On the two Galicias: from Lesser Poland to the outskirts of Europe, from the Atlantic to the Vistula riverThe article is aiming to compare the two European Galicias: the Spanish one, being one of the autonomous communities of Spain and the historical-cultural region located in the East-Central part of Europe. Is there, apart from the coincidence of names which may serve as a good starting point for the play of words and anecdotes on ‘national characters’, something more which links these two distant geographic territories? From the socio-cultural perspective it is worth to have a look at the sphere of social ideas and myths which accompany discussions on the two Galicias. Is there in the complicated and quite elusive (in the sense of uncountable, changing and subjective) matter of local traditions, daily life patterns and customs, any link between the two European Galicias?In this short article, I will try to refer to certain stereotypes, cultural myths and anecdotes came to being in the sphere of social concepts. They were created, on one hand, by the media (in particular in the context of the unification of the richer Europe with its poorer part), on the other – by individual human experiences, in whose lives dual Galician adventures entwined. O dwóch Galicjach: z Małopolski na krańce Europy, znad Atlantyku nad WisłęCelem tekstu jest próba zestawienia ze sobą dwóch Galicji Europy: hiszpańskiej, funkcjonującej jako jedna ze wspólnot autonomicznych Królestwa Hiszpanii, oraz środkowoeuropejskiej, będącej historyczno-kulturowym regionem, niegdyś częścią imperium Habsburgów. Czy poza zbieżnością nazw, która może być dobrym punktem wyjścia do zabaw słownych i anegdot na temat „charakterów narodowych”, istnieje jeszcze coś, co łączy te dwa geograficznie odległe terytoria? Z perspektywy socjologiczno-kulturoznawczej warto się przyjrzeć sferze społecznych wyobrażeń i mitów towarzyszących dyskusjom o dwóch Galicjach. Czy w skomplikowanej i dość nieuchwytnej (w sensie niepoliczalnej, zmiennej, subiektywnej) materii lokalnych tradycji, modelów życia codziennego, obyczajów istnieje jakaś więź między dwoma Galicjami Europy? W tym krótkim tekście postaram się odwołać do pewnych stereotypów, mitów kulturowych i anegdot, które zaistniały w sferze społecznych wyobrażeń. Stworzyły je, z jednej strony, media (zwłaszcza w kontekście jednoczenia się bogatszej Europy z jej biedniejszą częścią), z drugiej zaś przeżycia jednostek, w których losy wplotły się doświadczenia „podwójnie galicyjskie”.
Immigration in Spain in times of crisis. Spanish public opinion and press reactions in the period from 2008 to 2011In recent decades immigrants considerably influence the social and cultural landscape of Spain. The immigration brings a new dimension of multiculturalism phenomenon and enriches the hybrid (ethnic, regional, linguistic) Spanish identity. All immigrant communities are factors of cultural change in different levels of social life. Their impact on the receiving society can be both measured through the “hard” statistical data and described from the subjective perspective focusing on the social representations, expectations, fears, lifestyle and mentality changes, cultural closeness and remoteness, etc. Over the last years the global crisis has been a idée fixe of the socio-economic (but also cultural) discourse in many parts of the world. Spain was placed among countries most affected by the recession. Its economic downturn and social impasse led to internal political crisis (the accelerated general elections in 2011) and to appearance of the protest movement Indignados fighting for better conditions for life. Immigrants have become one the most relevant participant of the social changes in times of recession and conflicts. The intent of this article is to present the situation of the immigrant community in Spain in the period from 2008 to 2011, in reference to statistical reports, public opinion surveys and selected comments of Spanish press. Imigranci w Hiszpanii w dobie kryzysu. Reakcje hiszpańskiej opinii publicznej i prasy w okresie 2008-2011Imigranci są od kilku dekad bardzo istotnym elementem hiszpańskiego społeczeństwa. Ich obecność w Hiszpanii to stosunkowo nowe oblicze wielokulturowości, współistniejące (nie zawsze zgodnie) z innymi składnikami złożonej hiszpańskiej tożsamości: etnicznej czy regionalnej. Społeczności imigranckie są często nośnikiem zmiany kulturowej na różnych poziomach życia społecznego. Bywają motorem przemian zarówno w sensie obiektywnym, co pokazuję „twarde” dane (wpływ na rynek prac i strukturę zatrudnienia, system edukacji, czy kierunek polityki społecznej), jak i w wymiarze bardziej subiektywnym, dotyczącym społecznych wyobrażeń, oczekiwań, niepokojów (przemiany stylu życia, mentalności, dynamika tolerancji vs. zamknięcia kulturowego, poczucie nowych zagrożeń w społeczeństwie przyjmującym etc.).W ostatnich latach tematem przewodnim debaty społeczno-ekonomicznej, ale także kulturowej, stał się postępujący kryzys dotykający zachodnie społeczeństwa. Hiszpania to jeden z tych krajów, w których ten impas przyjął szczególnie wyrazistą formę. Świadczyły o tym m.in. zawirowania na wewnętrznej scenie politycznej (przyspieszone wybory parlamentarne w 2011 r.), czy powstające ruchy społeczne walczące o poprawę warunków życia: Indignados. Imigranci stali się ważnymi uczestnikami wydarzeń i przemian społecznych zachodzących w dobie recesji i konfliktów. Celem artykułu będzie próba przedstawienia sytuacji społeczności imigranckich w Hiszpanii w latach 2008-2011, w odwołaniu do raportów statystycznych i sondaży opinii publicznej w Hiszpanii oraz wybranych komentarzy hiszpańskiej prasy.
Głównym celem niniejszego tekstu jest przedstawienie strategii radzenia sobie z sytuacją pandemiczną wybrane przez trzy krakowskie festiwale: EtnoKraków/Crossroads, Sacrum Profanum i Unsound. Z ich różnorodnych podejść wyłania się nowa, hybrydowa formuła festiwalu, za którą idą zupełnie nowe wyzwania. Wśród nich można wymienić: nowe modele interakcji między organizatorami, artystami i publicznością; reorganizacja przestrzeni festiwalowej; nowe wzory dostępu dla publiczności nowe formy wykluczenia i otwarcia; okazje i bariery dla (wirtualnej) wymiany kulturowej; i wreszcie, nowe typy przeżycia festiwalowego spowodowały zmianę i zatarcie granic między wymiarami publicznym i prywatnym. W rzeczy samej, można nawet twierdzić, że sektor wydarzeń na żywo jest skonfrontowany ze znaczącymi przemianami samego rozumienia pojęcia "żywości". Analiza jest oparta zarówno na danych zastanych dotyczących procesów produkcji i konsumpcji festiwali muzycznych (artykuły prasowe/recenzje, raporty), jak również pół ustrukturyzowanych wywiadach z dyrektorami artystycznymi, menadżerami i producentami wybranych festiwali, przeprowadzonych w 2020/2021.
EN
The main goal of this paper is to show the strategies of dealing with the pandemic circumstances chosen by three of the city’s festivals: EtnoKraków/Crossroads, Sacrum Profanum, and Unsound. Emerging from their diverse approaches is a new hybrid festival formula, which brings with it brand new challenges. These include: new models of interaction between organisers, artists, and audiences; reorganisation of festival space; new patterns of audience accessibility and new forms of exclusion/openness; opportunities and barriers for (virtual) cultural exchange; and finally, a recalibration and blurring of the public and private dimensions brought about by the new types of festival experience. Indeed, it could even be argued that the live event sector is facing significant change in the very concept of “liveness”. The analysis is based both on existing data concerning processes of music festival production and consumption (press articles, reviews, and reports) and semi-structured interviews with artistic directors, managers and producers of the selected festivals, held in 2020/2021.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.