Search results

1

Niemieckie ugrupowania polityczne wobec kryzysu uchodźczego

100%

Nitszke A.

Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

|

2017

|

vol. 12

|

issue 3

EN

The Federal Republic of Germany has developed a model of integration and assimilation of refugees and economic migrants, which for decades was a model for other European countries and the European Union (EU ). This was possible thanks to the consensus between the main political forces in the country, which, despite the natural alternation of power, do not undermine the main objectives of both foreign policy as well as internal, including the approach to immigrants. The situation changed after 2011 and the events in North Africa, known as the Arab Spring, the consequence of which was a massive influx of refugees and immigrants to Germany. This article examines the position of the main political parties in relation to the refugee crisis.

PL

Republika Federalna Niemiec (RFN) wypracowała model integracji i asymilacji uchodźców i imigrantów zarobkowych, który przez dziesięciolecia stanowił wzór dla innych państw europejskich i Unii Europejskiej (UE ). Było to możliwe dzięki konsensusowi pomiędzy głównymi siłami politycznymi w kraju, które, mimo naturalnej alternacji władzy, nie podważały głównych założeń zarówno polityki zagranicznej, jak też wewnętrznej, w tym kwestii podejścia do imigrantów. Sytuacja uległa zmianie po 2011 r. i wydarzeniach w Afryce Północnej, zwanych arabską wiosną, których konsekwencją stał się masowy napływ uchodźców i imigrantów do Niemiec. W artykule przeanalizowane zostaną stanowiska głównych partii politycznych w odniesieniu do kryzysu uchodźczego.

2

Israel in a New Middle East: How to Respond?

100%

Bryc A., Kopcewicz G., Olszanecka N., Urbański D., Piechowiak-Lamparska J., Bryc A., Bojarczyk B., Jorgensen F. A. E., Niedziołka D., Pacześniak A., Potorski R., Wincławska M., Włodkowska-Bagan A., Jeran A., Mol A., Solsbery A., Dąbrowska I., Głodkowski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Piechowiak-Lamparska J.

The Copernicus Journal of Political Studies

|

2013

|

issue 1 (3)

PL

Israeli foreign policy, its mechanisms, conditions, as well as driving forces is a complex phenomenon composed of intersecting elements of security, defense, and foreign interests that are inseparably braided. Generally speaking, there are at least four main interests which determine states’ foreign activity, firstly security of the state and its territory, secondly economy and development, thirdly international position, prestige among other states, and lastly international society common benefits. The only way to understand Israel’s international conduct is to look deeper into its national identity, political tradition, and historical burden as well.So the goal of this paper is to study the priorities of the Israeli foreign policy, particularly while the so called Arab Spring, crisis over Iranian nuclear program, and the changes in the Middle East.Full text: http://bazhum.muzhp.pl/czasopismo/589/?idno=14763

3

Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism

100%

Czornik K.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2018

|

issue 3

47-65

EN

The Arab Spring in Egypt and the overthrow of the regime of Hosni Mubarak in January 2011 should be seen as one of the implications of the Jasmine Revolution in Tunisia. The Arab Spring was perceived by Western states as a process that should bring about the democratization of the Middle East and North Africa, as well as the emergence of civil societies in the countries of the region. The Arab Spring, despite the initial wave of rebellions, was supposed to imply stabilization of the region. The results of the Arab Spring, however, turned out to be completely different from the expected ones. In the case of Egypt, the regime change did not bring effective alternation in the socio-political order. Opposition groups, pro-democracy activists and subsequently moderate Islamists became the beneficiaries of Hosni Mubarak’s overthrow in the short term. The actual winner was the army and former military officers, including President General Abd al-Fattah as-Sisi re-elected in March, 2018. The Arab Spring initiated the next stage in the history of Egypt – military electoral authoritarianism, equally undemocratic as before January 25, 2011. In Egypt, the stability of the state is guarded by the army fighting with Islamic radicals and terrorists and having the support of the United States.

PL

Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.

4

Syryjski konflikt i jego wpływ na sytuację w Europie

80%

Giedz M.

Studia Orientalne

|

2015

|

issue 1(7)

25-47

RU

Арабская весна, которая превратилась в революцию, а вернее в гражданскую войну в Сирии, вызвала трагическое и одновременно интересное соотношение сил на международной политической арене. Казалось бы, небольшая, незначительная страна на Ближнем Востоке втянула в свои внутренние интриги крупные державы мира. Сирия стала ключём на Ближнем Востоке. Это страна необыкновенно красочная во всех отношениях: этнических, религиозных, культурных, ландшафтных..., а также является страной, в которой ближневосточные государства, мировые державы, а также международные террористические организации хотят реализовать свои собственные интересы. Это настолько противоречивые интересы, что привели к абсурдной войне, в которой все борятся против всех. Дошло до противостояния на нескольких уровнях: политическом – между Соединёнными Штатами и Россией; религиозном – христианами и мусульманами, а также внутри ислама: суннитами – шиитами, то есть саудами и персами, экономическом, в котором, например, роль коридора между Средиземным Морем и Ираком берет на себя Турция, это противостояние между османцами и персами. К этому присоединяется ещё проблема беженцев: почти 4 миллионов эмигрантов, не говоря уже о более 10 миллионах мигрантов и, таким образом, приток беженцев не только в соседние государства, но и в Европу, главным образом в Западную. На политической арене усиливается влияние новых игроков, одними из которых являются курды. Происходит новый раздел Ближнего Востока, будущее которого предсказать трудно.

EN

The Arab Spring, which turned into a revolution, or rather a civil war in Syria caused a tragic, yet interesting configuration of the international political arena. This seemingly small, insignificant country in the Middle East pulled the most important powers of the world in to its interiour conflicts. Syria has become the key to the Middle East. It is a very colorful country in every way: ethnic, religious, cultural, landscape… and the country in which the Middle East countries and world powers and international terrorist organizations want to pursue their interests. They are so contradictory interests that led to an absurd war in which everyone is fighting against everyone. There has therefore been a confrontation on several levels, such as political: between the United States and Russia; religious: Christians–Muslims, as well as within Islam: Sunni–Shia, or Saudis and the Persians; business: where, for example, the role of the corridor between the Mediterranean Sea and Iraq it is taken by Turkey, it is a confrontation between the Ottomans and the Persians. Due to this almost 3 million external emigration takes place – not to mention the more than 10 million internal migration – and simutlaniously the influx of refugees not only to neighboring countries but also to Europe, mainly Western Europe. On the political scene the new players are reinforcing themseves namely, the Kurds. A new division of the Middle East is being created of which, the future is difficult to predict.

Refine search results

1 Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

1 Studia Orientalne

1 Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych

1 The Copernicus Journal of Political Studies

1 Bojarczyk B.

1 Bryc A.

1 Czornik K.

1 Dąbrowska I.

1 Giedz M.

1 Głodkowski M.

1 Jeran A.

1 Jorgensen F. A. E.

1 Kopcewicz G.

1 Mol A.

1 Niedziołka D.

1 Nitszke A.

1 Olszanecka N.

1 Pacześniak A.

1 Piechowiak-Lamparska J.

1 Potorski R.

1 Solsbery A.

1 Urbański D.

1 Wincławska M.

1 Włodkowska-Bagan A.

1 2018

1 2017

1 2015

1 2013

Niemieckie ugrupowania polityczne wobec kryzysu uchodźczego

Israel in a New Middle East: How to Respond?

Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism

Syryjski konflikt i jego wpływ na sytuację w Europie