Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Rolnictwo ekologiczne a właściwości gleby i jej różnorodność biologiczna

100%
Augustyniuk-Kram A.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2012
|
vol. 10
|
issue 1
45-63
EN
This review deals with the influence of organic farming, as well as with the effects the conversion of conventional to ecological farming systems have had on the quality of soil and biodiversity. Organic farming is defined as a system in which crop and animal production must be balanced, and all means of production needed for plant and animal breeding are produced within the farm. Organic farming prohibits the use of pesticides and artificial fertilizers, therefore is widely perceived as being more environmentally friendly than conventional farming. Organic farming is also identified with the production of high quality food, with the improvement of animal welfare, as well as associated with rural development. This type of farming aims to sustain the quality and fertility of soil and to maintain key ecological soil functions. The presented overview shows that organic farming leads to higher soil quality and more biological activity in soil than conventional farming. A growing number of studies also show that organic farming can have a positive effect on ecosystems by increasing biological diversity and by a diversification of the agricultural landscape. This is to prevent the loss of the natural habitat of many wild plant and animal species.
2

The parasite-host system as exemplified by the interactions between entomopathogenic fungi and insects

100%
Augustyniuk-Kram A.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2011
|
vol. 9
|
issue 1
51-68
PL
Pasożytnictwo to jedna z form antagonistycznego oddziaływania dwóch organizmów należących do różnych gatunków, z których jeden (pasożyt) żyje stale lub czasowo kosztem drugiego (żywiciela), będącego dla niego środowiskiem życia i źródłem pokarmu. Zrozumienie złożonych interakcji jakie zachodzą w układzie pasożyt-żywiciel to jeden z podstawowych problemów we współczesnej ekologii. Interakcje te dotyczą nie tylko poziomu osobniczego czy gatunkowego. Mają one również wpływ (bezpośredni bądź pośredni) na całe ekosystemy. Jednym z częściej obserwowanych w przyrodzie przejawów pasożytnictwa na owadach są epizoocje (masowe pojawienie się choroby w populacji określonego gatunku, w określonym czasie i na określonym terenie) wywoływane przez grzyby owadobójcze. W naturalnych środowiskach epizoocje grzybowe są najczęściej związane ze zjawiskiem gradacji, czyli masowym pojawieniem się owada-żywiciela. Grzyby owadobójcze, bytując w glebie czy na powierzchni roślin, są stale obecne w środowisku życia owadów, ale przy normalnym zagęszczeniu populacji owadów ich infekcje pojawiają się sporadycznie. Dopiero podczas gradacji grzyby masowo infekują owady, przyczyniając się do redukcji ich liczebności, a przy tym same zwiększają swoją liczebność i rozprzestrzeniają się w środowisku. Przedstawiony artykuł opisuje szczegółowo interakcje jakie zachodzą w układzie grzyb owadobójczy-owad. W artykule omawiane są przystosowania grzybów owadobójczych do skutecznego infekowania żywiciela oraz mechanizmy odporności owadów na infekcje grzybowe. W pracy poruszone jest również zagadnienie współoddziaływania układu pasożyt-żywiciel z innymi elementami biocenozy (roślina żywicielska, inne patogeny, przedstawiciele wyższych poziomów troficznych), w której układ pasożyt-żywiciel funkcjonuje.
3

Organizmy pożyteczne w strategiach biologicznego zwalczania – grzyby owadobójcze

100%
Augustyniuk-Kram A.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2010
|
vol. 8
|
issue 1
45-54
EN
Fungal entomopathogens are widespread in nature and contribute to the natural regulation of insects. They can be exploited for pest management as biological control agents of pests in attempts to improve the sustainability of crop protection. Four types of biological control are recognized: classical, inoculation, inundation and conservation biological control. Classical biological control is the intentional introduction and permanent establishment of an exotic biological agent for long-term pest management. Inoculation biological control is the intentional release of a living organism as a biological control agent with the expectation that it will multiply and control the pest for an extended period, but not permanently. Inundation biological control is the release of large numbers of mass-produced biological control agents to reduce a pest population without necessarily achieving continuing impact or establishment. Conservation biological control is a such modification of the environment or existing practices to protect and enhance specific natural enemies or other organisms to reduce the effect of pests. The traditional and the most popular approach in biological control with entomopathogenic fungi has been to apply the fungal material to the cropping system (as biopesticide), using an inundation biological control strategy. The term biopesticide is used for microbial biological pest control agents that are applied in a similar manner to chemical pesticides. The use of biopesticides can substitute for some (but not all) chemicals and provide environmentally safe and sustainable control of pests but EU legislation and prohibitive registration costs are discouraging the development and commercialisation of many promising new products.
4
Publication available in full text mode
Content available

Niezamierzony transport propaguli grzybów pleśniowych do biomu Antarktyki a zdolność rozwoju w niskich temperaturach

100%
Augustyniuk-Kram A.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2016
|
vol. 14
|
issue 4
149-166
EN
Microfungi relatively easily disperse and colonize a variety of substrates, withstanding various, often extreme environments. Therefore, they spread all over the world. The aim of this study was to determine whether propagules of fungi accidentally transported to biome of Antarctica were able to grow at low temperatures. In the studies were used seven isolates of fungi: Penicillium sp., Aspergillus flavus, Alternaria alternata, Cladosporium cladosporioides, Trichoderma viride, Geotrichum candidum and Botrytis cinerea. The isolates came from dust samples collected from tourists and members of scientific expeditions (their clothes, shoes and equipment) arriving at the station H. Arctowski on King George Island in the South Shetland archipelago. Fungal growth was measured at 0, 5, 10, 22°C (as a control) and 10°C, but after having frozen inoculum at -15°C for a period of 7 days. All tested species of fungi did not grow at the temperature of 0°C. A. flavus was the only one not grow at a temperature of 5°C. A. flavus and G. candidum haven’t also grown after a temporary freeze of inoculum. Fungi, which did not grow at a temperature of 0°C after moving to higher temperatures resumed their growth. Of the two species that did not grow after freezing, i.e. G. candidum and A. flavus, only the first resumed its growth at 22°C. Sporulation of the studied fungi in most cases was most abundant at 22°C. Some species (G. candidum, T. viride and B. cinerea) did not produce spores at lower temperatures.
PL
Obecność człowieka w Antarktyce to przede wszystkim działalność naukowa, ale również w ostatnim czasie wzmożony ruch turystyczny. Sprzyja to inwazji obcych gatunków flory i fauny, a także mikroorganizmów, mogących zagrażać gatunkom rodzimym. Grzyby pleśniowe będące przedmiotem badań zaliczane są do organizmów kosmopolitycznych, łatwo rozprzestrzeniających się i zasiedlających różnorodne środowiska, w tym również ekstremalnie zimne, takie jak rejony polarne. Organizmy te, by skutecznie skolonizować nowe środowisko oprócz żywotnych propagul i skutecznych mechanizmów transportu muszą być zdolne do wzrostu i reprodukcji w ekstremalnych warunkach. Celem badań było określenie czy propagule grzybów pleśniowych zawleczone (przypadkowo przetransportowane) do biomu Antarktyki przez turystów i członków wypraw naukowych są zdolne do rozwoju w niskich temperaturach. Stwierdzono, że Penicillium sp., Alternaria alternata, Cladosporium cladosporioides, Trichoderma viride, Geotrichum candidum i Botrytis cinerea były zdolne do rozwoju w niskich temperaturach (5 i 10oC oraz po jednym cyklu zamrożenia do -15oC i odmrożenia do +10oC). Nie wytwarzały one makroskopowo widocznej grzybni w temp. 0oC, lecz nie była to dla nich temperatura letalna, ponieważ po przeniesieniu do wyższych temperatur podejmowały wzrost nawet po dosyć długim czasie od rozpoczęcia eksperymentu. Najbardziej wrażliwy okazał się Aspergillus flavus. Przy niższych temperaturach (od 0 do 5oC) nie rozwijał się, natomiast zamrożenie i odmrożenie było dla tego gatunku letalne. Niektóre gatunki (G. candidum, T. viride i B. cinerea) mimo rozwoju grzybni, w niższych temperaturach nie produkowały zarodników.
5
Publication available in full text mode
Content available

Unintentional transport of fungi propagules to Antarctic biome and the ability to develop at low temperatures

100%
Augustyniuk-Kram A.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2020
|
vol. 18
|
issue 5
271-281
PL
Obecność człowieka w Antarktyce to przede wszystkim działalność naukowa, ale również w ostatnim czasie wzmożony ruch turystyczny. Sprzyja to inwazji obcych gatunków flory i fauny, a także mikroorganizmów, mogących zagrażać gatunkom rodzimym. Grzyby pleśniowe będące przedmiotem badań zaliczane są do organizmów kosmopolitycznych, łatwo rozprzestrzeniających się i zasiedlających różnorodne środowiska, w tym również ekstremalnie zimne, takie jak rejony polarne. Organizmy te, by skutecznie skolonizować nowe środowisko oprócz żywotnych propagul i skutecznych mechanizmów transportu muszą być zdolne do wzrostu i reprodukcji w ekstremalnych warunkach. Celem badań było określenie czy propagule grzybów pleśniowych zawleczone (przypadkowo przetransportowane) do biomu Antarktyki przez turystów i członków wypraw naukowych są zdolne do rozwoju w niskich temperaturach. Badane grzyby (Penicillium sp., Alternaria alternata, Cladosporium cladosporioides, Trichoderma viride, Geotrichum candidum i Botrytis cinerea) były zdolne do rozwoju w niskich temperaturach (5 i 10oC oraz po jednym cyklu zamrożenia do -15oC i odmrożenia do +10oC). Nie wytwarzały makroskopowo widocznej grzybni w temp. 0oC, lecz nie była to dla nich temperatura letalna, ponieważ po przeniesieniu do wyższych temperatur podejmowały wzrost nawet po dosyć długim czasie od rozpoczęcia eksperymentu Najbardziej wrażliwy okazał się A. flavus. Przy niższych temperaturach (od 0 do 5oC) nie rozwijał się, natomiast zamrożenie i odmrożenie było dla tego gatunku letalne. Niektóre gatunki (G. candidum, T. viride i B. cinerea) mimo rozwoju grzybni, w niższych temperaturach nie produkowały zarodników.
EN
Filamentous fungi relatively easily disperse and colonize a variety of substrates, inhabiting various, often extreme environments. Therefore, they spread all over the world. The purpose of the research was to determine whether the propagules of filamentous fungi brought (accidentally transported) into the Antarctic biome by tourists and members of scientific expeditions are capable of developing at low temperatures. In the studies were used seven isolates of fungi: Penicillium sp., Aspergillus flavus, Alternaria alternata, Cladosporium cladosporioides, Trichoderma viride, Geotrichum candidum and Botrytis cinerea. The isolates came from samples collected from tourists and members of scientific expeditions arriving at the Henryk Arctowski Polish Antarctic Station on King George Island in the South Shetland archipelago. Fungal growth was measured at 0, 5, 10, 22°C (as a control) and 10° C, but after having frozen inoculum at -15°C for a period of 7 days. Penicillium sp., Alternaria alternata, Cladosporium cladosporioides, Trichoderma viride, Geotrichum candidum and Botrytis cinerea were found to be capable of growing at low temperatures (5 and 10oC as well as after one freezing cycle, down to -15oC and thawing, up to +10oC). They did not produce a macroscopically visible mycelium at temp. 0oC, however, it was not a lethal temperature for them, as when they were transferred to higher temperatures, they continued to develop even after a fairly long time following the beginning of the experiment. The most vulnerable was Aspergillus flavus. At lower temperatures (from about to 5oC) it did not develop, while freezing and thawing were lethal for this species. Some species (G. candidum, T. viride and B. cinerea), despite the development of mycelium, did not produce spores at lower temperatures.
6
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ zabiegów zoo- i fitomelioracyjnych na aktywność biologiczną gleby pod zalesieniami na gruntach porolnych

63%
Augustyniuk-Kram A., Kram K.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2018
|
vol. 16
|
issue 4
25-34
EN
In Poland, afforestation is usually carried out on the weakest soils, excluded from agricultural use and wasteland, i.e. post-agricultural land. A characteristic feature of such a habitat is poor-quality soil, relatively high content of nutrients for trees, particularly nitrogen, as well as a low level of humus. This is important for the quality of microbiological processes occurring in post-agricultural soils. Restitution of the forest in such a habitat requires the use of various revitalisation treatments for improving soil quality and increasing biological activity and soil fertility. This article presents the results of a long-term experiment on the effectiveness of various revitalisation treatments (zoo- and phytomelioration) on afforested post-agricultural lands after more than 30 years from their application in pine forests in north-western Poland. These treatments consisted of introducing additional organic matter into the soil in the form of bark and sawdust, sowing lupine and introducing soil fauna. The comparative surface for afforestation on post-agricultural soils in the presented experiment was the area of forest soils, located in the same habitat, in a pine stand, at the same time. Soil biological activity was measured by the activity of soil enzymes dehydrogenases and acid phosphatase, the biomass of microorganisms was measured and the content of total dissolved carbon and nitrogen was also determined.
PL
W Polsce zalesienia zwykle prowadzi się na najsłabszych glebach, wyłączonych z użytkowania rolniczego i nieużytkach, czyli tzw. gruntach porolnych. Cechą charakterystyczną takiego siedliska jest słabej jakości gleba, dosyć wysoka zawartość składników pokarmowych dla drzew, w szczególności azotu, a także niewielki poziom próchniczy. Ma to znaczenie dla jakości zachodzących w glebach porolnych procesów mikrobiologicznych. Restytucja lasu na takim siedlisku wymaga stosowania rożnych zabiegów rekultywacyjnych, polepszających warunki glebowe, zwiększających aktywność biologiczną i żyzność gleby. W artykule przedstawiono wyniki długoterminowego eksperymentu dotyczącego skuteczności rożnych zabiegów zoo- i fitomelioracyjnych na zalesianych gruntach porolnym po ponad 30 latach od ich zastosowania w borach sosnowych w północno-zachodniej Polsce. Zabiegi te polegały na wprowadzeniu do gleby dodatkowej materii organicznej w postaci kory i trocin, wysiano łubin oraz introdukowano faunę glebową. Powierzchnią porównawczą dla zalesień na glebach porolnych w przedstawionym eksperymencie była powierzchnia na glebach leśnych, zlokalizowana na takim samym siedlisku, w drzewostanie sosnowym, w tym samym wieku. Aktywność biologiczną gleby mierzono aktywnością enzymów glebowych dehydrogenaz i kwaśnej fosfatazy, mierzono biomasę mikroorganizmów, a także określono zawartość całkowitego rozpuszczonego węgla i azotu.
7
Publication available in full text mode
Content available

The impact of revitalization treatments on biological activity of soil under afforestation on post-agricultural land

63%
Augustyniuk-Kram A., Kram K. J.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2020
|
vol. 18
|
issue 5
293-302
PL
W Polsce zalesienia zwykle prowadzi się na najsłabszych glebach, wyłączonych z użytkowania rolniczego i nieużytkach czyli tzw. gruntach porolnych. Cechą charakterystyczną takiego siedliska jest słabej jakości gleba, dosyć wysoka zawartość składników pokarmowych dla drzew, w szczególności azotu, a także niewielki poziom próchniczy. Ma to znaczenie dla jakości zachodzących w glebach porolnych procesów mikrobiologicznych. Restytucja lasu na takim siedlisku wymaga stosowania różnych zabiegów rekultywacyjnych, polepszających warunki glebowe, zwiększających aktywność biologiczną i żyzność gleby. W artykule przedstawiono wyniki długoterminowego eksperymentu dotyczącego skuteczności różnych zabiegów zoo- i fitomelioracyjnych na zalesianych gruntach porolnym po ponad 30 latach od ich zastosowania w borach sosnowych w północno-zachodniej Polsce. Zabiegi te polegały na wprowadzeniu do gleby dodatkowej materii organicznej w postaci kory i trocin, wysiano łubin oraz introdukowano faunę glebową. Powierzchnią porównawczą dla zalesień na glebach porolnych w przedstawionym eksperymencie była powierzchnia na glebach leśnych, zlokalizowana na takim samym siedlisku, w drzewostanie sosnowym, w tym samym wieku. Aktywność biologiczną gleby mierzono aktywnością Enzymów glebowych dehydrogenaz i kwaśnej fosfatazy, mierzono biomasę mikroorganizmów, a także określono zawartość całkowitego rozpuszczonego węgla i azotu.
EN
In Poland, afforestation is usually carried out on the weakest soils, excluded from agricultural use and wasteland, i.e. post-agricultural land. A characteristic feature of such habitat is poor-quality soil, relatively high content of nutrients for trees, particularly nitrogen, as well as a low level of humus. This is important for the quality of microbiological processes occurring in post-agricultural soils. Restitution of the forest in such a habitat requires the use of various revitalisation treatments for improving soil quality and increasing biological activity and soil fertility. This article presents the results of a long-term experiment on the effectiveness of various revitalisation treatments (zoo- and phytomelioration) on afforested post-agricultural lands after more than 30 years from their application in pine forests in north-western Poland. These treatments consisted of introducing additional organic matter into the soil in the form of bark and sawdust, sowing lupine and introducing soil fauna. The comparative area for afforestation on post-agricultural soils in the presented experiment was the area of forest soils, located in the same habitat, in a pine stand, at the same time. Biological activity of soil was measured with the activity of soil enzymes dehydrogenases and acid phosphatase, the biomass of microorganisms was measured and the content of total dissolved carbon and nitrogen was also determined. 
8
Publication available in full text mode
Content available

Ocena aktywności biologicznej i parametrów fizykochemicznych gleby w pierwszym etapie renaturyzacji siedlisk murawowych na wydmie Łużowa Góra w Kampinoskim Parku Narodowym – badania wstępne

51%
Augustyniuk-Kram A., Kram K. J., Ilieva-Makulec K.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2019
|
vol. 17
|
issue 3
63-73
EN
The study was conducted on the northern arm of the inland dune Łużowa Góra in the Kampinos National Park, where the habitats of xerothermic grasslands (of the class Koelerio glaucae-Corynephoretea canescentis) are currently restored in the area of approx. 1.4 ha. The aim of our research was to assess the basic physico-chemical parameters (pH, moisture and organic matter content) and biological activity (dehydrogenase, invertase and respiratory activity) of the sand (a layer of about 40-cm depth) used to cover the reclaimed area. The number of culturable oligotrophic and copiotrophic bacteria and fungi, as well as the number and trophic diversity of nematodes, was also determined. Six study sites were selected in the area of restored habitats and two sites in their immediate vicinity, with natural succession of vegetation. Soil samples were taken three times: once from the fresh sand immediately after its introduction (in July 2018) and then again 3 and 4 months later. Our results show that the study sites differed in terms of humidity and organic matter content, which was reflected in sand biological activity. The lowest biological activity and very low density of nematodes and bacterial was found in the fresh sand. However, only 4 months later, an increase in the rate of colonisation by microorganisms and nematodes was observed.
PL
Badania przeprowadzono na północnym ramieniu wydmy śródlądowej Łużowa Góra w Kampinoskim Parku Narodowym, gdzie aktualnie na obszarze ok. 1,4 ha ma miejsce odtwarzanie siedlisk ciepłolubnych muraw napiaskowych z klasy Koelerio glaucae-Corynephoretea canescentis. Celem naszych badań była ocena wybranych parametrów fizykochemicznych (pH, wilgotność, zawartość materii organicznej) oraz aktywności biologicznej (aktywność enzymatyczna i oddechowa) piasku użytego do odtworzenia wydmy (warstwa o głębokości około 40 cm). Określono również liczebność bakterii oligotroficznych i kopiotroficznych oraz grzybów, a także liczebność i różnorodność troficzną nicieni. Na renaturyzowanym obszarze wyznaczono sześć stanowisk badawczych oraz dodatkowo dwa stanowiska z naturalną sukcesją roślinności w bezpośrednim sąsiedztwie badanych stanowisk. Próbki gleby pobrano trzykrotnie: pierwszy raz bezpośrednio po nawiezieniu świeżego piasku (w lipcu 2018 r.), a następnie po trzech i czterech miesiącach. Stanowiska badawcze różniły się wilgotnością i zawartością materii organicznej, co znalazło odzwierciedlenie w aktywności biologicznej piasku. Najniższą aktywność biologiczną oraz bardzo niskie zagęszczenie nicieni i liczebność bakterii stwierdzono w świeżym piasku. Jakkolwiek już cztery miesiące później zaobserwowano wzrost aktywności mikroorganizmów i tempa kolonizacji przez nicienie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.