Search results

1

Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami w świetle polskiego prawa wyznaniowego

100%

Reszczyński J.

Studia Ekonomiczne. Gospodarka, Społeczeństwo, Środowisko

|

2022

|

issue 2/2022 (10)

41-77

EN

The social identity of a community is shaped by factors rooted in the past. It is created primarily by culture and its heritage. In the last two centuries, its essential part is national identification. For contemporary states, like Poland, built around the notion of "nation", this identity is the force that binds society together and forms the basis of its organization. Its strength affects the stability of the state and the effectiveness of its apparatus. For this reason, the national culture and its traditions are protected by the constitutional principles of the Republic of Poland. Consequently, the state's tasks include the protection of cultural heritage, the material part of which are monuments. It is guaranteed by extensive regulations of the monument protection law. It is part of public law. When protecting monuments, the state is guided by the common good and imposes duties on their owners and holders to take care of them. The regulations also limit the ownership rights generally applicable in private law. Due to the specificity of Polish history, many monuments, especially from the pre-partition period, have a sacral character. Associated with the activities of churches and religious associations, they remain their property to this day. Therefore, the provisions of the monument protection law also impose special obligations and restrictions on them, sometimes quite burdensome. The uniqueness of entities belonging to this category and their function in society led to the creation of a whole branch of religious law. It contains provisions on the functioning of churches and religious associations, establishes relations between them and state authorities, and regulates mutual rights and obligations. As a consequence, entities of religious law are subject to both religious law and – in relation to monuments – the law of monument protection in their activities. The paper presents an analysis of the provisions of both branches of law in the sphere in which there is a common scope. It covers the period from 1918 to the present. In the center of attention were the differences in the legal regulations regarding monuments, introduced for churches and religious associations. The analysis shows that despite the changes in the state system at that time and the ideologically diverse attitude of the authorities towards these entities, the legal protection of monuments was at all times subordinated to similar principles, in accordance with its doctrine and European standards. With regard to monuments belonging to entities of religious law, in the Second Polish Republic (in relation to the Catholic Church), as well as from 1950 to the present day (in relation to all entities), small particular regulations were in force. They gave them a more privileged status and greater rights than other owners and possessors of monuments. In the first case, it was about the participation of church institutions in public administration in terms of their protection and influence on the practice of applying the law. In the second, the privilege applies to subsidies for the care of monuments belonging to religious institutions. In principle, however, the legislators of the Second Republic of Poland, the Polish People's Republic and the Third Republic of Poland tried not to internally differentiate the system of monument protection law with references to religious law. In this situation, the approach of state authorities to the application of essentially uniform provisions to addressees who are subjects of religious law is interesting. In the current legal status, attention is drawn primarily to the granting of subsidies for the care of monuments from public funds (state budget, local government budgets and state earmarked funds). The presentation in the article of their size in selected ranges is an illustrative supplement to the legal analysis. The interpretation of the quantitative data leads to the belief that the decisions of public administration authorities to grant subsidies to entities of religious law are relatively correctly correlated with the number of applications and the importance of monuments requiring care. Neither systemic preferences for them nor discrimination against them can be discerned.

PL

Tożsamość społeczną zbiorowości kształtują czynniki zakorzenione z przeszłości. Tworzy ją przede wszystkim kultura i jej dziedzictwo. W ostatnich dwu stuleciach jej istotną częścią jest identyfikacja narodowa. Dla współczesnych państw, tak jak Polska budowanych wokół pojęcia „naród”, tożsamość ta jest siłą spajającą społeczeństwo i stanowiącą podstawy jego organizacji. Jej siła wpływa na stabilność państwa i skuteczność jego aparatu. Z tego względu kulturę narodową i jej tradycje chronią zapisane w konstytucji zasady ustrojowe RP. Do zadań państwa należy w konsekwencji ochrona dziedzictwa kulturowego, którego materialną częścią są zabytki. Gwarantują ją obszerne regulacje prawa ochrony zabytków. Wchodzi ono w skład prawa publicznego. Chroniąc zabytki, państwo kieruje się dobrem wspólnym i narzuca ich właścicielom oraz posiadaczom obowiązki w zakresie opieki nad nimi. Przepisy ograniczają także w stosunku do nich ogólnie obowiązujące w prawie prywatnym uprawnienia właścicielskie. Specyfika dziejów Polski powoduje, że wiele zabytków, zwłaszcza z okresu przedrozbiorowego, ma charakter sakralny. Związane z działalnością kościołów i związków wyznaniowych do dzisiaj pozostają ich własnością. Przepisy prawa ochrony zabytków nakładają więc również na nie szczególne obowiązki i ograniczenia, niekiedy dość uciążliwe. Wyjątkowość podmiotów należących do tej kategorii i ich funkcji w społeczeństwie doprowadziły do stworzenia całej gałęzi prawa wyznaniowego. Zawiera ono przepisy dotyczące funkcjonowania kościołów i związków wyznaniowych, ustala stosunki między nimi i organami państwa, a także reguluje wzajemne prawa i obowiązki. W konsekwencji podmioty prawa wyznaniowego podlegają w swojej działalności zarówno prawu wyznaniowemu, jak i – w odniesieniu do zabytków – prawu ochrony zabytków. W pracy przedstawiona została analiza przepisów obu gałęzi prawa w sferze, w której istnieje ich wspólny zakres. Dotyczy ona okresu od 1918 roku do chwili obecnej. W centrum uwagi znalazły się odmienności regulacji prawnej wobec zabytków, wprowadzone dla kościołów i związków wyznaniowych. Z analizy wynika, że mimo przemian ustroju państwa w tym czasie i zróżnicowanego ideologicznie nastawienia władz do tych podmiotów, ochrona prawna zabytków podporządkowana była przez cały czas zbliżonym zasadom, zgodnym z jej doktryną i europejskimi standardami. W odniesieniu do zabytków należących do podmiotów prawa wyznaniowego obowiązywały w II Rzeczpospolitej (wobec kościoła katolickiego), jak również od 1950 roku do dzisiaj (wobec wszystkich podmiotów), niewielkie zakresowo regulacje partykularne. Nadawały im one status bardziej uprzywilejowany i większe uprawnienia niż pozostałym właścicielom i posiadaczom zabytków. W pierwszym wypadku chodziło o współudział instytucji kościelnych w administracji publicznej w zakresie ich ochrony i wpływ na praktykę stosowania prawa. W drugim uprzywilejowanie dotyczy dotacji na opiekę nad zabytkami należącymi do instytucji wyznaniowych. W zasadzie prawodawcy II RP, PRL i III RP starali się jednak nie różnicować wewnętrznie systemu prawa ochrony zabytków odwołaniami do prawa wyznaniowego. W tej sytuacji interesujące jest podejście organów państwa do stosowania zasadniczo jednolitych przepisów wobec adresatów będących podmiotami prawa wyznaniowego. W obecnym stanie prawnym uwagę przyciąga przede wszystkim przyznawanie dotacji na opiekę nad zabytkami ze środków publicznych (budżetu państwa, budżetów samorządowych i państwowych funduszy celowych). Prezentacja w artykule ich wielkości w przykładowo dobranych zakresach jest poglądowym uzupełnieniem analizy prawnej. Interpretacja danych ilościowych prowadzi do przekonania, że decyzje organów administracji publicznej o przyznaniu dotacji podmiotom prawa wyznaniowego są względnie prawidłowo skorelowane z liczbą wniosków i znaczeniem zabytków wymagających opieki. Nie można dostrzec ani systemowych preferencji dla nich, ani też ich dyskryminacji.

2

STOSUNEK PRAWA PAŃSTWOWEGO DO PRAWA RELIGIJNEGO

84%

Allerhand M.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2(6)

376-382

EN

This time Professor Maurycy Allerhand reflects on the relationship between the law of religious denominations and state law, pointing to essential elements of coexistence and the mutual impact of both legal orders, in particular in the area of civil law. He also notices that there are spheres of regulation which are left beyond the state legislator’s activity. Some of his reflections have a historical value, but many of them remain relevant also today. The article features only a slightly modernized spelling.

PL

Tym razem prof. Maurycy Allerhand snuje refleksje na temat relacji między prawem poszczególnych religii i związków wyznaniowych a prawem państwowym, wskazując przy tym na istotne elementy współistnienia i wpływania na siebie dwóch porządków prawnych, szczególnie w obszarze prawa cywilnego. Zauważa też, że istnieją sfery regulacji, w które ustawodawca państwowy nie wkracza. Niektóre z refleksji mają walor historyczny, ale znaczna część pozostaje aktualna współcześnie. W artykule jedynie minimalnie uwspółcześniono ortografię.

3

Społeczeństwo a prawo konstytucyjne, czyli o roli socjologii prawa w prawie konstytucyjnym

84%

Czeczot P.

Polityka i Społeczeństwo

|

2022

|

vol. 20

|

issue 4

77-95

EN

Sociology as one of the social sciences is an empirical science and its research is based on facts. Sociologists use the concept of social facts, meaning ways of proceeding that can be distinguished from among various behaviours common in society. However, these are phenomena whose features clearly differ from phenomena studied by other sciences. In this work, the author wanted to take a closer look at the influence of the sociology of law on the broadly understood constitutional law, because in recent years the literature has not paid much attention to this issue. In this work, the author, based on the definition of constitutional law in the broad sense, and thus not limited only to the analysis of the codified constitutions, will try to indicate the important role of sociology and its research methods in the dogmatic study of this area of law. In the first place, the work will discuss examples showing the important role of sociology of law in establishing new and interpreting the existing law - on the example of religious law, the law of local self-government, the states of emergency law. This discussion will be supported by references to examples of legislation from various countries and by referring to the opinions of various legal theorists. Then the author will move on to an even broader approach to constitutional law, as the perspectives of international constitutionalism, i.e., acts of international law, including those recognized by some as international constitutions and their sociological and legal analysis. The considerations presented in the paper are aimed at showing the important role of sociological sciences in the contemporary science of constitutional law.

PL

Socjologia jako jedna z nauk społecznych jest nauką empiryczną i swoje badania opiera na faktach. Socjologowie posługują się także pojęciem faktów społecznych, oznaczającym sposoby postępowania dające się wyodrębnić spośród różnych zachowań powszechnych w społeczeństwie. Są to jednak zjawiska, które swoimi cechami wyraźnie różnią się od zjawisk badanych przez inne nauki. W niniejszej pracy autor zechciał przyjrzeć się dokładniej wpływowi socjologii prawa na szeroko rozumiane prawo konstytucyjne, bo-wiem w ostatnich latach nie poświęcało się w literaturze wiele uwagi temu zagadnieniu. W niniejszej pracy autor, opierając się na definicji prawa konstytucyjnego sensu largo, a więc nieograniczającej się jedynie do analizy ustawy zasadniczej, spróbuje wskazać, jak istotną rolę w dogmatycznym badaniu tej dziedziny prawa pełni socjologia i jej metody badawcze. W pierwszej kolejności w pracy omówione zostaną przykłady ukazujące, jak istotną rolę pełni socjologia prawa w stanowieniu nowego oraz interpretowaniu już obowiązującego prawa – na przykładzie prawa wyznaniowego, prawa samorządu terytorialnego, prawa stanów nadzwyczajnych. Omówienie to zostanie wsparte odesłaniami do przy-kładów prawodawstw różnych państw oraz powołaniem się na opinie różnych teoretyków prawa. Następnie autor przejdzie do jeszcze szerszego ujęcia prawa konstytucyjnego, bowiem z perspektywy konstytucjonalizmu międzynarodowego, a więc aktów prawa międzynarodowego, także tych uznawanych przez niektórych za konstytucje międzynarodowe i ich socjologiczno-prawnej analizy. Rozważania przedstawione w pracy mają na celu wykazanie, jak istotną rolę we współczesnej nauce o prawie konstytucyjnym pełnią nauki socjologiczne.

4

Funzione dell’attività definitoria nel Diritto Canonico: Riferimenti alla traslazione latino-polacca dei testi costituzionali di alcuni istituti religiosi

84%

Michowicz P.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 8: Lingwistyka Korpusowa i Translatoryka

101-123

EN

The aim of this paper is to present a legal activity of the ecclesiastic Legislator in order to de-fine legal terms used in the Constitutions of chosen religious Institutes. The Author highlights the importance of this activity in the Roman law and its influence on the modern legal ordinations as civil law and common law. The Author also takes into consideration the single legal institutions and compares their meaning with the original Latin significance. The Author points out how important is to determine the proper meaning of a single legal term and suggests such criteria of scientifically research as necessity, opportunity and impossibility to define.

PL

W niniejszym elaboracie przedstawione zostały wyniki analizy dotyczącej tak formalnej budowy definicji instytucji i terminów prawnych w konstytucjach wybranych Instytutów zakonnych, jak również funkcji, jakie wspomniane definicje pełnią w całościowym ujęciu badanych normatywnych tekstów. Rozważania poprzedzone zostały obowiązkową refleksją odnoszącą się do czynności definiowania w prawie rzymskim i pozostałych systemach prawnych. Wiodącym kryterium badań była konieczność, pożyteczność i niemożliwość definiowania norm prawnych.

5

Podstawa sporządzenia aktu małżeństwa zawartego w trybie art. 1 §2 i 3 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego

84%

Tunia A.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2006

|

vol. 2

|

issue 1 Prawo

251-277

DE

Die Problematik, die betrifft die konfessionelle Form der Eheschliessung bildet das Thema der vielen wissenschaftlichen Publikationen. Immer noch entstehen wesentliche, eingehende Questione, die betreffen diese Weise der Eheschliessung. In der Doktrin gibt es viele Zweifel, die betreffen folgende Questione: – die Person, die besitzt einen Berechtigung zur Ehesegnung; – die Person, die besitzt einen Berechtigung zur Anfertigung einer Bestätigung der Eheschliessung; – die Person, die besitzt einen Berechtigung zur Übersendung der Bestätigung der Eheschliessung an das Standesamt auch der Charakter des Termin der Übersendung der Bestätigung der Eheschliessung. Wir hoffen, dass dieser Artikel (vielleicht) einige Zweifel aufklären.

6

Kształcenie członków instytutów zakonnych w Polsce

84%

Borzęcki Ł.

Kościół i Prawo

|

2019

|

issue 8 (21) nr 2

73-85

PL

Prawo do kształcenia członków instytutów zakonnych gwarantuje zarówno ustawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej, jak też prawo kanoniczne Kościoła katolickiego. Potrzeba kształcenia tkwi w człowieku jako osobie i prowadzi do integracji tożsamościowej osoby. Dzięki temu profesi i duchowni mogą służyć Bogu i Kościołowi jako pełniący konkretny charyzmat własny dla każdego instytutu. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r., obficie czerpiąc z dokumentów Soboru Watykańskiego II, nakazuje rozszerzenie formacji duchowej, apostolskiej, doktrynalnej i pastoralnej na wszystkich konsekrowanych, gdyż dotąd tak szerokie kształtowanie zarezerwowane było głównie duchownym i zakonnikom tzw. „pierwszego chóru”. Wielkie znaczenie dla kształtowania się duchownych ma obecnie nowe Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis z 2016 r. pt. Dar Powołania do Kapłaństwa. Na jego podstawie konferencje biskupów oraz kleryckie instytuty zakonne wypracują własne szczegółowe normy formacji kapłańskiej. Nacisk położony w nim został na wymiar duchowy, ludzki i braterski, apostolski, kulturowy i zawodowy oraz wymiar charyzmatu spajający wymienione wcześniej płaszczyzny rozwoju i kształcenia kandydatów do kapłaństwa.

EN

The right to educate members of religious institutes is guaranteed both by the legislation of the Republic of Poland and by the canon law of the Catholic Church. The need for education lies in the person as a person and leads to the person’s identity integration. The professions and clergy with this can serve God and the Church as a concrete charism for each institute. The 1983 Code of Canon Law and the documents of the Second Vatican Council mandates the extension of spiritual, apostolic, doctrinal and pastoral formation to all consecrated persons, because until now such a broad formation was reserved mainly for clerics and religious of the so-called the “first choir”. The new Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis of 2016 titled “The Gift of the Priestly Vocation” is of great importance for the formation of the clergy. For this reason the bishop’s conferences and the clerical religious institutes are to develop their own detailed provisions on priestly formation. The significant feature of formation is spiritual, human and fraternal dimension of formation. It is also important to discover charism that holds together all the previously mentioned characteristics of the formation of candidates for the priesthood.

7

Geneza zasady współdziałania Kościoła i państwa w projektach Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku

84%

Słowikowska A.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2013

|

vol. 8

|

issue 10 (2)

77-109

EN

The subject of the article is analysis of the uprising and evolutions principle of cooperation in particular constitution projects until to the final formulation in art. 25 par. 3 currently valid basic law in Poland. For shape of this principle, characteristic are stages of work on the entire Constitution, namely years 1989-1991, 1992-1993 and 1993-1997. Rationale of this is located in political events in Poland and change legislative process. Among all reported projects only in one case submitted by Polish Confederation of Independent and Center Aliance was not reference to principle of cooperation. The proper functioning of this principle is not possible without guarantee of respect others principles of mutual Church-State relations. Therefore, as a consequence, the principle of cooperation is justified only in normative context with principles of religious freedom, respect for the autonomy and independency of Church and State, and also forms of regulation of relations between them.

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza powstańczej i ewolucyjnej zasady współdziałania w poszczególnych projektach konstytucyjnych aż do ostatecznego sformułowania w art. 25 ust. 3 aktualnie obowiązującej w Polsce ustawy zasadniczej. Dla kształtu tej zasady charakterystyczne są etapy prac nad całą Konstytucją, a mianowicie lata 1989-1991, 1992-1993 i 1993-1997. Uzasadnienie tego znajduje się w wydarzeniach politycznych w Polsce i zmianie procesu legislacyjnego. Spośród wszystkich zgłoszonych projektów tylko w jednym przypadku zgłoszonym przez Konfederację Polski Niepodległej i Porozumienie Centrum nie było odniesienia do zasady współpracy. Właściwe funkcjonowanie tej zasady nie jest możliwe bez zagwarantowania poszanowania innych zasad wzajemnych relacji Kościół-Państwo. Dlatego w konsekwencji zasada współdziałania jest uzasadniona tylko w kontekście normatywnym zasad wolności religijnej, poszanowania autonomii i niezależności Kościoła i Państwa, a także form regulacji relacji między nimi.

8

Stosunek prawa państwowego do prawa religijnego

84%

Allerhand M.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2(6)

376-382

EN

This time Professor Maurycy Allerhand reflects on the relationship between the law of religious denominations and state law, pointing to essential elements of coexistence and the mutual impact of both legal orders, in particular in the area of civil law. He also notices that there are spheres of regulation which are left beyond the state legislator’s activity. Some of his reflections have a historical value, but many of them remain relevant also today. The article features only a slightly modernized spelling.

PL

Tym razem prof. Maurycy Allerhand snuje refleksje na temat relacji między prawem poszczególnych religii i związków wyznaniowych a prawem państwowym, wskazując przy tym na istotne elementy współistnienia i wpływania na siebie dwóch porządków prawnych, szczególnie w obszarze prawa cywilnego. Zauważa też, że istnieją sfery regulacji, w które ustawodawca państwowy nie wkracza. Niektóre z refleksji mają walor historyczny, ale znaczna część pozostaje aktualna współcześnie. W artykule jedynie minimalnie uwspółcześniono ortografię.

9

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)

67%

Bider M. P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2014

|

issue XI/11

131-151

EN

The so-called exclaustration ad nutum Sanctae Sedis, in the Latin Church, gradually developed from the temporary secularization, i.e. in some serious instances a period of ex-claustration was granted to a religious. Such a practice came to life around the XIX century. In fact, the Apostolic See began the practice of imposing exclaustration in the early 50’s of the previous century. The imposition of exclaustration on a perpetually professed was exer-cised by way of an indult requiring of him living temporarily out of community. The above procedure was part of a protective measure of the vita communis, and it often was a result of circumstances independent of the religious, such as establishing a new religious institute or as a result of the challenges and difficulties faced by the Western civilization, which had a significant impact on religious life in the 60’s of the previous century. The exclaustration ad nutum Sanctae Sedis was imposed in cases, in which there was a need for a perpetually pro-fessed to be formally expelled; due to the formal or material impediment, however, such a procedure could not be executed. The new Code of Canon Law of 1983 adopted such proce-dures and they were finally included in the Code.

10

The provisions of the tsar`s ukase of 27 October 1864 on the maintenance and management of monasteries in the Kingdom of Poland

67%

KANTOR R.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

vol. 60

|

issue 4

131-148

PL

Na ziemiach polskich w XIX w. władze zaborcze skutecznie ograniczały funkcjonowanie Kościoła katolickiego, w tym funkcjonowanie zakonów z podległymi im klasztorami. Po upadku powstania styczniowego, władze rosyjskie na terenie Królestwa Polskiego zastosowały represje kasując większość istniejących jeszcze wówczas klasztorów. Jednak zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania zakonów w Królestwie Polskim miała kasata będąca realizacją ukazu carskiego z 27 października (8 listopada według kalendarza gregoriańskiego) 1864 roku. W konsekwencji zlikwidowano 115 klasztorów, które uznano za „zamknięte” lub za „zniesione” (mniej niż 8 osób zakonnych w klasztorze). Ze 155 klasztorów męskich i 45 żeńskich, pozostawiono 20 klasztorów męskich i 7 żeńskich, które jako nieetatowe mogły funkcjonować do chwili, kiedy ich stan liczebny zmniejszy się do 7 osób. Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie norm prawnych zawartych w Ukazie z 27 października (8 listopada) 1864 r., które dotyczą kasaty klasztorów w Królestwie Polskim. Stąd też jedynym źródłem wykorzystanym w opracowaniu będzie treść Ukazu oraz „Przepisy dotyczące utrzymania i zarządu klasztorów Rzymsko-Katolickich w Królestwie Polskim z 22 listopada (4 grudnia) 1864 r.”. W dotychczasowej literaturze historii prawa nie odnoszono się do analizy prawnej norm Ukazu.

EN

Times in the 19th century, the partitioning powers effectively limited the functioning of the Catholic Church on Polish lands, including the functioning of orders and monasteries that were subject to them. After the fall of the January Uprising, the Russian authorities took repressive measures on the territory of the Kingdom of Poland by dissolving most of monasteries existing at that time. However, the dissolution of monasteries resulting from the tsar`s ukase of 27 October (8 November according to the Gregorian calendar) 1864 was of major significance for the functioning of orders in the Kingdom of Poland. As a consequence, 115 monasteries were dissolved which became considered “closed” or “dissolved” (fewer than 8 monks or nuns in a monastery). Out of 155 male monasteries and 45 female monasteries, 20 male ones and 7 female ones were left, which, as self-funded but without the right to accept novices (called self-funded monasteries), could function until the number of their members dropped down to 7 people. The subject matter hereof is the presentation of legal rules contained in the Ukase of 27 October (8 November) 1864, relating to the dissolution of monasteries in the Kingdom of Poland. Therefore, the only source used herein shall be the content of the Ukase and “Rules and regulations on the maintenance and management of Roman Catholic monasteries in the Kingdom of Poland of 22 November (4 December) 1864”. In the existing literature on the history of law, there are no references to the legal analysis of rules contained in the Ukase.

11

The Missing Concordat in the Czech Republic

59%

Přibyl S.

Philosophy and Canon Law

|

2022

|

vol. 8

|

issue 2

1-12

FR

L’article aborde certains aspects du traité entre la République tchèque et le Saint-Siège. Le texte du traité a été signé au niveau gouvernemental mais il n’a pas encore été ratifié. Certaines dispositions du traité sont plutôt superflues ou n’ont pas de base normative suffisante. Néanmoins, comme le montre l’exemple de l’article 9 du traité sur la reconnaissance des effets civils des mariages religieux, l’approbation du traité par le Parlement de la République tchèque aurait été très bénéfique. En fait, lors de la préparation d’un nouveau code civil, on a tenté d’abroger les mariages religieux reconnus par l’État. Un tel projet aurait été rendu impossible par le concordat parce que le mariage religieux aurait été préservé par un engagement de l’État en vertu du droit international. Heureusement, le code civil a maintenu la validité des mariages religieux mais le droit confessionnel de la République tchèque a dû être élaboré sans concordat valide.

EN

The present article discusses certain aspects of the Treaty between the Czech Republic and the Holy See. The text of the treaty was signed at the level of the government, however, it has not been ratified so far. Some provisions of the treaty are rather superfluous or lack sufficient normative basis. Nevertheless, as the example of Article 9 of the treaty on the recognition of civil effects of church marriages shows that the approval of the treaty by the Parliament of the Czech Republic would have been very beneficial. In fact, in the process of preparation for a new civil code an attempt was made to repeal church marriages recognized by the state. Such a project would have been made impossible by the concordat because church marriage would have been supported by an obligation of the state under international law. Fortunately, the civil code kept church marriages, and confessional law in the Czech Republic has to develop without a valid concordat.

Refine search results

Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami w świetle polskiego prawa wyznaniowego

STOSUNEK PRAWA PAŃSTWOWEGO DO PRAWA RELIGIJNEGO

Społeczeństwo a prawo konstytucyjne, czyli o roli socjologii prawa w prawie konstytucyjnym

Funzione dell’attività definitoria nel Diritto Canonico: Riferimenti alla traslazione latino-polacca dei testi costituzionali di alcuni istituti religiosi

Podstawa sporządzenia aktu małżeństwa zawartego w trybie art. 1 §2 i 3 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego

Kształcenie członków instytutów zakonnych w Polsce

Geneza zasady współdziałania Kościoła i państwa w projektach Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku

Stosunek prawa państwowego do prawa religijnego

Próba przedstawienia genezy eksklaustracji „ad nutum Sanctae Sedis” w Kościele łacińskim na tle troski prawodawcy kościelnego o ochronę „vita communis” (can. 594 CIC)

The provisions of the tsar`s ukase of 27 October 1864 on the maintenance and management of monasteries in the Kingdom of Poland

The Missing Concordat in the Czech Republic