Search results

1

Umiar i rozsądek jako cnoty efektywnego altruisty

100%

Synowiec J.

Logos i Ethos

|

2017

|

vol. 45

EN

The aim of the paper is to analyze the importance of two virtues: prudence and restraint for genesis of the Effective Altruism and practice of life of effective altruists, on the basis of philosophical works of two main representatives of the idea and movement: Peter Singer and William MacAskill. In the first part of the paper genesis of the movement and it’s basic assumptions are presented. Than, the paper focuses on the role of prudence and restraint in both theoretical reflection on effective altruism and practice of life of people identifying themselves withe the movement, with reference to Aristotle’s understanding of the virtues. It is argued, that these virtues are crucial in the practice of life of an effective altruist. In the last part the paper focuses on the idea that Effective Altruism is in a sense an alternative to consumerism and can play a role in bringing mentioned virtues back into public life.

PL

W artykule została podjęta próba zrekonstruowania znaczenia cnót umiarkowania i rozsądku dla powstania ruchu filozoficzno‑społecznego: Efektywnego Altruizmu i praktyki życia efektywnych altruistów w oparciu o publikacje jego kluczowych przedstawicieli: Petera Singera i Williama MacAskilla. W pierwszej części artykułu krótko referuję genezę i filozoficzne podstawy Efektywnego Altruizmu. Następnie staram się określić rolę rozsądku i umiarkowania w teoretycznych rozważaniach nad efektywnym altruizmem oraz w praktyce życia osób utożsamiających się z ruchem, w odniesieniu do rozumienia tych cnót zaprezentowanego przez Arystotelesa. Przedstawione rozumowanie wspiera tezę, że cnoty te mają kluczowe znaczenie dla praktyki codziennego życia efektywnych altruistów. Ostatnia część koncentruje się wokół spostrzeżenia, że Efektywny Altruizm może być w pewnym sensie alternatywą dla postawy konsumpcjonistycznej i przyczynić się do rehabilitacji tytułowych cnót w życiu publicznym.

2

Roztropność, rozsądek, rozwaga – cnoty zalecane nie tylko Polakom. O twórczości etycznej i pedagogicznej Wincentego Kadłubka

94%

Żywczok A.

Roczniki Pedagogiczne

|

2021

|

vol. 13(49)

|

issue 1

119-138

EN

Due to the rare reception of the literary output of Wincenty Kadłubek, a medieval thinker and chronicler, the author of this article examines those literary achievements of Kadłubek’s that relate to axiology and arethology. Such categories as “prudence”, “sense” and “caution”, apart from their ethical provenance, are also closely connected to pedagogics and some of its sub-disciplines. The significant meaning of these categories manifests itself in the spheres of theoretical and practical pedagogics. Therefore, beside containing a sketch of the specific features of the epoch, in which this outstanding Polish intellectual lived and created, and alongside a concise study of the chronicle and the biographical facts, this article also addresses several research problems: how does Wincenty Kadłubek perceive prudence, sense and caution? How does he understand the “origin”/genesis of the human prudence, sense and caution? What significance does the chronicler assign to personification of prudence, sense and caution? What conditions does he consider to be necessary in order to achieve prudence? What factors, in his opinion, hinder these values, and what are their antonyms? How does he propose to overcome all that thwarts prudence, sense and caution, and what advice does he have for educational shaping of these values? The author undertakes a hermeneutic interpretation of the lesser known output of Wincenty Kadłubek in the belief that it belongs to the Polish cultural capital and treasury of tradition, and that it continues to offer much not only to Polish researchers but also to individual recipients.

PL

Ze względu na rzadką recepcję twórczości średniowiecznego myśliciela – Wincentego Kadłubka – autorka artykułu poddała badaniu część osiągnięć dziejopisarskich kronikarza należącą do dorobku aksjologii i aretologii. Kategorie „roztropność”, „rozsądek” i „rozwaga” mają bowiem, oprócz proweniencji etycznej, również wyraźne usytuowanie w dyscyplinie pedagogika i niektórych jej subdyscyplinach. Istotne znaczenie tych kategorii ujawnia się w obszarze pedagogiki teoretycznej i praktycznej. Zatem oprócz przypomnienia specyficznych cech epoki, w jakiej żył oraz tworzył ten wyjątkowy w dziejach narodu polskiego intelektualista, a także zaprezentowania zwięźle zarówno kroniki, jak i faktów biograficznych, niniejszy artykuł stanowi propozycję udzielenia odpowiedzi na kilka pytań: jak Wincenty Kadłubek postrzega roztropność, rozsądek i rozwagę? Jak ujmuje „rodowód”/genezę ludzkiej roztropności, rozsądku i rozwagi? Jakie znaczenie przypisuje kronikarz uosabianiu roztropności, rozsądku i rozwagi? Jakie warunki osiągnięcia roztropności podaje? Jakie czynniki stanowią, w jego przekonaniu, ich przeciwieństwa i przeszkody? Jakie przekazuje wskazówki odnośnie do przezwyciężania tych przeszkód, a także do wychowawczego kształtowania roztropności, rozsądku i rozwagi? Autorka podjęła się hermeneutycznej interpretacji mniej znanej części dorobku Kadłubka w przekonaniu, że analizowane dziedzictwo stanowi kapitał kulturowy narodu, skarbnicę rodzimej tradycji, wciąż mającą wiele do zaoferowania każdemu odbiorcy.

3

Reasoning and Moderation as Principles of International Humanitarian Law (Part 1)

84%

Baran M. M.

Logos i Ethos

|

2017

|

vol. 45

PL

Myślenie o wojnie oznacza stawianie czoła ideom i teoriom znacznie odmiennym od tych, które napotykamy w codziennym życiu. Nawet dobrze znane koncepcje wymagają redefinicji. Pośród idei, które możemy uznać za intelektualne narzędzia wojny, należy wskazać dwie zasadnicze, towarzyszące każdemu rozważaniu o wojnie jako takiej. Są to umiar i rozsądek. Obie powinny być obecne w myśleniu o wojnie, niezależnie od tego, czy analizie poddawany jest jej polityczny, prawny, etyczny czy ludzki wymiar; i z drugiej strony niezależnie od tego, czy rozważamy jej znaczenie dla całej wspólnoty czy dla życia/losu jednostki. Przedłożona tu pierwsza część artykułu skupia się na teoretycznych rozważaniach, podczas gdy dalsze analizy będą wskazywały na konsekwencje, jakie myślenie w duchu umiaru i rozsądku wnosi do prawa dotyczącego konfliktów zbrojnych.

EN

Thinking of war means facing ideas and theories much different than those known and good established in everyday life. Even well known concept demands redefinitions. Among ideas understood as intellectual tools of war one can indicate two crucial, accompanying each consideration about war as such. Those are moderation and reasoning. Both should be present in out thinking about war, no matter if we would analyze political, legal, ethical or humanitarian dimensions of war or – in the other hand – no matter if we would consider its meaning for whole community or life/fate of individual human being. The first part of this article focuses on theoretical considerations, while further analyzes will indicate the consequences that thinking in the spirit of moderation and reasoning has in theory and practice of international humanitarian law.

4

Znaczenie rozsądku i umiaru w życiu jednostki i społeczeństwa

67%

Żardecka M.

Logos i Ethos

|

2017

|

vol. 45

EN

The paper begins with general considerations on the idea and the ethics of virtue. Next, two of the analyzed virtues – reason and moderation – are described in the way typical for ancient philosophy and Christian thought. Then reason is presented as a tragic wisdom, effectively taught by the ancient tragedy. In the next part of this paper we proceed to the presentation of contemporary times, conceived as a period of crisis of values and as the crisis of ethics of virtue. Some possible reasons of this crisis are enumerated. The triumph of the consumer culture turns out to be the result of the crisis. We can say that the atomized and ill society, as well as solitary and childish individuals suffer from the chronic lack of virtue, understood mainly as reason and moderation. The remedy for this condition may by art, because it is able to move our reason and heart and to reach numerous recipients. The best part of art is poetry, because it is able to cause the conversion of our point of view on our life.

PL

Artykuł rozpoczyna się od rozważań natury ogólnej na temat pojęcia cnoty oraz etyki cnót. Następnie omówione są dwie podstawowe cnoty etyczne – umiar i rozsądek – w wersjach typowych dla filozofii antycznej oraz myśli chrześcijańskiej. W kolejnej odsłonie ukazany jest rozsądek jako mądrość tragiczna, o której poucza nas antyczna tragedia, po czym prezentowana jest współczesność jako okresu kryzysu etyki cnót. Wskazuje się na kilka możliwych źródeł tego kryzysu. Skutkiem kryzysu jest triumf kultury konsumpcyjnej. Można powiedzieć, że zatomizowane, schorowane społeczeństwo i osamotniona, infantylna jednostka cierpią na chroniczny brak rozsądku i umiaru. W zakończeniu formułuje się wniosek, że remedium na tę dolegliwość może być sztuka, która porusza umysły i serca i dociera do licznych odbiorców, w szczególności zaś poezja, która jest w stanie skutecznie doprowadzić do konwersji naszego spojrzenia na życie.

Refine search results

3 Logos i Ethos

1 Roczniki Pedagogiczne

1 Baran M. M.

1 Synowiec J.

1 Żardecka M.

1 Żywczok A.

1 2021

3 2017

Umiar i rozsądek jako cnoty efektywnego altruisty

Roztropność, rozsądek, rozwaga – cnoty zalecane nie tylko Polakom. O twórczości etycznej i pedagogicznej Wincentego Kadłubka

Reasoning and Moderation as Principles of International Humanitarian Law (Part 1)

Znaczenie rozsądku i umiaru w życiu jednostki i społeczeństwa