Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  theology of dialogue
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Elementy filozofii dialogu w antropologii paschalnej ks. Wacława Hruniewicza

100%
Parzych-Blakiewicz K.
Forum Teologiczne
|
2011
|
vol. 12
121-132
EN
The essay has three parts. The opening part describes symmetric and asymmetric concepts of a dialogue. The middle section deals with paschal aspects of theology, and the closing one examines paschal dialogics based on the indicated dialogical and theological content. Explanations are drawned from the classical philosophy of dialogue as interpreted in the contemporary philosophical and theological dialogics. The author investigates the soteriological content of Fr Wacław Hryniewicz’s book Outlines of Paschal Theology. The symmetric concept of a dialogue stresses equality of the partners, connected with an innermost experience of ‘I’. The asymmetric concept of a dialogue draws attention to the inequality of the partners resulting from axiological circumstances of their personal lives. Hryniewicz’s paschal theology is centered around the Passion of Jesus Christ seen as the historical events on the one hand, but on the other being relevant in all times and places. The purpose of those events, defined as the Passover, is the salvation of the man and all the universe. The paschal anthropology is focused on the paschal event taking place inside man. It accentuates the relational and ecstatic aspects of the human being, situated at the bases of the salvific dialogue. The elements of the philosophy of dialogue, from which the paschal theology draws its explanations, are two concepts of dialogue: symmetric and asymmetric. Their complementary nature was proved through theological implementation of both dialogical contents. Thanks to this the paschal anthropology revealed the tendency of the philosophical dialogics for self-development within theology.
2
Content available remote

Sperancyjny aspekt teologii dialogu w encyklice "Spe salvi" Benedykta XVI

67%
Parzych-Blakiewicz K.
Studia Warmińskie
|
2012
|
issue 49
55-65
PL
Dialog według współczesnej humanistyki jest wydarzeniem komunikacji, które oznacza osobowe spełnienie w aktywności relacyjnej. Pośrednim momentem między pojęciem dialogu i rzeczywistym dialogiem jest nadzieja. Bez nadziei - dialog umiera. Bez dialogu - ludzkie istnienie jest zagubione w jałowej lub destrukcyjnej samotności. Encyklika Benedykta XVI „Spe salvi” dostarcza treści, które pomagają dookreślić teologiczny status nadziei w dialogice. Głębsza refleksja nad koncepcją nadziei zbawienia w „Spe salvi” pozwala na stwierdzenie, że nadzieja wskazuje na moment odpowiadający za rozwój dramaturgii dialogicznej. Teologia dialogu definiuje model metody badawczej. Nadzieja definiuje zbawczą kategorię w historii człowieka. W perspektywie teologii dialogu i historii zbawienia, nadzieja zbawienia jest kategorią dialogiczną. Nadzieja to naturalne doświadczenie ludzkie. Benedykt XVI zauważa, że ludzkie aspiracje realizowane bez odniesienia do religijnych wartości, nie spełniają ludzkich oczekiwań. Prawdziwa nadzieja czyni człowieka szczęśliwym. Wymaga trwania przy Chrystusie oraz odważnego wprowadzania wartości ewangelicznych do życia codziennego. Benedykt XVI akcentuje konieczność „uzdrowienia" nadziei. Kultura współczesna eliminuje, wypacza i zniekształca nadzieję zbawienia, a przez to prowadzi życie ludzkie donikąd. "Uzdrowienie" nadziei zbawienia jest uprawianiem teologii dialogu.
EN
The dialogue according to the contemporary humanities is a communication event which means the personal fulfilment in the relational activity. An indirect moment between the idea of the dialogue and a real dialogue is hope. Without hope – the dialogue dies. Without the dialogue – a human beeing is lost on the barren or destructive loneliness. The encyclical letter Spe salvi supplies the content to specify a theological-dialogical status of hope. The most reflection over the conception of the salvation hope according to the Spe salvi lets on the statement that a hope indicates the moment being accountable for development of the dialogical dramaturgy. The theology of dialogue defines a model of the research method. Hope defines the salvific category in a human history. In the perspective of the theology of dialogue and the history of salvation, the hope of salvation is a dialogical category. Hope is a natural human experience. Benedict XVI notices that human aspirations realized without the reference to religious values, do not fulfill human expectations. The true hope does the man happy. This hope demands clinging to Christ and the courageous initiation of evangelical values into the daily life. Benedict XVI accentuates the necessity “of healing” of the hope. The contemporary culture eliminates, warps and deforms the hope of salvation, and through this leads nowhere the human beeing. “Healing” of the hope of salvation relates a cultivating of the theology of dialogue.
DE
Der Dialog nach zeitgenössischen Geisteswissenschaften des Kommunikationsereignis ist, der die Personenerfüllung in der Relationsaktivität bedeutet. Zwischen Dialog-Konzept und Dialog-Akt die Hoffnung sein soll. Ohne die Hoffnung - der Dialog stirbt. Ohne den Dialog - die menschliche Existenz ist in dem unfruchtbaren oder destruktiven Alleinsein verloren. Die Enzyklika des Papst Benedikts XVI Spe salvi liefert Inhalte, die helfen der theologische Status der Hoffnung in der Theologie des Dialogs festzustellen. Das tiefere Nachdenken über der Konzeption der Hoffnung der Erlösung in Spe salvi erlaubt artikulieren, dass eine Hoffnung für einen Augenblick zeigt, der für die Entwicklung der Dramaturgie des Dialogs verantwortlich ist. Die Theologie des Dialogs das Modell des Forschungsansatzes beschreibt. Die Hoffnung die erlösend Kategorie in der Geschichte des Menschen definiert. In der Perspektive der Theologie des Dialogs und der Geschichte der Erlösung, die Hoffnung der Erlösung ist eine dialogische Kategorie. Die Hoffnung eine fundamentale menschliche Erfahrung ist. Der Benedikt XVI oft bemerkt, dass die menschlichen Bestrebungen ohne den Bezug auf die religiösen Werte, keine aus den menschlichen Erwartungen erfüllen können. Die wahre Hoffnung macht einen Menschen glücklich. Sie fordert bei Christus zu bleiben, sowie das mutige die evangelischen Werte zu dem Alltag hereinzuführen. Der XVI Benedikt betont die Notwendigkeit „der Sanierung“ der Hoffnung. Weil, die zeitgenössische Kultur, die Hoffnung der Erlösung eliminiert, verformt und sie entstellt, und dadurch nirgendwohin ein Menschenleben führt. „Die Sanierung“ der Hoffnung der Erlösung auch zu der Theologie des Dialogs gehört.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.