Search results

1

Język przekładu w oczach polskich przekładoznawców

100%

Dąmbska-Prokop U.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2016

|

vol. 1

|

issue 1&2

EN

What Polish translators brought into the theory of translation in the last thirty years merits a synthetic presentation. Here we chose, amidst the “memes of translation” (cf. Chesterman 1997), the issue of “strangeness” in translation, also termed “exotisation” or “light in language and culture”. To preserve strangeness is for Antoine Berman an essentially ethical act in translation, the position shared by the author. For her, two ways of translating a passage from Gustave Flaubert’s novel Madame Bovary, and a passage from Raymond Queneau’s novel Zazie dans le metro, represent, in the typology proposed by Zygmunt Grosbart, a type of ‘careful’ translation and the ‘brave’ translation type, respectively.

PL

Wkład polskich przekładoznawców w myśl o tłumaczeniu, zwłaszcza w ostatnich ponad trzydziestu latach, zasługiwałby na syntetyczne opracowanie. Tutaj wybrana została, spośród „pewników tłumaczenia” (zob. Chesterman 1997), „obcość” w przekładzie, określana też jako „egzotyzacja” lub „światło w języku i kulturze”. Zachowanie obcości stanowi, według Antoine Bermana, akt etyczny tłumacza, co Autorka podziela. Jej zdaniem, dwa sposoby tłumaczenia, fragmentu powieści Gustawa Flauberta Madame Bovary oraz fragmentu powieści Raymonda Queneau Zazie dans le métro, należą, według rozróżnienia zaproponowanego przez Zygmunta Grosbarta, pierwszy do tłumaczeń raczej „nieśmiałych”, drugi - do „zuchwałych”.

2

O „chronicznej nieokreśloności tłumaczenia”. Uwagi o przekładach Paradise Lost Johna Miltona na języki francuski i polski

100%

Dąmbska-Prokop U.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2019

|

vol. 4

|

issue 2

88-121

EN

In the remarks on the "chronic indeterminacy of translation" a question was asked about the degree of translatability of the text, from hypothetical maximum translatability to the "approximate" one, difficult to accept. The analysis covered John Milton's Paradise Lost poem, his two French translations (of Chateaubriand and Armand Himy) and three Polish (along with a number of generally translated short fragments). The factors conditioning the author's intention of the translated text were recalled on the one hand, and the translator's reading and forwarding of the text on the other. The relationship between the transformation of discourse by individual translators and the goal they set for themselves, the situation in which they acted and their individual preferences were emphasized. The comparison of the texts, however, did not lead to a "schematic and accurate description" of the levels of translatability, which seems to confirm the thesis about the chronic indeterminacy of the translation.

PL

W uwagach o „chronicznej nieokreśloności tłumaczenia” postawiono pytanie o stopnie przekładalności tekstu, od hipotetycznej przekładalności maksymalnej do przekładalności „przybliżonej”, trudnej do zaakceptowania. Analizą objęto poemat Paradise Lost Johna Miltona, jego dwa przekłady francuskie (Chateaubrianda i Armanda Himy’ego) oraz trzy polskie (wraz z szeregiem tłumaczonych krótkich na ogół fragmentów). Przypomniano czynniki warunkujące z jednej strony zamysł autora tłumaczonego tekstu, z drugiej strony odczytanie i przekazanie tekstu przez tłumacza. Podkreślona została zależność między przekształcaniem dyskursu przez poszczególnych tłumaczy a celem jaki sobie stawiali, sytuacją w jakiej działali i ich indywidualnymi upodobaniami. Porównanie tekstów nie doprowadziło jednak do „schematycznego i ścisłego opisu” stopni przekładalności, co potwierdzałoby tezę o chronicznej nieokreśloności tłumaczenia.

3

Język przekładu w oczach polskich przekładoznawców

100%

Dąmbska-Prokop U.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2016

|

vol. 1

|

issue 1&2

PL

Wkład polskich przekładoznawców w myśl o tłumaczeniu, zwłaszcza w ostatnich ponad trzydziestu latach, zasługiwałby na syntetyczne opracowanie. Tutaj wybrana została, spośród „pewników tłumaczenia” (zob. Chesterman 1997), „obcość” w przekładzie, określana też jako „egzotyzacja” lub „światło w języku i kulturze”. Zachowanie obcości stanowi, według Antoine Bermana, akt etyczny tłumacza, co Autorka podziela. Jej zdaniem, dwa sposoby tłumaczenia, fragmentu powieści Gustawa Flauberta Madame Bovary oraz fragmentu powieści Raymonda Queneau Zazie dans le métro, należą, według rozróżnienia zaproponowanego przez Zygmunta Grosbarta, pierwszy do tłumaczeń raczej „nieśmiałych”, drugi - do „zuchwałych”.Słowa kluczowe: pewniki w tłumaczeniu, obcość w przekładzie, światło międzyjęzykowe, przekład nieśmiały / zuchwały.

4

Processus, modèles, produits - comment des étudiants polonais traduisent Flaubert

100%

Dąmbska-Prokop U.

Studia Romanica Posnaniensia

|

2003

|

vol. 30

23-30

EN

The author presents an analysis of translations of fragments of G. Flaubert’s Madame Bovary by 19 students, concentrating on types of errors and difficulties encountered during this exercise. In the next part of the article a certain typology of these problems and an attempt at explanation of their background are proposed.

Refine search results

3 Półrocznik Językoznawczy Tertium

1 Studia Romanica Posnaniensia

4 Dąmbska-Prokop U.

1 2019

2 2016

1 2003

Język przekładu w oczach polskich przekładoznawców

O „chronicznej nieokreśloności tłumaczenia”. Uwagi o przekładach Paradise Lost Johna Miltona na języki francuski i polski

Język przekładu w oczach polskich przekładoznawców

Processus, modèles, produits - comment des étudiants polonais traduisent Flaubert