Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zeznania
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Dowód z zeznań świadka w formie pisemnej – praktyczne aspekty dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu

100%
Telusiewicz P.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2021
|
vol. 13
|
issue 2
145-157
PL
Od dnia 7 listopada 2019 r. obowiązuje przeważająca część przepisów zawartych w ustawie z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Wśród wielu rewolucyjnych zmian w zakresie prowadzenia postępowania procesowego warto zwrócić uwagę na treść dodanego art. 2711 k.p.c. Dotyczy on sposobu przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka, ale w innej niż dotychczasowej i tradycyjnej formie ustnej. Przedmiotowe opracowanie zawiera rozważania w przedmiocie praktycznych problemów związanych z dopuszczeniem i przeprowadzeniem dowodu z zeznań świadka w formie pisemnej. Podejmowane są kwestie skierowania do świadka odpowiednich wezwań, formularzy, pouczeń oraz listy pytań, na które świadek ma udzielić pisemnej odpowiedzi. Ponadto proponowane są praktyczne rozwiązania, tak aby ten nowy przepis prawny był przez sąd stosowany, a tym samym przyczynił się do zwiększenia sprawności postępowania. Przedmiotowe opracowanie, przedłożone do publikacji w styczniu 2020 r., stanowi niejako wstępną propozycję podjęcia naukowej i praktycznej dyskusji odnośnie zasadności wprowadzenia opisywanego rozwiązaniaoraz jego skutecznego wykorzystania.
2
Publication available in full text mode
Content available

Dziecko zeznaje – różne kraje, różne ujęcia

75%
Bachera E., Chmielewska H.
Studia Prawnicze KUL
|
2016
|
issue 1
143-159
EN
All countries need to ensure that their laws are regulated in a way that promotes the interests of the child, because the welfare of the child must always take priority. There is no doubts that being a witness can be stressful – some children can find it stressful. The aim of this article is  to present the regulations in different countries: Poland, Japan, Malaysia, RSA, Kenya, New Zealand, Jamaica, Tuvalu, United States of America. What is important, legislators should look at this issue in a sensitive and proper manner.
PL
Z dozą przekonania należy wskazać, iż dobro dziecko powinno być priorytetem we wszystkich ustawodawstwach. Z tego względu wszystkie państwa świata powinny zapewnić, by ich ustawodawstwo było skonstruowane w sposób, który chroni bezbronne podmioty ochrony, czyli dzieci. Stres u dziecka może być spowodowany wieloma czynnikami. Do jednych z nich zaliczyć można sytuację, w której dziecko jest świadkiem w sądzie. Niektóre dzieci dobrze sobie radzą z tą nową sytuacją, niektóre z kolei mogą odczuwać dyskomfort. Dlatego kwestia ochrony dziecka (w skład której wchodzą różne aspekty), powinna być priorytetem. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie regulacji dotyczących tych kwestii w wybranych państwach z poszczególnych kontynentów. Artykuł prezentuje ustawodawstwo takich krajów, jak: Polska, Japonia, Malezja, RPA, Kenia, Nowa Zelandia, Jamajka, Tuvalu, Stany Zjednoczone, w zakresie problematyki dotyczącej zeznań dziecka. Bez wątpienia stwierdzić należy, iż w ustawodawstwie poszczególnych krajów odnaleźć można zarówno wiele punktów zbieżnych, jak i różnic.
3
Publication available in full text mode
Content available

Psychologia sądowa w ocenie zeznań stron i świadków

71%
Czujek M.
Ius Matrimoniale
|
2016
|
vol. 27
|
issue 4
95-122
EN
The analysis of the evidence, particularly the testimony of parties and witnesses is the essence of each process. Particularly important is the appropriate to assign the credibility of the presented theses. Human memory is sometimes unreliable and often on the basis of the analyzed court records raises the question: we remember what happened, or what we want to remember? Analysis of the mechanisms associated with the perception of the facts, their storage in memory and reconstruction and skillful interpretation of what was said “between the lines” can be very helpful.
4
Publication available in full text mode
Content available

Sugestia i jej wpływ na wiarygodność zeznań małoletniego świadka

63%
Kornak M.
Problemy Kryminalistyki
|
2019
|
issue 305
5-10
EN
The article addresses the issue of hearing a minor witness, with particular emphasis on the possible impact of the suggestion on the content of the children’s reports. The main scope of this publication will be to indicate what a suggestion and assessment are and whether minors are in fact, according to the common belief, more susceptible to suggestions than adults. Moreover, the issue of verifying the possible impact of the suggestion on the content of children’s statements will be addressed, which will involve determining whether minors are equally susceptible to suggestion in all age groups. Finally, an attempt will be made to identify procedural and forensic guidelines that will allow interviewers to avoid the risk of more or less suggestive influence on the minor witness, enabling a credible child’s report to be delivered. All the considerations will be supported by references to literature and research, mainly U.S. – based, on the psychology of testimony, as this knowledge is essential for the effective and suggestion free hearing of a minor witness.
PL
Przedmiotem artykułu jest problematyka przesłuchania małoletniego świadka, ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnego wpływu sugestii na treść dziecięcej relacji. Wskazanie, czym jest sugestia, i ocena, czy w istocie, zgodnie z utartym przekonaniem, małoletni są bardziej podatni na sugestię niż dorośli, stanowić będzie główny zakres rozważań prowadzonych w ramach niniejszej publikacji. Nadto w artykule podniesiona zostanie kwestia weryfikacji ewentualnego wpływu sugestii na treść dziecięcych zeznań, co będzie się wiązało z ustaleniem, czy w każdym przedziale wiekowym małoletni w równym stopniu podatni są na sugestię. Wreszcie podjęta będzie próba wskazania wytycznych procesowo-kryminalistycznych, które pozwolą prowadzącym przesłuchanie uniknąć ryzyka mniej lub bardziej sugestywnego oddziaływania na małoletniego świadka, umożliwiając uzyskanie wiarygodnej dziecięcej relacji. Całość rozważań poparta zostanie odwołaniami do literatury i badań, głównie amerykańskich, z zakresu psychologii zeznań, gdyż wiedza ta niezbędna jest dla skutecznego i wolnego od sugestii przesłuchania małoletniego świadka.
5
Publication available in full text mode
Content available

Immediacy principle in the Roman criminal procedure

51%
Chmiel A.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2016
|
vol. 8
|
issue 2
2-16
PL
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
EN
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
6
Publication available in full text mode
Content available

Udział psychologa w przesłuchaniu małoletniego świadka – wyzwania i pułapki

51%
Wojciechowski J., Stala K.
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
|
2021
|
vol. 20
|
issue 1: Wymiar sprawiedliwości wobec dzieci
14-46
PL
Udział w przesłuchaniu małoletniego oraz wydanie opinii psychologicznej dotyczącej jego zeznań jest niewątpliwie jednym z najtrudniejszych zadań stojących przed biegłym psychologiem. W artykule przedstawiono przegląd pułapek – miejsc, które wydają się szczególnie trudne dla biegłego psychologa i w których łatwo o popełnienie błędu, przeoczenie istotnych danych lub błędną interpretacje uzyskanych informacji. Autorzy zilustrowali je przykładami pochodzącymi z rzeczywistych spraw oraz wypunktowali zalecenia, o których na danym etapie przesłuchania lub tworzenia opinii warto pamiętać. W podsumowaniu przedstawili i omówili ogólniejsze rekomendacje, które mogłyby poprawić jakość opinii psychologicznych dotyczących zeznań małoletniego świadka. Nie ulega wątpliwości, że zarówno udział w przesłuchaniu dziecka, jak i przygotowanie opinii wymaga od biegłego wysoce specjalistycznych wiedzy i umiejętności. Autorzy mają nadzieję, że niniejszy artykuł będzie wkładem do dalszej dyskusji nad poprawą jakości zarówno przebiegu przesłuchania małoletniego, jak i samej opinii psychologicznej.
EN
Participation in the interrogation of a minor witness and preparation of an expert opinion about his/her testimony is undoubtedly one of the most difficult tasks for a forensic psychologist. This article presents an overview of ‘traps’ – places that seem to be particularly difficult for an expert psychologist, where it is easy to make a mistake, overlook important data, or misinterpret the obtained information. The authors illustrated these places with examples from real cases and listed recommendations that should be kept in mind at a given stage of the interrogation and during the preparation of an expert opinion. In the end, more general recommendations, that could the quality of psychological expert opinions regarding the child witness testimony, are given and discussed. There is no doubt that participation in a child interrogation and preparation of an expert opinion requires highly specialized knowledge and skills. The authors hope that the presented article will be a contribution to further discussion on the improvement of the quality of the child interrogation and the psychological expert opinion itself.
7
Publication available in full text mode
Content available

Prawo odmowy zeznań przez duchownego w polskiej i niemieckiej procedurze cywilnej – analiza prawno-porównawcza

38%
Strzała M.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2018
|
vol. 21
157-181
EN
Section 261 para. 2 of the Polish Code of Civil Procedure provides for the possibility to refuse testimony by a clergyman regarding facts revealed to him during confession. This regulation differs from other Polish legal procedures, which usually treat such facts as inadmissible evidence. There is an ongoing debate in the doctrine about changing the rules of the civil procedure, which, as many authors argue, does not properly protect the clergy and people who reveal information to them. Given that, a point of reference can be sought in foreign regulations, which may provide ready solutions or indicate the right direction of normative changes as well as shed some light on some potential problems with the interpretation and application of regulations already introduced in other countries. This article aims to present the regulations of the German Zivilprozessordnung concerning the clergyman’s right to refuse testimony and to compare them with the current provisions of the Polish Code of Civil Procedure. The legal-comparative analysis concerns the model of legal regulation of the right to refuse testimony by clergymen, the subjective and objective scope of this right, the duty of the judge to advise the clergyman of his rights, the admissibility of the clergyman’s testimony and the issue of protecting information revealed to clergymen outside his pastoral service.
PL
Polski Kodeks Postępowania Cywilnego w art. 261 § 2 zd. 2 przewiduje możliwość odmowy zeznań przez duchownego co do faktów powierzonych mu na spowiedzi, przy czym jest to regulacja odmienna względem innych polskich procedur, które zazwyczaj zawierają w odniesieniu do takich faktów bezwzględny zakaz dowodowy. W doktrynie zgłaszane są postulaty zmiany rozwiązań zastosowanych w procedurze cywilnej, która w ocenie wielu autorów nie chroni należycie duchownych i osób powierzających im informacje. W tym stanie rzeczy punktem odniesienia są odpowiednie unormowania obce, które dostarczyć mogą gotowych rozwiązań lub wskazać właściwy kierunek zmian normatywnych, jak też zwrócić uwagę na potencjalne problemy występujące na gruncie odmiennych regulacji i ich stosowania. Celem artykułu jest przedstawienie zastosowanych w niemieckiej Zivilprozessordnung rozwiązań w zakresie prawa odmowy zeznań przez duchownego i porównanie ich z obecnymi przepisami polskiej procedury cywilnej. Analiza prawno-porównawcza obejmuje model regulacji w zakresie prawa odmowy zeznań przez duchownego, zakres podmiotowy i przedmiotowy tego prawa, kwestie dotyczące pouczenia duchownego o jego uprawnieniach, dopuszczalność składania zeznań, możliwość zwolnienia od obowiązku zachowania tajemnicy oraz zagadnienie ochrony informacji powierzonych duchownym poza sprawowaniem duszpasterstwa.
8
Publication available in full text mode
Content available

Zachowanie tajemnicy spowiedzi w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych jako warunek realizacji konstytucyjnego prawa do wolności sumienia i religii

38%
Sowiński P. K.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2022
|
issue 4(68)
217-228
PL
Tekst poświęcony jest problematyce ochrony udzielanej na gruncie procesu karnego, cywilnego i administracyjnego tzw. tajemnicy spowiedzi. Tajemnica ta stanowi immanentny element obrzędów korzystających – na podstawie art. 53 ust. 1 Konstytucji RP– z wolności sumienia i religii, zaliczanej do ważniejszych praw i wolności obywatelskich. Przedstawiono różnice zachodzące w podejściu do świadków – duchownych oraz możliwe rozwiązania w zakresie ujednolicenia mechanizmów rządzących ich przesłuchaniem.
EN
The text is devoted to the issue of protection of the secret of confession provided on the basis of criminal trial, civil and administration process. This secret is the immanent element of the rites of persons exercising their freedom of conscience and religion under Art. 53 sec. 1 of the Constitution. Freedom of conscience and religion is one of the most important. The differences in the approach to clergy witnesses and possible solutions for the unification of mechanisms governing their interrogation were presented.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.