Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Todos somos mestizos. Reseña del catálogo de la exposición Planète Métisse en el Musée du quai Branly-Jacques Chirac de París (marzo de 2008–julio de 2009), editado por Serge Gruzinski [Serge Gruzinski, Planète Métisse, Paris: Musée quai Branly, 2009, 180

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Sztuka Ameryki Łacińskiej
|
2021
|
issue 11
153-171
2
Publication available in full text mode
Content available

Konstelacja Witkacy. Z Zofią Radwańską z Muzeum Tatrzańskiego rozmawia Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Artifex Novus
|
2021
|
issue 5
210-217
PL
Wywiad z Zofią Radwańską z Muzeum Tatrzańskiego
3
Publication available in full text mode
Content available

Jeśli italską nocą podróżny

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2023
|
vol. 342
|
issue 3
167-174
EN
The small-scale Qfwfq. Opowieści artystów w ruchu (Qfwfq. Storie di artisti in movimento / Stories of Artists in Motion) exhibition held at the Italian Culture Institute, organised to mark the hundredth anniversary of the birth of Italo Calvino, reminds that old images of Italy assume new meanings and certain figures of thinking about Italy succumb to erosion and crumble while others have to be deciphered anew. The author examines several select motifs cocreating the substance of the exhibition, which redefine the Italian landscape in its “exuberant”, “cosmicomics” editions inscribed into the imaginarium of loftiness: images of mountains, volcanoes, and seas. The latter disclose the contemporary experience of travelling, and we encounter in them a particular motion – a journey of the senses, examined by the author while delving into reflections borrowed from books by Italo Calvino.
PL
Kameralna wystawa Qfwfq. Opowieści artystów w ruchu we Włoskim Instytucie Kultury, zorganizowana na stulecie urodzin Itala Calvina, przypomina, że dawne obrazy Włoch nabierają nowych znaczeń, pewne figury myślenia o Italii ulegają erozji, kruszą się i osypują, inne trzeba odczytać na nowo. Autor artykułu przygląda kilku wybranym, współtworzącym materię wystawy wątkom, w których redefinicji podlega italski pejzaż – w jego „żywiołowych”, „kosmikomicznych” odsłonach, wpisujących się w imaginarium wzniosłości: obrazach gór, wulkanów i mórz. Ujawnia się w nich bowiem współczesne doświadczenie podróży, napotykamy w nich przy tym szczególny ruch – wędrówkę sensów. Na wędrówkę tę autor patrzy, wczytując się w myśli zaczerpnięte z książek Itala Calvina.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wszyscy jesteśmy Metysami. Planète Métisse, red. Serge Gruzinski, Paris 2008, Musée du quai Branly, ss. 181

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
TECHNE. Seria Nowa
|
2020
|
issue 6
227-240
5
Publication available in full text mode
Content available

Lśnienie. Przeglądając się w "Kryjówkach. Architekturze przetrwania" Natalii Romik

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2023
|
vol. 340
|
issue 1-2
99-104
EN
Nine irregularly shaped and silver-plated casts. Nine three-dimensional maps copying territories of survival – Hiding Places created and inhabited by Jews at the time of the Holocaust, i.a. inside an oak tree trunk, underneath a floor, inside sewers, in a grave. “Sculptures are homage to the architects and engineers who created them” – said Natalia Romik about metal objects on display at the Zachęta National Gallery of Art, accompanying an exhibition presenting the results of interdisciplinary studies on the Holocaust “architecture of survival”. Its non-visual character (a hideout protects against a stalking gaze, an “evil eye”) found in the exhibition a controversial reverse, with the ostentatious, idolatrous glistening of the surfaces of these anti-monuments commemorating those hiding themselves and those who hide them. Silver “resembles mercury, a mirror. It reflects but also deforms” (Romik). Quite possibly similarly to the way our gratitude is deformed, more interested in its own image than in that which is concealed beneath the glistening surface. What do Kryjówki conceal from us and what do they disclose?
PL
Dziewięć odlewów o nieregularnych kształtach, pokrytych srebrem. Dziewięć trójwymiarowych map, które odwzorowują terytoria przetrwania – kryjówki tworzone i zamieszkiwane przez Żydów w latach Zagłady, m.in. w pniu dębu, pod podłogą, w kanalizacji, w grobie. „Rzeźby są hołdem dla architektek i inżynierów, którzy je budowali” – mówiła Natalia Romik o metalicznych obiektach pokazanych w Zachęcie, towarzyszących wystawie prezentującej rezultaty interdyscyplinarnych badań nad holokaustową „architekturą przetrwania”. Jej źródłowa awizualność (kryjówka chroni przed prześladowczym spojrzeniem, „złym okiem”) znalazła na wystawie kontrowersyjny rewers, ostentacyjne, idolatryczne lśnienie powierzchni owych anty-antypomników upamiętniających ukrywających się i ukrywających. Srebro „wygląda jak rtęć, jak lustro. Odbija, ale daje też zniekształcenie” (Romik). Być może na podobieństwo tego, jak zdeformowana bywa nasza wdzięczność, bardziej zainteresowana obrazem własnym niż tym, co ukryte za połyskliwą powierzchnią. Co zatem chowają przed nami, a co odsłaniają Kryjówki?
6
Publication available in full text mode
Content available

Miejsce czaszki. Malowanie cierpienia

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2025
|
vol. 348
|
issue 1
99-107
EN
The author takes a look at motifs from reflections about art developed by the artist-thinker Jacek Sempoliński, associated with the category of suffering. In doing so, he goes on the assumption that this particular category occupies a prominent place within the constellation of concepts of key significance for this vision of art and the creative act. It describes the existential condition of a man, a Christian, a homosexual, and an artist torn between the internalised social and religious non-acceptance of his sexual identity, on the one hand, and the fundamental need for love and erotic fulfilment, on the other. In Sempoliński’s reflections suffering appears also on a universal and abstract level as a condition for creativity in general or, at the very least, for rising above the average. It remains an element of a sui generis cosmology developed by this painter.
PL
Autor przygląda się wątkom z refleksji o sztuce rozwijanej przez artystę-myśliciela Jacka Sempolińskiego, związanym z kategorią cierpienia. Wychodzi z założenia, że w konstelacji pojęć kluczowych dla tej wizji sztuki i aktu twórczego, kategoria ta zajmuje poczesne miejsce. Określa kondycję egzystencjalną człowieka, chrześcijanina, homoseksualisty, artysty, głęboko rozdartego pomiędzy zinternalizowaną społeczną i religijną nieakceptacją swej tożsamości seksualnej, a fundamentalną potrzebą miłosnego i erotycznego spełnienia. Cierpienie pojawia się w myśleniu Sempolińskiego także na poziomie uniwersalnym i abstrakcyjnym, jako warunek twórczości w ogóle lub przynajmniej wzniesienia się ponad przeciętność. Jest elementem swoistej kosmologii rozwijanej przez tego malarza.
7
Publication available in full text mode
Content available

Termitologie. Czas przyszły uprzedni Agnieszki Kurant

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2024
|
vol. 346
|
issue 3
189-195
EN
In her artistic projects, such as Koniec podpisu (The End of the Signature), Agnieszka Kurant reaches for the conceit of the automaton in order to draw attention to the increasingly topical question of collective authorship. The profoundly Promethean myth of an anthropomorphic or outright animated machine has been from its very onset associated with relativity. At the same time it is fitting to admit that the myth of the individual author is a dynamic phenomenon and its future is uncertain. Today, it evolves rapidly – also owing to invisible laws ruling the market or the development of Artificial Intelligence. Agnieszka Kurant’s leading artistic strategy is “to render visible that which is invisible”, including those causative forces and phenomena. After all, that which is imaginary and mythic – or, as the artist stresses, “fictitious” – impacts reality no less than that which is “real”. Is the epoch of art thus coming to an end?
PL
W swych projektach artystycznych, takich jak Koniec podpisu, Agnieszka Kurant, sięga do pojęcia automatonu, chcąc zwrócić uwagę na coraz bardziej aktualną kwestię autorstwa kolektywnego. Głęboko prometejski mit antropomorficznej, czy wręcz ożywionej maszyny, od swego zarania powiązany był z twórczością. Zarazem wypada przyznać, że mit indywidualnego twórcy jest zjawiskiem dynamicznym, a jego przyszłość niepewna. Dziś szybko ewoluuje – także ze względu na niewidzialne prawa rządzące rynkiem czy rozwój sztucznej inteligencji. „Uczynić widzialnym to, co niewidzialne”, także owe sprawcze siły i zjawiska, to wiodąca strategia artystyczna Agnieszki Kurant. Bowiem to, co imaginacyjne i wyimaginowane – czy może, jak podkreśla artystka, „fikcyjne” – oddziałuje na rzeczywistość nie mniej niż to, co „rzeczywiste”. Czy zatem epoka sztuki dobiega końca?
8
Publication available in full text mode
Content available

Ha-ha. Aneks do Kontraktu rysownika

100%
Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2024
|
vol. 347
|
issue 4
115-123
EN
In the art of French and English garden landscaping a ha-ha – a moat, a ditch, a fault line – is a boundary intended to be invisible from the estate and, at the same time, to protect against intruders: animal and human. In a manner invisible to regular visitors, albeit visible to the unauthorised, the ha-ha separates the “aristocratic” from the “plebeian”, but also the “cultured” from the “natural” and the “artistic” from the “non-artistic”. Jakub Woynarowski – a visual artist – perceives the ha-ha as a figure for reflections about the world of art, which beneath the pretence of inclusiveness cherishes, in a subtly oppressive manner, its exclusiveness. The author of the article follows ha-ha figures in projects by Jakub Woynarowski while pondering on the boundary between artistic and extra-artistic reality as well as procedures aiming at this boundary’s relativization.
PL
Aha / haha to w sztuce urządzania francuskich i angielskich ogrodów granica – fosa, rów, uskok – która ma pozostać od strony posiadłości niewidoczna, a zarazem chronić przed wtargnięciem intruzów: zwierząt i ludzi. W sposób niezauważalny dla bywalców ogrodu, acz zauważalny dla niepowołanych, aha/ha-ha oddziela „arystokratyczne” od „plebejskiego”, ale także „kulturowe” od „naturalnego”, „artystyczne” od „pozaartystycznego”. Dla artysty wizualnego Jakuba Woynarowskiego ha-ha jest figurą myślenia od świecie sztuki, który pod pozorami inkluzywności w subtelnie opresyjny sposób dba o swoją inkluzywność. Autor podąża w artykule tropem figury ha-ha w projektach Jakuba Woynarowskiego, zastanawiając się nad granicą pomiędzy rzeczywistością artystyczną a pozaartystyczną oraz procedurami zmierzającymi do relatywizacji tej granicy.
9
Publication available in full text mode
Content available

Od Redakcji

63%
Chrudzimska-Uhera K., Drabarczyk vel Grabarczyk P.
Artifex Novus
|
2021
|
issue 5
1-3
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.