The article discusses the problem of images of violence occurring in Mexican cinema in the context of their cultural, social, historical, collective and individual conditions. The content of the film works of Mexican directors was analyzed, classifying them according to the impact they have on the audience. The laconic nature of the analyses of individual film works was dictated by the desire to recall as many titles as possible to illustrate the mass scale of the phenomenon, to show their issues due to cultural, social and political contexts and to indicate specific ways in which films affect viewers. According to the proposal of E.A. Kaplan and B. Wang, four main possibilities of influencing the viewers of a traumatic film have been identified: introducing the audience to trauma to achieve a therapeutic effect, experiencing a substitute trauma by the viewers, proposing the audience to adopt a voyeuristic or witness attitude. The research method is critical theory of cultural studies, with emphasis on the analysis and interpretation of visual data. The article uses considerations of Mexican researchers related to the latest Mexican cinema: Andrés Téllez Parra; Mayté Murillo; Bañuelos Capistrán, Jacob Olmedo Estrada and Juan Carlos, and Alma Delia Zamorano.
PL
W artykule został poruszony problem obrazów przemocy występujących w kinie meksykańskim XXI wieku w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, społecznych, historycznych, zbiorowych i indywidualnych. W tym celu poddano analizie treści utworów filmowych różnych meksykańskich reżyserów, klasyfikując je ze względu na wpływ, jaki wywierają na odbiorców. Lakoniczność analiz poszczególnych dzieł filmowych podyktowana została chęcią przywołania jak największej liczby tytułów, aby zobrazować masową skalę zjawiska. Dlatego treści filmowych narracji są omawiane skrótowo, tak aby ukazać ich problematykę ze względu na konteksty kulturowe, społeczne i polityczne oraz wskazać określone sposoby oddziaływania filmów na widzów. Zgodnie z propozycją E.A. Kaplan i B. Wanga wyodrębniono cztery główne możliwości wpływu na widzów filmu traumatycznego, zgodnie z różnymi przyjętymi przez twórców strategiami filmowymi. Są nimi: wprowadzenie widzów w traumę, aby uzyskać działanie terapeutyczne, przeżycie przez widzów zastępczej traumy, a także zaproponowanie odbiorcom przyjęcia postawy wojerystycznej bądź postawy świadka. Zastosowaną metodą badawczą jest krytyczna teoria i praktyka kulturoznawcza, ze szczególnym uwzględnieniem analizy i interpretacji danych wizualnych. W artykule wykorzystano rozważania związane z najnowszym kinem meksykańskim, nieznane szerzej w Polsce, takich badaczy meksykańskich, jak: Andrés Téllez Parra; Mayté Murillo; Bañuelos Capistrán; Jacob Olmedo Estrada i Juan Carlos oraz Alma Delia Zamorano.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.