” by Jan Chykvin. The following problems are analyzed: types of antinomy, style-forming devices, textual structure and meaning, organic link with the Parable of the Sower, Old Ruthenian art and synergic image of the world in Christian anthropology.

8

Zur ökologischen Bildersprache bei den alttestamentlichen Propheten

58%

Najda A.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2006

|

vol. 4

|

issue 1

77-90

PL

Prorocy Starego Testamentu wypełniając swoje zadanie głoszenia słowa Bożego posługują się różnymi gatunkami literackimi oraz wykorzystują często obrazy z różnych dziedzin życia, aby być zrozumiałymi dla swoich słuchaczy, aby ich przekonać i aby wywrzeć na nich wrażenie. Szczególnie chętnie odwołują się do obrazów z zakresu ekologii tworząc rozmaite porównania i metafory. Odnoszą się one głównie do Boga, do Jego działania wobec Izraela oraz do samego narodu wybranego.

EN

The prophets of the Old Testament in the fulfillment of their task of proclaiming God’s word make use of various literary forms and frequently use pictures from different disciplines of life, in order to be understandable for their listeners, in order to convince them and to make impression on them, they especially willingly make use of pictures taken from the sphere of ecology, making different comparisons and metaphors, these generally concern God, His action towards Israel and the Chosen Nation itself.

9

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

58%

Turowski W.

Roczniki Nauk o Rodzinie (Annals of Family Studies)

|

2012

|

vol. 4(59)

201-219

EN

Parables as a literary genre were a favorite form used by Jesus. The essence of every parable is a comparison, a parabola, a juxtaposition of a certain fragment of reality with an aspect of the Kingdom of God. The German biblical scholar Robert Funk has made a new approach to the interpretation of parables, which consists in a metaphorical interpretation of Jesus’ narration. Metaphors join together even extreme ideas creating new, figurative descriptions of reality. Such collections of metaphors create the so-called „image fields”. The metaphoric interpretation of parables, according to Funk, gives grater possibilities of interpretation, a wider use of the same parable in relation to different aspects of life. Using the metaphoric method of interpreting parables one must observe the principles of biblical hermeneutics and the principles of theology. Such a new approach to the interpretation of parables is very creative for the homilist, who in preaching the word of God is obliged to interpret it and bring it up to date. It depends on him whether or not his listeners hear God’s word and adhere to it, taking up the call placed before them. This article is an attempt to use metaphorical interpretation as regards the parable of the wise and foolish maidens in the light of matrimonial themes. In its content it touches the issue of the essence of parables as a literary genre. Next it presents the main message and the symbolism of the passage and gives suggestions of themes connected with matrimony.

10

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

58%

Turowski W.

Roczniki Nauk o Rodzinie

|

2012

|

vol. 4

201-219

EN

Parables as a literary genre were a favorite form used by Jesus. The essence of every parable is a comparison, a parabola, a juxtaposition of a certain fragment of reality with an aspect of the Kingdom of God. The German biblical scholar Robert Funk has made a new approach to the interpretation of parables, which consists in a metaphorical interpretation of Jesus’ narration. Metaphors join together even extreme ideas creating new, figurative descriptions of reality. Such collections of metaphors create the so-called „image fields”. The metaphoric interpretation of parables, according to Funk, gives grater possibilities of interpretation, a wider use of the same parable in relation to different aspects of life. Using the metaphoric method of interpreting parables one must observe the principles of biblical hermeneutics and the principles of theology. Such a new approach to the interpretation of parables is very creative for the homilist, who in preaching the word of God is obliged to interpret it and bring it up to date. It depends on him whether or not his listeners hear God’s word and adhere to it, taking up the call placed before them. This article is an attempt to use metaphorical interpretation as regards the parable of the wise and foolish maidens in the light of matrimonial themes. In its content it touches the issue of the essence of parables as a literary genre. Next it presents the main message and the symbolism of the passage and gives suggestions of themes connected with matrimony.

11

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza

51%

Mazurek P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2016

|

issue XIII/13

7-23

PL

Jednym z najważniejszych aspektów Boga jest jego miłosierdzie. Wartość poznania tego wymiaru zauważył papież Franciszek, ogłaszając Jubileusz Miłosierdzia. Ewangelia według świętego Łukasza zawiera przypowieści, które na różny sposób ukazują to miłosierne oblicze Boga Ojca. Uczą nie tylko je przyjmować, ale również okazywać. Wskazują, jak wychodzić z nim do drugiego człowieka, zwłaszcza do tego skrzywdzonego własnym grzechem. Artykuł przybliżył i wyjaśnił definicję miłosierdzia oraz wskazał co należy czynić, aby było ono obecne w życiu chrześcijan.

EN

One of the most significant God aspects is his Mercy. Pope Francis noted its value and announced the Jubilee of Mercy. Gospel according to St. Luke includes parables which in various ways present this merciful God Father’s face. Not only do they teach to accept them, but also to show them. They specify how to talk to another person, especially the one hurt with his or her sin. The aim of this article is to explain the defitinion of Mercy so it becomes more under-standable and to point out what should be done to make it present in the Christian life.

12

Norwidowe Quidam, czyli przypowieść o ludziach i kamieniach

37%

Feliksiak E.

Studia Norwidiana

|

2008

|

vol. 26

17-48

EN

A reinterpretation of the title of the poem on the basis of analysis of the semantic context of the uninflected work quidam as an indefinite pronoun is the starting point of the study. The author proves that the title Quidam is not restricted to a particular nameless protagonist, but it is a condensed sign of indeterminateness (not only personal) as a structural dominant of the poem. Hence it can only have an uninflected form. This is how Norwid always treated it. In the course of further argument the author justifies the proposition that the main subject of Quidam is Rome as the Eternal City, ever built anew on its ruins, maintaining the continuity of life for ages and being a sign of hope. The poem is a picture of the mature Empire in the epoch of Hadrian shown as the time of a slowly ripening coup, when in the multicultural environment Christianity grew, even if it was mysterious for many people and persecuted by the authorities. Interpreted in the context of F. R. Chateaubriand's Les Martyrs the parable is an equivocal reflection on the tragic character of history and on the role that heroic and often nameless sacrifice of people and stones of the city plays in building its meaning. It is also a reflection on how intolerance and weakness resulting from selfish conceit makes coexistence of various religions and cultures in mutual respect impossible.

Refine search results

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

A parable in Greek-Roman, Old Testament and rabbinic literature

Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)

L’amministratore disonesto (Luca 16,1-9). Ma davvero?

Egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką

The Reinterpretation of Biblical Images in Katrya Grynevycheva’s “On the Way to Sykhem” and Other Stories

Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi

Zur ökologischen Bildersprache bei den alttestamentlichen Propheten

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza

Norwidowe Quidam, czyli przypowieść o ludziach i kamieniach