Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: stosunki zagraniczne

Sort By:

Limit search:

W przeddzień krachu – stosunki bułgarsko‑radzieckie w latach osiemdziesiątych

100%

Baewa I.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

2012

vol. 47

The day before the crash – Bulgarian‑Soviet relations in the eightiesThis article is devoted to changes in Bulgarian‑Soviet relations in the last decade of the twentieth century. Throughout the whole postwar period the relations between Bulgaria and the Soviet Union were exceptionally close. The connections were rather one‑way – the USSR gave Bulgaria economic aid and thanks to that the country became more industrialized and almost until the end of the system could count on Soviet loans and raw materials. Bulgaria in turn repaid the political obedience and the demonstration of particularly close relations binding itself with the USSR, which gave foreign and domestic analysts the bases to name Bulgaria „the most loyal Soviet satellite”. However, along with the end of the Cold War there has been a fundamental geopolitical change. „Special” relations between Bulgaria and the Soviet Union, of which Bulgaria was proud and which were used, were transformed into a barrier and a cause of problems in the Bulgarian transition to market economy. The path, which Bulgaria had to undergo, proved to be longer than in the case of other the Eastern Bloc countries preserving a greater distance of the Soviet Union.Even before the overthrow of Zhivkov, a new trend could be seen – the reorientation of Bulgarian foreign policy from East to West. During the autumn session of the General Assembly of the UN in New York, Petar Mladenov spoke with US Secretary of State, James Baker, and almost openly promised him an immediate implementation of changes in Bulgaria. This indicates that the political forces after Zhivkov in BCP [Bulgarian Communist Party] were prepared not only to follow Gorbachev, but also to reorient foreign policy of Bulgaria – something that was made by other politicians in the last decade of the twentieth century. Накануне краха – болгаро‑советские отношения в 80‑х гг. XX в.Эта статья описывает изменения в болгаро‑советских отношениях в последнем десятилетии XX века. В послевоенный период отношения между Болгарией и Советским Союзом были особо тесные. Связь носила характер скорее односторонний, чем двусторонний: СССР оказывал Болгарии экономическую помощь, благодаря чему страна провела индустриализацию и почти до конца существования социалистического строя в стране могла рассчитывать на советские кредиты и ресурсы. Болгария в свою очередь расплачивалась политическим повиновением и демонстрацией особо близких связей, связывающих ее с СССР, что дало повод заграничным и местным аналитикам называть её ≪самым верным советским спутником≫. Однако с окончанием холодной войны в новых геополитических условиях ≪особенные≫ отношения между Болгарией и СССР, которыми социалистическая Болгария так гордилась, переросли в барьер, мешающий и утрудняющий переход страны к рыночной экономике. Дорога, которую должна была пройти Болгария, оказалась длиннее, чем в случае других стран восточного блока, сохранивших большую независимость от Советского Союза.Уже перед свержением Живкова можно было заметить новую тенденцию – переориентировку болгарской политики с востока на запад. Во время осенней сессии Общего Собрания ООН в Нью‑Йорке Петыр Младенов, разговаривая с госсекретарем США Джеймсом Бакером, почти открыто обещал ему скорые изменения в Болгарии. Это свидетельствует о том, что поживсковские политические силы в КПБ не только готовились последовать за Горбачевым, но и сменить ориентацию заграничной политики Болгарии, что и претворили в жизнь другие болгарские политики в последней декаде XX в.

Ekonomiczny wymiar współpracy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z Polonią na przykładzie działalności Przedsiębiorstw Polonijno-Zagranicznych

84%

Nitschke-Szram B.

Studia Zachodnie

2017

vol. 19

209-228

W latach 70. XX wieku polityka państwa polskiego wobec Polonii nabrała innego wymiaru. Stała się ona bardziej intensywna i otwarta. Zmiany te zainicjował ówczesny I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edward Gierek. Jednym z najważniejszych przejawów współpracy środowisk polonijnych z krajem stał się aspekt ekonomiczny. Ponadto sytuacja gospodarcza Polski sprawiła, że przedsiębiorcy polonijni uzyskali możliwość prowadzenia działalności w kraju. Stało się to możliwe na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 14 maja 1976 r. Wpisywało się ono ściśle w próbę reform gospodarczych zainicjowanych w grudniu 1976 r. na V plenum KC PZPR. Liczba firm polonijnych systematycznie rosła, począwszy od zaledwie trzech w 1977 roku, aż po prawie osiemset pod koniec lat 80. Przez większą część lat 80. firmy polonijno-zagraniczne stały się istotnym elementem krajobrazu gospodarczego Polski. Wynikało to m.in. z profilu produkcji. Wytwarzając: kosmetyki, odzież czy też niektóre artykuły spożywcze, tworzyły namiastki normalności. W ich działalności dostrzegano nie tylko korzyści, ale i zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. W związku z tym znalazły się one w centrum zainteresowania Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Wojskowej Służby Wewnętrznej. Postrzegano je jako wsparcie dla działalności opozycji. Niewątpliwie też tak było, gdyż niejednokrotnie zatrudniały one działaczy opozycyjnych, ułatwiały pozyskiwanie z zagranicy urządzeń poligraficznych, jak również organizowały wsparcie finansowe. Nie wszystkie stawiały sobie jednak za cel walkę z systemem. Dla wielu najważniejszy był zysk, który osiągano, działając na granicy prawa. To „eldorado” zakończyło się wraz z wejściem w życie ustawy z 23 kwietnia 1986 roku o spółkach z udziałem zagranicznym, kiedy to polskie podmioty gospodarcze uzyskały możliwość tworzenia spółek z podmiotami zagranicznymi

The Polish policy towards the Polish Diaspora changed in the 70s of the 20th century. It became more open and intense. The changes were initiated by the First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers Party – the then Edward Gierek. The economic aspect became one of the most important concerning the cooperation between the Diaspora and Poland. Moreover, the economic situation made it possible for the foreign managers to run a business in Poland. The Council of Ministers Decree dated 14th of May,1976 made it attainable.It infixed precisely to the attempt at economic reforms initiated by the 5th Plenum of the Central Committee of the Polish United Workers Party in December 1976. The number of foreign companies was growing. It began with only three in 1977 and built up to eight hundred at the end of the eighties. Foreign and related to the Polish Diaspora companies became an essential element of the Polish economic landscape. It had a great effect on the production profile. Air of normality was created by giving the market: cosmetics, clothes or some kinds of groceries However, not only the advantages were detected, but dangers too, especially concerning the country’s safety. Hence, they became the main interest of the Internal Ministry and The Internal Military Service. Some of them seemed to support the opposition activities. Undoubtedly it happened so, as resistence activists were frequently employed by them. They also made it easier to obtain printing devices, and organised financial help. However not all of them aimed at underground struggle. For many of them the most important was the profit, sometimes gained at the boundary line. This kind of „Eldorado” ended when the bill dated 23 April, 1986, was passed It concerned joint venture companies The Polish people could run companies together with the foreign business entity

Refine search results

1 Studia Zachodnie

1 Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

1 Baewa I.

1 Nitschke-Szram B.

1 2017

1 2012

Search results

W przeddzień krachu – stosunki bułgarsko‑radzieckie w latach osiemdziesiątych

Ekonomiczny wymiar współpracy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej z Polonią na przykładzie działalności Przedsiębiorstw Polonijno-Zagranicznych