Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The ecclesiastical discipline of the celebration of marriage according to the books of the Roman Rite of 1962 after the Second Vatican Council according to the motu proprio Summorum Pontificum and Traditionis custodes

100%
Pietras D.
Ius Matrimoniale
|
2023
|
vol. 34
|
issue 2
129-164
PL
Na mocy motu proprio Summorum Pontificum papieża Benedykta XVI z 7 lipca 2007 r. zostało wprowadzone powszechne prawo do używania ksiąg z 1962 r. pod określonymi warunkami. Biskupi otrzymali upoważnienie do celebracji małżeństwa według Pontificale Romanum z 1961/62 r. Natomiast użycie Rituale Romanum z 1952 r. przez prezbiterów lub diakonów do asystowania przy zawarciu małżeństwa wymagało zezwolenia proboszcza lub rektora kościoła. Ponadto przy zawarciu małżeństwa według wcześniejszych obrzędów jako świadkowie kwalifikowani uczestniczyli także duchowni, których wspólnoty otrzymały prawo specjalne od Stolicy Apostolskiej lub ordynariusza miejsca. Natomiast od 16 lipca 2021 r., po wydaniu motu proprio Traditionis custodes papieża Franciszka, celebracja małżeństwa według ksiąg z 1962 r. możliwa jest jedynie w parafiach personalnych. Dokonuje się to za zezwoleniem biskupa diecezjalnego. Or- dynariusz miejsca może zezwolić na to także kapłanom wspólnot, które posiadają prawo specjalne do celebracji wcześniejszych obrzędów. Podczas celebracji małżeństwa według ksiąg z 1962 r. należy zachować obecną dyscyplinę kodeksową, jeśli nie narusza ona kształtu obrzędów zawartych w tych księgach.
EN
Through Pope Benedict XVI’s motu proprio Summorum Pontificum of July 7, 2007, the universal law for use of the 1962 liturgical books entered into force, but under certain conditions. Bishops received the unrestricted right to use the Pontificale Ro- manum of 1961/62 in the celebration of marriage. Nevertheless, the use of the Rituale Romanum of 1952 by priests or deacons when assisting at marriages required the per- mission of the parson or rector of the church hosting the ceremony. In addition, mem- bers of the clergy whose communities received the special permission necessary from the Apostolic See or the local Ordinary could also participate as qualified witnesses in a marriage ceremony celebrated according to the earlier rites. However, since July 16, 2021, after the issuance of the motu proprio Traditionis custodes, celebrating a marriage according to the books of 1962 is only possible in personal parishes with the permission of the diocesan bishop. The local Ordinary can also authorise priests of communities that have the special right to celebrate the earlier rites to celebrate such marriages. During the celebration of marriage according to the books of 1962, the current Code’s discipline should be maintained, providing it does not violate the shape of the rites contained in these books.
2
Publication available in full text mode
Content available

„Tradycja liturgiczna” w dokumentach i wypowiedziach papieskich dotyczących dyscypliny sprawowania liturgii z 1962 r. po Soborze Watykańskim II

100%
Pietras D.
Człowiek i Społeczeństwo
|
2022
|
vol. 54
133-149
EN
„Liturgical tradition” is a living form that expresses the Apostolic Tradition, which is the unchanging deposit of the Revealed Divine Truths. After the Second Vatican Council, the liturgical tradition that was included in the books of 1962 has been maintained on certain rules. The discipline of celebrating this liturgy changed depending on the attitude of the pope. The possibility of celebrating it has been gradually restored. Eventually, Pope Benedict XVI sanctioned the liturgy as the extraordinary form of the Roman Rite and ensured the general right to celebrate it. Currently – as a result of Pope Francis’s decision – it is emphasized that the liturgy reformed after Vaticanum II is the unique expression legis orandi of the Roman Rite.
3
Publication available in full text mode
Content available

Status kanoniczny małżeństw zawieranych przy asystowaniu kapłanów Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX) po wydaniu listu Papieskiej Komisji Ecclesia Dei z 27 marca 2017 r.

100%
Pietras D.
Ius Matrimoniale
|
2022
|
vol. 33
|
issue 1
79-116
EN
On the initiative of pope Francis, by the letter of the Pontifical Commission Ecclesia Dei of March 27, 2017, norms were introduced for granting delegation to priests, before whom the faithful attached to the Priestly Fraternity of Saint Pius X wish to marry. The priests of this community, which is part of the Catholic Church, are canonically irregular and do not have the status of ordinary or parish priest. So they need the required delegation ad validitatem to assist in getting married. In the light of the document under discussion, such a delegation is issued by the local ordinary. The community, using the issued regulations, maintains the thesis that marriages contracted before a priest of the FSSPX without delegation, referring – due to the situation of the Church after the Second Vatican Council – to the extraordinary canonical form of marriage and to a common error, as well as a positive and probable doubt in the light of can. 144 of the Code of the Canon Law of 1983. The Holy See, in the documents issued by the Pontifical Commission Ecclesia Dei and the decrees and sentences of the Tribunal of the Roman Rota, maintains the position that these marriages are contracted invalid due to the lack of a canonical form.
PL
Z inicjatywy papieża Franciszka listem Papieskiej Komisji Ecclesia Dei z 27 marca 2017 r. wprowadzono normy udzielania delegacji kapłanom, przed którymi wierni przywiązani do Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX) pragną zawrzeć małżeństwo. Kapłani tej wspólnoty, będącej częścią Kościoła katolickiego, trwają bowiem w nieregularności kanonicznej i nie posiadają statusu ordynariusza bądź proboszcza. Potrzebują więc wymaganej delegacji ad validitatem do asystowania przy zawarciu małżeństwa. W świetle omawianego dokumentu taką delegację wydaje ordynariusz miejsca. Wspólnota korzystając z wydanych regulacji, podtrzymuje jednak tezę o ważności małżeństw zawartych przed kapłanem z FSSPX bez delegacji, powołując się – z powodu sytuacji Kościoła po II Soborze Watykańskim – na nadzwyczajną formę kanoniczną zawarcia małżeństwa oraz na błąd powszechny, a także wątpliwość pozytywną i prawdopodobną w świetle kan. 144 KPK/83. Stolica Apostolska w dokumentach wydanych przez Papieską Komisję Ecclesia Dei oraz dekretach i wyrokach Trybunału Roty Rzymskiej utrzymuje stanowisko, iż małżeństwa te są zawierane nieważnie z powodu braku formy kanonicznej.
4
Publication available in full text mode
Content available

Dyscyplina sprawowania liturgii z 1962 roku według motu proprio „Traditionis custodes” papieża Franciszka oraz „Responsa ad dubia” Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (cz. 1)

100%
Pietras D.
Annales Canonici
|
2023
|
vol. 19
|
issue 1
91-114
EN
By the Pope Francis’s decision, the ecclesiastical discipline of the celebration of the liturgy according to the books of 1962 was reformed, called hitherto the Extraordinary Form of the Roman Rite. This was done through the legislative norms of the papal motu proprio Traditionis custodes of July 16, 2021. It is a general decree of the Roman Pontiff as a supreme legislator. The papal decree has been authentically interpreted by the Responsa ad dubia of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments of December 4, 2021. The purpose of the documents issued, as Pope Francis stated, was to unify the liturgy in the Latin Church and to facilitate the process of ecclesial unity. 
PL
Decyzją papieża Franciszka dokonano zmian w dyscyplinie celebracji liturgii według ksiąg z 1962 roku zwanej dotąd nadzwyczajną formą rytu rzymskiego. Dokonało się to poprzez ustawodawcze normy papieskiego motu proprio Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku – dekretu generalnego biskupa rzymskiego jako najwyższego ustawodawcy. Papieska ustawa została autentycznie zinterpretowana poprzez Responsa ad dubia Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 4 grudnia 2021 roku. Celem wydanych dokumentów, co dookreślił papież Franciszek, było ujednolicenie liturgii w Kościele łacińskim oraz ułatwienie procesu umacniania jedności eklezjalnej. 
5
Publication available in full text mode
Content available

Dyscyplina sprawowania liturgii z 1962 roku według motu proprio „Traditionis custodes” papieża Franciszka oraz „Responsa ad dubia” Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (cz. 2)

100%
Pietras D.
Annales Canonici
|
2023
|
vol. 19
|
issue 2
83-104
EN
By Pope Francis’s July 16, 2021 general decree motu proprio Traditionis custodes, the liturgy reformed after Vaticanum II became the Roman Rite’s unique expression of the lex orandi. These norms were specified in the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments’ Responsa ad dubia, made on December 4, 2021. Roman Catholic bishops have been authorized to issue permits for the celebration of the Holy Mass of the 1962 Roman Missal and indicate the places and days of celebration for this  liturgy. The other books have been reserved only for personal parishes and the communities which have the special right to use them. The competences have been assumed by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments and the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life. 
PL
W wyniku wydania listu apostolskiego motu proprio Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku papieża Franciszka liturgia zreformowana po Vaticanum II stała się jedynym wyrazem lex orandi rytu rzymskiego. Normy te zostały dookreślone w Responsa ad dubia z 4 grudnia 2021 roku Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Na mocy wydanych regulacji biskupi zostali upoważnieni do wydawania zezwoleń na celebrację mszy świętej z Mszału rzymskiego z 1962 roku oraz do wyznaczania miejsc i dni celebracji tej liturgii. Użycie innych ksiąg zarezerwowano jedynie dla parafii personalnych oraz wspólnot posiadających do tego prawo specjalne. Kompetencje nad tym przejęła Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz Kongregacja ds. Instytutów Życia  Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
6
Publication available in full text mode
Content available

The ecclesiastical discipline of the celebration of marriage according to the books of the Roman Rite of 1962 after the Second Vatican Council in 1965-2007

100%
Pietras D.
Ius Matrimoniale
|
2023
|
vol. 34
|
issue 1
97-127
PL
Ojcowie II Soboru Watykańskiego w konstytucji Sacrosanctum Concilium postulowali reformę obrzędu zawarcia małżeństwa. W rezultacie obrzędy małżeństwa umieszczone w Rituale Romanum z 1952 roku zostały zniesione poprzez promulgację Ordo celebrandi matrimonium w 1969 roku. Do roku 1988 roku – poza Bractwem Kapłańskim Świętego Piusa X – zasadniczo nie celebrowano małżeństwa według wcześniejszego rytuału. Dopiero po powołaniu Papieskiej Komisji Ecclesia Dei w 1988 r. zaczęto wydawać zezwolenia na celebrację małżeństwa według Rytuału Rzymskiego. Poszczególnych zezwoleń udzielały Dykasterie Kurii Rzymskiej, a szczególnie wspomniana Komisja. Erygowano również wspólnoty, które wyposażono w prawo specjalne celebracji według Rituale Romanum z 1952 roku. Biskupi diecezjalni także wydawali zezwolenia ad casum, erygowali parafie personalne i inne wspólnoty. Taki stan prawny trwał do wydania motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI w 2007 roku, kiedy wprowadzono prawo powszechne na celebrację małżeństw według wcześniejszego rytuału według określonych zasad.
EN
The Fathers of the Second Vatican Council, via the constitution Sacrosanctum Concilium, postulated a reform of the marriage ceremony. As a result, the marriage rites contained in the Rituale Romanum of 1952 were abolished by the promulgation of the Ordo celebrandi matrimonium in 1969. Until 1988, apart from the Society of Saint Pius X, marriage was generally not celebrated according to the earlier Ritual. After the institution of the Pontifical Commission Ecclesia Dei in 1988, permissions were issued for the celebration of marriage according to the Roman Ritual. Individual permissions were granted by the Dicasteries of the Roman Curia, and especially by the aforementioned Commission. Some communities were also established which were equipped with the special right to celebrate the Sacrament of Marriage according to the Rituale Romanum of 1952. Diocesan bishops also issued ad casum permissions and erected personal pa- rishes and other communities. This legal status lasted until Pope Benedict XVI’s motu proprio Summorum Pontificum entered into force in 2007. Then, a universal law was introduced which permitted the celebration of marriages according to the earlier Ritual under specified conditions.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Legal Status of Personal Prelature According to the Documents Issued by Pope Francis in 2022-2023. Part I

100%
Pietras D.
Kościół i Prawo
|
2024
|
vol. 13
|
issue 1
19-40
PL
Prałatura personalna była okręgiem kościelnym (wspólnotą komplementarną), której powstanie postulowano podczas Soboru Watykańskiego II. Jej celem było właściwe rozmieszczenie duchowieństwa oraz sprostanie nowym wyzwaniom duszpasterskim. Jej pozycja prawna została istotowo zmieniona przez motu proprio papieża Franciszka z 8 sierpnia 2022 r. Poprzez zmianę kanonów Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 294-297) Biskup Rzymu zrównał tę strukturę personalną z kleryckim publicznym stowarzyszeniem wiernych na prawie papieskim. W rezultacie prałat personalny stracił pozycję ordynariusza, a stał się moderatorem z uprawnieniami ordynariusza. Wierni świeccy współpracujący z prałaturą personalną podlegają teraz jedynie jurysdykcji ordynariusza miejsca. Kompetencje nad prałaturą personalną przejęła Dykasteria ds. Duchowieństwa. Statuty jedynej powołanej dotąd Prałatury Personalnej Opus Dei będą musiały być dostosowane do nowych norm.
EN
A personal prelature was an ecclesiastical circumscription (complementary community). Its establishment was proposed during the Second Vatican Council. Its aim was to ensure the proper distribution of the clergy and to respond to new pastoral challenges. Its legal status was significantly changed by Pope Francis’s motu proprio of August 8, 2022. By amending the canons of the 1983 Code of Canon Law (can. 294-297), the Roman Pontiff equated this personal structure with a public clerical association of the faithful under the pontifical right. As a result, a personal prelate lost his position as an Ordinary and became a Moderator with the faculties of an Ordinary. The lay faithful who cooperate with a personal prelature are now subject only to the jurisdiction of a local Ordinary. The Dicastery for the Clergy assumed the competences over a personal prelature. The Statutes of the only Personal Prelature of Opus Dei established so far will have to be adapted to the new norms.
8
Publication available in full text mode
Content available

Problematyka ważności i godziwości sakramentu pokuty sprawowanego w Bractwie Kapłańskim Świętego Piusa X (FSSPX) według regulacji wydanych z okazji Nadzwyczajnego Jubileuszu Roku Miłosierdzia 2015/2016

100%
Pietras D.
Teologia i Moralność
|
2023
|
vol. 18
|
issue 1(33)
137-152
EN
The analyzes contained in this article concern the Society of Saint Pius X (SSPX), with an emphasis on the community’s celebration of the Sacrament of Penance. The study uses the dogmatic-legal method, which consists in the analyzes of existing legal regulations. The conducted research covers the period from 2015 until now, beginning with Pope Francis’s granting of the faculty to validly and licitly hear confessions to the Society’s priests on the occasion of the Extraordinary Jubilee of the Year of Mercy. This faculty is still in force. The aim of the study is to characterize the papal regulations, indicate their relationship to the rules contained in the current Code of Canon Law, and indicate the attitude of the community towards the granted faculty. The analyzes show that the regulations concern the SSPX’s places of worship and were issued in order to facilitate the community’s attainment of full ecclesial unity. It was also intended to establish certainty regarding the validity and legitimacy of the SSPX’s celebration of this sacrament. In addition, the faculty was given habitually to canonically irregular priests who were not incardinated and suspended. It should be understood as a relaxation of the SSPX’s canonical censure. The Apostolic See did not impose any additional requirements on these clergy members. After issuance the faculty, the Society upheld the thesis that this sacrament was and still is valid due to the extraordinary jurisdiction caused by the state of the Church’s crisis.
PL
Analizy zawarte w artykule dotyczą sprawowania sakramentu pokuty przez kapłanów Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX). Celem opracowania jest scharakteryzowanie papieskich regulacji, ukazanie ich relacji do norm zawartych w aktualnym Kodeksie prawa kanonicznego oraz stanowiska wspólnoty wobec udzielonych upoważnień. W opracowaniu zastosowano metodę dogmatyczno-prawną, polegającą na analizie istniejących uregulowań prawnych. Przeprowadzone badania obejmują okres od 2015 roku, kiedy papież Franciszek wyposażył kapłanów Bractwa w upoważnienie do ważnego i godziwego celebrowania spowiedzi z okazji Nadzwyczajnego Jubileuszu Roku Miłosierdzia. Upoważnienie to wciąż obowiązuje. Analizy wykazują, że wydane upoważnienia dotyczą miejsc kultu FSSPX i zostały wydane w celu ułatwienia uzyskania przez tę wspólnotę pełnej jedności eklezjalnej oraz by uzyskać pewność co do ważności i godziwości tego sakramentu. Ponadto zostały udzielone habitualnie kapłanom nieregularnym kanonicznie, nieinkardynowanym i trwającym w suspensie, co należy rozumieć jako „rozluźnienie” tejże cenzury w kwestii sakramentu pokuty. Stolica Apostolska nie postawiła przy tym żadnych dodatkowych wymagań wobec tych duchownych. Po wydaniu upoważnień Bractwo podtrzymało tezę, że sakrament ten był i jest ważny ze względu na „jurysdykcję nadzwyczajną” spowodowaną stanem kryzysu Kościoła.
9
Publication available in full text mode
Content available

Problematyka ważności i godziwości sakramentu pokuty sprawowanego w Bractwie Kapłańskim Świętego Piusa X (FSSPX) w latach 1970-2015

100%
Pietras D.
Teologia i Moralność
|
2023
|
vol. 18
|
issue 1(33)
119-136
EN
The analyzes concern the Society of Saint Pius X (SSPX) in the context of the validity and licity of their celebration of the Sacrament of Penance during the years 1970-2015. The study utilizes the dogmatic-legal method and consists of the analyzes of existing legal regulations. The status of the priests of the Society who administered the Sacrament of Penance without the required ad validitatem jurisdiction/faculty is detailed. In consequence, this sacrament was invalid. However, it has to be assumed that this sacrament may have been valid and legitimate in some cases, due to common error or positive and probable doubt, in which case the Church provides the necessary jurisdiction/faculty (CIC/17, can. 209; CIC/83, can. 144). It could also have been valid when the faithful requested this Sacrament for a just cause, as the suspension of these priests was not declared (CIC/17, can. 2261 §2, 2284; CIC/83, can. 1335 §2).
PL
Celem artykułu jest wyjaśnienie kwestii ważności i godziwości sakramentu pokuty celebrowanego przez kapłanów Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX) w latach 1970-2015. Zastosowano w nim metodę dogmatyczno-prawną, polegającą na analizie istniejących uregulowań prawnych. Ukazano status kapłanów, którzy szafowali sakramentem pokuty bez wymaganej ad validitatem jurysdykcji/upoważnienia, w rezultacie czego sakrament ten był nieważny. Założyć jednak należy, że mógł być w niektórych przypadkach ważny i godziwy z powodu błędu powszechnego lub wątpliwości pozytywnej i prawdopodobnej, kiedy Kościół uzupełnia potrzebną jurysdykcję/upoważnienie (CIC/17, kan. 209; CIC/83, kan. 144). Mógł być ważny także, kiedy wierni ze słusznej przyczyny prosili o ten sakrament, gdyż suspensa tych kapłanów nie została zadeklarowana (CIC/17, kan. 2261 § 2, 2284; CIC/83, kan. 1335 § 2).
10
Publication available in full text mode
Content available

Wojciech Góralski, ‘Simulatae nuptiae nullius momenti sunt’ (D. 23, 2, 30). Symulacja zgody małżeńskiej w najnowszym orzecznictwie Roty Rzymskiej na przykładzie wybranych wyroków (2014-2021), Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2023, ss. 208

100%
Pietras D.
Ius Matrimoniale
|
2024
|
vol. 35
|
issue 1
251-255
11
Publication available in full text mode
Content available

Ewolucja koncepcji istotnych celów małżeństwa w XX wieku w ujęciu środowisk katolickiego integryzmu

100%
Pietras D.
Ius Matrimoniale
|
2025
|
vol. 36
|
issue 1
5-50
EN
The Fathers of the Second Vatican Council, through the Constitution Gaudium et spes, departed from the hierarchical conception regarding the ends of marriage, in which the first and primary purpose was the procreation and upbringing of offspring. This concept was taken up after Vaticanum II and reflected in the papal teaching and definition of marriage contained in can. 1055 § 1 CIC/83, according to which the basic ends of marriage are the good of the spouses and the procreation and education of offspring. This personalistic approach, which emphasizes marriage as a covenant and a community of life in love, was met with opposition from circles that are called integrism. Representatives of this trend tried to preserve the entirety of Catholic doctrine in its content before the Second Vatican Council and therefore adhered to the hierarchical division of the ends of marriage according to the teaching of St. Thomas Aquinas and can. 1013 § 1 CIC/17. They maintain that the post-conciliar teaching on this matter is a source of the crisis that has affected Christian marriages and families.
PL
Ojcowie Soboru Watykańskiego II poprzez Konstytucję Gaudium et spes odeszli od hierarchicznego ujęcia celów małżeństwa, w którym pierwszym i nadrzędnym celem było zrodzenie i wychowanie potomstwa. Ta koncepcja została podjęta po Vaticanum II i znalazła swoje odzwierciedlenie w nauczaniu papieskim oraz definicji małżeństwa zawartej w kan. 1055 § 1 KPK/83, według której podstawowe cele małżeństwa to dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. To personalistyczne ujęcie, w którym podkreślono małżeństwo jako przymierze i wspólnotę życia w miłości, spotkało się ze sprzeciwem środowisk, które określa się mianem integrystycznych. Przedstawiciele tego nurtu starają się zachować całość doktryny katolickiej w jej treści sprzed Soboru Watykańskiego II i dlatego trzymają się hierarchicznego podziału celów małżeństwa według nauki św. Tomasza z Akwinu i kan. 1013 § 1 CIC/17. Utrzymują, że posoborowa nauka w tej materii jest źródłem kryzysu, który dotknął małżeństwa i rodziny chrześcijańskie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.