Niniejszy artykuł przedstawia analizę zagadnienia etyki ekologicznej w świętej księdze islamu w perspektywie jej intelektualnych interpretacji muzułmańskich uczonych. Główny nacisk położony jest na wytyczne Koranu w kwestii ograniczonych praw człowieka do korzystaniu ze środowiska naturalnego oraz nakazu jego ochrony. Dyskusja ta jest szczególnie istotna w przypadku Indonezji, kraju o większości muzułmańskiej, który to doświadcza rosnącej degradacji ekologicznej. Artykuł wzywa muzułmanów w Indonezji, aby odnieśli się do zasad ekologicznych islamu i unikali ideologii kapitalistycznych, które są sprzeczne z naukami ich religii. Zastosowaną metodologią badawczą jest analiza literatury, czerpiąca z tekstów Koranu i jego egzegezy, dokonana w ujęciu tematycznym i opisowo-analitycznym. Dwa główne omawiane tematy to ograniczenia ludzkiej działalności w obszarze środowiska naturalnego oraz relacje między człowiekiem a przyrodą. Wyniki badań pokazują, że Koran wyraźnie zabrania wszelkich działań, które mogą zaburzyć równowagę środowiska naturalnego. Chociaż przyroda została stworzona, aby zaspokajać ludzkie potrzeby, to jednak ludzie nie mogą korzystać ze środowiska naturalnego w sposób nierozważny. Koran podkreśla znaczenie utrzymywania równowagi w środowisku naturalnym, zabrania isrāf (marnotrawstwa) i ostrzega tych, którzy niszczą środowisko przed karą w zaświatach.
EN
This article presents an analysis of ecological ethics in the holy scripture of Islam through the intellectual interpretations of Muslim scholars. The primary focus is on discussing the limitations of human rights in utilizing ecology and the obligation to preserve it according to the perspective of the Qur'an. This discussion is particularly relevant for Indonesia, a country with a majority Muslim population, which is experiencing increasing ecological degradation. The article urges Muslims in Indonesia to refer back to the ecological principles within Islam, avoiding capitalist ideologies that contradict Islamic teachings. The research methodology used is literature analysis, drawing from the texts of the Qur'an and its exegesis, analyzed through thematic and descriptive-analytical interpretative approaches. Two main themes discussed are the limitations of human creativity towards ecology and the relationship between humans and nature. Research findings indicate that the Qur'an explicitly prohibits human behavior that can harm environmental sustainability. Although nature was created to meet human needs, humans are still forbidden to treat the environment carelessly. The Qur'an emphasizes the importance of maintaining ecological balance, forbids isrāf (wastefulness), and warns of punishment in the afterlife for those who damage the environment.
Ochrona zasobów wodnych stanowi palący problem na całym świecie, zwłaszcza w świetle rosnącego niedoboru zasobów czystej wody. Islam, druga co do wielkości religia świata, kładzie duży nacisk na rozważne i odpowiedzialne korzystanie z wody, zarówno w rytuałach religijnych, jak i w życiu codziennym. W niniejszym artykule przedstawiono koncepcję ochrony zasobów wodnych z perspektywy Koranu, zwracając szczególną uwagę na etyczne aspekty wykorzystania wody w obrzędach oczyszczania. Stosując zasady krytycznego myślenia oraz metodologie analityczne, autorzy proponują egzegetyczne podejście w ramach interpretacyjnych zasad al-Adabī al-Ijtimāʻī. Odkrycia wskazują, że Koran przedstawia wodę jako podstawowe źródło życia, symbol czystości i boskie błogosławieństwo, które należy chronić. Chociaż nauki Islamu zalecają rytualne oczyszczenie przed pewnymi aktami kultu religijnego, obecne praktyki korzystania z wody w tym celu często odbiegają od zasad w nich zawartych. Dlatego też wspieranie zbiorowej świadomości etycznej wśród muzułmanów w zakresie korzystania z wody jest niezbędne do ograniczenia zanieczyszczenia i promowania działań na rzecz zrównoważonej eksploatacji zasobów wodnych.
EN
Water conservation represents a pressing global issue, especially in light of the growing scarcity of clean water resources. As the world's second-largest religion, Islam places significant emphasis on the prudent and responsible use of water, both in religious rituals and in everyday life. This study investigates the concept of water conservation from a Qur'anic perspective, with particular attention to the ethical dimensions of water usage in purification practices. Employing critical thinking and analytical methodologies, it adopts a thematic exegesis approach within the interpretive framework of al-Adabī al-Ijtimāʻī. The findings indicate that the Qur'an presents water as a fundamental source of life, a symbol of purity, and a divine blessing that must be protected. Although Islam prescribes ritual purification before certain acts of worship, current practices of water use in these contexts frequently deviate from the conservation principles espoused in Islamic teachings. Therefore, fostering a collective ethical awareness among Muslims regarding water use is essential for minimizing waste and advancing sustainable conservation efforts.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.