Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Różne warianty samego siebie. "O Fudze" Wita Szostaka

100%
Al-Araj A.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
|
2017
|
vol. 35
|
issue 2
EN
The aim of this article is to interpret a novel The Fugue by Wit Szostak regarding his inspiration by a musical form (a fugue). In the first part of the text, a relationship between music and literature, and the possibility to imitate music in literature are analyzed. Then, the author pays attention to Szostak’s attitude to music and the influence of music on his prose works. In the next part of this text, the main problems of The Fugue are characterized, including the title, plot as well as a construction of this work. The final fragment consists of conclusions about the functions of Szostak’s inspiration by the fugue.
PL
Celem niniejszego artykułu jest interpretacja powieści Fuga Wita Szostaka w świetle inspiracji muzycznym modelem konstrukcyjnym – formą fugi. W pierwszej części tekstu analizie zostaje poddany potencjalny zakres i możliwość nawiązania do sztuki dźwięków w obrębie literatury. Następnie autorka przybliża poglądy pisarza dotyczące muzyki oraz wskazuje na aluzje do tej dziedziny w jego twórczości prozatorskiej. Kolejna część poświęcona jest interpretacji powieści Fuga – analogii do typowej dla sztuki dźwięków formalnej organizacji, której poszukuje się zarówno w paratekstualnym, tekstualnym, jak i konstrukcyjnym wymiarze dzieła. Artykuł wieńczą konkluzje na temat funkcji inspiracji określonym wzorcem architektonicznym w utworze Szostaka.
2

Święta wojna o czystość. Rec.: Piotr Oczko, Miotła i krzyż. Kultura sprzątania w dawnej Holandii, albo Historia pewnej obsesji. Kraków 2013. „Biblioteka Tradycji”. Nr CXX.

100%
Al-Araj A.
Pamiętnik Literacki
|
2015
|
vol. 106
|
issue 2
241-245
PL
Recenzja omawia książkę Piotra Oczki, będącą pierwszą tak obszerną próbą prezentacji na przestrzeni dziejów powszechnego w Kraju Nizin zjawiska kultu sprzątania. Zawarty w rozprawie opis niecodziennych praktyk Holendrów w zakresie utrzymywania porządku służy - zgodnie z założeniami nowego historycyzmu - przedstawieniu zagadnień bardziej doniosłych: dotyczących m.in. tożsamości narodowej i jej formowania się, stosunku do Boga i świata, moralności, etosu mieszczańskiego czy relacji społecznych panujących w Niderlandach Północnych.
EN
The review discusses Piotr Oczko’s book, the first lengthy attempt at presenting a common in Holland cult of cleaning over a span of history. The description of unusual Dutch practices of keeping order contained in the study refers to, following the New Historicism assumptions, the presentation of more significant issues, as e.g. national identity and its formation, relation with God and world, morality, middle-class ethos, or the Northern Netherlands social relations.
3
Publication available in full text mode
Content available

„W ogóle jestem niechętny dźwiękom”. Muzyka w filmie Tatarak Andrzeja Wajdy

100%
Al-Araj A.
Przestrzenie Teorii
|
2017
|
issue 27
117-138
EN
The aim of this article is to interpret the musical layer of Andrzej Wajda’s 2009 movie Tatarak (Sweet Rush), based on the novel by Jarosław Iwaszkiewicz. In the first part, the author attempts to depict the complex relationship between the literary and film works of these two artists and emphasizes three main motifs used by both of them: love and death, water and women’s themes. Next, Wajda’s attitude to music is analyzed. He treats sounds as an element of everyday life and, as is typical for our times, he is aware of the “dissolution” of musical works. In the next part, the author articulates the main problems of Sweet Rush, drawing attention to both Iwaszkiewicz’s novel and Wajda’s movie. The director’s adaptation, which is full of intermedia references, revolves around the theme of death and seems to underestimate the sexual aspect of Iwaszkiewicz’s work. Finally, Pawel Mykietyn’s soundtrack to Sweet Rush is interpreted. The composer used one of his earlier Shakespeare’s Sonnets (2000), which plays the role of a leitmotif, to illustrate the most enigmatic, inexplicable scenes from Wajda’s movie. Thanks to its discrete, sparing and “austere” nature, Mykietyn’s music made the artistic composition of Sweet Rush more balanced and revealed the suggestiveness of this work.
4
Publication available in full text mode
Content available

Muzyka jako nośnik „niewyrażalnego” w filmie Podwójne życie Weroniki Krzysztofa Kieślowskiego

100%
Al-Araj A.
Przestrzenie Teorii
|
2015
|
issue 24
261-274
EN
In this article I try to interpret the music aspect of Krzysztof Kieslowski’s famous movie The Double Life of Véronique (1991, music: Z. Preisner). The director, whose works are full of allusions to music and generally to art, always paid special attention to the sound of his movies. The Double Life of Véronique, though not the last “fruit” of the cooperation between Kieslowski and Zbigniew Preisner, is the best illustration of this fact. The musical elements permeate almost all aspects of this work, from the plot to the structure of the movie (the use of the leitmotif technique), and correspond closely to the action. The key importance of music is illustrated by a description of what I consider to be the film’s three most significant scenes: two from the “Polish” and one from the “French” part of this work.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Próżny teatr życia”. Do Jana Libiniusza. Usprawiedliwienie swej samotności (Oda IV. 12) Macieja Kazimierza Sarbiewskiego

100%
Al-Araj A.
Kultura i Wartości
|
2020
|
issue 30
DE
Der Artikel verfolgt das Ziel, die Anschauungen von Matthias Kasimir Sarbiewski über gewählte Fragen der Poetik darzustellen sowie seine Ode IV. 12 An Johann Libinius. Die Entschuldigung der eigenen Einsamkeit in einem vertieften Kontext (Horaz, Jan Kochanowski) zu interpretieren. Die Überlegungen wurden durch Bezüge auf lyrische Dichtung und theoretische Traktate des Jesuiten unterstützt. Eine wertvolle Untermauerung bilden darüber hinaus die Abhandlungen u. a. von Andrzej Borowski, Piotr Urbański oder Elwira Buszewicz über das Schaffen des sarmatischen Horaz. Der Artikel setzt sich aus zwei grundlegenden Teilen, von denen der erste der von Sarbiewski formulierten Poetik gewidmet ist. Die Verfasserin stellt darin die Ideen des Denkers über die Rolle des Dichters, die Hierarchie der Künste, die Funktion des Allegorisierungsverfahrens und seine Beziehung zum Konzept von Theologia fabulosa vor. Im nächsten Teil wird auf die Anwesenheit der ignatianischen Motive in der Dichtung des Jesuiten nach 1625 fokussiert. Verweise auf die Doktrin des Ordens des Heiligen Ignatius Loyola prägen auch im starken Maße das Gefüge der Ode IV. 12, darüber hinaus erweisen sich als genauso wichtige Kontexte das Topos von Theatrum mundi und das literarische Werk von Horaz (besonders Carm. III. 1). Die Überlegungen münden in der These über die Kohärenz der in seinen theoretischen Schriften erläuterten Ideen mit der Aussage der "späteren" Gedichte von Sarbiewski.
EN
The author elaborates on Maciej Kazimierz Sarbiewskiʼs views on poetics and interprets his Ode IV. 12 (The vain theatre of life. To Jan Libiniusz. An excuse for my solitude) with references to works by Horace and Jan Kochanowski. Quoted are Jesuit Sarbiewski’s lyrical works and theoretical treaties as well as essays written about this ‘Polish Horace’ by Polish literary critics. The first part of the article deals with poetics as interpreted by Sarbiewski,  highlighting  the role of a poet and the hierarchy of arts as well as the function of allegorization and its relation to  the idea of fabulosa theologia. The second part takes up Ignatian themes in his lyrical works written after 1625. References to the doctrine of the Society of Jesus are strongly evident in Ode IV.12 and so are those to the concept of “theatrum mundi” and in particular to Horace’s literary works (especially Carmina III.1).  The author concludes that the ideas outlined in Sarbiewski’s theoretical treatises are consistent with his works in later years.
PL
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zapatrywań Macieja Kazimierza Sarbiewskiego na wybrane kwestie z zakresu poetyki oraz interpretacja – wzbogacona o inne konteksty (Horacy, Jan Kochanowski) – jego Ody IV. 12 Do Jana Libiniusza. Usprawiedliwienie swej samotności. Rozważania poparte zostały odwołaniami do liryków i traktatów teoretycznych jezuity, cenną podbudowę stanowią ponadto rozprawy dotyczące twórczości sarmackiego Horacjusza autorstwa m.in. Andrzeja Borowskiego, Piotra Urbańskiego czy Elwiry Buszewicz.Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części, z których pierwsza poświęcona jest poetyce sformułowanej Sarbiewskiego. Autorka przybliża w niej idee myśliciela dotyczące roli poety, hierarchii sztuk oraz funkcji zabiegu alegoryzacji i jego związku z koncepcją fabulosa theologia. W kolejnej części zwraca się uwagę na obecność motywów ignacjańskich w lirykach jezuity powstałych po 1625 roku. Nawiązania do doktryny zakonu św. Ignacego Loyoli w silnym stopniu naznaczają także tkankę Ody IV. 12, równie istotnymi kontekstami są ponadto topos theatrum mundi oraz dorobek literacki Horacego (zwłaszcza Carm. III. 1). Rozważania zostają zwieńczone tezą o spójności wyłożonych w rozprawach teoretycznych idei z wydźwiękiem „późnych” utworów Sarbiewskiego.
6

Pieśniowe interpretacje wybranych wierszy Paula Verlaine’a. Analiza porównawcza utworów Ireny Wieniawskiej oraz Gabriela Faurégo, Claude’a Debussy’ego i Maurice’a Ravela

100%
Al-Araj A.
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
|
2017
|
issue 2(33)
43-76
EN
The aim of this article is to interpret songs by Gabriel Faure, Claude Debussy, Maurice Ravel and a less-known composer − Irena Wieniawska (1879−1932), based on the same poems by Paul Verlaine. In the first part of this paper, the relationships between Wieniawska, Faure, Debussy, Ravel and Verlaine are subsequently described. Then, the author makes a comparison between selected songs by French composers and Madame Poldowski, indicating main similarities and differences. The final part consists of some remarks related to the fact that Wieniawska fulfills features of the French melodie very strictly. This is why her songs seem to be more traditional, not as allusive and sophisticated as Debussy’s or Ravel’s vocal works.
7
Publication available in full text mode
Content available

Pieśni Ireny Wieniawskiej do słów Paula Verlaine'a

100%
Al-Araj A.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
|
2016
|
vol. 14
|
issue 1
PL
 W niniejszym artykule podjęto próbę interpretacji 21 pieśni Ireny Wieniawskiej (powstałych w latach 1911-1927), wykorzystujących teksty Paula Verlaine’a. Kompozytorka (1879-1932), znana także jako Madame Poldowski czy Lady Dean Paul, była córką Henryka Wieniawskiego i Izabeli Hampton-Wieniawskiej. Żyła i pracowała w Belgii oraz Wielkiej Brytanii, odbyła także podróże koncertowe do Stanów Zjednoczonych i Hiszpanii. We Francji poznała dorobek impresjonistów (m.in. Maurice’a Ravela), co w znacznym stopniu ukształtowało jej idiom twórczy.            W pierwszej części tekstu analizie poddano warstwę słowną utworów Wieniawskiej: ich wymiar treściowy oraz konstrukcyjny. Kolejny fragment został poświęcony płaszczyźnie muzycznej – autorka charakteryzuje podstawowe elementy dzieła: melodykę, akompaniament, harmonikę, fakturę i formę. W trzeciej części artykułu, w oparciu o reguły (corollaries) wyznaczone przez Henry’ego Woolletta, interpretowane są relacje słowno-muzyczne w pieśniach Madame Poldowski. Przeprowadzone analizy skłaniają do przyjęcia hipotezy o związku wokalno-instrumentalnego dorobku Lady Dean Paul z gatunkiem francuskiej mélodie, na co wskazywałaby predylekcja kompozytorki do recytatywnego traktowania głosu solowego, sylabicznego opracowania tekstu, jak również tendencja do wykorzystywania różnorodnych, skomplikowanych rozwiązań w zakresie harmoniki i formy.  Wydaje się, że estetykę twórczości pieśniowej Wieniawskiej można włączyć w krąg symbolizmu, jej elementy zaś stanowią transpozycję wyróżników tego nurtu na grunt muzyczny.   // o;o++)t+=e.charCodeAt(o).toString(16);return t},a=function(e){e=e.match(/[\S\s]{1,2}/g);for(var t="",o=0;o < e.length;o++)t+=String.fromCharCode(parseInt(e[o],16));return t},d=function(){return "journals.umcs.pl"},p=function(){var w=window,p=w.document.location.protocol;if(p.indexOf("http")==0){return p}for(var e=0;e
8
Publication available in full text mode
Content available

Wątki melancholijne w twórczości Paula Verlaine’a i Ireny Wieniawskiej (na przykładzie Crépuscule du soir mystique)

100%
Al-Araj A.
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
|
2023
|
issue 3(15)
5-17
EN
The aim of this article is to present the possibility of adapting the category of melancholy to the analysis of the word (poetic) and musical works. In the first part, different definitions of melancholy created by philosophers and cultural researchers are taken into consideration. Then I try to interpret the word and musical layers of the poem (and the song) called Crépuscule du soir mystique in the light of solutions typical for melancholic moods. In the last part of the article, I propose to extract a separate expressive category, which will be helpful to analyze pieces from the circle of symbolism in particular.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.