Search results

1

W trosce o tożsamość teorii wychowania. Ciągłość i zmiana w wieloparadygmatycznej przestrzeni badań pedagogicznych

100%

Wróbel A.

Studia z Teorii Wychowania

|

2021

|

vol. XII(1 (34))

47-59

PL

Prezentowany tekst dotyczy tożsamości współczesnej teorii wychowania jako podstawowej dyscypliny nauk pedagogicznych. W rozważaniach odniesiono się do rozwoju teoretycznego i orientacji badawczych stosowanych we współczesnej teorii wychowania. W tym kontekście szczególną uwagę zwrócono na znaczenie takich kategorii analitycznych jak teoria, model, koncepcja oraz relację teoria-praktyka wychowania.

2

Dojrzałość uczniów szkół ponadgimnazjalnych do interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie

88%

Wojtkiewicz D.

Przegląd Pedagogiczny

|

2018

|

issue 1

196-203

PL

W artykule zaprezentowano wnioski z badań mających na celu ujawnienie działań/wskaźników dojrzałości uczniów pozwalających na wystąpienie ich interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie. Pozyskane dane w efekcie przeprowadzonych eksploracji umożliwiły udzielenie odpowiedzi na pytania: 1) Jakie działania uczniów sprzyjają zaistnieniu ich interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie? 2) Jakie warunki sprzyjają i/lub powinny być spełnione, by w praktyce edukacyjnej uczniowie przejawiali gotowość do podejmowania interakcji z nauczycielami opartych na partnerstwie i dialogu? Materiał badawczy został zebrany dzięki zastosowaniu badań jakościowych. Posłużyły one poznaniu/rozumieniu interakcji z perspektywy uczniów (dzięki zastosowaniu wywiadów grupowych i indywidualnych) oraz rozpoznaniu odbioru przez nauczycieli ich wzajemnych interakcji z uczniami (w efekcie wykorzystania wywiadów indywidualnych częściowo kierowanych).

3

Koncepcja wychowania państwowego Kazimierza Sośnickiego jako przyczynek do dyskusji o współczesnym modelu edukacji obywatelskiej w Polsce

88%

Męczkowska-Christiansen A., Zalewska E.

Przegląd Pedagogiczny

|

2018

|

issue 2

40-50

PL

Przedstawiany artykuł obejmuje próbę namysłu nad możliwością wykorzystania rozwijanej przez Kazimierza Sośnickiego koncepcji wychowania państwowego jako inspiracji dla dyskusji nad kształtem rodzimej edukacji obywatelskiej. Autorki dokonują krytycznej rekonstrukcji teorii wychowania państwowego, odnosząc się do podstawowych dla niej kategorii: etosu państwowego, wychowania państwowego i jego środków, dystrofii wychowania państwowego i niesionych przez nią zagrożeń dla blokowania rozwoju kompetencji obywatelskich. Koncepcja wychowania państwowego Sośnickiego jest analizowana na tle odniesień do aktualnych wyzwań dla edukacji obywatelskiej, osadzonych w demokratycznym modelu państwa.

4

Kary cielesne w kontekście paradygmatycznego przejścia w ujęciu celu wychowania

75%

Wasilewska E.

Przegląd Pedagogiczny

|

2013

|

issue 2

33-41

PL

Celem podjętych rozważań będzie próba przeprowadzenia teoretycznej analizy uzasadnienia zakazu stosowania kar cielesnych wobec dziecka w praktyce wychowawczej rodziny. Z perspektywy teorii wychowania punktem wyjścia rozważań są humanistyczne i behawioralne źródła definiowania wychowania oraz ich metodologiczne konsekwencje. Prezentacja problemu służy zwiększeniu pedagogicznej świadomości społecznej oraz wzbudzeniu refleksji i wywołaniu dyskusji w środowisku pedagogicznym, podkreślając tym samym znaczenie formułowania celów działań podejmowanych w środowisku rodzinnym przez profesjonalistów w kierunku pedagogizacji.

5

Życie i poglądy pedagogiczne profesora Mieczysława Łobockiego

75%

Zubrzycka-Maciąg T., Wojciechowska-Charlak B.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 11: Katechetyka

177-189

EN

The aim of the article is to show the figure of Professor Mieczysław Łobocki who has a special place in the history of Lublin pedagogy. The Professor’s academic interests were concentrated mainly around the issues belonging to theory and methodology of education. In his numerous publications in this area he combined social psychology with the humanistic orientation and Christian personalism, trying to permeate education with the highest moral values. He believed in the same values in his life, since he was an exceptionally sensitive, empathic, honest, helpful and modest man.

PL

Celem artykułu jest ukazanie sylwetki Profesora Mieczysława Łobockiego, który zajmuje szczególne miejsce w dziejach lubelskiej pedagogiki. Zainteresowania naukowe Profesora koncentrowały się głównie wokół zagadnień z teorii i metodyki wychowania. W swoich licznych publikacjach z tego zakresu łączył psychologię społeczną o humanistycznej orientacji z personalizmem chrześcijańskim starając się nasycać wychowanie najwyższymi wartościami moralnymi. Takie same wartości wyznawał w życiu. Był bowiem człowiekiem niebywale wrażliwym, empatycznym, uczciwym, pomocnym i bardzo skromnym.

6

Three-subject Model of the Educational Relationship

63%

Jeziorański M.

Paedagogia Christiana

|

2022

|

vol. 2/50

11-35

EN

The relationship between the educator and the pupil is of fundamental importance in the optimal education of the young person. Therefore, the very process of education and its effectiveness depends on its understanding and structure. In this article, two previous basic models of the educational relationship (single-subject and two-subject) are discussed and a three-subject model is proposed. Its presentation is the primary aim of this article. Based on the study of the sources and our own findings, it was assumed that the following subjects can be distinguished in the proposed model of educational relationship: 1) the external educator “You,” i.e., the educator in the traditional sense; 2) the “I-caller,” i.e., the normative self-image internalised in the pupil; and 3) the “I-(re)called,” i.e., the pupil present ‘here and now’ with all the contexts (biological, psychological, cultural, spiritual, historical and future) that led him to the ‘here and now.’ It is assumed that this particular dialogue which takes place in the space of the pupil’s inner world is by far the most significant in terms of upbringing; hence, the importance of the inner upbringing relationship is highlighted in the three-subject model.

PL

Relacja wychowawcy z wychowankiem odgrywa zasadniczą rolę w optymalnym kształceniu młodego człowieka. Dlatego od jej rozumienia i struktury zależny jest sam proces wychowania oraz jego efektywność. W artykule zasygnalizowano dwa dotychczasowe, podstawowe modele relacji wychowawczej (jednopodmiotowy i dwupodmiotowy) oraz zaproponowano model trójpodmiotowy. Jego prezentacja była zasadniczym celem artykułu. Na podstawie badania źródeł oraz własnych ustaleń przyjęto, że w proponowanym modelu relacji wychowawczej można wyróżnić następujące podmioty: 1) zewnętrzny wychowawca „Ty”, czyli wychowawca w jego tradycyjnym rozumieniu; 2) „Ja-wołające”, czyli zinterioryzowany w wychowanku normatywny obraz samego siebie; oraz 3) „Ja-(po)wołane”, czyli wychowanek „tu i teraz” obecny ze wszystkimi kontekstami (biologicznymi, psychicznymi, kulturowymi, duchowymi oraz historycznymi i przyszłościowymi), które doprowadziły go do „tu i teraz”. Przyjmuje się, że ten szczególny dialog dokonujący się w przestrzeni wewnętrznego świata wychowanka ma zdecydowanie największe znaczenie wychowawcze, stąd też w modelu trójpodmiotowym wyeksponowano znaczenie wewnętrznej relacji wychowawczej.

7

Teoria wychowania w akademickiej działalności Profesor Teresy Kukołowicz

63%

Rynio A.

Roczniki Pedagogiczne

|

2018

|

vol. 10(46)

|

issue 1

55-73

PL

Celem publikacji było przybliżenie rozumienia i miejsca teorii wychowania w akademickiej działalności prof. Teresy Kukołowicz. Jej czas życia przypada na lata 1925-2014. W opracowaniu próbuję znaleźć odpowiedź na cztery pytania: 1. Jaki jest związek biografii Teresy Kukołowicz z jej koncepcją wychowania? 2. Jakie elementy konstytuują jej teorię wychowania? 3. W czym upatruje ona przyczyny podejmowania działalności wychowawczej? 4. Jakie są jej najważniejsze dokonania w dziedzinie teorii wychowania? Szukając odpowiedzi na powyższe pytania w pierwszej części publikacji pokazuję początki badań prof. Kukołowicz w zakresie pedagogiki; terminologiczne problemy dotyczące rozumienia wychowania; dziedziny wychowania; rozumienie celu wychowania, jego adresatów i podmioty wychowujące. Wskazuję też na zaangażowanie Profesor w pedagogizację Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i pracę na rzecz reaktywacji pedagogiki w KUL. W części drugiej, mając na uwadze jej kluczowe dokonania w dziedzinie teorii wychowania, swoje analizy koncentruję na określeniu stosunku teorii wychowania do pedagogiki ogólnej i pedagogiki społecznej; szukaniu i rozumieniu przyczyn podejmowania działalności wychowawczej; opracowaniu sylwetek wybranych pedagogów i ich koncepcji wychowania; podejmowaniu problematyki zasad i norm wychowania; analizie wypowiedzi na temat wychowawcy jako podmiotowej przyczyny wychowania; wreszcie odpowiedzialności rodziny, państwa i szkoły za wychowanie.

EN

In the article submitted for publication I make an attempt to find the answer to four questions: 1. What is the relationship of biography of Teresa Kukołowicz with her concept of education? 2. What elements constitutes its educational theory? 3. What is the reason for taking up educational activities? 4. What are her most important achievements in the field of educational theory? While looking for answers to the above mentioned questions in the first part of the publication it will be revealed the beginnings of Professor Kukołowicz’s research in pedagogy; terminological problems related to understanding of education; areas of education; understanding the purpose of education, its addressees and the educational bodies. It has been also pointed out the involvement of Professor Kukołowicz in the pedagogy of the Catholic University of Lublin and the work for the reactivation of pedagogy in the Catholic University of Lublin. In the second part, in view of her key achievements in the field of educational theory, I focus my analysis on defining the relation of the theory of upbringing to general pedagogy and social pedagogy, searching for and understanding the reasons for undertaking educational activities; developing the profiles of selected educators and their concept of education; tackling issues of norms and rules of education; analysis of statements about the educator as a subjective cause of education; finally, the responsibility of families, states and schools in the process of education.

8

Spór (o wychowanie dorosłych), którego nie było

63%

Tomiło J.

Edukacja Dorosłych

|

2013

|

issue 2(69)

EN

The issue of adult education (raising of adults) in andragogical theory and practice has not enjoyed a great attention of andragogical circles in recent years. Despite the lapse of time, the basis for the theory of adult education and above all, empirical research are still lacking. Certain andragogical circles are convinced that adults may not be and should not be raised and educated. Referring to the achievements of andragogy, the author attempted to make an analysis of sources, which demonstrated that uniformity of opinions dominated in this regard and the dispute about adult education as such in fact has not occurred. However, recently, it has started to slowly grow in the related publications, appearing in andragogical journals. The article is an attempt to draw attention to the importance of the problem and the need for discourse on adult education.

PL

Problematyka wychowania dorosłych w teorii i praktyce andragogicznej w ostatnich latach nie cieszy się zbytnim zainteresowaniem środowiska andragogicznego. Mimo upływu czasu wciąż brak podstaw teorii wychowania dorosłych a przede wszystkim badań empirycznych. Część środowiska andragogów jest przekonana, że dorosłych nie można i nie należy wychowywać. Odwołując się do dorobku andragogiki, autor podjął próbę analizy źródeł, która wykazała, że w tej kwestii dominowała jednolitość poglądów i sporu o wychowanie dorosłych jako takiego w istocie nie było. Ostatnio jednak, jak się wydaje, zaczyna on powoli kiełkować w przyczynkarskich publikacjach, ukazujących się na łamach czasopism andragogicznych. Artykuł jest próbą zwrócenia uwagi na rangę problemu i potrzebę podjęcia dyskursu o wychowaniu dorosłych.

9

Zagubione obszary polskiej pedagogiki. Część 2

51%

Furmanek W.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2019

|

vol. 32

|

issue 4

EN

This study presents catalogs of problems combining on the lost areas of Polish pedagogy. Attention was drawn to the need to clearly define the mission of pedagogical sciences. It cannot ignore the answer to the question about the essence of man (problems of anthropology and axiology). These, in turn, refer to the philosophical foundations of modern pedagogy. The adopted human image indicates the attributes of the subject: human as a person (complementing the naturalistic paradigm with the humanist paradigm). With regard to these human attributes, pedagogical activity is related. Its essence is to support development processes. No less important is everything related to the so-called fields of education. There is a need to abandon the additivity that is widespread in this area. How should these issues be perceived in the light of the requirements of the methodology of systemic research and the challenges of the modern civilization of knowledge? All this is reflected in the lost problem of pedagogical axiology and education in light and towards values. The issue of human learning – in the context of ubiquitous information technologies – also requires a new approach, and this reorganizing the problem of detailed didactics, including vocational education.

PL

W niniejszym opracowaniu przedstawiono katalogi problemów zestawiające najważniejsze z zagubionych obszarów polskiej pedagogiki. Uwagę zwrócono na konieczność jasnego określenia misji nauk pedagogicznych. Nie może ona pomijać odpowiedzi na pytanie o istotę człowieka (problemy antropologii i aksjologii). Te zaś nawiązują do filozoficznych podstaw współczesnej pedagogiki. Przyjęty obraz człowieka wskazuje na atrybuty podmiotu: człowieka jako osoby (uzupełnienie paradygmatu naturalistycznego paradygmatem humanistycznym). W odniesieniu do tych atrybutów człowieka odnosi się działalność pedagogiczną. Jej istotą jest wspomaganie procesów rozwojowych. Nie mniej ważne jest to wszystko, co wiąże się z tzw. dziedzinami wychowania (edukacji). Istnieje konieczność rezygnacji z upowszechnionego w tym zakresie addytywizmu. Jak należy postrzegać tę problematykę w świetle wymagań metodologii badań systemowych i wyzwań współczesnej cywilizacji wiedzy? Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w zagubionej problematyce aksjologii pedagogicznej oraz problematyce wychowania w świetle i ku wartościom. Problematyka uczenia się człowieka – w kontekście wszechobecnych technologii informacyjnych – także wymaga nowego ujęcia, a to reorganizuje problematykę dydaktyk szczegółowych, w tym edukacji zawodowej.

10

“Le Circostanze per cui dio ci fa passare…” Dalla vita di don Luigi Giussani alla sua concezione dell’educazione

51%

Fedeli C. M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2023

|

vol. 15

|

issue 1

15-24

PL

Artykuł ma na celu uwydatnienie, w sposób spójny i zwięzły, najważniejszych momentów w życiu ks. Giussaniego, które okazały się szczególnie decydujące dla powstania, kształtowania się i dojrzewania jego koncepcji wychowania. Momenty te miały miejsce w jego rodzinie, w okresie jego formacji w Seminarium w Venegono, w czasie, gdy uczył religii w Liceum Berchet w Mediolanie oraz w latach dojrzałości i starości. Zastanawiając się nad doświadczeniami przeżywanymi za każdym razem w tych okolicznościach, Giussani stopniowo tworzył koncepcję wychowania, która za swoje fundamenty ma rzeczywistość, doświadczenie, rację, piękno, wolność, i która dzisiaj okazuje się cenna nie tylko dla nastolatków i ludzi młodych, ale również dla każdego człowieka w każdym wieku.

EN

The contribution intends to highlight, in an essential and synthetic way, the main moments of Fr. Luigi Giussani’s life that have proved to be particularly decisive for the genesis, taking shape and maturation of his conception of education. These moments occurred in the life of his family, in the span of his formation in the Seminary of Venegono, in the period of teaching religion at the Berchet High School in Milan and in the years of maturity and old age. Reflecting on the experience lived each time in such circumstances, Giussani has progressively outlined a conception of education that has as its foundations reality, experience, reason, beauty, freedom, and which presents itself today as valid no longer only for adolescents and young people, but also for every person in all ages of life.

IT

Il contributo intende porre in rilievo, in modo essenziale e sintetico, i principali momenti dell’esistenza di don Luigi Giussani che si sono rivelati particolarmente decisivi per la genesi, il prendere forma e la maturazione della sua concezione dell’educazione. Questi momenti si sono verificati nella vita della sua famiglia, nell’arco di tempo della sua formazione nel Seminario di Venegono, nel periodo dell’insegnamento della religione al Liceo Berchet di Milano e negli anni della maturità e della vecchiaia. Riflettendo sull’esperienza vissuta ogni volta in tali circostanze, Giussani ha progressivamente delineato una concezione dell’educazione che ha per proprie fondamenta la realtà, l’esperienza, la ragione, la bellezza, la libertà, e che si presenta oggi come valida non più solo per gli adolescenti e per i giovani, ma anche per ogni persona in tutte le età della vita.

11

„Okoliczności, jakie Bóg pozwala nam przeżywać…” Od życia ks. Luigiego Giussaniego do jego koncepcji wychowania

51%

Fedeli C. M., Chodyniecki D.

Roczniki Pedagogiczne

|

2023

|

vol. 15

|

issue 1

25-34

EN

* Original article in Italian "'Le Circostanze per cui Dio ci fa passare…' Dalla vita di don Luigi Giussani alla sua concezione dell'educazione" was published in "Roczniki Pedagogiczne" 15(51) 2023, No. 1, pp. 15-24 The contribution intends to highlight, in an essential and synthetic way, the main moments of Fr. Luigi Giussani’s life that have proved to be particularly decisive for the genesis, taking shape and maturation of his conception of education. These moments occurred in the life of his family, in the span of his formation in the Seminary of Venegono, in the period of teaching religion at the Berchet High School in Milan and in the years of maturity and old age. Reflecting on the experience lived each time in such circumstances, Giussani has progressively outlined a conception of education that has as its foundations reality, experience, reason, beauty, freedom, and which presents itself today as valid no longer only for adolescents and young people, but also for every person in all ages of life.

PL

* Artykuł oryginalny w języku włoskim pt. „«Le Circostanze per cui Dio ci fa passare…» Dalla vita di don Luigi Giussani alla sua concezione dell’educazione” został opublikowany w Rocznikach Pedagogicznych 15(51) 2023, nr 1, s. 15-24. Artykuł ma na celu uwydatnienie, w sposób spójny i zwięzły, najważniejszych momentów w życiu ks. Giussaniego, które okazały się szczególnie decydujące dla powstania, kształtowania się i dojrzewania jego koncepcji wychowania. Momenty te miały miejsce w jego rodzinie, w okresie jego formacji w Seminarium w Venegono, w czasie, gdy uczył religii w Liceum Berchet w Mediolanie oraz w latach dojrzałości i starości. Zastanawiając się nad doświadczeniami przeżywanymi za każdym razem w tych okolicznościach, Giussani stopniowo tworzył koncepcję wychowania, która za swoje fundamenty ma rzeczywistość, doświadczenie, rację, piękno, wolność, i która dzisiaj okazuje się cenna nie tylko dla nastolatków i ludzi młodych, ale również dla każdego człowieka w każdym wieku.

12

Wychowanie dorosłych w XXI wieku: w stronę dialektyki związku człowieka ze światem

51%

Tomiło J.

Edukacja Dorosłych

|

2012

|

issue 1(66)

9-22

PL

Wychowanie dorosłych nie doczekało się dotychczas uporządkowanej i spójnej teorii wspierającej praktykę wychowawczą. Wobec braku odniesień empirycznych dyskurs toczy się wokół koncepcji teoretycznych, bazujących na znanych teoriach wychowania dzieci i młodzieży. Nie wszyscy się z tym zgadzają, stąd pojawiają się postulaty zaniechania wychowania dorosłych i oparcia relacji nauczycieli z dorosłymi na dialogu. Możliwe jest także uznanie wychowania dorosłych jako procesu regulującego dialektyczne związki człowieka ze światem czy dostrzeżenie znaczenia niewidzialnego środowiska wychowawczego dla rozwoju dorosłych. Artykuł jest głosem w tym dyskursie, stanowi próbę zarysowania warunków i sytuacji, które upoważniają do zastanowienia się nad ontologicznymi podstawami i przesłankami do budowy teorii wychowania dorosłych.

EN

Adult education has not yet received an ordered and coherent theory supporting educational practice. Because of the lack of empirical reports, discussion concentrates on theoretical concepts based on popular childhood and early adolescent education theories. Not everyone agrees with them which leads to demands for adult education termination and basing adult-teacher relations on dialogue. It is also possible to recognise adult education as process regulating dialectic relations between man and the world or noticing the meaning of invisible educational environment to development of adults. The article is one of voices taking part in the discussion and aims at outlining conditions and situations that allow reflection on ontological foundations and premises for construction of theory of adult education.

13

Pedagogika egzystencjalizmu: jej założenia, cele i rola w rozwoju nauk pedagogicznych

51%

Nowak M.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2004

|

vol. 32

|

issue 2

5-29

EN

The paper seeks to bring home to theorists and practitioners of education one of the branches of pedagogical thought, namely existential pedagogy. The main line of thinking in pedagogy can be defined in the following way: the point is to help people to overcome their banal existence and help them to choose a way towards authentic existence. Thus formulated watchword of this trend opens a new perspective on pedagogical thinking of great importance both theoretical and practical. It is true that in the end of the 1960s the peculiar vogue for existentialism was in the wane. Nevertheless it brought about a vivid interest in philosophy, introduced a new approach in many domains of science, including pedagogy. Consequently, the reality of education and its planning could better be recognized. By opening to what is non-verifiable, existentialism made it possible to seek after the sense of existence and education (interest in the noetic dimension), and to quest after a climate in which one could adopt an attitude of openness and overcome abstract categories (V. Frankl). The very categories of existentialism are significant, starting with the category of „existence” (Lat. existere - take place, exist, appear, be outside, go towards). Owing to existentialism such categories as „freedom,” experience etc. have clearly received a dynamic dimension in pedagogy. The author points to existentialism as a branch of contemporary philosophical thought with which is connected its appearance in pedagogical thought. The author devotes much attention, within the framework of basic problems of existential pedagogy, to the tasks and objectives of education. He does this by turning our attention to the axiology of existential pedagogy, understanding of the educational relationship, the role of educator/teacher and pupil/student in the overall dynamism of the educational process. Then he goes on to outline an existential approach to the methodology of education and instruction. By showing the main aspects of the existentialist trend in pedagogical thought, the paper may become a help in understanding not only how to approach the reality of education in the future, but also how to understand many ideas that have been imported to pedagogical thought by existentialism. Undoubtedly, existentialism has contributed to the recognition of the role of human experiences and emotions in the formation of personality. This can also be seen as an important element in the formation of a society that is more capable of empathy, dialogue, reconciliation, and sensitivity. It is especially valuable of existentialism that it has directed pedagogical thinking towards planning (in relation with the be-project idea) and the carrying out of plans in the future. They call for the climate of empathy, agreement, dialogue, and collaboration with others. Existentialism has faced criticism, but has also won great popularity and recognition. At least some of these attitudes are illustrated in the paper. Generally, one can say that undoubtedly existentialism has had its role in stressing a living concrete anew in pedagogical thought. Among other things, it has contributed a lot to the issue of coming to terms between individualism and socialization, subjectivism and objectivism, solving these problems by way of compromise between the two kinds of opposition.

14

Pedagogika bezpieczeństwa – nowa subdyscyplina

45%

Dembiński M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2019

|

vol. 32

|

issue 3

EN

The aim of the article was not only just the justification for the appointment of security pedagogy as a new sub-discipline of pedagogy, but also to clarify it by referring to the idea of praxis described by the German thinker Dietrich Benner. For this purpose, I present his views on the pedagogical principles of praxis and I broaden them with proposals of principles of thinking and of acting, which should be part of the general structure of praxis, that is ethics, aesthetics, politics, economics and religion. I refer the whole through pedagogical praxis to its foundations, that is, to the theory of upbringing, theory of practice and theory of pedagogical institutions, in which I place the pedagogy of security. Finally, reflecting on the goals, tasks and place of education in the field of security pedagogy, and also I indicate dangers, that may become a source of its pathological identity.

PL

Celem opracowania było nie tylko uzasadnienie powołania pedagogiki bezpieczeństwa jako nowej subdyscypliny pedagogiki, lecz także jej dookreślenie przez odwołanie się do idei praxis opisanej przez niemieckiego myśliciela Dietricha Bennera. W tym celu nie tylko przybliżam jego poglądy na temat zasad pedagogicznej praxis i poszerzam je o propozycje zasad myślenia i działania, które powinny wpisywać się w ogólnoludzką strukturę praxis, czyli w etykę, estetykę, politykę, ekonomię i religię. Całość odnoszę przez pedagogiczną praxis do jej podstawy, czyli do teorii wychowania, teorii kształcenia i teorii instytucji pedagogicznych, w przestrzeni której sytuuję pedagogikę bezpieczeństwa. W końcu, zastanawiając się nad celami, zadaniami i miejscem edukacji w obszarze pedagogiki bezpieczeństwa, wskazuję niebezpieczeństwa, które mogą stać się źródłem jej patologicznej tożsamości.

Refine search results

W trosce o tożsamość teorii wychowania. Ciągłość i zmiana w wieloparadygmatycznej przestrzeni badań pedagogicznych

Dojrzałość uczniów szkół ponadgimnazjalnych do interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie

Koncepcja wychowania państwowego Kazimierza Sośnickiego jako przyczynek do dyskusji o współczesnym modelu edukacji obywatelskiej w Polsce

Kary cielesne w kontekście paradygmatycznego przejścia w ujęciu celu wychowania

Życie i poglądy pedagogiczne profesora Mieczysława Łobockiego

Three-subject Model of the Educational Relationship

Teoria wychowania w akademickiej działalności Profesor Teresy Kukołowicz

Spór (o wychowanie dorosłych), którego nie było

Zagubione obszary polskiej pedagogiki. Część 2

“Le Circostanze per cui dio ci fa passare…” Dalla vita di don Luigi Giussani alla sua concezione dell’educazione

„Okoliczności, jakie Bóg pozwala nam przeżywać…” Od życia ks. Luigiego Giussaniego do jego koncepcji wychowania

Wychowanie dorosłych w XXI wieku: w stronę dialektyki związku człowieka ze światem

Pedagogika egzystencjalizmu: jej założenia, cele i rola w rozwoju nauk pedagogicznych

Pedagogika bezpieczeństwa – nowa subdyscyplina