Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  urban social movements
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The article explores urban social movements. It is the city that sets out stimulating strategies for building a social movement and forms of its activities and protest. The article is based on ethnographic studies conducted among activists from movements opposing neoliberalism, anti-corporate movements and the alter-globalist movement. Urban activities and protest tactics are treated as an emanation of their chief ideologies and means of articulating fundamental political postulates.
EN
The article discusses the current practices of commemorating the 1905 revolution in Łódź. The changes taking place in the city’s memory policy are conditioned both by the loss of memory of the events from a century ago and by changing political factors in the post-transformation period. The city is a paradigmatic example of a post-industrial city in Central and Eastern Europe facing an identity crisis. Narratives formulated ‘from above’ compete with those created ‘from below’. While the former are based on the construction of a utopian, capitalist city of success, the latter claim the history of the people of Łódź. Revitalising the memory of the Revolution of 1905 plays a key role in these negotiations, contributing to a revision of the post-transformation amnesia about the city’s working-class past.
Society Register
|
2020
|
vol. 4
|
issue 4
105-128
EN
For over a decade, the explosion of various forms of urban activism has been observed: so- called urban social movements or the right to the city (RTTC) movements actively participate in the realm of non-institutional politics. This trend has been observed both world-wide and in Europe, particularly in the countries of Central and Eastern Europe. Poland is also a clear example of this tendency. The paper presented aims to achieve two goals. First of all, it is based on desk research and offers a broad literature overview, indicating the main directions and results in urban activism research in Poland of the last 10 years. Recalling and discussing the broadest possible body of literature, with particular emphasis on Polish-language references, should be useful for international readers and researchers. Secondly, the paper attempts to synthesize these current research results, including the authors own research results, identifying the complexity of the field of urban activism. As a result, it points to various entities using the RTTC slogan in their social struggles, consequently identifying two main types of RTTC activism: radical and middle-class (petite bourgeoisie?) movements.
PL
Artykuł skupia się na dwóch wątkach: wskazaniu i interpretacji źródeł współczesnych miejskich ruchów społecznych (MRS) w Polsce oraz próbie diagnozy zjawiska. Zwracamy uwagę na ideologiczne napięcia, które są obecne w ramach odmiennych nurtów miejskiego aktywizmu, w różnym stopniu poszukujących tożsamości w nawiązaniach do tradycji „prawa do miasta”. Poszukujemy jednocześnie między nimi synergii, swoistej „jedności w wielości”, powstającej w warunkach współczesnego środkowoeuropejskiego miasta. Tekst zamyka analiza ilościowa i próba charakterystyki publiczności ruchów miejskich na przykładzie Poznania. Źródłem danych są wyniki exit poll oraz dane Państwowej Komisji Wyborczej.
EN
This article focuses on two threads: identification and interpretation of the sources of urban social movements in Poland, and an attempt to diagnose the phenomenon. Ideological tensions are shown to be present within the various strands of urban activism, to a varying degree seeking identity in connection with the traditional “right to the city”. We also look for synergy, a peculiar “unity in diversity” arising out of the conditions of a modern Central European city. The final part of the text consists of a quantitative analysis and an attempt to characterize urban movements, using Poznań as an example. The data sources used were exit polls and data from the National Electoral Commission.
PL
Celem artykułu jest próba określenia potencjału do krystalizacji grup interesu w partycypacyjnym zarządzaniu miastem. W pracy zarysowano podwaliny tego modelu oraz zwrócono uwagę, że wdrażanie przez samorząd paradygmatu partycypacyjnego oznacza włączenie we współrządzenie mieszkańców w odmiennymi oczekiwaniami. Wykorzystując dane Wrocławskiej Diagnozy Społecznej 2014, zidentyfikowano pięć potencjalnych grup interesu. Zdefiniowano także potencjał ich mobilizacji do wyrażania i obrony swoich interesów. Ustalono również, w jakim stopniu poziom zaangażowania obywateli w artykulację wspomnianych interesów wynika ze stylu życia, a jak dalece wpływa na to ulokowanie jednostek w strukturze społecznej. Końcowa część odpowiada na pytanie o koncyliacyjny i antagonistyczny potencjał wyodrębnionych orientacji, a także o przyszłość polityki miejskiej.
EN
The main goal of this article is to define the capacity for the emergence of interest groups within a participatory approach to city management. It is argued that the implementation of this approach in urban policy must take into account inhabitants’ expectations that are of very different nature. On the basis of the data collected within the framework of the Wroclaw Social Diagnosis 2014 research project, five most important dimensions of the social expectations have been identified. It has been found that the capacity for the emergence of the interest groups differs across the identified dimensions. The article demonstrates to what extent the level of social mobilization is determined by lifestyle and structural factors.
PL
Celem opracowania jest przeanalizowanie, na jakich wartościach i ideach ruchy miejskie w Polsce opierają swoją wizję rozwoju polskich miast. Omówiono pięć wybranych wartości, idei: solidarność międzymiastowa, sprawiedliwość, kultura jako kluczowy obszar działania na rzecz rozwoju miast, zrównoważony rozwój oraz partycypacja – starając się przedstawić sposób ich definiowania przez ruchy miejskie oraz ich relację do wartości typowych dla tzw. nowych ruchów społecznych. Ponadto postawiono hipotezę, że jedną z kulturowych konsekwencji istnienia i działania ruchów miejskich jest upowszechnienie przywołanych wartości i idei, a marginalizacja innych – zarówno wśród „zwykłych” mieszkańców miast, jak i wśród przedstawicieli lokalnych i krajowych władz. Aby zaobserwować i zrozumieć te zmiany w obszarze świadomości, badacze ruchów miejskich powinni prowadzić badania empiryczne w celu weryfikacji, które z deklarowanych wartości i idei miejscy aktywiści realizują w praktyce życia miejskiego i jaka jest ich hierarchia. Wnioski i hipotezy zawarte w artykule sformułowano na podstawie analizy danych zastanych w postaci stron internetowych prowadzonych przez ruchy miejskie (Kongres Ruchów Miejskich i Porozumienie Ruchów Miejskich), obserwację działań ruchów miejskich oraz zrealizowanego w 2011 r. badania empirycznego wśród aktorów łódzkiego „Ruchu Społecznego Szacunek dla Łodzi”.
EN
The aim of this article is to analyze what values and ideas are crucial to the vision of urban development from the perspective of social urban movements in Poland. Five different values/ ideas were chosen to elaborate: inter-city solidarity, justice, culture instead of economy, sustainable development and participation. The paper tries to explore what these values might mean for urban activists and what are relations between these values and typical values of new social movements. Furthermore, the author hypothesizes that making some values more popular among, both “ordinary” habitants of the polish cities and local/ national government representatives, is one of the cultural consequences of urban movements in Poland. Researchers who aims to observe and understand changes in human consciousness should conduct empirical studies on urban movements, firstly, to verify which values are declared and put by them into practice in daily urban life, and secondly, to find out what priorities urban activists assign to these values. Conclusions and hypotheses in the article were given on the basis of: 1. The secondary data analysis of Urban Movements Congress website and Urban Movements Agreement website; 2. An observation of the actions of urban activists on the national level; 3. Empirical studies conducted by the author in 2011 among participants of the “Social Movement Respect for Lodz” – local activists from Lodz in Poland.
Praktyka Teoretyczna
|
2013
|
vol. 9
|
issue 3
133-157
EN
The paper deals with the idea of ??the right to the city (RTTC), one ofthe leading ideologies of contemporary emancipatory politics. It also focuses on socialactors (mainly Polish urban social movements) as the RTTC users and deals with theproblem how urban activists use the idea in everyday political praxis. The right to thecity is analysed with respect to the Laclau’s notion of an “empty signifier”, that is, as anelement which depends on the interpretation put on it in the pragmatics of social struggles.Furthermore, the article examines the fact of consistent functionalization of theRTTC idea. The initially Marxian concept of revolutionary origins is now becomingincreasingly reformist and is being used mainly as a popular political label.
PL
Artykuł podejmuje wątki związane z ideą prawa do miasta: traktuje ją jako jedną z naczelnych ideologii polityki emancypacyjnej, z drugiej strony wyraża zainteresowanie aktorami odwołującymi się (wprost i nie wprost) do jej retoryki. Analizuje prawo do miasta jako puste znaczące – kategorię, której sens nadają aktorzy wykorzystujący ją w ramach pragmatyki walk społecznych. Stara się też podjąć wątek „(r)ewolucyjnej retoryki” rozmaitych podmiotów zmiany społecznej, wskazując na fakt postępującej funkcjonalizacji idei prawa do miasta, która z ideologii (czy też doktryny praktycznej) o marksistowskiej, ergo rewolucyjnej proweniencji wykorzystywana jest coraz częściej jako polityczna etykieta.
EN
Choć 10 kwietnia 2010 r. z wielu względów był bardzo szczególnym dniem w życiu Warszawy i choć istnieją tysiące zdjęć dokumentujących miasto w kilkanaście godzin po katastrofie samolotu rządowego Tu-154 w lesie pod Smoleńskiem, niewiele zostało napisane o pejzażu dźwiękowym (soundscape) Śródmieścia tamtego wieczoru, który z pewnością należał do najdziwniejszych w powojennej historii miasta. Rzadkie i dziwne jest doświadczenie bycia w tłumie, który gęsty i ściśnięty między pierzejami ulic, tak jak bywają tylko tłumy w czasie wielkich przewrotów politycznych lub na koncertach rockowych, zarazem jednak pozostaje niemal zupełnie cichy; w tłumie, który nie wytwarza naturalnego ludzkiego gwaru, lecz jedynie poszmer tak delikatny, a zarazem tak dojmujący jak zapach zniczy unoszący się nad Krakowskim Przedmieściem. Katastrofa, w której oprócz ówczesnego prezydenta zginęło łącznie (wraz z załogą samolotu) 96 osób, w przeważającej większości ważnych przedstawicieli życia politycznego kraju, i której skala, jak się wydawało, w czasach pokoju jest możliwa jedynie w filmach science fiction, wyrwała warszawiaków z prywatnego porządku weekendowych zajęć. Jakiś szczególny publiczny instynkt dosłownie wypchnął tysiące ludzi z domów na ulicę, zarazem jednak pozostawiając ich w stanie dziwnego osłupienia. Katastrofa dosłownie odebrała tłumowi mowę. I tak jak w czasie letnich ulew z suchego pomieszczenia wychodzi się prosto w ścianę deszczu, tak ze ściszonego szmeru ulicznego tłumu wchodziło się tamtego wieczoru w rozgwarzony zgiełk wypełnionych szczelnie po brzegi warszawskich kawiarni na Nowym Świecie, Krakowskim Przedmieściu i ich bocznych odnogach. Z ciszy wstępowało się we wrzawę, z której można było łowić strzępki wymyślanych na gorąco hipotez i scenariuszy politycznych sprowadzających się do odpowiedzi na to samo pytanie, które niczym ciężka chmura zagęszczało powietrze nad milczącym ulicznym tłumem: co właściwie teraz się stanie? Moment katastrofy - prócz ludzkiego, tragicznego wymiaru - był momentem ściśle politycznym, nie w sensie upolitycznienia żałoby (co wprawdzie rozpoczęło się już następnego dnia), ale w wymiarze powszechności odczucia, że oto właśnie wydarza się coś istotnego o wymiarze przekraczającym prywatny. W sferze politycznej coś się właśnie gruntownie zmieniało i prawie każdy, nawet jeśli na co dzień zupełnie nie był zainteresowany polityką, teraz przeczuwał tę zmianę, mimo że nie umiał jej dookreślić. Radykalna dwubiegunowość warszawskiego pejzażu dźwiękowego tego wieczoru, w którym ciszę (intensywną, bo ludzką, a nie wynikającą z pustki) od hałasu oddzielały jedynie przeszklone drzwi lokali, odsłoniła realną dwubiegunowość warszawskiej sfery publicznej. Moment, który wymagał natychmiastowej publicznej reakcji, naturalnie podzielił warszawiaków na dwie, tamtego wieczoru jeszcze nie zantagonizowane grupy - i nie przypadkiem to właśnie rozspekulowana warszawska „klasa gadająca” (chattering class), a nie milcząca większość, szukała schronienia w kawiarniach. Zamierzamy tu podjąć analizę społeczno-politycznej historii warszawskich kawiarni, ze szczególnym uwzględnieniem zarówno ich roli demokratyzującej, jak i ich roli w wytwarzaniu i reprodukcji podziałów społecznych. Powinno to rzucić nowe światło na fenomen tzw. kawiarni obywatelskich, które zaczęły powstawać w drugiej dekadzie transformacji postsocjalistycznej i które w Warszawie stały się miejscem narodzin nowego typu miejskiego aktywizmu.
EN
The basic categories of the article are the concepts of counter-public sphere and counterpublics. The article has theoretical-empirical character. It offers the analysis in terms of conceptual history as well as the investigation on “anarchist urban movements” with particular emphasis put on specific types of discursive and self-organization practices necessary for the construction and reproduction of anarchist counterpublics. The counter-discourses present in selected anarchist press publications, with particular emphasis on “Przegląd Anarchistyczny” [“Anarchist Review”], were subjected to a detailed study.
PL
Centralnymi kategoriami artykułu są pojęcia sfery kontrpublicznej oraz kontrpubliczności. Artykuł ma charakter teoretyczno-empiryczny. Jego celem jest, z jednej strony, analiza historyczna i pojęciowa kategorii sfery kontrpublicznej, z drugiej zaś analiza użyteczności centralnego pojęcia dla analizy „anarchistycznych ruchów miejskich” oraz wskazanie na określone typy praktyk: dyskursywnych i samoorganizacji, niezbędnych dla konstruowania i reprodukcji sfery kontrpublicznej. Przedmiotem analizy są tu kontrdyskursy obecne na łamach wybranych publikacji anarchistycznych, ze szczególnym uwzględnieniem „Przeglądu Anarchistycznego”.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.