Search results

1

Geography of the Body: Jean Epstein’s Poetics and Conceptualization of the Body in his Unpublished Writings

100%

Fernández D. P.

Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies

|

2013

|

vol. 7

|

issue 1

49-63

EN

Jean Epstein wrote many books during his life, but some of them were left unpublished. This unpublished corpus is of significant importance to understand his work and thinking. In this essay I address three of these books: Ganymède (a book on male homosexual ethics), Contre-pensées (Counter-Thoughts), a compilation of short essays on a wide variety of topics), and L’autre ciel (The Other Heaven), a literary work. My main purpose is to better understand a major motif in Epstein’s thought: the human body. These writings show how his interest in physiology was profound and very important during his whole life, and how he always emphasized the material side of any psychology, identity, or thought. Secondly, they address the topic of artificiality and humanity. Epstein claims that what is specifically human is to evolve through specialization and reification, even if it were against nature. And thirdly, they fully disclose the inherent sensuality of some Epstein texts (for instance his descriptions of close ups); one of the major subjects of L’autre ciel is male homoeroticism. These unpublished writings shed new light on Epstein’s film writings and must be considered in order to do a complete account of his work and thought.

2

Podmiotowość romantyczna – kłopoty z sensualnością. Rekonesans na przykładzie korespondencji Zygmunta Krasińskiego

100%

Kuziak M.

Pamiętnik Literacki

|

2018

|

vol. 109

|

issue 1

27-47

PL

Artykuł jest poświęcony refleksji nad sensualnością i reprezentacjami doświadczeń zmysłowych w korespondencji Zygmunta Krasińskiego. Przedstawione zostały związane z tymi zjawiskami jej tematy, zaprezentowano hierarchię zmysłów – z wyraźnym wzrokocentryzmem. Poeta okazuje się twórcą desensualizującym doświadczenie, dążącym do uwewnętrznienia go. Formułowana przez Krasińskiego wizja przyszłej idealnej podmiotowości zakłada wprawdzie syntezę ducha i ciała, jej specyfiką jest wszakże nadanie spirytualnego charakteru temu, co zmysłowe. Residuum doświadczeń sensualnych pozostaje u poety przeżycie miłości oraz, zwłaszcza, choroby i umierania.

EN

The article is devoted to a reflection on sensuality and representations of mental experience in Zygmunt Krasiński’s correspondence. It depicts the themes related to the phenomena and presents a hierarchy of senses with a marked sight-centrism. The poet proves to be a figure that desensualises experience, and he strives to inward it. The vision of ideal subjectivity formulated by Krasiński admittedly sets up a synthesis of body and soul as the vision gives a spiritual character to what is sensual. Residual sensual experience is in the poet occupied by feeling love and – especially – facing disease and death.

3

„Amerykańskie Wilno” O przyrodniczych zamiłowaniach Tymoteusza Karpowicza

89%

Kokoszka M.

Śląskie Studia Polonistyczne

|

2017

|

vol. 10

|

issue 2

141-153

EN

The author of the article compares the writer‘s poetic and horticultural activity. She is interested in Vilnius heritage (especially that connected with Stanisław Bonifacy Jundziłł), which shaped the natural sensitivity of the poet, and the famed home garden at Oak Park (the suburbs of Chicago), or, as Ryszard Sawicki suggested, Karpowicz’s “American Wilno”. The author of the text asks about the discord between the consciously worked-out lack of sensuality of the poet‘s poems and the sensual richness of the gardener who describes his attitude to nature in interviews and letters. She also propounds the thesis that Karpowicz’s poetry can be interpreted as a conceptual escape from the garden and sensuality, from the imposing and never overstretched nature of nature, and from this perspective it may be viewed also as yet another form of Karpowicz’s “creative negation”. Karpowicz-creator breaks with referentiality embedded in a concrete, sensual experience; he shifts attention from what is found to what is potential. He does not seem to think back to the “place on Earth”; he rather actively creates its own “place in existence”. He creates it − like his “American Vilnius” – from scratch.

4

Człowiek z dwiema walizkami. Fragmenty opowieści o Eliadem w Indiach

88%

Wieczorkiewicz A.

Rocznik Antropologii Historii

|

2015

|

issue 8, Antropologia i historia

139–166

XX

In 1928, Young Mircea Eliade set off on a trip to India; then he spent three years on the subcontinent. He mentioned many times in various ways in his writings, that it was the formative experience; and then he usually threw in the undertone that everthing he wrote about India is in some way incopmplete. The article aims toward reconstructing the sensual and bodily dimetion of Eliade’s Indian experience. In Eliade’s autobiography the appearance and bolidy practices are presented as an important element employed in negotiating the participation in local life or even the possibility of becoming „one of them”. However, in these cases the sensual and experiencial dimention diminishes. This dimension is really strong in literary works and in Indian diary.

5

Odkrywanie cielesności. O bohaterkach powieści „Łuk” Juliusza Kadena-Bandrowskiego i „Kochanek Lady Chatterley” Dawida Herberta Lawrence’a

88%

Głowacka-Czarnopyś G.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2018

|

issue 13

233-248

EN

The article contains a comparative analysis of twofemaleprotagonists in Łuk by Juliusz Kaden Bandrowski and Lady Chatterley’s Lover by David Herbert Lawrence. The comparison draws from the fact that both writers were considered as scandalizing by their contemporaries. The two discussed novels present transformations of the heroines, socially liberatedas a result of the Great War. The article analyses the female discovery of sensuality as a common motif of the two novels. It shows the literary images of feminine sensuality in the context of interwar vitality, aesthetic experience of human body and sexuality perceived as visual and tactile sensations.

6

Powtórzenie niemożliwe. O estetycznym doświadczeniu przeszłości w Pannach z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza

87%

Górska I.

Przestrzenie Teorii

|

2020

|

issue 33

229-244

EN

The author attempts to describe the aesthetic experiences of the past lived by the protagonist of Jarosław Iwaszkiewicz’s The Wilko Girls, and answer the question about the possibility of repetition. Elaborating on the arguments proposed by Friedrich Nietzsche in The Gay Science and by Søren Kierkegaard in Repetition, the author proves that even with a favourable attitude to one’s own past, an attempt to repeat past experiences is impossible. Nothing can be experienced again. The past is closed. The possibility of only partial access to it is created by human sensuality referring to the notion of aisthesis, which is the source of aesthetic experience. The senses stimulated by various sounds, smells, tastes, images, and the accompanying memories and emotions, constitute a vast spectrum of aesthetic experiences, making the experience of the past an existential experience of time.

7

„Tysiąc wierszy”. O poezji Wioletty Grzegorzewskiej tropem Guguł (bądź odwrotnie)

87%

Gralewicz-Wolny I.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2018

|

issue 33

115-125

EN

The article is devoted to the issue of the relationship between poetry and prose area of Wioletta Grzegorzewska’s literary activity. Nominated for the most important national literary awards and the Man Booker International Prize Guguły (2014) are here interpreted as the work located at the intersection of poetry and prose, in which accumulate two most important qualities of Grzegorzewska’s creativity: a unique sense of observation and sensual imagination. They join in idiom, which the reader will recognize easily, no matter what solution formally propose its author.

8

Sensualność i dyskursywność. O prozie powieściowej Slavenki Drakulić

75%

Chaszczewicz-Rydel M.

Slavica Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 161

357 - 366

EN

In this paper I analyse relations between the sensual and discursive aspects of Slavenka Drakulić’s prose. Iintend to pay attention to the fact that modern literature disavows the old concept of dualism between the body and the mind. Contemporary authors treat the human being as aunique subject, carefully watching individual activities, thoughts and senses. The latest Drakulić’s fiction combines issues related to experiencing illness and death, human body and identity with the problems of artistic achievements. Her prose is semantically complicated, socially engaged, intersemiotic and impressive.

9

Od edycji limitowanej do galeryjnej. Wstęp do „materialnej” teorii komiksu

75%

Żaglewski T.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2018

|

vol. 61

|

issue 1(125)

127-139

EN

The article is an attempt to understand the need to develop methodological and theoretical tools for defining and underlining the meaning of a comic book’s material quality. Assuming that the modern tactile and sensual aspects of a physical manifestation of the comic book medium are becoming one of its most important specifics, then the author, is trying to explore the scientific consequences of a turn towards focusing on the “materialistic” inside the comic book industry. With full understanding of that matter then a starting point for a discussion can be made about the more general offensive of printed publications against ongoing virtualization, or de-materialization of written texts.

10

Co widzi „burlucze oko”? Przekład literacki jako zdarzenie percepcyjne

71%

Brzostowska-Tereszkiewicz T.

Porównania

|

2020

|

vol. 26

|

issue 1

39-60

EN

The article discusses the problems of artistic representation of the monocular perception in David Burliuk’s cubo-futurist works characterised as the effect of the “spell cast by Burliuk’s dead eye” by Velimir Khlebnikov. The comparative analysis of the sensual poetics of Burliuk’s poetic miniature Kartina [A Picture] (1932) and its Polish translation by Edward Balcerzan (1967) embraces several aspects: the linguistic-stylistic representation of subjective perceptual experience, literary thematisation of human corporeality, in-text indicators of the translator’s creative activity, the translational transformation of perceptual experience and, finally, the sensory perception of a literary work in source and target cultures.

PL

Przedmiotem artykułu są problemy artystycznej reprezentacji widzenia jednoocznego w kubofuturystycznej twórczości Dawida Burluka, którą Wielimir Chlebnikow scharakteryzował jako „czary martwego burluczego oka”. Analiza porównawcza poetyckiej miniatury Dawida Burluka „Kartina” (1932) i jej polskiego przekładu autorstwa Edwarda Balcerzana (1967) obejmuje aspekty językowo-stylistycznej reprezentacji podmiotowego doświadczenia percepcyjnego, literackiej tematyzacji ludzkiej cielesności, wewnątrztekstowych sygnałów aktywności twórczej tłumacza, translatorskiej transformacji doświadczenia percepcyjnego oraz sensorycznej percepcji utworu literackiego w kulturach źródłowej i docelowej.

11

Božena Němcova i „dzieje” jej zmysłowego wizerunku

63%

Pająk A.

Slavica Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 161

273 - 283

EN

The article Božena Němcová and the history of her sensual image contains the review of František Novotny’s book Prsten od vévodkyně (2011). The book employs the most recognizable portrait of Božena Němcová painted by Josef Hellich. His painting paraphrase in the shape of imaginary nude (visible on the cover) becomes the reason to present Czech history — since the 19th until the beginning of the 21st century. This piece of work, which constitutes ahybrid combination of detective story and historical fantasy, is an example of revitalization of the subject of history in contemporary literature.

12

Poezja uważności – Czesław Miłosz i haiku

63%

Śniecikowska B.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2014

|

vol. 57/113 z. 1

9-26

PL

Artykuł proponuje wieloaspektową analizę twórczości Czesława Miłosza w kontekście poetyki i filozoficznego zaplecza klasycznych haiku. Autorka rozpoczyna od wskazania zbliżeń i różnic między prezentującą intensywne doświadczenia sensualne poezją polskiego autora a kompozycjami japońskich haijinów. Kolejny etap analizy dotyczy już tylko miniatur Miłosza oglądanych w perspektywie obrazowania zmysłowego w haiku. Dalsza część tekstu poświęcona jest reinterpretacji metaliterackich sądów autora Ocalenia dotyczących poezji Dalekiego Wschodu. Artykuł zamyka komparatystyczna analiza dokonanych przez polskiego poetę przekładów klasycznych japońskich haiku i haiku współczesnych.

EN

The article presents a multifaceted analysis of the underresearched complex relations of the works by Czesław Miłosz and the poetics and philosophical ‘legacy’ of haiku. Firstly, the author examines the haiku-like texts by Miłosz, focusing on sensual imagery employed by classical haijins and the Polish poet. The next section is devoted to re-interpretation of the metaliterary aspects of Miłosz’s texts concerning Far Eastern patterns of poetry. The final part deals with his translations of classical and contemporary haikus, confronting the work of Miłosz with the attempts of other translators and with original texts. The comparative analyses lead to a revision of the common opinions on Miłosz’s translations.

13

Leiturgía – Ort der musiké: Plädoyer für eine Perspektive auf Kirchen-Musik als heteromodales Ereignis

63%

Leonhardmair T.

|

2015

|

vol. 7

|

issue 3

422-440

EN

The meaning of music exceeds the mere acoustic noise. Liturgy clarifies that fact. Focusing aesthetic modes music is considered as defined by the ancient Greek term musiké, back then the union of movement/dance, sound, poetry. As performance musiké correlates with liturgy (performance as well) in a special way. The bodily and transcendent dimensions of musiké arise in liturgy – something performative, i.e. evolving from doing. Liturgy and music are connected with bodily presence (incarnation) and movement – the fundament of life. Both corporal actions and expressive dance in liturgy exist as a form of musiké. Using the example of resonance, listening, polyaisthesis, time/space it becomes apparent that musiké is movens, confronting us with the alien, carrying us to foreign spaces. Leiturgía is a specific aesthetic site where church music opens peculiar the human dimension of musiké. Our society is in need of such places.

14

Back to sensuality itself. Jocelyn Benoist’s anti-phenomenological turn?

63%

Jarczewski D.

Logos i Ethos

|

2023

|

vol. 62

|

issue 2

119-138

PL

Artykuł prezentuje sformułowaną przez Jocelyna Benoista krytykę fenomenologii jako projektu epistemologicznego, redukującego zmysłowość do narzędzia odsyłającego do sensu, a także proponowane przezeń uzupełnienie fenomenologii o ontologię percepcji, która pozwala oddać sprawiedliwość zmysłowości samej. Wskazuje, za filozofem, na paralele między fenomenologią formalną i materialną a estetyką nowożytną i poetyką jako praktyką odsłaniającą zmysłowość. Fenomenologia dźwięku oraz omówienie rewolucji awangardowej w muzyce (atonalność, mikrotonalność, muzyka konkretna) wskazują na ograniczenia estetyki nowożytnej oraz ilustrują możliwe kierunki rozwoju fenomenologii zmysłowości.

EN

The article presents Jocelyn Benoist’s criticism of phenomenology as an epistemological project that reduces sensuality to a tool of reference to meaning, and his proposal to supplement phenomenology with an ontology of perception that does justice to sensuality itself. Following the philosopher, the parallels between formal and material phenomenology and modern aesthetics and poetics as a practice that reveals sensuality are drawn. The phenomenology of sound and the discussion of the avant-garde revolution in music (atonality, microtonality, concrete music) point to the limitations of modern aesthetics and illustrate possible directions for the development of a phenomenology of sensuality.

15

Problematyka zmysłów i zmysłowości w prozie Mykoły Chwylowego

51%

Nowacki A.

Slavica Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 161

157 - 165

EN

The subject of this article is the analysis of the prose of one of the most outstanding Ukrainian writers of the 1920s, Mykola Khvylovy, paying special attention to the issues of senses and sensuality. The analyses carried out have shown that the writer often reaches for olfactory trails as well as motifs connected with the senses of sight and touch. In the course of research it was revealed that in some of his works the trails of senses, and especially the sense of smell, were used to create a subtle portrayal of female corporality.

16

Jolanta Brach-Czainy’s micrology

45%

Marzec L.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The paper discusses the writing and philosophy of Jolanta Brach-Czaina, connecting it to micrology and maieutics. This poetological reflection considering the function of detail and work of similarities and differences in Brach-Czaina’s most significant works (Sofa, Szczeliny istnienia, Błony umysłu) identifies two tendencies of her philosophy: searching for a textual “representation of meaning” and a sensual description of “particles of being”. The paper discusses Brach-Czaina’s ambivalent approach to metonymy and synecdoche, and characterizes her style, which combines a focus on inconspicuous detail and non-conclusiveness of paradoxes. Absorption of concrete and abstraction, creating an impression of precision, and at the same time vagueness are key features of Brach-Czaina’s poetics. Her philosophy has much in common with Italo Calvin and Anne Carson, whose parallel way to seeking the essence of cognition and poetic language has led to the Socratic theory of Eros.

PL

Artykuł omawia pisarstwo i filozofię Jolanty Brach-Czainy, wiążąc je z projektem mikrologii i sokratejską majeutyką. Poetologiczna refleksja nad działaniem detalu, pracy podobieństwa i różnicy, w najważniejszych utworach (Sofie, Szczelinach istnienia, Błonach umysłu) wydobywa dwie tendencje myśli Brach-Czainy: poszukiwanie tekstowego „przedstawicielstwa znaczenia” i zmysłowego opisu „drobin bytu”. Artykuł omawia ambiwalentne podejście filozofki do metonimii i synekdochy oraz charakteryzuje styl pisarstwa, który łączy skupienie na niepozornym detalu oraz niekonkluzywność paradoksów. Kluczową cechą poetyki Brach-Czainy jest absorpcja konkretu i abstrakcji, wywołanie jednoczesnego efektu dokładności i nieokreśloności. Projekt Brach-Czainy wiele łączy z poetologicznymi refleksjami Itala Calvina oraz, przede wszystkim, Anne Carson. Ich równoległa droga w poszukiwaniu istoty poznania i języka poetyckiego doprowadziła do sokratejskiej teorii erosa.

17

Man’s animality in the light of st. Augustine’s philosophical works

38%

Terka M.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 67

631-652

PL

Człowiek jako istota cielesna jest częścią świata materialnego, żyje i podlega procesom podobnym do tych, które panują w świecie zwierząt, a przewyższa go tylko dzięki posiadaniu duszy rozumnej. Chociaż więc ciało umożliwia zaistnienie i funkcjonowanie zwierzęcości w człowieku, to jednak jej istota, czyli podobieństwo człowieka do zwierząt, jest określone przede wszystkim przez relację duszy do ciała. Ponieważ zwierzęta nie posiadają rozumu, to zwierzęcość rozumianą na poziomie ontologicznym, jaką dzieli człowiek ze zwierzętami, św. Augustyn opisuje jako przeżywanie i doświadczanie doznań cielesnych przez byt o charakterze zmysłowym, który jako zwrócony w stronę rzeczy materialnych i żyjący w świecie doznań cielesnych, znajduje w nich właściwe sobie miejsce. Jest więc ona bezrozumnym rozkoszowaniem się sprawami cielesnymi. Zwierzęcość człowieka jest również rozważana jako możliwość bycia, co oznacza, że jest ona przedmiotem wyboru woli i przyjmuje postać procesu upodobnienia się do zwierząt rozumianego w sensie moralnym. Polega ona na tym, że człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, będąc ze swej natury zwrócony ku Niemu, poprzez grzech pychy odwraca się od Niego i od kontemplacji prawd wiecznych zwracając się poprzez pożądliwość w stronę świata cielesnego. Ciesząc się dobrami doczesnymi oraz kierując ku nim swe pragnienia, człowiek przyzwyczaja się do przebywania pośród rzeczy cielesnych, zapomina o Bogu oraz o własnej rozumnej naturze, a dąży do zmysłowej przyjemności. Konsekwencją odwrócenia się od Stwórcy i pożądliwego skierowania się ku rzeczom doczesnym jest więc zaślepienie prowadzące do niewoli cielesności i bałwochwalstwa.

EN

As a corporeal being, man is part of the material world, he lives and is subject to processes similar to those which prevail in the world of animals and exceeds them only owing to the fact that he possesses a rational soul. Thus, although a body makes animality possible for a man to exist and function, its nature, meaning man’s similarity to animals, is defined mainly by the relationship between the soul and body. Since animals do not have minds, animality understood on the ontological level is something man and animals share in common. St. Augustine describes this as experiencing bodily sensations by the sensual being, which, because of their turning towards material things, lives in the world of bodily sensations and finds their place in it. Therefore, this is irrational delectation in bodily matters. This animality in humans is also considered as a possible lifestyle, which means it is an object of the will’s choice and assumes the form of the process of becoming similar to animals in the moral sense. It consists in the fact that man, who is created in the image and likeness of God, being turned to Him by nature, yet due to the sin of pride turns away from Him and from contemplation of eternal truths, and because of covetousness goes towards the carnal world. Being pleased with worldly possessions and directing his desires towards them, man becomes accustomed to existing among corporeal matters, forgetting about God and his own nature, and aspires to sensual pleasures. Therefore, the consequence of turning away from the Creator and lustfully turning to worldly possessions is blindness that leads him or her into slavery of corporeality and idolatry.

18

„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii

26%

Dziemian O.

Język - Szkoła - Religia

|

2023

|

vol. 18

44-62

PL

Artykuł jest pierwszą z dwóch części studium poświęconego biblijnej problematyce zatwardziałości serca obecnej w dwóch dziełach Wacława Potockiego – mesjadzie Nowy zaciąg… (1698) oraz Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). Dyskurs niniejszego szkicu koncentruje się przede wszystkim na zagadnieniach retorycznych, na ukazaniu strategii obrazowania oraz sposobach prezentacji bohaterów dotkniętych tytułową sklerokardią (Judasz, Annasz i Kajfasz, arcykapłani i Żydzi jako zbiorowości domagające się zabicia Jezusa, żydowscy i rzymscy oprawcy), jak też wskazuje różnice i punkty zbieżne we wskazanych obszarach, występujących w odmiennych gatunkowo utworach. Wskazano najbardziej wyraziste elementy i aspekty językowej tkanki utworów, które Potocki wykorzystał w celu ukazania istoty problemu, a także techniki i chwyty retoryczne, które posłużyły autorowi do zbudowania licznych ekspresyjnych, silnie oddziałujących na zmysły odbiorcy opisów (np. porównania, amplifikacje, poetyka kontrastu, uprzywilejowanie szczegółu i konkretu). Wieloaspektową i plastyczną konstrukcję opisów poeta z Łużnej stworzył za pomocą frazeologii i leksyki pochodzących z różnorakich obszarów tematycznych (głównie z zakresu biologii, medycyny i świata natury). Animalistyczne aspekty sklerokardii – najbardziej dominujące – wespół z elementami biologizmu, naturalizmu, fizjologii i anatomii, dowodzą wysokiej wrażliwości Potockiego na pochodzące ze świata zmysłowego i materialnego bodźce oraz są świadectwem fascynacji poety sferami cielesności i zmysłowości; to zaś stanowi charakterystyczny element jego poetyckiej wyobraźni. Wizja bohaterów i rzeczywistości dotkniętych sklerokardią, obecna na kartach Nowego zaciągu… i Dyjalogu…, jest zdominowana przez fałsz, hipokryzję i kłamstwo, naznaczona skrajną brutalnością, bezwzględnością, przemocą i okrucieństwem. Brak w niej miejsca na litość czy jakiekolwiek skrupuły.

EN

This article is the first of two parts of a study devoted to the biblical issue of hardness of heart, present in two works by Waclaw Potocki – Nowy Zaciąg... (1698) and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). The discourse of this sketch focuses primarily on rhetorical issues, on showing the strategies of imagery and the ways of presenting the characters affected by the title sclerocardia (Judas, Annas and Caiaphas, the chief priests and the Jews as collectives demanding the killing of Jesus, the Jewish and Roman executioners), as well as points out the differences and points of convergence in the indicated areas, occurring in the genre-different works. Indicated are the most expressive elements and aspects of the linguistic fabric of the works, which Potocki used to show the essence of the problem, as well as rhetorical techniques and tricks, which were used by the author to build numerous expressive descriptions that strongly affect the senses of the recipient (e.g.: comparisons, amplifications, poetics of contrast, privileging detail and concrete). The multifaceted and artistic construction of descriptions was created by the poet from Łużna using phraseology and lexis from various thematic areas (mainly biology, medicine and the natural world). Animalistic aspects of sclerocardia - the most dominant- together with elements of biologism, naturalism, physiology and anatomy, both prove Potocki’s high sensitivity to stimuli coming from the sensual and material world, as well as testify to the poet’s fascination with the spheres of corporeality and sensuality; this, in turn, is a characteristic element of his poetic imagination. The vision of characters and reality affected by sclerocardia, present in the pages of Nowy Zaciąg... and Dyjalog..., is dominated by falsehood, hypocrisy and lies, marked by extreme brutality, ruthlessness, violence and cruelty. It has no room for pity or any scruples.

Refine search results

Geography of the Body: Jean Epstein’s Poetics and Conceptualization of the Body in his Unpublished Writings

Podmiotowość romantyczna – kłopoty z sensualnością. Rekonesans na przykładzie korespondencji Zygmunta Krasińskiego

„Amerykańskie Wilno” O przyrodniczych zamiłowaniach Tymoteusza Karpowicza

Człowiek z dwiema walizkami. Fragmenty opowieści o Eliadem w Indiach

Odkrywanie cielesności. O bohaterkach powieści „Łuk” Juliusza Kadena-Bandrowskiego i „Kochanek Lady Chatterley” Dawida Herberta Lawrence’a

Powtórzenie niemożliwe. O estetycznym doświadczeniu przeszłości w Pannach z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza

„Tysiąc wierszy”. O poezji Wioletty Grzegorzewskiej tropem Guguł (bądź odwrotnie)

Sensualność i dyskursywność. O prozie powieściowej Slavenki Drakulić

Od edycji limitowanej do galeryjnej. Wstęp do „materialnej” teorii komiksu

Co widzi „burlucze oko”? Przekład literacki jako zdarzenie percepcyjne

Božena Němcova i „dzieje” jej zmysłowego wizerunku

Poezja uważności – Czesław Miłosz i haiku

Leiturgía – Ort der musiké: Plädoyer für eine Perspektive auf Kirchen-Musik als heteromodales Ereignis

Back to sensuality itself. Jocelyn Benoist’s anti-phenomenological turn?

Problematyka zmysłów i zmysłowości w prozie Mykoły Chwylowego

Jolanta Brach-Czainy’s micrology

Man’s animality in the light of st. Augustine’s philosophical works

„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii