Search results

1

Formuły spowiednie w XX-wiecznych agendach i śpiewnikach polskiego luteranizmu

100%

Malina A.

Gdański Rocznik Ewangelicki

|

2013

|

vol. 7

236-249

EN

Church’s liturgical life is marked out by agendas and song books (hymnals), which shape the worship practice, church members’ spirituality and piety forms. An important part of this process is also the confession practice, consisting in confessing sins and absolution, and specified by the liturgical formulas. In the 20th century Polish Lutheranism shaped its confession practice through three main sets of agendas and song books. First of them was the 1889 agenda, supplemented by a hymnal from 1899. After the 2nd World War the confession practice was determined by the 1955 agenda and 1956 song book, replaced in 1965 with the new edition. Last stage of shaping the liturgical practice was publishing the agenda in 1995, and a song book (2002). Source analysis has shown that confession was present through general confession formulas, which were above all a preparation for the Holy Communion, and partly by Confiteor – a liturgical penance act and confession of sins.

2

Pokuta w luterańskich księgach wyznaniowych

100%

Sojka J.

Gdański Rocznik Ewangelicki

|

2013

|

vol. 7

224-235

EN

In the Lutheran symbolical books, there are two main threads concerning repentance. First of them is present mainly in “The Augsburg Confession”, its “Apology” and “The Smalcald Articles”, it is also confirmed in “The Formula of Concord”. It combines repentance with preaching the Law and Gospel. Preaching of the first leads to contrition, which, thanks to the preaching of the Gospel, is followed by faith. The second thread is present mainly in Luther’s Catechisms and “The Smalcald Articles”, as well as in “The Formula of Concord”. In it, repentance is considered to be an everyday actualisation of baptism in a believer’s daily life, in which the old, sinful Adam is removed and a new man comes into being. In both threads repentance is presented as the result of the Holy Spirit’s work in a man.

3

Reality of a Sin and how to Overcome it

100%

Popławski J. M.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 5: Teologia duchowości - English Online Version

135-143

EN

In theology, a sin is described as mysterium iniquitatis and absolution from it— mysterium salutis or pietatis. In the New Testament a sin is always connected with absolution, “forgiveness,” and sinners are of great concern for Jesus. Nevertheless, modern culture becomes more and more detached from Christian tradition and thus deprives a human being of the spiritual values and makes him become further impoverished. This article provides a synthetic discussion of the reality of a sin—“mystery of illicitness” and also reflects on repentance and reconciliation with God and with one’s own neighbour. The reflections presented in this article are based on the teachings of the contemporary Church and on the Papal teachings especially.

4

Adam’s Story in the Qur’an

86%

Mikulicová M.

Acta Universitatis Carolinae Theologica

|

2014

|

vol. 4

|

issue 2

277-296

EN

The Qur’ān contains only fragments of Adam’s story in six differ- ent sūras, apart from several minor references. These may be arranged into five thematic chapters: (1) the creation of man; (2) adoration by angels; (3) Satan’s dis- obedience; (4) the fall of Adam; (5) Adam’s genealogy. The aim of the present study is to name the essentials of the Qur’ānic notion of man as a creature endowed with reason. Adam as the specimen of the human race is bound to obey God’s pre- scriptions. He fails, repents, and is received back and guided. In this way he is considered as the first in the row of prophets of God’s unicity.

5

ИСПОВЕДАЛЬНОСТЬ В ПОЭЗИИ ВЯЧЕСЛАВА ИВАНОВА: ПРЕДВАРИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ

86%

Быстров Н.

Conversatoria Litteraria

|

2020

|

vol. 14

|

issue XIV

139-150

PL

The article traces parallels between some confessional situations in the poetry of Vyacheslav Ivanov and the Confessions of St. Augustine. The question is raised about the ability of Ivanov`s symbolism to reproduce the existential uncertainty (ignorance of the further path, the actual rejection of its foreshadowing by culture and intellectual experience), to which the confession should lead the subject, if s/he follows the principle of Augustine`s „transcende te ipsum”. When the state of confession is pre-established by a system of symbols with a „ready” meaning, it risks losing its uniqueness: the confession can be replaced by some universal „scheme” of confessionality, which happens in a number of the Ivanov`s poems. Thus, the article delineates one of the possible perspectives of the further study of the claimed topic.

6

Life’s Forces That Sustain and Drive Our Existence Towards. Efforts of Steering One’s Life Through Time

86%

Bellini B.

Ethics in Progress

|

2017

|

vol. 8

|

issue 1

41-60

EN

We always live in the present and we always pass through the present, even if we constantly reach out towards the future and towards the past. We move towards an effort of shaping the future and towards an effort of comprehending the past. Our experience of time flows into a relentless stream that inexorably points towards. This entails that the way we experience time is inescapably interwoven with a necessity of giving a direction to this movement towards. Such a necessity brings to light two pivotal questions: how to describe such a relentless movement forwards? Which forces can we rely on to drive our existence towards? This research aims at pinpointing such forces and, in so doing, outlining a phenomenological picture of our multilayer experience of time.

7

Najświętsza Maryja Panna w chrześcijańskim doświadczeniu śmierci

86%

Bachanek G.

Studia Ełckie

|

2022

|

vol. 24

|

issue 1

11-22

EN

The article is an attempt to answer the question in what way is Virgin Mary the One who helps humans to accept the reality of death with an open mind and in such a way that makes them grow as well as brings them closer to truth and goodness. This topic seems to be especially relevant in situations in which one tries to escape the very thought of death and at the same time Marian devotion tends to be marginalized. Mary accompanies those who are experiencing their own death or whose loved ones are passing away. Just as she was present at the Golgotha under her Son’s cross, she is present at the end of the earthly life of her adopted children. She protects them from despair, anger and indifference. She helps the witnesses of faith to endure the experience of martyrdom. She encourages sinners to repent. Mary provides comfort in times of spiritual battle. She shows the path of love which retains nothing just for its own sake. She encourages people to support the dying. She invites us to discover the meaning of life and death in Christ. The author tries to reveal various dimensions of the experience of death by combining anthropological and Mariological reflection.

8

Spiritual Support for Survivors of Domestic Violence in the Catholic Church in Poland

86%

Pater D.

Studia Ełckie

|

2023

|

vol. 25

|

issue 1

EN

Spiritual consequences of domestic violence and the possibility of helping its survivors by the Catholic Church differ from the ones provided by the state. The Church sees every human being as a gift of life offered by the Creator. According to His teachings, the purpose of life, the purpose of Christian spirituality, is reaching fullness both temporally and eternally. Therefore, all human experiences – good and bad – have a deep sense and purpose. Violence, which has been with us since the very beginning of humanity, is evil that we have to renounce and atone for; it is a contradiction of love. However, no matter what penalty is administered on a guilty person, God gives a sacrament of confession, which is one of the healing sacraments that open the way to repentance and forgiveness. One has to bear in mind that regardless of its form – physical, psychological, economical, or self-destructing behavior – every act of violence is, for a believer, not only a violation against human norms but also a sin against God’s majesty. Clerics can and should help both victims and perpetrators of violence because they have experience and knowledge of human problems and tragedies; on the one hand, they perform the sacrament of reconciliation, on the other hand, they can work with families struck by violence, supporting them on the way to reconciliation and forgiveness.

9

Żal za grzechy we współczesnej refleksji teologicznje

81%

Glombik K. J.

Teologia i Moralność

|

2015

|

vol. 10

|

issue 2(18)

35-52

EN

It seems that reflection on repentance in the available studies about sacrament of penance fully draws issues of nature, meaning and characteristic features for this attitude of man, constitutive for conversion. This does not facilitate the presentation of the theological issues from the perspective of the contemporary reflection on repentance, especially if it is to be an attempt to show new aspects and not merely a repetition of known and present in the studies undertaken thoughts on the subject. It seems that on the basis of contemporary thought we can present some original aspects relating to understanding the essence and characteristics of repentance. These include anthropological basis for understanding grief, as well as three important aspects of theological act of contrition for sins, which include the prospect of love, salvation and solidarity. Contemporary theological reflection on repentance, especially in the textbooks and studies about the art of confession concentrates on the presentation of definition, type, characteristics, the necessity and the obligation of this important act for the process of man's conversion. Often these thoughts are legal and they lack the depth of the theological explanation of the essence of repentance. To protect the experience of the sacrament of reconciliation against legalism and fruitless routine is worth to continue the reflection about nature of repentance and seek those aspects that allow for a deeper experience of sacramental penance and its fundamental act, that is repentance. The anthropological and theological aspects, presented in this article and present in the contemporary theological reflection are a starting point for the better way to experience this sacrament.

PL

Wydaje się, że refleksja dotyczące pokuty w dostępnych badaniach na temat sakramentu pokuty w pełni wyczerpuje problem natury, znaczenia i cech charakterystycznych dla tej postawy człowieka nawróconego. To nie ułatwia prezentacji zagadnień teologicznych z perspektywy współczesnej refleksji nad pokutą, zwłaszcza jeśli ma to być próba pokazania nowych aspektów, a nie tylko powtórzeniem znanych i obecnych w przeprowadzonych badaniach przemyśleń na ten temat. Wydaje się, że na podstawie współczesnej myśli możemy przedstawić kilka oryginalnych aspektów odnoszących się do rozumienia istoty i cechy nawrócenia. Należą do nich antropologiczne podstawy zrozumienia i smutek, a także trzy ważne aspekty teologiczne w akcie skruchy za grzechy, które zawierają perspektywę zbawienia, miłości i solidarności. Współczesna refleksja teologiczna na temat pokuty, zwłaszcza w podręcznikach i opracowań o sztuce spowiedzi koncentruje się na przedstawieniu definicji, rodzaju, właściwości konieczności i obowiązku tego ważnego aktu w procesie nawrócenia człowieka. Często te myśli są zgodne z prawem i brakuje im głębi teologicznej wyjaśnienia istoty pokuty. Aby chronić doświadczenie sakramentu pojednania wobec legalizmu warto kontynuować refleksję o naturze pokuty i szukać tych aspektów, które pozwalają na głębsze doświadczenie sakramentalnej pokuty i jego ustawy zasadniczej. Antropologiczne i teologiczne aspekty, przedstawione w tym artykule, a obecne we współczesnej refleksji teologicznej są punktem wyjścia dla lepszego sposobu na odkrywanie tego sakramentu.

10

Przebaczenia u osób religijnych w świetle badań nad uważnością

72%

Radoń S.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 2/38

161-184

PL

Pomimo tego, że przebaczenie jest pojęciem, które stosunkowo niedawno pojawiło się w psychologii, badacze zgodnie definiują je jako: 1) przebaczenie decyzyjne – obdarowywanie przebaczeniem sprawcy bez eliminacji negatywnej emocjonalności (akt interpersonalny); 2) przebaczenie emocjonalne – przebaczenie, które obejmuje zmiany emocjonalne i motywacyjne wobec sprawcy cierpienia (predyspozycja intrapsychiczna). Przebaczenie jest szczególnie cenione w chrześcijaństwie oraz specyficznie rozumiane (odmienne niż dominujące w psychologii, psychoterapii czy u osób z ogólnej populacji). Według ludzi religijnych przebaczenie bowiem nie ma granic, żal nie jest konieczny do uzyskania przebaczenia, a za to konieczne jest pojednanie ze sprawcą. Sugeruje to, że przebaczenie może przynosić negatywne skutki oraz być niebezpieczne, szczególnie dla chrześcijan znajdujących się w abuzywnej sytuacji. U wielu bowiem z nich pojawiają się symptomy stresu pourazowego PTSD połączone z występowaniem nasilonego poczucia winy i wstydu na skutek przyjmowanych wierzeń religijnych (specyfika rozumienia pojęcia przebaczenia) oraz interpretacji dotyczącej współodpowiedzialności za negatywne wydarzenia („Jestem winny”, „Mój błąd”). W związku z tym proponuje się, że ważnymi elementami przebaczenia dla ludzi religijnych powinno być występowanie oznak przeproszenia, żalu, wyrzutów sumienia oraz pragnienia pojednania ze strony sprawcy oraz aby przebaczenie mogło się odbywać bez jakiejkolwiek interakcji ze sprawcą. W celu zapobieżenia negatywnym konsekwencjom przyjmowanej definicji przebaczenia, jaka występuje u ludzi religijnych, szczególnie korzystne mogą okazać się treningi uważności.

EN

Albeit a relatively young construct in psychological research, researchers have consistently characterized forgiveness as: 1) decisional forgiveness is the experience of granting forgiveness without eliminating the emotion (interpersonal act), 2) emotional forgiveness is forgiveness that includes changes in emotion and motivation toward the offender (intrapersonal predisposition). Forgiveness is at the core of Christianity and Christians understand the specific concept of the meaning of forgiveness. Most religious people suggest that forgiveness is limitless, repentance is unnecessary, but reconciliation is necessary for forgiveness (there is no consensus within psychology and psychotherapy and the general population). This suggests that forgiving maybe malignant and dangerous for religious peoples, especially in abusive situations. Many of them present with symptoms - from relationship discord to posttraumatic stress PTSD - that are complicated by guilt and shame over religious beliefs (specificity of the definition of forgiveness) and perceived wrongdoing (“I’m am guilty”, “It is my fault”). It is proposed that the presence of an apology, repentance, remorse, and a desire for reconciliation of the offender is the important part of forgiveness for religious peoples and forgiving can occur without any interaction with the forgiven (interpersonal act). It is argued that mindfulness trainings can be useful for Christian coping with stress and malignant consequences of the supposed definition of a forgiveness.

11

Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie

72%

Popławski J. M.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 5: Teologia duchowości

147-157

EN

In theology a sin is described as mysterium iniquitatis and absolution from it – mysterium salutis or pietatis. In the New Testament a sin is always connected with absolution, „forgiveness”, and sinners are of great concern for Jesus. Nevertheless, modern culture becomes more and more detached from Christian tradition and thus deprives a human being of the spiritual values and makes him become further impoverished. This article provides a synthetic discussion of the reality of a sin – “mystery of illicitness” and also reflects on repentance and reconciliation with God and with one's own neighbour. The reflections presented in this article are based on the teachings of the contemporary Church and on the Papal teachings especially.

PL

W teologii grzech jest określany jako mysterium iniquitatis, a jego odpuszczenie – mysterium salutis lub pietatis. W Nowym Testamencie bowiem grzech łączy się zawsze z jego odpuszczeniem, „przebaczeniem”, a grzesznicy są przedmiotem wielkiej troski Jezusa. Tymczasem współczesna kultura, odchodząc od chrześcijańskiej tradycji, odziera człowieka z duchowych wartości, co prowadzi do jego zubożenia. Artykuł omawia syntetycznie rzeczywistość grzechu – „tajemnicy nieprawości”, a także ukazuje refleksje odnoszące się do faktu nawrócenia i pojednania z Bogiem oraz z bliźnimi. Refleksje te oparte są na nauczaniu współczesnego Kościoła, zwłaszcza na nauczaniu papieskim.

12

Zagadnienie nawrócenia i pokuty w dziełach Sulpicjusza Sewera

58%

Pochwat J.

Polonia Sacra

|

2013

|

vol. 17

|

issue 1

EN

In his writings, Sulpicius Severus (360–420) urged his readers to repentance, so they would not expose themselves to eternal damnation, and therefore not remain in a state of slavery in this life. When a lawyer from Bordeaux encourages penance, He pays special attention to the fact that sin calls for the right punishment. Despite this, Sulpicius is a man full of Christian optimism and he emphasizes mercy that God only offers to those people who admit their sins and undertake an appropriate penance.A striking feature of the Sulpicius message on conversion and penance is that a monk of Aquitaine continually shows the figure of St. Martin. Although he writes that the miracles of driving out demons are performed by the power of the cross of Christ, and that repentance is the work of Jesus’ grace and steadfast faith and trust in God’s help, it seems that for him the person of St. Martin is in the first place, not the Son of God Jesus Christ.

13

Ascetyczny wymiar „ćwiczenia się w śmierci” w Drabinie raju św. Jana Klimaka

58%

Jasiewicz A.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 24

173-196

EN

‘The monk’s Home is his ‘tomb before the tomb… For no one leaves the tomb until the general resurrection. But if some depart, know that they have died’. The monk lives as though dead on the earth yet. Climacus highlights the profound importance of understanding the practices like ‘remembrance of death’ and metaphorical usage of ‘death’ for interpreting the ideals and tools of Christian asceticism. For John Climacus, the event and concept of death provide the organizing logic for ascetic life – principles according to which the monk can make progress by guarding his heart, by repentance and cry, prayer, struggle, and humility.

14

Kogut w Biblii z uwzględnieniem jego narracyjnej funkcji pełnionej w Ewangeliach

58%

Grochowski Z. T.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 32

255-284

EN

A once-wild jungle bird, Gallus gallus, was at some point domesticated, spread throughout the world, and became a universally popular source of meat and eggs (Section 1). The rich symbolism associated with this creature, drawn upon already by the authors of the Old Testament, issues from two characteristics of the male bird: its ability to distinguish between day and night (cf. Job 38:36; 3 Mac 5:23 LXX) and its caring and proud protectiveness toward the hens entrusted to him (cf. Prov 30:31 LXX) (Section 2). However, the cock is probably most famous for an event described in the New Testament: he figures in the episode within the Passion narrative where – according to the prophecy of Jesus (cf. Matt 26:34; Mc 14:30; Luc 22,34 and Jn 14:30) – the cock confirms by his crowing Peter’s threefold denial of Jesus (cf. Matt 26:69-75; Mc 14:66-72; Luc 22:54-62; Jn 18:15-27). It is worth noting that, while in the Synoptic Gospels the rooster becomes a recognizable sign (gnṓrisma) by which Peter is made aware of his error and is immediately aroused to profound grief (Section 3), in John’s Gospel the cock's crowing appears as an ironic and sad “last voice of the episode”, becoming for the reader a sign indicating that Jesus is the Prophet whose words are full of power. This gives rise to the hope that, just as the prior announcement of this dramatic event is fulfilled precisely, the prophecy regarding St. Peter’s martyrdom will likewise surely take place as spoken (cf. Jn 13:36; 21:18-19). Thanks to the future martyrdom of Peter, his fall will be fully redeemed, and the apostle, who will become the authentic disciple of Jesus, will be rehabilitated (Section 4).

PL

Dziki ptak Gallus gallus, z czasem udomowiony (domesticus) i rozpowszechniony po świecie, stał się bardzo popularnym źródłem smacznego mięsa i jaj. Bogata symbolika z nim związana zainspirowała autorów ST do zauważenia w nim zdolności do odróżniania dnia od nocy (por. Hi 38,36; 3 Mch 5,23 LXX) oraz troskliwej (a także dumnej) opiekuńczości względem powierzonych mu kur (por. Prz 30,31 LXX). Jednak kogut najbardziej „zasłynął” z wydarzenia opisanego w NT: wpisał się w epizod związany z Męką Pańską, gdy – zgodnie z przepowiednią Jezusa (por. Mt 26,34; Mk 14,30; Łk 22,34; J 13,38) – swoim pianiem uwieńczył niechlubną postawę św. Piotra (por. Mt 26,69-75; Mk 14,66-72; Łk 22,54-62; J 18,15-27). Warto jednak zauważyć, że podczas gdy w Ewangeliach Synoptycznych kogut stał się znakiem rozpoznawczym (gnṓrisma) uświadamiającym Piotrowi popełniony błąd i wzywającym go skutecznie do wzbudzenia natychmiastowego żalu, tak u św. Jana jego pianie jawi się jako ironiczny i smutny „ostatni głos epizodu”, a dla czytelnika staje się znakiem wskazującym na Jezusa jako Proroka pełnego mocy w swym słowie. Dzięki temu rodzi się jednocześnie nadzieja, że skoro precyzyjnie zrealizowała się zapowiedź tego dramatycznego wydarzenia, tak też z pewnością dojdzie do skutku przepowiednia męczeństwa św. Piotra (J 13,36; 21,18-19). Dzięki niemu jego upadek będzie w pełni odpokutowany, a apostoł, który stanie się przez to autentycznym uczniem Jezusa – będzie zrehabilitowany.

15

Neuinterpretation der Bußpraxis des frühen Christentums in Bezug auf die gegenwärtige Beichtpraxis

58%

Kuźmicki T.

Studia Paradyskie

|

2022

|

issue 32

75-86

EN

At the beginning of the 20th century, a return to the sources of Christianity took place. Its fruition was, among others, the new research on the practice of repentance in the original Church, for which the theology of holy baptism played an essential role. The original Christianity repentance is frequently identified with the first stage of the formation of today’s repeatable sacramental confession. The initial believers posed a question regarding the possibility of repentance and forgiveness of sins committed after holy baptism. The concept of the second penance (poenitentia secunda), introduced by Tertullian, particularly demonstrated the fact that the first Christians could, anew, take advantage of forgiveness and admission to the Church community. Simultaneously, the new interpretation of repentance poignantly manifested the openness of the original Church to the readmission of the repentant sinner. The possibility of renewed forgiveness made repentance a process extended to the whole Christian existence. The interpretation of life from the perspective of holy baptism led to the continued penitential attitude embracing the entire life of a Christian. The believers who sinned after holy baptism could, again, take advance of forgiveness and admission to the community of believers. The readmission consisted of three stages: excommunication, confession of sins, and reconciliation. At every single stage, the Church community played an essential role. The very bishop participated in reconciliation. Excommunication and reconciliation reveal the fact that repentance in original Church was a particular event embracing the entire life of a believer. This exceptional, initially once-in-a-lifetime, reconciliation practice seems to have had a different nature than that of the present confession. Contemporarily, in this repeatable “event of reconciliation,” the realization of spiritual life care is more observable than a one-time event in a life of a Christian.

PL

Nowa interpretacja praktyki pokuty we wczesnym chrześcijaństwie w odniesieniu do współczesnej praktyki spowiedzi Na początku XX wieku powrócono do źródeł chrześcijaństwa. Zaowocowało to m.in. nowymi badaniami nad praktyką pokuty w pierwotnym Kościele, dla którego teologia chrztu świętego odgrywała istotną rolę. Pokuta pierwotnego chrześcijaństwa jest często utożsamiana z pierwszym etapem kształtowania się dzisiejszej powtarzalnej spowiedzi sakramentalnej. Pierwsi wierzący stawiali sobie pytanie o możliwość pokuty i przebaczenia grzechów popełnionych po chrzcie świętym. Wprowadzone przez Tertuliana pojęcie drugiej pokuty (poenitentia secunda) w sposób szczególny ukazało, że pierwsi chrześcijanie mieli możliwość ponownego skorzystania z przebaczenia i przyjęcia do wspólnoty Kościoła. Tym samym nowa interpretacja pokuty pokazała dobitnie, że pierwotny Kościół był otwarty na ponowne przyjęcie pokutujących grzeszników. Ta możliwość ponownego przebaczenia sprawiała, że pokuta stała się procesem rozciagniętym na całą chrześcijańską egzystencję. Interpertacja życia z perspektywy chrztu świętego prowadziła do wzbudzenia stałej postawy pokutnej obejmującej całe życia chrześcijanina. Ci wierzący, którzy po chrzcie świętym popełnili grzech, mogli ponownie skorzystać z przebaczenia oraz przyjęcia do wspólnoty wierzących. Ponowne przyjęcie składało się z trzech etapów: ekskomuniki, wyznania grzechów oraz rekoncyliacji (pojednania). Na każdym z tych etapów wspólnota Kościoła odgrywałą istotną rolę. W trakcie rekoncyliacji sam biskup brał czynny udział. Ekskomunika i rekoncyliacja ukazują, że pokuta pierwotnego Kościoła była szczególnym wydarzeniem, obejmującym całe życie człowieka wierzącego. Ta wyjątkowa, pierwotnie jednorazowa praktyka pojednania wydaje się mieć inny charakter niż obecna spowiedź. Współcześnie w tym powtarzalnym „wydarzeniu pojednania” bardziej dostrzegalna jest realizacja troski o życie duchowe niż jednorazowe wydarzenie w całym życiu chrześcijanina. pierwotny Kościół, pierwotne chrześcijaństwo, pokuta, poenitentia secunda, ekskomunika, rekoncyliacja, spowiedź

16

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza

51%

Mazurek P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2016

|

issue XIII/13

7-23

PL

Jednym z najważniejszych aspektów Boga jest jego miłosierdzie. Wartość poznania tego wymiaru zauważył papież Franciszek, ogłaszając Jubileusz Miłosierdzia. Ewangelia według świętego Łukasza zawiera przypowieści, które na różny sposób ukazują to miłosierne oblicze Boga Ojca. Uczą nie tylko je przyjmować, ale również okazywać. Wskazują, jak wychodzić z nim do drugiego człowieka, zwłaszcza do tego skrzywdzonego własnym grzechem. Artykuł przybliżył i wyjaśnił definicję miłosierdzia oraz wskazał co należy czynić, aby było ono obecne w życiu chrześcijan.

EN

One of the most significant God aspects is his Mercy. Pope Francis noted its value and announced the Jubilee of Mercy. Gospel according to St. Luke includes parables which in various ways present this merciful God Father’s face. Not only do they teach to accept them, but also to show them. They specify how to talk to another person, especially the one hurt with his or her sin. The aim of this article is to explain the defitinion of Mercy so it becomes more under-standable and to point out what should be done to make it present in the Christian life.

17

„622 upadki” Witkacego w listach do żony o żonach

51%

Narewska D.

Dydaktyka Polonistyczna

|

2020

|

issue 6 (15)

110-132

EN

The article is a view of relation that bonds Stanislaw Ignacy Witkiewicz and Jadwiga Unrug- -Witkiewicz that emerges from his mails to the wife. His view of imperfect relationship of man and woman, marriage, a relation towards the sacrament, offspring, love and faithfulness contains the traces of God’s reality.

18

Człowiek i jego powołanie w ujęciu Księgi Proroka Jeremiasza

51%

Niestrój J. P.

Scriptura Sacra

|

2022

|

issue 26

363-408

EN

The context of the study was the experience that in the modern world there is less and less recognition of the need to fulfill life’s vocation, to which God calls. Man at the turn of the 20th and 21st centuries often tries to drown out the voice he hears inside his heart in favor of the shallow and imitative happiness of this world’s goods. Attempts are made to live from day to day, without deeper reflection on the use of all gifts and talents according to God’s plan. This is often due to fear of the future and the suffering that can be encountered on the path the Creator has chosen for man. The aim became to study how people in ancient times responded to being called by God. It was limited to the Book of Jeremiah. The study used selected texts from this Book. The prophet from Anatot is among the great prophets. He was chosen already in his mother’s womb. God called and “consecrated” him to a very difficult mission to save Israel. The prophet had the courage to proclaim God’s Word, disregarding the danger that threatened him. He sought to eradicate every form of idolatry, oppression and harlotry that took place in his native land. Inherent in his vocation were hardships and suffering. Jeremiah’s life was a sign to his people so that God’s saving plan could be revealed in their existence. For this reason, the prophet did not enter into any marital relationship. His daily life was subordinated to the proclamation of the prophecies given to him by the Creator. Jeremiah was able to trust God in any difficult situation only because of his conversation with God, which was sincere and deep and flowed from love for the Creator. In this regard, Jeremiah can be a model of one who trusted God unreservedly despite the constant threats and dangers. He thus became a man who perfectly fulfilled his vocation, relying only on the grace of God. So research questions should be asked: How can one trust God unreservedly in this day and age? How to deal with the obstacles inherent in the path of vocation? What can be done to fully carry out what God has planned for man? The subject of the study will be an attempt to find answers to the above questions. The research used the method of theological exegesis, advocated by Pope Benedict XVI, with elements of philological analysis, as well as the historical-critical method based on literary and historical analysis of the text.

PL

Kontekstem przeprowadzonych badań było doświadczenie, że we współczesnym świecie coraz mniej dostrzega się potrzebę spełniania życiowego powołania, do którego wzywa Bóg. Człowiek przełomu XX i XXI w. często próbuje zagłuszyć głos, który słyszy we wnętrzu swojego serca, na rzecz płytkich i imitujących szczęście dóbr tego świata. Podejmowane są próby życia z dnia na dzień, bez głębszej refleksji nad wykorzystaniem wszystkich darów i talentów według planu Boga. Często spowodowane jest to strachem przed przyszłością oraz cierpieniem, które można spotkać na drodze, jaką wybrał dla człowieka Stwórca. Celem stało się zbadanie, jak w starożytności ludzie odpowiadali na powołanie przez Boga. Ograniczono się do Księgi Jeremiasza. W badaniu wykorzystano wybrane teksty z tej Księgi. Prorok z Anatot należy do proroków wielkich. Został wybrany już w łonie swojej matki. Bóg powołał go i „konsekrował” do bardzo trudnej misji, która miała na celu zbawienie Izraela. Prorok miał odwagę głosić Boże Słowo, nie zważając na grożące mu niebezpieczeństwo. Starał się wykorzenić każdą formę bałwochwalstwa, ucisku i nierządu, które miały miejsce w jego ojczystym kraju. Nieodłącznymi elementami jego powołania były trudności i cierpienia. Życie Jeremiasza było znakiem dla jego narodu, by w jego egzystencji mógł objawić się zbawczy plan Boga. Dlatego też prorok nie wszedł w żaden związek małżeński. Jego codzienność była podporządkowana głoszeniu proroctw danych mu przez Stwórcę. Jeremiasz potrafił zawierzyć Bogu w każdej trudnej sytuacji tylko dzięki rozmowie z Bogiem, która była szczera i głęboka oraz wypływała z miłości do Stwórcy. W tym zakresie Jeremiasz może być wzorem tego, który bezgranicznie zaufał Bogu mimo nieustannie pojawiających się zagrożeń i niebezpieczeństw. Stał się w ten sposób człowiekiem, który doskonale wypełnił swoje powołanie, zdając się jedynie na łaskę Boga. Zatem należy postawić pytania badawcze: Jak w dzisiejszych czasach można bezgranicznie zaufać Bogu? Jak poradzić sobie z przeszkodami, które są nieodłącznym elementem na drodze powołania? Co zrobić, aby w pełni wykonać to, co zaplanował dla człowieka Bóg? Przedmiotem badań będzie próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania. W badaniach została wykorzystana metoda egzegezy teologicznej, postulowana poprzez Benedykta XVI, z elementami analizy filologicznej, a także metoda historyczno-krytyczna oparta na analizie literackiej i historycznej tekstu.

19

Мотив греха в романах Ф.М. Достоевского

44%

Padsasonny S.

Studia Rossica Gedanensia

|

2014

|

issue 1

303-318

RU

В статье раскрывается смысл диалектики греха как литературного мотива в творческом наследии Ф.М. Достоевского. Объектом исследования послужили романы писателя Преступление и наказние, Идиот, Подросток, Бесы, Братья Карамазовы. Прослеживается связь мотива греха с темой и сюжетом произведений писателя. Дан анализ мотивов-вариантов, а также смежных мотивов. Герои художественного пространства автора через анализ мотива греха разделены на типы.

EN

The article explains the meaning of the dialectic of sin as a literary motif in Dostoevsky's creative heritage. The object of study is based on the writer's novels Crime and Punishment, The Idiot, The Adolescent, The Devils, The Brothers Karamazov. We analyze the connection between the motif of sin and the theme and plot of the writer`s novels. The variant motifs and the related motifs are explored in the article. All the characters of Dostoyevsky`s art space are divided into types through the analysis of the motif of sin.

PL

W artykule rozważany jest sens dialektyki grzechu jako motywu literackiego w twórczości Fiodora Dostojewskiego. Przedmiotem badań są powieści "Zbrodnia i kara", "Idiota", "Młodzik", "Biesy", "Bracia Karamazowy". Dokonano analizy motywów-wariantów oraz motywów powiązanych. Autor wyodrębnia typy bohaterów przestrzeni literackiej na podstawie analizy motywu grzechu.

20

Święty Dominik w Langwedocji-Lauragais. Duchowość, miejsca i wydarzenia

44%

Brzózy Z. N.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 4: Historia Kościoła

29-63

EN

This article presents the places visited by Saint Dominic in Languedoc-Lauragais. It describes Saint Dominic’s stay in Prouilhe, Fanjeaux and Montreal against the background of a religious war against heresy. The author presents relatively or completely unknown details from Dominic’s life and the lives of nuns and brothers in Prouilhe. This text relies on the traditional Catholic sources that give account of the genesis of the Order of Preachers. The sources are discussed against the background of allegations that Dominican brothers supported persecution of heretics. The article aims to show the early days of the Order, before the formal approval of the Holy See in 1216. A particular emphasis is laid on portraying the spiritual profile of Saint Dominic, his preaching and methods of work. To some extent, the paper is an attempt to juxtapose the hagiographic facts about Dominic’s sanctity against the views about his active participation in the persecution of Cathars.

PL

Artykuł przedstawia miejsca pobytu świętego Dominika w Langwedocji -Lauragais. Opisuje pobyt Dominika w Prouilhe, Fanjeaux i Montrealu na tle wojny religijnej z herezją. Przytacza mało znane lub nieznane szczegóły z życia Dominika oraz mniszek i braci z Prouilhe. Tekst odwołuje się do tradycyjnych katolickich źródeł opisujących genezę powstania Zakonu Kaznodziejskiego i umieszcza je w kontekście zarzutów o promowanie przez braci dominikanów przemocy wobec heretyków. Artykuł stara się pokazać początki Zakonu Kaznodziejskiego jeszcze przed jego zatwierdzeniem w 1216 roku. Szczególny akcent położony jest na zarysowanie duchowego profilu Dominika, kaznodziejstwa i jego metod działania. Do pewnego stopnia artykuł jest próbą konfrontacji faktów hagiograficznych, mówiących o świętości Dominika, z przekonaniami o jego aktywnym udziale w aparacie przemocy wobec katarów.

Refine search results

Formuły spowiednie w XX-wiecznych agendach i śpiewnikach polskiego luteranizmu

Pokuta w luterańskich księgach wyznaniowych

Reality of a Sin and how to Overcome it

Adam’s Story in the Qur’an

ИСПОВЕДАЛЬНОСТЬ В ПОЭЗИИ ВЯЧЕСЛАВА ИВАНОВА: ПРЕДВАРИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ

Life’s Forces That Sustain and Drive Our Existence Towards. Efforts of Steering One’s Life Through Time

Najświętsza Maryja Panna w chrześcijańskim doświadczeniu śmierci

Spiritual Support for Survivors of Domestic Violence in the Catholic Church in Poland

Żal za grzechy we współczesnej refleksji teologicznje

Przebaczenia u osób religijnych w świetle badań nad uważnością

Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie

Zagadnienie nawrócenia i pokuty w dziełach Sulpicjusza Sewera

Ascetyczny wymiar „ćwiczenia się w śmierci” w Drabinie raju św. Jana Klimaka

Kogut w Biblii z uwzględnieniem jego narracyjnej funkcji pełnionej w Ewangeliach

Neuinterpretation der Bußpraxis des frühen Christentums in Bezug auf die gegenwärtige Beichtpraxis

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza

„622 upadki” Witkacego w listach do żony o żonach

Człowiek i jego powołanie w ujęciu Księgi Proroka Jeremiasza

Мотив греха в романах Ф.М. Достоевского

Święty Dominik w Langwedocji-Lauragais. Duchowość, miejsca i wydarzenia