Search results

1

O rzeczach, które wspierają pamięć.

100%

Kurska A., Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach I. F. P.

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2013

|

vol. 02

PL

Konfrontuje ze sobą dwa utwory: wczesny wiersz Warkoczyk (1948) z późnym poematem nożykiem profesora (2001), by pokazać, w jaki sposób Różewicz zmienia w poezji sposób przedstawiania rzeczy pochodzących z obozu Zagłady. Odrzuca tradycyjną epistemologię na rzecz przekonania o niezależnym bycie rzeczy w świecie; odrzuca także metaforę tym razem na rzecz opowieści o biografii nożyka. Nowe rozpoznanie sposobu istnienia rzeczy ma niewątpliwie źródła w projektach współczesnych antropologów i socjologów: Igora Kopytoffa, również Marcela Maussa, Alfreda Gela i innych. Poeta jednak nie wykorzystuje w poezji możliwości, które daje zwrot ku rzeczom. Pozostaje wierny przeświadczeniu o niewyrażalności doświadczenia Zagłady, a w konsekwencji niemożności dotarcia do istoty relacji człowieka z rzeczą. Wykorzystując znane chwyty: fragmentaryczność, niedopowiedzenie, milczenie, nie uchyla tajemnicy. Dlatego nożyk profesora pozostał jedynie poematem o pamięci, którą wspiera nożyk z obozu Zagłady.

2

Rzeczy w kulturze konsumpcji. Między uczłowieczaniem przedmiotu a uprzedmiotowieniem człowieka

63%

Kozłowski T.

Tematy z Szewskiej

|

2017

|

vol. Rzeczy 1(18)/2017

197-213

PL

Tematem tekstu jest rola przedmiotu w kulturze konsumpcyjnej. Przedmiot jako produkt zajmuje w niej miejsce centralne, przez co wywiera znaczący wpływ również na szereg relacji społecznych. Specyfika naszych czasów, wyrażająca się m.in. w notorycznym braku czasu i przyśpieszeniu życia, powodować może także dalsze następstwa w postaci uprzedmiotowienia relacji międzyludzkich oraz uczłowieczenia przedmiotów, które stają się czymś/kimś więcej, aniżeli martwym obiektem; nie tylko obudowują nasze ego, komunikują prestiż, ale wywierają wpływ na kapitał społeczny, stają się codziennymi towarzyszami każdego z nas.

EN

The subject of the text is the role of an object in the consumption culture. The object, as a product, is in its centre, and that is why it has a considerable influence on numerous social relations. Our times are characterized by, among other things, a notorious lack of time and an accelerated lifestyle, which may also have further consequences in the form of objectification of interpersonal relations and humanization of objects. The latter become something/someone more than just objects – not only do they have a significant meaning and boost our ego, but they also communicate prestige and influence social capital, thus becoming everyday companions of all of us

3

Przestrogi dla utopistów. Wizje optimum dóbr w historii idei w książce Andrzeja Waśkiewicza

63%

Sokół G.

Kultura i Społeczeństwo

|

2021

|

vol. 65

|

issue 2

157-167

PL

The subject of this essay is Andrzej Waśkiewicz’s book Ludzie – rzeczy – ludzie. O porządkach społecznych, gdzie rzeczy łączą, nie dzielą (People–Things–People: On Social Orders Where Things Connect Rather Than Divide People). The book is the work of a historian of ideas and concerns contemporary searches for alternatives to capitalism: the review presents the book’s overview of visions of society in which the market, property, inequality, or profit do not play significant roles. Such visions reach back to Western utopian social and political thought, from Plato to the nineteenth century. In comparing these ideas with contemporary visions of the world of post-capitalism, the author of the book proposes a general typology of such images. Ultimately, in reference to Simmel, he takes a critical stance toward the proposals, recognizing the exchange of goods to be a fundamental and indispensable element of social life. The author of the review raises two issues that came to mind while reading the book. First, the juxtaposition of texts of a very different nature within the uniform category of “utopia” causes us to question the role and status of reflections regarding the future and of speculative theory in contemporary social thought; second, such a juxtaposition suggests that reflecting on the social “optimal good” requires a much more precise and complex conception of a “thing,” for instance, as is proposed by new materialism or anthropological studies of objects and value as such.

4

Kaczka de Vaucansona, czyli rzecz o rzeczach. Kilka uwag o humanistyce nieantropocentrycznej

63%

Wajzer B.

Tematy z Szewskiej

|

2017

|

vol. Rzeczy 1(18)/2017

10-23

PL

Mechaniczna kaczka skonstruowana w 1738 roku przez Jacques’a de Vaucansona – le canard digérateur, automat przedrzeźniający procesy fizjologiczne – to zarazem przedmiot symboliczny i symbol przedmiotu. To przechowane w lamusie kulturowej wyobraźni kuriozum dobitnie bowiem unaocznia ontologiczne pęknięcie wpół każdej rzeczy, skłania więc do refleksji nad istotą rzeczy i tym, co określenie to mogłoby dziś oznaczać, jak i nad powikłaną relacją podmiotu z przedmiotem – i przedmiotu z przedmiotem. Niniejszy artykuł przedstawia filozoficzny i literacki (m.in. Voltaire, de La Mettrie) kontekst oświeceniowego mechanicyzmu, w którym pojawia się Vaucansonowski wynalazek. Zarazem zaś próbuje ukazać – właśnie jako powiązane z mechanicyzmem oświeceniowym – niektóre elementy „ponowoczesnych” filozofii przedmiotu, m.in. kontrowersyjnej object-oriented ontology Grahama Harmana oraz „rzeczoznawstwa” Bjørnara Olsena.

EN

Le canard digérateur, i.e. the “digesting” robotic duck constructed in 1738 by Jacques de Vaucanson, is a symbolical object – and a symbol of an object itself. Considering the case of this curiosity, this article tries to describe an ontological rupture within every object. It is a starting point for the reflection on what could be considered a contemporary meaning of “das Ding an sich” category, and likewise on subject/object and object/object relationships. Furthermore, the aim of this article is to present the postmodern philosophies of the object (e.g. G. Harman and B. Olsen) as the reminiscences of the Enlightenment mechanism.

5

Czy anioł jest „rzeczą”? Próba metafizycznej refleksji nad wyznaniem wiary w Boga Stworzyciela „rzeczy niewidzialnych”

63%

Dutkiewicz T.

Studia Gdańskie

|

2019

|

issue 44

65-74

PL

Zawarte w mszalnym Credo łacińskie sformułowanie wskazujące na fakt, iż Bóg jest Stwórcą wszystkiego – zarówno tego, co widzialne, jak i niewidzialne (visibilium omnium et invisibilium) w polskim tłumaczeniu Z odmiennym od potocznego rozumienia terminu „rzecz”, jako fragmentu materii nieożywionej, spotykamy się na gruncie realistycznej metafizyki, w której termin ten pojawia się na oznaczenie jednej z tzw. transcendentalnych właściwości bytu i – jako taki – orzekany być może o wszystkim, co istnieje.oddane zostało przy użyciu terminu „rzeczy widzialne i niewidzialne”. Tłumaczenie takie wydaje się „urzeczowiać” świat duchowy, który w rzeczywistości składa się nie z rzeczy, ale z osób.

EN

The Latin phrase from the Creed indicates that God is the Creator of everything, both visible and invisible (visibilium omnium et invisibilium) which in the Polish and recently changed English translation is expressed by In realistic metaphysics, the term “thing” is used in a sense which differs considerably from the colloquial meaning of the word, where it is understood as a fragment of inanimate matter. For metaphysics, it denotes one of the so-called transcendental properties of being and as such can be applied to everything that exists. the phrase “all things visible and invisible”. This translation seems to “objectify” the spiritual world which, in fact, consists of people, not things.

6

PROFESOR CZESŁAW ROBOTYCKI (1944–2014)

63%

Święch J.

Muzealnictwo

|

2014

|

vol. 55

246-248

EN

A renowned ethnologist and culture anthropologist, prof. dr hab. Czesław Robotycki unexpectedly passed away on January 19, 2014 in Cracow. Born on November 2, 1944 in Radomyśl nad Sanem, he graduated in ethnography from the Faculty of Philosophy and History of the Jagiellonian University, at the Department of Slavic Ethnography in 1968, where he was then serving as an adjunct. Spending his entire professional life with the Jagiellonian University, he obtained his PhD degree (1997), habilitation (1993) and professor title (1999) there. Scientific achievements of professor Czesław Robotycki comprise of almost 150 publications, including: three individual monographs in the field of ethnology, cultural anthropology and museology. He received recognition among museum experts from Poland as an eminent lecturer – and in the years 2012-2014 the Head – of the Postgraduate Studies in Museology at the Jagiellonian University. According to professor Robotycki, museums as institutions and museum exhibitions are part of the cultural canon, where self-reports (texts on culture) are developed. He considered ethnographic museums and exhibitions as the same cultural text as other canonical, e.g. academic texts. Moreover, he claimed that these institutions are able – by using ethnomethodological concepts – to convincingly illustrate the processes of cultural democratization (i.e. a permanent division into high and low culture) through presentation of the most volatile aspects of everyday life: customs, subcultures, kitsch, things rejected by elites – everything that creates our day-to-day visual environment and the atmosphere of a place. According to professor Robotycki, museums should be considered as places where not only physical objects (which is obvious) but also ideas are stored.

PL

19 stycznia 2014 r. zmarł nagle w Krakowie prof. dr hab. Czesław Robotycki – wybitny etnolog i antropolog kultury. Profesor urodził się 2 listopada 1944 r. w Radomyślu nad Sanem. W 1968 r. ukończył studia w zakresie etnografii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w Katedrze Etnografii Słowian i został tam zatrudniony na stanowisku asystenta. Całe zawodowe życie Profesora związane było z Uniwersytetem Jagiellońskim. W tej uczelni doktoryzował się (1997), uzyskał habilitację (1993) oraz otrzymał profesurę tytularną (1999). Na bogaty dorobek naukowy prof. Czesława Robotyckiego składa się blisko 150 publikacji, w tym: trzy samodzielne, książkowe opracowania monograficzne z zakresu etnologii, antropologii kulturowej i muzealnictwa. W środowisku polskich muzealników zyskał uznanie jako znakomity wykładowca Podyplomowego Studium Muzeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jego kierownik w latach 2012–2014. Muzea, zdaniem Profesora, jako instytucje i prezentowane w nich ekspozycje należą do kanonu kultury. Są miejscami, w których dokonuje się samoopisu – wytwarza się teksty o kulturze. Muzea etnograficzne i znajdujące się w nich kolekcje postrzegał jako taki sam tekst kulturowy, jak inne teksty z poziomu kanonicznego, np. naukowy. Wskazywał, że właśnie w tego typu placówkach, przy zastosowaniu koncepcji etnometodologicznych, można przekonywująco ilustrować procesy demokratyzowania się kultury – zaniku trwałego podziału na kulturę wysoką i niską, poprzez prezentację zjawisk życia codziennego, tak ulotnych, jak: obyczajowość, subkulturowość, kicz, rzeczy odrzucone przez elity – wszystko to, co tworzy nasze codzienne otoczenie wizualne i nastrój miejsca. Przekonywał, że we współczesnych sposobach odczytywania muzeów, powinniśmy widzieć je nie tylko jako miejsca deponowania rzeczy – co jest oczywiste – ale również idei.

7

Manfreda Sommera filozofia zbierania

63%

Nowak W.

Kultura i Wartości

|

2020

|

issue 29

DE

Der Artikel ist der Philosophie von Manfred Sommer und seiner Phänomenologie der Sammelpraktiken gewidmet. Die Grundlage des Entwurfs von Sommer bildet die Unterscheidung von ökonomischem und ästhetischem Sammeln. Das ökonomische Sammeln hat den Charakter einer nicht unterscheidenden Kumulation. Das ästhetische Sammeln ist differenzierend und auf individuelle Eigenschaften des Gegenstands bezogen. Bei näherer Analyse erweist sich das erste als eine unvollkommene, unvollständige Version des anderen. Dem Sammeln liegt die Tatsache zugrunde, dass der Mensch ein homo videns ist – ein Wesen, das seine höchste Freude in der Betrachtung findet und in dieser Betrachtung für immer verweilen will. Die Darstellung des Entwurfs von Sommer endet mit der Zusammenfassung von konzeptbezogenen kritischen Bemerkungen.

EN

This paper is devoted to the discussion of Mannfred Sommer’s philosophy, particularly his phenomenology of the practice of gathering. Sommer’s conception is underlaid by the distinction between an economical gathering and an aesthetical gathering. Whereas the former can be described as an accumulation that is nondifferential in its nature, the latter is essentially differential – it is directed towards individual features of the object. However, on the closer consideration the economical gathering turns out to be imperfect and incomplete form of the aesthetical gathering. Gathering as well as collecting stem from the fundamental fact that we are homo videns – beings that find the ultimate joy in the activity of seeing. As homo videns we also desire that this activity should last forever. The paper ends with the discussion of the critical remarks upon Sommer’s philosophy.

PL

Artykuł poświęcony jest filozofii Mannfreda Sommera i jego fenomenologii praktyk zbierania. Podstawą koncepcji Sommera jest odróżnienie zbierania ekonomicznego i estetycznego. Zbieranie ekonomiczne ma charakter nierozróżniającej kumulacji. Zbieranie estetyczne jest różnicujące, nakierowane na indywidualne cechy przedmiotu. Przy bliższej analizie pierwsze okazuje się ułomną, niepełną odmianą drugiego. Zbieranie i kolekcjonowanie mają u swego źródła fakt, że człowiek to homo videns – istota, która znajduje najwyższą radość w oglądzie i która pragnie trwać w owym oglądzie na zawsze. Omówienie koncepcji Sommera kończy się zebraniem uwag wobec niej krytycznych.

8

SELECTED ALTERNATIVE SENTENCING OF MONETARY CHARACTER IN THE TERMS OF THE SLOVAK REPUBLIC

63%

Gejdoš M.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2018

|

issue 4(2)

141-149

EN

The author in this research paperpresents the description of restorative concept of justice. Specifically, it focuses on the description of alternative sentencing of monetary character, its role and characterization in the system of criminal law in the Slovak republic. The objective of forfeiture of property is to reach for the property of an offender, as well as, last but not the least, it aims to recondition the offender. The objective of forfeiture of an object is to eliminate the thing, which could be used for criminal offence. The basis is to obstruct the conditions of an offender for further criminal activity, or to deprive the benefit acquired by committing a crime.

PL

Autor studium naukowego bada opis rekonstruującej koncepcji kary. W szczególności, alternatywna kara charakteru nieruchomości, ich statusu i definicji w systemie prawa karnego w Republice Słowackiej. Rolą kary za przepadek mienia jest dotarcie do własności sprawcy, a na koniec - do odbudowy sprawcy. Celem ukarania przepadku jest wyeliminowanie rzeczy, która może służyć popełnieniu przestępstwa. Istotą jest pogorszenie warunków sprawcy za popełnienie innych przestępstw lub wycofanie jego świadczenia, które przestępca uzyskał w wyniku przestępstwa.

9

TRANSHUMANIZM W KONTEKŚCIE ODNIESIENIA CZŁOWIEKA DO RZECZY

63%

Pawłowa E.

Rocznik Lubuski

|

2016

|

vol. 42

|

issue 2

51-61

EN

The article analyses transhumanism as the anthropological strategy for the constitution of the objective human world. It presents also the historical forms of the relations between humans and objects, in which the objects are understood as the "sub-handed", "contr-handed", "proto-existing" or as an entertainment media. The subject, who had lost the attribute of "the hard-core" of the modernity, in the form presented by transhumanism becomes "the soft-ware human being" and it integrates systematically with its own artefacts. This point of view allows not only to overcome the absolutization of the antitheticality of the subject and object, but also to formulate the claims with regard to the borders between male and female, old and young, life and dead.

PL

Artykuł analizuje transhumanizm jako antropologiczną strategię konstytuowania świata przedmiotowego człowieka. Praca rozpatruje historyczne formy współodniesienia człowieka do rzeczy, w której to relacji rzeczy ujmowane są jako „pod-ręczne”, „przeciw-ręczne, „proto-istniejące” i rozrywkowe medium. Podmiot, utraciwszy atrybutywność „twardego rdzenia” nowoczesności, w ujęciu transhumanizmu staje się formą „soft-ludzkiego bytu”, zrastając się stopniowo z własnymi artefaktami. Pozwala to nie tylko przezwyciężyć absolutyzację antytetyczności podmiotu i przedmiotu, ale także formułować roszczenia co do likwidacji granic między męskim i kobiecym, starością i młodością, żywymi i umarłymi.

10

Saksofon, kapelusz i świece, czyli o przedmiotach w Traktacie o łuskaniu fasoli Wiesława Myśliwskiego

63%

Romaniszyn-Ziomek L.

Świat i Słowo

|

2023

|

vol. 40

|

issue 1

269-278

EN

A saxophone, a hat and some candles, or on objects in Wiesław Myśliwski’s “A Treatise on Shelling Beans” The present essay aims to bring into focus the role of objects in the narrative strategy adopted by Wiesław Myśliwski in his A Treatise on Shelling Beans. It focuses primarily on two aspects: on the object as a carrier of memory which nests history and on the object as an element constituting the identity of the speaker. The tale of the protagonist-narrator clearly distinguishes things which are the so-called memory anchors. They focus the novel, perform a retardative function, but also develop the story being told. A saxophone, a hat, a plait, candles or a fork – it is around those objects that the narrator circles, and they become carriers of meanings and memories, it is on them that rests the weight of individual human histories. They take on immense significance in the context of the past being narrated, but also project onto the present, built on the foundation of what has already happened, passed away, or what still lasts.

11

Rzeczy w magicznych światach (o roli przedmiotów w bajkach ludowych i baśniach literackich)

63%

Wróblewska V.

Literatura Ludowa

|

2020

|

vol. 64

|

issue 4-5

43-55

EN

The subject of the article is the presentation of items in Polish folk tales and literary fairy tales of the 19th-20th centuries. The resources of the presented items and the scope of their fictional and cultural functions are described. The starting point is the theory of experiential myth. The main goal is to show the differences in departing from objects in the past and today. When in peasant culture everything found its use in every phase of its existence, which minimized the production of waste, in urban culture damaged things were replaced with new ones, cheap due to their mass production. The above opposition juxtaposition seems to reflect the broader phenomena that fit into various variants of culture - underflow (lack) and excess (overflow), which at the narrative level of broadly understood folk tales and fairy tales has a far-reaching plot and interpretative effects.

PL

Tematem artykułu jest prezentacja przedmiotów w polskich bajkach ludowych i w baśniach literackich XIX-XXI wieku. Opisowi podlegają zasoby przedstawionych rzeczy oraz zakres ich funkcji fabularnych oraz kulturowych. Punktem wyjścia jest teoria mitu doświadczeniowego. Zasadniczym celem jest pokazanie różnic w odejściu do przedmiotów dawniej i dziś. Gdy w kulturze chłopskiej każda rzecz, w każdej fazie jej istnienia znajdowała swoje zastosowane, co do minimum ograniczało produkcję odpadów, w kulturze miejskiej rzeczy uszkodzone zastępowano nowymi, tanimi z racji ich masowej produkcji. Powyższe opozycyjne zestawienie wydaje się odzwierciedlać szerzej pojmowane zjawiska wpisujące się w różne warianty kultury – niedomiaru (braku) i nadmiaru (przesytu), co na poziomie narracyjnym szeroko rozumianych bajek i baśni ma dalekosiężne skutki fabularne oraz interpretacyjne.

12

Rekwizyt w świecie pojęć

63%

Krajewska A.

Przestrzenie Teorii

|

2023

|

issue 40

7-10

EN

This introductory article deals with the different ways of representing the prop: from an object referring to meaning, which is mainly related to the theatrical stage, to the notion of a prop playing the role of an analytical category in literary studies.

13

LA CURIEUSE DESTINÉE DE LA RES ROMAINE : DU CHAMP PROCESSUEL AUX MUTATIONS MODERNES

54%

PATURET A.

Comparative Legilinguistics

|

2017

|

vol. 30

67-83

EN

Roman Law is often considered as an intellectual matrix of contemporary laws and in particular French civil law. However, even if the vocabulary persisted, some legal concepts went throught great changes across history as law was step by step related to a subject’s power. The notion of thing originally meant the trial, the case, the litigious situation managed by the legal process. In this way the thing was directly a res iuris. In contemporary law system, the thing ordinarily specifies some goods on which the subject applies his property power. This view is understandable considering the evolution due to the theorization of subjective law that leads to promote a strong and exclusive separation between persons and things while Roman law could imbricate these legal categories.

PL

Niniejszy artykuł porusza problematykę konceptu res, którego znaczenie ewoluowało na przestrzeni wieków od czasów prawa rzymskiego do czasów współczesnych. Prawo rzymskie często jest postrzegane jako matryca intelektualna współczesnych systemów prawnych. Należy jednak pamiętać, że proces zapożyczania pojęć praw rzymskiego jest zagadnieniem złożonym. W bardzo wielu przypadkach zapożyczona instytucja była modyfikowana i dostosowywana do realiów systemu, który ją recypował. Między innymi doprowadziło to do wyraźnego rozróżnienia na osoby i rzeczy we współczesnych systemach prawnych, mimo że w prawie rzymskim istniała możliwość łączenia tych kategorii.

FR

Le droit romain est souvent considéré comme une matrice intellectuelle, linguistique et conceptuelle des droits européens contemporains et en particulier du droit civil français. Toutefois, si le vocabulaire a persisté dans une certaine mesure, des notions juridiques fondamentales ont subi de profondes transformations au cours de l’histoire à mesure que le droit s’assimilait progressivement à un pouvoir. Il en est ainsi du concept de chose qui désignait à l’origine le procès ou la situation litigieuse mise en forme par la procédure juridique en droit romain. Dans le système contemporain, la chose signifie d’ordinaire un bien matériel indépendant du sujet dans la droite application de la théorisation moderne du droit subjectif. Cette conception est le fruit d’une opposition nette entre le sujet et l’objet, laquelle a promu une catégorisation étanche des personnes et des choses inconnue du droit romain.

14

Wittgenstein’s ontology in the Bogusław Wolniewicz’s late philosophy

51%

Kowalik Ł., Kowalik Ł.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2020

|

issue 3

15

Rzecz w prawie karnym – pojęcie cywilnoprawne czy autonomiczne?

51%

Gałązka M.

Studia Prawnicze KUL

|

2013

|

issue 1 (53)

63-78

PL

Przedmiotem artykułu jest znaczenie terminu “rzecz” w Kodeksie karnym z 1997 r. Termin „rzecz (ruchoma)”, zastąpił w szerokim zakresie pojęcie „mienie (ruchome)”, używane w poprzednim stanie prawnym na oznaczenie przedmiotu wykonawczego przestępstw przeciwko mieniu. Kodeks karny z 1997 r. nie wyjaśnia znaczenia terminu „rzecz”, a jedynie wylicza w art. 115 § 9 k.k. jego przykładowe desygnaty. Definicja rzeczy zamieszczona jest natomiast w art. 45 k.c. Za jej stosowaniem w prawie karnym opowiedziano się w uzasadnieniu projektu Kodeksu karnego. Zakres tej definicji jest jednak węższy niż znaczenie pojęcia „mienie” z poprzednich kodeksów karnych. Stąd w orzecznictwie i doktrynie można spotkać pogląd, że pojęcie rzeczy w prawie karnym należy interpretować szerzej niż w prawie cywilnym. Stanowisko to jednak nie może być zaakceptowane jako sprzeczne z wykładnią językową i systemową, a zwłaszcza z zakazem wykładni homonimicznej. Szersze rozumienie pojęcia „rzecz” w stosunku do jego definicji cywilnoprawnej jest w prawie karnym dopuszczalne tylko z mocy przepisu szczególnego o randze ustawowej. Wynika to z zasady nullum crimen sine lege. Wbrew podnoszonym obawom taka interpretacja nie skutkuje raczej luką prawną w ochronie karnej. Gdyby nawet taką lukę stwierdzono to właściwą drogą jej usunięcia byłaby interwencja ustawodawcy.

EN

The article concerns the concept of thing in the Penal Code of 1997. The terms “thing”, “movable thing” have replaced the terms “property”, “movable property” used in former penal legislation to describe the object of prohibited act in provisions on offences against property. The Penal Code of 1997 doesn’t define the term “thing”. Its Article 115 § 9 enumerates only some examples of it. The definition of the term ”thing” is, on the other hand, placed in the Article 45 of Civil Code. The authors of the Penal Code Draft has pronounced in its grounds for application of the Article 45 of Civil Code in penal law. However, the scope of civil law concept of movable thing is narrower than the scope of term “movable property” in two former penal codes. It led many scholars and courts to an opinion that the penal concept of “thing” should be interpreted larger than its civil law definition. This approach is not to be accepted because of inconsistency with the grammatical and systematic interpretation of law, especially with the inadmissibility of homonymic interpretation. Such a conclusion presented in this article is based upon the nullum crimen sine lege principle. In spite of the objections, it doesn’t rather lead to a legal loophole in penal protection. Even if there were such a problem, the only way to eliminate it would be a legislative intervention.

RU

Предметом статьи являыется значение термина „вещь” в Уголовном кодексе от 1997 г. Термин „вещь (подвижная)”, в широком диапазоне заменил термин „имущество (подвижнoe)”, использован в предыдущем законодательстве для определения исполнительнoгo предметa в преступлению против имуществy. Уголовный кодекс от 1997 г. не объясняет значения термина „вещь”, только перечисляет в ст. 115 § 9 у.к. образцовые значение. Oднако, дефиниция вещи находится в ст. 45 Гражданского кодекса. З ее применением согласились в обоснованию проекта Уголовного кодекса. Диапазон этой дефиници является однако более узким, чем значение термина „имущество” c предшествующих yголовных кодексoв. Таким образом, в судебной практике и доктрине можно встретить мнение, что понятие „вещь” в уголовном законодательстве следует интерпретировать более широко чем в гражданском праве. Эта позиция, однако, не может быть принятa как противоречащия язычнoй и системнoй интерпретации, особенно с запретом омонимическoй интерпретации. Более широкое понимание термина „вещь” в отношению к ee дефиници c гражданского права, в уголовном праве допускается только на основании конкретного положения по рангам закона. Это связано с принципом nullumcrimensinelege. В отличие от вопросов, такая интерпретация не приводит к просвету в уголовным правe. Даже если устанoвлeно просвет, правильным путем для ee удаления было бы вмешательство законодателя.

16

Poza dyskurs kompetencji w edukacji krytycznej. „Trzeci termin” oraz Paula Freirego i Jacquesa Rancière’a idea dialogu „zapośredniczonego”

51%

Starego K.

Forum Oświatowe

|

2016

|

vol. 28

|

issue 1(55)

33-53

EN

The main purpose of this paper is to call into question the use of the language of competence in critical pedagogy. I intend to show that the language of competence lies within the individualistic paradigm of education and is, in effect, useless to the critical project that aims to support social change toward a society based on community, solidarity, justice and equality. I also intend to outline a new theoretical perspective for critical pedagogy. Instead of being based on individual dispositions, this perspective focuses on process of subjectification, rooted in the “social ‘we’.” The individualistic framework is transcended through dialogue that is based not solely on the interpersonal relation, but also on the notion of mediation. I call this concept of pedagogy, based on theories of such authors as Jacques Rancière and Paulo Freire, “the pedagogy of the third term” or “the pedagogy of mediation.”

PL

Głównym celem artykułu jest podważenie zasadności użycia języka kompetencyjnego w pedagogice krytycznej. W oparciu o literaturę przedmiotu staram się pokazać, w jaki sposób język kompetencyjny wpisuje się w indywidualistyczny paradygmat edukacyjny, a tym samym – staje się bezwartościowy dla projektu krytycznego, zainteresowanego emancypacją oraz zmianą społeczną w kierunku bardziej równego i sprawiedliwego społeczeństwa, opartego na wartościach wspólnotowych oraz solidarności. Moim zamiarem jest również zarysowanie relatywnie nowej perspektywy teoretycznej dla pedagogiki krytycznej, która, w miejsce koncentracji na dyspozycjach indywidualnych, stawia w centrum zainteresowania proces upodmiotowienia, którego istotę stanowi społeczne „my”. Warunkiem tak rozumianej edukacji jest dialog, wychodzący jednak poza tradycyjne ujęcie, rozumiane w kategoriach relacji międzypodmiotowej, w stronę idei zapośredniczenia. Opartą na tym koncepcję nazywam pedagogiką „trzeciego terminu” lub mediacji, którą wyprowadzam z teorii takich autorów, jak Jacques Rancière oraz Paulo Freire.

17

Barbie - od przedmiotu do rzeczy

32%

Woźniak-Czech E.

Przestrzenie Teorii

|

2023

|

issue 40

225-247

EN

Barbie, the doll-symbol, the pop culture icon and significant prop on the artistic, political, social and business scenes, has been arousing emotions in subsequent generations for several decades. It is worth noting, however, that today Barbie is no longer just a passive instrument illustrating desired ideas, but has become a factor creating reality independent of her creators. In the present discussion, the author focuses on the interpretation of the phenomenon of Barbie perceived as an object and a thing in the sense of the Italian philosopher Remo Bodei. The article attempts to trace the transformation of the image of the Barbie doll from its creation to modern times, when its popularity peaked thanks to the excellent marketing strategy accompanying the distribution of Greta Gerwing’s 2023 film Barbie.

Refine search results

O rzeczach, które wspierają pamięć.

Rzeczy w kulturze konsumpcji. Między uczłowieczaniem przedmiotu a uprzedmiotowieniem człowieka

Przestrogi dla utopistów. Wizje optimum dóbr w historii idei w książce Andrzeja Waśkiewicza

Kaczka de Vaucansona, czyli rzecz o rzeczach. Kilka uwag o humanistyce nieantropocentrycznej

Czy anioł jest „rzeczą”? Próba metafizycznej refleksji nad wyznaniem wiary w Boga Stworzyciela „rzeczy niewidzialnych”

PROFESOR CZESŁAW ROBOTYCKI (1944–2014)

Manfreda Sommera filozofia zbierania

SELECTED ALTERNATIVE SENTENCING OF MONETARY CHARACTER IN THE TERMS OF THE SLOVAK REPUBLIC

TRANSHUMANIZM W KONTEKŚCIE ODNIESIENIA CZŁOWIEKA DO RZECZY

Saksofon, kapelusz i świece, czyli o przedmiotach w Traktacie o łuskaniu fasoli Wiesława Myśliwskiego

Rzeczy w magicznych światach (o roli przedmiotów w bajkach ludowych i baśniach literackich)

Rekwizyt w świecie pojęć

LA CURIEUSE DESTINÉE DE LA RES ROMAINE : DU CHAMP PROCESSUEL AUX MUTATIONS MODERNES

Wittgenstein’s ontology in the Bogusław Wolniewicz’s late philosophy

Rzecz w prawie karnym – pojęcie cywilnoprawne czy autonomiczne?

Poza dyskurs kompetencji w edukacji krytycznej. „Trzeci termin” oraz Paula Freirego i Jacquesa Rancière’a idea dialogu „zapośredniczonego”

Barbie - od przedmiotu do rzeczy