Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: terminologia żydowska

Sort By:

Limit search:

Принципы описания и адаптации «чужой» культуры языковыми средствами «своей» традиции

100%

Белова О. В.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

2008

vol. 20

201-213

Autorka podjmuje problematykę adaptacji obcej kultury poprzez wykorzystanie językowych środków własnej tradycji, a głównie leksyki i frazeologii. Rozpatrywanym zagadnieniem szczegółowym jest tu funkcjonowanie ludowej terminologii Słowian i Żydów. W relacjach między tymi etnosami autorka zauważa tendencję do nazywania wielu zjawisk obrzędowych czy zwyczajowych z zakresu kultury żydowskiej terminami własnej, słowiańskiej leksyki. Zjawisko to rozpatrywane jest poprzez charakterystykę następujących zagadnień: (1) wykorzystanie osobnych terminów dla opisu obcych realiów, np. окóпысько termin wydzielony dla nazwania tylko żydowskich miejsc pochówku; (2) użycie własnych terminów do określania elementów kultury obcej, np. cerkiew i kaplica dla nazwania także żydowskich budowli sakralnych; (3) adaptację obcego terminu do własnej tradycji, co autorka ilustruje takimi przykładami jak maca, szabas itp.; (4) wykorzystanie ludowej etymologii jako mechanizmu swoistego przekładu tekstów z obcej kultury, czego przykładem jest zapisana w polskiej wersji językowej nazwa święta żydowskiego jako lizowki wg ludowej etymologii nazwa ta powstała od zlizywania; (5) zastosowanie leksemu jako „zwiniętej” nazwy dla całego ludowego tekstu, co dokumentują ukraińskie przykłady typu Ґамана określenie pieczywa obrzędowego jako identyfikacja żydowskiego święta Purim. Analizowany materiał pochodzi z obszarów Polesia, Podola, Podlasia, terenów przykarpackich, Bukowiny i Zachodniej Białorusi.

The author deals with the problem of adapting a foreign culture through linguistic means from one’s own tradition, mainly lexis and phraseology. Specifically, she deals with the folk terminology of Slavs and Jews and observes that Jewish rituals or customs may be referred to by means of Slavic, i.e. “one’s own” lexis. The following issues are discussed: (1) the use of distinct terms to describe foreign reality, e.g. окóпысько (the term used only in reference to Jewish burial places); (2) the use of familiar terms to refer to elements of the foreign culture (e.g. cerkiew ‘orthodox church’ or kaplica ‘chapel’ used in reference to Jewish temples); (3) adaptation of a foreign term to one’s own tradition (maca ‘matzah’, szabas ‘the Sabbath’); (4) the use of folk etymology as a mechanism of a peculiar kind of translation of texts from a foreign culture (e.g. a Jewish festival was called lizówki, which according to folk etymology came from lizać ‘lick’); (5) the use of a lexeme as a shortened form of a whole folk text (e.g. the Ukrainian Ґамана ‘bread used for the Purim holiday’). The data for the analysis come from Polesia (today’s Belarus, Ukraine and Poland), Podolia (today’s Ukraine), Podlachia (today’s eastern Poland and western Belarus), the vicinity of the Carpathians, Bukowina (today’s Ukraine) and western Belarus.

Refine search results

1 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 Белова О. В.

1 2008

Search results

Принципы описания и адаптации «чужой» культуры языковыми средствами «своей» традиции