Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wychowanie społeczne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Wychowanie społeczne podstawowym elementem chrześcijaństwa

100%
Jusiak R.
Roczniki Pedagogiczne
|
2013
|
vol. 5(41)
|
issue 4
23-49
EN
The Christian religion puts an emphasis on formation of pro-social attitudes. This is connected with the commandment about the love of the neighbor. Despite various difficulties Christian social pedagogy is developed. Work that is socially inspired by Christianity is permanently done. Christian social education is education aiming at forming a mature realization of the principle of love of the neighbor that is expressed in the ability to enter interpersonal relations and in the participation in a variety of communities, as well as in creating common good. It may be said that Christian education contributes to the development of particular individuals, of families, and of the whole human community, and it tends towards ensuring the educated young people supreme good, and the human community prosperity and peace.
XX
Religia chrześcijańska bardzo mocno akcentuje kształtowanie postaw prospołecznych. Związane jest to z przykazaniem miłości bliźniego. Pomimo różnych trudności chrześcijańska pedagogia społeczna rozwija się. Działania społecznie inspirowane chrześcijaństwem są permanentnie podejmowane. Chrześcijańskie wychowanie społeczne jest to edukacja zmierzająca do kształtowania dojrzałej realizacji zasady miłości bliźniego, wyrażającej się w umiejętności wchodzenia w relacje międzyosobowe oraz uczestniczenia w różnorodnych wspólnotach, a także tworzenia wspólnego dobra. Można stwierdzić, że chrześcijańskie wychowanie przyczynia się do rozwoju poszczególnych jednostek, rodzin i całej ludzkiej wspólnoty oraz zmierza do zapewnienia wychowankom najwyższego dobra, a ludzkiej społeczności dobrobytu i pokoju.
2
Publication available in full text mode
Content available

Wychowanie do życia społecznego w rodzinie Drugiej Rzeczypospolitej

63%
Zakrzewska A.
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
|
2016
|
vol. Zeszyt
|
issue XXX
360-374
EN
The family in the Second Republic of Poland despite its diversity was perceived by theoretitians and researchers of pedagogy, sociology and psychology as an essential upbringing environment concerning moral, religious and civic development. They also mention that after World War I the family was transformed and it abandoned the authoritarian-patriarchal model. The family was to bring the rebirth of the society then. The researchers of the interwar period emphasize the special role of the mother, particularly concerning the patriotic conduct. They also indicate that in those days there was a need to cooperate with school, state and Church.
PL
Rodzina w Drugiej Rzeczypospolitej, pomimo jej zróżnicowania, postrzegana była i jest przez teoretyków i badaczy, zarówno z zakresu pedagogiki, jak i socjologii czy psychologii, jako istotne środowisko wychowawcze na płaszczyźnie rozwoju moralnego, religijnego, a szczególnie obywatelskiego, w którym przebiegała inicjacja społeczna, czyli wprowadzanie dzieci i młodzieży do obowiązków życia społecznego. Zaznaczają oni, że po czasach I wojny światowej w rodzinie, która uległa dużemu przekształceniu, polegającemu na odejściu od modelu autorytarno- -patriarchalnego, upatrywano wręcz powszechnie odrodzenia społeczeństwa. Współcześni badacze rodziny dwudziestolecia międzywojennego podkreślają w tym aspekcie szczególną rolę matki, głównie na płaszczyźnie kształtowania postaw patriotycznych. Jednocześnie wskazują, iż już w ówczesnych czasach istniała potrzeba współdziałania na tym polu z innymi środowiskami, jak: szkoła, państwo i Kościół.
3
Publication available in full text mode
Content available

Odwaga i służba jako komponenty wychowania społecznego

63%
Siewiora J.
Problemy Współczesnej Pedagogiki
|
2018
|
vol. 4
|
issue 1
73–82
PL
Setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości z perspektywy pedagogicznej niewątpliwie staje się okazją do podjęcia refleksji nad współczesnym rozumieniem patriotyzmu. Wychowanie społeczne, jako wyraz troski o kształtowanie patriotyzmu, skłania do odczytania na nowo postaw odwagi i służby. Jest to szczególnie ważne, gdyż obie te postawy mogą bardzo łatwo ulec niewłaściwej interpretacji, a w skrajnym przypadku przybrać zdegenerowane formy bohaterszczyzny i dehumanizacji. Istotnym zadaniem okzuje się więc poszukiwanie możliwości właściwego ich kształtowania. Szukając rozwiązania tego dylematu, można z całą pewnością wskazać, że sprzyjającym kontekstem oddziaływania pedagogicznego w tym obszarze jest przede wszystkim troska o właściwie rozumianą wolność jednostki oraz dbałość o to, aby odwadze nie towarzyszył brak wyobraźni. Fundamentalnym jest powiązanie ich z odpowiedzialnością za to, co określa się mianem dobra wspólnego.
EN
From the pedagogical perspective, the 100th anniversary of regaining independence by Poland undoubtedly becomes an opportunity to reflect on the contemporary understanding of patriotism. Social education, as an expression of concern for the shaping of patriotism, prompts us to re-read the attitudes of courage and service. This is especially important as both of these aspects can very easily be misinterpreted, and in extreme cases they can take on degenerate forms of heroism and dehumanization. An important task, therefore, is to look for opportunities to shape these attitudes properly. Seeking a solution to this dilemma, it can be certainly pointed out, that proper understanding of individual freedom as well as care for courage not to be accompanied by lack of imagination should be the favorable context of pedagogical influence in this area. It is fundamental to link the attitudes mentioned above with responsibility for what is called the common good.
4

Michalicka koncepcja wychowania

63%
Bąk T.
Roczniki Pedagogiczne
|
2013
|
vol. 5(41)
|
issue 2
133-160
EN
The idea of education according to the 19/20th century Roman catholic priest Bronisław Markiewicz has been nowadays appreciated as one of the innovatory educational concepts. This idea of education is also valuable in our days as to suffice the needs of individuals, communities and the Church as well. The aim of the present study is to reconstruct theoretically different factors that influenced that innovatory educational concept, and presentation of its specificity and genesis. The author of the present study especially analyses its theoretical principles based on the religious movement Temperance and Labour, and the other factors like the love of one’s neighbour in service of social, cultural and axiological education. Moreover, a role of the preventive method in the educational method of father Bronisław Markiewicz is particularly exposed in the broad context of a system of education and discussions on the idea of a teacher.
5
Publication available in full text mode
Content available

Problematyka wychowania społecznego w posoborowym nauczaniu Kościoła

63%
Dziekoński S.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2006
|
vol. 4
|
issue 1
475-489
EN
The issue of social education has an important place in the teaching of the Church. In the pronouncements of the II Vatican Council the need for the formation of the basis of the constructive and responsible participation of children in social life has been noted. Such directions of education have been developed in the teaching after the Council. Even more strongly has it been underlined that the integral education of man demands formation towards the essential values of human life and a gradual introduction of children to responsibility for the formation of the civilization of love in the contemporary world.A large part of the pronouncements of the Church and of the Popes must be seen as the reaction to the changes taking place in the world. But, independently from the period of history, the Church has always underlined the irreplaceable and primary role of the family in the personal-social education of the child.
6
Publication available in full text mode
Content available

Rodzina „szkołą cnót społecznych”

63%
Pokrywka M.
Roczniki Teologii Moralnej
|
2012
|
vol. 4
151-167
EN
Any integral conception of education – including family education – must acknowledge the need for social education, which is due to the fact that the human being can develop only as the social being. However, the readiness to enter social personal relations can be taken for granted as automatic. It requires continuous effort and formation. Social education should take into account the good of the community and the good of the educated person. This is why the concept of participation is of particular use in educating for social life. Participation does not only mean engaging in social relations, looking for external links with the world. Participation draws upon relations that stem from the internal structure of the personality. This is why participation constitutes something more than a kind of human action through which people cooperate. In this sense, participation is a human attribute, thanks to which a person acts with others to self-realize him/herself. The role of the family in social education cannot be overestimated. Family life helps discover the depth of selfless love, teaches responsibility for others in the name of the common good. When the developmental environment of the family offers appropriate models, a young human can discover that he/she lives „through others”, and learns to live „for others.” In this way, the family becomes the „school of fuller humanity” and the „school of social virtues.” This is why the family should be looked at as the foundation of proper social relations and the most effective tool of humanization and personalization of the society.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wychowanie społeczne w ujęciu Jacka Woronieckiego. Uwagi wstępne

54%
Polak R.
Roczniki Pedagogiczne
|
2020
|
vol. 12(48)
|
issue 1
119-131
EN
Social education’s issues were Jacek Woroniecki’s particular interest. He was a scholar and practitioner, who, as a teacher and pastor, exerted influence on the formation of characters and attitudes of children and young people. The Polish Dominican also devoted a lot of space to this issue in his works. Woroniecki was opposed to individualism and collectivism-doctrines that, in his opinion, overly interpreted human nature. The first of these-individualism-downplayed the social upbringing of people, recognizing that man as an egoist by nature will never be able to accept the moral norms and principles imposed on him by society. So, individualists believed that a man should first of all be the master of his lif-not looking at society and the rules of conduct binding in it. The second of these doctrines-collectivism-assumed that imposing norms of behavior on individuals in large social groups (e.g. nation or state) would certainly contribute to maintaining social order, even against the good of individual people. The Polish Dominican believed that the fight against individualism and collectivism must consist in educating man for moral virtues, both individual and social. Thanks to them, man can function properly in society and develop his natural predispositions and inclinations, as well as live well and function as a fully free and autonomous person in his actions. Woroniecki devoted a lot of space in his works to the virtue of justice, which by many of his modern thinkers was falsely conceived. This was the source of many social conflicts and misunderstandings. He also believed that one should return to the ancient and medieval (mainly scholastic and based on the St. Thomas Aquinas’works) concept of justice as a moral virtue, consisting in giving every man what was rightly due to him. Everyone should be brought up in this attitude; it is not possible to reduce fair proceedings only to observing the law established by the state. Every human being should, spontaneously and without any external coercion, take care of his own good and that of other people, doing it naturally, since childhood. According to Woroniecki, people should be brought up to social life in the natural communities they need to function well: the family, the Catholic Church, and school, which due to the rapid development of science and education plays an increasingly important role in the modern world. In Woroniecki’s opinion, the family should have a monogamous and lasting character, and its development and educational tasks should be supported by the state and its binding law. Also, the Catholic Church, which is an institution that enables the spiritual development of man, gives its community members the opportunity to cooperate and work together, and thus to grow up. It also teaches less and less often, but a valuable and dignified cultivation of the virtue of humility, as well as regularity and perseverance in the pursuit of good. The school educates man thanks to teachers and educators who should be morally good and educated people, and who know well the child’s psyche and the law of his moral, intellectual and physical development. Woroniecki attached great importance to the need for skilful education of students based on well-prepared school programs and properly selected reading material. Youth organizations, mainly scouts, also play an important role in social education.
PL
Zagadnienia związane z wychowaniem społecznym człowieka były szczególnym przedmiotem zainteresowania Jacka Woronieckiego jako uczonego i praktyka, który sam osobiście wielokrotnie miał okazję jako pedagog i duszpasterz wywierać wpływ na kształtowanie się charakterów i postaw moralnych dzieci oraz młodzieży. Stąd też polski dominikanin dużo miejsca poświęcał tej problematyce w swoich dziełach. Woroniecki przeciwny był indywidualizmowi i kolektywizmowi – doktrynom, które jego zdaniem przesadnie interpretowały naturę człowieka. Pierwsza z nich – indywidualizm – bagatelizowała wychowanie społeczne ludzi, uznając, że człowiek jako egoista z natury nigdy nie będzie w stanie przyjąć i zaakceptować norm i zasad moralnych narzuconych mu przez społeczeństwo. Dlatego indywidualiści uważali, że człowiek sam powinien przede wszystkim być panem swojego życia – nie oglądając się na społeczeństwo i obowiązujące w nim reguły postępowania. Druga z wymienionych doktryn – kolektywizm – zakładała, że narzucanie jednostkom norm postępowania obowiązujących w dużych grupach społecznych (np. narodzie lub państwie) przyczyni się na pewno do zachowania ładu i porządku społecznego, nawet wbrew dobru poszczególnych ludzi. Dominikanin uważał, że walka z indywidualizmem i kolektywizmem musi polegać na wychowaniu człowieka do cnót moralnych, zarówno indywidualnych, jak i społecznych. Dzięki nim bowiem człowiek może właściwie funkcjonować w społeczeństwie i rozwijać swoje naturalne predyspozycje oraz skłonności, a także dobrze żyć jako osoba w pełni wolna i autonomiczna w swoim działaniu. Dużo miejsca poświęcił Woroniecki w swoich dziełach cnocie sprawiedliwości, która przez wielu mu współczesnych myślicieli była fałszywie pojmowana, co było źródłem wielu społecznych konfliktów i nieporozumień. Uczony uważał, że należy powrócić do starożytnych i średniowiecznych (głównie scholastycznych i opartych na nauce św. Tomasza z Akwinu) koncepcji sprawiedliwości jako cnoty moralnej, polegającej na oddawaniu każdemu człowiekowi tego, co się mu słusznie należy. Do takiej postawy należy każdego człowieka wychowywać; nie da się bowiem sprowadzić postępowania sprawiedliwego do „mechanicznego” tylko przestrzegania prawa ustanowionego przez państwo. Każdy człowiek spontanicznie i bez żadnego zewnętrznego przymusu powinien dbać o dobro własne i innych ludzi, czyniąc to w sposób naturalny, ponieważ do tego typu zachowań ma być wychowany już od dzieciństwa. Ludzie, według Woronieckiego, powinni być wychowywani do życia społecznego w naturalnych, potrzebnych im do dobrego funkcjonowania wspólnotach: rodzinie, Kościele katolickim oraz szkole, która ze względu na szybki rozwój nauki i oświaty odgrywa we współczesnym świecie coraz to większą rolę. Rodzina powinna mieć według Woronieckiego monogamiczny i trwały charakter, a jej rozwój i zadania wychowawcze powinny być wspomagane przez państwo i obowiązujące w nim stanowione prawo. Również Kościół katolicki, będący instytucją umożliwiającą duchowy rozwój człowieka, daje członkom swojej wspólnoty możliwość wzajemnego współdziałania i wspólnej pracy, a tym samym wychowywania się. Uczy również coraz rzadszej, ale cennej i godnej kultywowania cnoty pokory, a także systematyczności i wytrwałości w dążeniu do dobra. Szkoła wychowuje człowieka dzięki nauczycielom i wychowawcom, którzy powinni być ludźmi moralnie dobrymi i wykształconymi, a także znającymi dobrze psychikę dziecka i prawa jego moralnego, intelektualnego i fizycznego rozwoju. Woroniecki przywiązywał dużą wagę do konieczności umiejętnego kształcenia uczniów w oparciu na dobrze przygotowanych uprzednio programach szkolnych oraz właściwie dobrane lektury. Ważną rolę odgrywają w procesie wychowania społecznego również organizacje młodzieżowe, głównie harcerstwo.
8

Miłość społeczna wewnętrzną formą wychowania społecznego. Refleksja w świetle nauczania społecznego Jana Pawła II i Benedykta XVI

51%
Sztaba M.
Roczniki Pedagogiczne
|
2011
|
vol. 3(39)
27-42
EN
Statement, that love is an important teaching category, does not surprise anyone. Love however, does not have one name. In above article we show infrequently displayed form of love, social love. In catholic social science, being an interdisciplinary science on theological profile, this love is understood as a basic moral principle of social life. Social love together with a second principle – justice, gives sense to human existence, crating basis for coexistence of societies and nations. In the above article, in light of catholic social teachings proclaimed by John Paul II and Benedict XVI, shows sense and multi-aspect of this principle. This is why we take on subjects such as: love vs. social love, social love vs. social justice, and dimensions of social love (mercy, forgiveness, fundamental (preferential) option for the poor). All of our deliberations conclude on reflection on the role of social love principle in social education.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.