Search results

1

Ks. Wacław Sierakowski – propagator wiedzy o muzyce i organizator szkolnictwa muzycznego w okresie działalności Komisji Edukacji Narodowej

100%

Piekarski M.

Biuletyn Historii Wychowania

|

2016

|

issue 34

85-99

EN

In the second half of the 18th century, musical education in Poland was poor. The Commission of National Education (1773–1793) did not take music into account in its projects. The individual willing to change the situation was Father Wacław Sierakowski (1741–1806), provost of the Wawel Cathedral in Krakow. He played a significant role in the musical life of the city as an organiser of public concerts and founder of a private music school. In 1795–1796, he published a three-volume musical textbook, The Art of Music for Young Polish People (Sztuka muzyki dla młodzieży krajowej), one of the first musical textbooks in the Polish language. In Sierakowski’s publication the stress was put on the social and national value of music. The first volume also featured Sierakowski’s petition from 1792, intended for submission before the Sejm (Polish Parliament), in which the author propounded the idea of the state taking over musical education and establishing a major statesponsored music school in Krakow (Alumnatus Vocalistarum). These plans were never carried out as the third partition of Poland ensued in 1795.

2

„Uniwersytet a muzyka”. Droga do powołania we Lwowie Zakładu Muzykologii

100%

Piekarski M.

Rozprawy z Dziejów Oświaty

|

2014

|

vol. 51

99-124

EN

The article describes the beginnings of the Faculty of Musicology at the University of Lviv, which was established in 1913 by Polish musicologist Adolf Chybiński (1880-1952). It was also the first Faculty of Musicology in the history of Polish scholarship. The beginnings of the faculty were connected with the great development of Lviv University at the time of the Galician Autonomy. One of the most important people who played a key role in this project was Jan Bołoz Antoniewicz, head of the Faculty of the History of Art. The university authorities wanted to constantly create new branches of learning at the Polish University in Lviv. For this reason, the Dean of the Philosophy Department invited Adolf Chybiński (who had graduated from the University of Munich) top issue his academic work and postdoctoral degree at Lviv. Chybiński obtained his Habilitation degree in 1912. During the final oral defence of the dissertation, the debate was chaired by Guido Adler from the University of Vienna as there was no professor of musicology at Lviv. In autumn 1912, the Ministry of Religion and Education in Vienna confirmed Chybiński’s appointment to the post of lecturer in music history and theory, and in November 1912 he took up his teaching duties. His inaugural lecture was entitled University and Music. The summer of 1913 saw the establishing of the Faculty of Musicology as part of the Philosophy Department.This was the beginning of the Faculty of Musicology, which existed at Lviv University till the end of 1939.

3

Knobe Effect, Normativity, And Reasons for Action

100%

Piekarski M.

Filozofia Nauki

|

2017

|

vol. 25

|

issue 1

109-128

PL

The article discusses Joshua Knobe’s problem of asymmetry in ascribing intentionality to actions. Knobe claims that, in a way, the asymmetry is related to the human tendency for blaming the agent for negative side effects of her actions rather than praising her for the positive ones. He believes that people are more likely to link intentional actions to side effects when they consider a side effect to be bad than when they regard it as good. The aim of the article is to discuss the problem put forward by Knobe. I try to demonstrate that the asymmetry he identified is founded in a more basic asymmetry between what is normative and what is empirical. In my view, by referring to the concept of recognizing normativity suggested in the article, we can look at the problem raised by Knobe from a totally new perspective. I formulate a research hypothesis whereby knowledge about normative relations is more primary and basic than knowledge about agency and self-knowledge of the subject.

4

Działalność polskich i ukraińskich wychowanków lwowskiej szkoły muzykologicznej (do 1939 roku)

100%

Piekarski M.

Rozprawy z Dziejów Oświaty

|

2010

|

vol. 47

73-108

EN

The Musicology Department at University of Jan Casimir in Lviv played a very important role in Polish and Ukrainian science. The Department was established by Adolf Chybinski - outstanding Polish scientist, who directed the Department throughout its existence (1912-1939). In the Department of Musicology studied Poles, Jews and Ukrainians. There were often conducted pioneering research on music, both Polish, European and, to a lesser extent, Ukrainian. Graduates and students of Lviv musicology wrote numerous publications in various Polish and Ukrainian magazines and newspapers. A large number of new music magazines in interwar Poland were established through their activity. The educational and artistic activities of the graduates and students contributed to development in interwar Poland, both Polish and Ukrainian culture and science.

5

Polish Armed Forces and hybrid war: current and required capabilities

100%

Piekarski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Urbański D., Piechowiak-Lamparska J., Bryc A., Bojarczyk B., Jorgensen F. A. E., Niedziołka D., Pacześniak A., Potorski R., Wincławska M., Włodkowska-Bagan A., Jeran A., Mol A., Solsbery A., Dąbrowska I., Głodkowski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Piechowiak-Lamparska J.

The Copernicus Journal of Political Studies

|

2019

|

issue 1

EN

The article describes the problems of Polish military forces in the context of a relatively new type of threat, commonly described as “hybrid warfare”. The first step of the analysis is a description of such threat, based on data gathered by Polish and foreign analytical centers. The next step is a presentation of the current state of Polish military forces – in terms of doctrine, organization, training and materiel (e.g. equipment). This kind of data analysis offers relevant information about defense capabilities that the Polish Armed Forces have and those which they lack. These capabilities are then compared to the challenges posed by hybrid warfare, thus providing insights on potential new capabilities which should be acquired as well as those which are unnecessary in the context of hybrid war.

6

Spór o ciągłość życia i umysłu. Argumenty na rzecz kognitywizmu

100%

Piekarski M.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2021

|

vol. 11

|

issue 1

71-91

EN

The dispute over the continuity of life and mind. Arguments for cognitivism: The purpose of this paper is to discuss the position of non-cognitivism on the issue of the so-called dispute over the continuity / discontinuity of life and mind. In discussing the views of Michael Kirchhoff and Tom Froese, I will point out some difficulties related to their position. Next, I will formulate three arguments in favor of the cognitive alternative, emphasizing the need to resort to semantic information in explaining these phenomena. According to noncognitivist position, there is a continuity in the life-mind line, which can be justified by referring to the concept of Shannon’s syntactic information. Opponents of this thesis, i.e. supporters of cognitivism, claim that the explanation of cognition requires the use of other tools than those used to explanation of life, because, first, the notion of syntactic information does not exhaust the complexity of these phenomena, and, second, the non-cognitive position raises many problems and ambiguities. According to cognitivists, when explaining life and mind, one should refer to the concept of semantic information that is rejected by noncognitivists. In the Conclusion I will analyze the ambiguities and assumptions related to the thesis about the continuity or discontinuity between life and cognitive processes.

7

Environmental Virtue Ethics and the Sources of Normativity

100%

Piekarski M.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 3

29-36

RU

This article is an attempt to identify the sources of normativity in virtue ethics. The starting point for the analyzes presented here is the book by Dominika Dzwonkowska Environmental virtue ethics. In § 1, I present the basic theses and assumptions of this approach to ethics. Then, with reference to the concept of the moral subject proposed by Dzwonkowska, I ask whether it constitutes the primary source of normativity (§ 2). I argue that environmental virtue ethics can be ascribed to arguments shared by supporters of the so-called constitutive arguments in metaethics (§ 3). Their position is based on the recognition that moral norms, obligations, etc., derive from the constitutive features of the subject. I call such an approach internalist and contrast it with the non-internalist approach, the outline of which I propose in § 4. In the Conclusion, I suggest that the pragmatic considerations and conservatism of researchers speak in favor of the internalist approach.

PL

Niniejszy artykuł jest próbą wskazania źródeł normatywności w etyce cnót. Punktem wyjścia dla prezentowanych tutaj analiz jest książka Dominiki Dzwonkowskiej pt. Etyka cnót środowiskowych. W § 1 przedstawiam podstawowe tezy i założenia tego podejścia do etyki. Następnie odnoszę się do rozumienia podmiotu moralnego zaproponowanego przez Dzwonkowską i zadaję pytanie o to, czy stanowi on właściwe źródło normatywności (§ 2). Wykazuję, że zwolennikom etyki cnót środowiskowych można przypisać argumentację podzielaną przez zwolenników tzw. argumentów konstytutywnych w metaetyce (§ 3). Ich stanowisko opiera się na uznaniu, że moralne normy, zobowiązania itd., wynikają z konstytutywnych cech podmiotu. Takie ujęcie określam mianem internalistycznego i przeciwstawiam je koncepcji eksternalistycznej, której zarys proponuję w § 4. W Zakończeniu. sugeruję, że za stanowiskiem internalistycznym przemawiają względy pragmatyczne i konserwatyzm badaczy.

8

The problem of logical form: Wittgenstein and Leibniz

100%

Piekarski M.

Studia Philosophiae Christianae

|

2020

|

vol. 56

|

issue S1

63-84

EN

The article is an attempt at explaining the category of logical form used by Ludwig Wittgenstein in his Tractatus logico-philosophicus by using concepts from Gottfried Wilhelm Leibniz’s The Monadology. There are many similarities and analogies between those works, and the key concept for them is the category of the inner and acknowledged importance of consideration based on basic categories of thinking about the world. The Leibnizian prospect allows for a broader look at Wittgenstein’s analysis of the relation between propositions and facts, between language and the world. Using the Hanoverian philosopher’s terminology allows for the demonstration of the ambivalence of the concept of logical form in the philosophy of Wittgenstein and also the metaphysical nature of his first book.

9

Fenomenologiczny projekt Ludwiga Wittgensteina

100%

Piekarski M.

Studia Philosophiae Christianae

|

2012

|

vol. 48

|

issue 2

87-108

EN

In this article the Author presents phenomenological aspects of Ludwig Wittgenstein’s philosophy. Wittgenstein’s phenomenology was a radical project, which concerned linguistic experience of the non linguistic world. The author considers this conception and its relationship with Edmund’s Husserl and positivistic theory of phenomenology. He answers the question why Wittgenstein abandoned this project.

PL

Artykuł dotyczy ewolucji myśli Ludwika Wittgensteina z tzw. średniego okresu jego twórczości filozoficznej, tj. pism z lat 1929–1933. Autor, korzystając z tekstów wydanych przez samego Wittgensteina jak i ze spuścizny wydawanej po jego śmierci, tzw. „Nachlass”, rekonstruuje fenomenologiczny projekt wiedeńskiego filozofa. Wittgenstein rezygnując ze znanej z „Traktatu logiczno – filozoficznego” metafizycznej koncepcji związku języka i świata, zastanawia się w jaki sposób zdanie, a ściślej system zdań, wiąże się ze sferą przedmiotową. Wysuwa postulat fenomenologii – nauki opisowej, a nie wyjaśniającej, której zadaniem jest wskazanie podstawowych zjawisk czasowo–przestrzennych, które konstytuują doświadczenie. Fenomenologia Wittgensteina była projektem wciąż rozwijanym i zmienianym. Wittgenstein z jednej strony korzystał z dorobku filozofujących fizyków (Mach, Boltzmann, Hertz) zaś z drugiej, szereg stawianych przez niego tez pozwala łączyć jego stanowisko z fenomenologią Edmunda Husserla. Zdaniem autora niniejszego tekstu skonfrontowanie fenomenologii Wittgensteina z fenomenologią Husserlowską pozwala zobaczyć to, co jest wspólne filozofii języka i fenomenologii. Wittgenstein w okresie fenomenologicznym nieustannie balansował pomiędzy nastawieniem naturalnym – typowym dla filozofii analitycznej, a nastawieniem transcendentalnym charakterystycznym dla tradycji kantowsko–husserlowskiej. Na koniec autor wskazuje dlaczego Wittgenstein musiał zrezygnować z projektu analizy fenomenologicznej i przejść na pozycje analizy gramatycznej znanej najlepiej z „Dociekań filozoficznych”.

10

[materiały] Listy Edwarda Porębowicza i Mścisława Wartenberga do Adolfa Chybińskiego z lat 1911-1912

100%

Piekarski M.

Rozprawy z Dziejów Oświaty

|

2014

|

vol. 51

183-194

11

Normativity of Anticipation and Normativity of Prediction. Two Approaches: Phenomenology and Predictive Processing Theory

100%

Piekarski M.

Avant

|

2017

|

vol. 8

|

issue 3

PL

Celem niniejszego artykułu jest (1) przeanalizowanie normatywnego charakteru antycypacji, które są opisywane w fenomenologii; (2) wykazanie w ramach koncepcji przetwarzania predykcyjnego, że predykcje pełnią określone funkcje normatywne w procesach percepcyjnych; oraz (3) uzasadnienie tezy według której analizy mechanizmów normatywnych przeprowadzane przez badawczy przetwarzania predykcyjnego, są bardziej efektywne i pozwalają na pełniejsze wyjaśnienie normatywności, niż ma to miejsce w fenomenologii. Będę chciał uzasadnić tezę według której, wyjaśnienia oferowane przez badania z zakresu przetwarzania predykcyjnego mają charakter normatywny. Są one takie, ponieważ normatywne są same mechanizmy predykcyjne.

EN

The aim of the present article is (1) to analyse the normative character of anticipations described by phenomenology; (2) to demonstrate, within the framework of the predictive processing approach, that predictions fulfill a specific normative function in the perceptual process; and (3) to justify the thesis according to which the analyses of normative mechanisms performed by investigators of predictive processing are more effective and give better explanations of normativity than those offered by phenomenology. I would like to justify the thesis that explanations in the predictive processing approach are normative in nature. They are like that because prediction mechanisms themselves are normative.

12

(Gesichts)züge, Notation and Graphicness of Signs. Deconstruction in Wittgenstein’s Tractatus

100%

Piekarski M.

Studia Philosophiae Christianae

|

2022

|

vol. 58

|

issue 2

145-160

EN

In this paper, I attempt to address some of the themes of Ludwig Wittgenstein’s Tractatus logico-philosophicus with the aim of their deconstructionist interpretation. My analysis is based on David Gunkel’s book Deconstruction (MIT Press 2021). Based on some of its findings, I show how the Tractatus allows deconstruction and its practice to be thought. I show that the graphic structure of signs is crucial for the young Wittgenstein’s analysis and that it justifies the metaphysical findings in favor of which he argues.

13

Normativity of Anticipation and Normativity of Prediction. Two Approaches: Phenomenology and Predictive Processing Theory

100%

Piekarski M.

Avant

|

2017

|

vol. 8

|

issue 3

EN

The aim of the present article is (1) to analyse the normative character of anticipations described by phenomenology; (2) to demonstrate, within the framework of the predictive processing approach, that predictions fulfill a specific normative function in the perceptual process; and (3) to justify the thesis according to which the analyses of normative mechanisms performed by investigators of predictive processing are more effective and give better explanations of normativity than those offered by phenomenology. I would like to justify the thesis that explanations in the predictive processing approach are normative in nature. They are like that because prediction mechanisms themselves are normative.

PL

Celem niniejszego artykułu jest (1) przeanalizowanie normatywnego charakteru antycypacji, które są opisywane w fenomenologii; (2) wykazanie w ramach koncepcji przetwarzania predykcyjnego, że predykcje pełnią określone funkcje normatywne w procesach percepcyjnych; oraz (3) uzasadnienie tezy według której analizy mechanizmów normatywnych przeprowadzane przez badawczy przetwarzania predykcyjnego, są bardziej efektywne i pozwalają na pełniejsze wyjaśnienie normatywności, niż ma to miejsce w fenomenologii. Będę chciał uzasadnić tezę według której, wyjaśnienia oferowane przez badania z zakresu przetwarzania predykcyjnego mają charakter normatywny. Są one takie, ponieważ normatywne są same mechanizmy predykcyjne.

14

A Post-Doctorate in Musicology: Bronisława Wójcik-Keuprulian and Her Path to a Scientific Career

100%

Piekarski M.

Acta Poloniae Historica

|

2018

|

vol. 117

PL

The musical milieu of Lwów in the first half of the twentieth century was characterised by dynamic activities of women, particularly as music school students, which was the reverse of the situation prevailing in the other schools – particularly, tertiary schools. This fostered the female students’ keen interest in musicology, especially that Musicology was launched as a new major at the local university in 1912. Bronisława Wójcik-Keuprulian was its first graduate ever (in 1917). In 1934, she was the first woman in the history of Polish science to receive a post-doctoral degree (so-called habilitation) in Musicology at a Polish university. This was accompanied by multiple complications, including those caused by the Head of the Chair of Musicology. Yet, the applicant’s resolve brought about a successful end.

15

Recenzja. Fakty i mity o organach i muzyce organowej Lwowa i Galicji (Сергій Каліберда, Органи Львова і Галичини, Видавництво «Апріорі», Львів 2014, ss. 448, ilustracje, tabele, indeks nazwisk)

100%

Piekarski M., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2015

|

vol. 13

16

Konrad Zawiłowski – doktor muzykologii solistą Wiener Hofoper. Kariera sceniczna

100%

Piekarski M.

Muzyka

|

2023

|

vol. 68

|

issue 2

49-71

EN

Konrad Zawiłowski (b. 1880 in Kraków, d. 1952 in Berlin) was notably the first Pole who became a musicologist, graduating from the University of Vienna in 1902. More spectacular, however, was his artistic career. Having made his debut at Warsaw Opera in 1903, he sang at the Municipal Theatre in Lwów (now Lviv), and later was for three seasons (1904–07) the main baritone at Vienna’s Hofoper, for which he was engaged by Gustav Mahler. In the same period, he made a name for himself as the first Pole ever to become a soloist at the Bayreuth Festspielhaus (1904). Now forgotten both as a musicologist and artist, Zawiłowski has an exceptionally brief and laconic entry in Encyklopedia Muzyczna PWM / PWM Edition’s Music Encyclopaedia (with no bibliography). Though his doctoral dissertation was dedicated to Stanisław Moniuszko, he was not mentioned in the context of the Moniuszko Year (2019). There was absolutely no information about him, either, at the 2019 Viennese exhibition for the 150th anniversary of Wiener Staatsoper (previously Hofoper). Only a few mentions of the artist can be found in some individual texts. This paper aims to revive his memory as a singer known in Polish opera houses as well as many theatres in Austria and Germany. His choice of musicological studies and a professional singer’s career is examined. Research into Zawiłowski’s biography and career has been conducted here on the basis of materials kept at the Archiv der Universität Wien as well as, most importantly, a number of press titles from Vienna, Berlin, Warsaw, Lwów, and Kraków, theatrical posters, and the Wiener Staatsoper online database. Most of the information provided by these sources has remained completely unknown to date.

PL

Konrad Zawiłowski (ur. 1880 r. w Krakowie, zm. 1952 w Berlinie) odznaczył się jako pierwszy polski muzykolog, absolwent Uniwersytetu Wiedeńskiego w 1902 r. Bardziej spektakularna była jednak jego kariera artystyczna. W 1903 r. debiutował na scenie Opery Warszawskiej, następnie występował w Teatrze Miejskim we Lwowie, po czym przez trzy sezony (1904–1907) był głównym barytonem wiedeńskiej Hofoper, do której zaangażowany został przez Gustava Mahlera. W tym czasie odznaczył się tez jako pierwszy Polak, solista Festspielhais w Bayreuth (1904 r.). Dziś postać Zawiłowskiego jest zapomniana, zarówno jako muzykologa, jak i artysty. Poświęcone Zawiłowskiemu hasło w Encyklopedii Muzycznej PWM jest wyjątkowo skromne i lakoniczne (bez podanej bibliografii). O Zawiłowskim nie pisano także z okazji Roku Moniuszkowskiego, choć jego praca doktorska poświęcona była właśnie Stanisławowi Moniuszce. Również w 2019 r. podczas wystawy zorganizowanej w Wiedniu z okazji jubileuszu 150-lecia Wiener Staatsoper (Hofoper) całkowicie zabrakło informacji na jego temat. Nieliczne wzmianki dotyczące Zawiłowskiego pojawiają się dziś w pojedynczych pracach. Celem niniejszego artykułu jest przypomnienie sylwetki Zawiłowskiego jako artysty śpiewaka, znanego zarówno polskim scenom operowym jak i wielu teatrom w Austrii i Niemczech. Postawione zostało też pytanie dotyczące wyboru przez Zawiłowskiego studiów muzykologicznych oraz kariery zawodowego śpiewaka. W badaniach nad życiorysem i karierą Zawiłowskiego zostały wykorzystane materiały zgromadzone w Archiv der Universität Wien, a przede wszystkim szereg czasopism wydawanych w Wiedniu, Berlinie, Warszawie, Lwowie i Krakowie. Autor posłużył się także afiszami teatralnymi oraz bazą internetową Wiener Staatsoper. W zdecydowanej większości dostarczają one całkowicie nieznanych dotąd informacji.

17

Muzycy i muzyka w kręgu rodziny Węsławskich w Wilnie

100%

Piekarski M.

Muzyka

|

2022

|

vol. 67

|

issue 2

63-90

EN

For more than half a century, up to 1939, the Węsławski family’s home in Vilnius was a place of unique importance to the city, one of the Second Polish Republic’s most important private music salons, where works by Young Poland composers were frequently performed. The address was also associated with earlier musical traditions initiated by Stanisław Moniuszko, and for a hundred years (1840–1940) those traditions constituted the genius loci of that tenement house in Vilnius. Both the physician Witold Węsławski and his son, the lawyer Stanisław Węsławski, pursued an interest in music. The latter was also a well-known Vilnius columnist, composer and organiser of musical life. The salon that he ran with his wife Ada (née Hryszkiewicz) was a meeting place for the elite of the Vilnius interwar musical and artistic world, which included Witold Hulewicz, Tadeusz Szeligowski and Ludomir Sleńdziński. Special guests included Karol Szymanowski. Three books of music from the Węsławski family collection have been preserved to our times, including two collections of Polish music from the late nineteenth and early twentieth century. The works by Karol Szymanowski and Ludomir Różycki which they contain prove that, despite the provincial character of this city, on the periphery of Poland at that time, Vilnius kept a close eye on the latest achievements of Polish composers, both before 1918 and afterwards (when the university was restored). Whether the Węsławski salon was a notable exception in this respect is hard to judge from today’s perspective. What is certain is that interest in contemporary Polish music was passed down in that family from one generation to the next. Since the Węsławskis’ home was open to many representatives of the Polish interwar elite in Vilnius, besides the household members, numerous guests also had the chance to hear works that were rarely or never performed in public. For this reason, the Węsławski family home was much more than a mere conventional salon.

PL

Rodzina Węsławskich tworzyła w Wilnie przez ponad pół wieku dom o wyjątkowym znaczeniu dla tego miasta. Do 1939 r. mieszkanie Węsławskich stanowiło jeden z najważniejszych prywatnych salonów muzycznych w II RP, w którym często brzmiały utwory kompozytorów Młodej Polski. Sam adres Węsławskich wiązał się z wcześniejszymi tradycjami muzycznymi zapoczątkowanymi przez Stanisława Moniuszkę, tworząc w ciągu stu lat (1840–1940) genius loci tej wileńskiej kamienicy. Muzyką interesował się zarówno Witold Węsławski (z zawodu lekarz), jak i jego syn Stanisław Węsławski (z zawodu prawnik), który był też znanym w Wilnie publicystą, kompozytorem i organizatorem życia muzycznego. W jego salonie, który prowadził wraz z żoną Adą z Hryszkiewiczów, spotykała się wileńska elita świata muzyki i sztuki II RP z Witoldem Hulewiczem, Tadeuszem Szeligowskim, Tadeuszem Sleńdzińskim i innymi. Do wyjątkowych gości należał Karol Szymanowski. Z muzykaliów rodziny Węsławskich do dziś zachowały się trzy zeszyty, w tym dwa zbiory muzyki polskiej z końca XIX w. i pierwszych dwóch dekad XX wieku. Zachowane kompozycje Karola Szymanowskiego czy Ludomira Różyckiego wskazują na to, że w Wilnie pilnie śledzono najnowsze osiągnięcia kompozytorów polskich. Działo się tak mimo prowincjonalizmu i peryferyjności Wilna – zarówno przed 1918 r., jak i po tej dacie (choć stało się na nowo miastem uniwersyteckim). Czy dom Węsławskich był pod tym względem chlubnym wyjątkiem, trudno dziś jednoznacznie stwierdzić. Z pewnością zainteresowanie współczesną muzyką polską przekazywane było w tej rodzinie z pokolenia na pokolenie. Ponieważ dom był otwarty dla wielu przedstawicieli polskich elit międzywojennego Wilna, poza samymi domownikami również liczni goście mieli okazję usłyszeć tam utwory nieraz rzadko lub nigdy nie prezentowane podczas koncertów publicznych. W ten sposób ranga domu Węsławskich znacznie wykraczała poza typową konwencję salonu towarzyskiego.

18

Small sea, big problems: chances and challenges of military security in Baltic region

100%

Piekarski M.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

vol. 52

|

issue 3(197)

620-631

PL

Tematem artykułu jest analiza szans i wyzwań związanych z bezpieczeństwem militarnym państw otaczających Morze Bałtyckie. W szczególności opisano problem bezpieczeństwa transportu morskiego oraz innej działalności gospodarczej związanej z morzem. Szczególna uwaga została zwrócona na możliwe scenariusze „wojny hybrydowej” w tym regionie. W oparciu o możliwą charakterystykę zagrożeń istotnymi aspektami są postulowane zmiany w organizacji oraz sposobach wykorzystania sił morskich, formacji granicznych oraz wojsk specjalnych.

EN

The article aims to analyze the chances and challenges related to the military security of states surrounding the Baltic Sea. Notably, the problem of the protection of maritime traffic and other sea-related economic activities shall be described. Particular attention shall be given to possible scenarios of “hybrid warfare.” Based on possible threats characteristics, several aspects of changes in organizations and ways of employment of naval forces, border, and coast guard forces and special operations forces.

19

Od analizy do morfologii. Przyczynek do rozważań nad filozoficzną metodą Ludwiga Wittgensteina

100%

Piekarski M.

Filozofia i Nauka

|

2013

|

vol. 1

235-244

EN

The article discusses the problem of the unity of Wittgenstein’s philosophy. The author suggests that Wittgenstein uses different methods of inquiring. The modifications of his philosophy are correlated with modifications of his method of thinking and investigations. In Tractatus logico-philosophicus the only correct philosophical method is that of logical analysis of sentences. In early 30s his philosophy becomes a phenomenological description of experience. The task is to construct phenomenological language. After 1933 Wittgenstein recognizes the grammatical dimension of language, and creates tools of grammatical analysis. He introduces concepts of language-games and forms of life. His philosophy becomes the morphology and description of human linguistic practice.

PL

W artykule dyskutowany jest problem jedności filozofii Wittgensteina. Wykazuje się, że Wittgenstein stosuje dwie metody badań. Modyfikacje jego filozofii są skorelowane z modyfikacjami jego metody myślenia i dociekania. W Tractatus logicophilosophicus jedyną poprawną metodą jest logiczna metoda analizy zdań. We wczesnych latach trzydziestych przekształca on swoją filozofię w fenomenologiczny opis doświadczenia, a za jej cel uznaje konstrukcję języka fenomenologicznego. Po 1933 roku Wittgenstein rozpoznał gramatyczny wymiar języka, i utworzył narzędzia analizy gramatycznej. Wprowadził pojęcia gier językowych i form życia. Jego filozofia stała się morfologią i opisem ludzkiej praktyki językowej.

Refine search results

Ks. Wacław Sierakowski – propagator wiedzy o muzyce i organizator szkolnictwa muzycznego w okresie działalności Komisji Edukacji Narodowej

„Uniwersytet a muzyka”. Droga do powołania we Lwowie Zakładu Muzykologii

Knobe Effect, Normativity, And Reasons for Action

Działalność polskich i ukraińskich wychowanków lwowskiej szkoły muzykologicznej (do 1939 roku)

Polish Armed Forces and hybrid war: current and required capabilities

Spór o ciągłość życia i umysłu. Argumenty na rzecz kognitywizmu

Environmental Virtue Ethics and the Sources of Normativity

The problem of logical form: Wittgenstein and Leibniz

Fenomenologiczny projekt Ludwiga Wittgensteina

[materiały] Listy Edwarda Porębowicza i Mścisława Wartenberga do Adolfa Chybińskiego z lat 1911-1912

Normativity of Anticipation and Normativity of Prediction. Two Approaches: Phenomenology and Predictive Processing Theory

(Gesichts)züge, Notation and Graphicness of Signs. Deconstruction in Wittgenstein’s Tractatus

Normativity of Anticipation and Normativity of Prediction. Two Approaches: Phenomenology and Predictive Processing Theory

A Post-Doctorate in Musicology: Bronisława Wójcik-Keuprulian and Her Path to a Scientific Career

Recenzja. Fakty i mity o organach i muzyce organowej Lwowa i Galicji (Сергій Каліберда, Органи Львова і Галичини, Видавництво «Апріорі», Львів 2014, ss. 448, ilustracje, tabele, indeks nazwisk)

Konrad Zawiłowski – doktor muzykologii solistą Wiener Hofoper. Kariera sceniczna

Muzycy i muzyka w kręgu rodziny Węsławskich w Wilnie

Small sea, big problems: chances and challenges of military security in Baltic region

Od analizy do morfologii. Przyczynek do rozważań nad filozoficzną metodą Ludwiga Wittgensteina