Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  stygmatyzacja społeczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
EN
Childhood obesity in Poland and in many other countries is on the rise. Numerous problems disturbing functioning in the mental and social sphere are often mentioned as the consequences of being overweight. Young people with obesity problems encounter very strong negative reactions from their environment. Most people feel the need to form an immediate overall opinion of someone that is biased by how we perceive one of their traits. Obese people are perceived almost exclusively through the prism of one characteristic, which is so domi-nant that it obscures their strengths and values. Thus, one can speak of stigmatization as a social phenomenon resulting from obesity. For a child or a young person a peer environment is extremely important. The feeling of belonging to a group, being accepted is one of the basic needs. In order to help an obese child overcome problems, holistic and comprehensive actions combining various interventions are required.
PL
Nadwaga i otyłość w Polsce i w wielu krajach ma tendencję zwyżkową. Wśród skutków otyłości często wymienia się wiele problemów zaburzających funkcjonowanie w sferze psychicznej i społecznej. Młodzież mająca problemy z nadwagą spotyka się z bardzo silnymi negatywnymi reakcjami otoczenia. Ludzie mają potrzebę szybkiego wyrabiania sobie poglądu o spotykanych osobach, w psychologii znane jako efekt halo, czyli efekt pierwszego wrażenia. Otyłe osoby postrzegane są prawie wyłącznie przez pryzmat jednej cechy, która jest tak dominująca, że przysłania inne ich walory. Można więc mówić o stygmatyzacji jako o zjawisku społecznym będącym skutkiem otyłości. Dla dziecka i młodego człowieka niezwykle ważne jest środowisko rówieśnicze. Poczucie przynależności do grupy, bycie akceptowanym to jedna z potrzeb życiowych człowieka. Aby pomóc dziecku otyłemu w przezwyciężaniu problemów potrzebne są działania holistyczne, kompleksowe, łączące różne interwencje.
PL
Definiując rodzinę jako system powiązanych elementów, pozostających ze sobą we wzajemnych relacjach, zakłada się, iż zrozumienie poszczególnych jej części nie jest możliwe w odseparowaniu od całości. Rozerwanie więzi przez izolację jednego z jej członków, doprowadza do zaburzeń systemu i konieczności przeorganizowania go. Jeśli jednostka zostaje umieszczona w instytucji penitencjarnej, skazana jest na długotrwałe wykluczenie ze swojej rodziny, co w konsekwencji prowadzi do rozregulowania systemu, a nawet - w sytuacji nieumiejętności poradzenia sobie ze zmianą - rozpadu rodziny.
EN
Defining a family as a system of related elements that are in mutual relations with each other, it is assumed that understanding its individual parts is not possible in separation from the whole. Breaking the bond by isolating one of its members leads to system disturbances and the need to reorganize it. If the unit is placed in a penitentiary institution, it is condemned to long-term exclusion from its family, which in turn leads to dysregulation of the system, and even - in the situation of inability to cope with change - the break-up of the family.
EN
Defining a family as a system of related elements that are in mutual relations with each other, it is assumed that understanding its individual parts is not possible in separation from the whole. Breaking the bond by isolating one of its members leads to system disturbances and the need to reorganize it. If the unit is placed in a penitentiary institution, it is condemned to long-term exclusion from its family, which in turn leads to dysregulation of the system, and even - in the situation of inability to cope with change - the break-up of the family.
PL
Definiując rodzinę jako system powiązanych elementów, pozostających ze sobą we wzajemnych relacjach, zakłada się, iż zrozumienie poszczególnych jej części nie jest możliwe w odseparowaniu od całości. Rozerwanie więzi przez izolację jednego z jej członków, doprowadza do zaburzeń systemu i konieczności przeorganizowania go. Jeśli jednostka zostaje umieszczona w instytucji penitencjarnej, skazana jest na długotrwałe wykluczenie ze swojej rodziny, co w konsekwencji prowadzi do rozregulowania systemu, a nawet - w sytuacji nieumiejętności poradzenia sobie ze zmianą - rozpadu rodziny.
Rozprawy Społeczne
|
2015
|
vol. 9
|
issue 1
12-17
PL
Autorka prezentuje problematyczną kwestię operowania statusem jako kategorią społeczną na przykładzie osób chorych psychicznie. W artykule wskazane są dualizmy, polegające na jednoczesnym- wykluczaniu i gratyfikacji jaka pojawia się wraz z przyznaniem statusu niepełnosprawnego osobie chorej psychicznie. Pracownicy socjalni pracują w obszarze tych ograniczeń ale też są zmuszeni ustalać kryteria statusu uprawniające do społecznego wsparcia. Balansowanie pomiędzy bezpieczeństwem socjalnym jakie daje status i wynikające z niego przywileje, jednocześnie ograniczają. Posiadanie statusu wiąże się także ze stereo typizacją na temat grupy do jakiej kwalifikuje choćby orzeczenie o chorobie. Te bariery, jak wskazuje autorka są konsekwencją operowania statusem w instytucji w której marginalizacja postępuje wraz z przyznaniem statusu osoby niepełnosprawnej.
EN
The author presents the problematic issue of operating one’s status as a social category on the example of the mentally ill persons. The article indicated dualities, consisting of the simultaneous exclusion and g ratification that appear upon conferring the status of a disabled person to a mentally ill person. Social workers work in the area of these limits as well as being forced to establish criteria of status which authorize to receive social support. Balancing between social security provided by such status and privileges resulting f rom it, w hich at t he same t ime place restrains. Obtaining a g iven status is also associated with the stereotypification about the group to which solely t he decision about the disease places a given person. These barriers, as indicated by the author, are the result of operating with the status within the institution in which marginalization progresses together with being granted the status of a disabled person.
5
67%
EN
Background The aim of the study was to determine the occupational activity of epileptic patients. Particular attention was paid to employment of people with epilepsy, the way the workplace is informed about the disease, impact of education on employment opportunities and the relationship between clinical type of epilepsy and professional activity. Material and Methods Patients were recruited from the neurological outpatient clinic in Warszawa and asked to fill in a customized questionnaire, containing questions on their socio-demographic, clinical and employment status. Results The study included 197 adult patients with epilepsy (64 professionally active and 133 inactive). As many as 47.7% of respondents declared that the disease impeded their employment, and 77.2% admitted that the occurrence of seizure at work had negatively affected their comfort. As many as 42.2% professionally active respondents had revealed the disease at work. There was a statistically significant difference between individuals with primarily generalized seizures and those with partial and secondarily generalized seizures (30.61% vs. 2.63%, p < 0.05). Education had also a significant positive impact on employment (47.06% employed with university degree vs. 9.76% with primary education, p < 0.05). No significant correlations between duration of the disease or number of the epileptic seizures, independent of their type and revealing the disease in the workplace, were observed (p > 0.05). Neither current work status had impact on opinions about difficulties in finding a job (p > 0.05). Conclusions Epilepsy is a great obstacle to finding and maintaining employment. Less than 1/2 of patients inform the workplace about their illness, mainly due to previous negative experiences. Since education significantly enables the employment, programs aimed at promoting vocational activation of patients should facilitate access to learning. Med Pr 2015;66(3):343–350
PL
Wstęp Celem badania było poznanie aktywności zawodowej chorych na padaczkę. Badano formy zatrudnienia chorych, sposób informowania o chorobie w miejscu pracy, wpływ wykształcenia na możliwość znalezienia zatrudnienia oraz zależność między kliniczną postacią padaczki a aktywnością zawodową. Materiał i metody Badaniem objęto pacjentów leczonych ambulatoryjnie w warszawskiej poradni neurologicznej. Opracowano ankietę zawierającą pytania charakteryzujące badaną grupę pod względem socjodemograficznym i klinicznym oraz dotyczące zatrudnienia. Wyniki Do badania włączono 197 dorosłych chorych z rozpoznaną padaczką (64 aktywnych i 133 nieaktywnych zawodowo). Spośród badanych 47,7% zdeklarowało, że choroba utrudnia lub utrudniała im podjęcie pracy, a 77,2% przyznało, że wystąpienie napadu padaczkowego w pracy wpłynęło negatywnie na komfort pracy. W grupie czynnych zawodowo 42,2% osób poinformowało w miejscu zatrudnienia o chorobie – istotna statystycznie była różnica między chorymi z napadami pierwotnie uogólnionymi a ogniskowymi i wtórnie uogólnionymi (30,61% vs 2,63%, p < 0,05). Poziom wykształcenia istotnie wypływał na zatrudnienie (47,06% pracujących chorych z wykształceniem wyższym vs 9,76% z wykształceniem podstawowym, p < 0,05). Nie wykazano istotnych zależności między czasem trwania choroby lub liczbą napadów a informowaniem o chorobie w miejscu pracy (p > 0,05). Status zawodowy także nie wpływał na różnice w opiniach dotyczących utrudnień w znalezieniu pracy (p > 0,05). Wnioski Padaczka jest istotną przeszkodą w podejmowaniu i utrzymaniu pracy. Mniej niż 1/2 chorych zatrudnionych (częściej chorzy z łagodniejszą postacią padaczki) mówi o swojej chorobie w miejscu pracy, prawdopodobnie z powodu wcześniejszych negatywnych doświadczeń. Czynnikiem sprzyjającym podjęciu i utrzymaniu pracy zawodowej chorych jest wykształcenie, dlatego programy wspierające zatrudnienie powinny ułatwiać dostęp do edukacji. Med. Pr. 2015;66(3):343–350
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.