Przedmiotem artykułu jest praktyka zastawiania dóbr wielkoksiążęcych w latach 1502–1522. Szczególną uwagę zwrócono na rodzaje zastawów oraz zasady dysponowania zastawionym majątkiem. Badania wykazały, że w omawianym okresie dominowały umowy bezterminowe. Ten rodzaj zastawu dawał wierzycielom możliwość korzystania z całego dochodu z zastawionej domeny przez czas nieokreślony. Umowy na czas określony, umożliwiające korzystanie z zastawu przez kilka lat, korzystniejsze dla skarbu państwa, były stosunkowo rzadkie i najczęściej miały miejsce w przypadku odnowienia wcześniejszego kontraktu lub zmiany wierzyciela, co pozwalało na zmianę wcześniejszych warunków.
EN
The article focuses on the practice of grand-ducal demesne pledging in 1502–1522. Close attention is paid to pledge deed types and the rules of the disposition of the pledged property. The research demonstrates that open-ended contracts prevailed during the discussed period. This type of deed allowed the creditors to use the entire income of the pledged property for an indefinite period. Fixed-term agreements limiting the use of the pledged property for several years and more beneficial for the treasury were relatively rare. They primarily occurred when a former contract was being renewed, or a creditor changed, making it possible to modify the earlier provisions.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.